Woensdagmorgen stond iedereen met een goed gemoed om 6u al op. Waarom zal U zich afvragen? Wel Na enkele dagen bestookt te worden door vragen over het weer, was het eindelijk volle zon vanaf ’s morgens vroeg. Heerlijk toch om de damesdelegatieleden met een eenvoudige weersverandering gelukkig te maken!!

Om 7u30 zaten we al in de auto richting Pietermaritzburg. Na goed 3 uur rijden bereikten we met Bheki het ELITS depot en kantoren. ELITS is een sectie van het provinciaal departement onderwijs die verantwoordelijk is voor schoolbibliotheken. Zij hebben afgevaardigden in elk district waaronder ook dat van Nquthu. Indien het federaal programma wordt goedgekeurd rond gedecentraliseerde publieke bibpunten in 8 lagere scholen van Nquthu, moet dit departement aan boord gebracht worden als belangrijke actor. De vice manager van deze dienst ontving ons heel hartelijk. En we moeten toegeven: het bezoek en het overleg tijdens en na was zeer verrijkend. De aanleg van de collectie en verspreiding gebeurt zeer professioneel en blijft niet enkel bij schoolhandboeken. Ook materiaal toegevoegd of verrijkend voor het curriculum wordt aan scholen in KzN aangeboden. Dit was zeer positief nieuws gezien het federaal programma zich zal toespitsen op publieke bibpunten voor de hele gemeenschap.

Om 13u reden we door naar het departement van arts and culture sectie bibliotheek waar we een lang overleg hadden met de vice-manager van dit departement. Aangezien zijn tot 2 jaar geleden ook voor ELITS werkte, was ook dit voor ons en voor Bheki ikv het federaal programma een voltreffer. Een geïntegreerde werking tussen 2 provinciale diensten en Nquthu als drijvende kracht is mits goede afspraken zeker mogelijk en zou een pilootproject betekenen voor de regio. Nu nog wachten op goedkeuring van de federale overheid!

Tegen 18u bereikten we dan eindelijk na een lange werkdag de kust van Durban

‘Lady’ Diana is vandaag naar zee gebracht. Na zovele kilometers is ze uiteindelijk met 2 tenen het water ingegaan . De wind en de koude hebben hierbij parten gespeeld. Nochtans had ze iemand van de delegatie beloofd om zich s’avonds te vertonen in “wedding”suit.

Na een zalige nacht in The Windmill B&B hebben we even op Daan moeten wachten, hij moest nog zijn aantal “slips” (niet mis te verstaan als kastickets in Zuid-Afrika) tellen alvorens te vertrekken naar de volgende afspraak. Dit leidde ons naar een mobiele bibelement (wheelie wagon) in Port Shepstone op twee uur rijden van Durban, een van de weinige reeds operationele wheelie wagons of mobiele bibkasten in gemeenschapscentra.  Daan ging zelfs op de vloer om de kwaliteit van de wieltjes van de mobiele kast te respecteren. Ze zijn in Antwerpen gewaarschuwd!  Maar de lokale librarian had niet veelkaas gegeten van systematisch klassement. Nqutu moet beter. Na een korte lunch en breakdown van een kwartier (!) aan een idyllische baai bracht Daan ons veilig en wel terug in ons guesthouse in Dundee. Onze kilometerteller was vandaag weeral met 650 gestegen. Vlug gegeten en tot 23.30 gewerkt aan onze powerpoint voor het management en de gemeenteraad van Nqutu. Geen enkele Bornemse ambtenaar doet dit ons na. En Dette is nog altijd aan het oefenen om de juiste uitspraak te vinden voor her deputy. Maar ze heeft nog tijd.

01-10-2010, 00:10 geschreven door wereldconsulent  

Eventjes tussen het werkbezoek door hoorde de delegatie heel wat positieve commentaar over de jongerenuitwisseling.  Maar wie gaven we nog geen ruimte om zijn relaast te doen: de jeugdconsulent die intussen al terug in Bornem is en werkt.  Ziehier zijn verhaal

Hey hey
Aangezien deze uitwisseling over jeugd ging en alleen de jeugdconsulent nog geen blog geschreven heeft leek het me wel leuk om er eentje te schrijven.
Onze verhalen zullen nu wel weerklinken in Bornem en omstreken. De echo’s ervan zul je kunnen horen op de weidse vlakten van Zuid-Afrika. Vlakten die wij twee weken onveilig en soms veilig gemaakt hebben.Onveilig omdat zo ineens links rijden geen sinecure is en veilig omdat we ons EHBO-zakje meehadden.

