Het doet een mens wat. Toevallig je eerste lief weer ontmoeten. Het overkomt rechercheur Dirk Deleu, en hoewel er intussen vele jaren verstreken zijn, is de herinnering aan de breuk, die gehuld was in een waas van mysterie, nog altijd vers. Bovendien vraagt de dame, Ingrid Dejongh, hem om een gunst. Ze vraagt of hij haar afscheidsbrief nog heeft, want ze wil die graag terug.
Als Deleu de brief terugvindt, gaat hij beseffen dat er iets is wat hij als adolescent nooit onder ogen heeft durven te zien, en dat een schokkend familiegeheim aan de basis heeft gelegen van de plotselinge verhuizing van het gezin Dejongh.
Hij wil zijn schuld aflossen bij Ingrid en haar helpen. Maar openlijk kan dat niet, want Ingrid, die eindelijk de confrontatie met haar demonen uit het verleden aangaat, wordt door niemand geloofd. Haar stiefvader, een gerenommeerd psychiater, zoveel jaren later beschuldigen van pedofilie, het is geen dagelijkse kost. Als de twee tijdens hun clandestiene zoektocht naar bewijzen de eerste deksteen omdraaien, vallen ze in een beerput vol schokkende intriges, waarin gaandeweg steeds meer smeerlapperij komt bovendrijven. En de waarheid? Ligt die begraven op de bodem van de put? Of kijkt ze grinnikend toe, over hun schouder?
Mijn gedacht: Na enkele zeer goede boeken is deze Deflo terug iets minder (naar mijn mening).
Het verhaal is niets bijzonders en in het midden van het boek heb je al lang door hoe de vork aan de steel zit. Verder zijn er de problemen tussen Deleu en Mendonck die maar blijven aanslepen maar na een x- aantal boeken lig je ook daar niet meer wakker van.
Hopelijk haalt Deflo bij zijn volgende thriller terug het niveau van "Pitbull en Lust"
Bijna middernacht.Inge Gerets komt van een personeelsfeestje in het chique Anderlechtse Westland Shopping Center.Ze moet voortmaken.Anders mist ze de laatste trein richting Mechelen.In Sint Guido, de dichtstbijzijnde metrohalte ligt het perron er verlaten bij.Op het signalisatiebord is welgeteld één rode stip te zien.Van een metrostel dat twaalf minuten geleden is vertrokken.Van inkomend verkeer geen spoor.Als ze een taxi overweegt en rechtsomkeert wil maken, merkt ze tot haar verbazing dat ze niet alleen is.De jonge allochtoon, zelfzeker en arrogant, staart haar aan alsof hij naar iets smerigs kijkt.
Blijven of weglopen?Kiezen.De essentie van het leven.Maar wat als er geen keuze is?Als het noodlot nonchalant je enige uitweg blokkeert.De roltrap.Inge beseft dat ze als een rat in de val zit.Ze panikeert.Waarom ik?Probeert zichzelf te sussen.Die jongen wacht gewoon op een vriend.Haar gemoed schiet vol en ze haast zich naar het eind van het perron, murw gebeukt door haar emoties.Ben ik een racist?De jonge allochtoon komt haar niet achterna.Op het signalisatiebord floept een rood bolletje aan.Nog tien minuten wachten.Inge haalt opgelucht adem.Als haar ogen langs de muur glijden, ziet ze een vuilniszak.Het ding hangt over de bewakingscamera.Is dat toeval?Of het begin van eenverschrikkelijke nachtmerrie waaruit Inge nooit meer zal ontwaken?
Mijn gedacht: Zeer goed boek! Inge gerets, een mooie verstandige vrouw komt in de problemen wanneer ze denkt de ideale man te zijn tegengekomen. Dit is echter niet zo en al snel is duidelijk dat er veel meer zit achter hun toevallige ontmoeting. Wanneer er uiteindelijk ook doden vallen zit het spel op de wagen.
Deflo kan zonder problemen in het lijstje van de beste vlaamse thrillerauteurs staan. Zijn boeken denderen vooruit en de verhaallijn is steeds spannend en geloofwaardig. Ook prooi is weer een knap geschreven verhaal.
Op een bepaald moment begint het verhaal een beetje te "slabakken" of tegen te steken maar net op tijd komt de reddende engel (zowel van het hoofdpersonage als van het eigenlijke verhaal) op het toneel in de persoon van "schele" Pierre Vindevogel, de inspecteur die we reeds kennen uit vorige boeken.
