Dag 18. Mery-sur-Seine -Troyes (32 km)

Vannacht Heb ik vreselijk slecht geslapen. Volgende keer neem ik zeker een andere slaapzak mee. Deze is goed voor als het vriest. Ik werd meermaals zwetend wakker. Het gevolg hiervan was dat ik mij deze morgen niet echt fris voelde en alweer erg traag op dreef geraakte. Gisteren avond heb ik in het salon van de gitte gezeten met een pelgrim uit Namen. Die heb ik vanmorgen nog gehoord op de gang, maar van gans de dag niet meer terug gezien.

Als ontbijt eet ik twee boterhammen met hesp. Het brood is van dat brood dat je in de winkel kunt kopen, voorgesneden in een zakje, dat drie weken vers blijft. Niet te eten dus, maar ik heb dan toch iets voedzaam binnen.

Om negen uur start de tocht. Te beginnen met 23 km langs het kanaal. Mooi gegraven door de natuur, maar erg saai. Na een half uur neem ik voor het eerst mijn ipod uit mijn rugzak en die blijft mij de ganse dag gezelschap houden. Het loopt vandaag voor geen meter. Alles doet pijn. Wanneer ik na 23 km aan het einde van het kanaal kom is het nog 6 km. Even gaat het nog door een gezellig dorpje, maar daarna is het lintbebouwing tot in het centrum van Troyes. Het is net geen 5 uur wanneer ik aan de kathedraal aankom. De man in het loketje grijpt al direct naar zijn stempel wanneer hij me ziet binnen komen. 

Een kaarsje branden is het minste wat ik hier kan doen. Het waren 18 zware dagen, en toch ook zo geweldig. Van het weer mag ik eigenlijk niet klagen en ik ben er toch maar geraakt. Oke, ik zal wel enkele dagen nodig hebben om te recupereren. En die heb ik ook. Ondertussen brengt de trein me alweer terug naar Brussel. En morgen ... geen 30 km stappen. Waarschijnlijk met de motor naar Namen om mijn spullen op te halen die ik daar heb achter gelaten.

Dag 17. Sézanne - Mery-sur-Seine (34km)

Wat een dag was me dat vandaag. Gans de dag nu en dan een bui. Het is geen weer om ergens te stoppen of eens een half uurtje op een bankje te zitten. Die ben ik trouwens zelden tegen gekomen vandaag. Wanneer er om half twee eens een groot gat in de wolken valt, maak ik daar even gebruik van om iets te eten. De rest van de dag gaat de poncho zelden uit. Om drie uur heb ik 22 km gedaan en kom ik aan op mijn voorziene stopplaats voor vandaag. Maar aangezien het hotelletje pas open gaat om 17h30 beslis ik om er nog 12 km bij te doen. 

Wanneer ik verder ga begint het net erg hard te regenen. Op het plaatselijke voetbalveld ga ik een schuilen en rust ik een half uurtje uit. Ik bel ondertussen ook om een slaapplaats voor vannacht te regelen en kan daarna gerust vertrekken. De eerste 6,5 km vallen best mee. Maar de laatste 5,5 km regent het fel door. Als de vermoeidheid dan al wat begint te komen is het soms wel even tanden bijten. Tot ik in het kanaal waar ik langs loop de vissen zie zwemmen. Dit kanaal lijkt wel een reusachtig aquarium. En het water is glashelder. 

Plots zie ik de gitte liggen waar ik voor vannacht geboekt heb. Het stopt met regenen en een uur later, wanneer ik mijn was gedaan heb en een douche heb genomen, schijnt de zon. Lekker gaan eten is er helaas vandaag niet bij. Maar een boterham met hesp vult ook de maag.

Dag 16. Montmort-Lucy - Sézanne (31,5 km )

Ik heb vannacht erg slecht geslapen. En alsof dat nog niet erg genoeg is regent het ook nog. Aan het ontbijt blijf ik lang zitten. Al weet ik dat het vandaag een lange dag gaat worden. Om 9h40 trek ik mijn poncho over mijn hoofd en ben ik eindelijk weg. Gelukkig kan ik hem een half uur later uit doen en blijft het droog genoeg om hem vandaag niet meer aan te doen.

