Wat zoek ik eigenlijk? Na dat ik 3 keer met de fiets en 2 keer te voet ben aangekomen in Santiago de Compostella in een periode van 8 jaar, leek het wel te volstaan. Echter,... in het voorjaar van 2016 heb ik een stukje gestapt op de route tussen Antwerpen en Parijs, ter voorbereiding op de camino del norte. Daar is het idee ontstaan om eens door te stappen tot Parijs. Met de jaren heb ik echter wel een ander inzicht gekregen in deze tocht. Het mag er niet om draaien zo snel mogelijk van thuis in Parijs te zijn. Wanneer je de kortst beschreven route neemt, loop je al-te-vaak over geasfalteerde wegen. Er zijn nochtans mooiere alternatieven uitgetekend door de Grote Routepaden. Je moet dan wel ongeveer 20 à 25% verder stappen, maar wanneer je jezelf niet aan een tijdslimiet probeert te binden, is dat ook geen probleem. Het kan er alleen maar mooier op worden. Het lezen in de gids waarin de GR655 beschreven staat van Brussel naar Tours, heeft mij doen dromen om toch ook nog verder te stappen dan Parijs. Maar dat moet ik inplannen in het verlof voor de komende jaren. Dit jaar plan ik te stappen tot Parijs (of Orleans als ik tijd over heb). In het voorjaar wil ik in korte etappes tot aan de Franse grens stappen. In augustus heb ik drie weken voorzien om verder te stappen. En wat ik nu eigenlijk zoek? Ik weet het niet zeker. Maar ik denk dat het de rust is die ik vind wanneer ik onderweg ben. Het genot van de natuur en cultuur op dit toch wel speciale pad. Het spirituele dat ik nooit verwacht maar, meer tijdens het wandelen dan bij het fietsen, iedere keer weer onverwachts tegen kom.
Santiago de Compostela.
De laatste dag. Het is ook hier een feestdag en dus blijven alle winkels dicht.
Voor de middag koop ik me een ticket voor de permanente tentoonstelling van de kathedraal en een begeleide wandeling over het dak vanavond. Daarna ga ik even langs het âhuis der lage landenâ voor een gezellige babbel en een tas koffie. Gevolgd door het bezoekje aan de permanente tentoonstelling van de kathedraal. Zo wordt het al snel 14h00.
Ik ga op mijn gemakje naar het hotel en pak al mijn spullen in. Ik moet maar twee blokjes om en dan ben ik aan het hotel waar ik mijn fiets en bagage kan inleveren.
De tijd vliegt snel vandaag. Wanneer ik terug aan het hotel ben is het bijna tijd om de stad in te gaan voor de begeleide toet over het dak van de kathedraal. De rondleiding is in het Spaans en de begeleidster spreekt veel te snel om er veel van te verstaan. Het is er bovendien berekoud. Maar ik vond het wel eens leuk om te doen.
Zo valt stilaan het doek over mijn reis. Straks nog eten en morgen vroeg met het vliegtuig terug naar huis.
Aan al wie mijn blog gelezen heeft: Ik hoop dat jullie er een beetje van genoten hebben. Ik heb dat alvast gedaan.
Groetjes en Ultrea!
Santiago de Compostela.
Op de planning voor vandaag stond vooral de mis van 12 uur. Dus eerst eens lekker uitgeslapen, ontbijten op het drukste moment en om 11h30 vertrekken. Geen 10 minuten later sta ik aan te schuiven in een lange rij. Achter mij blijven er mensen bijkomen en voor mij schuift het nauwelijks op. Om 11h45 lopen er een 30-tal mensen voorbij. Allemaal gekleed in het zwart. Zij mogen voorbij iedereen de kathedraal binnen. Hoe later het wordt, hoe meer mensen er in de rij komen staan. Om 12h15, wanneer de mis al 15 minuten bezig is, staan er voor mij nog een 50-tal mensen en achter mij ruw geschat 500. Er wordt gewrongen en de security aan de ingang wordt overstelpt met vragen van mensen die niet begrijpen waarom ze zo lang moeten wachten. Met mondjesmaat mogen er soms enkele binnen en na bijna een uur aanschuiven kom ik dan toch binnen. Op een zitplaats had ik helemaal niet meer gehoopt, maar staanplaatsen waren er nog gemakkelijk voor iedereen die buiten stond aan te schuiven. Waarschijnlijk mag dat niet meer voor de veiligheid. 7 jaar geleden stond de kathedraal tijdens de viering van 12 uur afgeladen vol. De viering duurt nog een half uur waarbij ik toch alweer de butafiëro over en weer zie zwaaien. Na de viering loop ik nog een toertje door de kathedraal en ga dan een pannenkoek eten.
