06.10.2014: The Young Ones Landegem – Phoenix Gunners: 86 – 47

Het zijn drukke tijden tegenwoordig voor onze Young Oners. Donderdagavond namen we verdiend de maat van de regerend kampioen Vlaamse Ardennen, met een ingetogen feestviering achteraf. Op zaterdagmiddag mochten we dan weer met z’n allen, samen met de kartonnen Herman Brusselmans uiteraard, meegenieten van een heerlijke brunch van onze jubilarissen, Luc en zijn vrouwtje Katty. Nogmaals proficiat trouwens, Luc en Katty! Amper 58 uren later werd er al opnieuw verzamelen geblazen voor onze 6^de wedstrijd van het seizoen. Na 3 uitoverwinningen en 2 thuisnederlagen werd het zo stilaan tijd om dit juk van ons af te schudden en onze enige hondstrouwe thuissupporter waar te bieden voor zijn ‘abonnement’.

Het succes van donderdagavond had echter ook z’n naweeën. Fred kwam niet ongeschonden uit de Vlaamse Ardennen terug. Hij moest na Bart (rug) en Pieter (knie) ook verstek geven met …. wat hadden we nog niet … inderdaad zijn enkel. Wetende dat hij vorige week goed was voor 30% van onze score konden we maar beter uitkijken met de Phoenix Gunners. Hun statistieken, slechts 1 overwinning op 5 matchen, deden nu wel niet echt iemand achterovervallen.

Aiko, Steven, Andy, Luc en Sid verschenen aan de opworp. Die opworp winnen was ook meteen het enige en laatste wapenfeit van de Gunners in het eerste quarter. Hoe flitsend en knallend hun naam ook klonk, zo onbeweeglijk, onsamenhangend en inspiratieloos stond men te verdedigen. Tegen de tijd dat de Gunners doorhadden dat wij ene dubbele meter hadden ‘lopen’ die aardig zijne streng kon trekken van achter de driepunterlijn had Aiko al 3 driepunters en een fieldgoal op zijn conto geschreven. Hem hoorde je natuurlijk niet klagen. Was het dan een ‘one men show’? Nee, zeker niet want zowel Sid, Andy als Gert dikten, na enkele knappe combinaties de score verder aan. (24-9)

Mits enige voorzichtigheid in te bouwen konden we toen reeds, zonder kapsones te willen hebben, vatten dat de Gunners niet echt een partij zou zijn voor ons. Met amper 6 man waren, in tegenstelling tot ons, de wisselopties zeer beperkt voor onze tegenstander. Aan onze kant werd het 2^de quarter aangevangen met vers bloed. Matty, Stanny en Dimi verschenen even gretig op de court als hun voorgangers en van enige terugval of terughoudendheid was absoluut geen sprake. De Gunners werden ook dit quarter op amper 9 punten vastgepind. Na enkele minder succesvolle pogingen stelde Dimi zijn vizier iets beter af waardoor hij letterlijk beter zijn draai naar doel vond. De rol vanachter de driepunterlijn nam Matty daarenboven met succes over van Aiko. Ondertussen had Andy met enkele sierlijke drives en inleggers reeds een paar keer de Rho, een boom van een vent, ter plaatse gelaten. Rust: 43-18.

Niemand die er aan de rust nog aan twijfelde dat we onze 1^ste thuiszege van het seizoen praktisch in handen hadden. Wat Luzon van Standard even overwoog de dag ervoor kwam gelukkig voor ons zelfs niet in de gedachten van de Gunners. Waar men vaak irritaties en beschadigde ego’s kan verwachten bij dergelijke tussenstand bleef onze tegenstrever van vanavond de sportiviteit zelve. Het mag gezegd worden. Om te vermijden dat we gingen slaapwiegen in de tweede helft porde coach Chris de troepen aan door de stand fictief terug op ‘0-0’ te plaatsen. Het recept bleek aan te slaan. Aan beide kanten weliswaar want de Gunners scoorden 15punten, waaronder 3 driepunters, maar niemand die daar echt om maalde, behalve Chris zelf dan misschien. Centers Luc en Gert namen aan de overkant de assists met plezier aan waarna Andy met maar liefst 8 punten op rij uitpakte. Om het 3^de quarter in schoonheid af te sluiten pakte Aiko met zijn 4^de driepunter, meteen ook zijn 18^de punt, uit. (60-33).

Wie dacht dat het 4^de quarter er één was voor de boeken, was eraan voor de moeite en liep menig doelpunten mis. Onze jongens hadden er duidelijk nog veel zin in. Onder leiding van Aiko, Steven, Gert, Luc en Stanny werd de kloof steeds verder uitgediept. De Gunners vonden ondertussen al wel iets makkelijker de weg naar de korf maar dat kon ons niet echt deren. Met enkele fraaie en goed uitgesponnen fast breaks liep de wedstrijd op zijn einde. De eerste thuisoverwinning was meteen een feit. Voor de analisten onder jullie, dit was ook slechts de 2^de wedstrijd waarin we meer dan 60 punten scoorden. Leuker detail was dat iedere speler aan scoren toekwam. Eindstand: 86-47 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Stanny 2, Sid 6, Gert 10, Dimi 7, Luc 9, Steven 5, Andy 16 en Aiko 23.

7 driepunters.