Na een weekje verdiende krokusvakantie bonden onze spelers terug de schoenen aan om deze keer BBC Old Stars partij te geven. Aan onze kant waren er geen skiërs in de sneeuw blijven steken waardoor we, op de langdurig gekwetsten Bart, Pieter en Stanny na, op een voltallige spelerskern konden rekenen. De tegenstander van deze avond was niet meteen aan hun sterkste seizoen bezig. Met 7 overwinningen en 10 nederlagen hingen The Old Stars in de buik van het klassement en dreigde men zelfs, na een mogelijks nieuwe nederlaag, naar de degradatiezone te verhuizen. Is het einde van het fenomeen Old Stars in zicht? Als verrassing toverden ze gisteren althans een leuke naam uit hun hoed; oude bekende Jens De Troye. 

Na een weekje rust waren beide ploegen duidelijk het balgevoel enigszins kwijt. Wat zich de eerste minuten van de wedstrijd afspeelde tartte echt elke verbeelding. De eerste doelpogingen raakten in de verste verte de ring niet. De ene airball volgde de andere op. Na 5 minuten was de stand 2-2 … en in de airballs 5-4. Wat aanvankelijk nog grappig was deed met het verlopen van de speeltijd steeds meer pijn aan de ogen. Dat we tegen een ‘zakdoekzone’ van de Old Stars niet aan scoren kwamen had alles te maken met het ondermaats afwerken van enkele opgelegde kansen. Met het schaamrood op de wangen gingen beide ploegen even naar de kant om gebruik te maken van de 2 minuten pauze. Een 9-9 stand na 10 minuten had daar veel mee te maken.

Nog een helft toekijken naar dit ‘spektakel’ ging niemand volhouden. Coach Chris had ondertussen elke wisselspeler van de bank gehaald maar niemand slaagde er voorlopig in om het spelbeeld te doen kantelen. Na enkele nieuwe tactische richtlijnen kwam er meer druk op de gelegenheidsspelverdeler van de tegenstander te zitten waardoor men moeilijker de vrijstaande ploeggenoot kon vinden. Helaas voor ons werden enkele steals ten onrechte afgeblazen en konden de Old Stars alsnog standhouden. Het scheidsrechterlijk duo had duidelijk een betere band met de donkerblauwen. Onze mening werd dan ook meermaals overgemaakt aan de refs. Gaandeweg vertoonden er zich enkele barstjes in de zone van de Old Stars. Matty, Fred en Dimi ontglipten enkele malen aan hun aandacht. Ruststand: 26-24

De rust werd door beide partijen in dank aangenomen om het shot een beetje fijner af te stellen. Of dat was tenminste de bedoeling. Het derde quarter was nauwelijks op gang gefloten of daar vielen de eerste airballs te noteren. Even werd er gevreesd voor hetzelfde rampscenario van in de eerste helft maar gelukkig kwamen er plots enkele individuele acties nu wel uit de verf. Dimi, Aiko en Fred zorgden voor de eerste punten waarna Andy met, jawel de enige 3-punter uit de wedstrijd, even de bank deed rechtveren. Na scores van Matty en Sid was het Vollie-moment aangebroken. Met 6 punten bracht hij ons zowaar 11 punten voor. (45-34)

Ook al hadden we het gevoel dat we deze partij niet konden verliezen toch bleef het opportuun om de aandacht niet te laten verslappen. Met deze oude krijgers en hun gevaarlijk afstandsshot kan je maar beter alert blijven. Qua fysiek kregen we duidelijk de bovenhand waardoor het steeds moeilijker werd voor de Old Stars om alle gaatjes te dichtten. De frustraties staken ook veel vaker de kop op maar het grijze duo weigerde voorlopig de Old Stars telkenmale af te straffen. De kopjes bleven echter nooit lang hangen, integendeel. De opponent werd van alle kanten onder vuur genomen. Het mooie eraan was dat maar liefst 8 spelers van onze ploeg een aanval succesvol konden afrondden in dit laatste quarter. Opvallend ook was dat Matty en Dimi elkaar een aantal keren perfect aanspeelden terwijl het inside niet makkelijk optornen was tegen de grijze reus Serlippens. Luc, die weer bergen werk verzette, kon hiervan meespreken. O ja, ondertussen stond het 9 – 12 in het airballs gooien, mocht je de tel zijn kwijt geraakt. De mooiste kreeg Matty echter achter zijn naam toen hij erin slaagde om de bal tegen de zijkant van het bord te shotten. Ook al was het geen denderend niveau, toch werden onze lachspieren wederom aardig op de proef gesteld. Met een 63-48 eindscore gingen beide ploegen uit elkaar. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Vollie 8, Sid 6, Fred 11, Gert, Dimi 9, Luc 2, Steven 4 en Aiko 8.

1 driepunter

24-02-2015 om 22:05 geschreven door 130  

In de 2^de ronde van de KBOV beker kregen we na Sivi, met de Crooky Monsters een, op papier althans, iets makkelijkere tegenstander over de vloer. Alhoewel. In de competitie hadden we het al knap lastig gehad om afstand nemen van hen. Een uitschakeling in de 2^de ronde zou wel als een serieuze ontgoocheling aankomen. In bestuurskringen werd al luidop gedroomd van een clash met de Vlaamse Ardennen in de finale. De ziekenboeg werd van Chris en Dimi ontlast maar Bart, Pieter en Stanny zullen deze helaas nog een tijdje bevolken. Vollie kwam ons net als vorige week versterken waardoor coach Chris uit een 10-koppige selectie kon puren om de Crookies onder vuur te nemen.

De intenties waren heel duidelijk. Zo vlug mogelijk afstand nemen door de Crookies een moordend tempo op te leggen. Met 4 ‘speedies’ in de kern kon onze coach dan ook ruimschoots wisselen om het vuur 40 minuten in de ploeg te houden. Aanvankelijk kende het snelle ritme niet meteen het beoogde resultaat. Ging het te snel of was de afwerking net niet secuur genoeg? Feit was dat verschillende aanvallen onverhoopt werden afgebroken door een turnover of een slechte pass. We hadden wel vrij snel een kleine voorsprong maar van uitbreiding was er voorlopig nog geen sprake. Aiko en Fred verzorgden de openingsminuten maar daarna was het wachten tot Vollie, net voor de eerste korte rustpauze, uit zijn krammen schoot. (18-11)

Ook in het volgende quarter bleven we geduldig afwachten tot de Crookies het uiteindelijk zouden begeven maar de ploeg wou vooralsnog van geen buigen of barsten weten. Integendeel. Gaandeweg knokte onze tegenstander zich terug in de wedstrijd. Het moet gezegd worden dat daar wel een dosis geluk kwam bij kijken maar de score was wat ze was. Tel daarbij de matige tot zwakke afwerking van onze spelers aan de vrijworplijn bij en dan weet je dat dit varkentje bijlage nog niet gewassen was. Ondanks het knappe drive – en assistwerk van Fred en Matty kregen de Crookies de bovenhand in dit quarter. Een 20-21 score in het 2^de quarter zorgde voor een 38-33 ruststand.

Het spelbeeld veranderde nauwelijks doorheen de quarters. De Crookies bleven halsstarrig in onze spoor volgen. Beetje bij beetje dichtten ze zelfs de kloof. De sfeer werd iets grimmiger maar de sportiviteit vierde nog steeds hoogtij. In ons kamp werd de nervositeit steeds duidelijker. Aanvallend waren we aan één van onze beste partijen bezig maar verdedigend vonden we niet genoeg cohesie om de Crookies het scoren te beletten. Luc en Fred stonden vaak tegen een overmacht aan opponenten om al de verdedigende rebounds uit de lucht te plukken. De tegenstander profiteerde daar maximaal van om ook het derde quarter in hun voordeel te beslechten. Met een 59-57 tussenstand was een halve finale absoluut nog geen certitude.

De aanwezige toeschouwers en staff kregen waar voor hun geld. De Crookies waren duidelijk van zin om hun vel duur te verkopen. Mentaal hadden ze, na het winnen van 2 opeenvolgende quarters, misschien wel het voordeel maar de leiding hadden ze tot dan toe nog niet kunnen overnemen. En of dit zou gebeuren … jawel hoor. Exact 2 keer stak men de neus aan het venster en dit telkenmale met slechts 1 punt voorsprong. Reden genoeg voor coach Chris om de pionnen te herschikken en enkele tactische wissels door te voeren. Ervaring en koelbloedigheid zouden nu de doorslag moeten gaan geven. Onder de deskundige leiding van Fred werden de verschillende aanvallen door Vollie, Sid, Dimi, Luc, Matty en Aiko afgewerkt. De weerstand van de Crookies begon het langzaam maar zeker te begeven. Een laatste fysieke krachtmeting gaf uiteindelijk de doorslag waardoor de tegenstander alsnog de handdoek in de ring moest gooien. Een hilarische fastbreak van Matty, achterna gezeten door Fred, verdreef de spanning meteen en dat resulteerde in spontaan hoongelach op de tribunes. Onze ploegnaam kon alvast ingevuld worden als eerste halve finalist. Opmerkelijk detail was ook dat 56 van de 82 punten werden gescoord door onze 4 spelverdelers. Eindstand: 82-70 (C.T.)

Speelden: Matty 12, Vollie 13, Sid 8, Fred 23, Gert, Dimi 3, Luc 3, Steven 1, Andy 3 en Aiko 16.

4 driepunters

10-02-2015 om 22:13 geschreven door 130  

Ondanks de knappe overwinningen van de laatste weken bleven de Young Ones achtervolgd door pech. Naast de langdurig gekwetsten Bart (rug) en Pieter (knie) moest Stanny (vinger) en Dimi (voet) ook al verstek geven. Naast al de problemen met de ledematen had ik er ook iemand last van zijn ingewanden. Coach Chris zijn eerste pint na een alcoholloze maand was hem duidelijk niet goed bevallen. Hier kunnen lessen uit getrokken worden coach. De Gunners waren niet meteen het sterkste team uit onze competitie maar na de ruime zege uit de heenronde, 39 punten verschil om precies te zijn, en de recente zege tegen titelkandidaat nr 1, Vlaamse Ardennen, kwam het erop aan om niet te gaan zweven.

Na de beresterke match van vorige week trok Aiko gewoon de lijn door. Met 4 punten zonder misser bracht hij ons meteen op voorsprong. Na 2 feilloos omgezette vrijworpen van Sid bezorgde De Rho met een driepunter zowaar de Gunners de leiding. Wat Matty en Luc ook aan de dag legden van inzet telkenmale kwam hun actie ongelukkig uit. Met de inbreng van Fred kwam er nog iets meer snelheid en dreiging in het spel waardoor de Gunners even naar hun tweede adem snakten. Sid en Aiko liepen gretig in op de met assists strooiende Fred. Het gevolg bleef niet uit. Enkele fastbreaks later stond al een 15-26 tussenstand op het bord.