De aparte humor, rauwe dialogen en vleugje sex brengen terug de vaart en de spanning in het boek en dit tot de laatste bladzijde.
Saskia Noort is freelance journaliste, columniste en auteur. Ze is getrouwd met Marcel Schellekens, kunstenaar, en heeft twee kinderen. Na haar havo, studeerde ze journalistiek en theaterwetenschap in Utrecht. Sinds begin jaren negentig schreef en schrijft Saskia Noort voor een groot aantal bladen, waaronder Viva, Marie Claire, Topsante en Ouders van Nu. Momenteel schrijft ze columns voor het glossymagazine Linda, VT Wonen en Playboy.
Saskia Noort debuteerde in 2003 als auteur met de literaire thriller Terug naar de kust, waarvan er meer dan 200.000 exemplaren zijn verkocht. Daarna verscheen haar tweede thriller De eetclub waarvan inmiddels 300.000 exemplaren zijn verkocht. Voor beide boeken werd Saskia genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige misdaadboek. Ook zullen beide boeken worden verfilmd.
Als Maria zwanger blijkt van haar derde kind, besluit ze het voortijdig te laten weghalen en de relatie met de vader te verbreken. Vlak daarna wordt ze met de dood bedreigd, kennelijk vanwege haar levensstijl en de gepleegde abortus: het is het begin van een zenuwslopend kat-en-muis-spel, waarbij Maria er alles aan doet om zichzelf en vooral haar kinderen in veiligheid te brengen.
Ze besluit onder te duiken bij haar zus, die nog altijd in hun ouderlijk huis aan zee woont. Daar wordt ze geconfronteerd met jeugdherinneringen die ze liever zou vergeten, en beginnen haar dierbaren steeds meer aan haar geestelijke gezondheid te twijfelen. Ondertussen komt haar belager dichterbij...
Evert Struyck, gelukkig getrouwd, vader van twee kinderen en succesvol zakenman, drogeert op een koude winternacht zijn vrouw en kinderen, drinkt een fles wodka leeg en steekt vervolgens zijn huis in brand. Zijn vrouw Babette en hun kinderen weten ternauwernood te ontsnappen, hijzelf komt te overlijden.
Hun vriendenclub is geschokt en verbijsterd. Maar wanneer vriendin Karin Babette en haar kinderen opvangt, komt zij spoedig tot de ontdekking dat de onderlinge vriendschappen binnen de eetclub niet zo onvoorwaardelijk zijn als ze eerst leken. En wanneer andere vriendinnen bij onwaarschijnlijke ongelukken betrokken raken, wordt langzaam maar zeker duidelijk dat er meerdere personen zijn die belang hebben gehad bij de dood van Evert
De eetclub is een sterk opgebouwde thriller over vijf gezinnen die de uiterlijkeschijn van hun ogenschijnlijk succesvolle leven willen ophouden... en het verkregen succes en geluk tegen elke prijs zullen verdedigen
Eva, een kleuterjuf, en Peter, chef sportredactie bij een regionale krant, betrekken zonder veel enthousiasme hun pas opgeleverde villa in Vinexwijk De Zonnepolder. Beiden rouwen om het verlies van hun dochtertje Lieve dat na acht maanden zwangerschap levenloos ter wereld kwam. Samen zoeken ze naar een nieuwe invulling van hun leven, te midden van de modelgezinnetjes die de Zonnepolder bevolken. Tijdens een buurtborrel leren ze hun nieuwe buren kennen: het vrijgevochten stel Steef, ex-Dutchbatter en motoragent, en Rebecca, een sensuele thuiskapster, en hun zoontje Sem. Beide echtparen zijn op hun eigen manier op zoek naar geluk, dat in de maakbare samenleving om de hoek lijkt te liggen. Gezamenlijk verleggen ze hun grenzen, totdat ze erachter komen dat er geen weg terug meer is.
Nieuwe buren speelt zich af in een Vinex-wijk en is een adembenemende en provocerende thriller over miscommunicatie binnen een relatie, seks en liefde en over de drang naar vrijheid. Met Nieuwe buren schrijft Saskia Noort opnieuw een thriller dicht op de huid van de tijd.
