Deze ochtend in de bibliotheek van Nquthu werden de racepaarden nog eens van stal gehaald voor een korte evaluatie van de twee voorgaande dagen. Ondanks enkele moeilijkheden die binnen het jeugdforum van Nquthu gisteren de kop opstaken, maakt ieders paardje grote sprongen voorwaarts. Onze brothers and sisters laten ons weten dat ze enorm veel bijleren, zowel dankzij de vorming met ons als door de moeilijkheden die ze tegenkomen binnen de gemeente zelf. Ze zijn zeer gemotiveerd om er samen met ons nog twee spetterende vormingsdagen van te maken. We zetten onze paarden weer op stal en springen de auto in om naar de Maqoba hal te rijden @ African Time (lees: een half uur te laat volgens onze strakke planning). We staan voor een grote uitdaging vandaag: met 30 man, op enkele uren tijd een groot spel uitwerken voor 150 Zuid-Afrikaanse kindjes van drie lagere scholen uit de buurt. We hebben hier niet de hele dag tijd voor, want we willen de jongeren van Nquthu ook nog een “Think and Do game” aanbrengen en vanaf half vier in de namiddag komen er 20 kindjes naar de Maquba hal om spelletjes te spelen. Omdat de planning zo strak is, hebben we gisterenavond in de lodge onze Belgische koppen nog eens bijeengestoken en al een structuur uitgewerkt voor het grote spel. Het is jammer dat we niet van skratch kunnen beginnen brainstormen met onze Zuid-Afrikaanse vrienden, maar desalniettemin wordt ons uitgewerkt spel toch een leuke mix van Belgische en Zuid-Afrikaanse ideeën. De Zuid-Afrikanen waren zeer snel mee in onze uitgedachte structuur en voor we het goed en wel beseften stond de activiteit voor morgen op punt. De communicatie verloopt iedere dag vlotter en vlotter! Ieder van ons weet zijn taak voor morgen en op enkele zaken na ligt al ons materiaal al klaar. Laat de 150 schoolkindjes maar komen! Om half vier stonden er nog enkele andere schoolkindjes in hun speelkleren aan de poort van het terrein en met hen beleven we nog enkele uren vol spelplezier. De Zuid-Afrikaanse vrienden hebben ondertussen het spelen volledig onder de knie. Het is echt geweldig om te zien hoe ze met de kinderen omgaan en het is het grootste bewijs dat onze vormingsmomenten van de voorbije dagen hun vruchten beginnen af te werpen. Niet alleen wij, maar ook de schoolkindjes zijn super enthousiast, gewoonweg geweldig die piepjonge energie in en rond de Maqoba hal! Tegen 17u sturen we de jonge knaapjes huiswaarts en slenteren we moe maar voldaan richting de auto om naar onze lodge in Dundee te vertrekken. Daar rusten we nog een kwartiertje uit en trekken snel iets anders aan om richting het toneel te vertrekken. We werden gisteren door het district uitgenodigd om naar een toneel te komen kijken van een jeugd-toneelgroep. We worden aan de lodge opgepikt door de een quantum-bus vol dansende en zingende brothers and sisters { = onze collega-jongeren), de sfeer kan niet stuk. Het toneel is ondanks het feit dat het in het Zulu is toch ook een ervaring om te zien. Op het einde worden we onverwacht nog naar voor geroepen en stellen we ons voor aan de bomvolle zaal jongeren. We worden zelfs beloond met een vette Zuid-Afrika pet. Dan is het tijd om naar de lodge terug te keren, we steken nog vlug en dinner achter de kiezen, en dan allemaal ons beddeke in. Shit, ’t is al vijf voor twaalf. Ik moet gigantisch hard in de pit knallen ( lees: int slaap vallen) om morgen vol energie en met een fris hoofd de Afrikaantjes een spetterende dag te bezorgen. Ik kijk er enorm naar uit en ben tegelijk enorm nieuwsgierig hoe onze activiteit morgen zal verlopen. Spannneeeeeuuuuuuund!

