verslag van ons weekendje Bad Neuenahr-Ahrweiler 09/04-11/04/'10
Vrijdag 09/04/10: aankomst in Ahrweiler, den ene al wa vroeger dan den andere, maar toch was iedereen ( 39 man,vrouw en kinderen)ongeveer om 19.00 u aanwezig .
Rond een uur of 4 in de namiddag had ik met de Staf nog een kleine vergadering met de vertegenwoordigers van plaatselijke loopclubs over het te lopen parkoers en uur van vertrek op zaterdagmorgen.
Na het avondeten werd er nog gezellig gebabbeld en gedronken in de bar en ging den ene al wa nuchterder dan den andere slapen.
Zaterdag 10/04/10: 't Was zo ver! We werden om 9u weggevoerd met enkele wagens naar de brandweerkazerne in Altenahr, waar werd gestart voor een 16 kms. die naderhand 14,5 kms. bleken te zijn. Maar de snellere lopers, zijn de iets tragere gaan oppikken en dan kwamen we toch aan 15,5 km, in een tijd van 1,25u.
Wat ik ook niet mag vergeten, is dat er enkele gekwetsten waren en deze hadden hun fiets meegebracht. Zij waren 'smorgens reeds voorop naar Altenahr gereden, om vervolgens met de lopers mee terug te rijden. Blijkbaar was dit te traag en/of te saai en ze zijn onderweg afgeslagen om het wat spannender te maken. Op een 1,25u waren we terug en konden we na het douchen aan tafel. Ondertussen hadden ook de partners van de lopers Ahrweiler verkend en goedgekeurd.
In de namiddag gingen we met een deel van de groep het museum de regeringsbunker bezoeken met een gids en dit was best wel interessant.
Na het avondeten werden we vergast met een quiz samengesteld en gepresenteerd door Nancy,bijgestaan door Katy. De quiz werd gewonnen door de ploeg van de Jan, Joke, Anja, Esther en Dirk ( naam van de ploeg vergeten) op de 2de plaats de ploeg van den Thierry, 3de de ploegvan de Staf, 4de de ploeg van de Michel en als laatste de ploeg van de Peter, maar ja met een naam als "de boskakkers" kan da ook nie anders. Na nog een pintje of 2,3,4, .. werd het bedtijd.
Zondag 11/04/10: Staf had aan mij gevraagd of ik een toereke kende, dus zijn we richting de bonte koe getrokken. Da was nog iets zwaarder dan de zaterdag, aangezienwe een hoogte van 120m moesten overbruggen op een afstand van ongeveer 2 à 3 km. Deze loop was toch ook weer goed voor een 12 km in een tijd van 1.08u. Spijtige was wel da we de Pascal onderweg zijn verloren, want die moest een pascaleke gaan doen en liep vervolgens in de verkeerde richting verder.
Na het middageten zijn de meeste huiswaarts gekeerd en enkele zijn nog de Romeinse villa gaan bezoeken. Da isvoor een volgende keer moesten we terug gaan.
Ik zou zeggen voor herhaling vatbaar het was gezellig en tof .
Alleen de bikers staan er spijtiggenoeg niet op, die waren al de pist in (voor nederlanders: zij waren al pleite) Bikers waren: de Kris, Michel, Johan, Dirk (v. Esther) Francine (v.d. Paul) en den Thierry. Dus zij staan niet op de foto in het krantenartikel;
Nadat ik enkele maanden geleden door omstandigheden gedwongen werd de groep met STrAFfe lopers tijdelijk vaarwel te zeggen, trooste ik me met de gedachte dat er nog altijd het blog was, dat mij in staat zou stellen de prestaties van jullie op de voet te kunnen volgen, welnu wat heb ik me daarin vergist.
Het laatste bericht dateert alweer van 8 Februari j.l., en ik weet uit betrouwbare bron (lees landgenote en STrAFfe loopster) dat er nagenoeg wekelijks diverse wedstrijden gelopen worden, echter zie ik hier op het blog niets van terug, mijn gedachte gaan in eerste instantie uit naar de geestelijk vader van dit blog, onze Percy, hoe vergaat het hem?, ook hij zal met lede ogen de teloorgang van het blog aanschouwen, en zich afvragen waarom.
Eind vorig jaar nog prijsde hij zich gelukkig met het feit dat hij het blog op het web gegooid had, en dat zodoende de thuisblijvers en/of geblesseerde het contact met de groep niet volledig zouden verliezen, welnu ik vind dat we Percy weer eens een hart onder de riem moeten steken door meer gebruik te maken van het blog, vandaar juist nu deze reactie, zo jullie allen weten wordt volgende week de ten miles van Antwerpen gelopen, met aan de start diverse STrAFfe lopers, wat zou het fijn zijn als we daar eens een mooi verslag van op het blog zouden aantreffen.
