Van Bohain-en-Vermandois naar Saint-Quentin. 30 km, 320 hm
Ik denk dat dit voor mij de mooiste dag was die er tot nu toe in 2018 geweest is. De temperatuur bleef net onder 30 graden, leuke wandelwegen en ik voel mij goed. Meer moet dat niet zijn.
Ik beelde me in hoe het zou zijn wanneer ik naar mijn werk kon bellen om 3 maanden verlof te vragen en gewoon door te stappen tot Finisterre. Moest het kunnen zou ik dat vandaag allicht gedaan hebben. Daartegen doet her mij ook beseffen dat ik morgen alweer naar huis toe moet.
Bij mijn aankomst in saint-Quentin loop ik eerst even langs het station om mijn ticketje te regelen. Wat ik volgens de site van de NMBS wel kan, lukt mij niet aan het loket van de SNCF. Volgens hun is er geen enkel plaatsje meer op de late treinen naar Brussel morgenavond en ook niet op eender welke trein op zaterdag. De enige 2 keuzes die ik van de loketbediende krijg is vertrekken om 12h00 of om 14h00. Ik versta er niets van, maar kan er helaas ook niets tegen in brengen. Mijn wandeldag naar Ham die ik morgen als afsluiter had gepland, gaat dus niet door.
Later op de avond verandert mijn inzicht. Het was oorspronkelijk mijn bedoeling om op 5 dagen tot hier te komen. Dan kreeg ik morgen namiddag te horen dat ik dit weekeinde niet thuis zou geraken omdat alle treinen volgens hun vol zaten. En plots werd ik blij dat ik er een dagje vroeger was.
Ik heb onderweg wel bedacht dat ik thuis eens ga uitpluizen of het enigszins mogelijk is om in mei en juni nog eens enkele dagen terug te komen. Wachten tot augustus lijkt mij onmogelijk. Daarvoor kriebelt het iets te hard.
Van Landrecies naar Bohain-en-Vermandois. 37 km, 300 hm.
Dag 14 al. Twee weken heb ik al gestapt dit jaar op de route die via Parijs en Tours naar Compostella gaat.
Het thema in de viering voor de pelgrimszegen dit jaar was verwondering. En vandaag had ik echt prijs. Een zwaan heeft mij vandaag perplex laten staan kijken. Ik heb al wel eens een zwaan zoen zitten op een vijver. Maar deze morgen zwom er eentje helemaal alleen op het kanaal terwijl al zijn vriendjes even verder op een vijver zaten. 30 meter voor ik langs de zwaan zou passeren trok ze zich op gang in mijn richting om tot bij haar vriendjes te vliegen. Ongeveer ter hoogte waar ik stond kwam ze los uit het water en steeg ze op met haar enorme vleugels. Het was echt prachtig om te zien. Even later gaat de route een klein stukje door het bos dat bezaaid was met paarse bloemen. Ook dat vond ik erg mooi.
Na de middag verliep de route bijna uitsluitend over asfalt. Dat was het minpuntje van de dag.
Verder leek het eerder een dag midden in de zomer, maar dan in april. En de komende 2 dagen zouden van hetzelfde kaliber zijn. Zij het iets korter in afstand, maar nog steeds meer dan voldoende.
Morgen kom ik in Saint-Quentin wat het eindpunt is van de Vlaamse uitgave via Brabantica en een belangrijke etappeplaats is op deze tocht. Maar eerst lekker slapen
Ik had me verwacht aan 26 km. Dan kosten die laatste 3 net iets meer moeite. Maar het doel is alweer bereikt en morgen doe ik er nog een klein schepje bovenop. Dan staat er 35 op mijn programma. Daar hoeft helemaal niets bij te komen.
Over het weer heb ik ook zeker niet te klagen. Het was vandaag schitterend voorjaarsweer. En ook daar doen ze morgen nog een schepje bovenop. Dan wordt het plots zomers warm.
En wat de route betreft, durf ik ook al niet te klagen. De eerste helft vandaag liep helemaal over de oever van de Samber en vond ik erg leuk. Het tweede deel maakte een ommetje naar Maroilles. Bekend om zijn kaas. Er is een winkeltje waar je streekproducten kunt kopen en waar je ook iets kan consumeren. De kaasgeur was er overheersend. Zo een sterk geurende kaas is niet mijn ding en dus is het bij een tas koffie gebleven.