"Mijn gedacht": Leuk om te lezen op deze pagina hoe iedereen een andere mening heeft over dit boek, van zeer goed tot goedkoop of zelfs slecht. Naar mijn mening is dit een goed boek. Rauw, ruig, vol seks, soms op het randje maar wel eerlijk. Deze dingen gebeuren nu eenmaal steeds meer in onze samenleving en worden waarheidsgetrouw en realistisch beschreven. Het meest interessante vond ik echter dat je kan ervaren hoe bepaalde dingen anders en verkeerd kunnen geïnterpreteerd worden door twee verschillende mensen. Het verhaal wordt "verteld" door Peter & Eva, een echtpaar met zeer veel moeilijkheden in hun huwelijk en ieder verteld zijn verhaal op de manier dat hij/zij het beleefd en ziet. Ik heb dit boek op twee dagen uitgelezen, dus het is zeker een meeslepend verhaal en gezien de vele reacties (en de vele commentaren in de pers) verdiend dit boek zeker een plaats bij iedere liefhebber van Saskia Noort en de thriller liefhebber tout court. Ik ben en blijf een fan. Trouwens voor de mensen die dit een ranzig verhaal of een boek met overdreven veel seks vinden: ooit al eens een boek van Jef Geeraerts gelezen?
Bestsellerschrijfster Susan van Doorn, getrouwd, twee kinderen, leeft nog bijna dagelijks met de angst die zij jaren geleden voelde voor haar dominante ex-vriend Ernst Scholten. Alles wat ze deed en waar ze voor stond was in zijn ogen minderwaardig. Zij op haar beurt aanbad hem. Toen Susan eindeljik uit zijn schaduw durfde te treden door hun relatie te verbreken, én net als hij te gaan schrijven, was hij ziedend van woede.
Nu na zoveel jaren, lijkt Ernst toe te slaan. Susan wordt door hem op geweldadige wijze overmeesterd en ontvoerd haar lot ligt volledig in zijn handen. Waarom precies nu? En hoever zal Ernst gaan? Afgunst is een bloedstollend verhaal over dominantie en onderwerping, en over de vernietigende kracht van afgunst.
"Mijn gedacht": Afgunst is een boekje dat slechts 94 bladzijden telt en toch is dit meer dan genoeg. Het verhaal is zwak: een jaloerse ex zint op wraak en ontvoerd zijn ex-liefje. Over de motieven van de ontvoering wordt veel geschreven (jaloersheid onder schrijvers) maar de personages hebben geen enkele diepgang en zijn totaal oninteressant Het verhaal(tje) sleept zich voort en het einde is ronduit teleurstellend! De eerste 2 boeken van Saskia Noort heb ik verslonden, Nieuwe buren heb ik ook graag gelezen maar nu wordt het tijd voor iets anders, iets nieuws en iets origineels!
Mathilde, succesvol plastisch chirurg, opent haar privékliniek. Ze lijkt aan de vooravond te staan van wat een glansrijk vervolg van haar carrière moet worden. Mathilde is als vrouw in elk opzicht geslaagd te noemen: ze is slim, combineert een groot zakelijk inzicht met een hoge morele standaard, ze is gelukkig getrouwd en heeft een intelligente puberzoon. Maar schijn bedriegt. Haar huwelijk wankelt en de verbouwing van hun huis, die geleid wordt door haar echtgenoot en een 'groene' aannemer, dreigt uit te lopen op een ramp. Dan accepteert Mathilde, wanhopig als ze is, de helpende hand van een oud vriendje. Daarmee manoeuvreert ze zich in een zodanige positie waaruit geen uitweg meer mogelijk lijkt.
Mijn gedacht: ik heb er lang naar uitgekeken om dit boek te kopen en te lezen maar na afloop was ik een beetje teleurgesteld. Denk nu niet dat dit een slecht boek is maar ik had van Saskia Noort gewoon meer verwacht.
Het verhaal is weinig origineel: een succesrijke chirurge laat zich verleiden door een fout vroeger vriendje, heeft problemen met haar man en zoon en neemt een boel ongelukkige en domme beslissingen. Het begint een beetje afgezaagd te worden en na een tijdje is het verhaal dit ook. Vooral de tientallen passages waarin Mathilde zich afvraagt waar ze de juiste weg is kwijtgeraakt begonnen na een tijdje ongelooflijk te iriteren.
Saskia Noort is een zeer goede schrijfster maar met dit boek brengt ze gewoon meer van hetzelfde. Ze gaat de feministische toer op en zowat alle negatieve cliché's die over mannen de ronde doen passeren de revue. In een eerder verslag schreef ik dat ook mannen de boeken van Noort kunnen lezen en dat vindt ik nog altijd maar een beetje afwisseling en vernieuwing zou goed doen.
