Binnen de Sp.a rommelt het van alle kanten. Gennez is kop van jut voor Sp.a Rood, de donkerroden. Hun leider is Erik De Bruyn: vakbondsman, milieuambtenaar, Antwerpenaar, Belgicist, anti-Spiritist en wel erg stevig links. Bijna 34% van de stemmen bij de voorzittersverkiezingen. Niet mis, zeker als je weet dat het één tegen allen was. Het 'partijestablishment' spuwde hem uit en doet dat nog steeds, want, zo beweert De Bruyn, hij werd sinds de voorzittersverkiezingen nog niet één keer gebeld door Gennez, laat staan om advies gevraagd. Niet zo verstandig lijkt me. 'Take your friends close, but your ennemies closer' zo wist Vito Corleone al. Nu, elk verhaal heeft twee kanten, ook het deze, De Bruyn maakt zichzelf niet erg 'toegankelijk'. Hij is een die-hard sos die alle heil ziet in het nationaliseren van onze industrie (electriciteit, gas, farma,...), België het einde vindt en dweept met het Cubaans regime, dat in zijn ogen 'een even onvolmaakte vorm van democratie hanteert  als wij'. (Alhoewel dat laatste niet echt een hinderpaal voor een gesprek kan zijn. Steve Stevaert en Frank Vandenbroucke dwepen immers ook met Cuba. Onbegrijpelijk, maar soit.). Meer nog, hij vindt het een schande dat Gennez niet durft kiezen tussen Toscane en Cuba. Daarnaast blijft hij volop tegen de schenen van het 'establishment' schoppen. Zijn nieuwste 'guerrilla' is het proberen samenroepen van een open ledenvergadering van de Sp.a stadpartij Antwerpen. Hij heeft hiervoor 350 Antwerpse ledenhandtekeningen nodig. De campagne loopt sinds 30 november. Het is me niet duidelijk of hij ze al verzameld heeft. Je leest er alvast alles over op zijn blog: http://www.bloggen.be/derodevoorzitter/. (Wel een beetje een pijnlijke naam; misschien toch maar gauw veranderen in 'http://www.bloggen.be/derodeschaduwvoorzitter/?)

Hoedanook, met Erik De Bruyn moet rekening gehouden worden. Hij vertegenwoordigt een stroming binnen de Sp.a die niet te onderschatten valt. Als Gennez op korte termijn niet tot een 'way of living' komt met hem voorspel ik heel zware ruzie. En dan mogen ze hun 'pollekes kussen' dat hij niet meer charisma heeft. Want moest hij van het kaliber J-M Dedecker zijn, dan was het hek er totaal van de dam. 

Het doet me ook terugdenken aan de tijd dat Geert Bourgeois voorzitter wou worden van de VU, met dien verstande dat Geert in 2000 wél won van establishmentkandidaat/Anciauxboy Vankrunkelsven. Maar goed, we weten ondertussen allemaal hoe dat verhaal afgelopen is...


 Erik De Bruyn: luis in de pels

 Er worden tegenwoordig niet te veel handen geschud bij de Vlaamse socialisten

 Eyskens is al lang weg, De Bruyn dan maar?

Analysenota

Vlaams-Brabants inburgeringsbeleid verloopt erg moeizaam, maar verbetering is in zicht

-         Ongeveer één op vijf van alle nieuwkomers in Vlaanderen vestigt zich in de provincie Vlaams-Brabant, elk jaar goed voor om en bij de 5000 nieuwkomers;

-         Leuven is de sterkste aantrekkingspool in de provincie, goed voor één op drie nieuwkomers;

-         Minder dan één op drie nieuwkomers meldt zich aan bij één van de negen satellieten van het provinciaal onthaalbureau, de laagste ‘aanmeldingsgraad’ in Vlaanderen;

-         Slechts 447 Vlaams-Brabantse nieuwkomers tekenden een inburgeringscontract in de loop van 2006 en dit resulteerde in de uitreiking van amper 222 inburgeringsattesten, opnieuw de laagste cijfers van heel Vlaanderen;

