21-11-2009 om 11:53 geschreven door Esther  

Beste Collega's,

Op verzoek van onze Stan, hoop dat deze voorzichtig genoeg is.

Het “OEPSGEVOEL”, voor diegene die het is ontgaan, let op niet te verwarren met het “GROEPSGEVOEL” waarover ik vorige week een stukje geschreven heb.

Over het Groepsgevoel hoef ik jullie STrAFfe lopers uiteraard niets meer te vertellen, dat zit wel goed, echter  het “OEPSGEVOEL” daar in tegen is waarschijnlijk een ander paar mouwen.

Het betreft hier het gevoel dat je bekruipt op het moment dat je out of the blue bijvoorbeeld te horen krijgt dat het door jou op het blog geplaatste schrijven, ofschoon prima geschreven (heb ik van horen zeggen), spijtig genoeg tot de nodige ophef heeft geleid, en daardoor helaas zijn doel voorbij geschoten is.

Exact dit gevoel had ik op onze laatste Zondagtraining, toen mij ter oren kwam dat mijn schrijven over het groepsgevoel van vorige week, binnen de groep straffelopers, en aan met zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook aan individuen ver daarbuiten, onbedoeld tot nogal wat opschudding heeft geleid, "OEPS".

Een voorstel dat mij afgelopen Zondag op de training werd gedaan, was om op de laatste donderdagtraining van de maand ten overstaan van de dan aanwezige straffelopers openlijke boetedoening te doen, en zodoende op die manier spijt te betuigen .

Op het eerste gezicht geen gek idee, echter de tournee generale (idee van Staf) vond ik er dan weer over (zo erg is het nu ook allemaal weer niet), en dan daarbij, blijf ten slotte een Ollander, die zijn nu eenmaal gierig. (stukje zelf reflectie)

Daarbij  komt nog dat de groep nooit voltallig is, zodat niet iedereen getuige zou kunnen zijn, om nog maar te zwijgen van diegene die niet tot de groep behoren, maar blijkbaar ook op ons blog inloggen.  

Het is daarom dat ik er voor heb gekozen op deze wijze te reageren, in de hoop e.e.a. recht te kunnen zetten, van wat blijkbaar bij sommige verkeerd is overgekomen, om vervolgens over te kunnen gaan tot de orde van de dag.

Vooropgesteld is het absoluut nooit mijn bedoeling geweest de groep als geheel of leden van de groep persoonlijk in diskrediet te brengen, dat ik graag in de overtreffende trap bericht mag duidelijk zijn, echter gebeurt dit altijd met een knipoog , ook ben ik er van uitgegaan dat het inmiddels genoegzaam bekend is, dat men van mij op dit blog weinig serieus werk mag verwachten.

Het is daarom dat ik me van geen kwaad bewust ben geweest, mijns inziens ligt het er dik op dat zaken welke door mij worden beschreven niet al te letterlijk, en vooral niet te serieus genomen dienen te worden.

Desalniettemin wil ik beslist niet voorbij gaan aan het feit dat sommige van ons een andere mening zijn toegedaan of over een ander gevoel voor humor beschikken, zeker als het gaat om wat wel kan op het blog en wat niet, dien ik hier zeker rekening te houden. (interessante discussie trouwens)

Ik respecteer dit ook, ik beschouw dit voorval maar als het krijgen van een gele kaart , om erger (Rood) te voorkomen neem ik voorlopig graag plaats op de reservebank, en ga zaken eens fijn vanaf de zijlijn bekijken, zal de benen maar laten spreken.

NOGMAALS OPRECHTE EXCUSES AAN ÉÉNIEDER DIE VIND DAAR RECHT OP TE HEBBEN , en laten we het blog vooral blijven gebruiken, daar is het een veel te leuk medium voor, en niet te vergeten het troetelkindje van onze Percy.

Tot de volgende      

Groeten,
R B.

P.S. Positief puntje (s), de opkomst Zondag was met 100% toegenomen, en die mountainbiker van afgelopen Zondag passeerde wel heel gedwee onze groep, wellicht ook een trouwe bezoeker van ons blog.       

18-11-2009 om 15:54 geschreven door Rob  

Beste Collega's,

Toen ik eerder deze week in een Hollandse krant werd geconfronteerd met een artikel over mountainbikers werd ik plots herinnerd aan een voorval op één van de afgelopen Zondagtrainingen, om precies te zijn de training van nu twee weken geleden.

In dit artikel stond geschreven dat juist deze groep sporters zich zo voorbeeldig gedragen in vergelijking tot andere sportende groepen, zij hebben blijkbaar in Holland de status van fatsoensrakkers te pakken.