Eenzelfde spelbeeld als in het eerste quarter zou de match al in een definitieve plooi gelegd hebben aan de rust. Gelukkig voor de wedstrijd beten de Gunners van zich af en bleven ze de moed erin houden. Steeds weer bleven ze de gaatjes in onze verdediging vinden. De doelpogingen werden echter niet meteen afgemaakt. Na veel geharrewar onder onze borden slaagden ze er meestal in om via meerdere aanvallende rebounds toch te kunnen scoren. Door een kleiner, maar sneller, team tussen de lijnen te plaatsen kwamen we meermaals in de problemen bij de rebounds. Na een driepunter van Fred en enkele knap afgeronde fastbreaks van Vollie en Gert konden we gelijke tred houden. Matty, niet aan zijn beste match bezig, zorgde wel met een mooie buzzer beater voor de 34-44 ruststand.

We hadden de match netjes onder controle tot plots de scoremachine ging sputteren. Enkele statische en stereotype aanvallen, gekruid met enkele onbegrijpelijke niet gefloten overtredingen van de mannen in het grijs, waren voldoende ingrediënten voor de Gunners om zich terug in de wedstrijd te knokken. Even zag het er wel heel benard uit toen men tot op 2 punten kon terugkomen. Meer dan deze wake up call had ons team niet nodig om de koppen bij elkaar te steken. Het geweer werd van schouder veranderd en het duurde niet lang, ondanks de stakende ref, tot de broertjes van Vooren de 16 punten in het derde quarter netjes onder elkaar verdeelden. Een iets agressievere verdediging zorgde op geen tijd weer voor een mooie voorgift maar de keerzijde van de medaille was dat Gert en Luc stilaan in foutenlast kwamen. 48-60

Met nog 10 minuten te gaan hoopten we dat het weerwerk van de Gunners eigenlijk hun breekpunt zou bereiken. Een hardwerkende Luc kon zich uiteindelijk na 30 minuten toch eens ontdoen van zijn kort opzittende bewaker om zijn eerste punten van de match te maken. Gelukkig konden Aiko, Sid en een bij momenten ongrijpbare Fred wel rekenen op iets meer ruimte om te scoren. De ruimte was daarentegen ook de plaats waar Gert ene grijze, zichzelf interessant voelende, ref had naartoe geschoten toen hij zijn 5^de fout hoorde blazen. Aiko speelde zowaar de vermoorde onschuld. Zo zie je maar dat er naast spookdoelpunten in het voetbal ook spookfouten in het basket bestaan. De overwinning kwam, op die enkele 5 minuten na, nooit in het gedrang. Volgende week kunnen we ons opmaken voor een nieuw bekerduel. Eindstand: 62-78 (C.T.)

Speelden: Matty 3, Vollie 8, Sid 15, Fred 16, Gert 4, Luc 2, Steven 10 en Aiko 20.

03-02-2015 om 23:55 geschreven door 130  

Na onze zeges tegen Sivi en Santobas, rechtstreekse concurrenten in de subtop, kregen we als kers op de taart van ons drieluik de Vlaamse Ardennen over de vloer. Als onbetwiste leider hadden ze nog een eitje te pellen met ons uit de heenronde. Hun enigste nederlaag, tot nu toe, was er eentje getekend: The Young Ones. Beide teams konden voor deze topper geen beroep doen op een viertal pionnen. Bij the Young Ones ontbrak Bart (rug), Gert (werk), Andy (had wat Extra Time nodig) en Pieter. Voor Pieter kwam er 2 weken geleden abrupt een einde aan zijn spelerscarrière door een knieblessure. Langs deze weg willen we Pieter bedanken voor zijn jarenlange inzet voor ons team. We hopen met z’n allen dat hij een carrièreswitch overweegt en onze ruime staff komt versterken. Deze avond konden we, zoals elk jaar een paar keer, gebruik maken van de diensten van Stefaan De Volder, alias Vollie.

De inzet, prestige, was hoog en dat was van minuut 1 meteen duidelijk zichtbaar. Beide teams knokten voor elke bal en dat leverde enkele hete standjes voor doel op. Luc kon, net als vorige week, de score openen, dit keer met een aardige lay-up. Zijn collega centerspeler, Aiko, had klaarblijkelijk genoten van een week rust en knalde al vrij vroeg zijn eerste driepunter door het net. De tegenstander was meteen gewaarschuwd dat we ons vel heel duur zouden verkopen. Dit ervaren en ongelofelijk op elkaar ingespeelde team breng je echter niet zomaar uit evenwicht. De Vlaamse Ardennen waren allesbehalve aangeslagen en geduldig knabbelden ze aan hun achterstand. Met hun razendsnelle spelverdeler en hun de kluiten gewassen vleugels werd onze verdediging constant op de proef gesteld. Fred en Aiko, sterk spelend onder de borden hielden ons in koers maar Geenens en Veldeman knalden op hun eentje hun ploeg langszij. (18-19)

De versterking van de tegenstrever was er eentje van formaat en hij was bij momenten ongrijpbaar voor onze ploeg. Opvangen als team was onze enigste mogelijkheid en dat lukte dan ook vrij aardig. Als was er één, niet onbelangrijk detail, dat we iets te vaak uit het oog verloren, namelijk de rebound. Hoe vaak de Vlaamse Ardennen ook onbesuisd afwerkte onder doel, veelal kenden ze in de herkansing wel succes. Mede hierdoor konden we nooit echt afstand nemen en bleef het een triller van formaat. Matty nam in het 2^de quarter het voortouw met 2 driepunters. In zijn spoor had Fred al Geenens zijn derde fout aangesmeerd waardoor hij iets meer ruimte kreeg om de basket te vinden. In al onze euforie waren we bijna vergeten dat Stanny zijn vinger had ontwricht bij het testen van de kwaliteit van het truitje bij zijn rechtstreekse opponent. Een kolfje naar de hand van Matty die zonder twijfelen in een soort paringsdans met Stanny zijn vinger terug in de juiste richting zette. Exit Stanny weliswaar.  Een bom van Steven bracht ons terug bij de wedstrijd. Aiko, Matty en Sid brachten onze bank zowat in extase met een 41-36 ruststand.

Het geloof in een 2^de stunt tegen de Vlaamse Ardennen begon stilaan aanhangers voor zich te winnen. Dat er in een partij, waarin beide teams elkaar met het mes tussen de tanden bekampten, ook plaats was voor fairplay bewezen beide teams door een scheidsrechterlijke dwaling te overrulen en dat elk in hun nadeel. Chapeau! Er was dan ook geen sprake van een tifo in onze zaal. In het derde quarter begon Dimi stilaan Luc naar de kroon te steken wat het aantal rebounds, zowel aanvallend als verdedigend, betreft. De afvallende bal kende steevast via Dimi zijn weg naar een volgende fastbreak, iets wat op het lijf geschreven was van Matty, Vollie, Fred en Sid. Van enige verzwakking was nauwelijks iets te bespeuren.  We konden zowaar bijna met een 4punten voorgift aan het laatste quarter beginnen … al was dat zonder de buzzer beater van ene Veldeman gerekend. (56-55)

Misschien kwam die driepunter wel net op tijd. Net op tijd om ons alert te maken dat deze wedstrijd allesbehalve in een definitieve plooi lag. In dit laatste quarter gierden de zenuwen haast bij iedereen door het lichaam. De zenuwachtigheid begon zich ook duidelijk te manifesteren op het terrein. Voor ieder punt werd gestreden alsof het de winning goal was. De refs hielden de teugels strak gespannen en dulden geen enkele tegenspraak, ook al was het de regerende kampioen. Fred maakte dankbaar gebruik van de technische fout. Alhoewel het afwerkingspercentage van onze vrijworpen niet om over naar huis te schrijven was konden we toch hierdoor de Vlaamse Ardennen op enige afstand houden. Dankzij de balvastheid van Fred, Sid, Matty en Vollie konden we vrij makkelijk weerstand bieden aan de pressing, het laatste drukkingsmiddel van de groentjes. De laatste 2 minuten schenen wel uren te duren. Van vrijworplijn naar … vrijworplijn … en weer terug. Fred en Matty hadden uiteindelijk het laatste woord en plaatsten de 70-65 eindstand op het bord. De ontlading was dan ook enorm bij coach, staff en spelers. Een schitterende collectieve prestatie waarin iedereen zich kweet van zijn taak binnen het team. Mede dankzij deze overwinning blijven de Young Ones in de running om vice-kampioen te worden. (C.T.)

Speelden: Matty 11, Vollie 4, Stanny, Sid 2, Fred 18, Dimi, Luc 9, Steven 5 en Aiko 21.

27-01-2015 om 22:36 geschreven door 130  

De kalendercommissie was niet mals voor ons in 2015. Tegen Santobas (2^de in de stand) waren we aan onze 2^de match van een levensbelangrijk drieluik toe om ons te kunnen handhaven in de top 3 van het klassement. Vorige week werd de maat van Sivi genomen en vanavond stond met Santobas, de verrassing toch wel van de huidige competitie, een nog lastigere opponent te wachten. Ideaal was het niet maar we hadden nog een rekening te vereffenen met hen na de oneervolle nederlaag uit de heenronde. Gezien het aantal afzeggingen (Pieter, Bart, Aiko, Stanny en coach Chris) en de moeilijke verplaatsing was dit geen sinecure. We konden echter wel hoop putten uit het feit dat Santobas zijn laatste 3 wedstrijden niet kon winnen. Een 2^de plaats was dan ook de inzet van vanavond.

Op het ruime speelveld voelden Matty, Fred en Steven zich duidelijk in hun sas. Om beurten trachten ze zich een weg te banen door de bucket waarna Gert als duivel uit een doosje telkens op het gepaste moment het gat indook. Met 3 opeenvolgende inleggers zorgde hij al meteen voor een lichte afscheiding. Terwijl Santobas het merendeel van zijn rijpe doelkansen vakkundig de nek omwrong stond Matty al klaar om Gert af te lossen. Met maar liefst 12 punten op rij bleef hij uit de greep van een bij momenten zwalpend Santobas en bevestigde hij zijn sterke partij van vorige week. Luc, terug overal aanwezig en aanspeelbaar, sloot met een fieldgoal het aangename en vlotte 1^ste quarter af (10-21). Het was eigenlijk een quarter waar we het moeilijker hadden met de afmetingen van het terrein dan met de tegenstander.