Ikzelf loop helaas niet mee, en ben ook niet in de gelegenheid als toeschouwer bij dit evenement aanwezig te zijn, ik vertouw erop dat één van jullie en mooi verslaggeske schrijft, wellicht kunnen we ons Stafke weer eens aan het schrijven krijgen, of is ons Tom bereid zijn taalvaardigheden weer eens aan te wenden om een mooi stukske te schrijven, ik laat me graag verrassen, een ding staat vast, doe het niet voor mij maar zeker voor den Percy, tot ooit.
Groet,
Rob.
P.S. Excuus voor het feit dat mijn landgenoot Dikkie de Rode Duivels heeft laten vallen, echter opgeruimd
staat netjes dacht ik zo, ik hoor Alain al zeggen .. een Ollander !!!!!
Proficiat aan degenen die mee hebben gedaan aan het Provinciaal Kampioenschap Cross. Nathalie (4e), Nick (5e) en Maarten (7e) behaalden mooie ereplaatsen. Jammer dat ik er dit jaar niet bij kon zijn.
Op de cross van Essen moeten we met meer kunnen deelnemen: niet ver, niveau voor iedereen haalbaar, en alles (parcours, kleedkamers, kantine) vlak bij elkaar.
Voilà se, voortaan geen uitvluchten meer als de Staf zegt dat ge tegen zoveel per uur moet lopen. Hier een idee van hoe snel dat is per ... meters. Heel goe voor op de piste te gebruiken, maar ook voor diegene die de feeling hebben elders te gebruiken
Nu iedereen stilaan zijn winterse topconditie bereikt, is het moment aangebroken om nog eens een wedstrijd te lopen: de cross in Ekeren. Geen excuses van te ver, enzo. We moeten op de cross van onze club, gesponsord door Electro Gielens, de zaak van onze vaste begeleider Roger, massaal aanwezig zijn (enkel zieken en gekwetsten krijgen respijt). Dinsdag nog eens goed trainen, dan rusten, en op zondag volle bak erin vliegen! Voor degenen die sportieve kinderen hebben: ook zij kunnen (tot 16 jaar) deelnemen in hun leeftijdscategorie! Meer info op www.acbreak.be.
Hartelijk dank aan de Marc voor de verrassing na de laatste training van 2009! Het heeft gesmaakt!
Vanaf morgen weer talrijk op post om er stevig in te vliegen voor het tweede deel van de winter. Er komen enkele crossen aan die voor iedereen geschikt zijn, en waar we met velen aanwezig zouden moeten zijn. Want we trainen toch ook om ons eens te testen tegen andere lopers/loopsters.
Bij deze even mijn rechtzetting, maar in de view die iedereen onmiddellijk ziet, want blijkbaar leest niet iedereen deftig de reacties op een artikel. Ik heb naar aanleiding van Tom z'n reactie onmiddellijk mijn stelling willen verduidelijken
kvrees dat mijne mail weeral, of TE serieus, of TE verkeerd wordt geïnterpreteerd. Wou gewoon zeggen dat ik het soms spijtig vind dat iedereen altijd zo snel naar huis wil als er zo eens iets georganiseerd wordt. Geen verwijten naar niks of niemand, want uiteraard heeft iedereen zijn agenda. Mor zoe een klapke achteraf is toch oek wel plezant. Met een stapke zetten wil ik ook nie noodzakelijk zeggen dat het een braspartij moet worden hé
Ik weet niet wat er aan de hand is, maar het is wel erg rustig op ons blog, in beginsel had ik het idee dat de drukke voorbereidingen voor het Sinterklaas feest de oorzaak zou kunnen zijn voor deze blog dip, aangezien menigeen de pen ter hand moest nemen om een passend gedicht of rijm, eruit te gooien, hetgeen waarschijnlijk niet voor iedereen gesneden koek is.
Echter nu dit feest voorbij is, blijft het stil op ons blog, natuurlijk kan het zo zijn dat men inmiddels de voorbereidingen voor de naderende feestdagen al aan het treffen is, zo moet deboom waarschijnlijk weer worden opgetuigd en het nodige vuurwerk worden aangeschaft, al lijkt het mij onwaarschijnlijk dat dit de oorzaak zou zijn.
Ik vrees met grote vrezen dat we hier te maken hebben met een niet te onderschatten virusachtige opponent , niet zozeer het Mexicaans griepvirus of het zogenaamde Q-koortsvirus wat de laatste dagen overal de kop opsteekt, al zou ik willen voorstellen voorlopig bij het in en uitlopen, met een grote boog om de naast de piste woonachtige kudde geiten heen te lopen, aangezien deze Q-koorts zich verspreid door de lucht, deze is trouwens bij die geiten ook zonder virusgevaar al niet te harden.
