Bazas naar Bourriot-Bergonce. 42 km 60 hm

Deze nacht had ik erg goed geslapen. Na het ontbijt hakte ik de verwarde knoop door. Ik nam mijn gsm en belde een nummer uit het boekje. Oui, oui, oui. Waren de antwoorden op mijn vragen. Ik kon dus slapen, maar voor 17h00 waren ze niet thuis. Geen probleem. Ik ben er toch maar ten vroegste om 19h00. Ik ga nu vertrekken vanuit Bazas. Euh, oké. Maar als je het niet haalt, wil je me dan verwittigen. Geen probleem. Tot vanavond. 

Ik nam mijn spullen en wandelde om 9h00 de deur uit. Drie straten verder zie ik een jonge man met een rugzak praten met een persoon in een auto. De wagen rijdt weg en de man begint te stappen. Hij loopt 200 meter voor mij en heeft hetzelfde tempo.  Op het einde van de straat is hij naar iets aan het zoeken. Ik kom al snel bij hem. Waar kom je vandaan. Nederland... dat is gemakkelijk.  Dan gaat het in het Nederlands. Hij komt uit Amsterdam.  Zijn naam ben ik spijtig genoeg vergeten. Hij is gisteren aangekomen in Bazas en vandaag beginnen stappen zonder kaartjes of weg beschrijving. En in het stuk van deze morgen staan er helaas geen tekens. En dus lopen we tot Captiuex samen. Daar is het één uur en dus tijd voor mijn middagpauze. We hebben 21 km gedaan. Hij stopt daar voor vandaag. Maar wanneer ik rustig eet en mijn voeten verzorg, schrijft hij wat notities op uit mijn boekje.

Om half drie nemen we afscheid en ga ik weer op pad. De eerstvolgende 10 km gaan goed. Daarna wordt het lopen in de zon. De 39 die het boekje beschreef zijn er 42. Best pijnlijk... die laatste 3 km. Maar het is wat het is. Een blijvende kramp in mijn rechter voet en een klein blijntje aan de linker houd ik eraan over. Maar ik ga ervan uit dat die dingen wel goed komen. De verloren zaak van gisteren krijgt terug een beetje perspectief. 

Daar gaat dan mijn droom om tot Pomplona te stappen. Ik zou vandaag 37 km doen. En dus begin ik deze morgen, na de mis in de abdij, aan een pittige dagtocht.  In Bazas is het markt. De marktkramers  beginnen op te ruimen want het is ondertussen al één uur. Ik koop nog even een brood en wat bananen en stap weer verder. Alle terrasjes zitten eivol. Drie km verder stop ik onder een boom in de weide voor een hapje. Maar eerst wil ik even bellen voor een slaapplaats. Waar ik naartoe wil is er alleen een hotelletje. Daar is het volzet. Verder gaan is geen optie, dus begin ik alle adressen tussen Bazas en het hotelletje op te bellen. Na enkele telefoontjes zegt een dame me dat in gans de streek alle B&B's afgehuurd zijn door een koppel dat vandaag trouwt. En ja, zelfs de pelgrimsopvangplaatsen blijken vol te zitten. Er rest mij maar één oplossing voor vandaag en dat is terugkeren naar Bazas. Met de moed in mijn schoenen keer ik dus terug. Wetend dat de impact van hiervan erg groot is. Deze 21 km extra had ik nodig om op 2 dagen door de Landes te kunnen stappen. En dan lag ik perfect op schema om op tijd aan te komen in Pamplona. Nu weet ik helemaal niet meer hoe ik dit ga oplossen. dagen van 40 km lijken mij echt gekkenwerk. Een week meer dan 30 km per dag is al zo slopend dat die 20 km inhalen haast onbegonnen werk lijkt. 

Om te beginnen ga ik er eens een nachtje over slapen en dan bekijk ik het nog eens met een frisse kop.

