Ourense naar Lalin. 59km 1280 hm.
Dan ben je thuis uren bezig met je route mooi op de GPS te tekenen en dan kom je hier in de realiteit iets tegen waarvan je thuis achter de computer niet het minste idee hebt. Ik heb op een moment gedacht dat ik mij vergist moest hebben met het pad voor de wandelpelgrims. Dan heb ik het even nagekeken in het boekje en de auteur had hier weldegelijk gemarkeerde stippellijntjes getekend, waardoor ik ervan uit ging dat dit stuk met de fiets te doen was. NIET DUS! Ik weet niet hoeveel kilometers ik mijn fiets omhoog heb geduwd, maar het was vast en zeker meer dan me lief was.
Tegen de middag was ik al pieredood en had ik toch al 15 kilometer gekropen over een tijdspanne van dik 2 uur. Wanneer ik op het punt sta on de N525 te verlaten, neem ik een broodnodige pauze en bekijk ik de opties even. Mijn doel voor vandaag halen was al volkomen onmogelijk en diende noodzakelijk bijgestuurd te worden. Aangezien de stappende pelgrims hier rond de N525 blijven slingeren, besluit ik om die te blijven volgen. Veel autoâs rijden er hier toch niet meer en eer zal vast wel meer slaapgelegenheid zijn dan over het normale pad.
Er staat een ijskoude noordoostelijke wind en het gaat flink omhoog. De perfecte kleding aantrekken is volstrekt onmogelijk. Zweten doe je toch en kou zal je krijgen. Het is hier zo abnormaal koud voor de tijd van het jaar, dat het daarnet een item was op het regio nieuws.
Mijn gemiddelde bewogen snelheid vandaag is 11 km/uur. Ongeveer 5,5 uur heb ik dus vandaag getrapt en gestapt en ik was tot op de bodem leeg toen ik besloot om in Lalin iets te gaan zoeken om te slapen. In eerste instantie was ik zwaar teleurgesteld in mezelf dat ik mijn doelstelling niet had gehaald. Maar morgen aankomen in Compostela zou nog steeds moeten lukken. En dus zullen we morgen alweer zien wat de dag ons brengt.
P.S. de tijdelijke vulling was meer heel tijdelijk. Ze leek wel van suiker en de krater in mijn tand is er helemaal terug.
Puebla de Sanabria naar Verin. 93 km 1200 hm.
Hoe kan ik dit het best omschrijven. Het landschap hier blijft best wel mooi. Maar als je 20 fotoâs neemt lijken ze allemaal op elkaar.
Vandaag waren er ook meer wolken en was het zicht helemaal niet helder.
Hoewel de eerste 54 km best pittig waren, deed ik er met plezier nog 39 bij. Die waren helemaal niet zo zwaar meer en zo kom ik op een leuk schema voor de volgende drie dagen. Het zijn namelijk nog maar 210 kilometers tot Santiago. Alleen de indeling is helemaal niet zo eenvoudig. Morgen is het nog vrij duidelijk wat ik wil doen. Maar voor die twee laatste ligt dat iets moeilijker.
Ik zou dus donderdag aankomen. Dan heb ik daarna drie dagen om naar Muxia en Finisterre te fietsen en zo blijft er nog 1 dag over om eens enkele plaatsen in Compostela te bezichtigen waar ik voorheen nooit aan toe ben gekomen. Ik ga me de komende dagen niet bepaald vervelen denk ik.
Zamora naar Puebla de Sanabria. 123 km 1830 hm.
Elke dag begint met opstaan. Ook vandaag. Maar helder wakker werd ik niet. Ook niet na het ontbijt en de koffie. Dus inpakken ging een beetje op automatische piloot.
Het vertrek liep niet echt van een leien dakje. Bij het uitrijden van de stad, was de weg die ik getekend had door de spoorwegtunnel afgesloten en er stond geen omleiding. Dus heb ik geïmproviseerd via een wandelweggetje aan de andere kant van de spoorweg. Wanneer ik eindelijk terug aansluiting vond op mijn route kwam ik in een prosessie terecht. Daar raakte ik met enige moeite toch voorbij.