Tot de ziekte verschijnselen behoren o.a. het hebben van spierpijn, en het overmatig zweten, beide verschijnselen waar wij als zijnde STrAFfe lopers niet direct een dokter voor raadplegen, voorzichtigheid is dus zeker geboden, geruststellende gedachte is dan weer dat het virus niet overgedragen kan worden van mens tot mens, dus Stan je kunt weer gewoon komen trainen .
Maar nogmaals dit is volgens mij niet de oorzaak van onze blog dip, nee wij hebben naar mijn idee te maken met de alom gevreesde December dip, deze wordt veroorzaakt door een aantal factoren, zoals daar zijn, gebrek aan daglicht (zonlicht), sombere weersomstandigheden, en de onophoudelijke aanslagen op de beurs, en niet te vergeten de elk jaar terugkerende gewoonte terug te blikken op het voorbije jaar, in dit geval het crisisjaar 2009. Deze verschijnselen zijn er de oorzaak van dat menig individu in deze periode van het jaar, zowel lichamelijk als geestelijk in staat van algemene malaise verkeerd , hetgeen direct zijn weerslag heeft op ons blog, echter is deze negatieve spiraal te doorbreken door vooral veel te trainen in de buitenlucht, dus collegas laat jullie niet ontmoedigen, blijf vooral trainen en bloggen.
Zo heb ik begrepen dat de meeste van jullie er gisteravond uitgevlogen zijn, en aan cultuur snuiven hebben gedaan in het Poesjenellen theater, wie neemt het initiatief om verslag te doen van deze avond, dit uiteraard mede voor de vrijwillig of noodgedwongen thuisblijvers.
Ik was zeker graag van de partij geweest, echter dat plat Antwaerps is voor mij natuurlijk niet te volgen, en aangezien de woordenlijst die Rogier mij heeft beloofd ook nog niet is aangekomen, heb ik voor deze uitstap moeten passen, ben toch benieuwd wat de thuisblijvers hebben gemist.
Ik ga ervan uit dat mijn oproep tot het opnieuw leven inblazen van ons blog gehoor vindt bij jullie STrAFfe lopers, zo niet schiet mij dan maar in de kerstboom.
Groeten,
R B
P.S. het is toch zeker niet zo dat jullie nog altijd mijn doop aan het voobereiden zijn
Zoals bij de meeste van jullie bekend zal zijn, is er afgelopen weekend in het Nederlandse Zevenbergen een veldcross gelopen, waaraan enkele STrAFfe lopers hebben deelgenomen.
Toen ik deze middag de krant onder ogen kreeg, werd ik verrast door een artikel over deze cross, met daarbij een actiefoto van de latere winnaar.
Deze zweeft door het beeld als een gazelle in galop, een met plakplaatjes op de armen uitgedoste opponent wordt gepasseerd alsof hij stilstaat, met een vertwijfeld lachje rond de mond blijft deze gedesillusioneerd achter in het veld, zich waarschijnlijk hardop afvragend wat doe ik hier .
De latere winnaar daar in tegen, kijkt zelfverzekerd in de camera, ogenschijnlijk zonder moeite zijn meters makend.
Het mooie van dit alles is natuurlijk dat deze atleet lopend met startnummer 570, is gekleed in het tenue van Break en luistert naar de naam Maarten Bosmans.
Uit het artikel maak ik op dat ons Maarten op dit uiterst gladde percours, vanaf de start (na 200m) de leiding heeft genomen en zoals zo vaak het geval, deze niet meer heeft afgestaan.
Verder valt de naam van nog een straffeloper n.l. die van Jan Van Roey, onze Jan blijkt lange tijd op een tweede plaats te zijn afgestormd, echter gooide ene Michiel van Nispen roet in het eten door Jan uiteindelijk te passeren.
Dit is overigens absoluut geen schande aangezien deze Michiel van Nispen (2e), de koploper is in het ARWB klassement, en dus zeker geen kleine jongen.
Ook Maarten krijgt een veer in de poep gestoken, onze Maarten krijgt de eervolle vermelding van niet de eerste de beste te zijn (iets wat wij natuurlijk allang wisten), Maarten blijkt als junior atleet Belgisch piste kampioen te zijn geweest op de 5000m (tijd 14.38 min) hetgeen mij niet bekend was, uiteraard heeft deze vermelding als doel het humeur van de zwaar ontgoochelde Michiel wat nieuw leven in te blazen, deze jongen weet namelijk nauwelijks wat verliezen is, op zijn verzoek zijn wij Breakers volgend jaar niet opnieuw welkom in Zevenbergen, dit ondanks het sympathieke commentaar van onze Maarten na afloop "de sfeer is in Nederland doorgaans plezanter dan bij ons" ( Maarten geeft in deze blijk over een goede smaak te beschikken).
