Hallo liebe Leute!

Wat een weekend. Ik dacht dat het thema carnaval er al bijna opzat voor mij, enkel nog de Faschingsumzug (stoet) op dinsdag. Maar er stond dit weekend toch nog meer carnaval op het programma…

 P. had me uitgenodigd om met hem naar een Faschingsball te gaan. Eerst had ik gezegd dat dat niet zo’n goed idee was omdat ik überhaupt geen verkleedkleren had, en misschien geen tijd meer had om nog iets te vinden. Maar uiteindelijk wou ik toch sowieso die desbetreffende zaterdag (gisteren) gaan shoppen in Augsburg, dus een carnavalskostuum kopen leek nog wel mogelijk.  Mogelijk, maar niet simpel. Ik was er namelijk nogal laat bij en de kleine maten waren al bijna allemaal weg. Ik heb uren staan zoeken naar een kostuum en de tijd begon te dringen, om 19u moest ik thuis gereed staan want dan kwam P. me ophalen. Uiteindelijk toch iets gevonden: ‘Todesengel’ heette dat kostuum. Een gothic jurkje met zwarte vleugeltjes en een zwart aureooltje . Nog snel snel zwarte schoenen kopen en een zwarte panty en in vliegende vaart richting station.

Gelukkig had P. ondertussen laten weten dat hij een uur later zou zijn. Tegen 19u was ik thuis, dus nog een goed uur de tijd om me klaar te maken, kein Problem. Niet dus. Ding dong, daar stond P. voor de deur, en ik nog in de douche! Toch een uur eerder gekomen… Vond ik aanvankelijk helemaal niet leuk, maar heeft toch nog een groot voordeel gehad. P. werd namelijk uitgenodigd om in de living te wachten en heeft dan een praatje gemaakt met D. en J. Aangezien J. zich altijd ongelooflijk zorgen maakt als ik met P. uitga (en meerijd met de auto), was dat echt een goede zaak. Nu heeft hij namelijk zelf gezien wat voor een braverik P. is. Toch kon hij het niet laten zich nog zorgen te maken: in plaats van mij te waarschuwen voor P. zoals gewoonlijk, drukte hij P. op het hart goed op mij te passen. Onverbeterlijk.

Ondertussen heb ik me op speedtempo omgekleed, en al zeg ik het zelf, het zag er best goed uit. De vleugeltjes en het aureooltje heb ik maar weggelaten, die zaten alleen maar in de weg. Bovendien vertelde P. dat het bal plaatsvond in de parochiezaal en dat de pastoor en aanhang daar ook zouden zijn… ging ik daar misschien toch beter niet als ‘engel des doods’ verschijnen, ik wil geen slechte indruk maken ;-) Dat hebben we dus veranderd naar ‘gothic girl’, voor het geval iemand zou vragen ‘wat ik ben’.

Los geht’s, op naar het bal. Blijkbaar is de parochiezaal 2 straten verwijderd van het huis van P. Nog even daarlangs, want P. moest zich nog omkleden. Hij ging als buikdanseres. Staan we op het punt naar het bal te vertrekken, komt P. met de mededeling dat hij me niet naar huis zou kunnen brengen, omdat hij ook graag alcohol wou drinken die avond. Pardon? Hoe geraak ik dan thuis? Blijkbaar had hij dat al besproken met D. en J., leuk dat ik dat pas te horen kreeg toen ik al ter plaatse was… Ofwel zou ik de vroegste trein nemen ’s ochtends (Hallo? Hoe geraak ik naar het station? P. woont niet in het centrum…) oftewel zou ik bij P. overnachten. Eigenlijk was enkel het tweede doenbaar. Ik vond dat niet erg, ondertussen is er geen enkele reden meer om nog bang te zijn voor hem, maar ik had het graag op voorhand geweten. Geen extra kleren, geen pyjama, geen tandenborstel, geen ontschminker, geen ‘cremeke’ voor m’n gezicht,… Bah, niet aangenaam. Maar niks aan te doen. Maar dat waren zorgen voor later, eerst gaan feesten!