-         Sinds het begin van het inburgeringsbeleid behaalde minder dan 5% van de Vlaams-Brabantse nieuwkomers een inburgeringsattest;

-         Slechts 8% van het totale aantal uitgereikte inburgeringsattesten werd in Vlaams-Brabant uitgereikt;

-         De cijfers voor 2007 vertonen een stijging tot een 900-tal contracten, 2008 wordt een cruciaal jaar;

Uit cijfers van Vlaams Minister van Inburgering Marino Keulen (Open VLD), en geanalyseerd door Vlaams Volksvertegenwoordiger Mark Demesmaeker en Provinciaal voorzitter Theo Francken, blijkt dat het inburgeringsbeleid in de provincie Vlaams-Brabant erg moeizaam verloopt, maar dat er stilaan verbetering in zicht is.

Onze provincie staat al jaren op de tweede plaats (na de provincie Antwerpen) als het over het aantal nieuwkomers gaat. Met 5194 waren ze, de ingeschreven nieuwkomers in Vlaams-Brabant (periode 1/4/2006 – 31/3/2007). Ongeveer één op vijf van de nieuwkomers in Vlaanderen vestigde zich in Vlaams-Brabant (5.194 op 28.807 nwk in het Vlaams Gewest). Vooral de stad Leuven springt in het oog, met 1805 nieuwkomers ligt Leuven maar net onder Gent (1962 nieuwkomers) en laat het andere provinciehoofdsteden als Brugge (576 nwk) en Hasselt (327 nwk) ver achter zich. Ook Vilvoorde (198 nwk), Zaventem (290 nwk), Tervuren (254 nwk) en Overijse (229 nwk) zijn echte aantrekkingspolen voor buitenlanders. Belangrijk te weten is dat ongeveer de helft van het aantal nieuwkomers in Vlaanderen uit de EU komt, de ander helft komt van een land buiten de Europese Unie. In Vlaams-Brabant ligt het aandeel EU-nieuwkomers hoogstwaarschijnlijk wel een stuk hoger gelet op de aanwezigheid van de Europese instellingen te Brussel.

Dat onze provincie elk jaar aardig wat nieuwkomers verwelkomt staat vast, toch vertaalt dit zich niet in de parameters van het inburgeringsbeleid. Vlaams-Brabant telt al jaren relatief gezien het minste aantal aanmeldingen aan het onthaalbureau, het minste aantal afgesloten inburgeringscontracten en het minste aantal uitgereikte inburgeringsattesten. De cijfers spreken voor zich. Zo meldden zich in de periode 1/4/2006 – 31/3/2007 slechts 1.671 van de 5.194 nieuwkomers aan bij één van de negen satellieten van het provinciaal onthaalbureau of een verhouding van minder dan één op drie. Geen enkel onthaalbureau in het Vlaams Gewest presteert slechter. Zo haalt het onthaalbureau van de stad Antwerpen een ‘aanmeldingsgraad’ van maar liefst 56% (4.100 aanmeldingen op 7.301 nieuwkomers), zelfs het uitgestrekte en landelijke West-Vlaanderen behaalt een mooie één op twee verhouding (1.549 aanmeldingen op 3.043 nieuwkomers). Deze slechte cijfers kunnen enigszins gerelativeerd worden door het feit dat het geen zuivere één op één relatie is aangezien nieuwkomers drie maanden de tijd hebben om zich aan te melden en door het feit dat de doorsnee nieuwkomer in Vlaams-Brabant van sociale stratificatie moeilijk te vergelijken valt met de doorsnee nieuwkomer in bvb. Antwerpen-stad. Maar toch blijven de cijfers ondermaats.

