Waw, vandaag wat lang geslapen, heerlijk!! De kids slapen ook nog en het is stil in huis. Het zonnetje is er ook al.
Positief toch?
Bij momenten voelt het raar aan dat ik toch weer kan genieten, precies alsof ik een soort van schuldgevoel heb...
Gisteren spontaan met 2 onbekenden een praatje gemaakt, ik sta opnieuw open voor nieuwe contacten blijkbaar. Het deed me deugd dat ik terug de sociale persoon was van vroeger.
Nu eerst ontbijt, dan zevende dag, deze namiddag buiten en vanavond lekkere spaghetti met verse groentjes en tussendoor lekker niets doen!!
Eigenlijk heb ik niet veel nodig, besef ik. Dit terwijl ik jaren ben meegegaan in het verzamelen van materiƫle dingen. Wat ik wil, is mij omringen met mooie dingen die me blij maken.
Daarom de komende dagen, kamer per kamer opruimen en grote schoonmaak houden.
- drie hoopjes maken:
1. Dit wil ik uitstallen en van genieten
2. Dit wil bewaren in een herinneringsdoos
3. Dit wil ik niet meer en geef het aan het goede doel
Gisteren tot het inzicht gekomen dat ik het laatste jaar enorm veel uitstelgedrag had. Gewoon omdat alles teveel werd. Extra taken konden er niet meer bij.
Nu ik terug een soort rust gevonden heb, pak ik dagelijks de koe bij de horens weliswaar nog voor (wat anderen) kleine taken noemen. En ik krijg er goesting in en krijg meer energie.
Gisteren zo goed als niet gepiekerd. In dit mooie weer ben ik gaan stappen in het bos.
Een uurtje op een bank gezeten met een boek (waar ik niet gelezen heb) en genoten van de stilte, de schoonheid en de kracht van de bomen en de natuur. Je voelt je klein en toch weer niet... Ik voelde me tevreden dat ik deel mocht uitmaken van deze schoonheid.
Toen ik vertrok richting huis had ik een licht verdoofd gevoel in mijn hoofd (precies tipsy).
Thuisgekomen, lekker gekookt en tevreden naar bed.