Kortom STrAFfe lopers, we kunnen weer met opgeheven hoofden de grens over, ik loop tegenwoordig in Holland alle dagen met het Breakshirt over straat, dus in de Belgische driekleur (en dat voor een Ollander).
Groeten, R B.
P.S. Tom, bedankt voor je steun, bij deze de pen weer opgepakt, en Maarten het artikel heb ik voor je bewaard, zal dit vanavond op de training aan je overhandigen.
Nu moet er me toch iets van het hart: ik maak me namelijk grote zorgen over de toekomst van onze geliefde blog. Daar waar deze plek in een niet zo ver verleden nog uiterst vruchtbare grond bleek te zijn met een enorme en diverse oogst als resultaat, moet ik nu met lede ogen aanzien dat hij op korte tijd is verworden tot een schraal en dor landschap waar niets meer te rapen valt. Ik denk dan ook dat we - voor het te laat is - de grond terug moeten bemesten met het beproefde middel van Nederlandse makelij dat onlangs in onbruik raakte omdat het voor sommigen een soms iets te sterke geur verspreidde, maar dat desondanks toch ook vele mooie vruchten heeft afgeworpen.
Hebben degenen die morgen in Essen lopen iets afgesproken om samen te gaan? Vind ik wel gezellig. 13.00 uur verzamelen bij de piste, Henri de Winterstadion....of elk ander voorstel is ook prima.. Als ik niets hoor, rijd ik gewoon zelf en zie ik jullie daar!
Op verzoek van onze Stan, hoop dat deze voorzichtig genoeg is.
Het OEPSGEVOEL, voor diegene die het is ontgaan, let op niet te verwarren met het GROEPSGEVOEL waarover ik vorige week een stukje geschreven heb.
Over het Groepsgevoel hoef ik jullie STrAFfe lopers uiteraard niets meer te vertellen, dat zit wel goed, echter het OEPSGEVOEL daar in tegen is waarschijnlijk een ander paar mouwen.
Het betreft hier het gevoel dat je bekruipt op het moment dat je out of the blue bijvoorbeeld te horen krijgt dat het door jou op het blog geplaatste schrijven, ofschoon prima geschreven (heb ik van horen zeggen), spijtig genoeg tot de nodige ophef heeft geleid, en daardoor helaas zijn doel voorbij geschoten is.
Exact dit gevoel had ik op onze laatste Zondagtraining, toen mij ter oren kwam dat mijn schrijven over het groepsgevoel van vorige week, binnen de groep straffelopers, en aan met zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook aan individuen ver daarbuiten, onbedoeld tot nogal wat opschudding heeft geleid, "OEPS".
Een voorstel dat mij afgelopen Zondag op de training werd gedaan, was om op de laatste donderdagtraining van de maand ten overstaan van de dan aanwezige straffelopers openlijke boetedoening te doen, en zodoende op die manier spijt te betuigen .
Op het eerste gezicht geen gek idee, echter de tournee generale (idee van Staf) vond ik er dan weer over (zo erg is het nu ook allemaal weer niet), en dan daarbij, blijf ten slotte een Ollander, die zijn nu eenmaal gierig. (stukje zelf reflectie)
Daarbijkomt nog dat de groep nooit voltallig is, zodat niet iedereen getuige zou kunnen zijn, om nog maar te zwijgen van diegene die niet tot de groep behoren, maar blijkbaar ook op ons blog inloggen.
Het is daarom dat ik er voor heb gekozen op deze wijze te reageren, in de hoop e.e.a. recht te kunnen zetten, van wat blijkbaar bij sommige verkeerd is overgekomen, om vervolgens over te kunnen gaan tot de orde van de dag.
Vooropgesteld is het absoluut nooit mijn bedoeling geweest de groep als geheel of leden van de groep persoonlijk in diskrediet te brengen, dat ik graag in de overtreffende trap bericht mag duidelijk zijn, echter gebeurt dit altijd met een knipoog , ook ben ik er van uitgegaan dat het inmiddels genoegzaam bekend is, dat men van mij op dit blog weinig serieus werk mag verwachten.
Het is daarom dat ik me van geen kwaad bewust ben geweest, mijns inziens ligt het er dik op dat zaken welke door mij worden beschreven niet al te letterlijk, en vooral niet te serieus genomen dienen te worden.
Desalniettemin wil ik beslist niet voorbij gaan aan het feit dat sommige van ons een andere mening zijn toegedaan of over een ander gevoel voor humor beschikken, zeker als het gaat om wat wel kan op het blog en wat niet, dien ik hier zeker rekening te houden. (interessante discussie trouwens)
Ik respecteer dit ook, ik beschouw dit voorval maar als het krijgen van een gele kaart , om erger (Rood) te voorkomen neem ik voorlopig graag plaats op de reservebank, en ga zaken eens fijn vanaf de zijlijn bekijken, zal de benen maar laten spreken.
