Feliz Navidad y prospero año nuevo! Oke het is wel wat laat en zeker voor kerstmis, maar ik hoop dat iedereen even zalige feestdagen als mij heeft meegemaakt! Voor kerstmis begon, hielden vele scholen een "Chocolatada"; een soort feest dat vooraf gaat aan kerstmis waarop paneton wordt gegeten en chocolademelk wordt gedronken. Ook in mijn school werd het gevierd en ik heb samen met een paar collega´s en leerlingen een dansje opgevoerd met kerstmutsen op, een erg mooi zicht dus haha:). 21 december is trouwens de zomervakantie hier begonnen en was het dus ook la clausura van mijn colegio. We zijn ook de 22ste met AFS naar een erg arm dorpje (Punta Arena) in het midden van de woestijn geweest om daar de arme kinderen een chocolatada te geven. Het voelde allemaal wat raar en geforceerd aan en de kinderen waren erg verlegen, ze hadden volgens mij echt nog nooit vreemdelingen gezien. Het schooltje waar we de chocolatada hebben gehouden bestond uit 1 lokaal en wat tafels buiten, ze waren echt ongelooflijk arm en dus wel blij dat wij kwamen. Ik wou dat we meer voor hen konden doen op lange termijn!
Maandagavond was het dan kerstmis. Om 21.30u. begon de mis, maar we moesten al een uur op voorhand naar de kerk gaan om plaats te hebben! Dat is bij ons in België wel totaal niet het geval dat iedereen naar de kerk gaat met Kerstmis:). De mis duurde tot iets voor 23.30u. en was voor mij vrij saai. Ik voel me altijd in een sekte als ik hier naar de kerk gaat, iedereen brabbelt af en toe dezelfde woorden, kent alle liedjes en om de vijf minuten knielt iedereen. De pastoor was een dikke blanke man die leek op sinterklaas en iedereen aanbad hem. Het vreemdste was dat ze op het einde Jezuske in zijn kribbe naar het stalletje droegen en toen ze voorbij kwamen met de kribbe probeerde iedereen de pop die Jezus moest voorstellen met alle moeite van de wereld aan te raken. Nadien zijn we naar het huis van mijn abuelos gegaan en daar hebben we nog een paar kerstliedjes gezongen en wat teksten voor gelezen. Toen moest iedereen Jezusje een kusje geven en werd hij in zijn stalletje gelegd. Om 24u. wenste iedereen elkaar dan vrolijk kerstfeestmet een dikke knuffel. Toen mochten we eindelijk beginnen eten, voor mij natuurlijk geen kalkoen, maar het overige was erg lekker! Ik kreeg een erg mooie ketting, armbandje en oorbellen van mijn abuelos en Ricardo. Hetw as een gezellige avond, maar wel erg vreemd om zo zonder mijn familie thuis kerstmis te vieren!
Een week later was het dan eindelijk Nieuwjaar. En het was heerlijk, super, magisch, ongelooflijk vet! Ik ben het nieuwe jaar begonnen in de paradijs genaamd Mancora. Ik wou echt dat jullie dit allemaal konden meemaken, het was the shit. We zijn vorige maandag vertrokken met de gastfamilie van Julia, wat vriendinnen van Wendy en Steffi. We verbleven in een leuk hotelletje en sliepen met negen op een kamer met 1 douche, wat dus wel wat onhandig was haha. Maar dat boeide niet, want het was er zooo cool! Alle hippies van heel Peru zaten daar en echt veel rastamannen, die daar komen om armbandjes enzo te verkopen en te chillen. Wat een leven hebben die mensen. Ik voelde mij al direkt thuis. Er waren super veel mooie kraampjes, zodat het wat op een festival leek en er waren super veel mensen, ook erg veel toeristen. We hebben alle dagen op het strand doorgebracht, waar het vol zat met surfers. Ikzelf ben ook een paar dagen gaan surfen, maar het was niet eenvoudig aangezien er overdreven veel surfers in het water zaten. Op nieuwjaarsavond zijn we eerst lekker gaan eten en dan gaan drinken op het strand. Overl waren er kamvuurtjes en mensen die er kampeerden. Het strand stond bomvol mensen en we telden opgewonden af...3,2,1 feliz año nuevo! Toen liepen we met onze voeten in de zee om alle zonden van het vorige jaar er af te wassen en met een schone lei te beginnen. Overal was er vuurwerk en gillende mensen en drank:). Toen gingen we naar het feest Sol y Mar, erg leuk allemaal, Florian was er ook en nog veel andere bekenden. Al snel zijn we daar echter weggegaan, want er was nog zoveel anders te doen. Overal waren er feestjes in barretjes, op het strand, overal gewoon! We ontmoetten zoveel leuke mensen en feestten tot in de vroege uurtjes!