De 2 minuten rust waren welgekomen voor Santobas. In verdediging schakelde men doelbewust over naar ‘zone’ wat meteen ook zijn vruchten afwierp. De bucket werd hardhandig dichtgehouden en er was voor ons geen doorkomen meer aan. Al moeten we toegeven dat we op dat vlak hen wel een handje toestaken door telkenmale naar de bal toe te lopen en mekaar meermaals voor de voeten te lopen. Meerdere aanvallen liepen zo tegen de shotklok aan waardoor de doelpogingen meestal ietwat geforceerd overkwamen. Gelukkig voor ons bakte Santobas er aanvallend nog steeds niet veel van en kon Fred met 2 driepunters en een inlegger toch nog een gaatje vinden in de donkerblauwe vestiging. We gingen rusten met 21-30 voorsprong.

Nu Santobas had gezien hoe ze ons min of meer aanvallend konden lamleggen bestond het gevaar erin dat hun zoneverdediging ons pas echt monddood zou maken. Sid, duidelijker aanwezig in de 2^de helft, opende de score van halve afstand. Om de zone te ontgrendelen was ofwel een sterk afstandsshot nodig ofwel veel infiltrerende acties in de zone van de waarheid. Laat nu net beiden samenkomen en dan is er geen stoppen meer aan. Met een inderhaast ingevoerd systeempje van Fred kwamen zowel onze centers als onze vleugels meer in beweging waardoor er steeds meer barsten in het verdedigend blok van Santobas kwam. Net nu de brandstofprijzen historisch laag staan leek het alsof hun tank zonder een druppel benzine kwam te zitten. Net als in het 1^ste quarter kwam er bijna een reeksje van 12 punten op rij tot stand. Enkel Luc, duidelijk in zijn sas onder de borden, onderbrak de soloslim van Steven met een enkele vrijworp. Santobas, slechts 6 puntjes scorend in dit quarter, lag met een 27-49 tussenstand na 3 quarters zo goed als tegen het canvas.

Enkel onderschatting en een gebrek aan concentratie kon er nog voor zorgen dat deze overwinning ons uit de handen glipte. Dat de teugels in verdediging ietsjes losser hingen was vrij normaal te noemen. De partij onder controle houden was dan ook onze grootste bekommernis en zolang we zelf de weg naar de korf bleven vinden was er geen vuiltje aan de lucht. Hier en daar zagen we toch wel de frustraties de kop op steken bij onze tegenstander die absoluut een twintiger wou vermijden. Met Sid, Andy, Fred, Dimi en Luc om beurten aan de trekker bleef men zelfs hiervan niet gespaard. De 2^de plaats en de 12^de overwinning al van het seizoen was dan ook een feit. Eindstand: 46-68 (C.T.)

Speelden: Matty 12, Sid 6, Fred 20, Gert 6, Dimi 2, Luc 6, Steven 13 en Andy 3.

6 driepunters

21-01-2015 om 21:41 geschreven door 130  

Na een week die bol stond van negatieve berichtgevingen in alle media was onze warme en gezellige nieuwjaarsreceptie een welgekomen verademing. Het feit dat Klaas Vantornout de Belgische driekleur kon bemachtigen was dan ook voor sommigen de apotheose van een week om snel te vergeten. Van Dale gooide prompt een nieuwe spreuk online. Voortaan worden er geen stokken in de wielen gestoken maar … wielen.

Daags na al die ellende kwam BBC Sivi op bezoek in Landegem. U begrijpt dat voor ons de ellende nog even bleef duren. Wetende dat we nog nooit een match konden winnen na de nieuwjaarsreceptie en Sivi vorige week ING wandelen stuurde beloofde alvast niet veel goeds. Gert (ziek), Bart (rug), Dimi (werk) en coach Chris konden niet aanwezig zijn.

De bedoeling om Sivi met gerichte en snelle fastbreaks de pas af te snijden werkte niet voor de volle 100%. Aanvankelijk kregen we Luc en Steven niet instelling gebracht. Sivi zette namelijk een snelle en korte verdediging op poten en daar hadden we het vaak knap lastig mee. Sivi was er niet voor niks in geslaagd om Robeyst vorig week op 16pnt vast te pinnen. Aanvallend hadden ze via de Elvis lookalike reeds handig gebruik kunnen maken van de mismatch met Sid. Na een bommetje van Steven kwamen onze spelers stilaan onder stoom. Sid, Luc, Steven en Matty kwam elk één keer aan het venster piepen. Met een nipte 19-17 sloten we het eerste quarter af.

Pieter begon het 2^de quarter nog met 2 omzette vrijworpen maar moest niet veel later ondersteunend het terrein verlaten. Een verdraaide knie maakt mogelijks een einde aan zijn seizoen. We hopen op een spoedig herstel! Met een man minder bleven we de Sivi burcht bestoken met scherpe counters. Matty, duidelijk herstelt van de griep, speelde een nuttige partij en bracht samen met Luc en Steven op tijd en stond de nodige punten aan. Tegen de rust hadden we een iets ruimere marge bijeen gesprokkeld. 33-25

In het derde quarter was het traditiegetrouw even wachten op de eerste korf maar nadat Sid en Fred daarin uiteindelijk lukten vond Aiko zijn moment gekomen. Waar hij in de eerste helft zich nauwelijks in het stuk kon opdringen scoorde hij nu in slechts enkele minuten tijd 8 punten op rij. Zijn reeks werd even onderbroken door een snelle uitbraak van Fred die prachtig gepiloteerd werd door een backpass van een op zijn rug liggende Andy. Meteen de knapste actie van de wedstrijd. Aiko hield het voor zijn doen iets soberder en zette Sivi op 11 punten met nog 1 quarter te gaan. 49 – 38

Uit de vorige confrontaties hadden we ondertussen geleerd dat Sivi zich pas bij het laatste fluitsignaal gewonnen zou geven en soms pas er ver na. Met een mooie marge als bonus mocht dit echter niet meer verkeerd gaan. JP De Meester haalde letterlijk zijn laatste ‘jokers’ en wisselspelers  boven om de partij alsnog een andere wending te geven. Ondanks het feit dat Sivi nooit echt op een hoopje werd gespeeld leefde in onze rangen nooit echt het gevoel dat Sivi plots de leiding zou nemen. Door het feit dat er meer afval in ons spel kwam te zitten kon Sivi op kousenvoeten nog aardig milderen maar ondanks de verschillende schuifpartijen konden Fred, Matty en Sid de partij rustig uitdribbelen.  Eindstand: 56 -50 (C.T.)

Speelden: Matty 11, Pieter 2, Stanny, Sid 7, Fred 6, Luc 12, Steven 8, Andy en Aiko 10

5 driepunters

13-01-2015 om 22:27 geschreven door 130  

De eindejaarsfeesten waren nauwelijks verteerd, de profvoetballers maar net geland in warmere oorden of onze spelers stonden alweer paraat om het beste van zichzelf te geven in het nieuwe jaar! 2015 betekende ook meteen het heroptreden van Pieter die duidelijk hersteld was van een vervelende knieblessure. Bij wijze van test was hij op oudejaarsavond nog op één knie gaan steunen om vrouwlief ten huwelijk te vragen. Van harte proficiat aan beiden trouwens!

Matty (ziek) en Stanny (de wegen in het oog houdend) gaven verstek evenals Bart (rug) die te kennen gaf dit seizoen niet meer in actie te zullen komen. We leven met je mee Bart en hopen op een spoedig herstel!

Een betere tegenstander dan De Maeght konden we ons vanavond niet voorstellen. Zij dienden ons dit seizoen, op de 2^de speeldag reeds, onze eerste nederlaag toe. Een grotere motivatie was er niet nodig om de troepen op scherp te zetten.

Na een paar warrige en slordige openingsminuten vond Steven het welletjes. Met 2 opeenvolgende driepunters dropte hij de Young Oners uiteindelijk in het spoor van een fysiek hard spelende tegenstrever. Broertje Frederik nam even later de fakkel over. Bij de Maeght kwamen slechts 3 spelers aan scoren toe in het eerste quarter maar dit was wel voldoende om ons constant op achtervolgen aan te wijzen. Gert en Dimi beten zich de tanden stuk in verdediging op Van Belleghem, die alle middelen aanwendde om zich een opening naar de ring te forceren. De refs lieten begaan en al vlug kwamen de eerste afkeurende commentaren uit de richting van onze reservebank. Een eerste verwittiging van de ‘opperref’ was dan ook het logische gevolg. Ondanks een zwakke leiding en een rumoerig quarter slaagden we er alsnog in de kloof bijna te dichten via Sid en een puike Steven, met elk één driepunter. (24-22)

In het 2^de quarter bleef De Maeght ons bestoken en inbeuken in zowel aanval als verdediging. Luc had zijn handen vol met Van Belleghem en die frisheid kwam hij dan ook helaas tekort in het aanvallend vak. Aan inzet daarentegen geen enkel gebrek. Met Sid, Fred en Andy hadden we genoeg snelheid in de ploeg om De Maeght pijn te doen in de fastbreaks. Helaas voor de lichtblauwe aanhang en de neutrale toeschouwer werden deze te vaak onbestraft foutief afgestopt. Daarenboven werden de weinige gefloten fouten aan een te laag gemiddelde afgewerkt vanop de vrijworplijn. We bleven op 9 punten steken en met de rust in zicht konden we best een opflakkering gebruiken. Via Dimi, Sid, Pieter, Fred en Andy werd het verschil in de laatste minuten nog herleid tot 4 punten. Ruststand: 38-34

Bij de start van het 3^de quarter miste onze de trein echter de aansluiting. In no-time bracht De Maeght ons via Schelstraete (28pnt), Van Belleghem (23pnt) en Gekiere (16pnt) terug in de wachtzaal. Verdedigend moesten onze grote mannen het onderspit delven en aanvallend speelden we te statisch om De Maeght maar enigszins te bedreigen. Na enkele tactische wissels konden we terug van vooraf beginnen. De bredere bast van Steven en Luc zorgde voor meer evenwicht onder de borden maar hierdoor verdwenen beiden ietwat aanvallend uit beeld. De Maeght veranderde het geweer van schouder en bestookte ons nu voortdurend vanuit de tweede lijn. Schelstraete liep over van vertrouwen en geen afstand was hem te ver om vernietigend uit te halen. (59-50)

Met de laatste richtlijnen probeerde coach Chris alsnog het tij te doen keren in het 4^de en laatste quarter. Helaas konden we maar geen gepast antwoord vinden op hun succesvolle afstandsworpen. Een laatste opwelling van driepunters van Fred (1) en Aiko (2) kwam te laat om de partij alsnog in ons voordeel te doen kantelen. Een strengere en correctere spelleiding hadden de partij zeker een leuker spelbeeld opgeleverd en wie weet ook een andere wending kunnen geven. Een vierde nederlaag hoefde, achteraf gezien, geen drama te zijn want we kregen hulp uit onverwachtse hoek (Sivi, n.d.v.r.). Zij brachten onze eerste achtervolger ING een 6^de nederlaag toe waardoor er een kleine marge blijft tussen de nummers 3/4 en 5/6. Eindstand: 76 – 69 (C.T.)