NOGMAALS OPRECHTE EXCUSES AAN ÉÉNIEDER DIE VIND DAAR RECHT OP TE HEBBEN , en laten we het blog vooral blijven gebruiken, daar is het een veel te leuk medium voor, en niet te vergeten het troetelkindje van onze Percy.
Tot de volgende
Groeten, R B.
P.S. Positief puntje (s), de opkomst Zondag was met 100% toegenomen, en die mountainbiker van afgelopen Zondag passeerde wel heel gedwee onze groep, wellicht ook een trouwe bezoeker van ons blog.
Toen ik eerder deze week in een Hollandse krant werd geconfronteerd met een artikel over mountainbikers werd ik plots herinnerd aan een voorval op één van de afgelopen Zondagtrainingen, om precies te zijn de training van nu twee weken geleden.
In dit artikel stond geschreven dat juist deze groep sporters zich zo voorbeeldig gedragen in vergelijking tot andere sportende groepen, zij hebben blijkbaar in Holland de status van fatsoensrakkers te pakken.
Nu weten wij wellicht allen, dat onze groep straffe lopers een aantal fanatieke mountainbikers binnen de gelederen heeft, ondanks dit feit durf ik te stellen dat de kwalificatie fatsoensrakkers zeker niet geld voor de gemiddelde Belgische mountainbiker.
De reden dat ik deze stelling durf in te nemen, is mede gebaseerd op hetgeen op onze Zondagtraining gebeurde, de details volgen later.
Wat deze Zondagtraining nog veel interessanter maakte was afgezien van de terugkeer van ons Manou, het feit dat onze Staf zich liet ontvallen, met lede ogen te moeten constateren dat het groepsgevoelbinnen ons groep STrAFfelopers tanende is.
Nader verklaard is onze Staf van mening dat ons clubke uit elkaar dreigt te vallen, of dit nu komt door de blijvende absentie van dun Prcie is niet duidelijk, er zou sprake zijn van kliekjesvorming, door toedoen van Alain, werd er vervolgens zelfs openlijk gefilosofeerd over jawel, een op handen zijnde A groep en B groep.
Nu moet ik bekennen dat naast onze Staf ook ik door deze ontwikkelingen behoorlijk van mijn stuk gebracht ben, temeer omdat men al babbelend tot de conclusie kwam dat de grens tussen de op handen zijnde A groep en B groep juist bij mijn persoontje getrokken diende te worden, en jawel ik mocht mij verheugen op de kwalificering B top.
Met andere woorden, juist mijn prestaties blijken maatgevend in deze voor ons straffe lopers dramatische ontwikkeling, zoals ons Staf fijntjes opmerkte Rob het is bij uw vlees noch vis.
Juist op dat moment vond ons Manou het nodig ( zij had van de lopende gesprekken waarschijnlijk weinig begrepen) zich los te weken uit het toch al bedroevend kleine clubje straffelopers dat zich voor deze Zondagtraining had gemeld, door in Vordenstein alleen een buitenlus te gaan lopen.
Staf liep op dat moment met de blik in de ogen van een zeehond die op het punt staat doodgeknuppeld te worden door de eerste de beste Eskimo (vergeef me deze kwalificering) zijn rondje Vordenstijn, en vroeg vertwijfeld aan de overige nog resterende straffelopers, slechts vier in getal wat gaat ons Manou nu doen??????????????, waarop ons Esther waarschijnlijk onbedoeld Staf de spreekwoordelijke genadeklap toediende (zij speelde even voor Eskimo) , door te zeggen Manou vormt haar eigen groepje.
Bij Staf ging op dat moment even het licht uit, ik doorzag dit tijdig, en was ik in staat ons Staf op de been te houden, gelukkig bleek korte tijd later dat de lus welke Manou aan het lopen was toch weer richting ons groepje leide, zodat we weer compleet waren.
Voor degene die niet bij deze training aanwezig waren (en dit waren er vele), is het nu waarschijnlijk duidelijk in wat voor een stemming wij daar rondliepen, ik zou de kwalificering aangeslagen zeker in de mond durven nemen, sterker nog dit is een understatement.
Nu kom ik terug op het voorval met de eerder genoemde mountainbiker, dit vond plaats korte tijd na hetgeen hierboven is beschreven.
De training liep op zijn eind, toen er op een bospad vanuit tegenovergestelde richting een ogenschijnlijk onschuldige mountainbiker naderde, zoals gewoonlijk gaf de koploper dit door aan de overige leden van de groep(je), als bij automatisme schoof deze in elkaar teneinde plaats te maken voor naderende biker, tot zover niets aan het handje.