Wat hebben we daar nu in godsnaam uitgespookt. Tussen de wilde kakkerlak- en andere dierverhalen door hebt u, de dierbare lezer, waarschijnlijk wel door dat we daar hard gewerkt hebben.

De eerste dag was het al direct raak, na een warm weerzien met het Ipeleleng jeugdcentrum konden we Soweto gaan bezoeken met den “Besten” onze gids voor die dag. We zagen de goeie en minder goeie kanten van de sloppenwijken en dergelijke. Er heerst een grote solidariteit bij de mensen. Maar dat voedt natuurlijk geen wenende kinderen. Mensen die uit pure noodzaak naar townships als kliptown gedreven worden. Schrijnend, maar er is hoop. De mensen verliezen de moed niet en vechten tegen hun situatie.

Na Soweto reden we richting Nquthu. Echter niet meteen, we namen de tijd om te stoppen in Drakensbergen waar we het weeshuis Sprinkle van de Bornemse Chantal bezochten. Een voorbeeld van hoe het zou kunnen zijn. Dit is duidelijk een t(e)huis met visie naar de toekomst.

We konden ook even genieten van de schoonheid van de Drakensbergen en we leerden dat een wandeltocht beginnen op Teva’s(??) geen goed plan is. De bleinen tierden welig op Tiffany’s voeten. Zo welig dat we bijna weer een rivier hadden mochten ze opengespat zijn.

Na een korte rust in de plaatselijke bar met een hospitality manager( what the ????) als gezelschap, konden we vertrekken naar Nquthu.

We dropten onszelf snel in onze eerste verblijfplaats aldaar en vertrokken naar de officiële verwelkoming. Gelukkig had iedereen honger en duurden de speeches allemaal niet zo heel lang. We maakten al meteen kennis met een aantal jongeren van het youth forum en het klikte meteen. Hun enthousiasme was de ideale trigger om onze vermoeide hoofden weer te starten.

De dag erna leerden we elkaar kennen op een ludieke manier. De namen waren helaas toch soms een probleem.

De sociale dialoog die we voerden was soms voor hen en soms voor ons een totale verrassing. Voor ons was vooral het feit dat we zo gelijkend zijn een grote verrassing. Onze aanpak van sommige problemen was dan weer een nieuwe wereld voor een aantal onder hen.

We bezochten ook verschillende musea en zo bleek weer eens dat de geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaar. Slachtpartijen die goedgepraat werden. Het is niets nieuws.

Het was wel interessant om de twee kanten te horen.

Na een geslaagde braai en mooie demonstratie van het nachtleven van de jongeren mochten we gaan teasen. We mochten de geïnteresseerde jongeren een voorproefje geven van wat we zinnens waren. Dit viel duidelijk in de smaak bij de meesten van hen en we mochten hen dus weer verwelkomen op maandag.

Maandagmorgen werd volledig door mij ingevuld en aaneengepraat. Ik heb speelpleincursus gegeven zoals ik hem hier geef. Met dezelfde inhouden maar met veel riskantere spelletjes. Hoe verder je moet gaan in zoiets hoe verder je kan staan als groep. Ik heb ze uitgedaagd met een fantastisch resultaat. Jezelf volledig laten omdraaien door een totaal onbekende groep mensen, ik zou tweemaal twijfelen. Onze gezamenlijke jeugd niet. Die gingen er volledig tegenaan en bewezen zo al dat ze een sterke groep waren.

In de middag werden ze begeleid door Teis die hen vertrouwenspelletjes zou leren. Nadien was het aan henzelf. Hiervan verwachtte ik niet zo heel veel. Dit is hetzelfde hier in België. Ook op de cursussen hier zie je dergelijke fenomenen. Ik was er echter gerust in dat dit de volgende dag wel zou werken.

Mijn vermoeden bleek waar te zijn, ook door de vele taalbarrières. Engels, Zulu en Nederlands, een helse combinatie. Daardoor eindigde de eerste oefendag een beetje in chaos. Wat de meesten niet gezien hebben is dat er een aantal mensen van het Youth forum, op zichzelf, buiten gewoon met de kinderen stonden te spelen. Deze kinderen kwamen van een aanpalende school en werden direct opgevangen. Voor mij al direct een bewijs dat alles goed zat.

