|
Heej allemaal!
Weer een tijdje geleden dat ik nog geschreven heb, dus de
hoogste tijd voor nog een blogbericht. Spijtig genoeg bieden de voorbije weken
hier in Bayern niet veel spannend materiaal om over te schrijven. Bij deze waag
ik toch een poging.
Wat in elk geval een highlight was, was het bezoek van mijn
vriend, mijn ouders en mijn broer. Mijn vriend was hier van donderdag 14 april
(hij was met de trein gekomen), en mijn ouders en broer kwamen toe op zaterdag
16 april (met de auto). De twee dagen dat ik met mijn vriend alleen was, waren
we in Augsburg op trot. Voornamelijk om te shoppen, en nee, geen medelijden
hebben met hem, de helft van de tijd waren we op zoek naar een jas voor hem (en
een bikini voor mij). Zaterdag, toen mn ouders en broer er waren, hebben we
een uitstap gemaakt naar Schloss Neuschwanstein. Zondagochtend was er dan weer
het afscheid, want ze hadden nog een autorit van 8 uur voor de boeg.
De week nadat mijn vriend, mijn ouders en mijn broer op
bezoek waren, begon voor de kinderen de paasvakantie (een week later dan in
België). Op donderdag 21 april, Witte Donderdag, zijn we naar de zoo van
Augsburg geweest. Op vrijdag de 22ste (Karfreitag of Goede Vrijdag)
kwamen vrienden van de ouders op bezoek met hun kinderen en aten we s avonds
sushi (omdat op Goede Vrijdag geen vlees gegeten wordt). Het bezoek bleef tot
de volgende dag. Op zondag, Pasen dus, waren we uitgenodigd bij de ouders van
D., daar konden de kinderen paaseieren en geschenken zoeken in de tuin. s
Middags hebben we daar ook gegeten en in de namiddag was er dan nog koffie en
gebak bij D. en J. thuis. Dan heb ik ook nog vrij veel gespeeld met de
kinderen, ze wilden uiteraard graag hun nieuw speelgoed uittesten. Op maandag
waren we uitgenodigd bij de zus van J., daar hebben we eerst koffie en gebak
gehad, en daarna zijn we samen naar een park geweest waar een soort tentoonstelling
van dieren (kippen en konijnen) was. Terwijl ik dit schrijf denk ik oh jee hoe
vreselijk klinkt dat maar eigenlijk was het best wel gezellig. Vooral
enkele reusachtige konijnen (nee echt, reusachtig!) waren wel leuk om te zien.
Bovendien heeft V. daar ook een rondje op een kameel gereden.
Wat ook opvallend is de laatste tijd, zijn de plotse
pre-puberale episodes van de vrouwelijke helft van de tweeling hier. Hoewel
dochter V. ook eerder al uitbarstingen van zickigheid(*) had, zijn die sinds
ongeveer een maand plots veel frequenter en erger geworden. Normaal gezien zou
ik me daar natuurlijk persoonlijk niks van aantrekken. Wanneer in de bovenkamer
van V. de zick-modus ingeschakeld is, kan je daar toch niet veel aan doen,
behalve wachten tot het voorbij is.
Nu, er is wel degelijk een reden waarom ik me daar
persoonlijk wél iets van aantrek. Fräulein V. vertoont (of misschien beter
vertoonde, aangezien het ondertussen minder erg geworden is) namelijk een
ongezonde portie jaloezie
Het is/was namelijk helemaal niet naar haar zin dat
papa J. en ik goed met elkaar opschieten en ook af en toe samen wat ondernemen,
zoals gaan fietsen, Dirndl kopen, of gewoon in het weekend op het terras
genieten van het zonnetje. Dat uitte zich dan in niet bepaald sfeervolle
erupties van zickigheid.
Gelukkig had die jaloezie geen invloed op haar mening over
mij, ze vond me nog steeds geweldig en ik kreeg nog steeds mijn portie knuffels
(elke twee minuten). Maar alleen als papa niet in de buurt was. Met J. in de
buurt ging het soms zo ver dat ze me negeerde,en bemerkte ik controlerende
blikken (om te zien of ik niet te dicht in de buurt kwam van papa) en bewuste
pogingen om hem van mij weg te houden. Vooral als J. en ik wat durfden te
ondernemen, riskeerden we zickenalarm. In het slechtste geval lokten we
zickigheid uit door gewoon met elkaar te spreken
Hoewel J. en ik afgesproken hebben om V. vooral niet haar
goesting te geven (namelijk elkaar ontwijken!) vind ik het soms moeilijk dat
niet te doen. In de week is het geen probleem, maar in het weekend, of wanneer
J. verlof heeft, wordt het voor mij soms moeilijk. Dan ben ik vaak bewust bezig
niet teveel in zijn buurt te komen, niet te veel met hem te praten
Het
voordeel is dan dat zickenalarm (meestal) vermeden wordt. Spijtig genoeg maakt
dat het er niet bepaald gezelliger op voor mij.