Een andere avond zijn we met een paar rastafaris meegegaan naar een plaats waar alle hippies samen zaten. Het was een soort open ruimte vol hangmatten en matrassen en iedereen begon Jembee, andere percussie en gitaar te spelen. Het was een heerlijke avond, ik voelde me echt in hogere sferen door de ritmes van de percussi. De mensen waren zo vredevol, vriendelijk en grappig. Er hong zo´n sfeer dat je gewoon niets anders kon dan meelachen, dansen en zingen. We hebben er bijna heel de nacht doorgebracht en fantastische mensen ontmoet. Nadien zijn we nog met hen gaan dansen, op salsa en reggae tot 7 uur in de ochtend. Het was een van de beste avonden van mijn leven en mijn jaar kan al niet meer stuk!
Gisterenavond ben ik teruggekeerd en ik kan al niet wachten om opnieuw naar het strand te gaan. Ik zweer jullie dat ik later aan het strand wil gaan wonen, maar dan wel met minder toeristen natuurlijk. Ik wil hier echt niet meer weg uit dit toverland, willen jullie niet allemaal naar hier komen:)? Ik wens iedereen echt oneindig veel geluk, liefde, vrede en rust dit jaar. Ik hoop dat jullie wensen zullen uitkomen en dat iedereen zijn hart kan volgen dit jaar. Geniet ervan en geef elkaar zoveel mogelijk liefde!
Qué tal en Belgica? Tis weer al een paar weken verder en binnenkort zit ik al aan mijn 2 maand! Niet normaal hoe snel de tijd vliegt. Ik ben 2 weken geleden beginnen werken in el collegio San Martin. Het valt allemaal super goed mee, behalve dan dat ik van 7.30u. tot 12.45u. werk. Dat betekent dus om 6.15u. opstaan, want het is niet bij de deur! Echt iets voor mij zo vroeg uit de veren, jullie weten allemaal hoe goed ik daar in ben, help . Anyway het is een school voor arme kinderen van 3 tot 11 jaar en ik help de leerkrachten. Voorlopig help ik de lerares Engels en de leerkracht LO en ik doe het allemaal echt graag. Het Engels van de kinderen trekt wel op niks, buiten "goodmorning" begrijpen ze bijna niets, hoewel ze allemaal Engels krijgen van hun 3 jaar oud. Het probleem is dat de ouders vaak geen belang hechten aan school en nooit met de kinderen bezig zijn. Van studeren of huiswerk maken komt er dus dikwijls niets in huis. Het is vaak niet eenvoudig om ze te doen luisteren in de klas, veel komen uit moeilijke thuissituaties en zijn er nooit met hun gedachten bij of lopen als een kip zonder kop door de klas. Dat alles neemt niet weg dat het schatjes zijn! Elke morgen wordt ik bestormd door 20 kinderen die mij een knuffel of een kus komen geven. Heel de voormiddag hoor ik "Señorita Tess! Señorita Tess!" Ze zijn zo ongelooflijk lief! Ik wou dat ik hen meer kon helpen. Voorlopig probeer ik hen zoveel mogelijk liefde te geven, wat ze vaak niet genoeg krijgen. Maar ik ben aan het zoeken naar andere dingen die ik kan doen om ze te helpen. Volgende week ga ik een beetje vertellen over de wereld en Europa, want ze wisten niet eens dat Europa bestond, laat staan België! En ze zijn allemaal erg geinteresseerd in waar ik vandaan kom, hoewel de meeste nog steeds denken dat ik van een stad in Mexico of Ecuador ofzo kom, haha. Ik ga ze ook waarschijnlijk les geven over gezond eten en hygiëne, want veel zijn ze hier niet met gezond bezig. Ik begrijp het niet, er is hier zo´n grote variatie aan heerlijke groenten en fruit en ze eten het bijna niet! Water drinken doet bijna niemand, enkel grasiosa (cola, inkacola,...) en dikwijls eten de mensen hier gewoon rijst met vlees ofzo, groenten eten ze bijlange niet elke dag! Je zou de tandjes van de zesjarigen eens moeten zien, afschuwelijk rot! Maar dat komt natuurlijk ook door dat ze uit arme gezinnen komen, waar hygiëne en tandenpoetsen vaak op de laatste plaats komt. Ja wat betreft gezond eten, kunnen de Peruanen nog veel leren .
Als er iemand van jullie ideeën heeft over dingen die ik als 18jarig belgisch meisje in een schooltje in Peru kan doen om de arme kinderen te helpen, geef ze mij aub! Ik kan alle hulp gebruiken! Over dingen die ik ze kan leren, over geldinzamelacties die ik kan doen,... maakt niet uit wat, maar alle ideeën zijn welkom. Ik wil me hier zo nuttig mogelijk maken, maar het is niet eenvoudig alleen, ik heb jullie nodig!
Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje. De dingen die er tussen uit springen zijn: Een dagje naar het strand Colan, een reggaeconcertje bij de rivier, een vergiftiging van iets verkeerd te eten en daardoor stond ik vol met rode boebels echt een prachtig zicht haha (na een pijnlijke injectie in el hospital was het gelukkig snel over), een dagje Catacaus, nieuwe ontdekking van leuke discotheek, ik die mijn kookkunsten aan het uitbreiden ben en weer veel feestjes met veel gedans! Hilary vertrekt jammer genoeg woensdag naar Cusco en dan terug naar Hawaï. Zij is echt een van mijn beste vriendinnen hier en mijn grote zus, ik ga haar ongelooflijk missen! Zonder haar zal het hier wat stiller zijn in huis. Kheb mij echt rot met haar geamuseerd en ontelbare filosofische gesprekken gehad. Door haar doe ik dingen die ik nooit gedurfd zou hebben, ze is echt bad ass! (Hilary vocabularium) Vrijdag was het una fiesta pequeña para Hilary en mi casa. Ik heb lasagne gemaakt, Julia een ander soort pasta en Geraldine haar heerlijke chocolademousse. Erg gezellig en na afloop natuurlijk Queens, olé!
Ik wou dat jullie allemaal is een dagje naar hier konden getransporteerd, want ik mis jullie en wil jullie zo graag alles laten zien. Doe het allemaal nog goed daar in het kleine België zonder regering. Divertirse mis amigos!
Como estan? Yo estoy feliz porque la selva estuvo chevere! Ik zal jullie een samenvatting van mijn reisje met AFS geven:
Donderdagavond vertrokken we met de bus naar Lima. Het was weer een eindeloze busrit, en midden in de nacht was de band ook nog eens gesprongen waardoor het allemaal nog vier uur langer heeft geduurd. Na 18 uur in de bus, kwamen we uitgeput aan in Lima. Daar verbleven we even in het centrum en aten ontbijt. Om 1uur ( uiteindelijk pas om 3 uur; het Peruaanse uur is altijd twee uur later dan afspraak haha, echt iets voor mij) werden we naar een jeugdherberg gebracht, waar alle andere AFS'ers natuurlijk al lang waren gearriveerd. Het was leuk om de andere Belgen nog eens terug te zien, en nog leuker waren de vele andere nieuwe mensen van over heel de wereld. We waren ongeveer met 45 jongeren en er zaten echt veel interessante en leuke mensen tussen. Diegene die hier al langer zaten hadden een paper moeten maken over het eten, de armoede of de religie in Peru. Het was erg interessant en we discussieerden over zware onderwerpen. ´s Avonds vertrokken we alweer met de o zo comfortabele bus naar Pichanaki (een niet zo toeristisch dorpje in de jungle), het was ongeveer 10 uur rijden en toen we zaterdagochtend aankwamen was iedereen uitgeput. We kregen kamers in een verzorgd hostelletje, waar we ons konden douchen en even konden rusten. Na het middageten en een saaie uitleg over Pichanaki, vetrokken we met een soort jeeps naar een nog kleiner dorpje, dat echt midden in de jungle ligt. Het was een heerlijke rit, want we konden met zen allen achteraan in de laadbak, waardoor we konden genieten van het prachtige uitzicht. Het leuke aan dit deel van de jungle, is dat het bergachtig is, waardoor je schitterende views krijgt van het landschap.
We kwamen in in el pueblo pequeño en daar kregen we onze hut te zien voor de komende nacht. Echt geweldig, een oude hut van in de filmkes, met vier verdiepingen. Ik sliep helemaal vanboven en ik moet zeggen dat het huis vrij onstabiel was, haha. Ik heb er echt van genoten, om daar midden in de jungle te zitten in een dorp dat nog niets Europees of Amerikaans heeft, maar enkel doordrongen is van de traditionele peruaanse cultuur. De mensen waren heel vriendelijk en de kinderen waren zo schattig, ze waren al meteen mijn vriendinnetjes:). Het had ook allemaal echt iets avontuurlijk. ´s Avonds was er een kampvuur en enkele meisjes en jongens van het dorp deden een typische dans rond het kampvuur. Het was erg gezellig, er werd gedansd, muziek gespeeld, klassieke spelletjes gespeeld en gezongen. Een goeie oude kampvuuravond. We gingen allemaal erg laat slapen, maar dat nam niet weg dat we om 6 uur moesten opstaan. Na weer een nacht van amper 2 uur slaap, waren we "klaar" voor de wandeltocht in de jungle. Haha het was afzien van hier tot in tokio, met een warmte die niet te verdragen is en een dronken moeheid, deden we beklimmingen en dalingen op kleine padjes door de jungle. Erg grappig was het moment waarop ik en Julia plots de rest van de groep kwijt waren, haha lost in the jungle. Dat was wel even spannend, maar gelukkig vonden we ze na een halfuurtje terug. De natuur was weliswaar schitterend en het eindpunt was een mooie waterval. De terugweg was nog zwaarder, maar we waren erg trots op ons zelf toen we heelhuids aankwamen in onze hut. Om 4 uur vertrokken we dan terug naar Pichanaki met dezelfde leuke auto´s. ´s Avonds zijn we iets gaan drinken met zen allen, maar lang heb ik het dit keer niet meer volgehouden!