Wanneer ik enige tijd later op een bankje een stukje brood zit te eten, bijt ik een tand stuk. Het doet geen pijn maar is gewoon een beetje scherp en voelt wat lastig aan.
Na de middag gaat het fietsen als maar beter. Als ik na 83 km aan de camping aankom waar ik een bungalow kan huren, besluit ik om nog iets verder te fietsen tot net voorbij de grens met Portugal.
Daar kom ik in een klein dorpje en vind ik nergens een overnachtingsplaats. Het volgende dorp waar zeker mogelijkheden zijn is maar 18 km verder. Am is deze keer de maar wel erg zwaar onderschat. Het gaat enkele keren wel erg stijl omhoog. En na meer dan 100 km wordt dat er niet beter op.
Het is al erg laat wanneer ik aankom. Maar de opluchting is groot wanneer er nog een plaatsje is om te overnachten.
Salamanca naar Zamora. 67 km 400 hm
De omschrijving van de route vandaag? Saai! Maar ik neem er vrede mee. Het was ook niet erg vermoeiend. En dus houd ik hopelijk wat extra energie over voor wat er morgen op het programma staat.
De weersvoorspelling gaf frisser weer en een kleine kans op regen. En ja, Het was een beetje frisser dan de voorbije dagen. Maar regenwolken heb ik in de wijde omgeving niet kunnen bespeuren.
Voor morgen vind ik het moeilijk om mijn einddoel juist te bepalen. Na een goeie 75, 102 of 120 km. Ik laat het morgen weten. (Of overmorgen als ik morgen geen internet heb.
Cáceres naar Plasencia 98 km 1147hm
Vandaag ga ik het korter houden dan gisteren. Er stond vandaag enorm veel wind. En bijna altijd op kop. Ik keek er al gans de dag naar uit om aan te komen in Galisteo. Maar buiten dat het dorpje mooi ommuurd is, was ze eigenlijk niets te zien. Het enige hotel ligt ongeveer 1 km buiten het dorpje.en dat zag er ook al best aftands uit. Zo besloot ik er nog 20 km bij te fietsen naar Plasencia. Na veel zwoegen en zweten kwam ik hier om 19h00 aan. En daar heb ik geen spijt van. Ik heb een leuke
kamer en dit stadjeus het best leuk vertoeven.
Mijn fiets is goed aangekomen. Al had ik wel een klein probleempje. Mijn achterste band leek niet helemaal hard te staan en bij het oppompen is gebleken dat het ventiel niet goed afsluit. Dus heb ik mijn reservebinnenband al moeten gebruiken nog voor ik goed en wel vertrokken ben. Morgen zou ik om tien uur langs de fietsenwinkel kunnen en dat ga ik waarschijnlijk ook doen. Ik zal dus vrij laat vertrekken morgen, maar dan ben ik toch wat meer gerust.
Verder heb ik vandaag mijn tijd gevuld met de toerist uit te hangen in Sevilla en dat ging me best goed af. Morgen wordt het wellicht een heel ander soort toerisme. Zweten op de fiets. Eerst proberen wat beter te slapen dan de voorbije 2 nachten.
Laatste dag van Semana santa
Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit van gehoord. Semana Santa in Sevilla. Witte donderdag en goede vrijdag zijn hier onwerkelijke feestdagen. Door de hoofdstraten van de binnenstad gaat er dan dag en nacht een indrukwekkende prosessie uit. Grote beelden, geplaatst op versierde platformen worden door groepen mensen door de stad gedragen. Hoeveel mensen er onder één beeld staan weet ik niet, maar het zijn er erg veel. Vóór ieder beeld lopen tientallen mensen, gekleed in een pij en een puntmuts. Zij dragen soms grote kaarsen, een kruis of een staf. Anderen dragen niets. Maar die hebben dan soms wel snoep bij om aan de kinderen te geven die onderweg naar de ommegang staan te kijken. In de straten staan staan de mensen rijen dik. Alleen op de betalende zitplaatsen is het vaak rustiger. Ik vond het leuk om eens te zien.