Omdat ik zo laat vertrokken ben en toch weer een dag van boven de 30 km voor de boeg heb, begin 8k automatisch sneller te stappen. Na een kleine twee uurtjes besef ik net te laat dat ik helemaal niet goed bezig ben. Onder mijn linker hiel, waar de tweede generatie blaren net beter was, is een derde generatie geboren. Net op dezelfde plaats. Ik plak er zo snel mogelijk compeed op, maar het kort niet. Best wel pijnlijk.

wanneer ik om zes uur aankom in het laatste hotel dat ik deze reis geboekt heb, probeer ik de schade enigszins te beperken. Maar of dat gelukt is zullen we morgen pas weten.

Ik twijfel een beetje aan de afstand die ik morgen ga doen. Het wordt 23 of 35. Het is wel een erg groot verschil. Ik zal er best nog even een nachtje over slapen.

Dag 15. Cumières - Montmort-Lucy (27,5 km)

Deze morgen krijg ik een lekker ontbijt voorgeschoteld in de chambre 'd hôtes van Mr. Paté. Het is toch alweer na negen wanneer ik er vertrek en het is stralend weer. In het dorpje ga ik tevergeefs op zoek naar een bakker. In het dal steek ik de Marne over. Ook in het volgende dorp kom ik niet aan brood. Op maandagochtend is hier niets open. Daarna gaat het omhoog de wijngaarden in. Het is er prachtig. Het enige nadeel in deze wijngaarden is het zoeken van de juiste weg. Je moet wel erg goed opletten om de wegwijzers te zien. Mijn GPS moet mij tot drie maal toe corrigeren. Maar misschien komt het gewoon omdat ik mij te veel vergaap aan het mooie landschap. Net voor de middag kom ik in Moussy. In de verte zie ik de Nederlander lopen die ik gisteren al tegenkwam. En op het zelfde moment zie ik een bakker die zijn rolluiken wel opgetrokken heeft op maandagvoormiddag. Die doet vast en zeker gouden zaken vandaag. Ik spring er even binnen voor een half frans brood en ga tevreden weer verder. drie busjes van de gemeente-arbeiders rijden me voorbij wanneer ik terug omhoog het dal uit kruip. 10 minuten later kom ik aan een picknickplaats met een erg mooi uitzicht over het dal. Aan één tafel zitten de gemeente-arbeiders met zijn allen te picknicken. Aan de andere tafel een eenzame pelgrim uit Nederland. Ik stop even om goeie dag te zeggen, maar ga dan weer verder. Aan we winkel had ik net een koek gegeten en het was nog iets te vroeg om al te eten. Na nog een kwartiertje klimmen is er een mooie picknick plaats in het bos. Omdat ik ervoor vrees dat er niet al te veel van deze picknickplaatsen meer gaan volgen, besluit ik toch nu al maar te eten. Ik zit ten slotte bijna in de helft van mijn dagafstand. Wanneer ik klaar ben zie ik die Nederlander net passeren. Ik maak me op mijn gemakje terug klaar en ga dan terug op pad. Tien minuten later loop ik hem in en de rest van de dag lopen we samen verder. Onderweg heeft hij een kamer gereserveerd in het hotel waar ook ik heb geboekt voor deze nacht en omstreeks 17h20 komen we er aan.

Het eten wordt pas geserveerd om 19h30 en dus spreken we af om dan te gaan eten. Ik zou hem vinden aan de bar want hij ging nog een biertje drinken.

Om half acht ga ik naar beneden. Wanneer ik hem zie, schrik ik een beetje. Ik tref hem aan, zittend op de vloer, een kussen achter zijn hoofd, één been omhoog en het andere op de grond. Behoorlijk bleek en nat van het zweet. Hij verteld dat hij van zijn krukje gevallen is. Maar de tien Fransmannen die rond hem staan, vertellen me dat hij eerst met zijn hoofd op de toog is gevallen en daarna van zijn krukje viel en een halve minuut buiten westen lag. Zij hebben ondertussen de ambulance laten komen en vijf minuten later komt die er aan en nemen ze hem mee naar het ziekenhuis.

Om half negen ga ik lichtjes uitgehongerd aan tafel. Ook al ken ik de man niet echt, toch ben ik er niet echt goed van. 

En dan zonet, om 22h30, hoor ik zijn stem in de gang. Hij is oververmoeid volgens de dokter. Maar verder vinden ze niets ernstigs. Toch raden ze hem aan om zijn tocht te onderbreken. Ik weet wel zeker dat het voor hem een fikse hoofdbreker zal worden. Kiezen tussen effectief stop of proberen verder te gaan op een kalmer tempo met het risico dat het dan nog niet zou lukken.

gelukkig hoef ik deze keer zulke keuze niet te maken. Voor mij gaat het nog vier dagen door en dan moet ik zowieso naar huis en zitten de eerste 500 km er op.