Dat de effectiviteit van het gevoerde inburgeringsbeleid staat of valt met het aantal aanmeldingen, is een open deur intrappen. We zien dan ook dat de slechte cijfers zich doorzetten in de andere parameters. Slechts 447 Vlaams-Brabantse nieuwkomers tekenden een inburgeringscontract in de loop van 2006, het minste van heel Vlaanderen. Dit resulteerde in de uitreiking van amper 222 inburgeringsattesten in 2006. Opnieuw het laagste aantal van alle provincies. Sterker nog, over de hele periode van het Vlaams inburgeringsbeleid (vanaf 1/4/2004) scoort Vlaams-Brabant het slechtst. Amper 686 Vlaams-Brabantse nieuwkomers behaalden een inburgeringsattest in de periode 1/04/2004 – 31/03/2007 terwijl we weten dat er zich in diezelfde periode om en bij de 15.000 nieuwkomers in onze provincie vestigden (nog geen 5% dus) én dat er in die periode in het Vlaams Gewest al 8.315 inburgeringsattesten uitgereikt werden, goed voor een magere 8%.

Toch zien we stilaan licht aan het eind van de tunnel. De cijfers voor 2007 tonen een stijging tot een 900-tal afgesloten contracten en de vooruitzichten voor 2008 zijn rooskleurig. Zo is het toegewezen personeelscontingent eindelijk volledig ingevuld (37,5 voltijdse eenheden) en is er sinds februari een nieuwe directeur. Kortom, het ziet ernaar uit dat het Vlaams-Brabantse inburgeringsbeleid eindelijk op volle toeren begint te draaien en dat het Vlaams-Brabantse streefcijfer van 1638 afgesloten inburgeringscontracten per jaar voor het eerst binnen handbereik ligt.

Mark Demesmaeker en Theo Francken (N-VA) zijn ervan overtuigd dat ons samenlevingsmodel slechts stand kan houden als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Integreren door het leren van onze taal, normen en waarden is een noodzakelijke voorwaarde om te komen tot een evenwichtige balans. In Vlaams-Brabant verloopt dit proces erg moeizaam. Voor alle betrokken partijen moet het de uitdaging zijn om het inburgeringsbeleid in Vlaams-Brabant in 2008 echt op de sporen te zetten. De N-VA is zeker bereid haar steentje hiertoe bij te dragen.

 

 Inburgering in Vlaams-Brabant: erg veel werk aan de winkel.

Bent u ze ook zo beu als 'kou pap'? Ik kan ze niet meer horen of zien. Onze Ministers van Staat, met hun parmant gedrag, hun flauwe grappen, hun doorbloede ogen en arrogante woorden: Homo hypocritus Wilfried Martens, Dame Edna Annemie Neyts, homo corruptus Willy Claes, Mark Eyskens ('God is groot, maar ik ben groter') of zuurpruim Jos Geysels. Ja zelfs, Louis Tobback werkt me tegenwoordig danig op de zenuwen (en geloof me, die heeft nochthans enige 'street credibility', ook bij mij).

Ze hebben ze verdiend, die bananen.


 Onrijpe bananen voor overrijpe politici.


Wilfried Martens: Minister van Staat in ontbinding alsook Minister in staat van ontbinding.

Vandaag werd het interpretatief decreet betreffende het faciliteitenonderwijs ('het decreet Van Dijck') unaniem goedgekeurd door de onderwijscommissie in het Vlaams Parlement. Vreemd genoeg waren het net de niet-stemgerechtigde commissieleden die voor de nodige animositeit in het parlementaire debat zorgden: Kris Van Dijck (uiteraard als hoofdindiener, en hij was subliem!), Jef Tavernier ('Groen! zou tegenstemmen moesten we stemrecht hebben' (sic!)) en Christian Van Eycken (Union Francophone is uiteraard tegen deze zogenaamde 'derde kaakslag').

Opvallend waren de lovende woorden van het Vlaams Belang aan het adres van Kris Van Dijck. Ze keurden dit decreet dan ook vol overtuiging mee goed.