’s Avonds werd het dagschema van de dag erop aangepast om de deelnemers nog meer oefenmomenten te kunnen geven. Wat een vergadercultuur hebben wij gekweekt die week, man man J

Swat, om een te lang aan het worden verhaal kort te maken. De sessies liepen goed, de oefenmomenten liepen goed(zoals gezien werd door de gemeenteraadsleden van daar)

Op volle snelheid stevenden we af op het toonmoment aan de kinderen tot het er plots was. Iedereen stond (ongeveer) waar hij moest staan en met een beetje Afrikaanse vertraging konden we beginnen. Het liep nogal chaotisch in het begin maar door enige speelpleinse verkeersagentenspelertje begon het te lukken.

De kinderen amuseerden zich rot en ook bij de begeleiding begon de stress te wijken. Iedereen kreeg de slag te pakken en het begon heel vlotjes te lopen.

Er werd een sessieke boterhammen smeren voor 160 kinderen georganiseerd( met de klassieke geraspte worst) door een paar van de Bornemse mensen. Die samenwerking was er tons ook volledig op.

Na het verorberen van de bokes moesten de kinderen een kamp/huis bouwen met de materialen die ze in het spel konden verdienen. De resultaten hiervan komen nog op facebook en andere sociale medagewijze toestanden. We stonden bijwijlen verstomd.

We vertrokken naar onze lodge om ons op te frissen en erna te vertrekken naar het officiële afscheid. Ook hier bleef de gezamenlijke groepssfeer op en top en iedereen nam afscheid met een goed gevoel. Het deed toch een beetje pijn om voor de tweede keer afscheid te nemen.

We hebben dan nog op vrijdag genoten van een officiële opening van een traditioneel Zuludorp. Eigenlijk hadden we daar nieks te zoeken maar we kregen dan toch maar een tafel op de eerste rij. Alweer kregen we een braai voorgeschoteld met de typische vlezekes en groentekes. Maar lekker, lekker. Ik ga het hier ook invoeren, zo een braai. Het is misschien wel een beetje vervuilend.

Na het overdadige eten konden we in een oververhitte auto stappen en richting Johannesburg rijden. Veel rijden, schone uitzichten en een dorstige keel later kwamen we daar in het donker aan. Een hapje eten en het uitgangsleven van Jo’burg in. Een aantal cocktails in de Ratz( een hippe bar) en vervolgens verkasten we naar een bar waar de sfeer er goed inzat. Mensen begonnen er spontaan te hallucineren en zonen van Goden te zien. Het was nekeer iets anders.

Des morgens was het valiezen pakken, musea bezoeken of souvenirs kopen. Nog een snelle hap in Melville en wijle weg. Tien uur vliegen, vier films, een aflevering van de simpsons en NCIS, een treintje en nog een treintje of twee later stonden we hier terug op het grauwe grijze perron. Jeuj.

Ik heb het kort proberen houden maar da gaat niet. Twee weken op een paar pagina’s samenvatten lukken niet.

Greetings

stefan

29-09-2010, 23:24 geschreven door wereldconsulent  

Vandaag werd de delegatie in twee opgedeeld. Greet en Diane vertrokken in de vroege koude morgen richting Nondweni op weg naar de plaatselijke bibliotheek. Bheki achter het stuur vergezeld van assistente Cindy. Al vrij vlug verlieten we de verharde weg en hobbelden we tussen de keien en de koeien. Ondertussen vernamen we dat de normale bruidschat 11 koeien bedraagt. Ben je van Zulu afkomst kan dit rap tot 16 oplopen. Gezien de hoeveelheid vee die we passeerden, stelden we ons direct de vraag: welke koe is van wie?. Bheki antwoordde dat je toch ook niet altijd weet wie je eigen kinderen zijn J

Bij onze aankomst in Nondweni zagen we enorm veel kinderen. Deze week was het geen school. Dit was dan ook direct te zien in het straatbeeld. De bib was aantrekkelijk aangekleed met een Zulu presentatiewand in het kader van de erfgoedmaand. Verschillende attributen vielen onmiddellijk in onze smaak : de mooie kleurrijke sierraden en rokjes, de staf van de macht, kruiken…

Na een hartelijk onthaal en rondleiding door de 3 assistentes van Bheki konden we genieten van een reading aloud sessie in het Zulu. Een veertigtal kinderen van 4 tot 8 jaar hingen aan de lippen van Lundwa. Alhoewel wij er niets van snapten, geraakten we erg geënthousiasmeerd door haar levendige vertelstijl. De trainingsessies in reading promotion activities hebben blijkbaar vruchten afgeworpen. Het team was heel gedreven en hoopte op een mogelijk vervolg. De schattige kinderen werden nog beloond met onze Belgische mignonettes en een ballon. Aan het bibpersoneel overhandigden we het eerste kamishibai vertelkastje.