Dag 14. Reims - Cumières (30,5 km)

Op een zondag morgen om half acht zit er nog niet zo gek veel volk aan tafel in het Ibis hotel ten midden van Reims. Ook bij mij gaat het langzaam, maar nog vóór negen uur ben ik toch de deur uit. De route loopt langs de andere kant van de rivier. En daar is het op zondagochtend wel al erg druk. Joggers, fietsers, mensen die hun hond uitlaten en een paar van die rugzaktoeristen als ik. Ze zijn er allemaal. Zo kom ik ook de Duitsers die ik al drie dagen gezien heb terug tegen. Waarschijnlijk voor de laatste keer. Eén is vandaag naar huis vertrokken. De twee andere hebben beslist om de GR te volgen. Zij nemen vandaan een relatieve rustdag van 20 km en moeten er zeker niet te snel zijn. Ik wens hen nog veel succes.

Je kan ze echter geen ongelijk geven. Het is prachtig weer en daar moet je dan ook van genieten.

Wanneer het pad dat ik volg, van het water weg gaat is het eerst nog enkele kilometers minder mooi. Daarna gaar kilometers door de wijngaarden van Reims. Tot Rilly-la-Montagne. Daar gaat het bergop het bos in. Daarna kom je maar enkele keren het bos uit. Eén van die keren is in Bellevue. Daar krijg je een prachtig uitzicht over gans de vallei waar onder andere Epernay in ligt.

nadat ik op dit mooie uitzichtpunt iets gegeten heb ga ik verder naar Hautvillers, waar ik een chambre 'd hôtes heb gereserveerd. Eten kan ik er spijtig genoeg niet want het restaurant in de buurt is gesloten op zondag avond. En zo kan ook de rijstschotel die ik meegebracht heb dienst doen.

Dag 13. Bazancourt - Reims (21 km)

Om 8 uur staan we te wachten aan de ontbijtzaal, maar die is nog niet open. Tien minuutjes later komt de jongedame eraan en worden er verse broodjes gebakken. 

Het is ongeveer half elf wanneer ik in Bazancourt afscheid neem van Viviane. Vandaag wandelen we elk een ander traject en vanavond had ik reeds geboekt in Reims en zij heeft vaar kamer van gisteren een extra dag gehouden.

Vóór ik begin te stappen ga ik eerst bij de bakker langs. Daarna zoek ik het gemeentehuis voor mijn stempeltje. Wanneer ik langs de post passeer ga ik er even binnen en stuur ik het eerste boekje terug naar huis. Ook het grootwarenhuis passeer ik niet zonder er even binnen te gaan om nog wat toespijs te kopen.

En dan ben ik eindelijk vertrokken. Het moet bijna middag zijn geweest. En toch heb ik helemaal geen haast. 4 á 5 uurtjes wandelen. Het voelt aan als een rustdag.

Net voor dat ik in de helft ben, neem ik mijn chanter uit mijn rugzak. Meer dan een uur speel ik terwijl ik op mijn gemakje verder ga. Daarna kom ik terug op de weg tussen de auto's terecht. In de verte tussen de velden is er een soort festival bezig, maar ik heb het gevoel dat ik er niet  veel aan mis wanneer ik er niet naartoe ga. De politie is er wel massaal voor op de straat gekomen.

Als ik tussen de huizen begin te komen staan een jongen en een meisje aan een kraampje aardbeien te verkopen ik krijg er eentje aangeboden en blijf nog wat praten. Een kwartiertje later vind ik een gezellig bankje en ga ik eten. Het is dan ook al 15h30. En dan gaat het winkel moment van deze morgen gewoon verder. Te beginnen bij de kapper waar ik mijn haar terug wat in de plooi laat knippen en daarna ga ik langs bij de schoenmaker om mijn drinkfessen houder te laten maken.

