Ik ben veilig aangekomen ( het is 18.37u.) en ik zit nu in Piura! Het is hier ongelooflijk, ik kan echt nietgeloven wat mij allemaal overkomt. Ik wou dat jullie dit allemaal konden zien en deze mensen konden ontmoeten...
Woensdag vertrok ik dan eindelijk, na een lang afscheid van al mijn liefste schatten. De vliegreis is goed verlopen, maar duurde zo oneindig lang! Gelukkig was Janne bij mij, een tof meisje van 19 dat ook met AFS naar Peru ging. De eerste vlucht duurde negen uur en dan landde we in Atlanta. Mijn drie duur in de V.S. bestonden vooral uit controle haha. Ze zijn daar blijkbaar paranoïa ofzo: "The apple is not aloud!" Vingerafdrukken, schoenen uit,... echt grappig! Maar alles verliep goed en we hebben nog even een Duits meisje leren kennen die juist terug kwam van 3 maanden Peru. Zij had het schitteren gehad, dus dat was weer een duwtje in de rug! Onze volgende vlucht was weer een lange 6 uur stilzitten. UIteindelijk kwamen we uitgeput rond middernacht L.T. aan in Lima. Patti, een vrijwilliger van AFS kwam ons afhalen en begon al direct vanalles in het Spaans te brabbelen. Janne was al weer de redding met haar jaar Spaanse studie achter de rug. De taxi bracht ons naar een oud klooster waar ik en Janne een kamertje voor twee kregen.
De volgende dag zagen we de andere deelnemers van AFS, die ik allemaal al kende van het wegwijsweekend, en de andere Peruaanse vrijwilligers en werkers voor AFS. Deze dag bestond uit een oriëntatie met uitleg over hun land, over het programma en allerlei nuttige tips. Guan is denk ik de baas van AFS in Peru, hij kon goed Engels en hij legde ons het meeste uit, het is een toffe meneer! Het was een leuke dag en ik amuseerde me goed. De Peruaanse vrijwilligers waren erg vriendelijk en het eten was lekker! Je moet wel niet denken dat het goed weer was, het was eerlijk gezegd grijs en koud. Mijn indruk van Lima was niet denderend, wat ik heb gezien van deze stad is vuile wegen en gestoord verkeer .
Om 19.45 u. vertrokken ik en Florian (Piura) en Janne en Bart(Chiclayo) samen met Patti(Piura) naar het busstation. Na een helse rit (neem die helse maar letterlijk, ik ben blij dat ik er levend ben uitgeraakt, haha) kwamen we aan in het busstation. Deze busrit was nog erger dan de vliegreis. Voor de twee die naar Chiclayo gingen was het minstens tien uur rijden en voor ons maar liefst 14 uur!!! Gelukkig heb ik wel wat kunnen slapen dankzij de touristil. In Chiclayo zag het er ook nog grijs uit, maar hoe meer we naar het noorden reden, hoe blauwer het werd. Je kan je niet voorstellen wat ik onderweg allemaal heb gezien. We reden bijna heel de tijd langs woestijn, met soms groene stukken van lage vegetatie. Soms reden we langs lange sloppenwijken ( je probeert niet te geloven dat daar mensen in wonen maar je ziet het met je eigen ogen), maar soms reden we urenlang zonder een huis of mens te zien. Vaak zaten we echt in the middle of nowhere; een uitgestrekte woestijn, ik vond het prachtig.
Toen ik en Florian versuft en gebrakt uitstapten uit de bus stonden er een hoop enthousiaste mensen op ons te wachten. Nog niet bekomen van de lange rit werden we overrompeld door de warmte van Piura; hiermee bedoel ik het warme weer én de warmte van de mensen. Het was geweldig! Florian kreeg direct een hoed opgezet en ik kreeg een balonnetje van winnie the pooh haha. De mensen bleven maar lachen en ik en Florian zaten in de slappelach . Mi madre (Marina) y mi hermana (Monica) brachten me naar hun huis. Piura ziet er leuk uit en het weer is fantastisch! La casa is grooot en Het zijn dus duidelijk rijke mensen, hoewel de vader gestorven is. De moeder werkt hard en is directrice van een schooltje. Ik kreeg een eigen kamer met tweepersoonsbed en wc enal! Mi madre is zalig, echt een warme vrouw, die blijft lachen. Monica is een beetje verlegen maar ook heel vriendelijk. Marina moest al snel terug gaan werken.
Ik pakte rustig uit en ik was nog maar net bekomen van alles of Monica zei "Vamos, vamos Tess!". We gingen naar het schooltje van haar mama, waar ze me voorstelde aan mi hermano (Ricardo). Maar ik vertel straks verder want ik moet dringend mee van Monica haahaa. kuskus besos, ik mis jullie!!! kus tessxx
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
. 
