Qué tal en Belgica? Tis weer al een paar weken verder en binnenkort zit ik al aan mijn 2 maand! Niet normaal hoe snel de tijd vliegt. Ik ben 2 weken geleden beginnen werken in el collegio San Martin. Het valt allemaal super goed mee, behalve dan dat ik van 7.30u. tot 12.45u. werk. Dat betekent dus om 6.15u. opstaan, want het is niet bij de deur! Echt iets voor mij zo vroeg uit de veren, jullie weten allemaal hoe goed ik daar in ben, help . Anyway het is een school voor arme kinderen van 3 tot 11 jaar en ik help de leerkrachten. Voorlopig help ik de lerares Engels en de leerkracht LO en ik doe het allemaal echt graag. Het Engels van de kinderen trekt wel op niks, buiten "goodmorning" begrijpen ze bijna niets, hoewel ze allemaal Engels krijgen van hun 3 jaar oud. Het probleem is dat de ouders vaak geen belang hechten aan school en nooit met de kinderen bezig zijn. Van studeren of huiswerk maken komt er dus dikwijls niets in huis. Het is vaak niet eenvoudig om ze te doen luisteren in de klas, veel komen uit moeilijke thuissituaties en zijn er nooit met hun gedachten bij of lopen als een kip zonder kop door de klas. Dat alles neemt niet weg dat het schatjes zijn! Elke morgen wordt ik bestormd door 20 kinderen die mij een knuffel of een kus komen geven. Heel de voormiddag hoor ik "Señorita Tess! Señorita Tess!" Ze zijn zo ongelooflijk lief! Ik wou dat ik hen meer kon helpen. Voorlopig probeer ik hen zoveel mogelijk liefde te geven, wat ze vaak niet genoeg krijgen. Maar ik ben aan het zoeken naar andere dingen die ik kan doen om ze te helpen. Volgende week ga ik een beetje vertellen over de wereld en Europa, want ze wisten niet eens dat Europa bestond, laat staan België! En ze zijn allemaal erg geinteresseerd in waar ik vandaan kom, hoewel de meeste nog steeds denken dat ik van een stad in Mexico of Ecuador ofzo kom, haha. Ik ga ze ook waarschijnlijk les geven over gezond eten en hygiëne, want veel zijn ze hier niet met gezond bezig. Ik begrijp het niet, er is hier zo´n grote variatie aan heerlijke groenten en fruit en ze eten het bijna niet! Water drinken doet bijna niemand, enkel grasiosa (cola, inkacola,...) en dikwijls eten de mensen hier gewoon rijst met vlees ofzo, groenten eten ze bijlange niet elke dag! Je zou de tandjes van de zesjarigen eens moeten zien, afschuwelijk rot! Maar dat komt natuurlijk ook door dat ze uit arme gezinnen komen, waar hygiëne en tandenpoetsen vaak op de laatste plaats komt. Ja wat betreft gezond eten, kunnen de Peruanen nog veel leren .
Als er iemand van jullie ideeën heeft over dingen die ik als 18jarig belgisch meisje in een schooltje in Peru kan doen om de arme kinderen te helpen, geef ze mij aub! Ik kan alle hulp gebruiken! Over dingen die ik ze kan leren, over geldinzamelacties die ik kan doen,... maakt niet uit wat, maar alle ideeën zijn welkom. Ik wil me hier zo nuttig mogelijk maken, maar het is niet eenvoudig alleen, ik heb jullie nodig!
Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje. De dingen die er tussen uit springen zijn: Een dagje naar het strand Colan, een reggaeconcertje bij de rivier, een vergiftiging van iets verkeerd te eten en daardoor stond ik vol met rode boebels echt een prachtig zicht haha (na een pijnlijke injectie in el hospital was het gelukkig snel over), een dagje Catacaus, nieuwe ontdekking van leuke discotheek, ik die mijn kookkunsten aan het uitbreiden ben en weer veel feestjes met veel gedans! Hilary vertrekt jammer genoeg woensdag naar Cusco en dan terug naar Hawaï. Zij is echt een van mijn beste vriendinnen hier en mijn grote zus, ik ga haar ongelooflijk missen! Zonder haar zal het hier wat stiller zijn in huis. Kheb mij echt rot met haar geamuseerd en ontelbare filosofische gesprekken gehad. Door haar doe ik dingen die ik nooit gedurfd zou hebben, ze is echt bad ass! (Hilary vocabularium) Vrijdag was het una fiesta pequeña para Hilary en mi casa. Ik heb lasagne gemaakt, Julia een ander soort pasta en Geraldine haar heerlijke chocolademousse. Erg gezellig en na afloop natuurlijk Queens, olé!
Ik wou dat jullie allemaal is een dagje naar hier konden getransporteerd, want ik mis jullie en wil jullie zo graag alles laten zien. Doe het allemaal nog goed daar in het kleine België zonder regering. Divertirse mis amigos!
. Anyway het is een school voor arme kinderen van 3 tot 11 jaar en ik help de leerkrachten. Voorlopig help ik de lerares Engels en de leerkracht LO en ik doe het allemaal echt graag. Het Engels van de kinderen trekt wel op niks, buiten "goodmorning" begrijpen ze bijna niets, hoewel ze allemaal Engels krijgen van hun 3 jaar oud. Het probleem is dat de ouders vaak geen belang hechten aan school en nooit met de kinderen bezig zijn. Van studeren of huiswerk maken komt er dus dikwijls niets in huis. Het is vaak niet eenvoudig om ze te doen luisteren in de klas, veel komen uit moeilijke thuissituaties en zijn er nooit met hun gedachten bij of lopen als een kip zonder kop door de klas. Dat alles neemt niet weg dat het schatjes zijn! Elke morgen wordt ik bestormd door 20 kinderen die mij een knuffel of een kus komen geven. Heel de voormiddag hoor ik "Señorita Tess! Señorita Tess!" Ze zijn zo ongelooflijk lief! Ik wou dat ik hen meer kon helpen. Voorlopig probeer ik hen zoveel mogelijk liefde te geven, wat ze vaak niet genoeg krijgen. Maar ik ben aan het zoeken naar andere dingen die ik kan doen om ze te helpen. Volgende week ga ik een beetje vertellen over de wereld en Europa, want ze wisten niet eens dat Europa bestond, laat staan België! En ze zijn allemaal erg geinteresseerd in waar ik vandaan kom, hoewel de meeste nog steeds denken dat ik van een stad in Mexico of Ecuador ofzo kom, haha. Ik ga ze ook waarschijnlijk les geven over gezond eten en hygiëne, want veel zijn ze hier niet met gezond bezig. Ik begrijp het niet, er is hier zo´n grote variatie aan heerlijke groenten en fruit en ze eten het bijna niet! Water drinken doet bijna niemand, enkel grasiosa (cola, inkacola,...) en dikwijls eten de mensen hier gewoon rijst met vlees ofzo, groenten eten ze bijlange niet elke dag! Je zou de tandjes van de zesjarigen eens moeten zien, afschuwelijk rot! Maar dat komt natuurlijk ook door dat ze uit arme gezinnen komen, waar hygiëne en tandenpoetsen vaak op de laatste plaats komt. Ja wat betreft gezond eten, kunnen de Peruanen nog veel leren
.