Het verschil tussen gisterenavond en deze avond is wel erg groot. Van een superdeluxe grote chambre d hotes naar een piepklein kamertje in een wat afgelegen hotel. Maar ook hier heb ik alles wat ik nodig heb. En dus valt ook hierop niets aan te merken.
Gisteren kreeg ik een berichtje van de mensen die de chambre d hotes uitbaten waar ik vanavond ben. De eigenaars zouden pas aanwezig zijn vanaf 17h30. Ik heb het vandaag dan ook erg rustig aan gedaan. Deze morgen al wat later opgestaan. Rustig gaan eten. Nog even langs de winkel en om 10h30 de deur uit. Het duurt niet lang vooraleer Maubeuge niet meer te zien is. Tot vlak voor Parijs loop ik door Picardië. Het is hier licht glooiend en vooral erg rustig. Ik krijg het gevoel dat ik best niet te veel winkels en cafés oversla om de dorst te lessen. Vandaag duurde het 19 km tot ik ook maar iets van die aard tegen kwam.
Dat doet echter geen afbreuk aan het gevoel dat deze route me geeft. Ik vond alweer een leuke dag. Ook de chambre d hotes waar ik terecht ben gekomen vindt ik leuk.
Vanaf morgen wordt het dan ook nog eens zonnig en warm
Ik werd deze morgen gewekt door het getik van de regen op het dakraam. Na dat ik de buienradar gecheckt had werd ik er terug wat geruster in. Het zou allemaal minder erg worden dan het op het eerste zicht leek. Tegen het einde van het ontbijt was het gestopt met regenen en kon ik droog vertrekken.
Sinds ik uit de rand van Brussel weg ben vond ik de route uiterst mooi. Vandaag heb ik het er voor de eerste keer wat moeilijker mee. Hier en daar zijn er wat vettige paadjes, maar er is vandaag toch wel veel verharde weg bij. In het veelbelovende dorpje na 9 kilometer, vond ik alweer geen winkel of een tas koffie in een café en dus bleef ik er de pas inzetten.
Om 12h30 loop ik door de imposante omwalling en de korte de Mons het centrum van Maubeuge binnen. De kerk in het centrum heeft iets apart. Het is een halfronde aula met vooraan een orgel en een altaar. De muren zijn wit geverfd en er valt veel licht binnen. Het voelt erg modern aan.
Een kilometer verder kom ik aan het station. Door stakingsacties zouden er vandaag in Frankrijk minder treinen rijden. Maar dit had ik niet verwacht. Het station is gewoon toe. Er rijden geen treinen. Ik had me voorgenomen om in dit geval een taxi te nemen naar Quévy, net over de grens. Maar er zijn nergens taxis te bespeuren. Eerst ga ik terug naar het toeristenbureau. Daar krijg ik een print met de 12 taxidiensten in de omgeving van Maubeuge. Ik zet mij op een bakje en neem iets te eten. Plots rijdt er een Belgische bus van Tec met nr. 41 voorbij. Daar had ik thuis iets over gelezen. Het station haal ik van hier nooit meer. Maar in het vorige dorpje een dikke kilometer terug, moet zij ook passeren. Ik pak mijn spullen en begin te stappen. Bij de 3de halte die ik tegenkom staat nr 41 er bij op. Er staat echter geen tijdstabel met nr 41 bij. Ik informeer me even bij de dame die hier al stond. Zij moet ook naar Mons. De bus pikt ons 10 minuten later op. En zo reis ik alweer met een gerust gevoel huiswaarts.
Alweer kan ik erg kort zijn over het verloop van de tocht vandaag. Ik vind het echt de moeite om langs de GR te wandelen. Wat de accommodaties onderweg betreft heb ik echter wel mijn bedenkingen. Vandaag vond ik geen enkele winkel die open was voor ik aangekomen was. Ik vond 1 café onderweg dat open was, maar koffie kon ik er niet krijgen want zo een café was het niet, zei de ongeïnteresseerde eigenaar. En alweer is er in het dorpje waar ik aankom geen avondeten te vinden. Op de koop toe wordt het morgen wel erg spannend omdat ik dan vanuit Frankrijk naar huis wil en de treinen staken er.
