Ronse, donderdagavond 20u45, uitwedstrijd tegen de regerend kampioen, Vlaamse Ardennen. We kunnen u direct 10 leukere dingen opnoemen met het einde van de werkweek in zicht maar er was geen ontsnappen aan. Jaar na jaar moesten we de duimen leggen tegen een sterk team met een cohesie om jaloers van te zijn. Niemand die het luidop durfde verwoorden maar menig clublid van ons droomden er al jaren van om voor het eerst de scalp van deze mannen te veroveren. Zonder Bart (rug), Pieter (knie) en Stanny (niet tuk op deze verplaatsing) kwamen we met een driekwart bezetting op de proppen.

In de vrij rommelige en overhaaste openingsminuten van de partij duurde het enkele aanvallen vooraleer Fred uiteindelijk de ‘0’ van het scorebord kon wegvegen. Deze wedstrijd was voor hem  ook meteen een prettig weerzien met zijn ex- provinciaal selectie ’76-maatje Gert Veldeman. Een leuk bijkomend ingrediënt voor dit geladen duel. In vergelijking met de voorbije jaren namen we nu wel eens van bij het begin de leiding. Na 5 minuten wreef de Vlaamse Ardennen zich al een eerste keer in de ogen, 6 – 9 in het krijt en absoluut nog geen vat hebbend op de tegenstander. Alsof dit alles nog niet genoeg was dropte Sid nog een bommetje. Een inderhaast genomen time-out van de Ardennen was toen het enige middel om ons tempo te breken. (10-14)

In de eerste 5 minuten van het tweede quarter werd het evenwicht stilaan hersteld en dit lag voornamelijk aan 2 zaken. Ons scorend vermogen, tot dan toe, genoot op de bank van wat rust en de tegenstander kon steeds vaker gebruik maken van een tweede shot door de talrijke aanvallende rebounds. Dit had dan op zijn beurt te maken met de rustpauze van Luc. Onze ouderdomsdeken was bezig aan een ‘berematch’. Praktisch in zijn eentje plukte hij alle terugkaatsers uit het luchtruim. Met zijn inzet, vista en ervaring mag je hem gerust ‘de Timmy Simons van de Young Ones’ noemen. Met nog 2 minuten te spelen in het 2^de quarter kwamen de Ardennen net iets te dicht volgens Sid. Met 5 opeenvolgende punten, uit enkele knappe acties, bezorgde hij ons de merkwaardige 20-26 ruststand.

Zou het ons dan uiteindelijk toch eens gaan lukken? zag je menig Young Ones sympathisant zich afvragen. Aan de overzijde heerste dan veeleer de overtuiging dat alles nog kon rechtgezet worden in de tweede helft. De inzet werd steeds groter en dat werd steeds duidelijker in defense. Geen van beide teams gaf elkaar een duimbreed toe waardoor, vooral wij zichzelf dan, tegen de 24sec shot clock aanliepen. Het werd voor onze coach dan ook constant puzzelen om de ideale samenstelling op het toneel te brengen. Net als in de openingsminuut was het wachten op Fred om de score ietwat aan te zwengelen. Met 6 punten op rij bracht hij de Ardennen nog iets meer aan het twijfelen. Met een quasi zeker diepterecord van 20 punten aan de rust had de kampioen de kelk nog niet tot aan de bodem geledigd. Met 28 punten na 3 quarters leek een absolute ‘carrier low’ in de maak voor onze vrienden. (28-38)

Het laatste quarter kon met geen grappiger moment startten dan met de soloslim van Gert. Drie doelpogingen, 2 aanvallende rebounds en uiteindelijk één veldkorf in nauwelijks een handvol seconden waren de ingrediënten van dienst. Dit mocht en kon niet meer verkeerd lopen. Dat we tot dan toe Veldeman tot 5 punten hadden kunnen beperken had deels te maken met onze sterke defense maar vooral ook aan de ongewoon ondermaatse shotprestatie van onze groene tegenpartij. Even sloop er toch nog even paniek in onze rangen toen de laatste genoemde zijn afstandsshot terugvond. Met 8 punten, waaronder 2 driepunters, op slechts enkele minuten tijd dreigde hij alsnog de partij te doen kantelen. Uitgerekend toen nette Matty zijn enige 3 punten van de match. Hij had geen beter crucialer moment kunnen uitkiezen. De laatste stuiptrekking van de Vlaamse Ardennen kreeg een definitieve knauw. We hadden de scalp van de Vlaamse Ardennen in handen. Eentje die kan tellen en nog lang zal opgehaald worden. Eindstand: 48 -54 (C.T.)

Speelden: Matty 3, Sid 10, Fred 16, Gert 4, Dimi 2, Luc 4, Steven 4, Andy 2 en Aiko 9.

2 driepunters