Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
12-12-2007
't Is gelukt, bedankt!
Ik ben gisterenavond verkozen tot provinciaal voorzitter! En met een mooi resultaat: 20 stemmen voor Richard Peeters, 60 stemmen voor mezelf.
Ik wil bij deze nogmaals iedereen van harte bedanken. In het bijzonder de tientallen partijvrienden die vanuit het Hageland naar Neder-Over-Heembeek trokken om mijn kandidatuur te steunen en de afdelingen Diest, Brussel en Kortenberg om mijn kandidatuur voor te dragen. Bedankt!
En, opdat jullie het zeker niet zouden vergeten, nogmaals mijn 'verkiezingsbeloftes' op een rijtje: - Minstens één provinciale ledenvergadering per jaar over kernthema's als de Vlaamse Rand, Brussel, onafhankelijkheid; - Wekelijks overzicht van het N-VA-nieuws uit Vlaams-Brabant en Brussel voor de kaderleden die dit wensen; - Maandelijkse digitale nieuwsbrief voor de geïnteresseerden; - Lancering provinciale N-VA-webstek tegen de zomer van 2008; - Wegen op het publieke debat door het voeren van acties en het publiceren van persberichten, analysenota's, opiniestukken,... - Belangenbehartiging van Vlaams-Brabantse en Brusselse dossiers in het partijbestuur;
Politiek is de kunst van het samenwerken. Ik zal me de komende 3 jaar alvast voor 200% inzetten om van dit voorzitterschap een succesverhaal te maken. De Vlaamse, Europese (en federale?) verkiezingen van 2009 moeten in dit verhaal het hoogtepunt vormen.
Yves Leterme heeft geantwoord. Het is een standaardmail waarin hij niet echt ingaat op mijn bemerkingen. Maar kom, die man heeft wel andere zorgen zeker. Als hij maar voet bij stuk houdt, dan is het al goed.
Ik begrijp Uw reactie gegeven de politieke toestand.
In het verlengde van en trouw aan het programma dat we voor 10 juni hebben verdedigd willen we onder meer een staatshervoming.
Die staatshervorming moet meer ruimte en bevoegdheden geven aan gemeenschappen en gewesten en tegelijk meer financiele verantwoordelijkheid leggen bij diezelfde gemeenschappen en gewesten.
Het zou nu te makkelijk zijn om achterover te leunen. Ik wil mijn verantwoordelijkheid opnemen en resultaat bereiken.
Onderstaand mailtje verstuurde ik zonet naar Yves Leterme. Ben benieuwd of hij zal antwoorden...
Van: Francken, Theo Verzonden: maandag 10 december 2007 12:45 Aan: 'yves.leterme@cdenv.be' Onderwerp: de onwinbare oorlog
Geachte heer senator,
Ik vind dat u voor 200% gelijk heeft. De Franstalige media voeren een oorlog tegen uw persoon. Een oorlog die u niet kan winnen, vrees ik. Ze maken van uw leven een hel en ze zullen dat blijven doen, ook al wordt u, na een Pyrrusoverwinning, uiteindelijk toch nog premier.
Als kartelleider moet u net daarom uw strategie overdenken en aanpassen aan de gewijzigde situatie. Ga voor die grote staatshervorming en zorg dat het politiek zwaartepunt tegen 2009 bij de deelstaten ligt (gezin, gezondheid, werk, mobiliteit, fiscaliteit). Neem vervolgens de leiding van uw partij in handen en wordt terug partijvoorzitter. Als ons kartelboegbeeld kan u met opgeheven hoofd en herwonnen strijdlust de campagne van 2009 ingaan. Vanaf medio 2009 wordt u vervolgens opnieuw minister-president van Vlaanderen. Met veel minder kommer en kwel maar met zeker zoveel uitdaging en uitstraling.
In de States wordt de verkiezingssfeer grimmiger. De schandalen duiken op, het heksenjachtseizoen is geopend.
