06.10.2014: The Young Ones Landegem – Phoenix Gunners: 86 – 47

Het zijn drukke tijden tegenwoordig voor onze Young Oners. Donderdagavond namen we verdiend de maat van de regerend kampioen Vlaamse Ardennen, met een ingetogen feestviering achteraf. Op zaterdagmiddag mochten we dan weer met z’n allen, samen met de kartonnen Herman Brusselmans uiteraard, meegenieten van een heerlijke brunch van onze jubilarissen, Luc en zijn vrouwtje Katty. Nogmaals proficiat trouwens, Luc en Katty! Amper 58 uren later werd er al opnieuw verzamelen geblazen voor onze 6^de wedstrijd van het seizoen. Na 3 uitoverwinningen en 2 thuisnederlagen werd het zo stilaan tijd om dit juk van ons af te schudden en onze enige hondstrouwe thuissupporter waar te bieden voor zijn ‘abonnement’.

Het succes van donderdagavond had echter ook z’n naweeën. Fred kwam niet ongeschonden uit de Vlaamse Ardennen terug. Hij moest na Bart (rug) en Pieter (knie) ook verstek geven met …. wat hadden we nog niet … inderdaad zijn enkel. Wetende dat hij vorige week goed was voor 30% van onze score konden we maar beter uitkijken met de Phoenix Gunners. Hun statistieken, slechts 1 overwinning op 5 matchen, deden nu wel niet echt iemand achterovervallen.

Aiko, Steven, Andy, Luc en Sid verschenen aan de opworp. Die opworp winnen was ook meteen het enige en laatste wapenfeit van de Gunners in het eerste quarter. Hoe flitsend en knallend hun naam ook klonk, zo onbeweeglijk, onsamenhangend en inspiratieloos stond men te verdedigen. Tegen de tijd dat de Gunners doorhadden dat wij ene dubbele meter hadden ‘lopen’ die aardig zijne streng kon trekken van achter de driepunterlijn had Aiko al 3 driepunters en een fieldgoal op zijn conto geschreven. Hem hoorde je natuurlijk niet klagen. Was het dan een ‘one men show’? Nee, zeker niet want zowel Sid, Andy als Gert dikten, na enkele knappe combinaties de score verder aan. (24-9)

Mits enige voorzichtigheid in te bouwen konden we toen reeds, zonder kapsones te willen hebben, vatten dat de Gunners niet echt een partij zou zijn voor ons. Met amper 6 man waren, in tegenstelling tot ons, de wisselopties zeer beperkt voor onze tegenstander. Aan onze kant werd het 2^de quarter aangevangen met vers bloed. Matty, Stanny en Dimi verschenen even gretig op de court als hun voorgangers en van enige terugval of terughoudendheid was absoluut geen sprake. De Gunners werden ook dit quarter op amper 9 punten vastgepind. Na enkele minder succesvolle pogingen stelde Dimi zijn vizier iets beter af waardoor hij letterlijk beter zijn draai naar doel vond. De rol vanachter de driepunterlijn nam Matty daarenboven met succes over van Aiko. Ondertussen had Andy met enkele sierlijke drives en inleggers reeds een paar keer de Rho, een boom van een vent, ter plaatse gelaten. Rust: 43-18.

Niemand die er aan de rust nog aan twijfelde dat we onze 1^ste thuiszege van het seizoen praktisch in handen hadden. Wat Luzon van Standard even overwoog de dag ervoor kwam gelukkig voor ons zelfs niet in de gedachten van de Gunners. Waar men vaak irritaties en beschadigde ego’s kan verwachten bij dergelijke tussenstand bleef onze tegenstrever van vanavond de sportiviteit zelve. Het mag gezegd worden. Om te vermijden dat we gingen slaapwiegen in de tweede helft porde coach Chris de troepen aan door de stand fictief terug op ‘0-0’ te plaatsen. Het recept bleek aan te slaan. Aan beide kanten weliswaar want de Gunners scoorden 15punten, waaronder 3 driepunters, maar niemand die daar echt om maalde, behalve Chris zelf dan misschien. Centers Luc en Gert namen aan de overkant de assists met plezier aan waarna Andy met maar liefst 8 punten op rij uitpakte. Om het 3^de quarter in schoonheid af te sluiten pakte Aiko met zijn 4^de driepunter, meteen ook zijn 18^de punt, uit. (60-33).

