Qué tal? Si si señoritas y señores, wat ik nu weer allemaal heb meegemaakt, dat zult ge niet geloven... Ik heb een onvergetelijk reisje gemaakt samen met drie unieke vrouwtjes (Jocelyn, Steffike en Julia) naar de bergen en de jungle. Het was mijn interessantste, gekste en mooiste trip tot nu toe en ik ben enorm blij dat ik dit heb mogen meemaken.
Het begon allemaal (zoals altijd) met een weer erg leuke busrit van ontelbare uurtjes naar Chachapoyas. Dit is een dorpje in de prachtige bergen, omgeven door erg veel bezienswaardigheden voor de nieuwsgierige toeristen met hun zonnebrilletjes en hoedjes op hun kop. De eerste dag zijn we Kuélap gaan bezichtigen (weliswaar zonder hoedje en zonnenbril, want wij WONEN in Peru en zijn dus belange geen toeristen meer:)). Kuélap is een overgebleven ruïne van een ooit machtige stad van nog voor de Incacultuur. Deze pré-incacultuur is verwoest door de Inca´s en de cultuur van dit legendarische volk is dan weer op hun beurt vernietigd door de Spanjaarden (wij mensen zijn zoals we ondertussen wel al weten erg vriendelijke wezens, die nooit hun cultuur willen opdringen aan andere culturen e.d.). Gelukkig konden we in Kuélap nog erg mooie en vrij intact gehouden overblijfselen van deze oeroude stad bezichtigen. De stad was helemaal omringd door een gigantische stadsmuur en was gelegen in erg mooie natuur. Er liepen zelf reusachtige llama´s rond! Door de wolken die tussen de bergen en de ruïnes hingen, kreeg alles een mystieke sfeer. We hadden een erg goede en verstaanbare gids (wat wel belangrijk is als het in het Spaans doorgaat natuurlijk) en ik vond het allemaal heel interessant. De tweede dag in Chachapoyas was echter nog indrukwekkender dan de vorige. We gingen La Catarata Gocta bezichtigen, die 771 meter hoog is en bij deze dus ook de derde hoogste waterval van de wereld is ( na de 2e hoogste in Zuid-Afrika en de hoogste in Venezuela). We moesten 2 en een half uur wandelen door de magische ongerepte natuur. Het was er adembenemend mooi. De bergen maakten zoals steeds een geweldige indruk op mij, zodat ik me erg nederig en klein voelde. De hele tijd zagen de immense waterval in de verte; ons einddoel. De tocht was soms vrij vermoeiend in de hitte en hoewel we nog niet zo hoog in de bergen zaten, voelden we toch dat de lucht ijler was. Maar en of het de moeite was, Dios mio: het was buitengewoon schitterend. Ik heb nog nooit in heel mijn leven zoiets mooi gezien en dat zweer ik. Ik werd er helemaal stil van ( en voor diegene die mij kennen; dat gebeurd niet zo snel haha). Ik had op dat moment zo´n ontzag voor de natuur en begreep opeens totaal niet meer waar de mensen in godsnaam mee bezig zijn. De plaats had iets heilig. Hoe dichter we bij de waterval kwamen, hoe groener het werd. De slingerplanten leidden ons door het natuurpaleis waarvan de waterval de koning was. In het teruggaan trakteerde onze kleine, maar leuke gids ons op lunch in een berghut. We ontmoetten op onze weg ook een vreemde kerel van schotland die al een jaar in zijn eentje aan het rondreizen was in Zuid-Amerika en voortdurend op cocabladeren kauwde. Als je reist ontmoet je echt rare, maar interessante mensen, zeker zei die alleen reizen hebben allemaal een vijs kwijt haha: I love it.
Helemaal uit het lood geslagen van deze schoonheid, namen we dan vanuit Tarapoto het vliegtuig naar Iquitos. Van de rust van de bergen, kwamen we opeens weer met een shok in de drukte van een stad terecht. De vochtige hitte van de jungle viel meteen als een deken over ons. Het is er nu ook regenseizoen, dus het viel ook wel regelmatig voor dat het water opeens met bakken uit de lucht viel. Iquitos is een chille stad aan de rand van de Amazonerivier, maar je ziet er dus niet veel van de echte jungle. Daar hebben we dan maar meteen iets aan gedaan: de volgende dag om 5 uur ´s ochtends vertrokken we met een tour naar the middle of the jungle. In dit tropische regenwoud beleefde we vier onvergetelijke dagen. We verbleven in een soort kamp met een aantal paalhuizen ( de huizen zijn er prachtig trouwens), waar ook nog een Russisch koppel verbleef met hun 2 gidsen en een vriendelijke kokkin. Wijzelf hadden ook twee rustige en goede gidsen, waar we erg veel van hebben geleerd. Het was chévere! Voor de tweede keer op korte tijd was ik onder de indruk van de grootsheid en de macht van de natuur. De mensen die er leven in kleine paaldorpjes, leven echt samen met de natuur, zoals het moet. Er heerst love en peace en iedereen deelt er met iedereen. Ik werd erg aangetrokken door dit leven, waarin de mensen niet veel bezitten, maar gelukkig zijn met wat ze hebben en daarom een licht uitstralen dat je bij ons nog zeldzaam terugvindt. In deze wereld is de natuur nog de baas, en niet de mens.
