Vrijdag was het feestdag, voor ons begon die goed met een stevig ontbijt. Aangezien we vandaag genoeg tijd hadden konden we lang aan tafel blijven zitten en genieten van lekkere eitjes met spek. Rond 10 uur vertrokken we dan naar de festiviteiten in Dundee. We kwamen aan in het Talana museum. Een ontvangstcomité van 10 flikken hadden we nog niet echt gehad hier in Zuid-Afrika. We dachten even dat we belangrijk waren tot we zagen dat vlak achter ons Mangosothu Buthulezi (wel bekend klinkend in de oren als je iets weet van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis) kwam aanscheuren in zijn Mercedes. Vol spanning keken we wie er zou uitstappen. Hij was helemaal in Zulu-krijger outfit, schild incluis. Hij kreeg natuurlijk direct een ereplaats. Daarna kregen wij onze plaats, ook zeker geen klagen. Eerst moesten er nog enkele broodnodige speeches gebeuren en daarna mochten we nog een toertje doen in het Talana museum, waar eigenlijk een nagebouwd Zulu dorp werd ingehuldigd naast een museum over de mijngeschiedenis en de geschiedenis van de talanaslag. Er worden traditionele dingen gemaakt die natuurlijk geweldig zijn als souvenir. We konden ook genieten van enkele Zulu dansen (ja zoals je die ziet in de filmpjes). Mannen en vrouwen met alleen een beestenvelleke rond zich begonnen daar te dansen en te springen. Een behoorlijk schouwspel. Het was zeker de moeite om dat te zien.

EN toen was er eten en je mag is raden…… JA! Het was braai. De zoveelste in 10 dagen tijd. Mijn plan om een beetje te vermageren in Zuid-Afrika is officieel gefaald. Na het eten vetrokken we naar Jo’burg. We zeiden vaarwel tegen Kwazulu Natal. Hopelijk tot nog eens.

Morgen rusten we nog wat uit en bezoeken enkele het apartheidsmuseum. Om 19u is het tijd voor lift off to Belgenland.

We verdwijnen niet helemaal uit de picture want ons project willen we ook graag in de kijker zetten in Bornem zelf. Noteer alvast in je agenda: donderdag 4 november in het CC waar we voor en na het optreden van Africapella (een superband met muziek a la ladysmith black mambozo uit de regio van Nquthu) in de schouwburg het beste van onszelf zullen geven. BE THERE en bestel al je tickets aan de infobalie van het CC!!

Ook deze blog blijft nog een weekje langer leven, gezien morgen de schepen en 2 andere delegatieleden aankomen en een werkbezoek plannen in Nquthu en een conferentie meemaken rond jeugd in Mangaung, de partnerstad van Gent. Volg ons om de 2 dagen met nieuws!

Als afsluiter willen we ook graag elk nog een persoonlijk stukje schrijven over onze eigen bevindingen en indrukken. Uit beleefdheid vragen wij om ook de andere stukken te lezen die niet van uw zoon/dochter of kennis zijn. Vriendelijk bedankt.
Here we go:

Karen:

Dit was voor mij een onvergetelijke belevenis. Ik heb enorm veel geleerd over het land, de cultuur en vooral de mensen. De jongeren waarmee we samenwerkten zijn stuk voor stuk vrienden geworden waarmee ik mij ontzettend geamuseerd heb en waarmee we allemaal samen iets moois hebben gestart. Het waren allemaal zo’n open, vriendelijke en enthousiaste mensen die elke gelegenheid goed vonden om te beginnen dansen en zingen. Het was vooral leuk om te zien dat er niet zo veel verschillen zijn tussen jongeren bij ons en jongeren hier in Zuid-Afrika. Ik denk dat we mogen zeggen dat we een mooi resultaat hebben geboekt met deze uitwisseling. Het bewijs was de activiteit die we donderdag deden met de kinderen. Het was prachtig om te zien hoe iedereen zich engageerde, hoe ze zo goed omgingen met de kinderen EN vooral hoe iedereen zich die dag gigantisch hard geamuseerd heeft.