Esther Verhoef werd geboren in 's-Hertogenbosch en groeide grotendeels in het Brabantse op. Vanaf 1995 tot nu schreef zij ruim 50 boeken over huisdieren, verzorgde hiervoor het leeuwendeel van de fotografie en begeleidde ruim 50 (non-fictie) manuscripten van andere auteurs. Esthers dierenboeken zijn in meer dan 20 talen vertaald en wereldwijd zijn er naar schatting 7 miljoen verkocht. Ook haar foto's volgden dezelfde weg en zijn gebruikt als ansichtkaarten, kalenders en voor verpakkingen en reclame. Esther Verhoef is zeven jaar hoofdredacteur geweest van een populair dierenblad en schreef artikelen en columns voor verschillende bladen.
Haar thrillerdebuut Onrust (2003) werd meteen genomineerd voor de Gouden Strop 2004. In maart 2006 verscheen Onrust in het Duits onder de titel Rastlos bij Grafit Verlag. De opvolger Onder druk (2004) kwam in 2005 eveneens op de shortlist van de Gouden Strop terecht, maar won in dat jaar de Diamanten Kogel, de Belgische tegenhanger van de Gouden Strop. In april 2006 verscheen haar derde thriller, Rendez-vous, een autobiografisch getinte psychologische thriller over een gezin dat emigreert naar Frankrijk. Van Rendez-vous zijn inmiddels meer dan 220.000 exemplaren verkocht. Rendez-vous werd genomineerd voor de NS Publieksprijs 2006. In 2006 schreef Esther Verhoef samen met haar man Berry de zeer goed ontvangen thriller Chaos, onder pseudoniem Escober (www.escober.nl). Onder deze naam blijven zij nieuwe actiethrillers schrijven in de lijn van Onrust, Onder druk en Chaos, terwijl de psychologische thrillers (zoals Rendez-vous en Close-up) (2007) onder haar eigen naam zijn verschenen.
Berry en Esther hebben samen drie kinderen en wonen sinds 2004 in het zuidwesten van Frankrijk.
De tweeëndertigjarige Margot Heijne heeft een nare scheiding achter de rug. Ze probeert haar leven op orde te krijgen en haar zelfvertrouwen terug te winnen. Haar nieuwe leven komt in een gevaarlijke stroomversnelling terecht als ze Leon Wagner ontmoet, een mysterieuze, dominante man met een bijzondere vriendenkring, die wel erg veel invloed op haar krijgt... Een beklemmende thriller over het najagen van dromen, onzeker zijn over je lichaam en het bepalen van je grenzen.
"Mijn gedacht": Mijn eerste boek van Esther verhoef en ik ben zeer tevreden over deze schrijfster. Ik vergelijk haar met Saskia Noort, Simone van der Vlugt of zelfs Nicci French. Mooie namen om mee vergeleken te worden! De vergelijking met Nicci French is echter niet geheel toevallig: het boek lijkt wel heel erg op Bezeten van mij van Nicci French. Het zou bijna een "ver-ne-der-land-sing" kunnen zijn. Zelfde thema, zelfde gevoelens maar dan aangepast en verwerkt in onze leefwereld. Toch heb ik dit boek graag gelezen. Verhoef diept haar personages uit zonder ze oubollig of ongeloofwaardig te laten worden. Het einde is spannend en verrassend. Hoewel dit soort boeken meestal als lectuur voor vrouwen wordt afgedaan, heb ik ook als man dit boek graag gelezen
Wie heeft niet de droom te emigreren naar het zuiden van Frankrijk waar het klimaat beter, de mensen minder gehaast, de omgeving weidser, de natuur meer aanwezig, en de algehele stemming vrolijker is? Ontmoet Simone, een 34-jarige vrouw die de stap waagt om in het zuiden van Frankrijk een nieuw leven te beginnen. Samen met haar man en twee kinderen koopt ze een bouwvallig landhuis om op te knappen, erin te wonen en een deel ervan te verhuren als chambres dhôtes. De werkelijkheid haalt de droom in. Waar haal je goede werklui vandaan in een vreemd dorp waar je nog niet eens de bakker weet te vinden? Hoe stel je je kinderen gerust die de taal nog niet machtig zijn en al hun vriendjes hebben moeten achterlaten? Hoe houd je je relatie opwindend terwijl de stress van de verbouwing steeds zwaarder op je schouders drukt? Terwijl de hectiek in en om het huis steeds groter wordt vlucht Simone die er genoeg van heeft haar leven continu aan dat van haar man aan te passen in een hartstochtelijke affaire met de aantrekkelijke twintigjarige Michel. Ze raakt daarbij echter langzaam maar zeker de controle over haar eens zo georganiseerde leven kwijt.