En dan kom ik eindelijk aan de kathedraal van Reims. Binnen zitten twee dames aan een tafeltje te wachten op pelgrims. Ik ben de vierde vandaag. De drie Duitsers waren er al geweest. Volgens het vrouwtje gaan twee van hen verder over de GR. De derde gaat morgen naar huis. Nadat ik mijn stempel heb gekregen en het formulier van hun heb ingevuld, wandel ik door de kathedraal. Daarna pak ik mijn rugzak weer op en ga ik buiten. Daar val ik bijna om van het schrikken. Viviane en haar hondje Lucky zijn daar net aangekomen. Ik kan haast niet geloven wat een afstand zij alweer hebben gewandeld vandaag. De hond is wel erg blij dat hij er is. Die legt zich in een bolletje te slapen terwijl Viviane er uit ziet alsof ze nog een met plezier terug wandelt naar haar wagen, maar door tijdgebrek toch maar een taxi gaat zoeken. Je mag gerust zeggen dat er niet veel vrouwen zijn die het haar nadoen. Morgen wandelt ze nog één etappe over de GR en 's avonds rijdt ze naar huis.

Ik hoop nog een kleine week door te kunnen gaan. Als mijn scheenbeen niet te veel moeilijkheden geeft en ik van alle ander onheil gespaard blijf, moet dat lukken.

Deze avond ben ik, op aanraden van de receptionist, gaan eten in "il Duomo". Dat is een Italiaans  restaurant op de 7de verdieping van het Holliday-inn hotel. En die man had naar mijn mening gelijk. Het was lekker eten op een erg leuke locatie. 

 Voilá. Daarmee zitten de 2 rustige dagen er alweer op. Morgen is het terug 30 km. Ze voorspellen alleszins al goed weer.

Dag 12 Chateaux Porcien -  Basencourt (23 km)

De tocht voert over de uitgestrekte  vlaktes van de champagne en verloopt voor een groot deel over geasfalteerde wegen. Er i zeker één oordeel aan en wat is dat ik een dag zonder noemenswaardige pijn heb kunnen stappen. Al baart het dikker worden  van mijn scheenbeen me toch wel kopzorgen. Er is echter ook een nadeel.  Soms is het zonnig, dan weer  bewolkt en de constante is een koude wind.

Om 15h20 kom ik aan in Basencourt. De eerste mensen die ik tegen kom zijn de drie Duitsers. Zij weten mij te zeggen dat het hotel niet open is en de pelgrimsherberg vol is. Maar zij hebben een ander adres gekregen waar ze met drie kunnen slapen. Ik wacht op Vivianne en wij rijden naar Reims. Ook daar is alles  vol. Uiteindelijk vinden we een hotelletje net  uiten de stad. 100 meter  verder op gaan we pizza eten. Om dan tegen tien uur te beginnen aan de was en de plas.

%%%FOTO3%% %

Dag 11. Signy-L'Abbaye - Chateaux Porcien (34km)

de weersvoorspelling ziet er niet goed uit. Een hele dag regen. Uiteindelijk valt dat toch nog goed mee. Net voor de midag komt de zon er zelfs door en is het nog enkele uurtjes zalig genieten. Eén kilometer voor de aankomst begint het dan toch te regenen. Maar hadden we niet verkeerd gelopen waren we er droog geraakt. Ja, we! Acht kilometer vóór Chateau Pourcien kom ik Vivianne tegen. Een vrouw uit Waver die vier dagen met haar hondje een stukje van de Jacobsroute komt wandelen en zo in korte etappes richting Compostela gaat. Op het einde van de dag loopt de weg rechtdoor naar de meet. Toch missen we een bordje en lopen we twee kilometer om. Ook na het eten doe ik er twee bij omdat ik denk dat ik verkeerd ben gelopen en een kilometer terug ga om te constateren dat de pijl toch naar hier stond. Zo wordt het vandaag 34 km.

Behoorlijk vermoeid kom ik aan de pelgrimsherberg aan. Met de gekregen code gaat de deur open. Ik wacht nog even tot de taxi van Vivianne er is die vaar terug naar haar auto brengt. In de kleine herberg is er echt niets buiten een douch waar een stinkende dwijl vóór ligt, een wc en lavabo en drie bedden. Geen tafel, stoel of waterkoker. En dus kan ik geen eten maken. Het is er ook erg koud. Dus bel ik Vivianne en vraag of ze de taxi niet terug kan sturen. Zij vertrekt morgen tog ook terug hier. In plaats daarvan komt ze mij halen en gaan we op zoek naar een slaapplaats. Die vinden we pas om kwart voor tien in Reims. Daar kunnen we nog snel iets eten voor de keuken om 10 uur dicht gaat. Maar ik ben al lang blij dat ik eten en een frisse douche heb.

Om half één valt het doek over een lange dag.