Nu weten wij wellicht allen, dat onze groep straffe lopers een aantal fanatieke mountainbikers binnen de gelederen heeft, ondanks dit feit durf ik te stellen dat de kwalificatie “fatsoensrakkers” zeker niet geld voor de gemiddelde Belgische mountainbiker.   

De reden dat ik deze stelling durf in te nemen, is mede gebaseerd op hetgeen op onze Zondagtraining gebeurde, de details volgen later.

Wat deze Zondagtraining nog veel interessanter maakte was afgezien van de terugkeer van ons Manou, het feit dat onze Staf zich liet ontvallen, met lede ogen te moeten constateren dat het “groepsgevoel”  binnen ons groep STrAFfelopers tanende is.

Nader verklaard is onze Staf van mening dat ons clubke uit elkaar dreigt te vallen, of dit nu komt door de blijvende absentie van dun Prcie is niet duidelijk, er zou sprake zijn van kliekjesvorming, door toedoen van Alain, werd er vervolgens zelfs openlijk gefilosofeerd over jawel, een op handen zijnde “A groep” en “B groep”.

Nu moet ik bekennen dat naast onze Staf ook ik door deze ontwikkelingen behoorlijk van mijn stuk gebracht ben, temeer omdat men al babbelend tot de conclusie kwam dat de grens tussen de op handen zijnde “A groep” en “B groep” juist bij mijn persoontje getrokken diende te worden, en jawel ik mocht mij verheugen op de kwalificering “B top”.

Met andere woorden, juist mijn prestaties blijken maatgevend in deze voor ons straffe lopers dramatische ontwikkeling, zoals ons Staf fijntjes opmerkte “Rob het is bij uw vlees noch vis”.

Juist op dat moment vond ons Manou het nodig ( zij had van de lopende gesprekken waarschijnlijk weinig begrepen) zich los te weken uit het toch al bedroevend kleine clubje straffelopers dat zich voor deze Zondagtraining had gemeld, door in Vordenstein alleen een buitenlus te gaan lopen.

Staf liep op dat moment met de blik in de ogen van een zeehond die op het punt staat doodgeknuppeld te worden door de eerste de beste Eskimo (vergeef me deze kwalificering) zijn rondje Vordenstijn, en vroeg vertwijfeld aan de overige nog resterende straffelopers, slechts vier in getal “wat gaat ons Manou nu doen??????????????”, waarop ons Esther waarschijnlijk onbedoeld Staf de spreekwoordelijke genadeklap toediende (zij speelde even voor Eskimo) , door te zeggen “Manou vormt haar eigen groepje”.

Bij Staf ging op dat moment even het licht uit, ik doorzag dit tijdig, en was ik in staat ons Staf op de been te houden, gelukkig bleek korte tijd later dat de lus welke Manou aan het lopen was toch weer richting ons groepje leide, zodat we weer compleet waren.

Voor degene die niet bij deze training aanwezig waren (en dit waren er vele), is het nu waarschijnlijk duidelijk in wat voor een stemming wij daar rondliepen, ik zou de kwalificering aangeslagen zeker in de mond durven nemen, sterker nog dit is een understatement.

Nu kom ik terug op het voorval met de eerder genoemde mountainbiker, dit vond plaats korte tijd na hetgeen hierboven is beschreven.

De training liep op zijn eind, toen er op een bospad vanuit tegenovergestelde richting een ogenschijnlijk onschuldige mountainbiker naderde, zoals gewoonlijk gaf de koploper dit door aan de overige leden van de groep(je), als bij automatisme schoof deze in elkaar teneinde plaats te maken voor naderende biker, tot zover niets aan het handje.

Echter bleek bij het passeren dat onze “vriend” op zijn mountainbike van mening was dat de door ons geboden ruimte verre van toereikend was (kon waarschijnlijk niet sturen), in het voorbijgaan fietste hij eerst mij, en vervolgens ons Esther nagenoeg ondersteboven, even voor alle duidelijkheid we hadden hier niet te maken met een aanhanger van Vlaamsbelang, die het op een stel Ollanders had voorzien, dit stond tenslotte niet op ons voorhoofd geschreven.

Als door een bij gestoken reageerde twee van onze straffe lopers, door direct rechtsomkeer te maken en de achtervolging op deze gek in te zetten, ik durf te stellen dat dankzij koelbloedig optreden van ons Staf een bloedbad voorkomen is.

