Er is weer een maand voorbij en ik weet weer niet waar ik moet beginnen, er is zoveel gebeurd! Ik zal zo´n beetje de belangrijkste dingen vertellen...
Omdat ik 2 maand vakantie van mijn werk veel te lang vond, heb ik een ander project gezocht voor de zomer. Met veel geluk ben ik samen met Steffi (die vakantie heeft met de unif en ook wou werken) Elena tegen het lijf gelopen. Elena is 25 jaar, komt uit de V.S. en werkt hier 2 jaar als vrijwilliger voor Peace Corps, echt een super enthousiast meisje, boordevol goede ideeën. Dan hebben nog een paar andere peruaanse meisjes zich bij ons gevoegd: Lucy en Regina, ook echt zalige vrouwtjes! Dus opeens hadden we een ploeg van 5 gekke creatievelingen waarmee we aan de slag konden. Elena kende dan een andere jongen van Peace Corps die in een hogar voor arme kinderen werkt en die wist te zeggen dat daar nog veel hulp kon gebruikt worden. De kinderen eten daar, spelen, mogen hun huiswerk maken,enz... Dolgelukkig konden we dan uiteindelijk beginnen met een groep van 20 schatten van meisjes van ongeveer 8 tot 12 jaar. Het geweldige is dat we ze elke woensdag en vrijdagvoormiddag voor ons alleen krijgen en het dus volledig op onze manier kunnen doen. We zijn dan met volledige inzet aan een theaterproject met hen begonnen; een toneel gebaseerd op " De tovenaar van Os". De eerste les hebben we poppenkast voor hen gespeeld (alles zelf gemaakt:)). Het hield in 2 fabeltjes met een belangrijke moraal voor hen en het was zeker een succes! De volgende keren hebben we steeds toneelspelletjes met hen gespeeld, met hen gedansd en zo het creatieve in hen naar buiten proberen laten komen. We lezen ook telkens een verhaaltje voor, waarover we dan vragen stellen (want ze kunnen hier vaak wel lezen, maar het niet juist interpreteren). Nu hebben we de rollen (sommige kinderen hebben een dansrol) al verdeeld en kan het echte werk beginnen. Het belangrijkste is dat de meisjes het gevoel krijgen dat ze wel degelijk veel meer kunnen dan ze denken en dat ze zo een beter zelfbeeld krijgen. Dit project is echt iets waar ik al heel de tijd naar op zoek was, het is een droom die uitkomt dat ik eindelijk écht iets kan doen voor deze kinderen die zich moeten proberen losrukken uit hun situatie. Want enkel en alleen als zij echt geloven in zichzelf, hebben zij een kans om uit de vicieuze cirkel te stappen. Elena, Lucy en Regina zijn ondertussen ook erg goede vriendinnen geworden en we genieten er allemaal zeker evenveel van als de kinderen. Ik vind dit nog veel leuker dan het werk op mijn schooltje, waar ik vel minder kan doen. Ik ga zeker vragen om met dit project door te gaan in maart, mss in combinatie met mijn schooltje. We zien wel, voorlopig is het allemaal fantastisch!
Dan heb ik nog een paar leuke weekendjes gedaan. Eentje met mijn familie naar Trujillo, een stad aan de kust, 6 uur met de bus ten zuiden van Piura. Het was er kampioenschap Marinera; een sierlijke peruaanse liefdesdans met prachtige kleedjes. We zijn dan naar de stoet van de Marinera op Plaza del Armas gaan kijken, waarin ook kleine kinderen marinera waren aan het dansen, echt schitterend! Ze kunnen hier zóó ongeloofelijk goed dansen! Ik ben dan ook naar het paleis, de tempel en het museum van de Chan Chan cultuur gaan kijken. Dit is een pré-incacultuur waar in Trujillo nog erg indrukwekkende overblijfselen van te zien zijn.We zijn ook naar Huanchaco, het strand van Trujillo, geweest, waar het echt enorm druk is, maar dus wel veel te zien valt. Trujillo is zeker een mooie stad, met meer toeristen, bezienswaardigheden en minder hitte, maar toch hou ik meer van mijn thuisstadje Piura:).
Dan ben ik vorig weekend naar Cajamarca (een stad in de bergen) geweest met Florian. Dat was echt schitterend. Het was het laatste weekend van carnaval, dat in Cajamarca een super groot feest is, bekend over heel Perú. Zaterdagavond waren er overal traditionele straatfeesten die elk hun boom hadden met allemaal spullen in opgehangen. Wij belandden op zo´n gek feest, waar er rond de boom werd gedanst en iedereen die wou mocht de boom mee proberen omhakken. Wie het laatste hakte voor de boom omviel, moet volgend jaar de boom versieren. De mensen waren zalig en we werden overal meegetrokken om te dansen en te drinken. Ik heb natuurlijk zelf ook eens gehakt en er werd dan allemaal bloem in mijn gezicht gewreven. Zo liepen we daar dus rond als twee gringo´s, nog witter dan normaal haha. Het was echt zo grappig, ik vind die traditionele feesten hier heerlijk! En de mensen zijn allemaal zo open en vriendelijk in Perú, er begint altijd wel iemand tegen mij te praten of aan mijn dreadlocks te voelen haha. Zondag was er een nog groter feest op Plaza del Armas, met een concert en zot veel mensen. Ik had even het festivalgevoel. We dansten tot in de vroege uurtjes met de Cajamarcanen, het was fantastisch! Cajamarca zelf is ook echt een stadje waar ik verliefd op ben geworden. Normaal gezien zijn de steden hier niet écht mooi, maar dit bergstadje daarentegen heft zoveel charmes. De huizen en de straten in het centrum zijn erg verzorgd en af en toe kom je zo kleine prachtige sprookjesstraatjes tegen. Er liepen ook nog veel meer mensen met traditionele kleding rond, zo cool! We zijn de eerste dag tot bovenaan naar een mooi kappelletje gewandeld waar je ook la silla del Inca had en een geweldig uitzicht. Je had ook overal zalige artesania winkeltjes, waar je uren in kon rondsnuffelen. Een andere dag zijn we naar Llacanora geweest, waar de natuur prachtig was met twee erg mooie watervalletjes. Deze natuur was weer helemaal anders dan op de andere plaatsen waar ik al geweest ben in La Sierra. Perú heeft zo ongeloofelijk veel te bieden! De laatste dag zijn we dan naar los baños del incas geweest, men zegt dat de Inca´s zich daar vroeger in wasten. Je had er ook allemaal kamertjes met warme baden waar je in kon, echt zalig om nog eens een warm bad te nemen. Hier in Piura zou ik wel geen warm bad willen natuurlijk haha (het is hier 40 graden), maar in Cajamarca is het een pakje frisser door de hoogte natuurlijk. Dan zijn we nog naar las Ventanillas gaan kijken, indrukwekkende graftombes van de Incas: een grote rots met allemaal raampjes in, erg interessant. Het was dus weer een heerlijk weekendje, fantastische natuur en historie die door elkaar liep en weer erg interessante mensen ontmoet. Als ik kon, zou ik zeker direct terug gaan!
Ik moet nu wel echt dringend naar mijn abuelos voor het almuerso, dus ik stop met mijn schrijfaanval.
Hopelijk houden jullie elkaar daar nog steeds goed warm in de koude winter en genieten jullie even hard van dit leven als mij. Ik mis jullie en wou dat ik jullie dit allemaal kon laten zien, want mijn woorden zeggen zo weinig. Ik vertrek vandaag een paar daagjes naar het strand want ik kan de hitte even niet meer aan :) .