Wie dacht dat het 4^de quarter er één was voor de boeken, was eraan voor de moeite en liep menig doelpunten mis. Onze jongens hadden er duidelijk nog veel zin in. Onder leiding van Aiko, Steven, Gert, Luc en Stanny werd de kloof steeds verder uitgediept. De Gunners vonden ondertussen al wel iets makkelijker de weg naar de korf maar dat kon ons niet echt deren. Met enkele fraaie en goed uitgesponnen fast breaks liep de wedstrijd op zijn einde. De eerste thuisoverwinning was meteen een feit. Voor de analisten onder jullie, dit was ook slechts de 2^de wedstrijd waarin we meer dan 60 punten scoorden. Leuker detail was dat iedere speler aan scoren toekwam. Eindstand: 86-47 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Stanny 2, Sid 6, Gert 10, Dimi 7, Luc 9, Steven 5, Andy 16 en Aiko 23.

7 driepunters.

07-10-2014 om 23:41 geschreven door 130  

Ronse, donderdagavond 20u45, uitwedstrijd tegen de regerend kampioen, Vlaamse Ardennen. We kunnen u direct 10 leukere dingen opnoemen met het einde van de werkweek in zicht maar er was geen ontsnappen aan. Jaar na jaar moesten we de duimen leggen tegen een sterk team met een cohesie om jaloers van te zijn. Niemand die het luidop durfde verwoorden maar menig clublid van ons droomden er al jaren van om voor het eerst de scalp van deze mannen te veroveren. Zonder Bart (rug), Pieter (knie) en Stanny (niet tuk op deze verplaatsing) kwamen we met een driekwart bezetting op de proppen.

In de vrij rommelige en overhaaste openingsminuten van de partij duurde het enkele aanvallen vooraleer Fred uiteindelijk de ‘0’ van het scorebord kon wegvegen. Deze wedstrijd was voor hem  ook meteen een prettig weerzien met zijn ex- provinciaal selectie ’76-maatje Gert Veldeman. Een leuk bijkomend ingrediënt voor dit geladen duel. In vergelijking met de voorbije jaren namen we nu wel eens van bij het begin de leiding. Na 5 minuten wreef de Vlaamse Ardennen zich al een eerste keer in de ogen, 6 – 9 in het krijt en absoluut nog geen vat hebbend op de tegenstander. Alsof dit alles nog niet genoeg was dropte Sid nog een bommetje. Een inderhaast genomen time-out van de Ardennen was toen het enige middel om ons tempo te breken. (10-14)

In de eerste 5 minuten van het tweede quarter werd het evenwicht stilaan hersteld en dit lag voornamelijk aan 2 zaken. Ons scorend vermogen, tot dan toe, genoot op de bank van wat rust en de tegenstander kon steeds vaker gebruik maken van een tweede shot door de talrijke aanvallende rebounds. Dit had dan op zijn beurt te maken met de rustpauze van Luc. Onze ouderdomsdeken was bezig aan een ‘berematch’. Praktisch in zijn eentje plukte hij alle terugkaatsers uit het luchtruim. Met zijn inzet, vista en ervaring mag je hem gerust ‘de Timmy Simons van de Young Ones’ noemen. Met nog 2 minuten te spelen in het 2^de quarter kwamen de Ardennen net iets te dicht volgens Sid. Met 5 opeenvolgende punten, uit enkele knappe acties, bezorgde hij ons de merkwaardige 20-26 ruststand.

Zou het ons dan uiteindelijk toch eens gaan lukken? zag je menig Young Ones sympathisant zich afvragen. Aan de overzijde heerste dan veeleer de overtuiging dat alles nog kon rechtgezet worden in de tweede helft. De inzet werd steeds groter en dat werd steeds duidelijker in defense. Geen van beide teams gaf elkaar een duimbreed toe waardoor, vooral wij zichzelf dan, tegen de 24sec shot clock aanliepen. Het werd voor onze coach dan ook constant puzzelen om de ideale samenstelling op het toneel te brengen. Net als in de openingsminuut was het wachten op Fred om de score ietwat aan te zwengelen. Met 6 punten op rij bracht hij de Ardennen nog iets meer aan het twijfelen. Met een quasi zeker diepterecord van 20 punten aan de rust had de kampioen de kelk nog niet tot aan de bodem geledigd. Met 28 punten na 3 quarters leek een absolute ‘carrier low’ in de maak voor onze vrienden. (28-38)

