Amir en Hassan zijn gevoed door dezelfde min en groeien samen op in de hoofdstad van Afghanistan. Als blijk van hun verbondenheid kerft Amir hun namen in een granaatappelboom: Amir en Hassan, de sultans van Kabul. Maar sultans zijn ze alleen in hun fantasie, want Amir hoort tot de bevoorrechte bevolkingsgroep en Hassan en zijn vader zijn arme Hazaren, in dienst van Amirs vader. Bij de jaarlijkse vliegerwedstrijd in Kabul is Amir de vliegeraar, degene die het touw van de vlieger in handen heeft. Hassan is zijn hulpje, de vliegervanger. Voor jou doe ik alles! roept Hassan hem toe voordat hij wegrent om de vallende vlieger uit de lucht op te vangen. Die grenzeloze loyaliteit is niet wederzijds. Wanneer er iets vreselijks gebeurt met Hassan verraadt hij zijn trouwe metgezel. Na de Russische inval vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten. Amir bouwt er een nieuw bestaan op, maar hij slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem uiteindelijk terug naar Afghanistan, dat inmiddels door de Taliban is bezet. Daar wordt Amir geconfronteerd met spoken uit zijn verleden. Zijn voornemen om zijn oude schuld jegens Hassan in te lossen sleept hem tegen wil en dank mee in een huiveringwekkend avontuur.
"Mijn gedacht": Meesterwerk dat terecht maanden het best verkochte boek was. Het verhaal speelt zich af in Afganistan in de periode 1980-1990.
De rijkeluiszoon Amir is bevriend met de arme "Hazzara" Hassan. Terwijl Hassan alles voor zijn vriend Amir zou doen wanneer die in de problemen zit blijkt dat de vriendschap niet zo heel hecht is dat die vooral van slechts één kant komt. Wanneer Hassan in de problemen komt en er problemen in het land komen worden de twee van elkaar gescheiden.
Het verhaal gaat over discriminatie, onverdraagzaamheid maar ook over vriendschap en familiebanden. Een thema dat veel mensen aanspreekt. Ondanks het wat cliche thema slaagt Hosseini erin om vaart in het verhaal te brengen & om sprekende personages neer te zetten. Leuk is dat je heel wat leert over de Islam (zie verklarende woordenlijst achteraan). De laatste tijd wordt Islam nogal geassocieerd met slechte dingen en dit boek laat weer de andere, zachtere kant van Islamieten zien. Net als de schrijfstijl dus die zowel literatuur freaks als huismoeders zal aanspreken. Dat opzich is al een hele kunst!
In 1000 schitterende zonnen wordt een kroniek van dertig jaar Afghaanse geschiedenis (1974-2003) verteld door de ogen van twee vrouwen. De roman beschrijft het verhaal van de vijtienjarige Mariam die na de zelfmoord van haar moeder wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenmaker Rasheed uit Kabul en in een gewelddadig huwelijk terecht komt. Later neemt hij ook Laila, die door een raketaanval haar beide ouders verloor en als wees achterbleef, tot zijn tweede vrouw in de hoop dat zij zijn droom kan waarmaken: hem een eigen zoon van vlees en bloed schenken. De tirannieke houding van hun man drijft de twee vrouwen dichter naar elkaar toe en na verloop van tijd ontstaat er tussen hen een onverbreekbare band.
Als klein meisje werd Mariam er al op gewezen om voorzichtig te zijn voor de macht van de mannen. Net als de naald van het kompas die naar het noorden wijst, vindt de beschuldigende vinger van de man altijd een vrouw. Altijd. Vergeet dat nooit. Dat citaat symboliseert de onderdrukking van de vrouw en slaat in deze roman zowel op de overheersing van het Afghaanse volk in het algemeen als op het huiselijk geweld door Rasheed in het bijzonder.
"Mijn gedacht": Wederom een prachtig boek dat tot nadenken stemt. Het verhaal van de twee vrouwen is hartverscheurend en doet je anders tegen het leven in de landen van de Taliban aankijken.
Respect en ongeloof zijn twee woorden die opkomen na het lezen van dit boek.
Iets "meliger" dan de vliegeraar maar de moeite waard!