Speelden: Pieter 2, Sid 10, Fred 18, Gert 1, Dimi 4, Luc 4, Steven 12, Andy 8 en Aiko 10.

7 driepunters

06-01-2015 om 23:20 geschreven door 130  

Op de avond dat ons land deels plat had gelegen begon ook de terugronde van de KBOV-competitie. Tegenstander van vanavond was Beautox, al jaren een top-3 kandidaat maar dit jaar wil het maar  niet lukken om de grijze middenmoot achter zich te laten. Met de winterstop in zicht begon onze ziekenboeg ook aardig vol te lopen. Pieter (knie), Bart (rug), Aiko (geblokkeerde rug) en Dimi (andere oorden) waren de afwezigen van dienst. Een serieuze inkrimping van ons arsenaal bordenspelers. Gelukkig kwam Beautox ook maar met één echte centerspeler afgezakt naar Landegem.

Onze afwerking de eerste 5 minuten leek in de verste verte niet op de openingsfase van vorige week tegen ING. Net zoals bij de stakingspiketten eerder op de dag werd er bij mondjesmaat eentje doorgelaten. Qua snelheid werden we eigenaardig genoeg dan ook nog eens afgetroefd door een verschroeiend gestarte tegenstrever. Net op het moment dat er een 10-puntenkloof op het bord verscheen konden Fred en Luc de situatie enigszins stabiliseren. (12-17)

Dat het afwerkingspercentage dringend de hoogte in moest was voor iedereen duidelijk. Het was het enige wat ontbrak in de sterk gevarieerde aanvalspatronen. Toen bleek dat sommige Beautoxspelers naar hun tweede adem hapten sloegen de Young Oners ongenadig toe. Fred, Sid en Matty legden er duchtig de pees op om Beautox volledig uit verband te spelen. Via snedige drives en snelle balwisselingen werd steeds de vrijstaande man gevonden. In tegenstelling tot het eerste quarter werd er nu wel foutloos afgewerkt. Het werd één van de productiefste quarters uit de Young Ones geschiedenis. Fred, Sid, Gert, Steven, Matty, Luc en Andy kwamen elk om beurt aan scoren toe. Met een 29-7 deelden we een tik van jewelste uit. Rust: 41-24.

Het derde quarter dreigde even de verkeerde kant uit te gaan toen Beautox 7 punten in slechts 1 minuut maakte en de kloof terugbracht tot op 10 punten. Een tactische time-out van coach Chris riep de wederopstanding van de tegenpartij een halt toe. Het evenwicht werd hersteld en langzamerhand namen we zelfs terug het heft in handen. Fred, Sid, Matty, Steven en Andy bleven de zoneverdediging continu bestoken waardoor Gert en Luc, geduldig als altijd, op het geschikte moment in stelling werden gebracht. (56-37)

Met nog 10 minuten te gaan en een twintiger op het bord had Beautox wel begrepen dat verder aandringen geen zin meer had. Dat het leidende duo uiteindelijk gespaard bleef van verdere commentaar had dan ook veel te maken met het feit dat er een geruststellende voorsprong was. Een close-game met deze passieve leiding had vermoedelijk op een grotere veldslag kunnen uitdraaien. Volgens velen werd de voetbalregel ‘balvoordeel’ hier te pas en te onpas aangewend.

Eindstand: 73-50 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny, Sid 12, Fred 25, Gert 8, Luc 14, Steven 7 en Andy 5.

5 driepunters

17-12-2014 om 01:14 geschreven door 130  

Een late wijziging in de kalender zorgde ervoor dat onze tegenstander van avond moest uitwijken naar de sporthal Hekers in Zwijnaarde. Het late aanvangsuur, 21u15, speelde zeker niet in ons voordeel met een vermoeiende organisatie van onze quiz in de benen. Uit de statistieken bleek trouwens dat de match na de quiz nog maar zelden een goede afloop kende. De match tegen BBC ING was meteen de laatste match uit de, voor ons althans, succesvolle heenronde. Bart (rug/griep), Pieter (knie) en Andy (ziek) waren de ontbrekende elementen van vanavond. Aan de overkant had BBC ING zich aardig versterkt met de ‘oude’ bekenden Robeyst en ‘Pita’ om de langdurige afwezigheid van Sesselle op te vangen. Het beloofde een kraker van jewelste te gaan worden.

ING probeerde ons in ‘zone’ op te vangen maar daar liet Sid al van in de beginfase geen spaander van heel. Via snel en knap passingwerk van zijn medespelers kwam Sid steevast in een vrije shotpositie terecht. Geen fractie van een seconde twijfelde hij. Met 6 punten op rij bezorgde hij onze ploeg een enorme ‘boost’. ING bakte er op dat moment nog niks van want Robeyst was duidelijk nog bezig met zijn vizier af te stellen. Fred en Sid, 5 op 5 waaronder een driepunter, lieten niet betijen en zorgden plots zelfs voor een 4-17 voorsprong. Menig Young Oner begon zich ondertussen zachtjes in de wang te knijpen. Hoe verrassend snel de voorsprong op het scorebord kwam hoe snel hij ook weer smolt als sneeuw voor de zon. Met 5 driepunters en een ontketende Robeyst hingen de bordjes al snel in evenwicht. (22-22)

Alles was te herdoen maar daar kon de neutrale supporter zich gerust in vinden. Zij die dachten dat ING zijn zoneverdediging overboord zou gooien bleef met een illusie achter. De hechte verdediging zorgde er tevens voor dat onze grote jongens moeilijk in het spel voorkwamen. Luc kon zich nog het best doorzetten en weerde zich als weleer als een duivel in een wijwatervat. Als er één lijflied bij hem past dan is het zonder twijfel ‘Keep on running’ van The Spencer Davis Group. De inzet die hij aan boord legt samen met de broodnodige puntjes zijn op zijn vijftigste nog steeds een onmisbare schakel in ons geheel. Sid kende in dit quarter aanvallend een dipje maar net op dat moment nam zijn concullega Matty met veel bravoure over. Met 2 bommen en een fieldgoal, gesteund door 4 punten van een ietwat afwezige Aiko, hield hij ons min of meer in het spoor van BBC Robeyst. Ruststand: 43-38

Een tactisch plannetje om Robeyst, zijn teller stond ondertussen al op 19, lam te leggen was meer dan welkom. Sid en Steven kweten zich om beurt aardig van hun taak. De aanvoer werd onderbroken en plots moest ING uit een ander vaatje tappen wat aanvankelijk niet wou lukken. Luc en Fred beseften maar al te goed dat het moment daar was om ING voor de 2^de keer terug te slaan. Helaas bleven we te vaak monddood in de aanval waardoor het te lang duurde vooraleer we het kloofje kon dichten. Een sterk spelende Matty, duidelijk geïnspireerd door vrouwtje lief, zorgde met 2 opeenvolgende driepunters voor een nieuw orgelpunt. Ondanks de 17 gescoorde punten hadden we achteraf toch het gevoel dat we net daar meer afstand hadden kunnen nemen. (54-55)

Net op het moment dat je denkt dat we de partij terug in handen konden nemen dook die duivelse Robeyst terug op het voorplan. De nauwe familiebanden die hij had met één van de refs hadden er ondertussen ook wel voor gezorgd dat hij pas laat zijn 3^de streepje achter zijn naam kreeg en daardoor nog voluit kon meedraaien in de strijd. Een iets strengere beoordeling van sommige fases door het grijze duo hadden de 6-koppige ING delegatie zeker in moeilijkheden gebracht. Spelen en laten spelen was net iets teveel in het voordeel van de familie als je het ons vraagt. Dit neemt niet weg dat de tegenstander bestond uit een aantal individuele talenten die ons voornamelijk vanop afstand te grazen namen. De schrik om in de wind te worden gezet in verdediging zat er danig in bij ons. Aanvankelijk weigerde Sid zich zomaar gewonnen te geven maar na 7 punten op rij, waaronder 1 driepunter, moest ook hij uiteindelijk de duimen leggen voor de grotere vuurkracht van de tegenstrever.

Deze 3^de nederlaag in de heenronde zorgde er eveneens voor dat een verdienstelijke 3^de of 4^de plaats voor ons het hoogst haalbare zal worden dit seizoen. Eindstand: 71-64 (C.T.)

Speelden: Matty 15, Stanny, Sid 22, Fred 11, Gert, Dimi, Luc 8, Steven en Aiko 8.

7 driepunters

09-12-2014 om 23:09 geschreven door 130  

04-12-2014 om 00:00 geschreven door 130  

Het gaat onze Young Oners de laatste tijd steevast voor de wind. De laatste nederlaag dateert al van halfweg september en dat laat zich duidelijk voelen in onze supportersschare. Een verdubbeling zowaar, van 1 naar 2. Gelukkig kunnen we zaterdag voor onze 6^de Algemene Young Ones Quiz op iets meer volk, 240 om precies te zijn, rekenen. Geen groene -  of rode jassen te bespeuren maandagavond aan de sportzaal. De wedstrijd tegen de verrassing van het seizoen, The Krawietelkes, kon dus gewoon doorgaan. De laatste jaren hadden The Krawietelkes hun voetbalploeg drastisch omgebouwd naar een goed uitgebalanceerd basketteam met enkele gerichte versterkingen waaronder een zekere Jonas Van Puymbroeck. De uitslagen van onze tegenstrever van deze avond logen er niet om.

Ook voor deze match konden we nog geen beroep doen op de herstellende Pieter (knie) en Bart (rug). En Stanny? Die staakte … de strijd voor even.