Rien:
Deze uitwisseling was voor mij een enorm avontuur. Het begon al bij het feit dat ik voor de eerste keer meteen 10uur in het vliegtuig moest zitten. Het lange vliegen loonde de moeite want we landden in een prachtig land. De mensen die ik hier heb leren kennen, hebben een enorme indruk op me achter gelaten. Ook heb ik veel over hun cultuur geleerd die verschillend is van de onze (zoals het spontane dansen en zingen), maar ook ontzettend veel gelijkenissen heeft, want ook hier, op het andere halfrond houden ze zelfs o.a. pyjamafeestjes.
Als je ziet waar we begonnen en geëindigd zijn, dan kan ik zeggen dat onze missie geslaagd is. Iedereen heeft tijdens de ‘vormingsdagen’ (lees: trainingsdagen in Nquthu) heel wat bijgeleerd en zich geamuseerd.

Tiffany:

Zijt voorzichtig eh! Was de boodschap die ik meekreeg voor ik thuis vertrok. Bleek dat er niets was om ongerust over te zijn.

Het was een fantastische reis vol ervaringen die ik nooit ergens anders had kunnen opdoen. Het leren kennen van een land en zijn inwoners kan alleen door veel met de mensen zelf bezig te zijn. Daarom ben ik heel blij met de manier van werken. Voor mij was het een verrijking om dit te kunnen doen. Het leren kennen van een andere cultuur geeft je ook een andere kijk op je eigen cultuur, wat toch ook niet onbelangrijk is.

Ik ben zeer blij dat ik deel was van die project. Het was geweldig om de mensen van Nquthu te leren kennen. Ik durf zeggen dat ik vrienden heb gemaakt en ik kan niet wachten tot zij ooit naar Bornem komen. De samenwerking tussen de jeugd van Bornem en Nquthu is voor mijn part nog maar net begonnen.

Ik vond het geweldig en bedankt iedereen voor het volgen van de blog!

Ine:

Niet makkelijk om origineel te blijven na de indrukken van mijn teamgenoten hierboven. Ik ga me om te beginnen al aansluiten bij Tiffany die zeer blij is dat ze deel was van dit project. Het is een zeer leerrijk project voor me geweest. Je leert niet enkel veel over een ander land en een andere cultuur, maar evenveel over organiseren en over samenwerken om tot een mooi eindresultaat te komen. Het samenwerken met mensen uit een andere cultuur, die om te beginnen al een andere taal spreken is zeker niet makkelijk, maar is uiteindelijk toch makkelijker geweest dan ik eerst had verwacht. Want of je nu op het noordelijk of het zuiderlijk halfrond van deze wereldbol opgegroeid bent, er zijn enkele gewoontes en eigenschappen die alle jeugd deelt en dat maakt het samenwerken dan weer wat makkelijker en zeer aangenaam. Ik vind persoonlijk dat we tot een heel mooi en fijn eindresultaat gekomen zijn tijdens deze uitwisseling. Dit eindresultaat is voor alle duidelijkheid geen echt eindpunt, maar, zoals Tiffany al zei slechts het begin van hopelijk een zeer goed draaiend youth forum in Nquthu en nog veel uitwisselingen tussen de bornemse en Nquthuse jeugd!

Elke:

Wel, aan het einde van de uitwisseling is het voor mij zeer moeilijk om een globaal beeld te geven… Zoveel indrukken die deze twee weken op mij zijn afgekomen. Ook voor mezelf heb ik heel wat bijgeleerd. Daarom wil ik iedereen bedanken, de gemeente Bornem, gemeente Nquthu, de leden van het youthforum en de vrijwilligers van Nquthu, mijn medereizigers en ook iedereen die ons steunde om naar onze Baie Lekker te komen. Ik hoop dat jullie door deze blog ook meer geleerd hebben en dat het jullie geboeid heeft.

Ik ben ervan overtuigd dat het zeer interessant was voor beide partijen en dat we er beiden uit geleerd hebben. Ikzelf vond het zeer interessant om niet alleen te spelen met de kinderen maar dat we ook meer van de cultuur leerden kennen.

Teis:

De eerste keer buiten Europa. Dit was voor mij al van vooraf aan heel erg uitkijken. Zo een andere cultuur, andere gewoonten, toch wel spannend. De eerste dagen was schitterend om ons te concentreren op de verschillen en gelijkenissen die de jeugd in Zuid-Afrika heeft met onze jeugd in Bornem. Verschillen zijn er zeker, maar uiteindelijk zijn we toch allemaal ‘jeugd’. De training over hoe spelen met jeugd was voor mij persoonlijk zeer verrijkend. Soms was het niet altijd makkelijk om een goede communicatie te hebben met de jeugd van Nquthu. Maar met kinderen spelen is uiteindelijk in België en Nquthu steeds hetzelfde. Met superenthousiaste kinderen spelen blijft echt SUPER!