Saint Ferme naar Brannens (abdij Le Rivet) 35,6 km 230 hm

Gisteren avond belde ik naar een refuge om vandaag te slapen. Het was niet eens van Désolée,  maar botweg "non". En dus moest ik iets anders verzinnen. Deze abdij staat mee in het boekje, maar ligt 3,5 km naast de weg die je normaal loopt. En dus besloot ik om hoer mijn bestemming van te maken.

Na net geen 20 km kwam ik in La Réole. Dat is best een leuk stadje aan de oever van de Garonne. Er liep tot dit weekeinde een kunst tentoonstelling en daar heb ik een klein stukje van gedaan. Daarna liep ik verder op mijn kaartje naar de abdij. Bij aankomst kon ik direct aan tafel. Ik heb mij verontschuldigd en gevraagd of ik eerst mocht douchen. Ik stink altijd veel te hard na een dagje wandelen om meteen bij andere mensen aan tafel te gaan zitten.

10 minuten later zat ik mee aan tafel voor een tas soep, pasta met een slaatje en een stukje fruit. Daarna ben ik gaan luisteren naar de kloosterzusters hun avondgebed in de kerk. Dat wordt bijna allemaal gezongen en de toeschouwers zijn alleen toegelaten in de zijbeuk van de kerk. Het hoofddeel is alleen voor de zusters. Daarna heb ik betaald aan moeder overste en heeft ze mij uitgenodigd om morgenvroeg naar de ochtendviering te komen na het ontbijt.

En daarna staat er een super lange dag op het programma. Arme voetjes.en dan zou het ook nog erg warm worden. 

Saint Ferme naar Brannens (abdij Le Rivet) 35,6 km 230 hm

Gisteren avond belde ik naar een refuge om vandaag te slapen. Het was niet eens van Désolée,  maar botweg "non". En dus moest ik iets anders verzinnen. Deze abdij staat mee in het boekje, maar ligt 3,5 km naast de weg die je normaal loopt. En dus besloot ik om hier mijn bestemming van te maken.

Na net geen 20 km kwam ik in La Réole. Dat is best een leuk stadje aan de oever van de Garonne. Er liep tot dit weekeinde een kunst tentoonstelling en daar heb ik een klein stukje van gedaan. Daarna liep ik verder op mijn kaartje naar de abdij. Bij aankomst kon ik direct aan tafel. Ik heb mij verontschuldigd en gevraagd of ik eerst mocht douchen. Ik stink altijd veel te hard na een dagje wandelen om meteen bij andere mensen aan tafel te gaan zitten.

10 minuten later zat ik mee aan tafel voor een tas soep, pasta met een slaatje en een stukje fruit. Daarna ben ik gaan luisteren naar de kloosterzusters hun avondgebed in de kerk. Dat wordt bijna allemaal gezongen en de toeschouwers zijn alleen toegelaten in de zijbeuk van de kerk. Het hoofddeel is alleen voor de zusters. Daarna heb ik betaald aan moeder overste en heeft ze mij uitgenodigd om morgenvroeg naar de ochtendviering te komen na het ontbijt.

En daarna staat er een super lange dag op het programma. Arme voetjes.en dan zou het ook nog erg warm worden. 

Saint-Foy-la-Grande naar Saint Ferme. 27 km. 

Het duurde even voordat ik deze morgen vertrokken was. Ik vond geen enkele bakker die open was. En eigenlijk was ik er bijna voorbij gelopen.  Het was bijna 10 uur wanneer mijn baguette in de rugzak stak. Maar niet getreurd.  Het is vandaag eens geen 30 km.

Wat het vandaag wel is, en dit ook voor de verandering,  beestig warm! Ook dat is niet altijd goed voor de moraal. En dan  denk je dat het door het bos gaat zijn, maar niets is minder waar. De groene vlekken op het kaartje zijn wijngaarden. Een ganse dag door de blakende zon. Al moet ik dat nuanceren.  Na de middag komen er wolkjes langs die om 17h00 zelfs enkele druppels laten vallen. Toch ben ik blij wanneer ik omstreeks 18h00 de pelgrimsherberg binnen stap. De uitbaatster had vandaag voor de verandering eens niemand verwacht, wat maakt dat ik hier alleen ben als gast. Zij is Engelse en we hebben gans de avond gezellig gebabbeld. Wat maakt dat het nu al laat is en dus hoog tijd is om te slapen.  

