Patrick De Bruyn werd geboren in Halle op 22 augustus 1955. Hij woont in de buurt van Brussel. De auteur studeerde psychologie en bedrijfskunde. In 1998 kwam zijn eerste misdaadroman uit: File, de eerste snelwegthriller volgens VN Thrillergids. Daarna volgde Indringer in 2000. In 2001 verscheen het eerste deel van de trilogie Vermist, Verminkt (2004, Verdoemd (2006). Zijn boeken werden meermaals genomineerd voor de Gouden Strop (1x), de Diamanten Kogel (2x) en de Hercule Poirotprijs (3x). Het werk van Patrick De Bruyn kenmerkt zich door een beschrijving van gewone mensen die door het noodlot of door eigen toedoen in een nachtmerrie belanden. Ik wil graag vertellen over angsten die iedereen heeft, aldus Patrick de Bruyn.
Judith Temmerman wordt ongerust, ze begrijpt niet waarom haar man René nog niet thuis is. Hij heeft haar gezegd dat hij voor een paar dagen naar Londen moest voor de zaak. Maar al snel wordt duidelijk dat hij niet meer voor het bedrijf werkt. Dat hij enkele weken eerder werd ontslagen! Judith trekt op onderzoek uit.
Boekhouder René Temmerman werd weggepest. Hij was niet cool genoeg. Zo ging dat nu eenmaal in de blitse dotcom-economie. Hij kon zijn ontslag niet aan, hij durfde het aan zijn vrouw niet te vertellen en René vluchtte
Als de politie Judith vertelt dat haar man in een hotelletje bij Parijs verbleef en dat hij onder de neerstortende Concorde is omgekomen, wordt de wat saaie huisvrouw een gedreven weduwe die de laatste weken van haar man wil reconstrueren en er een eigen agenda op nahoudt.
En dan begint een mysterieus gepest aan het adres van een ex-collega die René weg treiterde. Eerst vrij onschuldig, maar steeds dreigender. Wie is haar belager? En gaat het om wraak? Kandidaten genoeg om die feeks met haar teflon vel de stuipen op het lijf te jagen.
Onderweg naar huis klungelt Peter Bressing met zijn gsm en hindert daarbij een terreinwagen met twee jonge heethoofden. De volgende kilometers lijkt het alsof die twee hem uit wraak van de weg willen rijden. Peter Bressing kan nipt ontsnappen en komt er met de schrik van af. Of lijkt dat alleen maar zo?
Want vóór het filmavondje met zijn vrouw Suzanne en dochter Laura wil hij nog van de vervelende maaibeurt af en rijdt de grasmaaier in de tuin. De garagedeur blijft openstaan. En dan gebeurt het onvoorstelbare. Een verschrikkelijke nachtmerrie. En er is niets dat Peter Bressing kan doen om Suzanne en Laura te helpen. Of toch?
Peter Bressing zoekt met alle geweld de belangstelling op van de pers. Maar zo stort hij zijn gezin in een uitzichtloos avontuur van misdaad, media-aandacht en de angst waarmee zijn gezin moet leren leven. Want de overvallers komen terug. Dat hebben ze gezworen. Maar daar heeft de politie geen oren naar. Of gaat er toch meer schuil achter deze schijnbaar zinloze misdaad?
"Mijn gedacht": Zeer goed, origineel en spannend boek. In het eerste deel van het boek blijf je met een pak vragen zitten zodat je heel moeilijk het boek opzij kan leggen. Maar daarna wordt alles duidelijk en blijkt maar pas hoe origineel en fijn doordacht dit boek geschreven is. Opvallend bij een thriller is ook dat er pas op de laatste pagina een moord wordt gepleegd en toch blijf je met geen vragen zitten. Zeer herkenbaar en ook de cameo van de schrijver is geloofwaardig neergezet.
