Ik merk de laatste dagen dat ik opener ben, extraverter, zoals ik vroeger was.
Weet je, ik heb mijn omgeving signalen gegeven dat er iets met mij scheelde, maar deze werden niet opgevangen. Op mijn werk werden ze zelfs genegeerd. Mijn lichaam heeft dan overgenomen door te reageren met een virale infectie op de luchtwegen... Ik had plots geen stem meer (waarom zou ik, want niemand luisterde). Grappig toch?
Niet vergeten om in beweging te komen, op welke manier dan ook. Zo kom je vooruit...
Gisteren beweging gehad in de yoga: thema balanshoudingen.
Het viel me op de meeste cursisten moeite hadden en aldus stonden te trillen op hun benen of hun handen niet konden stilhouden. Pas tijdens de laatste 10 minuten complete ontspanning, was er effectief complete ontspanning.
Weet je, dat trillen en zo is het loslaten van de stress die opgebouwd werd in het verleden. Wij mogen dat normaal niet tonen aan de buitenwereld (als je beeft, is er iets mis...). Dieren mogen dit wel. Denk maar eens aan een hond die ligt te slapen en pootjes beginnen spontaan te schokken. Dit is moeder natuur!
Toch raar dat de mens de controle kan verliezen. Een veilige thuishaven is dan de boodschap. Als je echt de controle verliest, dan kan er vanalles gebeuren waar je geen vat op hebt. Op dat moment ben je echt ontoerekeningsvatbaar.
Opletten dus als je diep in een burn out zit en dit ontkent.
Eigenlijk zou er meer preventief aan burnout gedaan moeten worden, maar is dit wel mogelijk in deze prestatiegericht maatschappij?
De samenleving zou tot inzicht moeten komen. Er wordt wel over gepraat in het bedrijfsleven, er is zelfs een wet voorzien maar dit in de praktijk? De vraag is hoeveel slachtoffers er nog moeten vallen, misschien is het dan te laat en komen we terecht in een collectieve, maatschappelijke burnout met alle gevolgen vandien.
Gisteren dus begonnen met de grote schoonmaak (minimaliseren)...
Dit is toch wel een confrontatie met jezelf, hoeveel je verzamelt op korte termijn. Vasthouden, vasthouden maar voor wat? Het is belangrijker los te laten en verder doen met wat je echt nodig hebt. Uiteindelijk willen we allemaal te veel, zodat het 'lijkt' alsof we perfect happy zijn. Back to basic, het zou iedereen deugd doen.
Vandaag gewoon verder doen! Ik krijg steeds meer energie...
Gisteren namiddag heeft mijn dochter mijn bedoeling goed aangevoeld en is ze spontaan haar kamer te beginnen minimaliseren. Alleen dingen die ze mooi vindt, staan nog uitgestald. Wat maakt me dat gelukkig.
Vandaag zet ik opnieuw een stap in de goede richting, ik volhard...