Maandag stonden we weer om 6 uur op en dit keer gingen we naar een traditionele stam met de moto-taxi. Onderweg zagen we mini-gordeldiertjes, echt grappige beestjes. Het was een erg kleine stam en de mensen droegen traditionele kledij. Ze speelden muziek voor ons en leerden ons hun soort dans, echt leuk! Ze gaven ons ook heerlijk fruit, waaronder mango´s, maar ook vruchten die ik nog nooit had gezien Wel allemaal heel lekker, het fruit is hier zoveel beter dan bij ons! Ze hadden ook wat kraampjes waar ze armbandjes enzo verkochten die ze hadden gemaakt. We speelden een mix tussen volleybal en badminton met de mensen en ze leerden ons boogschieten ( wat echt een ramp was bij mij haa). Echt super sympatieke mensen!
In de namiddag zijn we naar een schooltje in Pichanaki geweest waar de AFS'ers per land in de klassen moesten gaan en uitleg geven over hun land enzo. De kinderen waren overenthousiast en we moesten allemaal onze handtekening geven. Echt idioot, we werden behandeld als supersterren, terwijl we helemaal niets speciaal hadden gedaan. " Tu coreo por favor, tu coreo!" Een beetje overroepen allemaal. ´s Avonds moesten we jammer genoeg weer terug naar Lima.
Dinsdag verbleven we in een grave jeugdherberg in Lima, waar we allemaal wat versufd rondhingen. We zijn ook gaan wandelen in Lima, maar de grap was dat ik met Julia en Milan ben verloren gelopen toen we onze bus moesten halen. Echt serieuze stress en ik was zo uitgeput, dat het horror was om een uur rondjes te lopen. Gelukkig hebben we net op tijd onze bus om 18 uur gehaald.
Het was echt een onvergetelijke ervaring en ik heb er enorm van genoten. Buiten de drukkende warmte en de vermoeidheid was alles perfecto. Ik heb ook veel nieuwe mensen leren kennen, die verspreid zitten over heel Peru, dus dat is wel handig als ik wil gaan reizen. Er waren zelf vier Thaïsen bij, echt zalige mensen, die heel de tijd vrolijk zijn en uitzonderlijk vriendelijk. Ik wil zeker ook is naar Thaïland! Haha maar ik zal nu mijn hoofd maar bij Peru houden, want das hier voorlopig al zalig genoeg.
Ik weet dat het erg koud is bij jullie, maar de lente zal er weer zo snel zijn, dus pluk de dag. De tijd vliegt echt, ik zit hier al meer dan een maand en dat is zo raaar. België lijkt zo ver weg, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn allerliefste schatten denk. Ik hoop dat het allemaal heel goed gaat met jullie! Ik wens jullie al het mooie van het leven toe!
Joeee de manne en de vrouwe! (ja ik had eens zin in een echte antwerpse groet)
Zaterdag waren het olympiaden van de universiteit. Veel ambiance verzekerd! Iedere afdeling had zijn eigen wagen, eigen dans, eigen kostuums en eigen vlag met slogans en liedjes en alles er op en er aan. Zeer grappig en zeer veel lawaai! We hebben ondertussen ook drie kerels leren kennen, waarvan ene me dreads, die een reggaegroepje hebben. zaterdagavond hebben we bij een van hen thuisgezeten en heel de avond reggae geluisterd en ze hebben ons een live-concertje gegeven haha. Het was echt gezellig om nog eens een goede reggae-avond te doen en te jammen met grappige muziekinstrumenten en te zingen.
Zondag was het eens schitterende dag. Geraldine en ik zijn met de familie van Julia (dus Wendy enzo) naar het strand Yacila geweest. Enorm mooi, met rotsen en veel oude vissersboten. Ik heb zelf Pelikanen gezien, echt grote vogels! Het water was wel nog veel te koud om in te zwemmen. Je kan de foto´s bekijken op mijn space, want de site deed vreemd. Estuva un dia muy bonito!
Alles gaat zijn gewone gangetje hier en ik ben zelf begonnen met spinning! Heel zwaar, maar super grappig en een heel vriendelijke leraar. Vanaf nu drie keer in de week haha, ik moet wel want er zijn hier om de vijf botten van die heerlijke dessertencafé'tjes met zalige taarten, onweerstaanbaar! Ik heb gisteren ook zelf gekookt met Florian, nog eens goede klassieke spaghetti, en mi madre y hermana vonden het muy rico!
Morgen vertrek ik op mijn AFS-tripje naar de jungle, ik kijk er al naar uit, vooral naar de natuur! Ik zal jullie volgende week het verhaal zeker vertellen!
