wow wow wow. amai.amai.amai. o nee.o nee.o nee. olee.olee.olee.
Querida gente,
Ik kan het eventjes allemaal niet meer zo goed volgen. Voor ik het goed besefte, was het gewoonweg afgelopen. Een einde komt altijd zonder medelijden of uitstel. "Chao!" , "Cuidate mucho!" , "Te quiero!" , "Te extrañaré un monton..." , "Llamame!" , "Escribeme!" , "Ojala que nos vemos..." , "Volveré pero no sé quando..." . "Chao...no me olvides por favor..Adíos, besito..abrazo...los quiero..Chao!" Ik weet niet of jullie er veel van verstaan, maar het vreselijke van afscheid is in eender welke taal duidelijk denk ik. Het feestje op mijn werk was fantastisch en de meisjes waren zo gelukkig met hun boekentasje. Je had hun gezichtjes moeten zien stralen. En ze waren allemaal zo ongelooflijk lief en verdrietig en wilden mij niet loslaten. Het is echt hard om ze te moeten verlaten na zo hun vertrouwen te hebben gewonnen. Ook de andere kindjes waren erg blij met het bibliotheekje en met de volleyballen,voetballen en het Twister-spel dat we de hogar hebben geschonken. Dan heb ik nog voor elk meisje apart een briefje geschreven (zij hebben dat btw ook voor mij gedaan... schattig) en hebben we ze een ingekaderde foto van de groep gegeven. Ik ga ze enorm hard missen en vergeet nooit de warmte van hun kleine handjes in de mijne. Gelukkig blijft Steffi er nog even, Lucy ook en Elena zelf nog tot augustus 2009, dus ze zijn zeker nog in goede handen bij deze supervrouwen. Hen ga ik ook zo hard missen. Ik heb in mijn laatste weekend nog een knallend afcheidsfeestje gegeven, dat ik in het huis mocht geven van Mitch, waar ze super rijk zijn en en zwembad in de tuin hebben. Het was echt een zalig gek feest en iedereen zat met zijn kleren enal in het zwembad haha. Ook nog voor mijn laatste keer naar de discotheek Queens geweest, waar ik heb gedanst tot ik niet meer op mijn benen kon staan. Nog eens in Capuccino gaan eten, waar ze de allerlekkerste taarten van de wereld hebben, nog eens naar het strand geweest, met heel de familie samen gegeten, mijn laatste avond ook nog goed gedanst en chela´s gaan drinken, veel tijd met mijn vrienden doorgebracht enz.. De laatste keer dit en de laatste keer dat. Ik moest opeens van zoveel dingen afscheid nemen, vooral van de kleine dingen. Zoals de buenos dias van iedereen en de vrolijke kinderlijkheid van zelf de oude mensen. Zoals in de combi opgepropt zitten tussen een vrouw met een kindje dat je de hele tijd aanstaart en een meneer die met vijfhonderd bananen zeult. Zoals de muziek die altijd door de straten klinkt en de mensen die je overal voor een ceviche of een cerveza inviteren. Zoals het salsadansen met onbekenden, de geïnteresseerde vragen van een taxichauffeur, het prachtige Spaans, het vijf keer per dag douchen door de hitte, de heerlijke ritjes in mototaxi,... en zo kan ik nog uren doorgaan. Ik heb hier echt vrienden voor het leven gemaakt en heb voor altijd een supergezin waar ik terecht kan. Het afscheid was zo triestig, maar eigenlijk ben ik tegelijk zo enorm blij dat ik zo´n wonderlijke ervaring heb mogen meemaken. Dit is het beste wat ik ooit al heb gedaan en ik vergeet mijn leventje in Perú nooit nooit nooit meer. Veel tijd om verdrietig te zijn was er zelf niet, omdat ik meteen aan een ander avontuur ben begonnen; namelijk reizen in het Zuiden van dit droomland...
In Lima zijn we dan de 16de vertrokken (Steffi, Janne en ik : 3 belgische gekheden) naar onze eerste stop Ica. Daar vielen al direkt onze monden letterlijk open. We zijn immers gaan overnachten bij een prachtige oase midden tussen reuzachtige zandduinen in een super zalig en erg goedkoop hotel (met zwembad...wooow). We zaten dus onmiddellijk in een paradijsje met zelf nog steeds schitterend weer. Daar zijn we dan de volgende dag gaan sandboarden in de uitgestrekte woestijn bij zonsondergang. Echt geweldig! Eerst zijn we met een zo´n woestijn-buggy gaan racen in de duinen, wat echt op de lachkriebels werkte en best wel spannend was. Dan werden we gedropd op een hoge duin en konden we op onze plankjes naar beneden roetsjen, wat nog voor meer slappelach en vooral veel zand in de poep zorgde. We hebben ook veel leuke andere reizigers ontmoet in ons hotel en hebben er die avond een gezellige bbq meegedaan. Nadien zijn we nog uitgeweest in een superleuke discotheek in Ica met een groep grappige Engelsmannen. Dat was dus al een goed begin moet ik zeggen. De volgende dag zijn we dan met een vliegtuigje over de beroemde nazcalijnen gevlogen. Erg indrukwekkend die enorme figuren, die verschillende gekke en minder gekke theorieën hebben. De leukste is dat het door ruimtewezens getekend zou zijn en de meest waarschijnlijke is dat het een reusachtige archeologische kalender zou voorstellen. Jammer genoeg was ik wel heel misselijk en moest ik meer mijn best doen om niet over te geven dan dat ik kon genieten van het uitzicht, haha das weer typisch natuurlijk. Omdat het stadje Nazca zelf niet veel voorstelt zijn we dan meteen naar Arequipa, de witte stad, vertrokken.
Daar hebben we drie dagen doorgebracht, dan doorgetrokken naar de Incastad Cuzco en na weer vier dagen later zitten we nu in Puno, bij het Titicacameer, waar we morgen op een eiland de nacht zullen doorbrengen. Tot hier toe was heel de reis al fantastisch en binnen een paar dagen vertel ik jullie natuurlijk veel meer details over deze drie wonderlijke plaatsen. Nu ben ik echter enorm vermoeid en denk ik dat ik beter maar eens tussen de dekens kruip. Het is hier ook zo koud...brrr.. dat ben ik wel echt niet meer gewoon na deze eeuwige zomer. O nee ik ga eraan in ons regenlandje:). Jullie hebben het trouwens wrs nu warmer dan mij voor het eerst in een half jaar dat ik de geluksvogel heb gespeeld. Reizen is in elk geval echt ongelooflijk, interessant, fantastisch, magisch en verslavend. Ik val van de ene verbazing in de andere, van de woestijn naar de bergen, van de nazcalijnen naar Macchu Picchu, van een van de diepste kloven van de wereld naar het hoogste bevaarbare meer in de wereld, van bikini tot 5 truien boven elkaar aandoen, van Piura-missen tot jullie missen en nog zoveel meer uitersten die mij helemaal ondersteboven en binnenstebuiten halen. Vandaar dus een wow, een amai, een o nee en een olee.