Het laatste quarter kon met geen grappiger moment startten dan met de soloslim van Gert. Drie doelpogingen, 2 aanvallende rebounds en uiteindelijk één veldkorf in nauwelijks een handvol seconden waren de ingrediënten van dienst. Dit mocht en kon niet meer verkeerd lopen. Dat we tot dan toe Veldeman tot 5 punten hadden kunnen beperken had deels te maken met onze sterke defense maar vooral ook aan de ongewoon ondermaatse shotprestatie van onze groene tegenpartij. Even sloop er toch nog even paniek in onze rangen toen de laatste genoemde zijn afstandsshot terugvond. Met 8 punten, waaronder 2 driepunters, op slechts enkele minuten tijd dreigde hij alsnog de partij te doen kantelen. Uitgerekend toen nette Matty zijn enige 3 punten van de match. Hij had geen beter crucialer moment kunnen uitkiezen. De laatste stuiptrekking van de Vlaamse Ardennen kreeg een definitieve knauw. We hadden de scalp van de Vlaamse Ardennen in handen. Eentje die kan tellen en nog lang zal opgehaald worden. Eindstand: 48 -54 (C.T.)

Speelden: Matty 3, Sid 10, Fred 16, Gert 4, Dimi 2, Luc 4, Steven 4, Andy 2 en Aiko 9.

2 driepunters

03-10-2014 om 22:45 geschreven door 130  

The Young Ones Landegem – Santobas: 55 – 66

Eén week na de lastige verplaatsing naar Sivi kregen we met Santobas de verrassing van de huidige competitie op bezoek. Door hun knappe zeges tegen BBC ING en De Maeght en een nipte nederlaag tegen regerend kampioen Vlaamse Ardennen ging Santobas duchtig over de tong bij onze staff.

In tegenstelling tot vorige week kwamen Luc (terug uit het bye-systeem) en Stanny (stilaan herstellend van een tegenpruttelende schouder) onze rangen versterken. Daarentegen zagen we Gert (werkverplichtingen), Bart (rug) en Pieter (opspelende knieontsteking) de ziekenboeg opvullen.

Santobas was onder de borden duidelijk een aantal centimeters kwijtgespeeld. Op één richtlijn had onze coach dan ook specifiek de nadruk gelegd. ‘Go inside, inside en nog eens inside’: was de niet te misverstane boodschap. De wijze woorden vielen bij Aiko, nochtans lijder van een ‘onder-de-borden-fobie’, niet in dovemansoren. Met 9 punten op rij, waaronder een driepunter, werkte hij de insidepasses van Matty, Fred en Steven aan 100% af. Het werkte duidelijk inspirerend voor Dimi. Drie fraaie shots kenden een succesvol einde. Santobas was niet echt onder de indruk en hield gelijke tred via oa R. De Meyer. (17-17)

Wie dacht dat niemand Aiko of Dimi zou overtreffen had duidelijk niet gerekend op de ‘dropshots’ van Andy. Na een omgezette vrijworp dropte hij maar liefst 3 opeenvolgende driepunters in het Santobasmandje. Een mentale tik vlak voor de rust die aardig aankwam bij onze tegenstander. Het resultaat was een 7 punten voorgift aan de rust (35-28).

Net op het moment dat je denkt dat het in de ‘sacoche’ is kwam Santobas met hun geheim wapen af. Of liever nog, 3 geheime wapens. Maar liefst 3 Sgolba B-spelers kwamen duidelijk met de bedoeling om roet in ons eten te gooien. Leuk is anders natuurlijk maar regels zijn regels. Aiko had ondertussen genoeg van het potige spel onder de borden en zocht het ruimere sop op rond de driepuntlijn. Niemand die hem dat kwalijk nam want met 7 punten in het derde quarter deed hij aardig zijn duit in het zakje. Het bracht Santobas wederom niet van de wijs. De kwaliteitsinjectie zorgde er zelfs voor dat Santobas 2 punten dichter was geslopen aan het einde van het 3^de quarter. (46-41)

Het 4^de quarter zou, zoals zo vaak, beslissen over winst of verlies. Helaas voor de sportiviteit van de match nam de spelleiding, of het ontbreken ervan, meer en meer de bovenhand. Een lichte zet werd plots een forse onbestrafte por, een snelle drive werd stelselmatig afgeblazen wegens een loopfout. Ging het allemaal wat te snel voor onze kalende man in het grijze pak? Feit is dat we zo stilaan genoeg begonnen te krijgen van iemand die we reeds voor de 3^de opeenvolgende week toegewezen kregen en duidelijk niet op de eerste rij stond toen de scheidsrechtertalenten werden uitgedeeld. Enfin, we moeten niet alles in de arme stakker zijn schoenen schuiven. Wanneer je slechts 55 punten scoort, de turnovers opstapelt en R De Meyer op geen enkele manier echt kunt afstoppen kan het gebeuren ,zoals gisterenavond, dat je na ruim 80% van de wedstrijd te hebben geleid alsnog de match uit handen geeft. De ontgoocheling was dan ook groot maar het bewijst ook meteen dat onze competitie een serieuze nivellering kent dit seizoen. De ene week ambieer je de top 3 en de week nadien vecht je een degradatieduel uit. Gelukkig bracht een bezoekje aan De Verloren Hoet de nodige verstrooiing en konden velen met een brede glimlach huiswaarts keren. Eindstand: 55 – 66 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny, Sid 2, Fred 10, Dimi 9, Luc 2, Steven, Andy 11 en Aiko 19.