Qué tal? Hier is alles nog steeds goed, hoewel ik jullie wel heel erg mis! Nu besef ik pas dat ik iedereen 6 maanden ni ga zien en da da echt wel fucking lang is. Kwou echt da jullie er allemaal bij waren, haha, maja dan zou het geen culturele ervaring meer zijn, maar een België in Peru. Tis ook echt ni zo gemakkelijk om u nen buitenstaander te voelen. Iedereen zou dees is moeten doen dan wete hoe het is om u ne vreemdeling te voelen. Ik word overal bekeken, aangestaard, befloten,... "Gringa, gringa!" Pfff echt kwou dak bruin was, iedereen vindt blank hier super mooi, ksnap da echt ni, ik vind da juist lelijker haha! Mijn Spaans begint te lukken, maar vaak begrijp ik er nog de ballen van en dan moete maar knikken en si,si zeggen. Tis echt allemaal zo anders, ge kunt het u ni voorstellen.
Vrijdag ben ik mee met Hilary en Adam naar den unif geweest en kheb mee Spaanse grammaticales gevolgd. Het ging vrij goed en het was een super vriendelijke leerkracht, zij kon echt goed uitleggen enzo. Er zaten nog een Koreaans meisje en ne Koreaanse jongen mee in het klasje, die ook heel vriendelijk waren. Zij zullen het nog wel een pak moeilijker hebben met Spaans, hun taal lijkt er in de verste verte niet op haha. .s Avonds was het feestje bij mij thuis, een soort barbecue met achteraf desserten die ik, Hilary en Geraldine hadden gemaakt. Probeert hier maar is een dessert te maken, alles is hier anders en ge vindt den helft van de ingrediënten niet... Mijne rijstpap trok op niks haaa! Maar Hilary haar taart ook ni, dus no problemo. Het was echt gezellig, zo´n huisfeestjes zijn hier blijkbaar wel in. Iedereen zit dan zowa in een kring, er wordt gepraat, gedronken (piña colada hmmm) en soms een beetje gedanst. Kheb ook mijnen oudste broer eindelijk ontmoet, Cesar, die niet meer thuis woont, ook muy sympatico.
Achteraf zijn we naar Queens geweest, de grootste discotheek hier in Piura. Twas echt chevere! Heel den avond wordt er gedanst op reggaeton, salsa, merengue, cumbia,.. De muziek viel echt verbazend goed mee. Er was echt veel sfeer en iedereen kent de liedjes. Het is wel allemaal zo anders als in België. Het grootste verschil is dat de mensen bijna altijd in paren dansen. Als een jongen alleen danst, denken ze dat hij homo is. Meisjes samen dat gaat ook, maar vooral meisje-jongen. Er komt dan een jongen en die vraagt: "Quieres bailar?" en als het meisje "si" zegt neemt hij je mee naar de dansvloer. Zo grappig! Ze kunnen hier wel echt kei goed dansen, amai! De meesten dansen ook heel graag, dus das super voor mij, ik denk dat ik hier nog veel kan leren. Donderdagavond gaan ik en Hilary en Julia enzo naar de danslessen aan de universiteit, ze zijn gratis en het is elke week. Ik ben benieuwd!
Zaterdag zijn ik en Hilary bij Julia en Wendy blijven slapen, het was erg gezellig. En zondag was het senso´s; iedereen van heel Peru moest binnen blijven zodat men over heel Peru de mensen kon tellen. Rare Peruanen! Gisteren hadden ik en Florian onze eerste lessen Spaans. Het viel wel mee, een beetje saai en ongestructureerd, maar ik heb wel wat bijgeleerd over vervoegingen van werkwoorden enzo. Vandaag hadden we geen les en ben ik naar Catacaos geweest. Florian woont daar en het is een klein stadje vlak naast Piura. Het is daar wel mooi, veel kraampjes met typische Peruaanse dingen enzo.. Het stadje heeft meer echt een typisch Peruaanse sfeer over zich, maar ook echt bijna overal serieuze armoede. Kinderen kwamen heel de tijd bedelen en ik haatte dat! Het maakt mij zo ongelukkig dat ik hen niet kan helpen, je moet echt huilen als je naar deze kinderen zonder toekomst kijkt. Ik kan het echt niet uitleggen, het is vreselijk.
We zijn ook samen met de hermanos van Florian naar ruïnes geweest van de pré-incacultuur, het was echt cool en je had er een prachtig uitzicht! Het waren ruïnes van 4000 jaar oud, echt gek!
Ik heb mijn foto´s op fotos.com gezet in een webalbum. Je moest wel emailadressen geven van mensen met wie je je album wou delen. Ik heb maar wat emailadressen gegeven, maar als er nog iemand geïntreseerd is, laat het mij dan weten!
Como estas? Que tal? Aqui muy bien! Me gusta Peru!
Ik ben hier nu een week en mijn Spaans begint stillekens aan te vlotten, iedereen zegt da ik het al goe doe dus daar ben ik echt blij om! Mijn Spaanse lessen zijn echter nog steeds niet begonnen( typisch peruaans) ik hoop volgende week wel! Er is weer veel gebeurd en ik blijf het allemaal chevere (super) vinden! Vorige zondag was het een soort feestdag in Piura en er was een stoet en heel veel volk, het leek een beetje op carnaval ofzo, best grappig. Ik heb toen Siomara leren kennen, een vriendin van Ricardo en een super lief meisje.