"Mijn gedacht": Ondanks de ongelooflijk lovende kritiek dat het boek krijgt ben ik er niet wild van! Close-up heb ik enorm graag gelezen maar Rendez-vous komt mij iets te veel als een stationsroman over. Eric & Simone emigreren naar Frankrijk om daar een nieuw leven te beginnen. Het was voor mij al zeer ongeloofwaardig om na zo'n grote stap direkt je relatie op het spel te zetten door verliefd te worden op één van de bouwvakkers zoals Simone overkomt. Ook het verdere verloop van het verhaal kwam mij allemaal iets te geforceerd over. De motieven en beweegredenen van slechterik Peter komen niet veel verder dan geldgebrek en dat is een beetje magertjes. Geen slecht boek maar voor mij persoonlijk eerder een stations- of damesroman dan een thriller. Ieder zijn mening uiteraard en ook het volgende boek van Esther Verhoef zal ik lezen. Hopelijk ben ik dan weer even enthousiast als na Close-up!
ESCOBER: Het schrijversduo, bestsellerauteur Esther Verhoef (1968) en Berry Verhoef (1967), bundelt de krachten voor het schrijven van keiharde actiethrillers met 'vlees op de botten'.
Wanneer Alex Fisher, Brits militair, terugkeert na zijn uitzending in Bosnië, blijkt dat de oorlog hem nog niet wil loslaten. Black-outs, nachtmerries en ongecontroleerde geweldsuitspattingen zijn het gevolg. De demonen in zijn hoofd drijven Fisher en zijn jeugdliefde Helen uit elkaar. Als het hem niet lukt om zich weer in het dagelijkse leven in te passen, vlucht hij naar Mexico om letterlijk afstand te nemen en alles van zich af te zetten. In Mexico komt hij op onorthodoxe wijze in aanraking met de mysterieuze Angela, oogverblindend mooi, gepassioneerd en gevaarlijk. Alex komt opnieuw in levensbedreigende situaties terecht, maar nu is hij niet langer alleen voor zichzelf op de vlucht
Chaos is een bloedstollende, up tempo thriller over onmacht, verlangen, schimmen uit het verleden, trauma, liefde en verraad.
Geschreven vanuit de onderbuik raakt Chaos de lezer rechtstreeks in het hart.
Mijn gedacht: Wie denkt een boek van Esther Verhoef te lezen zal meer dan één keer slikken en raar opkijken! Wanneer ze onder de naam Escober, samen met haar echtgenoot, schrijft gaat ze in haar boeken een volledig andere kant uit en. Zeker niet te vergelijken met haar eerdere, psychologische thrillers.
Chaos is zoals een goeie actiefilm en bij uitbreiding een goed boek moet zijn: snel, hard, ruw en spannend. Voeg daarbij nog een portie ruige sex en je krijgt een boek dat leest als een trein.
Alex fisher is zeker geen doetje maar wanneer hij probeert af te kicken van zijn ervaringen in Bosnie tijdens de oorlog ginder komt hij in nog grotere problemen met misschien nog gevaarlijkere mensen terecht. De bloedmooie maar zeer gevaarlijke Angela brengt hem in de problemen en wanneer blijkt dat er meer zit achter hun toevallige ontmoeting moet Fisher echt tot het uiterste gaan om de weinige mensen die hem lief zijn veilig te stellen!
Keihard boek maar zeer zeker de moeite waard! Veelbelovend debuut!!!!!
Simone van der Vlugt werd op 15 december 1966 in Hoorn als Simone Watertor geboren. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze schrijfster wilde worden en op haar dertiende stuurde ze voor het eerst een manuscript op naar een uitgever. Ze bleef proberen een uitgever voor haar werk te interesseren, tot ze Nederlands en Frans ging studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam.