De rest van de dag slenter ik wat door de straten van de stad. In het oude gedeelte lopen nog wel wat mensen rond in de straat met de restaurants, maar het nieuwere gedeelte van de stad is op zondag helemaal verlaten. Ik maak er een echte rustdag van. Na de voorbije 2 weken heb ik die wel verdiend.
Ourense naar Lalin. 59km 1280 hm.
Dan ben je thuis uren bezig met je route mooi op de GPS te tekenen en dan kom je hier in de realiteit iets tegen waarvan je thuis achter de computer niet het minste idee hebt. Ik heb op een moment gedacht dat ik mij vergist moest hebben met het pad voor de wandelpelgrims. Dan heb ik het even nagekeken in het boekje en de auteur had hier weldegelijk gemarkeerde stippellijntjes getekend, waardoor ik ervan uit ging dat dit stuk met de fiets te doen was. NIET DUS! Ik weet niet hoeveel kilometers ik mijn fiets omhoog heb geduwd, maar het was vast en zeker meer dan me lief was.
Tegen de middag was ik al pieredood en had ik toch al 15 kilometer gekropen over een tijdspanne van dik 2 uur. Wanneer ik op het punt sta on de N525 te verlaten, neem ik een broodnodige pauze en bekijk ik de opties even. Mijn doel voor vandaag halen was al volkomen onmogelijk en diende noodzakelijk bijgestuurd te worden. Aangezien de stappende pelgrims hier rond de N525 blijven slingeren, besluit ik om die te blijven volgen. Veel autoâs rijden er hier toch niet meer en eer zal vast wel meer slaapgelegenheid zijn dan over het normale pad.
Er staat een ijskoude noordoostelijke wind en het gaat flink omhoog. De perfecte kleding aantrekken is volstrekt onmogelijk. Zweten doe je toch en kou zal je krijgen. Het is hier zo abnormaal koud voor de tijd van het jaar, dat het daarnet een item was op het regio nieuws.
Mijn gemiddelde bewogen snelheid vandaag is 11 km/uur. Ongeveer 5,5 uur heb ik dus vandaag getrapt en gestapt en ik was tot op de bodem leeg toen ik besloot om in Lalin iets te gaan zoeken om te slapen. In eerste instantie was ik zwaar teleurgesteld in mezelf dat ik mijn doelstelling niet had gehaald. Maar morgen aankomen in Compostela zou nog steeds moeten lukken. En dus zullen we morgen alweer zien wat de dag ons brengt.
P.S. de tijdelijke vulling was meer heel tijdelijk. Ze leek wel van suiker en de krater in mijn tand is er helemaal terug.
Puebla de Sanabria naar Verin. 93 km 1200 hm.
Hoe kan ik dit het best omschrijven. Het landschap hier blijft best wel mooi. Maar als je 20 fotoâs neemt lijken ze allemaal op elkaar.
Vandaag waren er ook meer wolken en was het zicht helemaal niet helder.
Hoewel de eerste 54 km best pittig waren, deed ik er met plezier nog 39 bij. Die waren helemaal niet zo zwaar meer en zo kom ik op een leuk schema voor de volgende drie dagen. Het zijn namelijk nog maar 210 kilometers tot Santiago. Alleen de indeling is helemaal niet zo eenvoudig. Morgen is het nog vrij duidelijk wat ik wil doen. Maar voor die twee laatste ligt dat iets moeilijker.
Ik zou dus donderdag aankomen. Dan heb ik daarna drie dagen om naar Muxia en Finisterre te fietsen en zo blijft er nog 1 dag over om eens enkele plaatsen in Compostela te bezichtigen waar ik voorheen nooit aan toe ben gekomen. Ik ga me de komende dagen niet bepaald vervelen denk ik.
Zamora naar Puebla de Sanabria. 123 km 1830 hm.
Elke dag begint met opstaan. Ook vandaag. Maar helder wakker werd ik niet. Ook niet na het ontbijt en de koffie. Dus inpakken ging een beetje op automatische piloot.
Het vertrek liep niet echt van een leien dakje. Bij het uitrijden van de stad, was de weg die ik getekend had door de spoorwegtunnel afgesloten en er stond geen omleiding. Dus heb ik geïmproviseerd via een wandelweggetje aan de andere kant van de spoorweg. Wanneer ik eindelijk terug aansluiting vond op mijn route kwam ik in een prosessie terecht. Daar raakte ik met enige moeite toch voorbij.