En van onze kant uit (Daan en Stefan): bedankt aan de inzet van de jongeren. Jullie enthousiasme was groot. You made our day and 2 weeks. We hopen ook van harte dat de jongeren in Nquthu op de ingeslagen weg verder gaan, ondersteund door de gemeente Nquthu.

25-09-2010, 20:14 geschreven door wereldconsulent  

Vandaag de grote dag waar we een week naartoe geleefd hebben. Om 10.00 werden 150 kinderen verwacht.

Na onze dagelijkse routine van opstaan, ontbijt en klaarmaken, vertrokken we 20 minuten vroeger dan de andere dagen naar de Mangoba hall. Toen we daar aankwamen werd een cliché ontkracht. Zuid-Afrikanen hebben de tijd wel in handen,… Alleszins sommigen toch… Enkele vrijwilligers stonden ons om vanaf 8.00 op te wachten.

Toen de meerderheid van de vrijwilligers en de leden van het youthforum aangekomen waren, namen we de laatste aandachtpunten door. De begeleiders van de groepjes kregen sjaaltjes met hun groepsteken op en de begeleiders van de verschillende spelen sloegen de laatste hand aan het maken van hun vlag.

Terwijl dit alles bezig was, zagen we de eerste klas een half uur te vroeg aankomen… Wat is dit toch met dat cliché?

De kinderen van de school werden in groepen verdeeld. Er werden 2 groepen gemaakt door een stip met vingerverf op hun hand te zetten. Deze 2 groepen werden verder onderverdeeld; uit een grote doos konden ze een papiertje nemen met een teken van hun groep. Toen we wachtten op de aankomst van de andere kinderen werden er boterhammen gesmeerd door de vrijwilligers voor de lunch van de kinderen. Nadat de andere kinderen aangekomen waren zagen we dat ze zelf hun teamgenoten begonnen te zoeken en dat ze al in groepjes gingen staan. We moesten sommige vrijwilligers uit de keuken halen om zich bij hun groepje te zetten. Hierna kon de speluitleg gegeven worden en hierna het startschot voor deze dag.

Bij elk spel kunnen kaartjes met materiaal verdiend worden. Die konden ze dan gebruiken om in het tweede deel van het spel materiaal te “kopen” om een kamp te maken.

In het begin van het spel liep soms wat fout, een groepje had opeens geen begeleider, door sommige groepen werd niet op de juiste manier doorgeschoven,… Maar deze mankementjes werden goed opgevangen zodat na enige tijd het spel zoals gepland verliep.

We waren trots op de vrijwilligers en de leden van het youthforum. Hun activiteit liep op wieltjes!

Na de lunch konden de groepjes hun verdiende materiaal in de shop komen kopen. Na enige tijd werd de hal omgetoverd in een showzaal van verschillende kunstwerkjes. Het is verbazingwekkend hoe geconcentreerd deze kinderen bezig kunnen zijn om met eenvoudige materialen iets te creëren.

En de pret was nog niet gedaan. Na de fotoshoot en de bedankingen kwam er een leerling naar voor en liet alle kinderen meedoen in een zang- en dansspel. Een evenement dat iedereen heel veel voldoening gaf!

Omdat we die avond uitgenodigd waren door het district gingen de vrijwilligers en de leden van het youthforum nog even naar huis om zich op te frissen.

Vooraleer we naar onze lodge terugkeerden om ditzelfde te doen, brachten we eerst een bezoek aan het vuilnisbelt van Nquthu en gingen enkele van ons de plaatselijke markt bezoeken. En uiteraard werd hier ook duchtig gekocht. Girl will be girls…

’s Avonds waren we uitgenodigd door het district voor een iets formelere avond. In echte vergaderstijl (zie foto) werd er teruggeblikt op de voorbije dagen waarna een braai volgde.

Na het eten kregen we enkele speechen op ons bord van Mpume Jiyane (manager LED en planning en contactpersoon stedenband), Mr Paul Gumbi (gemeentesecretaris Nquthu), Mr Dubazana (districtsecretaris) en de voorzitter van de districtsraad.