Tijdens haar studie kwam ze in aanraking met jeugdliteratuur en zodra ze haar diploma had behaald, schreef ze een historisch jeugdboek dat in 1995 onder de titel De amulet verscheen bij uitgeverij Lemniscaat. Dat was het eerste boek in een lange reeks historische jeugdboeken waar ze verschillende prijzen mee won en die ook in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Spanje en Denemarken verschenen.
Tegenwoordig schrijft ze ook thrillers voor volwassenen die verschijnen bij uitgeverij AmboAnthos. Simone van der Vlugt is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Alkmaar.
De aankondiging van een middelbare-schoolreünie zet Sabines leven plotseling op zijn kop. Het rakelt een belangrijke gebeurtenis uit haar jeugd op: de verdwijning van haar klasgenoot Isabel. Ooit waren zij hartsvriendinnen, maar toen Isabel zich ontpopte tot het populairste meisje van de school liet zij Sabine plotseling links liggen. En dat was niet het enige wat zij haar aandeed... Toch voelt Sabine zich enorm schuldig: misschien zou Isabel nooit verdwenen zijn als Sabine die bewuste dag met Isabel mee naar huis was gefietst.
Nu tien jaar later is er nog steeds dat knagende schuldgevoel en komen er steeds flarden van herinneringen aan die tijd terug. Sabine begint te wroeten in het verleden en komt steeds dichterbij het ware, angstaanjagende verhaal achter Isabels verdwijning.
"Mijn gedacht": Goed boek maar zeker niet op het niveau van bv Nicci French. Gespleten persoonlijkheid, selectief geheugen, verdringen van de herinneringen, het zijn natuurlijk gedroomde theorieen voor schrijvers van thrillers maar in dit boek is er toch wel voor de gemakkelijke oplossingen gekozen. Het verhaal zit goed maar toch komen er veel te veel ongeloofwaardigheden en toevalligheden in voor. De schrijfster brengt de mogelijke daders zo duidelijk naar voor dat je op voorhand weet dat die het zeker niet zijn. (met de molshopen in de tuin�van de�concierge als dieptepunt). Het einde en de ontknoping zie je dan ook al van ver aankomen, wat een thriller niet echt ten goede komt. Aangenaam boek maar zeker geen hoogvlieger.
Adembenemende psychologische thriller, met humor en vaart geschreven, over hoe het dagelijks leven opeens kan veranderen in een hel.
Marjolein is een betrokken, bevlogen docente op een zwarte middelbare school in Rotterdam. Ze haalt veel voldoening uit het goede contact dat ze met haar leerlingen heeft, maar op een dag maakt ze een heel andere kant van het onderwijs mee. Ze wordt tijdens de les bedreigd door een van haar leerlingen.
Vanaf dat moment verandert haar leven totaal. Ze komt tussen twee vuren te staan: enerzijds wordt er een beroep gedaan op haar loyaliteit ten opzichte van de school, anderzijds is er de angst voor de bedreigingen die niet ophouden. Wie heeft het nu precies op haar gemunt, en hoever wildie persoon gaan?
"Mijn gedacht": De boeken van Simone Van Der Vlugt, Saskia Noort, Nicci French enz. worden vaak beschreven als boeken voor vrouwen. Wel, ik kan zeggen dat ik als man ook van deze boeken kan genieten. Ik vond Schaduwzuster een goed boek. Spannend en origineel vind ik de afwisseling tussen de twee hoofdpersonages die het verhaal "vertellen" vanuit hun eigen ervaring. Dat het niveau van het boek niet hoger ligt dan dat van de gemiddelde Libelle lezer(es) vindt ik een belachelijke opmerking, niet elk boek moet moeilijk of ingewikkeld zijn. Gewoon een spannend boek met een goed verhaal en geloofwaardige plotwendingen kan ook heel leuk om lezen zijn. En dat is met dit boek het geval!
In Het laatste offer zullen een vermiste archeoloog, een belangrijke archeologische ontdekking in Egypte en een geheim dat de wereld versteld zal doen staan Birgits ooit zo beschermde leventje totaal op zijn kop zetten. Zij beleeft met Jef, die ze nog maar net heeft ontmoet, twee heftige nachten, waarna hij spoorloos verdwijnt. Op haar zoektocht naar Jef belandt Birgit in een reeks verwikkelingen waarin ze beiden hun leven niet meer zeker zijn. De zoektocht leidt onder andere naar de Ark des Verbonds, die al eeuwenlang net zo tot de verbeelding spreekt als de Heilige Graal. Wat is die Ark precies? Wat was zijn functie? Waar is hij gebleven? Deze en andere spannende verhaallijnen maken Het laatste offer tot een avontuurlijke en zeer beklemmende psychologische thriller.