Rudolf Guiliani, de immens populaire zero-tolerance burgemeester van New York, is het eerste slachtoffer. Hij zou belastingsgeld hebben gebruikt om zijn minnares te plezieren. Op het eerste zicht lijken de beschuldigingen nochthans niet zwaar. Maar, zoals ik eerder schreef, voor een Republikein is zo'n verhaal dodelijk. De conservatieven in zijn partij moeten sowieso al niet veel van progressieve Rudi hebben. Drie keer getrouwd, voor homorechten en voor abortus, meer dan genoeg om de gemiddelde conservatieve Amerikaan te doen kokhalzen.
De polls geven hem dan ook direct ferme klappen. Rudi's finished.
't Zal wel Hillary worden, pfft... zo glad, zo perfect, zo gekunsteld.
Ik heb het al verschillende keren al lachend voorspeld. Guy zal het land redden. Hij heeft geen scrupules, geeft niets om staatshervormingen en verloochent zijn principes dagelijks. Kortom, de geknipte premier in de ogen van koning, prinsen en Franstaligen... en bijgevolg voor dit gestoorde land.
Toch nog even de verkiezingsresultaten opfrissen: Yves Leterme: 796.521 voorkeurstemmen CD&V-N-VA: 18,51% van de stemmen voor de Belgische Kamer
Guy Verhofstadt: 493.355 voorkeurstemmen Open VLD: 11,83% van de stemmen voor de Belgische Kamer
Democratie 'à la Belgique' quoi.
Guy Verhofstadt: dribbelt hij om de communautaire problemen heen?
Yves Leterme: mond valt open.
De diepvriezer: geliefkoosd liberaal keukeninstrument.
Gisteren, op haar 270ste bestaansdag, werd de kaap gerond van de 10.000ste bezoeker. Het gaat om 'unieke' bezoekers. Dit betekent dat een bezoeker maximaal één keer per dag geteld wordt. De laatste weken kende m'n blog heel wat succes met geregeld meer dan 100 unieke bezoekers per dag. Ben ik best wel fier op.
Wat is dat toch met De Standaard en de N-VA? Tegenwoordig kan ik mijn geliefkoosde krant niet meer openslaan of ze slaat ferm terug. Barones Mia Doornaert, Marc Reynebeau, Oscar Van Den Boogaard, Patrick De Witte, ... geen week gaat voorbij of een of andere Standaardcolumnist voelt zich geroepen om de N-VA en haar kopstukken eens goed tussen de benen te trappen. Ze lijken wel gebiologeerd door ons. Is het uit wraak omdat Bart De Wever met zijn sublieme columns naar concurrent De Morgen trok? Of willen ze ook hun laatste Vlaamsgezinde lezers wegjagen? Als je het mij vraagt: vanaf maandag elke dag Bart Dobbelaere. Want erger is ergernis!
Ach ja nog iets, Spirit-kopstuk Els Van Weert vindt het nodig om ons lessen in politieke strategie te geven (cfr. DS van vandaag). Spirit... Els Van Weert... I rest my case, your Honour.
Hoe zou het nog met de 'red de solidariteit'-petitie zijn?
Exact twee maanden na de lancering zit men nog steeds niet aan de vooropgestelde 100.000 handtekeningen. 91.565 hebben ze er op dit ogenblik. Bijna, maar nog niet helemaal, het lijkt wel de regeringsvorming.
Opmerkelijk is ook hier het zeer grote aandeel Franstalige ondertekenaars, vooral bij de laatste duizenden ondertekenaars wordt het een wel erg Franstalig feestje. Maar goed want dat is nu net hun boodschap, of toch niet?
Ik kijk al uit naar het beloofde feest dat men zal organiseren op de Grote Markt te Brussel. België, uw land van melk en honing. Aandoenlijk.
