Vandaag stond dus – nee de Staf heeft natuurlijk niet gelogen - het Belgisch Kampioenschap Halve Marathon op het programma en dat meer bepaald in Herve, provincie Luik. Het betrof ook meteen de laatste wedstrijd van het seizoen 2008 – 2009. Ondanks die wel erg late datum keken zowel Nathalie als ikzelf, uitgerust en wel na een erg rustige trainingsweek, reikhalzend uit naar de 21 km en waren we allebei gebrand op een knalprestatie. Daar kon zelfs het tegenvallende weer niets aan veranderen. Er stond namelijk een stevige wind die ervoor zorgde dat er van de door weervoorspellers aangekondigde zachte temperaturen niet veel in huis kwam, ik zou zelfs het adjectief ‘guur’ ter omschrijving van het weer in de mond durven nemen. Maar niet getreurd,  gelukkig was mijn favoriete zondebok Frank Deboosere consequent in zijn falen en bleef ook de voorspelde regen – althans tijdens de wedstrijd – uit …

Als puntje bij paaltje komt, viel het allemaal dus best nog wel mee, en met een goede opwarming was het koudegevoel ook snel verdwenen. Tijdens dat twintig minuten rondjes draaien op het voetbalveld vertelde Nathalie me o.a. dat ze een nachtmerrie over deze wedstrijd had gehad. Maar, gelukkig geldt de boutade ‘dromen zijn bedrog’ blijkbaar ook voor de kwade variant ervan en werd de koers zelf voor Nathalie helemaal geen nachtmerrie, al loop ik nu wel een beetje vooruit op de feiten. Nee, dan was eerder haar meefietsende vader, Roger, de klos. Hij was namelijk van plan om, zoals hij dat gewoon is van op de training, zijn dochter per fiets te begeleiden, hetgeen echter geen onverdeeld positieve ervaring werd en daar zaten niet alleen de fietsonvriendelijke weersomstandigheden voor iets tussen. Het zit namelijk zo: de wedstrijd zou plaatsvinden op het ‘plateau van Herve’, jawel u leest het goed ‘plateau’, ook wel ‘hoogvlakte’ genoemd  (Joke, corrigeer me als ik hier de mist inga). Wel, ik zeg u – en de Jan mag mij tegenspreken zoveel hij maar wil, ik blijf bij mijn standpunt - zelden zijn we zo hard in het zak gezet door de Walen als wat deze kwestie betreft en ik gok dat de Roger dat volmondig met me eens zal zijn. Kris Sabbe, de talentrijke ex-Breakatleet die ondertussen naar Wallonië verkast is en nu voor Herve uitkomt, sloeg onze vlakte-illusie wel al voor de start aan diggelen, maar dit hadden we nu toch ook weer niet verwacht. De continue opeenvolging van hellingen en afdalingen maakte dat Roger – nochtans dus een ervaren begeleider per fiets - er pas op 18,5 km en met de tong naar verluidt tussen de ketting in slaagde om tot bij zijn dochter te geraken. Om maar te zeggen dat snelle tijden niet van ons verwacht moesten worden op dit loodzware (zij het ook prachtige) parcours. Niet dat Nathalie het aan haar hart liet komen. Zij ging er – daar ga ik toch vanuit, want ik heb dat natuurlijk allemaal niet gezien – van bij de start gezwind tegen aan en finishte na een sterke race knap als derde senior bij de dames in een tijd van 1u28’06”. Meer bepaald moest ze enkel de duimen leggen voor een zekere Sarah Balancier en winnares Ann Parmentier. Deze laatste atlete wist ik zelf nog geen drie minuten voor te blijven door na een ontgoochelende wedstrijd in 1u19’54” (dat is gemiddeld nog geen 16 km per uur) te finishen, op meer dan acht minuten van de respectievelijke winnaars bij de masters en de seniors Guy Fays en Michael Brandenbourg, die – enigszins tot mijn verbazing – kort op de huid gezeten werden door de sympathieke Geelse atleet Gunter Geens. Dat zou toch beter moeten kunnen, maak ik mezelf wijs. Maar kom, ik hoef geen spijt te hebben dat ik Terhulpen hievoor links liet liggen, want ik heb de nodige hellingen toch mooi gehad …

Om af te sluiten zou ik – in tegenstelling tot wat bepaalde uitspraken hierboven misschien deden vermoeden - toch nog even willen benadrukken dat ik helemaal niets tegen Walen heb (op die van Standard na dan natuurlijk !) Het negatieve beeld dat in onze contreien over hen heerst, berust namelijk louter op ongegronde vooroordelen (ja, Jan!). De organisatie van de wedstrijd was namelijk pico bello in orde. Zuurpruimen zijn het immers die vinden dat het niet kan dat de dameskleedkamers tot minder dan drie kwartier voor aanvang van de wedstrijd bezet gehouden werden door een stelletje jeugdvoetballertjes (en die hadden ze niet bepaald proper achter gelaten, u kunt het wel raden). Kankeraars zijn het die er een probleem van maken dat er voor een Belgisch Kampioenschap geen startlijn getrokken werd zodat de start pas na veel gemanoeuvreer en met een foutenmarge van minstens 10 m kon plaatsvinden. En woorden schieten mij te kort voor hoe ik iemand moet noemen die er niet tegen kan dat Nathalie geen medaille kreeg, ook al kwam ze als derde damessenior over de streep. We gunnen Maria Vranckx toch allemaal de totaal onlogische, want volledig in tegenspraak met de gebruiken bij andere kampioenschappen, 2 medailles (Eén voor winnares bij de ‘masters’ en één voor derde vrouw in het ‘algemeen klassement’)? Of niet soms?

Ok, excuses, mijn sarcasme ging weer even met me op de loop, wat nu ook weer niet nodig was, want de halve marathon was al bij al echt wel goed georganiseerd. Een bewijs dat men zelfs aan details gedacht heeft, is ook het zakje met streekproducten en allerhande andere prullaria dat we bij wijze van verwelkoming bij onze inschrijving in ontvangst mochten nemen. Bovendien was er niets aan te merken op de signalisatie en staat ook de uitslag nu al online (http://admin.herv.be/fichier_resultats/SEMI.pdf). Dus Walen zijn ok, al doet dat niets af aan het feit dat die bronzen Belgische medaille aan Nathalie en niemand anders toebehoort. En daarmee basta. Laten we dan ook hopen dat ze die alsnog krijgt ….

Voilà, en nu neem ik minstens een week totale looprust.

24-10-2009 om 00:00 geschreven door tvd  

23-10-2009 om 10:18 geschreven door Staf