Verleden zondag namen wij reeds voor de vierde keer deel aan de 5 en 10 km wedstrijden in het West-Vlaamse Izegem. De eerste maal in 2004 met een kleine groep dapperen maar een jaar later reeds met een ... volle autobus. 2006 was voorlopig de laatste keer dat we daar aanwezig waren. Walter Dobbels had, met het succes van 2005 nog in het achterhoofd, terug een autobus besteld maar we kwamen uiteindelijk, door allerlei omstandigheden, maar aan ... 8 deelnemers. Toen volgde een Break van twee jaar. Omdat het nu de 30ste jubileumeditie betrof kregen we van de sportfunctionaris van Izegem (mijn schoonzoon) de vraag of we niet nog eens konden komen lopen. Wij dus met vijf atleten voor de 10 km en een jogger voor de 5 km loop (uw verslaggever) via de E 17 naar de Vlaanders. Daar aangekomen werden we net als vroeger hartelijk ontvangen door de inrichters en natuurlijk ook door de Jos, de prettig gestoorde man aan de micro die blijkbaar uren aan een stuk kan doorpraten zonder even op adem te komen. We beloofden hem plechtig te zullen meestrijden voor de podiumplaatsen maar konden we dit ook waarmaken ? De wedstrijd werd in gang geschoten in het atletiekstadion waar de aanloop twee volledige ronden bedroeg. De favoriet Davy Stieperaere, naar verluidt een van de beste West-Vlaamse stratenlopers, legde de bende onmiddellijk een verschroeiend aanvangstempo op. Dit was echter buiten Maarten Bosmans gerekend die bij het verlaten van de piste zelfs nog overnam. Beide lopers hadden toen een 30 tal meter voor op de achtervolgers waarbij Dirk Vermeiren, Hans Nuyts en Roel Wouters in de eerste gelederen te vinden waren. Nathalie Lambrechts liep ook attent in de eerste 30 maar liet zich niet vangen aan de snelle start iets waar de winnares van de laatste drie jaren Charline Vanneste zich wel aan bezondigde. Na de eerste doortocht op de piste had Maarten reeds meer dan 200 meter voorsprong. De overwinning kon hem niet meer ontsnappen. Bij de dames kwam Nathalie ook als eerste door maar haar voorsprong was iets kleiner (ongeveer 30m) zodat hier nog alles mogelijk was. De spanning bleef erin. Geen nood echter, ze hield stand en bouwde haar bonus tijdens de tweede koershelft nog uit tot 1 minuut. Toen ze dolblij over de aankomstlijn kwam stonden Maarten, als winnaar bij de heren, Roel, Dirk en Hans haar reeds op te wachten in gezelschap van ma Maria en pa Roger. Hans, die veel sterker voor de dag kwam dan vorige week te Ekeren, kwam als 5de over de meet (4de senior) en miste het podium met een kleine 20 sec. Als Hans deze lijn kan doortrekken belooft het een mooie winter in het veld te worden. Roel liep ook een dijk van een wedstrijd. Hij kwam binnen als 12de maar haalde nog juist de top 10 bij de -35 jarigen. Roel was heel tevreden met zijn tijd en ook omdat hij den Dirk eens had kunnen kloppen in een grote koers. Dirk ten slotte binnen gekomen als 15de (12de senior) bleef onder zijn niveau. De reden hiervoor moeten we niet ver gaan zoeken. De avond voordien was hij aanwezig geweest op de trouwpartij van Peter Vochten (de broer van Straffeloopster Kristel) en naar verluidt werd Dirk tot in de vroege uurtjes opgemerkt in de buurt van de dansvloer. Na de koers werd in de proclamatiezaal de traditie van Bruin bier met rozijnenbrood (als ik het mij nog goed herinner begonnen in 2004 met de Lejo, die plots een krentenbrood uit zijn sporttas toverde) verdergezet waarna onze atleten hun prachtige prijzen in ontvangst konden nemen. Bedankt mannen om Uw deelname en aan de afwezigen misschien tot volgend jaar.