Elke zichzelf respecterende Wetstraatees leest Knack. Niet voor haar diepgravende onderzoeksjournalistiek, unieke kennis van zaken of verhelderende standpunten. Neen dat niet, wel voor de satirische column van Koen Meulenaere, 'Bladspiegel'. Knack is het enige tijdschrift in Vlaanderen dat meer van achter naar voor wordt gelezen dan andersom. Man, kan die gast schrijven. En geloof me, hij is verdorie goed geïnformeerd. Zijn 'verhaaltjes' zijn zeer vaak gebaseerd op waargebeurde feiten. De affaire tussen Patrick Dewael en Greet Op De Beeck, de thesis van Freya, de innige band tussen Verhofstadt en Hilde Vautmans of, eentje van de voorbije weken, de 'vlucht' van Fientje Moerman naar de States om er te gaan paardrijden. Keer op keer... touché!
Ik vraag me samen met m'n collega's vaak af hoe dat hij dat toch allemaal te weten komt.
Spijtig dat hij zowat de enige Knack'er is die ondertussen geen eigen blog heeft op de knack blogt stek.
Zouden we hierover niet beter een petitie beginnen?
Koen Meulenaere: briljante Leuvenaar, ik zou hem graag eens ontmoeten, misschien op OHL?
De Vlaamse beweging houdt van strijdmeetings. Je kent ze wel, van die meetings waar de leeuwen klauwen, de tapkranen kreunen en de (glazen en) strijdliederen klinken. Ik moet eerlijk toegeven, ik vind ze fantastisch! Vooral de meetings van de Vlaamse Volksbeweging wil ik voor geen geld ter wereld missen: altijd veel volk, een uitgelaten, militante sfeer en krachtige toespraken. Zo ook de nationale VVB-meeting van 10 maart 2005 te Overijse. De toenmalige VVB-voorzitter Guido Moons hield er een kippenveltoespraak. Zijn raad voor de Vlaamse partijen in verband met B-H-V: "Niet plooien!" is stilaan een legendarische uitspraak binnen Vlaamse middens.
Het is het uitgelezen ogenblik om die rake slagzin nog eens boven te halen...
De kogel is door de kerk, ik heb mijn kandidatuur ingediend voor de provinciale N-VA-voorzittersverkiezing van Vlaams-Brabant en Brussel (zijn statutair samengevoegd). De N-VA afdelingen van Brussel, Diest en Kortenberg droegen mijn officiële kandidatuur voor. Het voorzittersmandaat duurt 3 jaar, als provinciaal voorzitter maak je automatisch deel uit van het partijbestuur, dit bestuur is het nationaal bestuur van de N-VA en is belast met de dagelijkse leiding van de partij. (Bij veel andere partijen noemt dit het 'partijbureau'.)
De verkiezingen vinden plaats op dinsdag 11 december te Neder-Over-Heembeek. Alle info vindt u hier.
Wie ben ik? - Theo Francken, 29 jaar, gehuwd, woonachtig te Linden (naast Leuven). - Onderwijskundig pedagoog (K.U.Leuven, 2001) - Raadgever werk, onderwijs, migratie, inburgering en sportbeleid van Vlaams minister Geert Bourgeois - N-VA voorzitter afdeling Lubbeek - Arrondissementeel bestuurslid Leuven - gewezen provinciaal jongerenvoorzitter - gewezen arrondissementeel secretaris - actief 'Vlaams Beweger' (VVB, Davidsfonds,...) - actief in de VU/N-VA sinds 2000
De motivatie voor mijn kandidatuur:
INSPRAAK Vlaams-Brabant en Brussel zijn voor onze Vlaams-republikeinse partij zonder twijfel de twee belangrijkste 'gebieden'. Het is de taak van de provinciale voorzitter om de sociale en andere problemen die gepaard gaan met de verfransing blijvend aan te klagen, binnen én buiten de partij. Onze 'strijd' kan enkel succesvol zijn als er geluisterd wordt naar de basis. Inspraak is de sleutel. Net daarom is het mijn ambitie om tijdens mijn mandaat jaarlijks minstens één provinciale ledenvergadering samen te roepen. Geen vergadering 'om te vergaderen', maar een vergadering waarin concrete dossiers worden besproken en gefinaliseerd. Hoofdthema's zijn zonder twijfel de vrijwaring en versterking van het Vlaams karakter van de Rand enerzijds en ons Vlaams onafhankelijkheidsstreven anderzijds. In dit kader is het mijn ambitie om samen met N-VA Brussel een moderne institutionele en maatschappelijke visie te ontwikkelen op onze hoofdstad, ook binnen een onafhankelijk Vlaanderen.