Dat wil natuurlijk ook zeggen dat het gedeelte in België er nu helemaal op zit. De volgende 50 à 60 wandeldagen op de route lopen door Frankrijk via Saint-Quentin, Compiègne, Parijs, Orleans, Tours, Poitiers en Bordeaux naar Saint-Jean-Pied-De-Port.
Tweede Paasdag. Deze morgen ben ik 2 uurtjes vroeger kunnen stoppen op mijn werk. Om 5h50 was ik thuis na de 7de nacht. De wekker maakte me wakker op de middag en 1,5 uur later zit ik op de trein.
Wanneer ik in Landelies van de trein stap is het nog droog. Maar daar komt tien minuten later verandering in. In de zachte regen loop ik door het bos wanneer ik plots zie dat de wit-rode markeringen een andere weg aan duiden dan wat ik op mijn GPS heb getekend. De weg die ik heb getekend vind ik echter niet en dus volg ik de markeringen. Maar wanneer ik enige tijd later beneden in het dal het water over moet, weet ik zeker dat er iets niet klopt. Via een geweldig mooi alternatief pad kom ik terug op de route. En ook het laatste stuk moet ik een alternatief zoeken om aan het hotel te komen. Daardoor wordt de afstand vandaag bijna de helft langer dan voorzien.
Om 19h00 ben ik aan het hotelletje. Het restaurant ernaast is vandaag gesloten. Als avondeten wordt er pizza geleverd aan het hotel. En zo komt er alweer een einde aan dag 1 van deze driedaagse op de camino.
Gisteren avond nam ik de laatste trein naar Charleroi. Daar ben ik vannacht blijven slapen. Door de overgang van de winter- naar de zomertijd, leek de nacht nog korter dan anders. En aangezien het dan vanavond tot 20h00 licht blijft, had ik mijn vertrek in Godarville gepland om 11h10.
De weersverwachting voorspelde een bewolkte dag met een maximumtemperatuur van 12 graden en kans op een bui. Ik kon mijn ogen dan ook niet geloven wanneer deze morgen de zon aan een helderblauwe hemel stond en verwachte dat daar snel verandering in zou komen. Maar tot ik 26 kilometers later op de trein naar huis stapte, bleven de wolken mooi weg.
Een prachtige dag werd het dus. Zalig genietend van de prille lente op een toch alweer leuk stukje GR12. Bij de volgende tweedaagse tocht, die voor volgende week op de planning staat, loop ik normaalgezien de grens over naar Frankrijk en laat ik België op deze tocht achter me.
Vannacht heb ik zalig lekker geslapen. Het is me dan ook erg duidelijk geworden dat ik vandaag voor de korte etappe ga. Buiten is het alweer erg koud en er dwarrelen kleine vlokken sneeuw voorbij het raam.
Na het ontbijt en een uitgebreid gesprek aan de receptie is het alweer iets na 10 uur wanneer ik eindelijk op pad vertrek. Na een bezoekje aan de bakker gaat de route verder langs een kanaaltje uit lang vervlogen tijden. En dat blijft zo de ganse dag op twee kleine uitzonderingen na in Seneffe en Godarville. 4 uurtjes na mijn vertrek zit ik te wachten op de trein die mij terug naar huis brengt. Zo komt er een einde aan 3 dagen stappen op een erg leuk parkoers en kijk ik al uit naar het vervolg.
Ik heb gisteren uitvoerig naar het weerbericht gekeken. Grijs, rond het vriespunt met kans op sneeuw en windkracht 3 waardoor de gevoelstemperatuur zakt naar min 10. En zo is het ook geworden.
Tijdens de eerste 20 km liep het grotendeels door het bos. En daar viel het best wel mee. Zonder wind is een temperatuur rond het vriespunt nog wel te doen. Maar op de plaatsen waar er tussen de velden moest gestapt worden was het echt wel koud. En in de laatste tien kilometer liep het niet meer door het bos. In Ronquiére heb ik in een bushokje een boterham gegeten. Het stilzitten was geen goed idee. Ik kreeg het zelfs niet meer warm wanneer ik omhoog ging langs de scheepslift. Het stukje daarna, boven aan de lift tussen de velden, had ik de ijskoude wind recht in mijn gezicht. Best pijnlijk moet ik zeggen. Ik was wel erg blij dat ik terug kon afdalen in de vallei, wat meer beschut tegen de wind.