Tevreden keerden we terug naar de bib in Nquthu waar we aansloten bij de workshop van Daan en Dette (die het verhaal hier verder schrijft).

Bij dit overleg met de beambte van jeugdwerking en de cyber cadets vond ik vlug overeenkomsten met mijn eigen werking als consulente binnen de werkwinkel. Maar wat ben ik gezegend met een sterke ondersteuning van vormingswerkers en deskundigen binnen mijn organisatie. In gesprek met de cyber cadets van de 2 bibliotheken kwamen we vlug tot nieuwe inzichten om hun training te verbeteren en de samenwerking tussen jeugdwerking en de Cyber Kadetts te optimaliseren of op elkaar af te stemmen. Boeiende dag geweest. Morgen een andere dag met nieuwe (in)zichten. We moeten echter dringend met “Lady” Diane kustwaarts (vanaf morgen aangezien we een overleg hebben met de hoge pieten van provinciale departementen te Pietermaritzburg) na afwerking van ons dagelijks programma. Ze heeft zee en warmte nodig, zuurstaf en jodium. Doen we dit niet, dreigen we weer deelgenoot gemaakt van haar dagelijkse onhebbelijkheden en dat wil je natuurlijk voor 1 dag vermijden. Wordt zeker vervolgd.

29-09-2010, 23:15 geschreven door wereldconsulent  

Na enkele dagen zijn we weer paraat, ditmaal onder een ietwat gewijzigde vorm. Zoals het vorige blogbericht al weergaf, heeft er zich in het weekend een wissel van de wacht voorgedaan van Bornemnaars in Zuid-Afrika. Met pijn in het hart was het zaterdagavond afscheid nemen van de jongeren na een boeiende uitwisseling ook voor de begeleiders. De jongeren zorgden voor een pakkend afscheid. Ze lieten Ludovick achter in de handen van de wereldconsulent. Zowaar een emotioneel bedankingsmoment voor mezelf van de jongeren.

Maar wees gerust: Ludovick is intussen wereldster aan het worden op facebook (voeg hem allemaal toe onder Ludo Vic) en is in levende lijve in goede handen van de gearriveerde delegatie o.l.v. schepen Greet De Bruyn. Deze delegatie bestaat uit de schepen, bibliothecaris Diane Van Doorslaer,bibliothecaris van de gemeente Bornem, wereldconsulent Daan Sanders en last but not least Bernadette Anné van de werkwinkel die door het geloof in de stedenband op vrijwillige basis de delegatie vervoegt.

Na een goed nachtrust in de jeugdherberg Idube in Melville trok de delegatie op zondag naar het apartheidmuseum waar een zeer getrouw beeld wordt gegeven van deze donkere bladzijde in de geschiedenis van Zuid-Afrika. Je wordt er zowaar stil van. Het feit dat dit slechts 15 jaar geleden beëindigd werd, geeft je een oncomfortabel gevoel. Hoe een dergelijk regime tientallen jaren operationeel is kunnen blijven en hoe dit de huidig situatie van Zuid-Afrika mee bepaalt, is erg aangrijpend.