+ SAMENWERKING Het provinciaal niveau is in het leven geroepen om de interarrondissementele samenwerking te bevorderen. Ik onthul geen geheim als ik stel dat er op dit ogenblik geen of nauwelijks samenwerking bestaat tussen de arrondissementen Leuven, Halle-Vilvoorde en Brussel (dit komt onder meer door het bestaan van de vermaledijde kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, een reden te meer om B-H-V eindelijk te splitsen!). Als voorzitter van het provinciaal overlegcomité wil ik dat er eindelijk samengewerkt wordt tussen de verschillende arrondissementen. Dit begint bij een goede informatiedoorstroming, zowel van interne als van publieke informatie. Daarom beloof ik wekelijks een provinciaal en Brussels N-VA persoverzicht te mailen naar alle kaderleden. Daarnaast wil ik tweemaandelijks een meer uitgebreide digitale nieuwsbrief bezorgen aan alle geïnteresseerde N-VA leden uit Vlaams-Brabant of Brussel. Het is ook mijn ambitie om tegen de zomer van 2008 een provinciale N-VA webstek te lanceren. Tot slot moet de N-VA wegen op het publieke debat. Dit kan door intens samen te werken met de Vlaamse beweging en het middenveld. Als provinciaal voorzitter zal ik alles in het werk stellen opdat onze stem gehoord wordt op het publieke forum. Onze nationale mandatarissen Mark en Piet (en hopelijk ook Ben), ons provincieraadslid Linda en onze vele lokale mandatarissen spelen in dit verhaal een onmiskenbare rol, want... samen werkt!
= RESULTATEN BOEKEN Bij de Vlaamse verkiezingen van 2004 was ik de provinciale campagneleider voor de N-VA (met Mark Demesmaeker als kopstuk). En deze campagne verliep, in alle bescheidenheid, niet zonder succes. Niettegenstaande Mark pas op de vijfde plaats van de kartellijst stond haalde hij de derde zetel binnen met niet minder dan 29.248 voorkeurstemmen. Daarnaast scoorden ook de andere N-VA-kandidaten opmerkelijk goed. Meer nog, zeer binnenkort haalt Vlaams-Brabant haar tweede Vlaams parlementszetel binnen. Piet De Bruyn uit het arrondissement Leuven legt immers eerstdaags de eed af! Ik ga de uitdaging aan om het in 2009 nóg beter doen. Om onze N-VA ploeg echter nog sterker te laten scoren is het essentieel dat we efficiënt te werk gaan. Het is mijn overtuiging dat het campagneleiderschap enkel voor het volle 100 procent rendeert indien het gecombineerd wordt met het provinciaal voorzitterschap. Kan mijn motivatie u overtuigen en wenst u uw stem uit te brengen bij de provinciale voorzittersverkiezingen? Kom dan op dinsdagavond 11 december naar Neder-Over-Heembeek.
Het provinciale niveau overkoepelt de arrondissementen en vormt de brug tussen het arrondissementele en het nationale niveau.
3.30.
Er bestaan vijf provinciale werkingsniveaus: Antwerpen, Limburg, Vlaams-Brabant, Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen.
Provinciaal overlegcomité
3.31.
Het provinciale werkingsniveau wordt gecoördineerd door een provinciaal overlegcomité. Dit overlegcomité bestaat uit:
-een provinciaal voorzitter, rechtstreeks verkozen door de provinciale ledenvergadering;
-de arrondissementele voorzitters en secretarissen uit de betreffende provincie;
-de nationale en provinciale mandatarissen die in de betreffende provincie wonen;
-de provinciaal voorzitter van Jong N-VA van de betreffende provincie.