Verder kregen we ook enkele woorden van Mpho(jeugdconsulent Nquthu), Daan, Stefan en Lovey (voorzitter Youthforum). Het was heel leuk om te horen dat de vrijwilligers en de youthforum zoveel geleerd hadden en dat de gemeente budget zal vrijmaken om de jeugdwerking te ondersteunen.

Na deze woorden werden er langs beide kanten cadeaus uitgewisseld en konden we eindelijk onze reuze 4 op een rij overhandigen aan de jeugddienst. Maar eerst een spelleke 4 op een rij tussen de districtssecretaris en de gemeentesecretaris, waarbij de eerste aan het langste eind trok.

En dan was het tijd om afscheid te nemen. Buiten aan de “girlsvan” werd er voor de laatste keer samen gedanst en heel wat afgeknuffeld.

Morgen een andere dag maar dan zonder “our new brothers and sisters”. We zullen hen missen… snif

Elke

24-09-2010, 20:24 geschreven door wereldconsulent  

Deze ochtend in de bibliotheek van Nquthu werden de racepaarden nog eens van stal gehaald voor een korte evaluatie van de twee voorgaande dagen. Ondanks enkele moeilijkheden die binnen het jeugdforum van Nquthu gisteren de kop opstaken, maakt ieders paardje grote sprongen voorwaarts. Onze brothers and sisters laten ons weten dat ze enorm veel bijleren, zowel dankzij de vorming met ons als door de moeilijkheden die ze tegenkomen binnen de gemeente zelf. Ze zijn zeer gemotiveerd om er samen met ons nog twee spetterende vormingsdagen van te maken. We zetten onze paarden weer op stal en springen de auto in om naar de Maqoba hal te rijden @ African Time (lees: een half uur te laat volgens onze strakke planning). We staan voor een grote uitdaging vandaag: met 30 man, op enkele uren tijd een groot spel uitwerken voor 150 Zuid-Afrikaanse kindjes van drie lagere scholen uit de buurt. We hebben hier niet de hele dag tijd voor, want we willen de jongeren van Nquthu ook nog een “Think and Do game” aanbrengen en vanaf half vier in de namiddag komen er 20 kindjes naar de Maquba hal om spelletjes te spelen. Omdat de planning zo strak is, hebben we gisterenavond in de lodge onze Belgische koppen nog eens bijeengestoken en al een structuur uitgewerkt voor het grote spel. Het is jammer dat we niet van skratch kunnen beginnen brainstormen met onze Zuid-Afrikaanse vrienden, maar desalniettemin wordt ons uitgewerkt spel toch een leuke mix van Belgische en Zuid-Afrikaanse ideeën. De Zuid-Afrikanen waren zeer snel mee in onze uitgedachte structuur en voor we het goed en wel beseften stond de activiteit voor morgen op punt. De communicatie verloopt iedere dag vlotter en vlotter! Ieder van ons weet zijn taak voor morgen en op enkele zaken na ligt al ons materiaal al klaar. Laat de 150 schoolkindjes maar komen! Om half vier stonden er nog enkele andere schoolkindjes in hun speelkleren aan de poort van het terrein en met hen beleven we nog enkele uren vol spelplezier. De Zuid-Afrikaanse vrienden hebben ondertussen het spelen volledig onder de knie. Het is echt geweldig om te zien hoe ze met de kinderen omgaan en het is het grootste bewijs dat onze vormingsmomenten van de voorbije dagen hun vruchten beginnen af te werpen. Niet alleen wij, maar ook de schoolkindjes zijn super enthousiast, gewoonweg geweldig die piepjonge energie in en rond de Maqoba hal! Tegen 17u sturen we de jonge knaapjes huiswaarts en slenteren we moe maar voldaan richting de auto om naar onze lodge in Dundee te vertrekken. Daar rusten we nog een kwartiertje uit en trekken snel iets anders aan om richting het toneel te vertrekken. We werden gisteren door het district uitgenodigd om naar een toneel te komen kijken van een jeugd-toneelgroep. We worden aan de lodge opgepikt door de een quantum-bus vol dansende en zingende brothers and sisters { = onze collega-jongeren), de sfeer kan niet stuk. Het toneel is ondanks het feit dat het in het Zulu is toch ook een ervaring om te zien. Op het einde worden we onverwacht nog naar voor geroepen en stellen we ons voor aan de bomvolle zaal jongeren. We worden zelfs beloond met een vette Zuid-Afrika pet. Dan is het tijd om naar de lodge terug te keren, we steken nog vlug en dinner achter de kiezen, en dan allemaal ons beddeke in. Shit, ’t is al vijf voor twaalf. Ik moet gigantisch hard in de pit knallen ( lees: int slaap vallen) om morgen vol energie en met een fris hoofd de Afrikaantjes een spetterende dag te bezorgen. Ik kijk er enorm naar uit en ben tegelijk enorm nieuwsgierig hoe onze activiteit morgen zal verlopen. Spannneeeeeuuuuuuund!