Door zijn vaderlijke optreden lukte het Staf door te dringen tot de twee straffelopers (ik zal geen namen noemen) die al tierend en scheldend met gebalde vuisten de wegvluchtende biker te lijf gingen,

Zichtbaar onder de indruk van dit “haantjes” gedrag vervolgde de groep zijn weg richting piste, tot genoegen van Staf bleek het groepsgevoel nog voldoende aanwezig op momenten als deze.

Beste sceptici, ik weiger te geloven dat dit “haantjes” gedrag van deze twee straffe lopers uitsluitend bedoeld was om indruk te maken op de vrouwelijke lopers in de groep, nee hier was sprake van wat je noemt, het enige echte “GROEPSGEVOEL”.

Tot slot beste collega’s, laten wij er samen voor zorgen dat de groep STrAFfelopers één  groep blijft, zodat ons Staf weer rustig kan gaan slapen, hij is tenslotte ook niet meer de jongste.

Over slapen gesproken welterusten!   

Tot de volgende      

Groeten,
R B.

P.s. Eén voor allen, allen voor één .

12-11-2009 om 01:52 geschreven door Rob  

10-11-2009 om 12:53 geschreven door STrAFfe loper  

08-11-2009 om 20:15 geschreven door STrAFfe loper  

08-11-2009 om 17:02 geschreven door Brave Marc  

03-11-2009 om 12:39 geschreven door Staf  

Beste Collega's,

Bij deze graag jullie aandacht voor het volgende;

Sedert enige weken moeten wij “STrAFfe lopers” het op trainingen en wedstrijden stellen zonder ons Manou, aangezien zij de afgelopen periode uitsluitend nog op de Zondagtrainingen te “bewonderen” was, is dit waarschijnlijk bij vele van jullie vooralsnog onopgemerkt gebleven.

Uiteraard voor diegene die op Zondagochtend wel regelmatig een rondje Vordenstein doen, is de absentie van ons Manou het gespreksonderwerp van de training.

Nu is het bekend dat zij wegens vakantie even het land uit was, echter na een in de haast belegd crisisberaad deze ochtend met dun Staf, bleek echter dat zelfs onze nestor ervan uitging dat ons Manou al lang en breed terug was in Belgenland, en dat zij zich afgelopen Zondag na een afwezigheid van maar liefst drie weken opnieuw op de training zou melden.

Wel collega’s zoals jullie waarschijnlijk al zullen vermoeden, is dit HELAAS niet gebeurd, daarbij komt dat zij ook op haar mailadres reeds geruime tijd niet thuis geeft.

Dit alles heeft mij doen besluiten deze “NOODOPROEP” op het blog te plaatsen, één ieder die informatie kan verschaffen over de verblijfplaats van “ONS” Manou, laat uw horen!!!!

Mocht er behoefte aan zijn, een reactie anoniem te doen, dan kan men zich wenden tot onze Staf of tot mijn persoontje, in beide gevallen zullen reacties uiterst discreet worden behandeld.         

Indien deze oproep niet tot het gewenste resultaat lijdt, zullen we toch echt Interpol moeten inschakelen, teneinde ons Manou op te sporen.

Vooralsnog hopen dat het zover niet zal komen, want zeg nou zelf beste collega’s waar zouden wij “STrAFfe lopers” zijn zonder ons Manou!?

Groeten,
Rob.

P.s. Percie, zo je ziet ben ik ook in voor “serieuze” zaken, ook hiervoor kunnen we het blog mijns inziens perfect gebruiken.