De heenreis is al goed verlopen. Morgen voormiddag mag ik normaal gezien mijn fiets gaan ophalen en zaterdag begin ik dan te trappen. Ik kijk er stiekem al een beetje naar uit.
Na de kust-route en de camino primitievo ben ik alweer beginnen plannen. Dit jaar ga ik terug met de fiets. Het wordt de zilverroute. Ook bekend als "via de la plata", welke dan vooral door pelgrims te voet wordt gelopen. De tocht vertrekt in Sevilla en gaat naar Compostela, waar ik dit jaar nog graag wil doorfietsen naar Finisterre en terug naar Compostela. Zo zou het ergens rond de 1200 km moeten worden waarvoor ik 18 dagen tijd heb. Dat lijkt mij haalbaar. Nu nog hopen op goed weer. Om in te fietsen heb ik het idee terug opgevat om langs de via Brabantia en via Estelle naar Parijs te fietsen. Het zal wel terug in etappes moeten gebeuren, maar ik denk dat het deze keer wel gaat lukken. Ook daar zal ik verslag van uitbrengen op deze blog. Ik vertrek in Sevilla op goede vrijdag (14/04). Hopelijk wordt het alweer een "buen camino"!
Van Arzua naar Compostela 32 km 600 hm gestapt van 39 km
Marco de Italiaan zei gisteren aan tafel dat hij de 10 laatste kilometers de lelijkste vindt van gans de camino en die met de bus zou doen. En ik ben het helemaal met hem eens.
Het is vandaag alweer een regendag op de camino Francès. De momenten dat het droog is zijn schaars. Toch heb ik mezelf een doel gesteld. De luchthaven van Santiago. Dat is 30 km. Daarna zou ik verder stappen tot de eerstvolgende plaats waar ik kan slapen en morgen de laatste 9 km uitlopen.
Onderweg zie ik Marco weer in een hippie bar. Ik blijf er eigenlijk te lang plakken maar vind het niet erg. De eerste 20 km is het echt wel druk. Voor elke minuut dat je stopt, passeert er minstens één pelgrim. Om drie uur heb ik in Pedrouzo de eerste 20 km gedaan. Ik ga er iets eten en begin aan de laatste 19 km. Plots is het wel heel rustig op de camino. De regen zal zeker veel pelgrims in Pedrouzo gehouden hebben. Ik kijk nog eens goed op mijn gps hoe ik best naar de luchthaven stap.
Na 30 km ben ik aan de luchthaven. Net zoals vorig jaar ga ik langs bij Veuling en Iberia. Bij Veuling kan ik woensdag ochtend vertrekken en moet ik erg lang wachten in Madrid voor 260 euro. Donderdag vertrekken maakt de zaak niet beter. Spijtig voor haar dat zij niet beter op haar computer heeft gekeken want de optie voor morgen heeft ze niet vermeld. Alhoewel de vlucht door hun behandeld wordt. Bij Iberia hebben ze woensdag geen plaats meer en donderdag waren de uren ook niet zo schitterend. Maar ze zegt dat ik morgen een directe vlucht naar Brussel kan.krijgen voor 160 euro. Ik zou haast gek moeten zijn om dat te laten schieten. Ze begint aan de boeking maar iets wil er niet lukken. Wanneer ik vraag of er een probleem is ontkent ze dat. Maar na een half uur zegt ze dat er een probleem is met het afprinten van mijn boarding pass. Ik kan alleen een print krijgen van mijn boekingsbevestiging. Ze zal alles ook verzenden via email.