Ine

23-09-2010, 00:15 geschreven door wereldconsulent  

Na de maandag, zagen we deze morgen toch enkele vermoeide kopjes aan het ontbijt. De voorbije dagen hadden toch hun tol geëist, inclusief mezelf die met nog steeds met wat lichte keelpijn de auto instapte. Maar maak jullie vooral niet ongerust: niets ernstigs.

Ikzelf was al om 7u30 in Nquthu om een meeting te hebben met de managers waar enkele zaken werden besproken. Rond 10u vervoegde ik de groep jongeren die intussen in de grote maqobahall hun tweede dag training aanvatte. En die verliep toch een stuk vlotter dan de eerste. De jongeren uit Nquthu waren met evenveel aanwezig (een goed teken toch) en meer dan de eerste dag, lieten ze van zich horen. De verlegenheid en de taalbarrière op de eerste dag zat hier toch voor iets tussen. Vandaar dat we de jongeren die vlot Engels spraken lieten vertalen en de andere jongeren in het Zulu de uitleg lieten doen. En dat werkte duidelijk. Na onze uitleg over competitiespelen was het al tijd voor de lunch. Na de lunch gingen we verder met spelen met materiaal maar was het ook tijd voor actie. We deelden de jongeren van Nquthu op in kleinere groepjes en lieten hen een eigen spel uitdenken, neerschrijven en… spelen voor de groep. En dat werkte wonderwel. Enthousiast speelden 3 van de 5 groepen de spelen met schoolkinderen die op weg naar huis, een stop inlasten en meespeelden. Enkele gemeenteraadsleden en 2 managers kwamen eveneens een kijkje nemen maar meespelen in kostuum, is nog een brug te ver.

Om 4 uur sloten we af omdat heel wat jongeren huiswaarts keerden, gezien de lange reistijd. Wij kropen ook de auto in richting Dundee waar we vermoeid nog vergaderden voor morgen, de dag waar we de speldag voor morgen in mekaar zullen steken. Na het avondeten kwam mr. Dubazana, manager van het district Umzinyathi langs met verrassend nieuws. Morgenavond gaan we naar een social drama of toneelstuk, gebracht door jongeren uit de regio van Dundee.

Tot morgen Daan

22-09-2010, 08:20 geschreven door wereldconsulent  

Na een zondagse “rustdag” stonden velen van ons deze morgen op met wat keelpijn. Waar dit vandaan kwam, hadden we wat het raden naar. De airco in de auto of juist de tocht in de auto?

Whatever, dit kon ons enthousiasme niet temperen om de dag te starten. Na een stevig ontbijt sprongen we in onze auto en reden we richting de bibliotheek, onze vaste stek in Nquthu.

De paarden op de evaluatierenbaan waren een paar dagen op stal gebleven en stonden geprikkeld om weer enkele sprongen voorwaarts te maken. Dit deden we deze morgen in een eerste halfuurtje evaluatie van de vorige dagen. Hieruit bleek duidelijk dat de sfeer er zowel bij ons als bij het jeugdforum nog helemaal in zit.

Maar, genoeg evaluatie it was: TIME TO PLAY!! Tijd voor een kort maar krachtige training van drie dagen in het leren spelen zoals wij in België het graag doen.

Deze voormiddag wilden we graag aan de jeugd laten zien hoe wij spelen in onze jeugdbewegingen en speelpleinen. Op twee uur tijd speelden we verschillende soorten spelen zoals wij het gewoon zijn. Het was duidelijk dat ze dit hier in het verre zuiden ook appreciëren. Na nog eventjes theoretisch alles kort te hebben overlopen, waren onze maagjes al lang aan het grommen à lunchtime.