De Franstaligen stemden zopas in het Franse Gemeenschapsparlement een belangenconflict. Whatever... net zoals met de Vlaamse Wooncode (ditmaal met de Nederlandse taalbereidheidsvereiste voor nieuwe huurders van sociale woningen als 'kaakslag') zal dit niets opleveren, enkel wat vertraging.

Voor de N-VA is dit alweer een ferme overwinning. Het pijnpunt van de pedagogische inspectie in het Franstalig faciliteitenonderwijs sleept al decennia aan. Dankzij ons wordt dit probleem definitief opgelost, uit respect voor onze Grondwet.


 Groen!: van kwaad naar erger.


 Kempenaar Kris Van Dijck: een prachtprestatie.

 

Ik ben gisterenavond verkozen tot provinciaal voorzitter! En met een mooi resultaat: 20 stemmen voor Richard Peeters, 60 stemmen voor mezelf.

Ik wil bij deze nogmaals iedereen van harte bedanken. In het bijzonder de tientallen partijvrienden die vanuit het Hageland naar Neder-Over-Heembeek trokken om mijn kandidatuur te steunen en de afdelingen Diest, Brussel en Kortenberg om mijn kandidatuur voor te dragen. Bedankt!

En, opdat jullie het zeker niet zouden vergeten, nogmaals mijn 'verkiezingsbeloftes' op een rijtje:
- Minstens één provinciale ledenvergadering per jaar over kernthema's als de Vlaamse Rand, Brussel, onafhankelijkheid;
- Wekelijks overzicht van het N-VA-nieuws uit Vlaams-Brabant en Brussel voor de kaderleden die dit wensen;
- Maandelijkse digitale nieuwsbrief voor de geïnteresseerden;
 - Lancering provinciale N-VA-webstek tegen de zomer van 2008;
- Wegen op het publieke debat door het voeren van acties en het publiceren van persberichten, analysenota's, opiniestukken,...
- Belangenbehartiging van Vlaams-Brabantse en Brusselse dossiers in het partijbestuur;

Politiek is de kunst van het samenwerken. Ik zal me de komende 3 jaar alvast voor 200% inzetten om van dit voorzitterschap een succesverhaal te maken. De Vlaamse, Europese (en federale?) verkiezingen van 2009 moeten in dit verhaal het hoogtepunt vormen.

Yves Leterme heeft geantwoord. Het is een standaardmail waarin hij niet echt ingaat op mijn bemerkingen. Maar kom, die man heeft wel andere zorgen zeker. Als hij maar voet bij stuk houdt, dan is het al goed.


-----Oorspronkelijk bericht-----

Van: Yves Leterme [mailto:yves.leterme@cdenv.be]

Onderstaand mailtje verstuurde ik zonet naar Yves Leterme. Ben benieuwd of hij zal antwoorden...

In de States wordt de verkiezingssfeer grimmiger. De schandalen duiken op, het heksenjachtseizoen is geopend.

Rudolf Guiliani, de immens populaire zero-tolerance burgemeester van New York, is het eerste slachtoffer. Hij zou belastingsgeld hebben gebruikt om zijn minnares te plezieren. Op het eerste zicht lijken de beschuldigingen nochthans niet zwaar. Maar, zoals ik eerder schreef, voor een Republikein is zo'n verhaal dodelijk. De conservatieven in zijn partij moeten sowieso al niet veel van progressieve Rudi hebben. Drie keer getrouwd, voor homorechten en voor abortus, meer dan genoeg om de gemiddelde conservatieve Amerikaan te doen kokhalzen.

De polls geven hem dan ook direct ferme klappen. Rudi's finished.
 




't Zal wel Hillary worden, pfft... zo glad, zo perfect, zo gekunsteld.

Een aanrader!

Ik heb het al verschillende keren al lachend voorspeld. Guy zal het land redden. Hij heeft geen scrupules, geeft niets om staatshervormingen en verloochent zijn principes dagelijks. Kortom, de geknipte premier in de ogen van koning, prinsen en Franstaligen... en bijgevolg voor dit gestoorde land.