Maandag nam Pilly(de baas van AFS in Piura) mij mee naar de universiteit van Piura. Echt een mooie en grote unif en er lopen herten en pauwen enzo vrij rond. Haha ik verschoot nogal toen er ineens een prachtig hert voor mijne neus stond. Ik moest samen met anderen van AFS ( Julia(duitsland), Geraldine(Suissa), Tania(Nieuw-zeeland) en Florian(belgië, met de blonde dreads)) Engels praten in verschillende klassen. We moesten ons verhaal wa vertellen en de studenten mochten vragen stellen om hun Engels te oefenen. Het was grappig, ik heb goed gelachen met Florian, echt meneer humor. En op deze manier kwamen we ook in contact met vele andere jongeren, er wil zelf ne kerel mij salsa leren haha.
De andere dagen ben ik elke voormiddag naar el collegio geweest om Joanna(ondertussen ook iemand waar ik echt goed mee overeenkom) en Karin en anderen te helpen, het liefst zit ik bij de kleine kindjes, echt schatjes. Het is leuk dat ik ondertussen al veel mensen ken daar, maar ik kijk er naar uit om echt te gaan werken in Manitos trabajando, want dan kan ik echt iets doen voor kinderen die het slecht hebben. Geraldine werkt er ook en ze zegt dat het wel vaak hard is, maar ze doet het graag. In de namiddag studeer ik wa spaans op mijn eentje, of ga ik naar het centrum met Ricardo of Monica of Julia. Ondertussen heb ik echt al veel mensen leren kennen die hier ook zitten met AFS, echt van alle verschillende landen. Hilary bijvoorbeeld, van Hawaï, zij is echt cool en ze gaat mij zeker de volgende keer meenemen om te gaan surfen woehoew. Zoals ik al zei woon ik in een vrij groot huis en la señora Marina (mi madre) verhuurt kamers, en Hialry huurt hier een kamer vlak boven mij, so great!
Gisteren was het italiaanse avond bij Wendy. Ik was al in su casa geweest zondag om een film te zien, maar gisteren heb ik haar familie nog beter leren kennen en ze zijn echt super. Haar broer Albert(13), haar broer Louis(17) en haar neef Alex(20 ofzo), die daar blijkbaar ook woont, zijn echt zooo sympatica. Geraldine, Julia en Hilary waren er ook. En dan nog Steffi van België en een meisje van Frankrijk, die ik dus gisteren heb leren kennen. Steffi is ook echt een kei toffe, ze is hier met het schoolprogramma en het was leuk om weer is goe vlaams te babbelen . Ricardo en monica waren er ook, dus het huis zat goe vol! We hebben spaghetti gekookt met de meisjes en tiramissu gemaakt, mmmmmm! Goed gelachen, gepraat, wa gitaar gespeeld (Alex heeft een gitaar), muziek geluisterd (natuurlijk reggaeton ha),.. Een gezellige avond.
Voor de rest begin ik het hier echt al goe gewoon te geraken, behalve dan dat ik hier moet douchen met koud water, aaaargh! En mijn maag is ook flink in de war, ik had vandaag serieus buikpijn, wrs omdat het eten en klimaat enzo zo verschillend is. Ik zou nog veel meer willen vertellen, maar ik ga nu slapen want morgen moet ik vroeg opstaan. Ik ga mee met Hilary naar de universiteit, zij is hier niet met AFS ofzo maar samen met haar vriend(die nu niet meer haar vriendje is) en zij studeren spaans aan de unif. Ik ga wrs niet kunnen volgen, maar het is goed voor mijn Spaans!
Ik hoop da alles me iedereen goed is in België. Bedankt voor al jullie lieve berichtjes in mijn gastenboek (danku Jutta voor de tip haha), jullie zijn schatten en ik vertel veel over jullie! Dees weekend zal ik wel nog is schrijven, er is hier immers een computer in huis, dus ik kan vaak nieuwtjes op mijn blog zetten. Ik heb een site met foto´s ma kmoet nog zien hoe ik da allemaal ga doen, maar ik hou jullie op de hoogte, ik zal snel foto´s online zetten! Ik geef ook mijn adres, sommige onder jullie hadden dat gevraagd, dan kunde is een brief posten da zou super zijn:
La familia Sanchez (Tess Penne) Los Tulipanes 124 Miraflores-Castilla Piura, Perú
Het is nu zaterdagavond(voor jullie nacht) en ik ben uitgeput van een lange, grave dag . De vorige keer was ik juist aan het vertellen dat ik in het collegio Santa Monica, van mijn gastmoeder, kennis had gemaakt met Ricardo. Mi hermano Ricardo is een gezette jongen van 18, hij lijkt ouder, en hij is net als de andere familieleden erg vriendelijk. Zijn Frans is vrij goed want hij is leeraar Frans in het schooltje, dus met hem heb ik al het meest gepraat. Hoewel ik hem ga vragen om vanaf volgende week enkel Spaans te spreken, dan leer ik beter! Ik maakte ook kennis met een andere toffe lerares, die me al meteen enthousiast meenam naar haar klasje ( 8 leerlingen van 14 en 15). Ik moest vragen van hen beantwoorden in het Frans, zodat ze hun Frans konden oefenen. Zo grappig, ik voelde me een leerkracht Frans haha! Het schooltje is denk ik voor vrij welgestelde kinderen en het telt 15 klaslokalen. Het is er een toffe sfeer, er wordt veel gelachen in de klas en de lessen duren niet zo lang.