Echter bleek bij het passeren dat onze vriend op zijn mountainbike van mening was dat de door ons geboden ruimte verre van toereikend was (kon waarschijnlijk niet sturen), in het voorbijgaan fietste hij eerst mij, en vervolgens ons Esther nagenoeg ondersteboven, even voor alle duidelijkheid we hadden hier niet te maken met een aanhanger van Vlaamsbelang, die het op een stel Ollanders had voorzien, dit stond tenslotte niet op ons voorhoofd geschreven.
Als door een bij gestoken reageerde twee van onze straffe lopers, door direct rechtsomkeer te maken en de achtervolging op deze gek in te zetten, ik durf te stellen dat dankzij koelbloedig optreden van ons Staf een bloedbad voorkomen is.
Door zijn vaderlijke optreden lukte het Staf door te dringen tot de twee straffelopers (ik zal geen namen noemen) die al tierend en scheldend met gebalde vuisten de wegvluchtende biker te lijf gingen,
Zichtbaar onder de indruk van dit haantjes gedrag vervolgde de groep zijn weg richting piste, tot genoegen van Staf bleek het groepsgevoel nog voldoende aanwezig op momenten als deze.
Beste sceptici, ik weiger te geloven dat dit haantjes gedrag van deze twee straffe lopers uitsluitend bedoeld was om indruk te maken op de vrouwelijke lopers in de groep, nee hier was sprake van wat je noemt, het enige echte GROEPSGEVOEL.
Tot slot beste collegas, laten wij er samen voor zorgen dat de groep STrAFfelopers ééngroep blijft, zodat ons Staf weer rustig kan gaan slapen, hij is tenslotte ook niet meer de jongste.
Gisteren, maandag 9 november, een dagje kliniek doorgebracht om allerlei scans te laten uitvoeren. MRI-scan had ik 3 weken geleden al gehad, nu kwamen er een botscan en EMG (met naald in uw been om zenuwbanen te testen)bij. Het resultaat is geworden dat het ook om een stressfractuur zou gaan in m'n bovenbeen. Een hernia (L5 S1) heb ik en dat wisten we al, maar die had of zou niet te maken hebben met de pijn die ik voelde tijdens de voorbije maanden. Wat de oorzaak zou kunnen zijn van die stressfractuur is nog onduidelijk, maar een overbelasting, een val, onrechtstreeks door hernia-probleem anders lopen, of ......... zijn de mogelijkheden. Maaaaar, men wil nu nog een CT-scan laten uitvoeren om in allgeval zekerheid te krijgen of de oorzaak niet een ciste of gezwel zou kunnen zijn. Men gaat er nu vanuit dat het zo goed als de andere redenen zal zijn, maar men wil toch het andere met zekerheid kunnen uitsluiten. Stressfractuur daar kan men dus niets (medisch) aanverhelpen, dat geneest alleen met .............rust. Het bijkomende negatieve kantje is dat een stressfractuur makkelijk kan terugkomen en dat daar geen signalen voor zijn. Dus oppassen is de boodschap en in alle geval rustig opbouwen. Wanneer ik daar aan kan beginnen zal of vn de CT-scan afhangen of in overleg met kiné, maar daar moet ik nog naar toe.
De meeste onder jullie hebben (hopelijk) nu onderhand al wel door dat Kris en ik al een tijdje niet meer op de trainingen verschijnen. Toeval of niet we zitten beiden met een bijna gelijkaardig probleem in onzen onderrug, wat pijn en uitstraling naar de benen geeft. Ik lees hier allerlei verhalen over de trainingen en wedstrijden en dacht bij mezelf laat me ook maar eens vertellen wat we zoal uitspoken om nen ongelooflijke comeback te verwezenlijken. Ik was het een dikke maand geleden (na m'n mislukte poging om te zien of ik pijnvrij kon lopen) kotsbeu om niks actiefs meer te doen en m'n lichaam(kilo's?) schreeuwde ernaar en ook ons anja begon al ambetant te worden van m'n gemoeial in de huishouding (vooral 's avonds de uren dat ik normaal aan 't lopen zou zijn). Dus, fietsen ?? tgeen ik altijd maar afzwoor omdat ik het nie graag deed. 1 uur fietsen stelt toch niks voor, maar om uren op de fiets te zitten om enigszins dezelfde loopinspanning te hebben gedaan, dat zag ik zeker niet zitten. Dan maar mountainbiken hé. Zo ne keer tijdens de weekends een toertochtje maken van gemiddeld 40-45km, dat blijkt me dan ondertussen toch af te gaan. Niet dat ik een fietswonder ben, want technisch ben ik zeer zeker (nog) niet. Dus oefening zal hopelijk ook kunst baren, anders zal 't moeilijk zijn om me te blijven motiveren. Maar