Zoals beloofd zal ik jullie nu meer vertellen over mijn droomreisje...
Aangekomen in Arequipa zijn we nieuwsgierig de stad gaan verkennen. De Plaza de armas was schitterend! We begrepen meteen waarom ze dit de witte stad noemen. Het hele centrum staat vol met prachtige huizen, kerken en andere mooie gebouwen in Koloniale bouwstijl. We zijn een erg groot klooster gaan bezoeken, dat eerder op een dorpje leek in felle kleuren rood en blauw. Hierin woonden vroeger wel 200 nonnen, die geen contact met de buitenwereld mochten hebben (als ze hun familie wilden spreken, was er een tralies tussen hen en de familieleden) en in decadente luxe leefde. Nadat deze weelde ontdekt werd was het echter snel gedaan met dit leventje. Nu wonen er nog wel een aantal nonnen, maar hun levenstijl is dezelfde als anderen die zoals hen hun hart aan God hebben geschonken. De volgende dag hebben we dan een tour gedaan naar de Cañon de Colca, één van de diepste kloven in de wereld. Eerst zijn we de nacht gaan doorbrengen in het bergstadje Chivay. Onderweg hiernaar toe stopten we meerdere keren voor het prachtige uitzicht, één keer stonden we zelf op een hoogte van 4900m. Het was barkoud en moeilijk om te ademen, maar door het drinken van veel mate de coca, vielen de problemen met de hoogte nog wel mee. In Chivay zijn we dan ´s avonds ons gaan baden in heerlijke warmwaterbronnen, waardoor we er weer helemaal klaar voor waren. De volgende morgen vertrokken we dan naar de beroemde kloof, waar we met een beetje geluk ook de Condors zouden kunnen zien. En of we geluk hadden... Temidden van deze ongelooflijke natuur, zweefden deze magische en reusachtige vogels rond. We zagen er veel en zelf van erg dicht bij! Ik kon er maar niet genoeg van krijgen, het was onbeschrijfelijk. Als ik mag kiezen en als het mogelijk is, word ik in een volgend leven een Condor...
Jammer genoeg moesten we de imposante kloof verlaten en terugkeren naar Arequipa. Daar vertrok Janne dan terug naar Lima en Steffi en ik namen dan die avond de bus naar de meest toeristische plaats in Perú, waar mensen van over heel de wereld naartoe komen om één van de 7 wereldwonderen te bezichtigen, de enige echte Macchu Picchu. Cuzco was fantastisch! Lindo y precioso. Deze stad bruist van leven en historie en modernisatie vloeien er tijdloos door elkaar. Het zat er wel echt bomvol toeristen, maar daardoor lieten we ons geluk zeker niet verstoren! Ook hier was de Plaza de armas echt de moeite. De kathedraal was erg indrukwekkend en ook de andere kerken en plazas waren erg de moeite waard. Door het feit dat Cuzco helemaal tussen de bergen ligt, werd het allemaal nog mooier. Na de stad te hebben verkend, zijn we het een beetje gaan verkennen in de prachtige natuur buiten Cuzco. En op wat voor een manier, jawel mensen; te paard! Daar reden we dan door de campo, Steffi en ik, als twee cowboyvrouwtjes de zonsondergang tegemoet. Er waren bijna geen mensen te bespeuren en de natuur deed ons verstomd staan. We bezochten el templo de la luna en andere ruïnes van de Inca´s, één van de machtigste en interessantste volkeren ooit. Het was weeral te schitterend om met woorden uit te leggen. ´sAvonds zijn we dan het nachtleven gaan verkennen. We ontdekten "Roots", een super tof barreke, waar een reggaefeestje was en een zalig groepje optreedde. Ik genoot er erg van om me nog eens te laten gaan op de beste muziek ooit en we ontmoetten erg veel leuke mensen van over de hele wereld (zelf Belgen!). We feestten tot in de vroege uurtjes! De volgende dag zijn we dan naar Pisac gegaan, een dorpje in de Heilige Vallei. Het was er nog maar eens prachtig en we wandelden een paar uurtjes tussen het imposante gebergte, waar er ook weer Inkaruïnes waren. Spijtig genoeg hebben we geen ander plaatsen in de heilige vallei kunnen bezoeken omdat het al vrij laat was. Er was wel ´savonds nog een leuke kunstmarkt in Pisac, waar we wat koopjes hebben kunnen doen! Die avond zijn we weer naar Roots gegaan in Cuszco en het was al even leuk als de vorige avond. Ook zijn we naar "7 Angelitos" gegaan, waar er een erg goed Jazz-concertje was. Ik heb echt enorm genoten van deze dagen in de oude hoofdstad van het Incarijk.