Voor Limburg fungeert de arrondissementeel voorzitter als provinciaal voorzitter.
3.32.
Alle leden van het provinciaal overlegcomité verliezen hun stemrecht indien ze in de loop van twaalf maanden, voorafgaand aan de betreffende vergadering, op de helft ervan zonder gemotiveerde verontschuldiging afwezig waren.
3.32.
Het provinciaal overlegcomité komt jaarlijks minstens viermaal samen.
3.33.
De taken van het provinciaal overlegcomité zijn:
-het opvolgen van de provinciale fractie;
-het afvaardigen van drie vertegenwoordigers naar de congrescommissie;
-het afvaardigen van drie vertegenwoordigers naar het nationaal kiescollege;
-het behartigen van bovenarrondissementele kwesties;
-het bevorderen van informatiedoorstroming tussen de verschillende werkingsniveaus;
-het organiseren van provinciale ledenvergaderingen. Het provinciaal overlegcomité kan provinciale ledenvergaderingen organiseren telkens wanneer dit nodig wordt geacht.
Op de webstek van CD&V vind je de resultaten van de bestuursverkiezingen van CD&V. Interessant om te weten wie er populair is en wie niet.
Voor de 25 rechtstreekse leden van de Algemene Vergadering zien we het volgende.
Wat mij opvalt is de enorme populariteit van de relatief jonge Joachim Coens (CEO van de haven van Zeebrugge, eerste schepen te Damme en gewezen Vlaams Parlementslid van CD&V) en de 'jonge veulens' Peter Van Rompuy (jawel, zoon van) en Ann Verreth (gewezen raadgever onderwijs van Minister-President Leterme, goede collega van me en sinds kort secretaris-generaal van de Vlhora, de Vlaamse Hogescholenraad). Drie mensen die de Vlaamse christendemocratie in de toekomst een gezicht zullen geven. Let ook op de grote populariteit van Reginald Morreels...
Tot slot leren we dat Tom De Saegher (adjunct-kabinetschef van M-P Peeters) provinciaal voorzitter en Bert Meulemans arrondissementeel voorzitter van CD&V Leuven blijven met respectievelijk 91% en 94% van de stemmen.
Benieuwd wie er in jouw arro of provincie de lakens uitdeelt bij CD&V? Klik hier
Met drie zo'n rebelse meiden mag links in Vlaanderen voortaan zowel op zijn linker- als zijn rechteroor slapen
De journalistiek is relzuchtig, gericht op personen in plaats van op zaken, heeft geen intellectueel niveau en de journalisten lopen allemaal met elkaar in de pas van de heersende mode, de zogeheten politieke correctheid. Het is een uitspraak van de gewezen EU-commissaris Frits Bolkestein uit november 2001. Ik heb er de afgelopen week vaak aan moeten denken. In de lange voorrondes die aan de regeringsvorming voorafgaan, is niet alleen het uur van de waarheid geslagen voor politici, maar tonen ook de media waartoe ze vandaag in staat zijn. De manier waarop de N-VA-voorzitter Bart De Wever de afgelopen maanden is aangepakt, is voor mij een levend bewijs dat het weer eens tijd wordt dat de media zich bezinnen over hun maatschappelijke taak. De Wever is met alle zonden van Israël beladen. Men heeft er zijn zus en zijn broer bij gesleurd. Er zijn opmerkingen gemaakt over zijn maten - waarmee niet zijn partijgenoten werden bedoeld. Het is geleden sinds Theo Lefèvre dat in dit land een nog levende politicus zo in de pers is beklad. Al die uitlatingen kwamen niet het minst uit de hoek van lieden die De Wever zien als de verrader van een nationalistisch gedachtegoed, of van anderen die proberen het collaboratieverleden van hun voorzaten te verdoezelen door heel hard hun afgrijzen voor de 'nieuwe fascisten' uit te schreeuwen. En daar moet men in Wallonië ook