Ondertussen is het 18h00. Ik heb besloten een stukje de bus te nemen tot aan het busstation en van daaruit verder te gaan. Die van 18h00 is net weg. Een half uurtje later komt de volgende en om 18h45 begin ik aan het laatste stukje van mijn reis. Vond ik het erg dat ik deze 8 km de bus heb genomen? Ja en nee. Ja. Ik had het graag uit gestapt en nee want Marco heeft gelijk. Er is niets mooi aan een grote weg naar de stad en het passeren van de autostrade.
Ik was nog op tijd voor het afhalen van mijn compostelana. En gelukkig maar. Het is er niet normaan meer. Iedereen moet er zijn rugzak leeg halen onder een paraplu. Ik kan mij niet voorstellen hoe ze dat doen als er een rij van 200 pelgrims staat te wachten. Wanneer ik re buiten kom is het aan het stortregenen en mijn poncho ligt nog bij de man van de securety. Wanneer het ergste voorbij is ga ik er door. Ik heb nog net even tijd om langs de kathedraal te gaan en zoek me een hotel. Om 20h45 kan ik de laatste pelgrimsdag wegspoelen onder de douche.
Later op de avond zoek ik uit hoe ik mijn boarding pass kan krijgen. Via de website van Iberia moet het lukken. Ik ga langs de receptie van het hotel waar ondertussen de nachtwacht aan haar taak is begonnen. Via haar pc kan ik meer plaatsen reserveren dan via mijn gsm. De voorste 3 rijen zijn nog leeg maar kwamen er bij mij niet op. Ik kies voor stoel 1C. En ze drukt mijn instapkaart af. Zo kan ik alweer gerust gaan slapen.
Ik wist het deze morgen eigenlijk al. Ik zou me alweer niet kunnen inhouden. En hoe dan nog!
Deze morgen om 9 uur vertrek ik als laatste in het pensionnetje waar ik blijven slapen ben. De eersten waren undeetussen al een uur aan het stappen in de regen. Maar om tien voor negen klaart het op en komt het zonnetje zelfs even piepen.
Drie uur lang loop ik hememaal alleen in de richting van Melide. Dan kom ik in een klein dorpje drie van de vijf mensen tegen die ook in het pensionnetje sliepen. 2 Argentijnen en een fransman. De Argentijnse man heeft problemen aan zijn knie en scheenbeen. Maar zij sturen hun bagage elke dag verder en hebben geen zalf bij. Ik moe toch ook drie keer per dag mijn voeten en benen verzorgen en dus geef ik hem wat voltaren van mij.
Een kilometer verder zie ik ze alledrie terug in een bar. En wanneer ik op het punt sta om te vertrekken komen de twee laatste Fransen uit het pensionnetje ook nog binnengewandeld.
Om half drie kom ik aan in Melide. Het gevreesde kruispunt waar de camino primitievo samen komt met de camino Francès. Het plaatje geeft 53 km aan. Vorig jaar werd het na drie uur altijd rustiger op de camino. Ik besluit dan ook om iets te reserveren en nog 14 km verder te stappen.
Na het eten ga ik terug op pad. Maar ik ben het centrum nog niet uit wanneer het plots hevig begint te regenen. Net op dat moment loop ik voorbij een kerkje waar een man stempels in de credentials zet. Ik ga er schuilen, krijg er een stempel en steek er een noveen kaars aan.
10 minuten later is de bui over en ga ik verder. De Oostenrijker van gisteren komt me plots voorbij gestapt. Zijn vriendin is er nu niet bij. Die heeft de bus genomen omdat ze wat zizk was door een voedselvergiftiging. Ik laat hem gaan want hij stapt echt erg snel. Om 6 uur lom ik voorbij de mooiste hostel van gans de camino en daar zitten ze allemaal op het terras. De Italiaan, 2 Duitsers die ik niet ken, de Oostenrijker, zijn Duitse vriendin en zijn Argentijnse vriendin. Ik deink iets bij hen op het terras. Maar vandaag ben ik het die verder moet. Met enige tegenzin want het was daar wel leuk. Maar ja. Als ik iets reserveer ga ik er ook naartoe. Al is het met een lichte heimwee.