Ine

23-09-2010, 00:15 geschreven door wereldconsulent  

Na de maandag, zagen we deze morgen toch enkele vermoeide kopjes aan het ontbijt. De voorbije dagen hadden toch hun tol geëist, inclusief mezelf die met nog steeds met wat lichte keelpijn de auto instapte. Maar maak jullie vooral niet ongerust: niets ernstigs.

Ikzelf was al om 7u30 in Nquthu om een meeting te hebben met de managers waar enkele zaken werden besproken. Rond 10u vervoegde ik de groep jongeren die intussen in de grote maqobahall hun tweede dag training aanvatte. En die verliep toch een stuk vlotter dan de eerste. De jongeren uit Nquthu waren met evenveel aanwezig (een goed teken toch) en meer dan de eerste dag, lieten ze van zich horen. De verlegenheid en de taalbarrière op de eerste dag zat hier toch voor iets tussen. Vandaar dat we de jongeren die vlot Engels spraken lieten vertalen en de andere jongeren in het Zulu de uitleg lieten doen. En dat werkte duidelijk. Na onze uitleg over competitiespelen was het al tijd voor de lunch. Na de lunch gingen we verder met spelen met materiaal maar was het ook tijd voor actie. We deelden de jongeren van Nquthu op in kleinere groepjes en lieten hen een eigen spel uitdenken, neerschrijven en… spelen voor de groep. En dat werkte wonderwel. Enthousiast speelden 3 van de 5 groepen de spelen met schoolkinderen die op weg naar huis, een stop inlasten en meespeelden. Enkele gemeenteraadsleden en 2 managers kwamen eveneens een kijkje nemen maar meespelen in kostuum, is nog een brug te ver.

Om 4 uur sloten we af omdat heel wat jongeren huiswaarts keerden, gezien de lange reistijd. Wij kropen ook de auto in richting Dundee waar we vermoeid nog vergaderden voor morgen, de dag waar we de speldag voor morgen in mekaar zullen steken. Na het avondeten kwam mr. Dubazana, manager van het district Umzinyathi langs met verrassend nieuws. Morgenavond gaan we naar een social drama of toneelstuk, gebracht door jongeren uit de regio van Dundee.

Tot morgen Daan

22-09-2010, 08:20 geschreven door wereldconsulent  

Na een zondagse “rustdag” stonden velen van ons deze morgen op met wat keelpijn. Waar dit vandaan kwam, hadden we wat het raden naar. De airco in de auto of juist de tocht in de auto?

Whatever, dit kon ons enthousiasme niet temperen om de dag te starten. Na een stevig ontbijt sprongen we in onze auto en reden we richting de bibliotheek, onze vaste stek in Nquthu.

De paarden op de evaluatierenbaan waren een paar dagen op stal gebleven en stonden geprikkeld om weer enkele sprongen voorwaarts te maken. Dit deden we deze morgen in een eerste halfuurtje evaluatie van de vorige dagen. Hieruit bleek duidelijk dat de sfeer er zowel bij ons als bij het jeugdforum nog helemaal in zit.

Maar, genoeg evaluatie it was: TIME TO PLAY!! Tijd voor een kort maar krachtige training van drie dagen in het leren spelen zoals wij in België het graag doen.

Deze voormiddag wilden we graag aan de jeugd laten zien hoe wij spelen in onze jeugdbewegingen en speelpleinen. Op twee uur tijd speelden we verschillende soorten spelen zoals wij het gewoon zijn. Het was duidelijk dat ze dit hier in het verre zuiden ook appreciëren. Na nog eventjes theoretisch alles kort te hebben overlopen, waren onze maagjes al lang aan het grommen à lunchtime.

In de namiddag wilden we graag de jongeren kennis laten maken met de “vertrouwenspelen” zoals wij ze spelen, een type spel dat onbekend klinkt in de oren van een Zuid-Afrikaan. Maar voor we met deze spelen konden starten, werden we aanganaam verrast door enkele spelen uit Nquthu. Bij onze Vlaamse “tussen vlag en wimpel” werd de vlag vervangen door en slag op iemands achterwerk, “kat en muis” werd ook in een nieuw jasje gestoken. “It was very nice to learn a game from here” zegden we achteraf aan Zuid-Afrikanen.