Ik kan me aan heel wat concrete gevallen herinneren, maar om
het actueel te houden beschrijf ik liever volgende situaties (die bij lange
niet de ergste waren). Een voorbeeld is 21 april, de donderdag voor Pasen. De
kinderen hadden vakantie, de ouders hadden verlof, en we maakten een uitstapje
naar de zoo van Augsburg. Hoewel er niet echt sprake was van zickenalarm, was
het wel heel opvallend hoe V. probeerde J. van mij weg te houden en aan papa
hing. Controlerende blikken kreeg ik in overdosis. Om niks uit te lokken heb
ik dan ook bewust afstand gehouden, maar haar gedrag werkte wel ongelooflijk op
mijn zenuwen. Resultaat: geïrriteerde en gedeprimeerde G.
Afgelopen weekend zijn we op de Plärrer geweest, een grote
kermis in Augsburg. Ik keek er naar uit, niet omdat ik van kermissen houd (ik
heb eigenlijk een hekel aan kermissen
) maar omdat ik dan eindelijk mijn Dirndl
eens kon aantrekken in het openbaar. Daar komen namelijk veel vrouwen in Dirndl
en mannen in Lederhosen. V. had vlak voor we vertrokken echter een vreselijk
geëscaleerde zickenepisode, die gelukkig niets met mij te maken had. Toen we op
de kermis waren zinderde dat nog een beetje na, maar het ergste was wel
voorbij. Hoewel haar zickigheid zoals gezegd niks met mij te maken had, kon ik
het toch niet laten J. te mijden en vooral niet te veel met hem te spreken. Ik
wou namelijk niks uitlokken, omdat ik de indruk had dat V. op het randje van
hervallen stond. Resultaat: geïrriteerde en gedeprimeerde G. (Heeft er nog
iemand een déjà lu?) Daar kwam dan nog eens een barstende koppijn bij,
gezellig. De innemende J. wist me gelukkig nog op te vrolijken met een
Lebkuchen met de tekst I mog di (ich mag dich).
Maar nu genoeg over dat onderwerp. Ik trek het mij sowieso
te veel aan, en 6 alineas zijn echt teveel om te wijden aan dat onderwerp. Bovendien
lijkt het grootste gevaar op een zickenaanval ondertussen (ongeveer) geweken te
zijn. De voorzorgen die ik de laatste tijd neem zijn met vrij grote waarschijnlijkheid
overdreven, maar ik ben nu eenmaal overbezorgd.
Wisselen we liever van thema. Ik heb namelijk weer iets om
me op te verheugen: binnen 2 weken krijg ik weer bezoek! Op 14 mei kan ik mijn
liefste schatteke weer in mijn armen sluiten! Net niet op het juiste moment eigenlijk, want op 19 mei zijn we precies 4 jaar samen. Maar dat vieren we dan
wel uitgebreid de dagen daarvoor! Dat zal in elk geval zijn laatste bezoekje
zijn, want daarna is het nog maar anderhalve maand voor ik weer naar huis ga
iets
waar ik heel gemengde gevoelens over heb. Maar soit, daar ga ik het nu niet over
hebben, dit blogbericht bevat al meer dan genoeg drama!
Tot de volgende!
(*) Zicke: letterlijk: geit(je). Een meisje of vrouw die zickt oftewel zich zickig gedraagt. Hier bestaat
volgens mij geen goede vertaling voor. Concreet gaat het meestal om irrationeel,
puberaal gedrag, dat typisch is voor het vrouwelijke geslacht (excuseer, maar
het moet gezegd worden, ik heb in elk geval nog nooit een mannelijke Zicke
meegemaakt). Mopperen, pruillippen, zeuren en bokkig zijn horen hierbij. Kan
ook gepaard gaan met schreeuwen, met deuren slaan e.d. Samengevat: sehr unschön!
03-05-2011, 20:51
Geschreven door Supernanny G
|