maar eens mee ophouden, want het Rexisme was wel een Franstalige beweging. Wie de Franstalige media in dit land volgt, moet vaststellen dat de journalisten er al een tijdje hun afstandelijkheid en prettige ironie hebben laten varen en nauwelijks nog in staat zijn om neutrale vragen te stellen. De Wever valt op omdat hij blijkbaar meent dat het mogelijk moet zijn in de politieke strijd te overleven met een principieel eerlijk standpunt. De man heeft het hart op de (scherpe) tong en denkt dat je het hardop kunt zeggen als je zelf fout bent geweest. Dat is natuurlijk iets anders dan politici die zich excuseren voor iets wat is misgegaan lang voor ze zelf waren geboren. Dat laatste is nogal gemakkelijk. Vooral als je dan ook nog eens die excuses op een briefje of op een filmpje achterlaat en zelf naar China vliegt om daar iets vaag nuttigs te gaan verrichten. Ik ben het niets eens met tal van standpunten van Bart De Wever. Ik kom allerminst uit een Vlaams-nationalistisch nest en heb dan ook niet de behoefte om verdrongen familieachtergronden te verwerken. De Wevers visie is niet de mijne, sociale rechtvaardigheid heeft voor mij absolute voorrang en komt voor een staatshervorming (tenzij je me weet te overtuigen dat in sommige gevallen het ene met het andere te maken heeft). En wat Bart De Wever over de Palestijnse kwestie wist te vertellen, vond ik op dat moment niet ter zake doen. Maar de N-VA-politicus daarom afschilderen als iemand die bijna de Holocaust loochenende, vind ik wel bijzonder grof. Er valt beslist iets te zeggen over de journalistieke zeden van vandaag. Maar of de politiek zoveel aan kwaliteit heeft gewonnen, is maar de vraag. Dat het intellectuele niveau van het politieke personeel in dit land drastisch achteruit is geboerd, werd nog maar eens geïllustreerd in een collectief vraaggesprek dat Het Laatste Nieuws had met drie vrouwelijke politici. Het was de krant niet ontgaan dat drie dames ter linkerzijde de oppositie moeten gaan leiden: Mieke Vogels die gerecycleerd wordt bij Groen!, Caroline Gennez, het nieuwe boegbeeld van de S.PA, en Bettina Geysen van de Partij-van-Bert-Anciaux. Mieke Vogels stelde voor de politieke rivalen De Wever, Dedecker en Dewinter gezamenlijk met de handtas te bewerken. Mevrouw Geysen opperde het idee om de Blackberry's in de handtassen te laten zitten, zodat de slagen nog harder aan zouden komen. Maar de krant onthield vooral de uitlating van mevrouw Vogels dat extreemrechtse politici over een klein geslachtsdeel beschikken, wat de oorzaak zou zijn van hun politieke onmacht. Voorwaar: een rebelse meid is een parel in de klassenstrijd. En met drie zo'n rebelse meiden mag links in Vlaanderen voortaan zowel op zijn linker als op zijn rechteroor slapen. Tel daarbij aan de andere kant van de taalgrens de onverzettelijke Joëlle Milquet van het CDH en de onvergetelijke Isabelle Durand van Ecolo op en je krijgt de indruk dat in het work in progress dat België heet, de vrouwen van Mars komen.
De auteur is zelfstandig journalist en schrijft in deze column over wat hij in de voorbije week gezien, gehoord en gelezen heeft. marcelvannieuwenborgh@hotmail.com
banaan van de maand oktober: de bende van Nijvel is 'back in business'
Het was een moeilijke beslissing, daarom liet ik jullie meebeslissen over wie de enige echte Theo tuurt banaan van de maand oktober in ontvangst mag nemen. En jawel, hij doet het weer. Voor de tweede keer ontvangt Belgisch defensieminister André Flahaut deze beschamende trofee.