Met Sid, Fred, Steven, Luc en Aiko koos coach Chris voor vijf starters die een ideale combinatie vormden tussen snelheid en gestalte. De eerste 2 doelpogingen kenden dan geen succes, het vervolg was des te uitmuntend. De aanvangsminuten stonden bol van de snelle balwisselingen die aan onze kant bijna feilloos werden afgewerkt telkens de vrije man werd gevonden. Sid, Fred en Steven waren een ware gesel voor de bezoekers en vonden in Luc en Aiko de ideale afwerkers. Qua tempo waren The Krawietelkes minstens de evenknie maar de finesse bij de laatste pass of shots ontbrak vooralsnog. Na een aangenaam kijkstuk toverde Andy met een bommetje de 20-10 tussenstand op het bord.

Ook in het tweede quarter bleef het tempo verschroeiend hard. Iedereen liep zich de longen uit het lijf om deze fysiek sterke ploeg bij te benen. Dat de tegenstander bleef uitpakken met een zone-verdediging terwijl de driepunters hen rond de oren vlogen verbaasde menige aanwezigen.  Matty (2) en Aiko (1) kenden succes vanachter de driepunterlijn. Door het hoge tempo kwamen beide ploegen vaak in een meerderheidssituatie terecht maar daar mankeerde het vaak aan scherpte bij de tegenstander. Sid, Fred en Matty profiteerden hier echter optimaal van. The Krawietelkes waren met een 39-23 ruststand duidelijk aan wat bezinning toe.

Het derde quarter werd helaas geen kopie van de productieve eerste helft. De slordigheden stapelden zich op. De passes waren minder nauwkeurig en de afwerking liep het helemaal afweten. Gelukkig voor ons nam onze tegenstander hier evengoed een voorbeeld aan. De 2 krasselende ploegen stonden in schril contrast met de verwennerij van de eerste helft. Met een buzzer beater vanachter de driepunterlijn deed Dimi even de hoop op beterschap oplaaien maar verder dan 7 schamele puntjes kwamen we niet in dit quarter. Daar The Krawietelkes ook niet aan hun sterkste partij bezig waren konden we de schade zonder problemen beperken. (46-34)

Na 30 minuten speeltijd was er nog geen enkel moment opgedoken waaruit kon blijken dat de partij alsnog zou kantelen in ons nadeel. Het bleef een snelle, bij momenten harde wedstrijd maar de fair play bleef steeds hoog in het vaandel. Het scheidsrechterlijke duo kwam op geen enkel moment in de problemen ondanks het feit dat ze ervoor gekozen hadden om ‘te laten spelen’ en af en toe eens een oogje dicht te knijpen. Een spektakelstuk was het al lang niet meer en iedereen keek dan ook reikhalzend uit naar het laatste fluitsignaal. De broertjes van Vooren mochten de eindscore op 60-43 vastleggen. Door de nederlaag van De Maeght van Ghent eisen we de 3^de plaats alleen op in het klassement met slechts 1 nederlaag meer dan de nummers 1 en 2 in de stand. Het biedt perspectieven (C.T.)

Speelden: Matty 8, Sid 10, Fred 9, Gert 2, Dimi 3, Luc 6, Steven 3, Andy 3 en Aiko 16.

8 driepunters

02-12-2014 om 23:36 geschreven door 130  

Met nog 3 speeldagen te gaan in de heenronde troffen we uiteindelijk de Crooky Monsters. De Crookies deden het lang niet onaardig tot dusver met slechts 3 nederlagen. Winst tegen ons bracht hen op gelijk hoogte, verlies daarentegen betekende voor hen dat ze de voeling met de top 3 zouden verliezen. Door het ontbreken van 3 spelers leek het laatste heel wat realistischer. Onze kern was op Pieter (knie) en Bart (rug) na compleet. De kwaaltjes na vorige week waren bij de meesten verleden tijd. Enkel Matty kon met een gezwollen vinger nog fysieke bewijsstukken voorleggen.

Nu de kopjes zich meer en meer gaan focussen op de organisatie van onze 6^de algemene quiz van 6 december was onderschatting van de tegenstander hopelijk niet aan de orde.

In een gezwind eerste quarter met een vrij strak tempo konden we meteen de Crookies op achtervolgen aanwijzen. Steven, terug met vertrouwen spelend, nam het voortouw en opende de score met een knappe drive. Op hun beurt rondde Aiko, Sid, Luc en Andy enkele pijlsnelle aanvallen met succes af. De Crookies, met slechts 1 centerspeler, stonden erbij en keken ernaar. Aanvallend liep het voor hen voor geen meter. De passing en afwerking lag zwaar onder het gemiddelde. Met een bommetje van Steven erbovenop keek men na nauwelijks 10 minuten al tegen een 21-9 achterstand aan.

Met enkele nieuwe krachten vatten we het tweede quarter aan. Een bedrijvige Andy lag constant op vinkenslag en kwam meermaals gevat tussenbeide in defense. Dimi bedankte voor het vertrouwen en werkte 2 opeenvolgende assists keurig af. Halfweg het 2^de quarter verwaterde het spelbeeld. Mede dankzij het feit dat er bij de Crookies niet direct verbetering merkbaar was werden onze, nog steeds snedige, aanvallen nonchalanter. Te vaak werd er gekozen voor de mooiste maar niet altijd de meest efficiëntste manier van afwerken. Resultaat hiervan was dat de tegenstrever de schade min of meer kon beperken in dit quarter. Ruststand: 35-19

Ook in het derde quarter bleven we in hetzelfde bedje ziek. Luc en Gert, die terug een verdienstelijke partij speelden onder de borden, werden iets te weinig direct aangespeeld. Hoe productief Aiko nog in Maldegem was, zo ongelukkig was hij vanavond in de afwerking. Om een onverklaarbare reden, een kristallen huwelijk zou er voor niks tussen zitten,  wou de bal maar niet juist vallen voor hem. Het scheidsrechterlijke duo, Van Rysel en Rogge for old times’ sake, kon weinig ten laste worden gelegd. Al werd daar bij aanvang toch eventjes voor gevreesd. De tegenstander van vanavond liet dan ook toe dat er basketball werd gespeeld. Helaas voor hen leverde dit niet veel op want net voor het einde van het derde quarter kwam er al een twintiger op het bord. (49-29)

Niks of niemand die er nog aan twijfelde dat de 6^de opeenvolgende overwinning een feit zou zijn. Ondanks de mindere periode bleven onze spelers het publiek bij momenten verwennen met enkele fraaie fast-breaks. De gezonde agressiviteit van Matty, Stanny, Andy, Fred en Sid zorgden voor veelvuldig balverlies bij de tegenpartij waardoor we vaak, via een snelle omschakeling, een meerderheidssituatie kunnen uitbuiten. Dé afwerker van dienst vonden we in de naam van Sid. Zijn misser in de openingsfase buiten beschouwing gelaten, werd hij op geen enkele misser meer betrapt. Er waren er die met veel minder of net veel meer vrede moesten nemen, is het niet … A… ;-). Geen man overboord. Onze collectieve prestaties, al is het nu in defense en/of offense, mogen gezien worden en gaan tegenwoordig aardig over de tongen met de concullega ’s. Dat onze ploeg daarbij gesteund wordt door een talrijke staff zal daar waarschijnlijk niet vreemd aan zijn. Eindstand: 67 – 48. (C.T.)

Speelden: Matty, Stanny, Sid 18, Fred 8, Gert 2, Dimi 6, Luc 8, Steven 10, Andy 9 en Aiko 6.

5 driepunters

18-11-2014 om 20:26 geschreven door 130  

Feestdag of geen feestdag, het leven van een sporter kan soms ongenadig hard zijn. Terwijl op vele plaatsen de wapens zwegen ter nagedachtenis van het einde van WO I mochten onze strijders hun opwachting maken in het splinternieuwe sportcomplex MEOS in Maldegem. Givengo 99’ers was de nieuwkomer in onze competitie en dus voor ons onbekend terrein al liepen er aan de overkant wel een aantal bekende gezichten. Stefaan Turpyn, ooit succesvol bij Eikenlo Eeklo en met 2m11 de 2^de grootste Meetjeslander, Kevin De Sutter (Meetjesland) en Stefan Van de Voorde (Sleidinge) gaven deze ploeg gestalte. Aan onze kant bleven Bart (rug) en Pieter (knie) voor de zoveelste week aan de zijlijn. Wegens werkverplichtingen konden we ook niet rekenen op Gert.

In de aanvangsminuten was het duidelijk aftasten voor beide ploegen. Givengo koos duidelijk voor de strategie om Turpyn verdedigend in de bucket te houden waardoor inside-spel quasi onmogelijk was. Het leek David tegen Goliath wel. Niet dat Aiko hem plots een steen toewierp. De beperkte bewegelijkheid van zijn tegenstrever zorgde ervoor dat hij naar hartenlust kon uithalen van buitenaf. Door daarenboven het tempo de hoogte in te jagen stond Givengo vele malen met een man minder situatie te verdedigen. Een ideaal scenario om Sid (5) en Aiko (10) in stelling te brengen. (8-15)

In het tweede quarter veranderde Givengo het geweer van schouder door meer snelheid in hun ploeg te brengen. Veel punten bracht het echter niet op want hun shots waren onverzorgd en in de opbouw werd hen de bal veelvuldig afhandig gemaakt door Fred, Sid, Andy en Matty. In aanvallend opzicht kwamen wij toch weer iets beter uit de verf. Met Stanny, Sid, Fred, Dimi, Luc en Aiko als afwerkers groeide onze voorsprong gestaag. Dat Givengo slechts 1 overwinning uit 7 machten kon puren, ondanks telkens het geringe doelpuntenverschil, kon dus eerder worden toegeschreven aan hun potige verdedigingswerk. Net voor de rust kwamen zowel Matty (ontwrichte vinger), Fred (kaak) en Steven (dijbeen) onzacht in aanraking met één van hun ledematen. Matty nam geen risico meer en staakte de strijd. Gelukkig voor ons had dit vooralsnog geen invloed op het geleverde spel. Rust: 21-33

Het 3^de quarter werd met een bommetje ingezet en zou ook zo eindigen. Andy stak het vuur aan de lont en dit werkte duidelijk aanstekelijk bij de rest van de groep. Het tempo ging aanzienlijk de hoogte in en de broertjes van Vooren en Aiko hadden er duidelijk zin in. Van buiten de driepunterlijn werd Givengo maar liefst 5 x succesvol getorpedeerd. Hun schip maakte zwaar slagzij (37-54) maar weigerde vooralsnog te zinken.