Toch nog even de verkiezingsresultaten opfrissen:
Yves Leterme: 796.521 voorkeurstemmen
CD&V-N-VA: 18,51% van de stemmen voor de Belgische Kamer

Guy Verhofstadt: 493.355 voorkeurstemmen
Open VLD: 11,83% van de stemmen voor de Belgische Kamer

Democratie 'à la Belgique' quoi.


Guy Verhofstadt: dribbelt hij om de communautaire problemen heen?



 Yves Leterme: mond valt open.



 De diepvriezer: geliefkoosd liberaal keukeninstrument.

Gisteren, op haar 270ste bestaansdag, werd de kaap gerond van de 10.000ste bezoeker. Het gaat om 'unieke' bezoekers. Dit betekent dat een bezoeker maximaal één keer per dag geteld wordt. De laatste weken kende m'n blog heel wat succes met geregeld meer dan 100 unieke bezoekers per dag. Ben ik best wel fier op.

Wat is dat toch met De Standaard en de N-VA? Tegenwoordig kan ik mijn geliefkoosde krant niet meer openslaan of ze slaat ferm terug. Barones Mia Doornaert, Marc Reynebeau, Oscar Van Den Boogaard, Patrick De Witte,  ... geen week gaat voorbij of een of andere Standaardcolumnist voelt zich geroepen om de N-VA en haar kopstukken eens goed tussen de benen te trappen. Ze lijken wel gebiologeerd door ons. Is het uit wraak omdat Bart De Wever met zijn sublieme columns naar concurrent De Morgen trok? Of willen ze ook hun laatste Vlaamsgezinde lezers wegjagen? Als je het mij vraagt: vanaf maandag elke dag Bart Dobbelaere. Want erger is ergernis!

Ach ja nog iets, Spirit-kopstuk Els Van Weert vindt het nodig om ons lessen in politieke strategie te geven (cfr. DS van vandaag). Spirit... Els Van Weert... I rest my case, your Honour.



  Patrick De Witte alias PDW: bijna grappig


 Els Van Weert: bijna politica

Hoe zou het nog met de 'red de solidariteit'-petitie zijn?

Exact twee maanden na de lancering zit men nog steeds niet aan de vooropgestelde 100.000 handtekeningen. 91.565 hebben ze er op dit ogenblik. Bijna, maar nog niet helemaal, het lijkt wel de regeringsvorming.

Opmerkelijk is ook hier het zeer grote aandeel Franstalige ondertekenaars, vooral bij de laatste duizenden ondertekenaars wordt het een wel erg Franstalig feestje. Maar goed want dat is nu net hun boodschap, of toch niet?

Ik kijk al uit naar het beloofde feest dat men zal organiseren op de Grote Markt te Brussel. België, uw land van melk en honing. Aandoenlijk.





 Redden wat er te redden valt!



 

Elke zichzelf respecterende Wetstraatees leest Knack. Niet voor haar diepgravende onderzoeksjournalistiek, unieke kennis van zaken of verhelderende standpunten. Neen dat niet, wel voor de satirische column van Koen Meulenaere, 'Bladspiegel'. Knack is het enige tijdschrift in Vlaanderen dat meer van achter naar voor wordt gelezen dan andersom. Man, kan die gast schrijven. En geloof me, hij is verdorie goed geïnformeerd. Zijn 'verhaaltjes' zijn zeer vaak gebaseerd op waargebeurde feiten. De affaire tussen Patrick Dewael en Greet Op De Beeck, de thesis van Freya, de innige band tussen Verhofstadt en Hilde Vautmans of, eentje van de voorbije weken, de 'vlucht' van Fientje Moerman naar de States om er te gaan paardrijden. Keer op keer... touché! 

Ik vraag me samen met m'n collega's vaak af hoe dat hij dat toch allemaal te weten komt.


Spijtig dat hij zowat de enige Knack'er is die ondertussen geen eigen blog heeft op de knack blogt stek.