Achter het stuur in de warme auto voelt ze pas hoe moe ze is. Een baan combineren met een privéleven valt lang niet altijd mee. Ze is bekaf. En ze heeft haast. Maar de chauffeur van de auto voor haar lijkt alle tijd van de wereld te hebben. Ze ziet eindelijk de kans schoon om langs hem heen te schieten. Maar plots. Voor haar! Een vrouw met een hoofddoek en een meisje steken de straat over! Ze remt nog. Te laat. Ze hoort amper het geluid van een aanrijding. Maar de vrouw tolt en valt neer. En het dekentje dat ze tegen zich aan geklemd hield, ligt op het zebrapad. Roerloos. Nee! Nee! Doorrijden!In een fractie van een seconde verandert een leven in een heel leven lang achterom kijken.� Verdoemd�is een thriller waarin mensen alleen staan met hun immense verdriet, waarin de politie machteloos is, waarin sommigen misschien het recht in eigen hand zullen nemen.
"Mijn gedacht": Verdoemd is een goed boek, te vergelijken met zijn eerder verschenen Verminkt. Het verhaal begint met een ongeluk maar blijkt achteraf heel wat gevolgen te hebben. De Bruyn is voor mij de meest "vlaamse" schrijver. De spreektaal waarmee hij de personages neerzet is zo gewoon en dagdagelijks dat dit boek leest als een trein. Ik denk dat in dit boek niet één moeilijk woord te vinden is, alles is gewoon, verstaanbaar, vlaams, en geen overtollige details of bladvulling te bespeuren. Ook gaat Patrick De Bruyn de moeilijke en gevoellige thema's niet uit de weg: verkeersagressie, vreemdelingen, problemen met allochtonen in de Brusselse rand, het passeert allemaal de revue. Het einde is misschien niet geheel bevredigend maar toch een goed boek!
Hij was nooit van plan geweest verliefd op haar te worden. Op een dag overkwam het hem gewoon. Eerst leek ze zijn ingehouden geflirt te beantwoorden. Toen hij het haar had bekend, vond ze hem prettig gestoord. Maar ze had er geen erg in gehad. Ze leek zelfs aangenaam verrast.
Gewoon onschuldig genieten, daarover waren ze het eens. Zonder vragen. Zonder geneuzel over het leven dat ze écht leidden. Gewoon genieten van de passie, die gedoemd was te verdwijnen. Zo helder konden ze allebei nog wel denken.
Tot zij hun afspraakje mist en plots verdwijnt. In het niets. Haar niet afgesloten auto met de sleutels erop en haar gsm zijn de enige aanwijzing dat ze op nauwelijks vijftig meter van hun rendez-vous is gestrand.
Zal hij de politie waarschuwen? Maar dan moet hij hun geheim prijsgeven. Er is helemaal niets gebeurd tussen hen, maar wie gelooft dat? Pas dan stelt hij zich de vraag die hij zich zoveel eerder had moeten stellen: wie was zij dan?
Van alle vrouwen ter wereld was uitgerekend zij zijn leven binnengestapt.
"Mijn gedacht": Patrick De Bruyn is de meester in het schrijven van simpele boeken, en dit is als compliment bedoeld! Geen moeilijke woorden, geen lange beschrijvingen en geen onnodige opsommingen. Het boek telt ongeveer 3 hoofdpersonages en daar blijft het bij. Toch verveelt dit boek geen seconde. Het is spannend, goed geschreven en het leest enorm vlot. Klein minpuntje: de ongelooflijke naiviteit van het hoofdpersonage. Een ex-politicus en advocaat mag je wel iets slimmer verwachten maar het zullen wel de vlinders in zijn buik zijn. Het verhaal dreigt heel even melig en langdradig te worden maar De Bruyn herpakt zich tijdig en het einde is meeslepend en spannend. Trouwens, de mensen die beweren dat het motief van de dader niet duidelijk wordt moeten het einde maar eens herlezen. In één regel verklaart De Bruyn het "hoe en waarom" van de dader. Zeer goed boek!