Mijn gedacht: Het verhaal is... goed. De opbouw en het onderwerp zijn interessant maar: de achtervolgingsscène die de eerste tientallen bladzijden beheerst is totaal ongeloofwaardig. De reacties van de beide hoofdpersonages zijn soms zeer eigenaardig en het uiteindelijke einde is lang op voorhand voorspelbaar.
Als Lisa in haar achtertuin de was ophangt staat er ineens een ontsnapte tbs'er voor haar neus. Vluchten is geen optie omdat ze het leven van haar zesjarige dochter Anouk niet in gevaar wil brengen. Er volgt een week waarin moeder en dochter gegijzeld worden in hun eigen huis. Lisa zint op een ontsnappingspoging maar heeft weinig bewegingsvrijheid. Het enige waar ze op kan rekenen is haar inlevingsvermogen, fantasie en mensenkennis. Maar is dat genoeg om het er levend vanaf te brengen? Senta is journalist en is met haar auto verdwaald in de mist. Als ze besluit aan te bellen bij een dijkhuisje, wordt er niet opengedaan. Ze loopt om het huis heen en ziet tot haar schrik dat daarbinnen een vrouw met een mes wordt bedreigd. Ze vlucht, maar terwijl ze op zoek gaat naar hulp overkomt haar iets vreselijks...
Mijn gedacht: Goed boek. Doet mij een beetje denken aan de boeken van Patrick De Bruyn. Het verhaal is zeer geloofwaardig al had ik af en toe een beetje moeite met de, soms eigenaardige, reactie van Senta op het gebeuren.
Interessant vond ik dan weer hoe de schrijfster de toestand van een patient in coma beschrijft en het ontwaken uit die coma.
Mick Kreuger is een interessante dader met een gruwelijke voorgeschiedenis die je stukje voor stukje leert kennen. Zijn relatie met het slachtoffer doet je constant twijfelen en op een bepaald moment denk je dat Lisa enige sympathie voor hem krijgt. niks is echter minder waar!
Vlaams auteur Piet Teigeler is een voormalig journalist. Na 30 jaar journalistiek is Teigeler op fictie overgeschakeld. Hij woont in Spanje.
Teigeler lanceerde in 1995 het speurdersduo Carpentier en De Wit. De misdaden spelen zich af in Antwerpen, met veel oog voor couleur locale. De zwarte dood, het zesde deel in deze serie misdaadromans, werd bekroond met de Hercule Poirot-prijs 2000: de prijs voor de beste Vlaamse misdaadroman.
Paniek in de Antwerpse metro. Een harde knal, iedereen vlucht, een lijk blijft achter. De speurders Carpentier en Dewit krijgen het onderzoek toegewezen. Of wordt het hun in de maag gesplitst? De identiteit van de dode, een extreem rechtse advocaat, suggereert namelijk een politieke moord. De media ruiken een nieuw schandaal, de magistratuur is bang zich de vingers te branden en uiterst rechts marcheert en zwaait met vendels, ook binnen het politiekorps. Via Félicien Tshilembe, voormalig lid van Mobutu's geheime dienst, vinden de speurders de weg naar achtereenvolgens de diamantmijnen van Kasaï en de grootste diamantroof aller tijden, door de nazi's gepleegd in Antwerpen. Als ook Tshilembe op een gewelddadige manier de dood vindt, met in zijn hand een spuitbuis vol pestbacillen, ziet Carpentier België al in de verstikkende greep van de Zwarte Dood.
Commissaris Carpentier vindt een lijk in een stille straat. Als hij eindelijk thuiskomt draait zijn vrouw hem de rug toe. Dat is helaas niet zijn enige zorg, want zijn trouwe assistent Leo Dewit is naar de nieuwe Federale Recherche vertrokken en diens opvolger, de verwaande ex-rijkswachter Napoleon, doet alles om de commissaris in diskrediet te brengen. Wat deed hij in het holst van de nacht in die bepaalde straat? Carpentier en Dewit raken betrokken bij de onwelriekende achterkant van de politiek en ervaren hoe er, nu ook bij ons, mensen doodvallen van de stress. Tot nu toe hadden alleen overwerkte Japanners een naam voor deze doodsoorzaak: karoshi
