Deze morgen opgestaan met de herinnering aan nine eleven. Nog steeds leef ik mee met de slachtoffers en de nabestaanden van dit drama...
Wat hebben deze mensen niet meegemaakt en hoeveel trauma's zijn er nog niet verwerkt?
Wij hebben geluk, we hebben een burnout en dit moeten we zien als de kans van ons leven. Het klinkt misschien bizar, afhankelijk in welke fase van herstel je zit.
Wat ons allemaal helpt, is het neerpennen van ons verhaal, daarom ook deze blog en misschien ook jullie blog.
Een voorbeeldje, een brief schrijven naar diegene die je burnout volgens jou heeft veroorzaakt (maar in wezen zijn we dat zelf). Veel emoties zullen loskomen maar dan kan je ook loslaten.
BELANGRIJKE TIP: verstuur deze brief NIET naar de betrokken persoon, tenzij met steun van de omgeving...
Typisch ik... Als ik iets voorheb dan wil ik er alles over weten. Ik heb dan ook uren gesurfd op het internet om alles te weten en te kennen over burnout.
Tip: wees aandachtig voor de signalen van verslavingen. Deze kunnen allerhande vormen aannemen:
Deze morgen stond ik op met de idee dat ik in ziekteverlof ben en de opzegperiode op die manier zal doorbrengen. Tijd nemen voor herstel is nodig anders is de kans op herval te groot.
Tijdens het herstel merk ik voornamelijk op dat voldoende tijd genomen moet worden met het herontdekken van je identiteit. Contact maken met jezelf.
Je bent trouwens niet wat je hebt of wat je doet... Als mensen mij nu zouden vragen, wat doe je? Dan antwoord ik gewoon, proberen mezelf te zijn...
Tijdens ons genezingsproces moeten we ook aandacht hebben voor het lichaam.
We hebben misschien jaren de signalen die we kregen genegeerd en moet daar nu de gevolgen van dragen.
Jarenlang heb ik energie gegeven en te weinig terug gekregen. Ook uit mijn voeding putte ik geen energie meer. Ik kwam 's avonds laat thuis, kookte (gezond) voor de kinderen en ikzelf had bijna geen energie meer om te eten. En dat terwijl ik dat vroeger zo graag deed. Ik had er geen plezier meer in. Ik had op de duur ook geen honger meer.
Ik ben lichamelijk aan het genezen, zeker van.
In het begin dwong ik mezelf om te eten, nu neem ik er tijd voor en ja, soms krijg ik zelfs plezier in het klaarmaken.
Raar, maar nu sta ik 's morgens op met een hongergevoel. Heerlijk toch!
Ook andere lichamelijke klachten nemen af: verhoogde hartslag, hoge bloeddruk, trillen.
De voorbije berichten waren vooral positief. Toch moet ik toegeven dat het niet altijd gemakkelijk gaat.
Vooral het wegglijden in het piekeren met als resultaat het twijfelen aan jezelf. Ja, als je een burnout hebt, dan ga je 2 stappen vooruit en soms 1 maar ook soms3 achteruit...
Eén ding is zeker, het komt wel goed. Daarin moeten we blijven geloven
Toen ik werkte en werkte, had ik geen tijd om me bezig te houden op de sociale media. Het sprak me niet aan.
Ik had wel een profiel maar deed er niks mee.
Nu ik thuis ben, voel ik wel de behoefte om eens te kijken naar de profielen van oude contacten waar ik plezier aan beleefde... Nu heb ik reeds een aantal vrienden toegevoegd aan mijn profiel waarmee ik regelmatig chat.
Dat doet wel deugd!
En ondertussen rusten, beetje bewegen, koken, ontspannen (vooral dat) met yoga oefeningen en meditatie.
