Zaterdag hadden we een kleine intermezzo (ja ook wij hebben recht op een weekend en verplaatsen ons tijdens het weekend 700 km richting Mangaung) om een bezoek te brengen aan het weeshuis van onze dorpsgenoot Chantal en om iets op te snuiven van de cultuur van de lokale bevolking. Het weeshuis is mooi ingericht, afgestemd op de kinderen en omringd met moestuintjes en een mooi verzorgd terrein met speeltuin.

De kinderen hadden een danssessie met zang voor ons voorbereid. Prachtig in hun kleurige oufit. Her Worship the honourable Deputy Mayor of Bornem was al vlug opgenomen in de sessie. Een Deputy Mayor met dan ook nog eens voetbalkennis en soepele voetbalspieren , daar zouden ze nog lang over praten. De leute kan niet op ! Spijtig dat we niet langer bleven ! Toch was het een emotionele eraring voor ons, zijnde moeders. In de auto bleven onze gedachten nazinderen over het leven van deze kinderen, nu en in de verre toekomst.

Onderweg naar onze volgende halte, passeerden we hier en daar een fietser, wat toch vrij ongewoon is voor de regio. Omdat ik eerder de zeer zwakke mobiliteit van de bevolking aanhaalde en een opstart van een fietsproject suggereerde keek iedereen me zeer verwonderd aan. Nochtans in deze regio is het een zeer succesvol project van het lokale bestuur. Onze gids vermeldde dat het bestuur hier er zeer veel belang aan hechtte om de mobiliteit en de zelfredzaamheid van de bevolking te verhogen zonder in concurrentie te gaan met de private busjes. Ons bezoek aan de Drakensbergen was een lust voor het oog. De landschappen die we mochten aanschouwen waren magnifiek. Toch wel de verwondering van mijn leven ervaren.

Lady Diana was “ the Leading Lady in the Mountains” Ze wandelde in de bergen als een ervaren wandelaar, geen hoogte, geen meter was voor haar teveel, in haar Benidorm outfit en zilveren als het ware dans soiréé schoentjes trotseerde ze het hele landschap.
Ik was uitgerust met bijna –bergschoenen en moest al vlug afhaken omwille van hartkloppingen en wazigheden. Ge moet maar een verstokte rookster zijn om zoveel zuurstof te hebben. Ik heb de logica in het leven nooit begrepen, deze ervaring bewijst maar weer dat ge niet naar de logica in het leven moet zoeken en ge steeds met verwondering door het leven moet !
We zetten onze weg weer verder naar het Arts en Craft center. Het rietwerk en de juwelen vielen zeer in onze smaak. Interessant ook om te weten dat een deel van de winst naar de makers ervan gaat.
Verderop hadden we de gelegenheid om toeschouwer te mogen zijn van een dorpsceremonie bij de viering van een 21 jarig meisje. Geweldig dansevenement van alle vrouwen van deze gemeenschap; van de jonge maagden tot de oudere generatie in hun kleurige danskledij.
We hebben zeer veel met onze gids gepraat. Ze had in Groot-Britannië gestudeerd, zeer veel gereisd, leek geëmancipeerd, maar met een zeer groot respect voor de Afrikaanse tradities. Een “funny” Lady in ons midden vandaag, die graag filosofeerde over de “shit” van het leven. Ons motto van da dag “ Don’t worry about life, shit happens”. Geweldige dag, veel kennis opgedaan over de gevoelens na de apartheid en de cultuur in het algemeen! Op zondag stonden we iets later op en was het wachten op de delegatie van Nquthu die ons kwam oppikken in Bergville. Vandaaruit gingen we met een busje richting Mangaung waar een regionale conferentie van de VVSG doorgaat mbt stedenbanden in Zuidelijk Afrika toegespitst op jeugdbeleid. De sfeer zat er al goed in in het busje.
Na een kennismakingsdiner haastten we ons naar het internet voor de blog. Jammer maar helaas: internetconnectieproblemen gooiden roet in het eten. We kunnen een verder verslag kort op de bal niet verzekeren. Maar no worry: uitgebreid verslag volgt zeker.