Bij mijn aankomst in Feluy heb ik het bad laten vol lopen met lekker warm water en me er een half uurtje ingelegd om terug op temperatuur te komen.
Morgen ga ik de trein een stationnetje vroeger nemen dan voorzien. Het zou nog kouder worden dan vandaag en ik heb gezien dat de treinen er pas om de 2 uur rijden. Het is dan ook nog 3 uur rijden tot thuis. Aangezien ik maandag met de vroege moet werken, voel ik er niet veel voor om pas na 21h00 thuis te komen.
En dan kan ik alweer gaan uitkijken naar het volgende stukje op deze toch wel speciale route
Het hotel in Feluy waar ik nu ben valt wel super goed mee.
Soms gebeuren er in je leven vreemde dingen. Volgens mijn planning kwam ik deze avond naar huis van een reis naar Marokko. Thuis de griep uitzieken heb ik in de plaats gekregen. Pas woensdag is het beginnen beteren en gisteren heb ik besloten om dan de laatste 3 dagen van mijn verlof verder te gaan stappen op de GR12 richting Parijs.
Op het eerste zicht lijkt het misschien niet het beste idee om na een ziekteperiode drie zware dagen te gaan stappen, maar na een week in bed of de zetel liggen en wat op de stoel zitten, had ik echt wel zin om te bewegen. Als kanttekening moet ik er wel bij vertellen dat ik deze dag iets minder zwaar had ingeschat dan hij in werkelijkheid was.
Deze morgen zag het er helemaal niet goed uit. De lucht zag er egaal, donker grijs uit en het regende. Het verkeer naar Aarschot stond overal stil, waardoor ik de trein naar Brussel maar net op tijd gehaald heb. Had ik die nu niet gehaald, was dat ook geen drama geweest. Maar ik had toch graag beginnen stappen vóór 10 uur en dat weed met een volgende trein onmogelijk.
In de trein had ik eens gekeken op de buienradar die mij liet zien dat get voorbij Brussel zou beteren. Wanneer ik in Beersel van de trein stapte was het dan ook droog. En tegen het einde van de dag scheen de zon.
Over de route vandaag kan ik echter heel kort zijn. Die was ronduit prachtig! Bijna gans de dag stappen op onverharde wegen die vaak door het bos lopen. Ik had wel wat angst dat het overal erg vettig zou zijn na de regenval van de voorbije dagen, maar dat viel nog aardig mee.
Morgen komt er nog eens een dag van 30 km. Hopelijk zijn die zo mooi als vandaag.
Vorige week heb ik in Mechelen samen met bijna 300 medepelgrims de pelgrimszegen ontvangen in de kathedraal van Mechelen. Vandaag begint dan, na 3 inloopdagen, de tocht vanuit Brussel. Het Belgische deel zou ik nog zo veel mogelijk in dag etappes willen afleggen vooraleer ik een ganse week ga stappen na de Paasvakantie.
Op 1 dag overschakelen van mijn nachtritme naar een normaler ritme is bij mij onmogelijk. Ik ben deze middag dan ook iets later in Brussel dan ik had gehoopt. Maar niet getreurd. Ik weet dat dit stuk een van de minder leuke stukken is op mijn tocht omdat je hier erg veel kilometers moet stappen om uit de bebouwing te komen. Bij de leukere stukken hoort vandaag zeker het stukje tussen de hubertusgallereiën via de grote Markt tot manneke pis.
Daarna begin ik het terug leuker te vinden vanaf Ukkel. De volgende keer dat er zo een lang stuk bebouwde zone is, wandel ik Parijs door. Maar daar ben ik nog lang niet. Nu volt er eerst een mooi stuk langs de GR12. En daar kijk ik echt naar uit.
De kop is eraf. Buen camino ga ik hier nog niet vaal horen denk ik. Maar dat maakt de beleving er niet minder op.