De volgende dag moesten we dan erg vroeg (+katerkop) de trein nemen naar Agua Calientes en van daar uit de bus naar Macchu Picchu. Ik kom zeker nog terug om het op de echtere manier te doen, zoals de Incatrail of een alternatieve manier waarbij je wel wat afstanden moet afleggen voor je bij het wereldwonder komt. Nu hadden we jammer genoeg echt geen tijd, maar dat betekent absoluut niet dat we er minder van genoten hebben. In de trein en bus waren we al de hele tijd verwonderd door het fantastische landschap en daar aangekomen moesten we eerst wat omhoog wandelen om zo te kunnen uitkijken over de machtige Incastad. Het was increible, maravillosa y todo... Ik kon het echt niet geloven. Het is echt een wonder, temidden van dit imposante, magische en ongelooflijke berglandschap, ligt er zomaar eventjes een oude Incastad.Omdat het gelegen is op de grens tussen la sierra y la selva is er ook enorm veel groen, wat alles nog veel mooier maakt. Het was groter dan ik het me had voorgesteld en we konden uren door de mysterieuze ruïnes wandelen. Ik ben er nog steeds ondersteboven van, het was nog prachtiger dan op de postkaartjes, geloof mij. Ik ben zo gelukkig dat ik dit heb kunnen zien! ´s Avonds hebben we dan wat rondgelopen in Aqua Calientes om een beetje van de verbazing te bekomen. Daar waren er echter nog veel meer toeristen dan in Cuzco en je zag bijna geen Peruanen meer. We dronken een Mojito (die echt slecht was) en ontmoetten weer wat leuke mensen, o.a. Israëlieten, en dat is niet de eerste keer dat we die tegenkomen, het zit hier vol met backpackers uit Israël. Ik heb dankzij hen wel een hele andere kijk gekregen op dit land dat al zolang in een conflict zit dat onoplosbaar lijkt. Zo zie je maar hoe de media je een totaal verkeerd beeld kan geven en alles veel erger kan doen lijken dan het is! De volgende morgen moesten we voor de verandering maar nog eens om 5 uur opstaan om onze trein terug te nemen naar Cuzco. Onze trein stopt echter opeens in een stadje in de heilige vallei in plaats van in Cuzco. Dat had natuurlijk weer niemand ons verteld, dus waren we wel even in het zak gezet zoals een typische toerist. Hierdoor zagen we wel nog meer van de heerlijke natuur en kwamen we terecht in een lokale bus die propvol zat met erg vriendelijke en vrolijke lokale bewoners. Doodop kwamen we dan aan in Cuzco waar we meteen de bus namen naar Puno, naar het beroemde Titicacameer.
Hier zit ik nu, nog volledig onder de indruk van wat ik allemaal gezien heb. In Aqua Calientes heb ik een super tof meisje leren kennen, Gabi genaamd, uit Washington die met mij nog een weekje naar Bolivia zal gaan, zodat ik toch niet alleen zal moeten reizen. Steffi is immers gisteren terug vertrokken naar Piura. Het was wel vreemd om afscheid te nemen, na zoveel maanden haar praktisch elke dag gezien te hebben. Gelukkig woont ze in Gent, wat nu echt wel totaal geen afstand meer is, zeker niet als je bekijkt wat wij hier allemaal al hebben afgelegd. 10 uur in de bus zitten is hier doodnormaal bijvoorbeeld! Over Puno vertel ik de volgende keer meer want ik moet weer weg, naar het volgende punt: Copa Cobana in Bolivia, spannend... Ik kan wel al zeggen dat het Titicacameer ook echt ongelooflijk mooi was en dat iedereen moet stemmen om het ook tot een wereldwonder te laten uitroepen, want het is het echt waard! (Er is een discussie aan de gang om het echt tot één van de 7 wereldwonderen te laten uitroepen). Nog tien dagen te gaan en ik zit al in Lima om mijn vliegtuig te nemen. Ik geniet echt van elk moment nu en hou zo van dit land vol uitersten. Benieuwd wat Bolivia mij zal leren...