5 driepunters

23-09-2014 om 23:17 geschreven door 130  

Veel tijd om te treuren, na de pijnlijke nederlaag vorige week thuis tegen De Maeght van Ghent, was er niet. Misschien maar best ook. De kalendercommissie kende geen genade met ons en schotelde ons, voor de derde week op rij, een serieuze klepper voor. Sivi had, net als wij, één zege en één nederlaag achter hun naam. Vooral de nipte nederlaag (2pnt) tegen BBC ING was door ons hoofd blijven spoken. Net als de voorbije 2 weken konden we niet rekenen op Stanny (schouder) en Bart K (rug). Door een interne communicatiefout bleef ook Luc onnodig als bye-speler in zijn burgerplunje op de bank zitten. Hierdoor hadden we qua lengte niet echt overschot.

Net als vorige week was het Matty die in het eerste quarter de bakens uitzette. Met enkele knappe assists en shots zorgde hij samen met Aiko en Fred voor een alerte reactie van bij het begin. Sivi kon niet direct reageren daar ze niet veel geluk kenden bij de afwerking tot Kochuyt het ijs brak. Met 8 punten op rij toverde hij zowaar een lach op het gezicht van JP De Meester. Met een heerlijke buzzer beater van Sid, na een eerder knullig balverlies, konden we toch nog met een 11-15 voorsprong na het eerste quarter even gaan rusten.

Gert, die aan een sterke en niet zo eenvoudige partij bezig was, opende de score in het 2^de quarter. Het kleine veld en het compact spelen op de top van de bucket zorgden ervoor dat weinigen onder ons rustig de tijd hadden om aan te leggen. Gelukkig kon Andy voor een nieuwe swung zorgen door een afstandbommetje te gooien. Niet veel later trok Fred op zijn beurt het spel iets meer naar zich toe. Het resultaat mocht gezien zijn, 7 punten op rij, waaronder een driepunter. Sivi kreeg hierdoor een ferme (mentale) tik net voor de pauze. 24-33.

L’histoire se répète! Iedereen heeft het wel eens gehoord in één of ander politiek debat. De plaats waar je het echt niet zou verwachten is op een basketveld. Inderdaad, ons fameuze en alom gekende 3^de quarter. Waar de shots nog vloeiend de weg door het net vonden tijdens de rust zo gedesoriënteerd waren ze na de rust. De airballs, missers en balverliezen vlogen ons om de oren. Een scouter had op dat moment op staande voet zijn ontslag aangeboden, me dunkt. Onze coach was de wanhoop nabij toen zelfs de tactische wissels geen kentering opleverden. Dat Aiko de enige 2 punten van dat quarter scoorde zal ook voor hem geen troost geweest zijn. Sivi deelde op hun beurt een serieuze tik uit. Een 13-2 tussenspurt zorgde niet alleen voor mentale boost maar ze namen tevens de leiding. 37-35

Tijd om dus de rug te rechten. Andy kon, ondanks enkele eerder ongelukkige pogingen, toch de weg terug naar de ring vinden. Het signaal meteen om er terug in te gaan geloven. Wat in het 3^de quarter slechts door één speler lukte, lukte nu maar liefst door 8 van de 9 spelers, jawel, scoren. Het kwam als regen na een hete zomerdag. De motor bij Sivi daarentegen sputterde des te meer. Het vat was af aan de overzijde. Een bom van Aiko, slechts de 3^de in de partij, bezegelde het lot van JP De Meester. Het was geen hoogstaande partij maar de smaak van de overwinning maakte veel goed. (C.T.)

Eindstand: 45 -56

Speelden:

Matty 6, Pieter, Sid 6, Fred 16, Gert 3, Dimi 2, Andy 9, Steven 2 en Aiko 12.