Zouden we hierover niet beter een petitie beginnen?



 Koen Meulenaere: briljante Leuvenaar, ik zou hem graag eens ontmoeten, misschien op OHL?


 Fientje Moerman: op de prairie!

De Vlaamse beweging houdt van strijdmeetings. Je kent ze wel, van die meetings waar de leeuwen klauwen, de tapkranen kreunen en de (glazen en) strijdliederen klinken. Ik moet eerlijk toegeven, ik vind ze fantastisch! Vooral de meetings van de Vlaamse Volksbeweging wil ik voor geen geld ter wereld missen: altijd veel volk, een uitgelaten, militante sfeer en krachtige toespraken. Zo ook de nationale VVB-meeting van 10 maart 2005 te Overijse. De toenmalige VVB-voorzitter Guido Moons hield er een kippenveltoespraak. Zijn raad voor de Vlaamse partijen in verband met B-H-V: "Niet plooien!" is stilaan een legendarische uitspraak binnen Vlaamse middens.

Het is het uitgelezen ogenblik om die rake slagzin nog eens boven te halen...


Vergeet ook de petitie niet te ondertekenen op: www.niettoegeven.be

De kogel is door de kerk, ik heb mijn kandidatuur ingediend voor de provinciale N-VA-voorzittersverkiezing van Vlaams-Brabant en Brussel (zijn statutair samengevoegd). De N-VA afdelingen van Brussel, Diest en Kortenberg droegen mijn officiële kandidatuur voor. Het voorzittersmandaat duurt 3 jaar, als provinciaal voorzitter maak je automatisch deel uit van het partijbestuur, dit bestuur is het nationaal bestuur van de N-VA en is belast met de dagelijkse leiding van de partij. (Bij veel andere partijen noemt dit het 'partijbureau'.)

De verkiezingen vinden plaats op dinsdag 11 december te Neder-Over-Heembeek. Alle info vindt u hier.

Wie ben ik?
- Theo Francken, 29 jaar, gehuwd, woonachtig te Linden (naast Leuven).
- Onderwijskundig pedagoog (K.U.Leuven, 2001)
- Raadgever werk, onderwijs, migratie, inburgering en sportbeleid van Vlaams minister Geert Bourgeois
- N-VA voorzitter afdeling Lubbeek
- Arrondissementeel bestuurslid Leuven
- gewezen provinciaal jongerenvoorzitter
- gewezen arrondissementeel secretaris
- actief 'Vlaams Beweger' (VVB, Davidsfonds,...)
- actief in de VU/N-VA sinds 2000


De motivatie voor mijn kandidatuur: 

D. Provincie

Algemeen

3.29.

Het provinciale niveau overkoepelt de arrondissementen en vormt de brug tussen het arrondissementele en het nationale niveau.

3.30.

Er bestaan vijf provinciale werkingsniveaus: Antwerpen, Limburg, Vlaams-Brabant, Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen.

Provinciaal overlegcomité

3.31.

Het provinciale werkingsniveau wordt gecoördineerd door een provinciaal overlegcomité. Dit overlegcomité bestaat uit:

-          een provinciaal voorzitter, rechtstreeks verkozen door de provinciale ledenvergadering;

-          de arrondissementele voorzitters en secretarissen uit de betreffende provincie;

-          de nationale en provinciale mandatarissen die in de betreffende provincie wonen;

-          de provinciaal voorzitter van Jong N-VA van de betreffende provincie.

Voor Limburg fungeert de arrondissementeel voorzitter als provinciaal voorzitter.

3.32.

Alle leden van het provinciaal overlegcomité verliezen hun stemrecht indien ze in de loop van twaalf maanden, voorafgaand aan de betreffende vergadering, op de helft ervan zonder gemotiveerde verontschuldiging afwezig waren.

3.32.

Het provinciaal overlegcomité komt jaarlijks minstens viermaal samen.

3.33.