Terwijl iedereen bij ons dacht dat we de schaapjes al lang op het droge hadden knokte Givengo zich langzamerhand terug in de wedstrijd. Luc en Aiko hadden het niet onder de markt met hun rijzige directe opponent. Ondanks het feit dat hij reeds na 7 seconden in de 2^de helft tegen zijn vierde fout aankeek bleef hij buiten schot van het grijze duo. Aanvankelijk werd zijn merkwaardige balbehandeling door onze spelers nog weggelachen maar toen Givengo plots op 8 punten stond maakte het hoongelach plaats voor bittere ernst. Hun opmars werd helaas voor hen brutaal afgeremd toen één van hun betere afwerkers zijn knie compleet verdraaide. Het wansmakelijk beeld zorgde voor een zware mentale dreun bij de tegenstander waardoor de match in een definitieve plooi kwam te liggen. Eindstand: 56 – 64 (C.T.)

Speelden: Matty, Stanny 2, Sid 8, Fred 11, Dimi 2, Luc 2, Steven 12, Andy 5 en Aiko 22.

12-11-2014 om 21:18 geschreven door 130  

03.11.2014: 1^ste Ronde v KBOV Beker: The Young Ones Landegem – Sivi: 58 – 49

Na een 2 weken durende break mochten we gisteren terug aantreden, in de 1^ste ronde van de KBOV-beker wel te verstaan. Niemand die daar rouwig om was want trainen is namelijk niet echt iedereen zijn ding. Meer uitleg is overbodig. Onze tegenstander van vanavond was Sivi. Niet de meest onoverwinnelijke tegenstander van het moment maar in de competitie hadden we het knap lastig en konden we pas afstand nemen in het laatste quarter. Het bye-systeem, ooit ingevoerd wegens onze ruime kern, kon andermaal naar de prullenmand, of is het nu voortaan vuilnisbak, worden verwezen. Bart (rug) en Pieter (knie) zijn nog steeds de langdurig gekwetsten. Luc moest in extremis afzeggen met buikloop. Hij kreeg niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk het … van deze match.

 In een vrij aangename openingsfase ontbrak het enkel aan wat afwerking aan beiden kanten om er een spektakelstuk van te maken. Andy en Steven openden voor ons al vrij snel de score terwijl Sivi ruim 3 minuten geduld moest oefenen vooraleer de eerste veldkorf lukte. Gaandeweg verwaterde het spelpeil danig dat zelfs de laatste pass en het knappe samenspel plaats maakte voor onnodige balverliezen en talrijke misverstanden. Een povere 10-8 na het eerste quarter was het resultaat.

In het 2^de quarter werd de nadruk door coach Chris op een hoger speltempo gelegd. Niet zo slecht bekeken want Sivi had namelijk meermaals ten blijk gegeven dat hun trage transitie hen meermaals in de problemen bracht. Helaas kreeg het snellere voetenwerk van Fred, Sid en Matty niet het verhoopte verlengstuk in scorend vermogen. De passes kwamen net iets te snel richting onze grote jongens zodat meerdere doelrijpe kansen vakkundig de nek werden omgewrongen. Gert, Aiko, Dimi en 2 vrijworpen van Matty zorgden alsnog voor 10 bijkomende punten. Bij de tegenstrever hadden Van de Pitte en Vanoost iets meer succes. Spreken van een veel betere afwerking bij hen zou de waarheid geweld aandoen. Ruststand: 20 – 24

We hoopten met z’n allen op een aangenamer kijkstuk in de tweede helft. Andy gaf met een geslaagde driepunterpoging meteen het startsein van een spectaculairder 3^de quarter. Plots viel de bal wel waar hij moest vallen. ‘In het mandje’ zou Johan Boskamp bulderen. Sivi kwam met het ontbreken van hun zwarte parel en de licht geblesseerde Kochuyt stilaan in de problemen onder de borden. Meer had Aiko niet nodig om te beseffen dat het verschil best inside kon gemaakt worden. Door de systematische aanvoer van Fred, Sid, Matty en Steven kon JP alleen maar lijdzaam toekijken hoe Aiko met 11 punten dit quarter het nekschot gaf aan zijn stilaan radeloos wordende ploeg. 44-34

Het laatste quarter zou er een moeten worden van geduldig rondspelen en gericht toeslaan. Alleen, zo hadden bepaalde Sivi- spelers het niet begrepen. De onmacht begon zich stilaan te uiten in klein en irritant duw- en trekvertier, dat iets te weinig werd afgestraft door het grijze duo.  De potjes begonnen stilaan over te koken. Wat moest gebeuren gebeurde dan ook niet veel later. Vanoost junior deelde, al dan niet vrijwillig, een rake elleboogstoot uit aan Matty, die even moest bekomen. Uit de verwarring die daarop volgde sprong junior ook nog eens iets te enthousiast in de nek van Andy. Vanoost Senior reageerde totaal buiten proportie en driest toen hij Andy trakteerde op een rake elleboogstoot. Het legertje Young Oners behoedde Vanoost van een lynchpartij. Uitsluiting en een verbanning naar de kleedkamer was zijn eenzame bestemming. Het incident haalde eigenaardig genoeg ook meteen de lont uit het kruitvat. De resterende minuten werden als een duel der heiligen afgewerkt. Wat velen ondertussen was ontgaan was dat Sivi op amper 6 punten bleef hangen en alles nog speelbaar hield. Sid, met 5 punten op rij, en Aiko ontnamen echter hun laatste hoop op ettelijke speelminuten van het einde. Eindstand: 58-49. (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny, Sid 9, Fred 6, Gert 6, Dimi 2, Steven 7, Andy 9 en Aiko 17.

4 driepunters

04-11-2014 om 22:47 geschreven door 130  

Qua organisatie kon deze maandagavond wel tellen. Dat de KBOV, KBVB, UEFA en ‘den dienst’ in Hansbeke elkaar niet hadden geconsulteerd bij het samenstellen van de kalender was wel duidelijk. Bosnië – België programmeren op een avond dat enkele mensen bijna letterlijk uitliepen van ‘den dienst’ in Hansbeke  en oja niet te vergeten de belangrijke uitwedstrijd tegen de Old Stars op het programma stond. Naast de langdurig gekwetsten Bart (rug) en Pieter (knie) konden we ook geen beroep doen op Fred (teen), Andy en Stanny (beiden hadden hun jaarlijkse verplichtingen). De Old Stars hadden tot op heden enkel de duimen moeten leggen tegen de verrassende leider van het moment, de Crooky Monsters. Later die avond zou blijken dat ook zij tegen hun eerste competitienederlaag zouden aanlopen.

Tegen de getalenteerde ‘oude’ lepe vossen deden wij al jaren beroep op dezelfde tactiek. Snelheid, snelheid en nog eens snelheid. Dit met de bedoeling dat zij het uiteindelijk begaven op het einde en niet wij. Met een gemiddelde leeftijd van 40 jaar kwamen we beduidend jonger aan de opworp dan onze opponenten (50). Uit het verleden was al dikwijls gebleken dat dit niet echt een handicap was voor hen. Ook vanavond kwamen de Old Stars prima uit de startblokken. Terwijl wij nog een beetje aan het zoeken waren liet de tegenstanders een puike 6 op 6 noteren zonder misser.  Sid, Matty, Luc en Steven beseften tijdig het gevaar en schakelden een versnelling hoger. (13-11)

Met slechts 7 veldspelers liet coach Chris de pionnen aardig roteren. Het tempo mocht onder geen enkel beding verzwakken want dan riskeerden we het onderspit te delven tegen deze routiniers. Bij een trage opbouw van ons hadden de donkerblauwhemden geen enkele moeite om de bucket een no-go zone te maken voor onze centerspelers. Luc en Gert vonden af en toe nog een gaatje maar Aiko, vorige week outstanding, werd nu met alle, zelfs onsportieve, middelen het scoren belet. Via enkele snelle omschakelingen konden Sid, Matty en Steven net voor de rust de achterstand toch nog ombuigen in een kleine voorsprong. Een welgekomen mentale opsteker voor onze ploeg in een moeilijk lopende wedstijd. (26-29)

De tweede helft begon niet echt zoals we gehoopt hadden. Enkele opmerkelijke dwalingen van de bedenkelijke spelleiding kwamen ons op slechts enkele minuten tijd duur te staan. Matty was duidelijk het kind van de rekening bij ons. Op één minuut tijd kreeg hij 2 streepjes cadeau van de man in het grijs. Niet echt bevorderlijk te noemen in een close game met veel fysiek contact in de duels. Ondertussen hielden in defense Luc, Gert en Dimi om beurt kranig stand tegen de uit de kluiten gewassen centerspeler van de tegenpartij. Aanvallend daarentegen kregen we geen eenzijdige bedoelingen in ons spel. Een duidelijke 18-11 tussensprint deed de partij voor de zoveelste keer kantelen. Niks was verloren maar een kentering mocht niet veel langer op zich laten wachten. (44-40).

Dat er ruim 1500km verder ook Belgen aan het knokken waren tegen een achterstand inspireerde ons blijkbaar allemaal. Met enkele frisse ideeën en een bevrijdend spelende Sid kwam langzamerhand onze winnaarsmentaliteit terug. De pionnetjes vielen op zijn plaats en waar nodig staken de scheidrechters nu ook ons een handje toe. Uiteindelijk zal de helpende hand voor beide teams wel in evenwicht geweest zijn maar zoals zo vaak beweert de verliezende partij dan net altijd  iets meer benadeelt te zijn geweest. Niet dat Sid daar enigszins boodschap aan had. Met 7 punten op rij snoerde hij bijna in zijn eentje de Old Stars de mond. Net op het moment dat hij even moest temporiseren loste de kwelduivel van Aiko 5 seconden. Meer had Aiko niet nodig om zijn enige driepunter van de avond te boeken en de Old Stars het nekschot te geven. De Jaeger probeerde nog, zoals in zijn gloriejaren bij Santobas, om het tij te doen keren op zijn eentje maar gelukkig voor ons is basket nog altijd een teamsport en daar scoorden wij vanavond het best. Eindstand: 51 – 56. (C.T.)

Speelden: Matty 10, Sid 19, Gert 2, Dimi, Luc 12, Steven 10 en Aiko 3.

14-10-2014 om 22:20 geschreven door 130  

06.10.2014: The Young Ones Landegem – Phoenix Gunners: 86 – 47

Het zijn drukke tijden tegenwoordig voor onze Young Oners. Donderdagavond namen we verdiend de maat van de regerend kampioen Vlaamse Ardennen, met een ingetogen feestviering achteraf. Op zaterdagmiddag mochten we dan weer met z’n allen, samen met de kartonnen Herman Brusselmans uiteraard, meegenieten van een heerlijke brunch van onze jubilarissen, Luc en zijn vrouwtje Katty. Nogmaals proficiat trouwens, Luc en Katty! Amper 58 uren later werd er al opnieuw verzamelen geblazen voor onze 6^de wedstrijd van het seizoen. Na 3 uitoverwinningen en 2 thuisnederlagen werd het zo stilaan tijd om dit juk van ons af te schudden en onze enige hondstrouwe thuissupporter waar te bieden voor zijn ‘abonnement’.