Vandaag zijn we met los niños ( van 6 tot 10, een stuk of tien kinderen) naar Chiclayo geweest. Chiclayo is groter als Piura en het was mooi meegenomen voor mij om ook al een stuk van deze stad te bekijken. We zijn naar twee musea´s van de Inca´s gaan kijken, we zijn even naar het centrum geweest en ook naar la playa. Het strand vond ik het leukste, iedereen was er druk bezig met de visvangst en ik vind hun rieten, pumtige visbootjes geweldig. Het was wel best koud, Chiclayo is zowizo frisser dan Piura.
Ik heb ook al mi abuellos(grootouders) ontmoet. Als ik het goed heb begrepen gaan we elke dag bij hen eten, maar dat vind ik zeker niet erg. De grootvader is immers een fantastische man, zeer verstandig, vriendelijk, geintresseerd en geduldig. Ze hebben al veel gereisd door Europa en zijn dus ook erg ruimdenkend. Daarjuist zijn Julia( een duits meisje dat hier al twee maaanden verblijft en ook in mijn gastgezin heeft gezeten) en haar hermana Wendy, twee vrolijke en toffe meisjes. Vooral aan Julia heb ik natuurlijk veel, zij spreekt engels en ik heb eindelijk is goed met iemand kunnen praten, da deed echt goed om mijn geratel nog eens boven te halen haha:). Haar Spaans is nu al echt goed, dus ik heb hoop! (zij kon oook geen woord in het begin). Ze feest ook graag enzo, echt iemand da een goede vriendin van mij zou kunnen zijn. Ik denk wel dat ik nog vaak met haar en Hilary( een meisje uit Hawaï dat ik nog niet heb ontmoet, maar graag wil ontmoeten) op stap zal gaan!
Ik heb al foto´s op mijn space van msn gezet van mijn eerste dag in Lima en van vandaag in Chiclayo, van Piura komt zeker nog! Ik ga proberen een site ofzo te maken voor foto´s, maar voorlopig is het dus mijn space. Ik hoop dat ik snel eens van iemand iets hoor, want ik heb nog van niemand iets gehoord en ik wil graag weten hoe het met iedereen gaat enzo!
Ik ben veilig aangekomen ( het is 18.37u.) en ik zit nu in Piura! Het is hier ongelooflijk, ik kan echt nietgeloven wat mij allemaal overkomt. Ik wou dat jullie dit allemaal konden zien en deze mensen konden ontmoeten...
Woensdag vertrok ik dan eindelijk, na een lang afscheid van al mijn liefste schatten. De vliegreis is goed verlopen, maar duurde zo oneindig lang! Gelukkig was Janne bij mij, een tof meisje van 19 dat ook met AFS naar Peru ging. De eerste vlucht duurde negen uur en dan landde we in Atlanta. Mijn drie duur in de V.S. bestonden vooral uit controle haha. Ze zijn daar blijkbaar paranoïa ofzo: "The apple is not aloud!" Vingerafdrukken, schoenen uit,... echt grappig! Maar alles verliep goed en we hebben nog even een Duits meisje leren kennen die juist terug kwam van 3 maanden Peru. Zij had het schitteren gehad, dus dat was weer een duwtje in de rug! Onze volgende vlucht was weer een lange 6 uur stilzitten. UIteindelijk kwamen we uitgeput rond middernacht L.T. aan in Lima. Patti, een vrijwilliger van AFS kwam ons afhalen en begon al direct vanalles in het Spaans te brabbelen. Janne was al weer de redding met haar jaar Spaanse studie achter de rug. De taxi bracht ons naar een oud klooster waar ik en Janne een kamertje voor twee kregen.
De volgende dag zagen we de andere deelnemers van AFS, die ik allemaal al kende van het wegwijsweekend, en de andere Peruaanse vrijwilligers en werkers voor AFS. Deze dag bestond uit een oriëntatie met uitleg over hun land, over het programma en allerlei nuttige tips. Guan is denk ik de baas van AFS in Peru, hij kon goed Engels en hij legde ons het meeste uit, het is een toffe meneer! Het was een leuke dag en ik amuseerde me goed. De Peruaanse vrijwilligers waren erg vriendelijk en het eten was lekker! Je moet wel niet denken dat het goed weer was, het was eerlijk gezegd grijs en koud. Mijn indruk van Lima was niet denderend, wat ik heb gezien van deze stad is vuile wegen en gestoord verkeer .