De wekker maakte me wakker om 7h00 deze morgen. Een uur later zat ik op de trein. Na een bezoekje aan de bakker liet ik het centrum van Mechelen achter mij. Al snel loop ik door de natuur. Vóór mijn vertrek heb ik getwijfeld tussen de via Brabantica of de GR12 omdat de GR toch wel enkele kilometers langer is. Nu ben ik tevreden dat ik mij niet laten verlijden heb om de kortere afstand te willen doen. Die had ik 2 jaar geleden al eens gelopen en dus kan ik ze nu vergelijken. De route over de GR is echt wel veel mooier. Een goed paar botinnen zijn hier zeker geen overbodige luxe. Op sommige plaatsen kwam het water nogal letterlijk tot aan het randje van mijn schoenen staan. Maar dit heb ik veel liever dan geasfalteerde wegen.
In de eerste drie dagen die ik nu gestapt heb op deze route heb ik wel erg veel door de natuur gelopen. Wat een leuke start. Vanaf nu ga ik de GR655 zo lang mogelijk volgen. Tot Parijs loopt die op sommige stukken gelijk met de via Brabantica en via Estelle. Maar vaak maakt de GR een ommetje en net die stukken zijn vaat de moeite waard. Ik wil deze keer niet zo snel mogelijk in Compostella zijn, maar meer genieten van het onderweg zijn. En dat heb ik vandaag zeker gedaan.
Het idee voor een 2-daagse van Lier naar Brussel start in Aarschot. Ik zet er mijn auto en neem de trein naar Lier. Mijn rugzak is gepakt alsof ik 3 weken op stap ga.
Lier is eigenlijk best een gezellig stadje. Een stempel heb ik er echter ook vandaag niet gevonden. Maar ik heb er wel een kaarsje aangestoken in de Jacodskapel on het centrum. Na een lekkere cappuccino en een broodje ham ben ik alweer vertrokken. De temperatuur flirt met het vriespunt en er staat een koude wind. Maar het blijft gans de dag droog en daar ben ik al erg blij om.
In Duffel ga ik me even verwarmen aan een lekkere koffie. De route die ik uitgestippeld heb loopt bijna gans de tijd door de natuur. Ik heb er alweer erg van genoten.
Omstreeks half zes sta ik in het centrum van Mechelen en loop ik door naar de jeugdherberg. Ik had gelezen dat zij dit weekeinde hun openingsweekeinde hadden. Daar aangekomen bleek dat ze pas morgen opengaan. Lichtjes teleurgesteld ga ik door. Ik heb nu de keuze tussen een hotel zoeken of de trein terug naar Aarschot nemen en thuis gaan slapen. Die keuze was niet zo moeilijk. Om 19h10 sta ik terug bij mijn auto en rijd ik voldaan naar huis.
Ook een lange tocht begint bij de eerste stap. Al heb ik vandaag net te lang gewacht om aan die eerste stap te beginnen. Pas om 11h30 stapte ik de deur uit. Een leuk uitgestippelde route bracht me op de oever van de grote Nete net voor Itegem. Van daar heb in de Hete gevolgd tot in Lier. De zon ging onder wanneer ik de stad binnen wandelde. Alles deed zowat pijn. Maar toch was ik blij en voldaan dat ik aan die eerste stap ben begonnen. Er zullen nog veel stappen volgen vooraleer ik terug naar de zonsondergang in Finisterre zit te kijken. Het avontuur is weer begonnen!