Eigenlijk had het bal veel weg van de Narrensitzung.  Het publiek was aan lange tafels gezeten, vooraan was er een podium met een band en voor het podium de dansvloer. Alleen was er geen narrenschip en geen narren, en de optredens waren enkel dansopvoeringen. Ook werden er een prins en prinses carnaval uitgeroepen, wat niet het geval was bij de Narrensitzung. En natuurlijk, heel belangrijk, iedereen was verkleed. Allemaal volwassen mensen, verkleed als clowns en piraten en Minnie Mouse. Wat een zotte bende…

Omdat het zo’n lokaal bal was, kende bijna iedereen iedereen. En dan komt daar dat kleine Belgische meisje met een onuitspreekbare naam ertussen zitten. (‘Hoedelee’ is vrij representatief voor hoe Duitsers mijn naam uitspreken). We gingen aan tafel zitten bij de vrienden van P. Zoals P. al verteld had, zijn Augsburgers niet zo open tegenover vreemden. En dat merkte ik wel, aanvankelijk werd ik zelfs een beetje genegeerd. Maar ik liet me de moed niet in mijn nieuwe pumps zakken: gewoon erop afgaan. Wat een succes! Ik heb geweldig veel plezier gehad met die gasten, ze waren echt sympathiek maar een beetje gestoord. Maar dat lag waarschijnlijk aan het bier. Hoewel ik geen enkele danspas ken heb ik ook best veel gedanst. Eén van de vrienden van P. kan erg goed leiden, en hoewel ik het natuurlijk niet zelf gezien heb, had ik toch de indruk dat ik niet totaal afgegaan ben. In elk geval was het heel erg leuk. De kerels waren ook gefascineerd door het Nederlands of beter gezegd het Vlaams. Op den duur leerde ik hen Vlaamse scheldwoorden en ik moest zinnetjes zeggen in het Vlaams. “Super geil!” ('geil' is jongerentaal voor 'tof', 'cool',...!). Ondertussen werd P. gefeliciteerd met zijn nieuwe aanwinst.

Na de dansoptredens werd het feestje in de kelder voortgezet: daar was ook nog een dansvloer en een bar. Op den duur waren P. en ik de enigen die nog ongeveer nuchter waren. Ik heb me door een meer dan aangeschoten persoon laten vertellen dat het bij carnaval zo hoort om zo zat te zijn als een kanon… maar aan die traditie heb ik toch maar niet meegedaan. En omdat P. aan J. beloofd had op mij te passen, heeft hij zich ook niet zo laten gaan met de drank. Tegen 4 uur zijn we naar huis gegaan, hoewel het er niet naar uitzag dat het feestje snel afgelopen zou zijn. Maar voor ons was het genoeg geweest.

Tot laat in de voormiddag geslapen, dat was wel nodig. ’s Middags heeft gentleman P. Rösti met spiegelei klaargemaakt, heerlijk. Daarna hebben we nog wat rondgelummeld in pyjama. Ik begon me net af te vragen waarom J. nog niet gebeld of gesmst had om te vragen of alles OK was, toen ik een bezorgd smsje kreeg. “Alles in orde? Wanneer kom je naar huis? We missen je!”.  P. heef me dan maar naar huis gebracht (ik alweer in carnavalskostuum want ik had niks anders bij).

Ik was net op tijd thuis want in de namiddag hebben we nog een uitstapje gemaakt. Je raadt het nooit. Nog een Faschingsball. Deze keer voor kinderen weliswaar. De plaatselijke disco (PM heet die, is reusachtig groot, en in de hele streek bekend) organiseert elk jaar een kindercarnavalsbal, dan kunnen de kinderen ’s namiddags in de disco gaan. En mama en papa moeten dan natuurlijk ook mee. Wij hebben ons gelukkig niet uitvoerig verkleed, slechts één accessoire per persoon. Ik had konijnenoren. Man man man dat was daar saai. De kinderen verveelden zich na de eerste minuut en wilden enkel nog popcorn. En daarvoor moesten we aanschuiven. En wachten. En wachten. En nog langer wachten. En ondertussen al dat gedrang, schreeuwende kinderen, ploffende ballonnen overal. Vreselijk. En dan te zeggen dat we evengoed naar de supermarkt hadden kunnen gaan en daar een zak popcorn kopen. Maar nee, het moest dié popcorn zijn. Toen de popcorn eindelijk bemachtigd was, zijn we onmiddellijk naar huis gegaan.

Een overdosis Fasching dus, dit weekend. Dinsdag is er zoals ik al zei nog de carnavalsstoet, maar daarna is het wel ongeveer afgelopen.

Tot de volgende!

06-03-2011, 00:00 Geschreven door Supernanny G