De bende van Nijvel terroriseert opnieuw het land en Flahaut is haar leider.
André Flahaut: zonder twijfel de beste reclame voor de Vlaamse Beweging in jaren
De laatste maanden krijgt de N-VA het erg zwaar te verduren. Nu, we kunnen wel wat hebben, dat is niet het probleem. Maar gisteren was het weer ferm onder de gordel. Prof. Dr. Mark Elchardus noemt ons in een opiniestuk in De Standaard 'Een sekte van vendelzwaaiers die de herboren christendemocratie in een wurggreep houdt.'. Wij, een sekte? Toegegeven, die had ik nog niet gehoord.
De N-VA heeft alleszins duizend maal minder weg van een sekte dan de illustere Vrijmetselarij die zo 'innig' verweven is met de vrijzinnige VUB, de werkgever van socioloog Elchardus.
Speciale handdrukken, omerta, geheim lidmaatschap, speciale gewaden, een inwijdingsrituelen, leerling-gezel-meester, bouw- en lichtsymboliek, broederketens, loges, een 'Opperbouwmeester des Heelals', het Grootoosten, broederschappen, geheime vergaderingen,... het hoort er allemaal bij, kom ook bij de Vrijmetselarij!
Een 'kaakslagflamingant', in de ogen van de tienduizenden betogers pro Belgica van gisteren ben ik er ongetwijfeld één. Whatever...
Toch zijn het dezer dagen vooral Franstaligen die last blijken te hebben van vuurrode kaken. Het woord bestond tot dusver nog niet, hoog tijd om het uit te vinden: na de kaakslagflamingant, de 'kaakslagwallingant' of zeg gewoon de 'kaakslagwaal'.
Na de B-H-V-stemming en de niet-benoeming van de incivieke burgemeesters, haalt onze Kris Van Dijck zijn interpretatief decreet betreffende het faciliteitenonderwijs boven. Het advies van de Raad van State is immers net binnen en het is niet negatief, zodoende gaat de parlementaire procedure gewoon verder. Donderdag 29 november wordt het besproken én gestemd in de onderwijscommissie van het Vlaams Parlement. Dat legt onder meer vast hoe de Vlaamse onderwijsinspectie greep kan krijgen op de Franstalige scholen in de faciliteitengemeenten. Ik kijk al uit naar de groteske verklaringen en dreigementen van Maingain, Van Eycken en co. Haal die belangenconflicten nog maar eens boven jongens!
En dan te weten dat daags nadien, op vrijdag 30 november, een 50-tal Vlaamse gezinshoofden uit de Waalse faciliteitengemeente Komen de oprichting van een Nederlandstalige taalwetschool zal aanvragen aan Marie Arena, de bevoegde onderwijsminister van de Franse Gemeenschap.
Kortom, de derde is nog niet toegekomen of de vierde kaakslag is al in aantocht.
De kaakslagwallingant: 'ça alors!'
Jong N-VA te Komen: de vierde kaakslag in aantocht.
Het Nieuw-Vlaams beleid van de Vlaamse Regering:de N-VA weegt.
Derk-Jan Eppink is een Nederlander die al jaren de Belgische politiek van dichtbij volgt. Ik vind hem erg goed. Zo is zijn boek 'Avonturen van een Nederbelg - Een Nederlander ontdekt België' uit 2004 ontzettend grappig en leuk geschreven.
In dit filmpje geeft hij zijn analyse, een verademing:
.JPG&imgrefurl=http://www.dilbeek-malcontenten.be/index.php%3Foption%3Dcom_content%26task%3Dview%26id%3D2906%26Itemid%3D99999999&h=180&w=240&sz=7&hl=nl&start=4&um=1&tbnid=jW-vw69tnooSSM:&tbnh=83&tbnw=110&prev=/images%3Fq%3Dkaakslagflamingant%26svnum%3D10%26um%3D1%26hl%3Dnl)