En dan nog 1,5 km om te gaan eten.

Deze morgen was alles nog nat. Op de binnenkant van mijn schoenen na, want daar zat krantenpapier in. Het duurde dan ook abnormaal lang vooraleer ik klaar was met inpakken. De natte spullen heb ik aan de rugzak te drogen gehangen. 

Om 9h45 vertrok ik bij de bakker. Eigenlijk veel te laat. Maar tijd kan je nu eenmaal niet terugdraaien. Het werd al snel lekker warm en het bos gaf de nodige verkoeling. Rond de middag bleef ik wel door de bomen lopen, maar op het asfalt. En de bomen brachten niet meer de benodigde verkoeling.  Tot aan km 28 was het gewoon wandelen. En dan gaat het plots erg sterk bergop en komen er prachtige zichten over de bossen en wijngaarden. Dat laatste stukje is echt genieten.  Al gaat het er soms stevig bergop. 

De zoektocht naar een slaapplaats gaat niet zo vlot. Maar tegen 8 uur heb ik dan toch een bed gevonden. Ook dat is eigenlijk veel te laat. 

Nu nog even mijn voetjes verzorgen en mijn tanden poetsen en dan lekker gaan slapen. 

%%%FOTO1%%%

%%%FOTO2%%%

Wanneer ik deze morgen ging ontbijten was het ligt aan het regenen. Een uur later was het droog en ging ik op pad. De eerste 9 km gingen vlotjes. Het verliep weliswaar geheel over het asfalt er er valt niet echt veel speciaals over te vertellen. Nog voor de middag kwam ik aan in Saint-Astier. Het zonnetje brak erdoor en dus zette ik mij op een terrasje. Ik nam de zonnecrème en smeerde mij in. Een uur later komen er alweer grijze wolken aanzetten. Nu en dan valt er een druppel uit. Op een bepaald moment miezert het net voldoende om mijn regenkleding aan te trekken. Wanneer het een beetje omhoog gaat wordt ik natter van te zweten dan van de regen en dus gaat het regenpak terug uit. Nauwelijks een half uur later komen er echte regenwolken aandrijven. Ik ga in een bushokje zitten om te schuilen. Aan de andere kant van de weg maait een boer zijn gras met een zeis. Hij denkt nog niet aan schuilen. Ik doe ondertussen mijn regenpak terug aan en wanneer ik terug vertrek houdt de boer het voor bekeken. Vanaf dan valt de regen er soms met bakken uit. Het stopt niet meer met regenen. Doffe ellende is het. Ik stap verder op karakter. Om 18h15 kom ik als een waterkip in Mussidan aan. De warme douche doet goed. Om te eten is er echter niet veel keuze. Het enige dat open is in dit slapende stadje is een meeneempizza recht tegenover het hotel.

Morgen hangt mijn rugzak gans de dag vol kleren die moeten drogen. En al de weersvoorspellingen uitkomen zullen de kleren tijdens de volgende dagen met veel gemak droog geraken.

P.s. vandaag heb ik geen foto's genomen

Thiviers tot Cornille. 31,5 km 350 hm

Deze morgen werd ik wakker toen de onderbuur in het stapelbed zijn nest verliet.het was toen 7 uur. Al starend naar het plafond kwam ik tot het besef dat het best wel meeviel om met andere pelgrims op een zaaltje te liggen. In dit kamertje konden er net 4 in. Er lagen er ook nog 2 in hun tentje. Ik had eigenlijk gedacht dat ik in deze periode niemand meer ging tegenkomen. Fout dus. Al is de kans erg klein dat ik van de 5 anderen nog iets ga horen. Hun afstanden zijn net iets te kort. Van mijn onderbuur weet ik het eigenlijk niet. Die was al om 7h30 op pad en heb ik nergens meer gezien. 