De taken van het provinciaal overlegcomité zijn:

-          het opvolgen van de provinciale fractie;

-          het afvaardigen van drie vertegenwoordigers naar de congrescommissie;

-          het afvaardigen van drie vertegenwoordigers naar het nationaal kiescollege;

-          het behartigen van bovenarrondissementele kwesties;

-          het bevorderen van informatiedoorstroming tussen de verschillende werkingsniveaus;

-          het organiseren van provinciale ledenvergaderingen. Het provinciaal overlegcomité kan provinciale ledenvergaderingen organiseren telkens wanneer dit nodig wordt geacht.

Op de webstek van CD&V vind je de resultaten van de bestuursverkiezingen van CD&V. Interessant om te weten wie er populair is en wie niet.

Voor de 25 rechtstreekse leden van de Algemene Vergadering zien we het volgende.

Wat mij opvalt is de enorme populariteit van de relatief jonge Joachim Coens (CEO van de haven van Zeebrugge, eerste schepen te Damme en gewezen Vlaams Parlementslid van CD&V) en de 'jonge veulens' Peter Van Rompuy (jawel, zoon van) en Ann Verreth (gewezen raadgever onderwijs van Minister-President Leterme, goede collega van me en sinds kort secretaris-generaal van de Vlhora, de Vlaamse Hogescholenraad). Drie mensen die de Vlaamse christendemocratie in de toekomst een gezicht zullen geven.
Let ook op de grote populariteit van Reginald Morreels...

Ook interessant is te weten welke CD&V-mandatarissen er uit onze provincie in Brussel mee aan de beslissingstafel zitten: Ingrid Claes, Chris Taes, Karin Brouwers en Hans Eyssen. Bekende namen, toch zeker in het Leuvense.

Tot slot leren we dat Tom De Saegher (adjunct-kabinetschef van M-P Peeters) provinciaal voorzitter en Bert Meulemans arrondissementeel voorzitter van CD&V Leuven blijven met respectievelijk 91% en 94% van de stemmen.

Benieuwd wie er in jouw arro of provincie de lakens uitdeelt bij CD&V? Klik hier



 Joachim Coens: een groot en sympathiek talent

  Ann Verreth: dito

Uit De Standaard van vandaag, lekker ironisch...


Relzucht

Met drie zo'n rebelse meiden mag links in Vlaanderen voortaan zowel op zijn linker- als zijn rechteroor slapen