Het succes van donderdagavond had echter ook z’n naweeën. Fred kwam niet ongeschonden uit de Vlaamse Ardennen terug. Hij moest na Bart (rug) en Pieter (knie) ook verstek geven met …. wat hadden we nog niet … inderdaad zijn enkel. Wetende dat hij vorige week goed was voor 30% van onze score konden we maar beter uitkijken met de Phoenix Gunners. Hun statistieken, slechts 1 overwinning op 5 matchen, deden nu wel niet echt iemand achterovervallen.

Aiko, Steven, Andy, Luc en Sid verschenen aan de opworp. Die opworp winnen was ook meteen het enige en laatste wapenfeit van de Gunners in het eerste quarter. Hoe flitsend en knallend hun naam ook klonk, zo onbeweeglijk, onsamenhangend en inspiratieloos stond men te verdedigen. Tegen de tijd dat de Gunners doorhadden dat wij ene dubbele meter hadden ‘lopen’ die aardig zijne streng kon trekken van achter de driepunterlijn had Aiko al 3 driepunters en een fieldgoal op zijn conto geschreven. Hem hoorde je natuurlijk niet klagen. Was het dan een ‘one men show’? Nee, zeker niet want zowel Sid, Andy als Gert dikten, na enkele knappe combinaties de score verder aan. (24-9)

Mits enige voorzichtigheid in te bouwen konden we toen reeds, zonder kapsones te willen hebben, vatten dat de Gunners niet echt een partij zou zijn voor ons. Met amper 6 man waren, in tegenstelling tot ons, de wisselopties zeer beperkt voor onze tegenstander. Aan onze kant werd het 2^de quarter aangevangen met vers bloed. Matty, Stanny en Dimi verschenen even gretig op de court als hun voorgangers en van enige terugval of terughoudendheid was absoluut geen sprake. De Gunners werden ook dit quarter op amper 9 punten vastgepind. Na enkele minder succesvolle pogingen stelde Dimi zijn vizier iets beter af waardoor hij letterlijk beter zijn draai naar doel vond. De rol vanachter de driepunterlijn nam Matty daarenboven met succes over van Aiko. Ondertussen had Andy met enkele sierlijke drives en inleggers reeds een paar keer de Rho, een boom van een vent, ter plaatse gelaten. Rust: 43-18.

Niemand die er aan de rust nog aan twijfelde dat we onze 1^ste thuiszege van het seizoen praktisch in handen hadden. Wat Luzon van Standard even overwoog de dag ervoor kwam gelukkig voor ons zelfs niet in de gedachten van de Gunners. Waar men vaak irritaties en beschadigde ego’s kan verwachten bij dergelijke tussenstand bleef onze tegenstrever van vanavond de sportiviteit zelve. Het mag gezegd worden. Om te vermijden dat we gingen slaapwiegen in de tweede helft porde coach Chris de troepen aan door de stand fictief terug op ‘0-0’ te plaatsen. Het recept bleek aan te slaan. Aan beide kanten weliswaar want de Gunners scoorden 15punten, waaronder 3 driepunters, maar niemand die daar echt om maalde, behalve Chris zelf dan misschien. Centers Luc en Gert namen aan de overkant de assists met plezier aan waarna Andy met maar liefst 8 punten op rij uitpakte. Om het 3^de quarter in schoonheid af te sluiten pakte Aiko met zijn 4^de driepunter, meteen ook zijn 18^de punt, uit. (60-33).

Wie dacht dat het 4^de quarter er één was voor de boeken, was eraan voor de moeite en liep menig doelpunten mis. Onze jongens hadden er duidelijk nog veel zin in. Onder leiding van Aiko, Steven, Gert, Luc en Stanny werd de kloof steeds verder uitgediept. De Gunners vonden ondertussen al wel iets makkelijker de weg naar de korf maar dat kon ons niet echt deren. Met enkele fraaie en goed uitgesponnen fast breaks liep de wedstrijd op zijn einde. De eerste thuisoverwinning was meteen een feit. Voor de analisten onder jullie, dit was ook slechts de 2^de wedstrijd waarin we meer dan 60 punten scoorden. Leuker detail was dat iedere speler aan scoren toekwam. Eindstand: 86-47 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Stanny 2, Sid 6, Gert 10, Dimi 7, Luc 9, Steven 5, Andy 16 en Aiko 23.

7 driepunters.

07-10-2014 om 23:41 geschreven door 130  

Ronse, donderdagavond 20u45, uitwedstrijd tegen de regerend kampioen, Vlaamse Ardennen. We kunnen u direct 10 leukere dingen opnoemen met het einde van de werkweek in zicht maar er was geen ontsnappen aan. Jaar na jaar moesten we de duimen leggen tegen een sterk team met een cohesie om jaloers van te zijn. Niemand die het luidop durfde verwoorden maar menig clublid van ons droomden er al jaren van om voor het eerst de scalp van deze mannen te veroveren. Zonder Bart (rug), Pieter (knie) en Stanny (niet tuk op deze verplaatsing) kwamen we met een driekwart bezetting op de proppen.

In de vrij rommelige en overhaaste openingsminuten van de partij duurde het enkele aanvallen vooraleer Fred uiteindelijk de ‘0’ van het scorebord kon wegvegen. Deze wedstrijd was voor hem  ook meteen een prettig weerzien met zijn ex- provinciaal selectie ’76-maatje Gert Veldeman. Een leuk bijkomend ingrediënt voor dit geladen duel. In vergelijking met de voorbije jaren namen we nu wel eens van bij het begin de leiding. Na 5 minuten wreef de Vlaamse Ardennen zich al een eerste keer in de ogen, 6 – 9 in het krijt en absoluut nog geen vat hebbend op de tegenstander. Alsof dit alles nog niet genoeg was dropte Sid nog een bommetje. Een inderhaast genomen time-out van de Ardennen was toen het enige middel om ons tempo te breken. (10-14)

In de eerste 5 minuten van het tweede quarter werd het evenwicht stilaan hersteld en dit lag voornamelijk aan 2 zaken. Ons scorend vermogen, tot dan toe, genoot op de bank van wat rust en de tegenstander kon steeds vaker gebruik maken van een tweede shot door de talrijke aanvallende rebounds. Dit had dan op zijn beurt te maken met de rustpauze van Luc. Onze ouderdomsdeken was bezig aan een ‘berematch’. Praktisch in zijn eentje plukte hij alle terugkaatsers uit het luchtruim. Met zijn inzet, vista en ervaring mag je hem gerust ‘de Timmy Simons van de Young Ones’ noemen. Met nog 2 minuten te spelen in het 2^de quarter kwamen de Ardennen net iets te dicht volgens Sid. Met 5 opeenvolgende punten, uit enkele knappe acties, bezorgde hij ons de merkwaardige 20-26 ruststand.

Zou het ons dan uiteindelijk toch eens gaan lukken? zag je menig Young Ones sympathisant zich afvragen. Aan de overzijde heerste dan veeleer de overtuiging dat alles nog kon rechtgezet worden in de tweede helft. De inzet werd steeds groter en dat werd steeds duidelijker in defense. Geen van beide teams gaf elkaar een duimbreed toe waardoor, vooral wij zichzelf dan, tegen de 24sec shot clock aanliepen. Het werd voor onze coach dan ook constant puzzelen om de ideale samenstelling op het toneel te brengen. Net als in de openingsminuut was het wachten op Fred om de score ietwat aan te zwengelen. Met 6 punten op rij bracht hij de Ardennen nog iets meer aan het twijfelen. Met een quasi zeker diepterecord van 20 punten aan de rust had de kampioen de kelk nog niet tot aan de bodem geledigd. Met 28 punten na 3 quarters leek een absolute ‘carrier low’ in de maak voor onze vrienden. (28-38)

Het laatste quarter kon met geen grappiger moment startten dan met de soloslim van Gert. Drie doelpogingen, 2 aanvallende rebounds en uiteindelijk één veldkorf in nauwelijks een handvol seconden waren de ingrediënten van dienst. Dit mocht en kon niet meer verkeerd lopen. Dat we tot dan toe Veldeman tot 5 punten hadden kunnen beperken had deels te maken met onze sterke defense maar vooral ook aan de ongewoon ondermaatse shotprestatie van onze groene tegenpartij. Even sloop er toch nog even paniek in onze rangen toen de laatste genoemde zijn afstandsshot terugvond. Met 8 punten, waaronder 2 driepunters, op slechts enkele minuten tijd dreigde hij alsnog de partij te doen kantelen. Uitgerekend toen nette Matty zijn enige 3 punten van de match. Hij had geen beter crucialer moment kunnen uitkiezen. De laatste stuiptrekking van de Vlaamse Ardennen kreeg een definitieve knauw. We hadden de scalp van de Vlaamse Ardennen in handen. Eentje die kan tellen en nog lang zal opgehaald worden. Eindstand: 48 -54 (C.T.)

Speelden: Matty 3, Sid 10, Fred 16, Gert 4, Dimi 2, Luc 4, Steven 4, Andy 2 en Aiko 9.

2 driepunters

03-10-2014 om 22:45 geschreven door 130  

The Young Ones Landegem – Santobas: 55 – 66

Eén week na de lastige verplaatsing naar Sivi kregen we met Santobas de verrassing van de huidige competitie op bezoek. Door hun knappe zeges tegen BBC ING en De Maeght en een nipte nederlaag tegen regerend kampioen Vlaamse Ardennen ging Santobas duchtig over de tong bij onze staff.

In tegenstelling tot vorige week kwamen Luc (terug uit het bye-systeem) en Stanny (stilaan herstellend van een tegenpruttelende schouder) onze rangen versterken. Daarentegen zagen we Gert (werkverplichtingen), Bart (rug) en Pieter (opspelende knieontsteking) de ziekenboeg opvullen.