27-10-2009 om 16:52 geschreven door Rob  

27-10-2009 om 16:11 geschreven door Staf  

Mannekes,
Ik moet zeggen dat ik uiteindelijk blij ben, dat ik er een tijd geleden de tijd voor  heb genomen om deze blog op te starten. Na een aarzelend, of moet ik zeggen schoor"lopend" begin, hebben de meesten blijkbaar de weg gevonden naar dit communicatiemiddel. Niet alleen om te lezen, maar ook om er actief aan mee te werken.
Als je in de situatie verzeild geraakt zoals ik nu en je hebt weinig oogcontact met de groep, dan kom je vlug in de situatie dat je niet veel meer weet wat er zo allemaal reilt en zeilt in de groep. Nu heb ik het gevoel dat, wanneer ik terug met de groep aanpik, ik volop op de hoogte ben van wie, wat, waar allemaal gepresteerd en gedaan of niet gedaan heeft. De groep in ondertussen ook al zo groot geworden, dat het ook niet meer van zelfssprekend is dat we aan de zelfde wedstrijd(en) deelnemen (zie afgelopen weekend) en dan is het tof om van elkaars wedstrijd wat info te vernemen. Tijdens een training kan je ook niet altijd met iedereen een praatje maken of horen hoe het geweest is.
Voilà da wa het serieuze gedeelte nu het Persijngehalte. 
 Tom en Nathalie nen dikke proficiat wa ge ginder in het land van de siroop hebt gepresteerd. (voor de talrijke Ollanders onderons nu, Herve is onderandere bekend voor zenne Luikse siroop). Als ik nu aanwezig was geweest had ik jullie kunnen waarschuwen voor de "heuveltjes van Erika", want ik heb daar een paar jaar geleden de 33km van Herve gedaan en ik moet zeggen dat dat toen ook nie van de poes was. Dus ik had den Roger nen hoop ellende kunne bespare, soit. Nathalie, da medailleke da's oek mor oem in de schuif te leggen hé dus ik zou daar nie zoe zwaar aan tillen. 't Is de prestatie die telt en 'tgeen da achteraf oep papier verschijnt. Tom, ik had sowieso al den indruk na uw prestaties in terhulpen te zien dat dit een parcours was da u moest liggen. Dus volgende keer godde gij dan ook mor mee nor de Jungfrau-marathon hé.
kWas oek ontroert (snif om te zien dat er in mijn koers zoveel volk aanwezig was, ook al was ik er nu niet bij om iedereen te engageren (aansporen voor de NL) om mee te doen. Zeker toch ook weeral een aantal debuteurs ('voor den eerste keer daar aanwezig' voor de NL).
Michel die speciaal op weekend ga om zen eigen te prepareren (mé medicatie). Nie teveel nor de coureurs (wielrenners) zien hé Mich.
De Alain die fier is dattem ne mens van 61 jaar kan kloppe. Allez facteurke (postbode) woar zedde gij nei mé bezig! As ge nei de Mich of de Marc in de spurt had geklopt, ja dan. En schoon dat de Marc z'n kathedraal van een lichaam over die hellingskes heeft gekregen in den hoop dattem die tegen 't volgend jaar plat zou hemme
Ook trots da wij me ons straffe lopers toch ook deel hemme uitgemaakt met 3 ploegen in de Crosscup. Kan me levendig voorstellen dat de Staf niemier wist waar dattem stond, zo fier. En weten dakik den Hans den dag derveur zen eigen nog had zien "uitsloven" in 't stof van z'n huis. Alhoewel ik den indruk had dattem mier delegeirde (richtlijnen geven) on z'n maten en stephanieke.

Allez in alle geval, kzen goe op de hoogte en nog een speciale vermelding veur de Rob, die er ook altijd geire een vrolijke noot tussen gooit in z'n verslagen.
Tot donderdag, oep den lesten-donderdag-van-de-maand-drink in de kantine.

Groeten van de smalle (mor da is nei niemier zoe) Percy

26-10-2009 om 20:29 geschreven door STrAFfe loper  

Terwijl onze koerspaarden zich klaar maakten voor de Crosscup relays te Gent, hadden wij Thierry – Alain – Marc – Jef (met Linda & ? ) – Peter en Julien ons al verzameld in La Hulpe en werden er door de plaatselijke muziekkapel verwelkomd. De temperatuur was 12°c en bewolkt dus een goed loopweertje, zeker voor Alain. De inschrijving verliep vlot en we konden starten met het opwarmen na een pitstop. (ni gezond)

Tijdens de opwarming liepen we bonk op onze Michel, hij had nog last van z’n voetje maar hij niet gedronken, wel apranax, dafalgan en xtc geslikt om zeker te kunnen starten.

Voor sommige was het de 1^ste x dus plaatsje zoeken voor de start was aan te raden.

Stipt vertrokken en 2km bergaf, Thierry, Peter en Michel hadden hun start niet gemist. De Jef  nog even gezien maar het was al hijgen en snakken naar extra lucht en de vernauwing die er was om in het bos te duiken was een aangename rustpauze voor mij. Wat later zoef Alain voorbij en halverwege Julien ook. Het werd een zware lijdensweg, toch was ik tevreden na afloop om deze loop te hebben gedaan. Prachtige omgeving na ellenlange kilometers door de bossen ups & downs die klimmetjes konden toch al wel tellen. Ook door het prachtige nabij gelegen park Nysdam. Links en rechts nog wat sfeerbrengende muzikanten en een goede kilometeraanduiding.