Het is laat in de nacht en je haast je naar huis. En plots overkomt het je. Iemand grijpt je bij je arm vast. Je probeert je los te rukken. Maar er is geen ontkomen aan. Hij hijgt. En hij stinkt. En hij houdt iets in zijn hand geklemd. Je hart slaat op hol. En dan?
Misdaad is fascinerend entertainment Tot het je zélf overkomt
Of tot jíj ervan wordt verdacht!
De politie is overtuigd van je schuld. Terwijl je uitschreeuwt dat je er niets mee te maken hebt. Of toch?
Je ként de dader, maar je kunt níéts bewijzen. Integendeel. Alles wat je zegt wordt tegen jou gebruikt. Wat dan? Terugkomen op je verklaringen? Is dat dan niet het overtuigende bewijs van je schuld? Of toch niet?
Je kunt niemand meer vertrouwen. Of kan toch beter niemand jóú nog vertrouwen?
Claire is een ambitieuze vrouw en heeft een drukke baan. Nu geniet ze, samen met haar man en dochtertje, van een heerlijke vakantie in Spanje. Tot haar dochtertje op klaarlichte dag verdwijnt. De ontvoerders gaan even ingenieus als pervers te werk. Maar nadat Claire op al hun eisen is ingegaan, wacht haar een onthutsende verrassing. Niets is nog als voorheen. Iemand is voorgoed haar leven binnengedrongen en ontneemt haar, langzaam maar zeker, alles wat haar lief is. Wie? En waarom? Het antwoord op die vragen is een puzzel die de lezer meevoert naar Hongkong en Genève, naar de voet van de Kilimanjaro en naar het eiland Sint-Maarten in de Caraïben.
Indringer is een vat boordevol intriges tegen de achtergrond van de Kempense Auto Sites (K.A.S.), een reconversiemaatschappij die overweegt geld te investeren in de superambitieuze multimegaclub.
Mijn gedacht: Zeker niet het beste boek van deze auteur. Debruyn is naar mijn mening gewoon beter wanneer het verhaal over "gewone" mensen gaat. De manier waarop hij de "gewone man" beschrijft is fantastisch en dat mis ik een beetje in dit boek. Het verhaal verliest zichzelf af en toe een beetje en is soms wat onoverzichtelijk. De hoofdpersonages zijn stuk voor stuk intelligente en slimme mensen die hoog op de maatschappelijke ladder staan en het is dan ook ongelooflijk, en ongeloofwaardig, hoe naief en dom zij reageren op de gebeurtenissen.
Als lezer zie je de "pointe" al van ver aankomen en dus blijf je na het lezen een beetje op je honger zitten.
Op een dag, nadat ze elkaar jaren niet meer hebben gezien, ontmoet Katelijne haar jeugdvriend George. Ze storten zich in een hartstochtelijk avontuur van blinde passie. Maar uitgerekend dan wordt Katelijne brutaal wakker geschud wanneer ze erachter komt dat haar puberdochter Charlotte die zich graag Charly laat noemen op het verkeerde pad is. Om haar dochter voor vervolging te beschermen en haar affaire met George geheim te houden neemt Katelijne haar toevlucht tot leugens en komt in een eindeloze spiraal terecht. Wat volgt is een zenuwslopend schimmenspel van een moeder die haar tienerdochter uit de handen van de politie tracht te houden, en haar dochter die dat zonder het te weten tegenwerkt. Moeder en dochter kunnen elkaar niet vertellen dat ze geheimen hebben ontdekt die de toekomst van het gezin kunnen verwoesten.
Een verhaal van hartstocht, begeerte, liefde en dodelijk verlangen.
Mijn Gedacht: Saai, vervelend en voor mij echt slecht boek. Het verhaal heeft niks om het lijf en de helft van het boek gaat erover dat de moeder en de dochter elkaar niet in vertrouwen nemen.
Het verhaal is totaal ongeloofwaardig, en de perdsonages zijn totaal oninteressant.
De Bruyne heeft met dit boek echt de bal misgeslagen.