Santobas was onder de borden duidelijk een aantal centimeters kwijtgespeeld. Op één richtlijn had onze coach dan ook specifiek de nadruk gelegd. ‘Go inside, inside en nog eens inside’: was de niet te misverstane boodschap. De wijze woorden vielen bij Aiko, nochtans lijder van een ‘onder-de-borden-fobie’, niet in dovemansoren. Met 9 punten op rij, waaronder een driepunter, werkte hij de insidepasses van Matty, Fred en Steven aan 100% af. Het werkte duidelijk inspirerend voor Dimi. Drie fraaie shots kenden een succesvol einde. Santobas was niet echt onder de indruk en hield gelijke tred via oa R. De Meyer. (17-17)

Wie dacht dat niemand Aiko of Dimi zou overtreffen had duidelijk niet gerekend op de ‘dropshots’ van Andy. Na een omgezette vrijworp dropte hij maar liefst 3 opeenvolgende driepunters in het Santobasmandje. Een mentale tik vlak voor de rust die aardig aankwam bij onze tegenstander. Het resultaat was een 7 punten voorgift aan de rust (35-28).

Net op het moment dat je denkt dat het in de ‘sacoche’ is kwam Santobas met hun geheim wapen af. Of liever nog, 3 geheime wapens. Maar liefst 3 Sgolba B-spelers kwamen duidelijk met de bedoeling om roet in ons eten te gooien. Leuk is anders natuurlijk maar regels zijn regels. Aiko had ondertussen genoeg van het potige spel onder de borden en zocht het ruimere sop op rond de driepuntlijn. Niemand die hem dat kwalijk nam want met 7 punten in het derde quarter deed hij aardig zijn duit in het zakje. Het bracht Santobas wederom niet van de wijs. De kwaliteitsinjectie zorgde er zelfs voor dat Santobas 2 punten dichter was geslopen aan het einde van het 3^de quarter. (46-41)

Het 4^de quarter zou, zoals zo vaak, beslissen over winst of verlies. Helaas voor de sportiviteit van de match nam de spelleiding, of het ontbreken ervan, meer en meer de bovenhand. Een lichte zet werd plots een forse onbestrafte por, een snelle drive werd stelselmatig afgeblazen wegens een loopfout. Ging het allemaal wat te snel voor onze kalende man in het grijze pak? Feit is dat we zo stilaan genoeg begonnen te krijgen van iemand die we reeds voor de 3^de opeenvolgende week toegewezen kregen en duidelijk niet op de eerste rij stond toen de scheidsrechtertalenten werden uitgedeeld. Enfin, we moeten niet alles in de arme stakker zijn schoenen schuiven. Wanneer je slechts 55 punten scoort, de turnovers opstapelt en R De Meyer op geen enkele manier echt kunt afstoppen kan het gebeuren ,zoals gisterenavond, dat je na ruim 80% van de wedstrijd te hebben geleid alsnog de match uit handen geeft. De ontgoocheling was dan ook groot maar het bewijst ook meteen dat onze competitie een serieuze nivellering kent dit seizoen. De ene week ambieer je de top 3 en de week nadien vecht je een degradatieduel uit. Gelukkig bracht een bezoekje aan De Verloren Hoet de nodige verstrooiing en konden velen met een brede glimlach huiswaarts keren. Eindstand: 55 – 66 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny, Sid 2, Fred 10, Dimi 9, Luc 2, Steven, Andy 11 en Aiko 19.

5 driepunters

23-09-2014 om 23:17 geschreven door 130  

Veel tijd om te treuren, na de pijnlijke nederlaag vorige week thuis tegen De Maeght van Ghent, was er niet. Misschien maar best ook. De kalendercommissie kende geen genade met ons en schotelde ons, voor de derde week op rij, een serieuze klepper voor. Sivi had, net als wij, één zege en één nederlaag achter hun naam. Vooral de nipte nederlaag (2pnt) tegen BBC ING was door ons hoofd blijven spoken. Net als de voorbije 2 weken konden we niet rekenen op Stanny (schouder) en Bart K (rug). Door een interne communicatiefout bleef ook Luc onnodig als bye-speler in zijn burgerplunje op de bank zitten. Hierdoor hadden we qua lengte niet echt overschot.

Net als vorige week was het Matty die in het eerste quarter de bakens uitzette. Met enkele knappe assists en shots zorgde hij samen met Aiko en Fred voor een alerte reactie van bij het begin. Sivi kon niet direct reageren daar ze niet veel geluk kenden bij de afwerking tot Kochuyt het ijs brak. Met 8 punten op rij toverde hij zowaar een lach op het gezicht van JP De Meester. Met een heerlijke buzzer beater van Sid, na een eerder knullig balverlies, konden we toch nog met een 11-15 voorsprong na het eerste quarter even gaan rusten.

Gert, die aan een sterke en niet zo eenvoudige partij bezig was, opende de score in het 2^de quarter. Het kleine veld en het compact spelen op de top van de bucket zorgden ervoor dat weinigen onder ons rustig de tijd hadden om aan te leggen. Gelukkig kon Andy voor een nieuwe swung zorgen door een afstandbommetje te gooien. Niet veel later trok Fred op zijn beurt het spel iets meer naar zich toe. Het resultaat mocht gezien zijn, 7 punten op rij, waaronder een driepunter. Sivi kreeg hierdoor een ferme (mentale) tik net voor de pauze. 24-33.

L’histoire se répète! Iedereen heeft het wel eens gehoord in één of ander politiek debat. De plaats waar je het echt niet zou verwachten is op een basketveld. Inderdaad, ons fameuze en alom gekende 3^de quarter. Waar de shots nog vloeiend de weg door het net vonden tijdens de rust zo gedesoriënteerd waren ze na de rust. De airballs, missers en balverliezen vlogen ons om de oren. Een scouter had op dat moment op staande voet zijn ontslag aangeboden, me dunkt. Onze coach was de wanhoop nabij toen zelfs de tactische wissels geen kentering opleverden. Dat Aiko de enige 2 punten van dat quarter scoorde zal ook voor hem geen troost geweest zijn. Sivi deelde op hun beurt een serieuze tik uit. Een 13-2 tussenspurt zorgde niet alleen voor mentale boost maar ze namen tevens de leiding. 37-35

Tijd om dus de rug te rechten. Andy kon, ondanks enkele eerder ongelukkige pogingen, toch de weg terug naar de ring vinden. Het signaal meteen om er terug in te gaan geloven. Wat in het 3^de quarter slechts door één speler lukte, lukte nu maar liefst door 8 van de 9 spelers, jawel, scoren. Het kwam als regen na een hete zomerdag. De motor bij Sivi daarentegen sputterde des te meer. Het vat was af aan de overzijde. Een bom van Aiko, slechts de 3^de in de partij, bezegelde het lot van JP De Meester. Het was geen hoogstaande partij maar de smaak van de overwinning maakte veel goed. (C.T.)

Eindstand: 45 -56

Speelden:

Matty 6, Pieter, Sid 6, Fred 16, Gert 3, Dimi 2, Andy 9, Steven 2 en Aiko 12.

3 driepunters

16-09-2014 om 23:19 geschreven door 130  

Na een week lang in euforie te hebben geleefd, na de knappe overwinning op Beautox, wachtte ons voor de tweede week op rij een zware klepper. Met de komst van de Maeght van Ghent kregen we niet minder dan de vice-kampioen van vorig seizoen over de vloer. Met 5 gekwetsten en 1 vakantieganger was de kern van de Maeght aardig geslonken. Desalniettemin hadden ze zich met De Baets en Dhont aardig versterkt. In vergelijking met vorige week konden wij terug beroep doen op Gert. Voor Bart Keukelier en Stanny kwam deze match sowieso te vroeg.

Uit onze rijke geschiedenis aan duels met de Maeght putten we de kennis dat deze match niet bol ging staan van de sportiviteit en vriendelijkheid. We waren nauwelijks enkele minuten ver of de eerste ergernissen staken al de kop op. Matty bleef deze keer uit de reikwijdte van de Gehucht en kon een 0-6 van de opponent quasi helemaal alleen onschadelijk maken. Braeckman en van Belleghem moeten gedacht hebben: dat kunnen wij ook. De Maeght nam terug de overhand (9-13) maar moest al snel verder zonder Dhont. Er werd gevreesd voor een scheur in de achillespees.

In het tweede quarter gooide Chris met Fred wat meer snelheid in het team en dat resulteerde meteen in enkele knappe inleggers. De opening inside was broodnodig want vooralsnog kende ons team bitter weinig succes met de shots van buitenaf. Helaas hielden De Gehucht en van Belleghem de bucket maar al te vaak muurdicht, al dan niet geholpen door de nodige onbestrafte brutaliteit.  De snelheid in ons spel zorgde wel voor de nodige ruimte van buitenaf maar de shots werden één voor één de nek omgewrongen. Bij de rust kon alles beter en was alles te herdoen: 26 – 26.

De boodschap was duidelijk voor de 2de helft, fysiek afmatten en volop proberen de fast break te hanteren. Ondanks de gezegende leeftijd van onze tegenstander hield men knap stand al werd hier en daar eerder een catchwedstrijd gehouden dan een variant van onze balsport. Het tot dan eerder neutraal fluitend duo kreeg plots een flinke knauw toen de helft van het grijze duo letterlijk en figuurlijk het noorden kwijt was. Enkele fases werden door hem totaal verkeerd geïnterpreteerd en in een wedstrijd op leven en dood waar voor ieder punt werd geknokt was ook dit van cruciaal belang. Beide ploegen gaven elkaar geen strobreed toe. Met een 38-38 score aan het einde van het derde quarter hadden we duidelijk al een kans laten liggen om de Maeght op de knieën te krijgen.

Alles moest en zou dan maar in het laatste quarter gaan gebeuren. Niemand die er nog aan twijfelde dat de trein vertrokken was toen Fred zijn eerste driepunter nette en Matty en Steven de score aandikte tot 45-40. De Maeght moest even naar lucht happen maar kraakte ondanks onze verwoede pogingen niet. Het kwam zelfs zonder de minste moeite via De Baets en van Belleghem opnieuw langszij. De trein was vertrokken maar wij zaten blijkbaar in het afgekoppelde gedeelte. We bleven ter plaatse trappelen en zagen met lede ogen aan hoe de Maeght de match definitief deed kantelen. We gingen uiteindelijk met 52 – 64 den boot in. Een nederlaag die vrij hard en onverwachts aankwam maar wanneer je amper 52 punten scoort en 2 tegenspelers meer dan de helft van de punten laat maken dan kan je moeilijk spreken van een geslaagde missie. We kunnen niet anders dan onszelf op de borst kloppen, voor de spiegel gaan staan, even verschieten… en volgende week een verrassend Sivi de rekening presenteren. (C.T.)

Speelden:

Matty 8, Pieter, Sid 4, Fred 12, Gert 5, Dimi 2, Luc, Steven 8, Andy 2, Aiko 11.

3 driepunters

09-09-2014 om 22:51 geschreven door 130