De meeste onder jullie hebben (hopelijk) nu onderhand al wel door dat Kris en ik al een tijdje niet meer op de trainingen verschijnen. Toeval of niet we zitten beiden met een bijna gelijkaardig probleem in onzen onderrug, wat pijn en uitstraling naar de benen geeft. Ik lees hier allerlei verhalen over de trainingen en wedstrijden en dacht bij mezelf laat me ook maar eens vertellen wat we zoal uitspoken om nen ongelooflijke comeback te verwezenlijken. Ik was het een dikke maand geleden (na m'n mislukte poging om te zien of ik pijnvrij kon lopen) kotsbeu om niks actiefs meer te doen en m'n lichaam(kilo's?) schreeuwde ernaar en ook ons anja begon al ambetant te worden van m'n gemoeial in de huishouding (vooral 's avonds de uren dat ik normaal aan 't lopen zou zijn). Dus, fietsen ?? tgeen ik altijd maar afzwoor omdat ik het nie graag deed. 1 uur fietsen stelt toch niks voor, maar om uren op de fiets te zitten om enigszins dezelfde loopinspanning te hebben gedaan, dat zag ik zeker niet zitten. Dan maar mountainbiken hé. Zo ne keer tijdens de weekends een toertochtje maken van gemiddeld 40-45km, dat blijkt me dan ondertussen toch af te gaan. Niet dat ik een fietswonder ben, want technisch ben ik zeer zeker (nog) niet. Dus oefening zal hopelijk ook kunst baren, anders zal 't moeilijk zijn om me te blijven motiveren. Maar allez, ondertussen heb ik dan toch al een 5 à 6-tal ritten achter de rug, met positief gevoel en gevolg. Hopende dat die ene zware smakkerd tege de grond zo lang mogelijk uitblijft, zo ook de schrik dan. Met de Kris ga ik ook bij dezelfde rugschool. Ondertussen is dat al gevorderd tot groepslessen. Waaaauw... de Kris en ik alleen tussen al die vrouwen......... spijtiggenoeg voornamelijk 50+'rs Ge kunt dat daar een beetje vergelijken met ne Zumba of aerobics of dergelijke. Man man, da moete kunnen volgen al die paskes. En dan te weten dat dat allemaal voor ons stabiliteitsgordel is. Overal kom ik ne stap te laat omdak moet horen en dan zien wa ze just doen. Qua concentratie ook al een training op zich. Vorige week ben ik dan ook maar is ne keer mee gaan zwemmen op aandringen van de Kris. Meteen al 1500m. Ah ja voor minder trekken we ons zwembroek nie aan hé. (neen Rob, naaktzwemmen mag daar niet). Kvoelde me precies nen bodybuilder toen ik uit bad kwam. Zo'n armen dakik had. Nog een saunake en een bad voor kuitmassages en we hadden het wer gehad se. Voilà zo ziet het er een beetje uit tegenwoordig. Mountainbiken, rug-aerobics en zwemmen. Tegen dat ik terug kan of mag lopen kan ik misschien ook ineens voor nen triathlon gaan Groeten van de STrAFfe zwemmers, -bikers en bikkers
Op zondag 29 november trekken we met de club ACBR naar "Nederland". Oude Stort, Dikkendijk, Zevenbergen (voorbij Breda +/- 65km) Voor iedereen ne goeie lange cross. De lady's senioren en masters starten samen om 13:00 voor een afstand van 4500m. De heren senioren en masters starten samen om 13:30 voor een afstand van 9000m. Meer info vind je op de website : http://www.excyment.nl/OSL/ of via http://www.avgroenester.nl/. mvg
Na de Crosscup Relays te Gent als ouverture wordt traditioneel het echte Antwerpse veldloopseizoen op gang geschoten in het domein Berentrode te Bonheiden. Het is een mooie cross met een snel en overzichtelijk parcours, een gezellige sfeer en veel deelnemers waaronder Roel, Nick en Hans. De laatste jaren werd de wedstrijd betwist onder een stralend herfstzonnetje maar dit jaar ging het anders worden volgens de weersvoorspellingen en dat zullen we geweten hebben maar meer hierover later. Hans kwam Roel en mij thuis ophalen maar had wel zijn vrouwtje Stefanie achter het stuur gezet zodat hij zich tijdens de rit kon concentreren op de nakende wedstrijd. Stefanie bewees een vlotte bestuurster te zijn maar haar echte examen zou later op de dag volgen tijdens een terugtocht in de plensende regen. Aangekomen te Bonheiden vonden we al vlug het groene Breaktentje waar Nick ons reeds stond op te wachten in gezelschap van Annelies en zijn schoonvader in wording. Na de opwarming ontstond er een vinnige discussie over