allez, ondertussen heb ik dan toch al een 5 à 6-tal ritten achter de rug, met positief gevoel en gevolg. Hopende dat die ene zware smakkerd tege de grond zo lang mogelijk uitblijft, zo ook de schrik dan. Met de Kris ga ik ook bij dezelfde rugschool. Ondertussen is dat al gevorderd tot groepslessen. Waaaauw... de Kris en ik alleen tussen al die vrouwen......... spijtiggenoeg voornamelijk 50+'rs Ge kunt dat daar een beetje vergelijken met ne Zumba of aerobics of dergelijke. Man man, da moete kunnen volgen al die paskes. En dan te weten dat dat allemaal voor ons stabiliteitsgordel is. Overal kom ik ne stap te laat omdak moet horen en dan zien wa ze just doen. Qua concentratie ook al een training op zich. Vorige week ben ik dan ook maar is ne keer mee gaan zwemmen op aandringen van de Kris. Meteen al 1500m. Ah ja voor minder trekken we ons zwembroek nie aan hé. (neen Rob, naaktzwemmen mag daar niet). Kvoelde me precies nen bodybuilder toen ik uit bad kwam. Zo'n armen dakik had. Nog een saunake en een bad voor kuitmassages en we hadden het wer gehad se. Voilà zo ziet het er een beetje uit tegenwoordig. Mountainbiken, rug-aerobics en zwemmen. Tegen dat ik terug kan of mag lopen kan ik misschien ook ineens voor nen triathlon gaan Groeten van de STrAFfe zwemmers, -bikers en bikkers
Op zondag 29 november trekken we met de club ACBR naar "Nederland". Oude Stort, Dikkendijk, Zevenbergen (voorbij Breda +/- 65km) Voor iedereen ne goeie lange cross. De lady's senioren en masters starten samen om 13:00 voor een afstand van 4500m. De heren senioren en masters starten samen om 13:30 voor een afstand van 9000m. Meer info vind je op de website : http://www.excyment.nl/OSL/ of via http://www.avgroenester.nl/. mvg
Na de Crosscup Relays te Gent als ouverture wordt traditioneel het echte Antwerpse veldloopseizoen op gang geschoten in het domein Berentrode te Bonheiden. Het is een mooie cross met een snel en overzichtelijk parcours, een gezellige sfeer en veel deelnemers waaronder Roel, Nick en Hans. De laatste jaren werd de wedstrijd betwist onder een stralend herfstzonnetje maar dit jaar ging het anders worden volgens de weersvoorspellingen en dat zullen we geweten hebben maar meer hierover later. Hans kwam Roel en mij thuis ophalen maar had wel zijn vrouwtje Stefanie achter het stuur gezet zodat hij zich tijdens de rit kon concentreren op de nakende wedstrijd. Stefanie bewees een vlotte bestuurster te zijn maar haar echte examen zou later op de dag volgen tijdens een terugtocht in de plensende regen. Aangekomen te Bonheiden vonden we al vlug het groene Breaktentje waar Nick ons reeds stond op te wachten in gezelschap van Annelies en zijn schoonvader in wording. Na de opwarming ontstond er een vinnige discussie over de lengte van de spikepunten. De ene dacht met een 8 te starten en de andere met 12 (voor de leken : het betreft hier de lengte van de pinnen niet uitgedrukt in meter of centimeter maar in millimeter). Voor Nick was er geen probleem. Hij had jaren geleden pinnen van 12 gemonteerd waarvan er nu nog zeker 6 mm waren van overgebleven. Vlug naar de start nu waar nog 48 andere lopers klaar stonden. Het viel ons echter op dat in tegenstelling tot de voorgaande jaren de echte toppers zoals een Willem Van Hoof, Hans Janssens en de Belgische kampioen Bekele ontbraken (al had Stefanie wel een dubbelganger van deze laatste ontdekt). De sub-top echter was wel talrijk vertegenwoordigd zodat we een mooie wedstrijd in het verschiet hadden. Dat werd het ook. Na de start ontstond een kopgroep van vijf. Nick volgde op enkele seconden maar naderde na de aanloopronde tot op .... 