We zagen enorm veel dieren, waaronder: rivierdolfijnen, vogels, kleurrijke vlinders en libellen, veel gekke apen die met ons kwamen knuffelen, een anakonda, een kaaiman, een otter en tot slot oneindig veel insecten. De muggen waren het enige nadeel aan de selva, vooral ´s avonds vielen ze aan met hun leger: horrible! We leerden over de genesische krachten van vele planten, zwommen in de rivier, aten veel verschillende soorten bananen, legden alle afstanden af met de cano, ontmoetten de sjamaan:), zagen een spinneweb van een tarantula, aten geroosterde wormen, childe in de hangmatten en nog zoveel andere dingen. Kortom we voelden ons thuis. Een nacht zijn we ook echt in het midden van het woud gaan kamperen met een hangmat en daarover een muskietennet. Dat was wel een ervaring om u tegen te zeggen: het regende juist die nacht pijpenstelen en mijn muzkietennet marcheerde blijkbaar niet goed waardoor de muggen mij lekker konden opeten, help. Het meest was ik onder de indruk van het geluid van de jungle. Toen ik daar ´s nachts in mijn hangmat lag, mocht ik dankbaar meegenieten van het oorverdovende lied van de natuur, van de miljoenen diersoorten die me leerden wat vrede is. Alles was een onvergetelijke ervaring, die ik voor altijd zal mee dragen. Mijn hart is nu in drie verdeeld: een stukje voor het strand en de zee, een stukje voor de gigantische bergen en een stukje voor de wilde selva.
De laatste dag in Iquitos gingen we naar de markt van Belen, waar ik voortdurend om me heen keek en geshokeerd was. De overbevolkte markt leeft door de gekte van de mens, wat wel even het tegenovergestelde was van de rust van de natuur. Ik zag zelf dode schildpadden, zonder schild, maar met kop en pot er nog aan : Smakelijk! Ik begrijp niet hoe de mensen met de dieren omgaan, het is vreselijk onrespectvol. Het is wel goed dat je hier echt ziet wat er gebeurd. Bij ons is het allemaal goed verstopt in een mooi pakje in de supermarkt. Wedden dat jullie vegetariër worden als jullie hier vijf kalkoenen levend wekenlang in een vuilniszak met gaten zien?
In de namiddag zijn we nog naar een vlindertuin gezien, gelegen in een schattig dorpje, waar we ons weer wat meer in de selva voelde. Ze hadden ook nog andere dieren, waaronder een tapir en een miereneter; komische dieren! Er liepen ook weer een tiental aapjes vrij rond, en je moest oppassen dat ze niets van je steelden haha. Eentje vond het alvast erg leuk om eens goed aan mijn dreadlocks te trekken!
Met spijt in het hart namen we dan het vliegtuig terug naar Lima. De lelijke hoofdstad met crazy verkeer. Daar herenigde we ons met een paar andere vriendinnekes van Piura, waaronder Geraldine, die niet mee was gereisd met ons. De 19e hebben we haar gaan uitwuiven op het vliegveld, want ze vertrok naar Buenos Aires. Gelukkig komt ze in maart nog een paar weken terug naar Piura! Deze keer heb ik ook wat meer gezien van Lima, het centrum bijvoorbeeld waar wel mooie gebouwen en kerken staan en ook de zee met oneindig veel surfers. Het leukste aan Lima is het uitgaansleven, je hebt er immers meer verschillende muziekstijlen. We zijn onderandere naar een leuk reggaebarretje geweest, wat me wel nog is goed deed. Toch was ik blij dat ik weg kon uit deze stress-stad, die me teveel aan Europa herinnert.
Nu ben ik weer rustig thuis in het warme Piura en kan ik alle gebeurtenissen van de voorbije weken eens rustig laten bezinken. Ik wil nooit stoppen met reizen. Ik wil blijven zien, leren, begrijpen, ontmoeten en verschieten. Reizen= verslavend! Ik zou nog veel kunnen vertellen, maar ik geloof dat dit verhaal voorlopig al lang genoeg was voor jullie arme hoofdjes.
Nog een ding voor veel van mijn vrienden en vriendinnekes: succes met de examens, ik denk aan jullie, stress niet te veel, want je kan meer dan je denkt!