3 driepunters

16-09-2014 om 23:19 geschreven door 130  

Na een week lang in euforie te hebben geleefd, na de knappe overwinning op Beautox, wachtte ons voor de tweede week op rij een zware klepper. Met de komst van de Maeght van Ghent kregen we niet minder dan de vice-kampioen van vorig seizoen over de vloer. Met 5 gekwetsten en 1 vakantieganger was de kern van de Maeght aardig geslonken. Desalniettemin hadden ze zich met De Baets en Dhont aardig versterkt. In vergelijking met vorige week konden wij terug beroep doen op Gert. Voor Bart Keukelier en Stanny kwam deze match sowieso te vroeg.

Uit onze rijke geschiedenis aan duels met de Maeght putten we de kennis dat deze match niet bol ging staan van de sportiviteit en vriendelijkheid. We waren nauwelijks enkele minuten ver of de eerste ergernissen staken al de kop op. Matty bleef deze keer uit de reikwijdte van de Gehucht en kon een 0-6 van de opponent quasi helemaal alleen onschadelijk maken. Braeckman en van Belleghem moeten gedacht hebben: dat kunnen wij ook. De Maeght nam terug de overhand (9-13) maar moest al snel verder zonder Dhont. Er werd gevreesd voor een scheur in de achillespees.

In het tweede quarter gooide Chris met Fred wat meer snelheid in het team en dat resulteerde meteen in enkele knappe inleggers. De opening inside was broodnodig want vooralsnog kende ons team bitter weinig succes met de shots van buitenaf. Helaas hielden De Gehucht en van Belleghem de bucket maar al te vaak muurdicht, al dan niet geholpen door de nodige onbestrafte brutaliteit.  De snelheid in ons spel zorgde wel voor de nodige ruimte van buitenaf maar de shots werden één voor één de nek omgewrongen. Bij de rust kon alles beter en was alles te herdoen: 26 – 26.

De boodschap was duidelijk voor de 2de helft, fysiek afmatten en volop proberen de fast break te hanteren. Ondanks de gezegende leeftijd van onze tegenstander hield men knap stand al werd hier en daar eerder een catchwedstrijd gehouden dan een variant van onze balsport. Het tot dan eerder neutraal fluitend duo kreeg plots een flinke knauw toen de helft van het grijze duo letterlijk en figuurlijk het noorden kwijt was. Enkele fases werden door hem totaal verkeerd geïnterpreteerd en in een wedstrijd op leven en dood waar voor ieder punt werd geknokt was ook dit van cruciaal belang. Beide ploegen gaven elkaar geen strobreed toe. Met een 38-38 score aan het einde van het derde quarter hadden we duidelijk al een kans laten liggen om de Maeght op de knieën te krijgen.

Alles moest en zou dan maar in het laatste quarter gaan gebeuren. Niemand die er nog aan twijfelde dat de trein vertrokken was toen Fred zijn eerste driepunter nette en Matty en Steven de score aandikte tot 45-40. De Maeght moest even naar lucht happen maar kraakte ondanks onze verwoede pogingen niet. Het kwam zelfs zonder de minste moeite via De Baets en van Belleghem opnieuw langszij. De trein was vertrokken maar wij zaten blijkbaar in het afgekoppelde gedeelte. We bleven ter plaatse trappelen en zagen met lede ogen aan hoe de Maeght de match definitief deed kantelen. We gingen uiteindelijk met 52 – 64 den boot in. Een nederlaag die vrij hard en onverwachts aankwam maar wanneer je amper 52 punten scoort en 2 tegenspelers meer dan de helft van de punten laat maken dan kan je moeilijk spreken van een geslaagde missie. We kunnen niet anders dan onszelf op de borst kloppen, voor de spiegel gaan staan, even verschieten… en volgende week een verrassend Sivi de rekening presenteren. (C.T.)

Speelden:

Matty 8, Pieter, Sid 4, Fred 12, Gert 5, Dimi 2, Luc, Steven 8, Andy 2, Aiko 11.

3 driepunters

09-09-2014 om 22:51 geschreven door 130  

03-09-2014 om 22:38 geschreven door 130  

24-09-2013 om 00:00 geschreven door 130  

10-09-2013 om 20:02 geschreven door 130  

09-09-2013 om 00:00 geschreven door 130  

Young Oners,

ten laatste tegen de eerste competitiewedstrijd moeten jullie de ingevulde medische fiche meebrengen en aan Antoine bezorgen. Niet vergeten!
Niet mee = niet spelen!!!!!!!

Geen medische fiche in uw bezit ... download ze hier.

Bijlagen:
http://www.basketovl.be/drupal/sites/default/files/medisch%20getuigschrift%201011.pdf   

18-08-2006 om 00:00 geschreven door 130