Onze Thierry was de snelste van de Breakers met 1u11’ en werd kort gevolgd door Peter en Michel respectievelijk 1u14’ en 1u16’ een sprint werd ingezet door Jef en Alain en werd door Alain gewonnen (hij moest eraan, zij Alain) binnen in 1u19’ en 1u20’. 9’ later kwam Julien binnen en ikzelf 15’ later. De uitslag stond bij deze nog niet op het internet.

Na een goei douchke zelfs met warm water en voor sommige daarna ne goeie klepper achter de kiezen konden we met voldoening huiswaarts keren. Mijn ervaring een aanrader om terug te komen in groep.

26-10-2009 om 10:27 geschreven door Brave Marc  

Vandaag stond dus – nee de Staf heeft natuurlijk niet gelogen - het Belgisch Kampioenschap Halve Marathon op het programma en dat meer bepaald in Herve, provincie Luik. Het betrof ook meteen de laatste wedstrijd van het seizoen 2008 – 2009. Ondanks die wel erg late datum keken zowel Nathalie als ikzelf, uitgerust en wel na een erg rustige trainingsweek, reikhalzend uit naar de 21 km en waren we allebei gebrand op een knalprestatie. Daar kon zelfs het tegenvallende weer niets aan veranderen. Er stond namelijk een stevige wind die ervoor zorgde dat er van de door weervoorspellers aangekondigde zachte temperaturen niet veel in huis kwam, ik zou zelfs het adjectief ‘guur’ ter omschrijving van het weer in de mond durven nemen. Maar niet getreurd,  gelukkig was mijn favoriete zondebok Frank Deboosere consequent in zijn falen en bleef ook de voorspelde regen – althans tijdens de wedstrijd – uit …

Als puntje bij paaltje komt, viel het allemaal dus best nog wel mee, en met een goede opwarming was het koudegevoel ook snel verdwenen. Tijdens dat twintig minuten rondjes draaien op het voetbalveld vertelde Nathalie me o.a. dat ze een nachtmerrie over deze wedstrijd had gehad. Maar, gelukkig geldt de boutade ‘dromen zijn bedrog’ blijkbaar ook voor de kwade variant ervan en werd de koers zelf voor Nathalie helemaal geen nachtmerrie, al loop ik nu wel een beetje vooruit op de feiten. Nee, dan was eerder haar meefietsende vader, Roger, de klos. Hij was namelijk van plan om, zoals hij dat gewoon is van op de training, zijn dochter per fiets te begeleiden, hetgeen echter geen onverdeeld positieve ervaring werd en daar zaten niet alleen de fietsonvriendelijke weersomstandigheden voor iets tussen. Het zit namelijk zo: de wedstrijd zou plaatsvinden op het ‘plateau van Herve’, jawel u leest het goed ‘plateau’, ook wel ‘hoogvlakte’ genoemd  (Joke, corrigeer me als ik hier de mist inga). Wel, ik zeg u – en de Jan mag mij tegenspreken zoveel hij maar wil, ik blijf bij mijn standpunt - zelden zijn we zo hard in het zak gezet door de Walen als wat deze kwestie betreft en ik gok dat de Roger dat volmondig met me eens zal zijn. Kris Sabbe, de talentrijke ex-Breakatleet die ondertussen naar Wallonië verkast is en nu voor Herve uitkomt, sloeg onze vlakte-illusie wel al voor de start aan diggelen, maar dit hadden we nu toch ook weer niet verwacht. De continue opeenvolging van hellingen en afdalingen maakte dat Roger – nochtans dus een ervaren begeleider per fiets - er pas op 18,5 km en met de tong naar verluidt tussen de ketting in slaagde om tot bij zijn dochter te geraken. Om maar te zeggen dat snelle tijden niet van ons verwacht moesten worden op dit loodzware (zij het ook prachtige) parcours. Niet dat Nathalie het aan haar hart liet komen. Zij ging er – daar ga ik toch vanuit, want ik heb dat natuurlijk allemaal niet gezien – van bij de start gezwind tegen aan en finishte na een sterke race knap als derde senior bij de dames in een tijd van 1u28’06”. Meer bepaald moest ze enkel de duimen leggen voor een zekere Sarah Balancier en winnares Ann Parmentier. Deze laatste atlete wist ik zelf nog geen drie minuten voor te blijven door na een ontgoochelende wedstrijd in 1u19’54” (dat is gemiddeld nog geen 16 km per uur) te finishen, op meer dan acht minuten van de respectievelijke winnaars bij de masters en de seniors Guy Fays en Michael Brandenbourg, die – enigszins tot mijn verbazing – kort op de huid gezeten werden door de sympathieke Geelse atleet Gunter Geens. Dat zou toch beter moeten kunnen, maak ik mezelf wijs. Maar kom, ik hoef geen spijt te hebben dat ik Terhulpen hievoor links liet liggen, want ik heb de nodige hellingen toch mooi gehad …