Het was alweer aangenaam weer om te stappen. Morgen wordt het 25 graden. Dat is eigenlijk al iets te warm. En daarna geven ze regen. Pfff.

Wat de route van vandaag betreft. Euh, wat zal ik erover vertellen. De mensen van het genootschap in dit departement hebben ze op twee plaatsen verlegd. De eerste keer was ik rustig de goed aangegeven bordjes aan het volgen en zag ik veel te laat dat ik niet meer op mijn gps track zat. Het nieuwe stukje was meer dan een kilometer langer. Als het er geen twee waren. De tweede keer had ik het gelukkig op tijd gezien. Anders zat ik helemaal verkeerd om hier te kunnen slapen en dat is toch wel vervelend wanneer je onderweg iets hebt gereserveerd en er niets anders te vinden is. In het boekje dat dit jaar gereviseerd is en dus vrij up-to-date zou moeten zijn, stonden enkele adresjes in. Mijn eerste keuze bleek failliet te zijn. Mijn tweede keuze verschafte mij het nummer van een B&B die niet in het boekje stond. Maar daar nam niemand op en dus mocht ik haar terugbellen. Bij aankomst vond ik niet zo goed de weg. Tot een oudere dame naar mij toe kwam en vertelde dat ik hier goed zat. De B&B is gesloten. Maar het huisje dat ze verhuurde staat leeg en daar kan ik nu slapen. En hier zit ik nu, aan de rand van het bos in een oud verlaten huis. 

Iedere keer neem ik twee noodrantsoenen mee. Daar ben ik mee begonnen nadat ik de eerste keer door Frankrijk fietste en op zondagavond nooit eten vond. In de vorige etappes heb ik er iedere keer eentje nodig gehad op 19 dagen tijd. Deze keer zit ik na 4 dagen al door mijn voorraad heen. Wanneer ik morgen in een winkel kom, zal ik maar terug een noodrantsoentje inslaan. Het is nog ver tot Pamplona. En een noodrantsoen is nog altijd beter dan een avond zonder eten.

Daarnet had ik nog een erg mooie zonsondergang. En zo wordt het alweer snel bedtijd.

Chálus naar Thiviers. 37 km 320 hm

Wanneer ik gisteren in mijn bed ging liggen dacht ik dat ik vreselijk slecht zou slapen. Ik voelde geen zachte matras. Het leek eerder dat ik op overtrokken veren was gaan liggen. Maar na een tocht als gisteren duurde het niet erg lang of ik wist van de wereld niet meer. Het ontbijt vanmorgen was al zo pover als de matras en de koffie smaakte niet lekker. Ook het weer deed lekker mee. Zwaar bewolkt met nu en dan wat gemiezer of een kort buitje.

Het leek wel of het vandaag helemaal niet mee zat. Maar toch ... ondanks mijn stramme benen kon ik toch goed blijven stappen. En soms is het wel goed om de zaken ook van de andere kant te bekijken. De bewolking zorgt ervoor dat het een aangename temperatuur blijft om in te stappen en ik heb geen zonnecrème moeten smeren. De helft van de route liep over onverharde paadjes en ik heb onderweg een matje gevonden en heb gemerkt dat ik daar prima op kan pauzeren. Misschien ga ik dat de komende dagen eens wat vaker doen. Deze voormiddag bijvoorbeeld heb ik geen pauze genomen. En dat kan zeker niet de bedoeling zijn. Een beetje genieten moet er zeker bijhoren. Een dik uur voor ik hier ging aankomen heb ik mij dus op mijn matje gezet en heb ik alle adresjes van B&B's en het hotelletje in dit dorpje gebeld. Désolée over gans de lijn. En dus slaap ik nu met drie andere pelgrims in een piepkleine bungalow die op de camping geboud is voor de pelgrims. Spijtig genoeg is het zaterdagavond en dus fuif in het café van de camping waar onze bungalow net naast ligt. Ik zal al maar op zoek gaan naar mijn oordopjes en mij vervoegen bij de drie anderen. Die liggen al in hun bed.