In de namiddag wilden we graag de jongeren kennis laten maken met de “vertrouwenspelen” zoals wij ze spelen, een type spel dat onbekend klinkt in de oren van een Zuid-Afrikaan. Maar voor we met deze spelen konden starten, werden we aanganaam verrast door enkele spelen uit Nquthu. Bij onze Vlaamse “tussen vlag en wimpel” werd de vlag vervangen door en slag op iemands achterwerk, “kat en muis” werd ook in een nieuw jasje gestoken. “It was very nice to learn a game from here” zegden we achteraf aan Zuid-Afrikanen.

.

Maar genoeg voorbeelden gegeven van hoe spelen: tijd voor het aan hen over te laten. In kleine groepjes moest men nu zelf een spel voorbereiden dat ze later op de dag aan de rest van de groep en aan enkele schoolkinderen, die na schooltijd ons zouden vergezellen, moesten uitleggen. Dit was sneller gezegd dan gedaan. Vooreerst speelde de taal een barrière, ten tweede was een eerste keer iets uitleggen voor hen niet evident. Maar we zijn er van overtuigd dat alle begin moeilijk is en dat men leert uit fouten. Zo we hopen dat morgen deze oefening reeds iets beter zal verlopen.

We sloten de dag iets vroeger af dan gepland met een kleine theoretische achtergrond van de vertrouwenspelen, daar sommigen van de deelnemers reeds moesten vertrekken om op tijd met het openbare vervoer thuis te geraken.

Moe van het vele spelen maar zeer tevreden van de eerste trainingsdag, keerden we terug naar het hotel. We hoopten nog een frisse plons in het zwembadwater te kunnen nemen, maar het water oogde niet echt uitnodigend om in te duiken dus verkozen we toch maar de douche op onze kamer.

Na het avondmaal kregen er enkelen al een klopje (van de hamer) maar toch moest er eerst nog eens goed nagedacht worden over de aanpak van morgen. Dit liep niet van een leien dakje maar toch kwamen we zonder kleerscheuren tot een compromis en konden we met veel verwachtingen weer richting ons bedje.

Maar eerst nog even de tijd nemen om nog wat te knutselen voor morgen, spelletjes voor te bereiden of voorbereidingen uit te werken zodat dinsdag hopelijk zoals vandaag weer een topdag kan worden in onze jongerenuitwisseling.

Slaapwel! Teis

21-09-2010, 00:03 geschreven door wereldconsulent  

Dat het hier in Zuid-Afrika vroege vogels zijn wisten we al… MAAR 6 UUR???? Jongens, doe maar een beetje serieus he… Om 6 uur stonden onze roommates klaar om zich te gaan wassen, op z’n Afrikaans natuurlijk. We gingen ons om de beurt per 2 of 3 wassen. We kregen van onze gastvrouw Sne een tobbe met warm water. Het was de bedoeling dat we ons daar in ons blootje gehurkt zouden inzetten en ons wassen. Althans dat deden zij toch. De durvers onder ons deden het ook en de anderen hielden het gewoon bij het gezicht wassen en de tanden poetsen. Ook wij hebben toch wat drempelvrees. Na het ochtendlijke wasritueel gingen we over naar een ander. Wat is er meer Afrikaans dan vrouwen die met potten en zakken op hun hoofd over straat lopen? Niets natuurlijk…. Wij gingen het dus ook proberen. Met een sjaal als enig hulpmiddel gingen we de opdracht aan. Met een halfvolle emmer zelfopgepompt water op ons hoofd stonden we daar. Het was precies circus. Maar uiteindelijk ging het al bij al nog redelijk vlot. We konden er toch al mee lopen weliswaar met onze handen als hulp. Na deze ochtend met véél te véél prikkels konden we weer naar onze girls bus en reden we naar de bib waar we eindelijk ons ontbijt kregen. Voor Rien en Tif een geschenk uit de hemel want voor ons telt het principe: geen ontbijt – geen jolijt.

In de bib stonden er toch al enkele belangstellende te wachten. We deden dus voort en na een korte introductie door Daan en Mpho begonnen we te spelen. Voor vele van hen was het nieuw of was spelen al heel lang geleden. Na een zeer krachtige voormiddag met doorschuifsystemen, competitiespelen, vertrouwensspelen, materiaalspelen en denk en doe spelen was iedereen volledig mee. Het teasen was dus een succes. Maandag bouwen we hierop verder met de groep geëngageerde jongeren. Onze opdracht was dus volbracht en wij kregen vanaf de vooravond een welverdiende pauze. Schatjes patatjes.

Tot maandag want zondag is het josdag!

20-09-2010, 07:40 geschreven door wereldconsulent