Om af te sluiten zou ik – in tegenstelling tot wat bepaalde uitspraken hierboven misschien deden vermoeden - toch nog even willen benadrukken dat ik helemaal niets tegen Walen heb (op die van Standard na dan natuurlijk !) Het negatieve beeld dat in onze contreien over hen heerst, berust namelijk louter op ongegronde vooroordelen (ja, Jan!). De organisatie van de wedstrijd was namelijk pico bello in orde. Zuurpruimen zijn het immers die vinden dat het niet kan dat de dameskleedkamers tot minder dan drie kwartier voor aanvang van de wedstrijd bezet gehouden werden door een stelletje jeugdvoetballertjes (en die hadden ze niet bepaald proper achter gelaten, u kunt het wel raden). Kankeraars zijn het die er een probleem van maken dat er voor een Belgisch Kampioenschap geen startlijn getrokken werd zodat de start pas na veel gemanoeuvreer en met een foutenmarge van minstens 10 m kon plaatsvinden. En woorden schieten mij te kort voor hoe ik iemand moet noemen die er niet tegen kan dat Nathalie geen medaille kreeg, ook al kwam ze als derde damessenior over de streep. We gunnen Maria Vranckx toch allemaal de totaal onlogische, want volledig in tegenspraak met de gebruiken bij andere kampioenschappen, 2 medailles (Eén voor winnares bij de ‘masters’ en één voor derde vrouw in het ‘algemeen klassement’)? Of niet soms?

Ok, excuses, mijn sarcasme ging weer even met me op de loop, wat nu ook weer niet nodig was, want de halve marathon was al bij al echt wel goed georganiseerd. Een bewijs dat men zelfs aan details gedacht heeft, is ook het zakje met streekproducten en allerhande andere prullaria dat we bij wijze van verwelkoming bij onze inschrijving in ontvangst mochten nemen. Bovendien was er niets aan te merken op de signalisatie en staat ook de uitslag nu al online (http://admin.herv.be/fichier_resultats/SEMI.pdf). Dus Walen zijn ok, al doet dat niets af aan het feit dat die bronzen Belgische medaille aan Nathalie en niemand anders toebehoort. En daarmee basta. Laten we dan ook hopen dat ze die alsnog krijgt ….

Voilà, en nu neem ik minstens een week totale looprust.

24-10-2009 om 00:00 geschreven door tvd  

23-10-2009 om 10:18 geschreven door Staf  

16-10-2009 om 21:36 geschreven door janneman  

14-10-2009 om 17:21 geschreven door Staf  

De clash der giganten!!!

Zo jullie inmiddels van Staf begrepen hebben, bij deze mijn verslag. (die man vergeet ook niets)

Ja ja ja ……..beste collega’s, zo mogen we de vierde editie van de Putse kermisloop wel degelijk omschrijven, aan de start verschenen immers niet de minste lopers, wat te denken bij de heren van “ONZE” Maarten en “ONZE” Nick, zij moesten het in een rechtstreeks duel opnemen tegen die van “HUN” (OLSE), Soufiane Bouchikhi en Jurgen de Beule (die naam alleen al voorspeld niet veel goeds).

Onze toppers konden er dus zeker van zijn dat dit een wedstrijd zou worden die niet op voorhand in de tas zou zitten.

Bij de dames daar in tegen lagen de zaken op voorhand wat anders, “ONZE” Nathalie wist bij aanvang van deze race al dat haar concurrente van vorig jaar Evy Hens niet van de partij was, Nathalie zelf had de Zondag voorafgaande aan deze loop haar best al gedaan op de 15km loop in Hasselt, dus was de afwezigheid van Evy voor haar waarschijnlijk een welkome verrassing.

Ik heb zelfs gezien dat ze nog even twijfelde, al dan niet de loopschoenen onder te binden of toch de stilletto’s waarmee zij naar Putte was afgereisd maar gewoon aan te houden, op advies van Rogier echter hebben wij vooralsnog deze primeur moet missen.(misschien iets voor volgend jaar)

Aangezien “ONZE” Staf wegens familiare verplichtingen elders vertoefde, en zodoende niet lijfelijk aanwezig kon zijn, en ook Percy in geen velden of wegen te bekennen was, heeft Staf mij gevraagd ditmaal “let wel bij uitzondering” verslag te doen van “DE CLASH DER GIGANTEN”.