Wanneer ik enige tijd later op een bankje een stukje brood zit te eten, bijt ik een tand stuk. Het doet geen pijn maar is gewoon een beetje scherp en voelt wat lastig aan.
Na de middag gaat het fietsen als maar beter. Als ik na 83 km aan de camping aankom waar ik een bungalow kan huren, besluit ik om nog iets verder te fietsen tot net voorbij de grens met Portugal.
Daar kom ik in een klein dorpje en vind ik nergens een overnachtingsplaats. Het volgende dorp waar zeker mogelijkheden zijn is maar 18 km verder. Am is deze keer de maar wel erg zwaar onderschat. Het gaat enkele keren wel erg stijl omhoog. En na meer dan 100 km wordt dat er niet beter op.
Het is al erg laat wanneer ik aankom. Maar de opluchting is groot wanneer er nog een plaatsje is om te overnachten.
Salamanca naar Zamora. 67 km 400 hm
De omschrijving van de route vandaag? Saai! Maar ik neem er vrede mee. Het was ook niet erg vermoeiend. En dus houd ik hopelijk wat extra energie over voor wat er morgen op het programma staat.
De weersvoorspelling gaf frisser weer en een kleine kans op regen. En ja, Het was een beetje frisser dan de voorbije dagen. Maar regenwolken heb ik in de wijde omgeving niet kunnen bespeuren.
Voor morgen vind ik het moeilijk om mijn einddoel juist te bepalen. Na een goeie 75, 102 of 120 km. Ik laat het morgen weten. (Of overmorgen als ik morgen geen internet heb.
Cáceres naar Plasencia 98 km 1147hm
Vandaag ga ik het korter houden dan gisteren. Er stond vandaag enorm veel wind. En bijna altijd op kop. Ik keek er al gans de dag naar uit om aan te komen in Galisteo. Maar buiten dat het dorpje mooi ommuurd is, was ze eigenlijk niets te zien. Het enige hotel ligt ongeveer 1 km buiten het dorpje.en dat zag er ook al best aftands uit. Zo besloot ik er nog 20 km bij te fietsen naar Plasencia. Na veel zwoegen en zweten kwam ik hier om 19h00 aan. En daar heb ik geen spijt van. Ik heb een leuke
kamer en dit stadjeus het best leuk vertoeven.
Mijn fiets is goed aangekomen. Al had ik wel een klein probleempje. Mijn achterste band leek niet helemaal hard te staan en bij het oppompen is gebleken dat het ventiel niet goed afsluit. Dus heb ik mijn reservebinnenband al moeten gebruiken nog voor ik goed en wel vertrokken ben. Morgen zou ik om tien uur langs de fietsenwinkel kunnen en dat ga ik waarschijnlijk ook doen. Ik zal dus vrij laat vertrekken morgen, maar dan ben ik toch wat meer gerust.
Verder heb ik vandaag mijn tijd gevuld met de toerist uit te hangen in Sevilla en dat ging me best goed af. Morgen wordt het wellicht een heel ander soort toerisme. Zweten op de fiets. Eerst proberen wat beter te slapen dan de voorbije 2 nachten.
Laatste dag van Semana santa
Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit van gehoord. Semana Santa in Sevilla. Witte donderdag en goede vrijdag zijn hier onwerkelijke feestdagen. Door de hoofdstraten van de binnenstad gaat er dan dag en nacht een indrukwekkende prosessie uit. Grote beelden, geplaatst op versierde platformen worden door groepen mensen door de stad gedragen. Hoeveel mensen er onder één beeld staan weet ik niet, maar het zijn er erg veel. Vóór ieder beeld lopen tientallen mensen, gekleed in een pij en een puntmuts. Zij dragen soms grote kaarsen, een kruis of een staf. Anderen dragen niets. Maar die hebben dan soms wel snoep bij om aan de kinderen te geven die onderweg naar de ommegang staan te kijken. In de straten staan staan de mensen rijen dik. Alleen op de betalende zitplaatsen is het vaak rustiger. Ik vond het leuk om eens te zien.
De heenreis is al goed verlopen. Morgen voormiddag mag ik normaal gezien mijn fiets gaan ophalen en zaterdag begin ik dan te trappen. Ik kijk er stiekem al een beetje naar uit.