.

Maar genoeg voorbeelden gegeven van hoe spelen: tijd voor het aan hen over te laten. In kleine groepjes moest men nu zelf een spel voorbereiden dat ze later op de dag aan de rest van de groep en aan enkele schoolkinderen, die na schooltijd ons zouden vergezellen, moesten uitleggen. Dit was sneller gezegd dan gedaan. Vooreerst speelde de taal een barrière, ten tweede was een eerste keer iets uitleggen voor hen niet evident. Maar we zijn er van overtuigd dat alle begin moeilijk is en dat men leert uit fouten. Zo we hopen dat morgen deze oefening reeds iets beter zal verlopen.

We sloten de dag iets vroeger af dan gepland met een kleine theoretische achtergrond van de vertrouwenspelen, daar sommigen van de deelnemers reeds moesten vertrekken om op tijd met het openbare vervoer thuis te geraken.

Moe van het vele spelen maar zeer tevreden van de eerste trainingsdag, keerden we terug naar het hotel. We hoopten nog een frisse plons in het zwembadwater te kunnen nemen, maar het water oogde niet echt uitnodigend om in te duiken dus verkozen we toch maar de douche op onze kamer.

Na het avondmaal kregen er enkelen al een klopje (van de hamer) maar toch moest er eerst nog eens goed nagedacht worden over de aanpak van morgen. Dit liep niet van een leien dakje maar toch kwamen we zonder kleerscheuren tot een compromis en konden we met veel verwachtingen weer richting ons bedje.

Maar eerst nog even de tijd nemen om nog wat te knutselen voor morgen, spelletjes voor te bereiden of voorbereidingen uit te werken zodat dinsdag hopelijk zoals vandaag weer een topdag kan worden in onze jongerenuitwisseling.

Slaapwel! Teis

21-09-2010, 00:03 geschreven door wereldconsulent  

Dat het hier in Zuid-Afrika vroege vogels zijn wisten we al… MAAR 6 UUR???? Jongens, doe maar een beetje serieus he… Om 6 uur stonden onze roommates klaar om zich te gaan wassen, op z’n Afrikaans natuurlijk. We gingen ons om de beurt per 2 of 3 wassen. We kregen van onze gastvrouw Sne een tobbe met warm water. Het was de bedoeling dat we ons daar in ons blootje gehurkt zouden inzetten en ons wassen. Althans dat deden zij toch. De durvers onder ons deden het ook en de anderen hielden het gewoon bij het gezicht wassen en de tanden poetsen. Ook wij hebben toch wat drempelvrees. Na het ochtendlijke wasritueel gingen we over naar een ander. Wat is er meer Afrikaans dan vrouwen die met potten en zakken op hun hoofd over straat lopen? Niets natuurlijk…. Wij gingen het dus ook proberen. Met een sjaal als enig hulpmiddel gingen we de opdracht aan. Met een halfvolle emmer zelfopgepompt water op ons hoofd stonden we daar. Het was precies circus. Maar uiteindelijk ging het al bij al nog redelijk vlot. We konden er toch al mee lopen weliswaar met onze handen als hulp. Na deze ochtend met véél te véél prikkels konden we weer naar onze girls bus en reden we naar de bib waar we eindelijk ons ontbijt kregen. Voor Rien en Tif een geschenk uit de hemel want voor ons telt het principe: geen ontbijt – geen jolijt.

In de bib stonden er toch al enkele belangstellende te wachten. We deden dus voort en na een korte introductie door Daan en Mpho begonnen we te spelen. Voor vele van hen was het nieuw of was spelen al heel lang geleden. Na een zeer krachtige voormiddag met doorschuifsystemen, competitiespelen, vertrouwensspelen, materiaalspelen en denk en doe spelen was iedereen volledig mee. Het teasen was dus een succes. Maandag bouwen we hierop verder met de groep geëngageerde jongeren. Onze opdracht was dus volbracht en wij kregen vanaf de vooravond een welverdiende pauze. Schatjes patatjes.

Tot maandag want zondag is het josdag!

20-09-2010, 07:40 geschreven door wereldconsulent