Enige probleempje in deze is echter dat ikzelf  helaas (hier wordt aan gewerkt) verre van de daadwerkelijke “CLASH” ergens in de achterhoede actief was in een poging Nathalie een keer tot aan de  finish te volgen.

Dit heeft natuurlijk tot gevolg gehad dat ikzelf niet getuige ben geweest van hetgeen de kanonnen vooraan precies met elkaar hebben uitgespookt, wel heb ik gedurende de loop via de speaker enkele flarden opgevangen van hetgeen is gebeurd.

Ik wil bij deze vooraf opmerken dat hetgeen mij ter oren gekomen is, bij mij is binnengekomen in een fase dat ik geestelijk en lichamelijk niet altijd even fris in het hoofd was, hetgeen jullie “Breakers” waarschijnlijk bekend voor zal komen. (deze laatste opmerking graag in een juiste context plaatsen a.u.b.!)

Mocht het dus zo zijn dat hetgeen nu volgt niet geheel conform de werkelijkheid is, heb ik dit bij deze nader verklaard.

Nu dan, bij deze het verslag.

De start was vanwege het uitlopen van de 5km loop iets wat verschoven van oorspronkelijk 19.45 naar 19.55 (dit voor de statistici onder ons).

De start verliep rommelig, er waren enkele valpartijen, gelukkig gebeurde dit alles achter mij en dus ook achter de diegene die zich als eerste in de strijd hadden geworpen.

Na de eerste bocht verkeerde ik reeds in het vertrouwde gezelschap van Nathalie, ondanks het advies vooraf van Staf dit niet te doen had ik mezelf voorgenomen het toch maar weer eens te proberen, Staf was er immers toch niet bij, en ik ben nu eenmaal eigenwijs van aard, de eersten waren op dat moment al uit beeld verdwenen, even voor mijn eerste doorkomst hoorde ik dat Nick als eerste was doorgekomen met in zijn kielzog de drie overige toppers.

Op datzelfde moment bleken ook “ONZE” Dirk en “ONZE” Roel elkaar te hebben gevonden (Dirk was zogezegd rustig van start gegaan UHM!!!), daar weer achter liepen Nathalie en ikzelf zij aan zij, op enige afstand gevolgd door “ONS” Kristel, die zich waarschijnlijk heeft lopen afvragen waar “ONS” Manou en “ONS” Jo toch waren, beide dames schitterde door afwezigheid.

Wel Kristel ik kan je inmiddels melden dat Manou op dat moment op vakantie waarschijnlijk ergens op Haïti onder een palmboom lag te relaxen, en waar Joke uithing geen idee, wie het weet mag het zeggen.

Wie op dat moment ook op zichzelf was aangewezen, was de “NOG NET NIET HELEMAAL ONZE” Stan, hij had zichzelf als doel gesteld, in Putte zijn beste tijd ooit te lopen, om zich zodoende bij Staf en Percy in de kijker te lopen, in de hoop dat er in de toekomst voor hem wellicht een nominatie als STraFfe loper in het verschiet ligt.

We kunnen stellen dat hij zijn eerste doel heeft bereikt, Stan eindigde binnen de eerste  honderd in een voor hem nieuw persoonlijk record, bij deze nogmaals gefeliciteerd.

Welnu terug naar de gigantjes, zij waren inmiddels druk aan het dubbelen geslagen, Nick was helaas niet in staat zijn begin tempo vast te houden of de andere toppers hadden er een schepje bovenop gegooid, hoe dan ook Nick was inmiddels voorbij gelopen door Maarten en door die twee van Olse.

Ondertussen werd ik geconfronteerd met een Politie dame op racefiets (geen gezicht trouwens, lag overigens beslist niet aan de dame in kwestie, in tegendeel had “bijna” haar telefoonnummer gevraagd, echter kon op dat moment nauwelijks nog praten), zij had zich op aangeven van weet ik veel wie opgeworpen als de persoonlijke gids van Nathalie zodat al het tragere gespuis netjes op tijd ruimte maakte voor onze First lady, uiteraard profiteerde ik hier ook dankbaar van mee.

Bij de derde doorkomst maande de speaker ons ( klootjesvolk ) ruimte te maken voor de kanonnen vooraan, deze waren volgens deze beste man reeds in aankomst, nadat ik mijn horloge geraadpleegd had en zag dat de klok ongeveer 27.30 min aangaf begreep ik dat ik niet de enige was die wel wat extra zuurstof kon gebruiken.