De journalistiek is relzuchtig, gericht op personen in plaats van op zaken, heeft geen intellectueel niveau en de journalisten lopen allemaal met elkaar in de pas van de heersende mode, de zogeheten politieke correctheid. Het is een uitspraak van de gewezen EU-commissaris Frits Bolkestein uit november 2001. Ik heb er de afgelopen week vaak aan moeten denken. In de lange voorrondes die aan de regeringsvorming voorafgaan, is niet alleen het uur van de waarheid geslagen voor politici, maar tonen ook de media waartoe ze vandaag in staat zijn. De manier waarop de N-VA-voorzitter Bart De Wever de afgelopen maanden is aangepakt, is voor mij een levend bewijs dat het weer eens tijd wordt dat de media zich bezinnen over hun maatschappelijke taak. De Wever is met alle zonden van Israël beladen. Men heeft er zijn zus en zijn broer bij gesleurd. Er zijn opmerkingen gemaakt over zijn maten - waarmee niet zijn partijgenoten werden bedoeld. Het is geleden sinds Theo Lefèvre dat in dit land een nog levende politicus zo in de pers is beklad. Al die uitlatingen kwamen niet het minst uit de hoek van lieden die De Wever zien als de verrader van een nationalistisch gedachtegoed, of van anderen die proberen het collaboratieverleden van hun voorzaten te verdoezelen door heel hard hun afgrijzen voor de 'nieuwe fascisten' uit te schreeuwen. En daar moet men in Wallonië ook maar eens mee ophouden, want het Rexisme was wel een Franstalige beweging. Wie de Franstalige media in dit land volgt, moet vaststellen dat de journalisten er al een tijdje hun afstandelijkheid en prettige ironie hebben laten varen en nauwelijks nog in staat zijn om neutrale vragen te stellen. De Wever valt op omdat hij blijkbaar meent dat het mogelijk moet zijn in de politieke strijd te overleven met een principieel eerlijk standpunt. De man heeft het hart op de (scherpe) tong en denkt dat je het hardop kunt zeggen als je zelf fout bent geweest. Dat is natuurlijk iets anders dan politici die zich excuseren voor iets wat is misgegaan lang voor ze zelf waren geboren. Dat laatste is nogal gemakkelijk. Vooral als je dan ook nog eens die excuses op een briefje of op een filmpje achterlaat en zelf naar China vliegt om daar iets vaag nuttigs te gaan verrichten. Ik ben het niets eens met tal van standpunten van Bart De Wever. Ik kom allerminst uit een Vlaams-nationalistisch nest en heb dan ook niet de behoefte om verdrongen familieachtergronden te verwerken. De Wevers visie is niet de mijne, sociale rechtvaardigheid heeft voor mij absolute voorrang en komt voor een staatshervorming (tenzij je me weet te overtuigen dat in sommige gevallen het ene met het andere te maken heeft). En wat Bart De Wever over de Palestijnse kwestie wist te vertellen, vond ik op dat moment niet ter zake doen. Maar de N-VA-politicus daarom afschilderen als iemand die bijna de Holocaust loochenende, vind ik wel bijzonder grof. Er valt beslist iets te zeggen over de journalistieke zeden van vandaag. Maar of de politiek zoveel aan kwaliteit heeft gewonnen, is maar de vraag. Dat het intellectuele niveau van het politieke personeel in dit land drastisch achteruit is geboerd, werd nog maar eens geïllustreerd in een collectief vraaggesprek dat Het Laatste Nieuws had met drie vrouwelijke politici. Het was de krant niet ontgaan dat drie dames ter linkerzijde de oppositie moeten gaan leiden: Mieke Vogels die gerecycleerd wordt bij Groen!, Caroline Gennez, het nieuwe boegbeeld van de S.PA, en Bettina Geysen van de Partij-van-Bert-Anciaux. Mieke Vogels stelde voor de politieke rivalen De Wever, Dedecker en Dewinter gezamenlijk met de handtas te bewerken. Mevrouw Geysen opperde het idee om de Blackberry's in de handtassen te laten zitten, zodat de slagen nog harder aan zouden komen. Maar de krant onthield vooral de uitlating van mevrouw Vogels dat extreemrechtse politici over een klein geslachtsdeel beschikken, wat de oorzaak zou zijn van hun politieke onmacht. Voorwaar: een rebelse meid is een parel in de klassenstrijd. En met drie zo'n rebelse meiden mag links in Vlaanderen voortaan zowel op zijn linker als op zijn rechteroor slapen. Tel daarbij aan de andere kant van de taalgrens de onverzettelijke Joëlle Milquet van het CDH en de onvergetelijke Isabelle Durand van Ecolo op en je krijgt de indruk dat in het work in progress dat België heet, de vrouwen van Mars komen.

De auteur is zelfstandig journalist en schrijft in deze column over wat hij in de voorbije week gezien, gehoord en gelezen heeft. marcelvannieuwenborgh@hotmail.com

 De Blackberry: het wapen van de relnicht

Het was een moeilijke beslissing, daarom liet ik jullie meebeslissen over wie de enige echte Theo tuurt banaan van de maand oktober in ontvangst mag nemen. En jawel, hij doet het weer. Voor de tweede keer ontvangt Belgisch defensieminister André Flahaut deze beschamende trofee.

De bende van Nijvel terroriseert opnieuw het land en Flahaut is haar leider.


 André Flahaut: zonder twijfel de beste reclame voor de Vlaamse Beweging in jaren

 La banana preciosa