1 schamele meter. Spijtig genoeg plaatste iemand vooraan op dat moment een versnelling waardoor onze Straffe loper de aansluiting op zijn buik kon schrijven. Door deze demarage versplinterde de kopgroep volledig met Jurgen De Beule van Olse als eerste slachtoffer. Nick rook zijn kans, ging erop en erover maar kon niet genoeg voorsprong nemen om de snelle De Beule in de spurt te ontlopen. Tijdens de race waren de voorspelde regenbuien aangekomen en begon het water te gieten. Dit maakte de wedstrijd extra zwaar. De snelheid minderde door het slijkerige parcours en hierdoor kregen we positieverschuivingen zodat uiteindelijk de lopers tussen plaats vijf en negen gescheiden werden door maar 14 seconden. Nick werd 8ste en bewees hiermede dat de topvorm in aantocht is. Hans de Verbouwer (hij had zaterdag weer een dagje labeur achter de kiezen) die vorig jaar te Bonheiden zijn eerste en laatste cross van het seizoen had gelopen, had er duidelijk zin in. De vorm is nog niet optimaal (waarschijnlijk na nieuwjaar hé Hans) maar toch was hij vinnig gestart. Na een eerste doortocht in 12de positie werd hij geleidelijk voorbijgestoken door een handvol lopers (o.a. Johan Wils van Herentals) om uiteindelijk zijn koers te kunnen afronden binnen de eerste twintig. Zo leek het erop maar spijtig genoeg kreeg Hans tijdens de laatste halve ronde af te rekenen met hevige buikkrampen (was die koude hevige regen de oorzaak?) zodat hij als 25ste aantikte. Onze derde man was veelvraat Roel. Die had in de voormiddag deelgenomen aan de Achtkamp te Brasschaat waar twee proeven op het programma stonden. Verspringen en 200m. Dat wil zeggen twee maal opwarmen, twee maal uitlopen, drie keer springen en dan als toetje nog een sprintje trekken. Vlug naar huis een stortbad nemen een paar bookes eten en hop naar de veldloop. Na al deze perikelen kwam Roel nog verbazend sterk uit de verf. Hij liep een regelmatige wedstrijd, kwam op geen enkel moment in de problemen en liep op een bepaald moment nog voor die dubbelganger van Bekele. Roel werd uiteindelijk 34ste op 51 starters. Proficiat na zo een zware dag. Na de afbraak van het Breaktentje (Patrick Roelands verdient wel een pluim om iedere wedstrijd de moed op te brengen dit in weer en wind te monteren) volgde de prijsuitreiking. Het Westmalse trapistje van 't vat smaakte heerlijk bij een gezellige sfeer. Nu volgde echter nog de terugtocht naar huis en het rijexamen van Stafanie. Met vier mannen als passagiers (Dimitri Tuegels derde bij de juniores had ons vervoegd) en in de gietende regen haalde zij al haar rijkunsten boven om ons heelhuids thuis te brengen. Het was druk en gevaarlijk (even voorbij het Sportpaleis was er op de ring zelfs een ongeluk gebeurd) maar Stefanie haalde wel 99% (de perfectie bestaat helaas niet) en bewees dat "'t Is weer een vrouw achter het stuur" eigenlijk maar stoere mannenpraat is. Tot volgende keer ?
Inschrijfgeld 4,50. Prijzengeld op 10 miles en voorinschrijving kan via de bovengenoemde site tot 11 november.
Op zondag 10 januari is er een wedstrijd 10.5K of halve marathon in Egmond.Op zaterdag kun je ook mountainbiken, dus je kunt je helemaal uitleven. Dit inschrijving is snel vol, omdat er door het parcours (strand en duinen) maar een beperkt aantal deelnemers mogelijk is. Lekker om het kerstdiner eraf te lopen en gezellig om met een aantal van ons te gaan...zie ook http://www.pwnegmondhalvemarathon.nl
Die linkjes krijg ik er niet in, sorry, helaas jullie hebben een slechte secretaresse gerecruiteerd...
Wanneer jullie zin hebben om met mij op stap te gaan, dan hoor of lees ik het graag!!
Enne..Percy & Julien, we of beter ...jullie gingen toch ook nog een familieweekendje naar Duitsland plannen?
Ik ben voor....
Nog een fijne zondag, jongens/crossers, hoe was het vandaag.. en een beetje droog gehouden, hoop ik....?
, hetgeen direct zijn weerslag heeft op ons blog, echter is deze negatieve spiraal te doorbreken door vooral veel te trainen in de buitenlucht, dus collegas laat jullie niet ontmoedigen, blijf vooral trainen en bloggen.
het is toch zeker niet zo dat jullie nog altijd mijn doop aan het voobereiden zijn 
.
wat nieuw leven in te blazen, deze jongen weet namelijk nauwelijks wat verliezen is, op zijn verzoek zijn wij Breakers volgend jaar niet opnieuw welkom in Zevenbergen, dit ondanks het sympathieke commentaar van onze Maarten na afloop "de sfeer is in Nederland doorgaans plezanter dan bij ons" ( Maarten geeft in deze blijk over een goede smaak te beschikken).
.
, om erger (Rood) te voorkomen neem ik voorlopig graag plaats op de reservebank, en ga zaken eens fijn vanaf de zijlijn bekijken, zal de benen maar laten spreken.
gingen toch ook nog een familieweekendje naar Duitsland plannen? 