Na een korte lunch werd de auto van stal gehaald voor een rit van 5 uur naar Dundee waar de delegatie logeert (op 50 km van Nquthu). Deze morgen was het dan echt tijd voor actie en zowaar binnen het vooropgestelde tijdsschema (zie programma in bijlage) werd alles afgewerkt. Niets african time. Ik moet zeggen dat op dit vlak we de laatste weken niet te klagen hadden. De stiptheid van start en slotuur werd al bij al goed nageleefd. Om 9u15 werd het startschot dan ook gegeven voor een 5 daags opvolgingsbezoek ikv jeugd en werkgelegenheid en bibliotheek d.m.v. een officiële verwelkoming in bijzijn van de burgemeester, de speaker (zowaar 2 vrouwen, evenals in het schepencollege van Nquthu waar intussen slechts 2 mannen op 7 een functie opnemen: hier kunnen we nog niets van leren) en het managementteam met de betrokken ambtenaren van bibliotheek en jeugd. Het programma werd overlopen en ook de accenten, mede door input van de municipal manager Mr. Gumbi en de inleidende speech van Greet De Bruyn. Continuïteit van het opgestarte programma van 2010 (nl. het opvolgen en bijsturen van het tot nu toe geleverde werk in Nquthu buiten de missies) en de voorbereiding voor de volgende 2 à 3 jaar staan centraal tijdens dit werkbezoek evenals bijsturing van de lopende programma’s op basis van good practices.

Zoals enkelen onder jullie weten, diende de gemeente Bornem 2 subsidiedossiers in, 1 bij de federale overheid voor de komende 2 jaar focussend op gedecentraliseerde publieke bibpunten en een jeugdinfo- en adviespunt, en een verlenging van het Vlaams convenant, met de nadruk op jeugd en vrije tijd/uitwisseling, milieu-educatie op school en afvalbeheer.

Maar vooraleer we ons hier ten volle op smijten, was het vandaag vooral tijd voor prospectie voor de 2 nieuwelingen. Al kan je je nog zo goed inwerken op basis van informatie die je krijgt in Bornem in dossiers en toelichtingen, de situatie met de eigen ogen zien, is voor de betrokken ambtenaren cruciaal op hun beleidsdomeinen waar ze expertise bezitten. Deze morgen volgde Dette de cursus van de cyber cadets in de bib, zich focussend op basis ICT training in een eerste deel en het schrijven van een basis cv anderzijds, dit gericht naar jongeren die juist hun middelbare opleiding hebben doorlopen. Vele vragen kwamen hierbij naar voor en werden ook beantwoord. Van bij het begin vergezelde Mpho, de career guidance youth official, of jeugdambtenaar ons. Zij adviseert de jongeren in Nquthu in mogelijke voortgezette opleidingen of in beperktere mate in loopbaanbegeleiding. Vooral dit eerste is belangrijk aangezien je zonder een voortgezette opleiding weinig tot geen kans maakt op de arbeidsmarkt die al niet dikbezaaid is. Diane en Greet maakten intussen uitgebreid kennis met de bibliotheek van Nquthu town en zaten een hele poos tesamen met de library manager Bheki Magwaza om de vorderingen van het bibprogramma ikv het Vlaams programma te overlopen. En die zijn toch positief. Een vormingsmoment rond het stimuleren van leesbevordering –en promotie in de bib was een eye-opener voor het voltallige bibpersoneel. Ze leerden zelfstandig thematische hoeken uitbouwen en organiseren reeds storytellingmomenten voor kinderen in de bib van Nondweni. Ook de 2 computers werden reeds besteld voor de cybercadets training en zullen de wachtlijsten voor de ict vorming toch wat kunnen inperken. Bheki tenslotte toonde de mogelijkheden voor de proslimlaptops voor kinderen die tevens binnen een korte periode zullen geleverd worden en de nadruk leggen op educatieve spelen voor kinderen.

Na een lunchpauze, reden we voort richting Dundee waar een bezoek plaatsvond aan 1 van de 4 wisseldepots van bibliotheken in de provincie Kwazulu Natal. Zij beheren de collecties o.v.v. wissels naar 34 bibliotheken in de regio waaronder ook die van Nquthu en Nondweni. Een discussie ikv het federaal programma en een aansluitend bezoek aan het depot was verhelderend. Het engagement van het departement mbt administratieve training van vrijwilligers en bibliothecaris-leerkrachten in 8 publieke bibpunten in lagere scholen in afgelegener regio’s van Nquthu is 100% verzekerd. Ook het voorstel van verdeling van de collectie voor deze bibpunten bracht heel wat duidelijkheid. Nu nog wachten op een volledig engagement van het departement onderwijs (dit komt er wel na een volledige voorstelling van het plan komende donderdag gezien hun engagement tijdens de opmaak) en goedkeuring van de federale dienst ontwikkelingssamenwerking eind 2010-begin 2012. Fingers crossed en tot morgen!

Bijlagen:
Programme technical visit september 2010.doc (49.5 KB)