|
Heej allemaal!
Ik heb ondertussen vier prettige weekends achter de rug
hier, maar ik moet zeggen, het voorbije weekend spant de kroon. Eerst wat
algemeens over de weekends hier. Het is ondertussen de gewoonte geworden dat J.
en ik dan vrij laat opblijven. Dan drinken we bier, hebben zeer diepzinnige
filosofische gesprekken (*kuch*) of kijken we films die vrouwlief niet
apprecieert, voornamelijk actiefilms zoals Stirb Langsam, oftewel Die Hard.
Over de vreselijke gewoonte alle anderstalige films en series te dubben zal ik
een volgende keer nog wel een tirade afsteken
Maar dus, afgelopen weekend.
Meer bepaald zondag, gisteren dus. Ik had al een tijdje - via een lokale sociale
netwerksite -contact met een Augsburger. Mannelijk, 29 jaar, kwam sympathiek
over in de berichten die hij schreef maar op het Internet kan je je als eender
wie voordoen dus dat zegt niet veel. Nu had die jongen/man mij aangeboden om
mij een rondleiding te geven in de stad Augsburg. Eerste gedachte: riskant,
niet doen. Tweede gedachte: toch niet zo riskant, zolang we op openbare
plaatsen blijven en in de stad zijn er altijd andere mensen in de buurt. Besluit:
ik waag het erop, met als voornemen zeker niet mee te rijden met de auto, mocht
hij dat voorstellen. Ik ben nog niet zot.
Afspraak om 15u aan de hoofdingang van het Hauptbahnhof van
Augsburg. Best spannend eigenlijk, ik had wel wat zenuwen maar eerder positieve
dan negatieve. En wat een opluchting toen de jongeheer P. in levende lijve voor
mij stond: hij bleek uitermate vriendelijk, sympathiek, en zelfs een beetje een
gentleman te zijn. Hij heeft me enkele culturele hoogtepunten (het stadhuis, de kathedraal,
Sankt Ulrich und Afra) laten zien en verteld waar het goed uitgaan is. Dan zijn
we wat gaan drinken in een Irish pub en vroeg hij of ik daarna mee iets wou
gaan eten, hij had namelijk al afgesproken met enkele vrienden. Toen bleek dat deze
vrienden ofwel onbereikbaar waren ofwel afzegden toen hij ze opbelde, besloten
we maar met twee pizza te gaan eten, P. kende namelijk een goede pizzeria.
We verlieten de Irish pub en gingen te voet op weg naar het
restaurantje. Alles prima, alles OK, tot P. aankondigde dat zijn wagen een
beetje verder geparkeerd stond en dat we best met de auto naar de pizzeria zouden
rijden omdat die wat verder weg was... Alarmbelletje in mijn achterhoofd slaat
op hol. Niet met een vreemde meerijden, niet met een vreemde meerijden, niet met
een vreemde
. Hopend dat mijn mensenkennis me niet in de steek liet besloot ik
toch maar mee te rijden, ondanks mijn goede voornemen. Op weg naar de auto liet
een van de onbereikbare vrienden van P. eindelijk iets weten: hij wou ook mee
naar de pizzeria. Nog beter, twee onbekende oudere venten voor mij alleen...
Aangekomen bij de auto: nog snel overwegen of ik toch niet
op een subtiele manier heel snel zou wegrennen richting station
Toch maar
ingestapt. Op het dashboard een boekje Augsburg: Die Stadtführung. Wat lief, hij heeft zich speciaal nog
geïnformeerd voor mij
Of nee, zou het een truc zijn om mijn vertrouwen te
winnen? Ik was duidelijk nog niet 100% zeker over mijn beslissing. Eerst M.
afhalen, de vriend van P. Net als P. ziet M. er absoluut niet uit als een crimineel, eerder
een echte braverik, dus dat was al een opluchting.
Dan richting pizzeria, ik kon het niet laten om goed op te
letten of we de stad niet uitreden richting the middle of nowhere
maar niks
aan de hand, we bleven in het stadscentrum. Auto geparkeerd, nog een stukje te
voet, en opeens merkte ik dat we recht op een erotiekshop toeliepen. Toen ben
ik echt bijna gaan lopen, tot ik naast de gevel vol neonlicht een klein
restaurantje kon ontwaren. De pizzeria, oef. Ik moet toegeven dat ik best opgelucht
was toen we binnengingen, nu was ik minstens anderhalf uur veilig.
Heerlijke pizza gegeten, bier gedronken, gezellig gebabbeld
En tijdens al dat gebabbel heb ik een geweldige ontdekking gedaan: die jongens zijn
echt schatjes. Het grootste probleem in hun leven is dat ze te verlegen zijn om
vrouwen te ontmoeten
Vooral M. was veel banger voor mij dan ik voor hem. Zeer
vreemd dat P. het aangedurfd had mij zo te ontmoeten, waarschijnlijk was hij
zenuwachtiger dan ik, maar hij verbergt het sowieso beter dan M. In de pizzeria was het echt heel gezellig, ik
hoop alleen maar dat zij er net zo over dachten en mij niet al te gestoord vonden.
Afrekenen en opkrassen want het werd wat laat. Wann
fährt dein Zug?. Keine Ahnung. Dann fahren wir dich heim. Weer dat alarmbelletje...
Het dorpje waar ik woon bevindt zich, jawel, in the middle of nowhere. Ze zouden
me eender waar naartoe kunnen rijden. Het was echter zeer onwaarschijnlijk
geworden dat ik met twee criminelen te maken had: als ze mij naar een donker verlaten
landweggetje hadden willen rijden hadden ze dat meteen kunnen doen i.p.v. eerst
gezellig pizza te gaan eten, dus heb ik mij naar huis laten brengen. Wat een
luxe, voor de deur afgezet worden. Allebei nog een dikke zoen en een dikke
merci, en hopelijk tot de volgende keer!
Gisteren was echt een van de beste dagen tot nu toe. J.
kon er echter niet mee lachen dat ik zon vreselijk risico genomen had. Toegegeven,
een beetje gevaarlijk zou je het kunnen noemen, maar met een beetje
mensenkennis en inschattingsvermogen is het zo erg nog niet. En ik zou niet zon
leuke dag gehad hebben als ik niet dat beetje risico genomen had.
07-02-2011, 19:40
Geschreven door Supernanny G
|