Wat zoek ik eigenlijk? Na dat ik 3 keer met de fiets en 2 keer te voet ben aangekomen in Santiago de Compostella in een periode van 8 jaar, leek het wel te volstaan. Echter,... in het voorjaar van 2016 heb ik een stukje gestapt op de route tussen Antwerpen en Parijs, ter voorbereiding op de camino del norte. Daar is het idee ontstaan om eens door te stappen tot Parijs. Met de jaren heb ik echter wel een ander inzicht gekregen in deze tocht. Het mag er niet om draaien zo snel mogelijk van thuis in Parijs te zijn. Wanneer je de kortst beschreven route neemt, loop je al-te-vaak over geasfalteerde wegen. Er zijn nochtans mooiere alternatieven uitgetekend door de Grote Routepaden. Je moet dan wel ongeveer 20 à 25% verder stappen, maar wanneer je jezelf niet aan een tijdslimiet probeert te binden, is dat ook geen probleem. Het kan er alleen maar mooier op worden. Het lezen in de gids waarin de GR655 beschreven staat van Brussel naar Tours, heeft mij doen dromen om toch ook nog verder te stappen dan Parijs. Maar dat moet ik inplannen in het verlof voor de komende jaren. Dit jaar plan ik te stappen tot Parijs (of Orleans als ik tijd over heb). In het voorjaar wil ik in korte etappes tot aan de Franse grens stappen. In augustus heb ik drie weken voorzien om verder te stappen. En wat ik nu eigenlijk zoek? Ik weet het niet zeker. Maar ik denk dat het de rust is die ik vind wanneer ik onderweg ben. Het genot van de natuur en cultuur op dit toch wel speciale pad. Het spirituele dat ik nooit verwacht maar, meer tijdens het wandelen dan bij het fietsen, iedere keer weer onverwachts tegen kom.
Santiago de Compostela.
De laatste dag. Het is ook hier een feestdag en dus blijven alle winkels dicht.
Voor de middag koop ik me een ticket voor de permanente tentoonstelling van de kathedraal en een begeleide wandeling over het dak vanavond. Daarna ga ik even langs het âhuis der lage landenâ voor een gezellige babbel en een tas koffie. Gevolgd door het bezoekje aan de permanente tentoonstelling van de kathedraal. Zo wordt het al snel 14h00.
Ik ga op mijn gemakje naar het hotel en pak al mijn spullen in. Ik moet maar twee blokjes om en dan ben ik aan het hotel waar ik mijn fiets en bagage kan inleveren.
De tijd vliegt snel vandaag. Wanneer ik terug aan het hotel ben is het bijna tijd om de stad in te gaan voor de begeleide toet over het dak van de kathedraal. De rondleiding is in het Spaans en de begeleidster spreekt veel te snel om er veel van te verstaan. Het is er bovendien berekoud. Maar ik vond het wel eens leuk om te doen.
Zo valt stilaan het doek over mijn reis. Straks nog eten en morgen vroeg met het vliegtuig terug naar huis.
Aan al wie mijn blog gelezen heeft: Ik hoop dat jullie er een beetje van genoten hebben. Ik heb dat alvast gedaan.
Groetjes en Ultrea!
Santiago de Compostela.
Op de planning voor vandaag stond vooral de mis van 12 uur. Dus eerst eens lekker uitgeslapen, ontbijten op het drukste moment en om 11h30 vertrekken. Geen 10 minuten later sta ik aan te schuiven in een lange rij. Achter mij blijven er mensen bijkomen en voor mij schuift het nauwelijks op. Om 11h45 lopen er een 30-tal mensen voorbij. Allemaal gekleed in het zwart. Zij mogen voorbij iedereen de kathedraal binnen. Hoe later het wordt, hoe meer mensen er in de rij komen staan. Om 12h15, wanneer de mis al 15 minuten bezig is, staan er voor mij nog een 50-tal mensen en achter mij ruw geschat 500. Er wordt gewrongen en de security aan de ingang wordt overstelpt met vragen van mensen die niet begrijpen waarom ze zo lang moeten wachten. Met mondjesmaat mogen er soms enkele binnen en na bijna een uur aanschuiven kom ik dan toch binnen. Op een zitplaats had ik helemaal niet meer gehoopt, maar staanplaatsen waren er nog gemakkelijk voor iedereen die buiten stond aan te schuiven. Waarschijnlijk mag dat niet meer voor de veiligheid. 7 jaar geleden stond de kathedraal tijdens de viering van 12 uur afgeladen vol. De viering duurt nog een half uur waarbij ik toch alweer de butafiëro over en weer zie zwaaien. Na de viering loop ik nog een toertje door de kathedraal en ga dan een pannenkoek eten.
De rest van de dag slenter ik wat door de straten van de stad. In het oude gedeelte lopen nog wel wat mensen rond in de straat met de restaurants, maar het nieuwere gedeelte van de stad is op zondag helemaal verlaten. Ik maak er een echte rustdag van. Na de voorbije 2 weken heb ik die wel verdiend.