de lengte van de spikepunten. De ene dacht met een 8 te starten en de andere met 12 (voor de leken : het betreft hier de lengte van de pinnen niet uitgedrukt in meter of centimeter maar in millimeter). Voor Nick was er geen probleem. Hij had jaren geleden pinnen van 12 gemonteerd waarvan er nu nog zeker 6 mm waren van overgebleven. Vlug naar de start nu waar nog 48 andere lopers klaar stonden. Het viel ons echter op dat in tegenstelling tot de voorgaande jaren de echte toppers zoals een Willem Van Hoof, Hans Janssens en de Belgische kampioen Bekele ontbraken (al had Stefanie wel een dubbelganger van deze laatste ontdekt). De sub-top echter was wel talrijk vertegenwoordigd zodat we een mooie wedstrijd in het verschiet hadden. Dat werd het ook. Na de start ontstond een kopgroep van vijf. Nick volgde op enkele seconden maar naderde na de aanloopronde tot op .... 1 schamele meter. Spijtig genoeg plaatste iemand vooraan op dat moment een versnelling waardoor onze Straffe loper de aansluiting op zijn buik kon schrijven. Door deze demarage versplinterde de kopgroep volledig met Jurgen De Beule van Olse als eerste slachtoffer. Nick rook zijn kans, ging erop en erover maar kon niet genoeg voorsprong nemen om de snelle De Beule in de spurt te ontlopen. Tijdens de race waren de voorspelde regenbuien aangekomen en begon het water te gieten. Dit maakte de wedstrijd extra zwaar. De snelheid minderde door het slijkerige parcours en hierdoor kregen we positieverschuivingen zodat uiteindelijk de lopers tussen plaats vijf en negen gescheiden werden door maar 14 seconden. Nick werd 8ste en bewees hiermede dat de topvorm in aantocht is. Hans de Verbouwer (hij had zaterdag weer een dagje labeur achter de kiezen) die vorig jaar te Bonheiden zijn eerste en laatste cross van het seizoen had gelopen, had er duidelijk zin in. De vorm is nog niet optimaal (waarschijnlijk na nieuwjaar hé Hans) maar toch was hij vinnig gestart. Na een eerste doortocht in 12de positie werd hij geleidelijk voorbijgestoken door een handvol lopers (o.a. Johan Wils van Herentals) om uiteindelijk zijn koers te kunnen afronden binnen de eerste twintig. Zo leek het erop maar spijtig genoeg kreeg Hans tijdens de laatste halve ronde af te rekenen met hevige buikkrampen (was die koude hevige regen de oorzaak?) zodat hij als 25ste aantikte. Onze derde man was veelvraat Roel. Die had in de voormiddag deelgenomen aan de Achtkamp te Brasschaat waar twee proeven op het programma stonden. Verspringen en 200m. Dat wil zeggen twee maal opwarmen, twee maal uitlopen, drie keer springen en dan als toetje nog een sprintje trekken. Vlug naar huis een stortbad nemen een paar bookes eten en hop naar de veldloop. Na al deze perikelen kwam Roel nog verbazend sterk uit de verf. Hij liep een regelmatige wedstrijd, kwam op geen enkel moment in de problemen en liep op een bepaald moment nog voor die dubbelganger van Bekele. Roel werd uiteindelijk 34ste op 51 starters. Proficiat na zo een zware dag. Na de afbraak van het Breaktentje (Patrick Roelands verdient wel een pluim om iedere wedstrijd de moed op te brengen dit in weer en wind te monteren) volgde de prijsuitreiking. Het Westmalse trapistje van 't vat smaakte heerlijk bij een gezellige sfeer. Nu volgde echter nog de terugtocht naar huis en het rijexamen van Stafanie. Met vier mannen als passagiers (Dimitri Tuegels derde bij de juniores had ons vervoegd) en in de gietende regen haalde zij al haar rijkunsten boven om ons heelhuids thuis te brengen. Het was druk en gevaarlijk (even voorbij het Sportpaleis was er op de ring zelfs een ongeluk gebeurd) maar Stefanie haalde wel 99% (de perfectie bestaat helaas niet) en bewees dat "'t Is weer een vrouw achter het stuur" eigenlijk maar stoere mannenpraat is. Tot volgende keer ?
Ge kunt dat daar een beetje vergelijken met ne Zumba of aerobics of dergelijke. Man man, da moete kunnen volgen al die paskes. En dan te weten dat dat allemaal voor ons stabiliteitsgordel is. Overal kom ik ne stap te laat omdak moet horen en dan zien wa ze just doen. Qua concentratie ook al een training op zich.