Om 19.45 u. vertrokken ik en Florian (Piura) en Janne en Bart(Chiclayo) samen met Patti(Piura) naar het busstation. Na een helse rit (neem die helse maar letterlijk, ik ben blij dat ik er levend ben uitgeraakt, haha) kwamen we aan in het busstation. Deze busrit was nog erger dan de vliegreis. Voor de twee die naar Chiclayo gingen was het minstens tien uur rijden en voor ons maar liefst 14 uur!!! Gelukkig heb ik wel wat kunnen slapen dankzij de touristil. In Chiclayo zag het er ook nog grijs uit, maar hoe meer we naar het noorden reden, hoe blauwer het werd. Je kan je niet voorstellen wat ik onderweg allemaal heb gezien. We reden bijna heel de tijd langs woestijn, met soms groene stukken van lage vegetatie. Soms reden we langs lange sloppenwijken ( je probeert niet te geloven dat daar mensen in wonen maar je ziet het met je eigen ogen), maar soms reden we urenlang zonder een huis of mens te zien. Vaak zaten we echt in the middle of nowhere; een uitgestrekte woestijn, ik vond het prachtig.
Toen ik en Florian versuft en gebrakt uitstapten uit de bus stonden er een hoop enthousiaste mensen op ons te wachten. Nog niet bekomen van de lange rit werden we overrompeld door de warmte van Piura; hiermee bedoel ik het warme weer én de warmte van de mensen. Het was geweldig! Florian kreeg direct een hoed opgezet en ik kreeg een balonnetje van winnie the pooh haha. De mensen bleven maar lachen en ik en Florian zaten in de slappelach . Mi madre (Marina) y mi hermana (Monica) brachten me naar hun huis. Piura ziet er leuk uit en het weer is fantastisch! La casa is grooot en Het zijn dus duidelijk rijke mensen, hoewel de vader gestorven is. De moeder werkt hard en is directrice van een schooltje. Ik kreeg een eigen kamer met tweepersoonsbed en wc enal! Mi madre is zalig, echt een warme vrouw, die blijft lachen. Monica is een beetje verlegen maar ook heel vriendelijk. Marina moest al snel terug gaan werken.
Ik pakte rustig uit en ik was nog maar net bekomen van alles of Monica zei "Vamos, vamos Tess!". We gingen naar het schooltje van haar mama, waar ze me voorstelde aan mi hermano (Ricardo). Maar ik vertel straks verder want ik moet dringend mee van Monica haahaa. kuskus besos, ik mis jullie!!! kus tessxx
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
. Anyway het is een school voor arme kinderen van 3 tot 11 jaar en ik help de leerkrachten. Voorlopig help ik de lerares Engels en de leerkracht LO en ik doe het allemaal echt graag. Het Engels van de kinderen trekt wel op niks, buiten "goodmorning" begrijpen ze bijna niets, hoewel ze allemaal Engels krijgen van hun 3 jaar oud. Het probleem is dat de ouders vaak geen belang hechten aan school en nooit met de kinderen bezig zijn. Van studeren of huiswerk maken komt er dus dikwijls niets in huis. Het is vaak niet eenvoudig om ze te doen luisteren in de klas, veel komen uit moeilijke thuissituaties en zijn er nooit met hun gedachten bij of lopen als een kip zonder kop door de klas. Dat alles neemt niet weg dat het schatjes zijn! Elke morgen wordt ik bestormd door 20 kinderen die mij een knuffel of een kus komen geven. Heel de voormiddag hoor ik "Señorita Tess! Señorita Tess!" Ze zijn zo ongelooflijk lief! Ik wou dat ik hen meer kon helpen. Voorlopig probeer ik hen zoveel mogelijk liefde te geven, wat ze vaak niet genoeg krijgen. Maar ik ben aan het zoeken naar andere dingen die ik kan doen om ze te helpen. Volgende week ga ik een beetje vertellen over de wereld en Europa, want ze wisten niet eens dat Europa bestond, laat staan België! En ze zijn allemaal erg geinteresseerd in waar ik vandaan kom, hoewel de meeste nog steeds denken dat ik van een stad in Mexico of Ecuador ofzo kom, haha. Ik ga ze ook waarschijnlijk les geven over gezond eten en hygiëne, want veel zijn ze hier niet met gezond bezig. Ik begrijp het niet, er is hier zo´n grote variatie aan heerlijke groenten en fruit en ze eten het bijna niet! Water drinken doet bijna niemand, enkel grasiosa (cola, inkacola,...) en dikwijls eten de mensen hier gewoon rijst met vlees ofzo, groenten eten ze bijlange niet elke dag! Je zou de tandjes van de zesjarigen eens moeten zien, afschuwelijk rot! Maar dat komt natuurlijk ook door dat ze uit arme gezinnen komen, waar hygiëne en tandenpoetsen vaak op de laatste plaats komt. Ja wat betreft gezond eten, kunnen de Peruanen nog veel leren
.