Nathalie had juist daarvoor aangegeven dat de laatste ronde voor mij was, en dat ik me vooral niet door haar moest laten intomen, gezien mijn geestelijk en lichamelijke gesteldheid op dat moment was ik er niet zeker van of deze opmerking serieus te nemen was, of dat deze deel uitmaakte van de race tactiek van onze Nathalie.

Hoe dan ook merkte ik dat ik langzaam van Nathalie aan het weglopen was hetgeen mij voor even dat Redbull gevoel gaf.

Wie ook, zij het iets sneller van de rest waren weggelopen waren Maarten en zijn schaduw ( altijd donker van kleur) Bouchikhi, zij hadden een behoorlijke voorsprong genomen op Nick en op die Beul van Olse.

Als mijn informatie klopt was er op dat moment LIVE een telefonisch lijntje tussen jawel “ONZE” Staf en Maartens grootste fan, zo was het mogelijk dat Staf vanuit de auto (vrouw van Staf reed) ondanks zijn absentie toch op de hoogte was van hetgeen in Putte gebeurde. (hoezo betrokken, je zult met onze Staf getrouwd zijn).

Zo kreeg Staf te horen dat Maarten het merendeel van de race het kopwerk voor zijn rekening genomen had, en dat Bouchikhi al die tijd zwaan kleef aan had gespeeld, in meantime maakte Putte zich op voor de finish, zou het krachtmens Maarten lukken zich in de laatste ronde tijdig te ontdoen van de lichtvoetige Bouchikhi, bij het opkomen van het laatste rechte eind bleek helaas voor ons Breakers dat “ONZE” Maarten net niet de kracht kon vinden om de ingezette eindsprint van Bouchikhi te kunnen pareren.

Zo eindigde de Clash ditmaal nipt in het voordeel van de Olse atleet, met in zijn kielzog Maarten, beide liepen een onwaarschijnlijke tijd onder de 30 minuten, en verpulverde daarmee het baanrecord dat volgens mij in handen was van Nick, deze had in deze editie niet de benen om de Beul te verschalken, hij eindigde op een keurige vierde plaats, gevolgd door Dirk (5), deze had zich na zijn “rustige” start ontdaan van Roel (10) die nog net binnen de eerste tien wist te finishen.

Zoals reeds eerder aangegeven was de race bij de vrouwen een stuk minder spannend, hetgeen uiteraard niet aan ons Nathalie lag, nadat mijn Redbull gevoel in de laatste ronde wat was zoek geraakt en na een wat onfortuinlijke botsing (van mijn kant beslist geen opzet) met de nog altijd vooruitrijdende agente op fiets met kilometriek, melde Nathalie zich opnieuw naast mij en sprak de woorden “ik kan het toch niet laten”, vervolgens zijn wij wederom samen richting finish gelopen, Nathalie liep met de wedstrijd van Hasselt nog in de benen een prachtige 37.18min, ikzelf klokte af op 37.02min, echter door een wat onhandige man met een scanner duurde het een tiental seconde alvorens ik officieel gefinished was, had daar die agente op fiets neergezet en ik verzeker jullie dit had niet plaatsgehad.

Nadat ik later de uitslagenlijsten zat door te nemen, viel het mij op dat er een tot nu toe nog onbesproken straffe loper actief heeft deelgenomen aan de 10km, namelijk ÖNZE” Marc prijkt op plaats 50 met een tijd iets over de 39 minuten, op zich zeker een prestatie die het vermelden waard is.

Kristel eindigde bij de dames uiteindelijk op een keurige vierde plaats.

Tot zover het wedstrijdverslag, ik hoop dat het voor de thuisblijvers duidelijk is geworden wat zij gemist hebben, en dat zij zich volgend jaar zeker melden aan de start.

Voor diegene die nog meer sfeer willen opsnuiven, zij kunnen op de website www.kermisloop.be, de nodige foto’s en uitslagen bekijken, tot de volgende.

Groeten,

Rob.

P.s. Maarten, die Bouchikhi schijnt naar de VS te vertrekken om daar te gaan studeren, wacht dus niet te lang met het nemen van sportieve revanche, zou graag eens een wedstrijdje tussen jullie zien in de kleigrond, kijken wie dan de snelste is, ik zet mijn geld dan zeker op jou.

Is er misschien iemand die weet wat de naam Bouchikhi in het Marokkaans betekend, is vast niet om mee te lachen.

14-10-2009 om 16:17 geschreven door Rob  

10-10-2009 om 18:16 geschreven door Rob  

06-10-2009 om 17:23 geschreven door Staf  

29-09-2009 om 00:00 geschreven door Staf