04-10-2010, 22:54 geschreven door wereldconsulent  

In de loop van de ochtend had ik een gesprekje met de kinderen uit de buurt die in volle getale kwamen afgezakt naar de bibliotheek voor een vertelsessie (zie foto). Ze vroegen me steeds hetzelfde : How is life in Europe ? En ook steeds dezelfde vraag naar de gebeurtenissen rond de bibliotheek. Kunnen we nu elke woensdag hier komen spelen. It was just so funny to play with you. Can we come next Wednesday ? Ik heb het gevoel dat het van mond tot mond gaat dat er iets beweegt in deze gemeenschap. De kinderen zijn dolenthousiast over de activiteiten die woensdag 130 kinderen lokten en 12 begeleiders: geen slechte start, me dunkt dit na de jongerenuitwisseling van een week ervoor.

Een klein meisje kwam steeds dichter bij me zitten en durfde uiteindelijk me de vraag stellen of ze ook mocht deelnemen aan deze activiteiten. Was het ook wel voor haar ? Ik was enigszins verwonderd over deze vraag, maar al gauw bleek dat ze voor- en na schooltijd moest koken voor de hele familie en eigenlijk het hele huishouden op zich moest nemen. Natuurlijk is het nog een kind/ ze was dan ook nog maar 13 jaar.

Maar back to business: vrijdag was het slotdag voor het werkbezoek in Nquthu. Al om 8u30 werden alle beleidsdomeinen besproken met de verantwoordelijke personen. Dit verliep vrij vlot. Rond bibliotheekwezen en jeugd zat iedereen duidelijk op dezelfde lijn. Zo goed als alle adviezen werden opgenomen en in 2011 werden de nodige afspraken al gemaakt. Voor het afvalbeleid had men de nodige inspanningen deze week geleverd en werden documenten met offertes overhandigd. Hopelijk de definitieve uitvoering die volgt. De uitwisselingspaketten voor de scholen worden zeker en vast voortgezet maar er zat wat vertraging op door de lange staking in het onderwijs de laatste weken. En met de permacultuur of organisch tuinieren wordt in oktober een trainthetrainerprogramma opgestart na de succesvolle training naar de belangrijke actoren in augustus.

Om 13u sloten we af met een lunch met 4 politieke vertegenwoordigers uit Nquthu, het managementteam en alle personen op de beleidsdomeinen. Een uurtje later sloot de Vlaams vertegenwoordiger in Zuid-Afrika zich aan bij de slotceremonie waar toffe geschenken werden uitgewisseld voor de jongeren. Stefan: je bent bij deze gewaarschuwd want er komt iets speciaals aan. De dag werd afgesloten met een bezoek aan het museum in Isandlwana, een slagveld waar Britten in 1879 een pijnlijke nederlaag leden tegen Zulu’s. De Vlaams vertegenwoordiger, David Maenaut wilde namelijk dit museum bezoeken en info krijgen van het nieuwe museumproject dat op til staat te Isandlwana. Het grote project wordt gestuurd door de provincie. Lokale actoren krijgen instemming maar dit kan zeker beter. 

Special edition: vervolg dagboek van Lady Diana in South Africa

Het glitter en glammer leventje van Lady Diana gaat voort, zelfs in het “extremely hot” rurale Nquthu.

In haar “wonderfulle” jurk met glinster pailetten sprak ze in al haar ornaat en expertise de delegatie voor. “Daddy Daan en “Her worship the honourable Deputy Mayor of Bornem Kreet de Bruin” stonden haar bij. Lady Diane profileerde zich als de echte “Bheki of Flandres”. Na de verschijning van de G.O.D aan de wonderfull Lady op de terugweg, waarbij haar kapsel oplichtte in de duisternis, had Lady Diana weer verlichtende ideeën en verdween haar migraine naar hemelsse sferen. Een ware zegen voor de moraal van de groep !

Dette

04-10-2010, 22:51 geschreven door wereldconsulent