Na een week lang in euforie te hebben geleefd, na de knappe overwinning op Beautox, wachtte ons voor de tweede week op rij een zware klepper. Met de komst van de Maeght van Ghent kregen we niet minder dan de vice-kampioen van vorig seizoen over de vloer. Met 5 gekwetsten en 1 vakantieganger was de kern van de Maeght aardig geslonken. Desalniettemin hadden ze zich met De Baets en Dhont aardig versterkt. In vergelijking met vorige week konden wij terug beroep doen op Gert. Voor Bart Keukelier en Stanny kwam deze match sowieso te vroeg.

Uit onze rijke geschiedenis aan duels met de Maeght putten we de kennis dat deze match niet bol ging staan van de sportiviteit en vriendelijkheid. We waren nauwelijks enkele minuten ver of de eerste ergernissen staken al de kop op. Matty bleef deze keer uit de reikwijdte van de Gehucht en kon een 0-6 van de opponent quasi helemaal alleen onschadelijk maken. Braeckman en van Belleghem moeten gedacht hebben: dat kunnen wij ook. De Maeght nam terug de overhand (9-13) maar moest al snel verder zonder Dhont. Er werd gevreesd voor een scheur in de achillespees.

In het tweede quarter gooide Chris met Fred wat meer snelheid in het team en dat resulteerde meteen in enkele knappe inleggers. De opening inside was broodnodig want vooralsnog kende ons team bitter weinig succes met de shots van buitenaf. Helaas hielden De Gehucht en van Belleghem de bucket maar al te vaak muurdicht, al dan niet geholpen door de nodige onbestrafte brutaliteit.  De snelheid in ons spel zorgde wel voor de nodige ruimte van buitenaf maar de shots werden één voor één de nek omgewrongen. Bij de rust kon alles beter en was alles te herdoen: 26 – 26.

De boodschap was duidelijk voor de 2de helft, fysiek afmatten en volop proberen de fast break te hanteren. Ondanks de gezegende leeftijd van onze tegenstander hield men knap stand al werd hier en daar eerder een catchwedstrijd gehouden dan een variant van onze balsport. Het tot dan eerder neutraal fluitend duo kreeg plots een flinke knauw toen de helft van het grijze duo letterlijk en figuurlijk het noorden kwijt was. Enkele fases werden door hem totaal verkeerd geïnterpreteerd en in een wedstrijd op leven en dood waar voor ieder punt werd geknokt was ook dit van cruciaal belang. Beide ploegen gaven elkaar geen strobreed toe. Met een 38-38 score aan het einde van het derde quarter hadden we duidelijk al een kans laten liggen om de Maeght op de knieën te krijgen.

Alles moest en zou dan maar in het laatste quarter gaan gebeuren. Niemand die er nog aan twijfelde dat de trein vertrokken was toen Fred zijn eerste driepunter nette en Matty en Steven de score aandikte tot 45-40. De Maeght moest even naar lucht happen maar kraakte ondanks onze verwoede pogingen niet. Het kwam zelfs zonder de minste moeite via De Baets en van Belleghem opnieuw langszij. De trein was vertrokken maar wij zaten blijkbaar in het afgekoppelde gedeelte. We bleven ter plaatse trappelen en zagen met lede ogen aan hoe de Maeght de match definitief deed kantelen. We gingen uiteindelijk met 52 – 64 den boot in. Een nederlaag die vrij hard en onverwachts aankwam maar wanneer je amper 52 punten scoort en 2 tegenspelers meer dan de helft van de punten laat maken dan kan je moeilijk spreken van een geslaagde missie. We kunnen niet anders dan onszelf op de borst kloppen, voor de spiegel gaan staan, even verschieten… en volgende week een verrassend Sivi de rekening presenteren. (C.T.)

Speelden:

Matty 8, Pieter, Sid 4, Fred 12, Gert 5, Dimi 2, Luc, Steven 8, Andy 2, Aiko 11.

3 driepunters