Een overzicht van de activiteiten:

Datum	locatie	activiteit
03-07-1984	Savio	Reuzenstoet met belleman, doop Jef
01-09-1984	Savio-wijkfeest	Optreden "Wolsjoi'-ballet
16-09-1984	Tervuren	Reuzenstoet
26-05-1985	Savio	Eerste Wolsemommegang met vertrek op Kauwenlaan, naar aanleiding van bouwkermis
30-08-1985	Dilbeek	Optreden tijdens braderij van Dilbeek centrum
08-09-1985	Brussel	Optreden in stoet in Hoogstraat en Blaesstraat (start aan Hallepoort)
19-04-1986	Groot-Bijgaarden	Optreden tijdens Scoutsfeest
18-05-1986	Savio	Tweede Wolsemommegang met vertrek op Kauwenlaan, naar aanleiding van bouwkermis. DOOP VAN RINNEKE
01-07-1986	Park broederschool Savio	Optreden voor afreis van Dalton-delegatie op bezoek in Dilbeek, op verzoek van handelaars Dilbeek
24-08-1986	Overijse	Optreden in stoet van wijnprinses
07-10-1986	Asbeek	Optreden in reuzenstoet n.a.v. 50 jaar bestaan vereniging van Asbeek
14-10-1986	Brussel	Optreden in stoet in Hoogstraat en Blaesstraat (start aan Hallepoort)
30-08-1987	Amsterdam	Deelname aan reuze reuzenstoet in Amsterdam op uitnodiging van Brakke Grond
04-10-1987	Denderleeuw	Optreden in stoet n.a.v. een 105 jarige.
11-10-1987	Brussel	Optreden in stoet in Hoogstraat en Blaesstraat (start aan Hallepoort)
23-01-1988	Dilbeek	Optreden als steun aan prinsenverkiezing van Jos
16-04-1988	Dilbeek centrum	Optreden tijdens weekend vakantiegenoegens 'bootjesvaren'
22-05-1988	Savio	Optreden met toneel tijdens bouwkermis, TROUW van JEF EN RINNEKE en GEBOORTE van FIENTJE,
29-05-1988	Halle	Optreden tijdens activiteit vakantiegenoegens
28-08-1988	Grimbergen	Optreden in grootse reuzenstoet in Grimbergen
25-09-1988	Luik	Optreden in stoet
03-12-1988	Savio	Onze kleine reus staat op de hobby tentoonstelling van Saviocentrum
14-05-1989	Savio	Bouwkermis optreden met x vrouwen en de 'reuzenteurenmeukers'
25-06-1989	Savio	Optreden tijdens het tuinfeest van de Broederschool
17-09-1989	Tervuren	Optreden in reuzenstoet van Tervuren
24-09-1989	Borgerhout	Optreden tijdens de 277ste reuzenstoet van Borgerhout
01-10-1989	Dilbeek	Optreden van de reuzenteurenmeukers tijdens Jogging van Dilbeek
05-05-1990	Vilvoorde	Optreden tijdens kermisstoet van Vilvoorde
03-06-1990	Savio	Optreden tijdens bouwkermis met DOOP van Fientje
23-10-1990	Brussel	Optredne in d' Huugstroet in de marolle in Brussel (Koningsfeesten): Koning 60 jaar, 30 jaar getrouw
22-09-1991	Lokeren	Deelname aan jaarlijkse reuzen KOVEKENstoet in Lokeren03-10-2010, 00:00 geschreven door guy
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

Reuzen Evergem

De reuzengroep werd door August Debbaut in 1936 gesticht.  Onze groep omvat 8 reuzen en een reuzenkind, begeleid met een groep bloemenmeisjes. Alle reuzen zijn op de één of andere manier verbonden met het volksleven van Evergem.    De Reuzenfamilie is als volgt samengesteld: DOKUS en ISABELLA trouwden in september 1949 en krijgen twee kinderen JACOBUS en JACOBA. Zij zorgen voor een kleinkind “HET REUZENKIND”. In 1960 worden SLISSEN en CESARINNE als knechten bij de tuinbouwfamilie aangeworven. SABBAS en PIERKEN sluiten in 1963 als bloemenverkopers aan.   In februari 1971 deed August Debbaut afstand van de reuzen en stichtte een vereniging voor behoud en onderhoud van de reuzenfamilie en nam Antoine Gilles de fakkel over als voorzitter.  Debbaut Adelin nam in 1991 als kleinzoon van de Heer Debbaut de taak van voorzitter over, Gille Antoine werd ere-voorzitter. Onder het voorzitterschap van Debbaut Adelin hebben we op 21 juli 1993 onze Koninklijke titel gekregen.  Reeds menige nationale en internationale optochten mogen wij op onze palmares schrijven.  De bloemenmeisjes gaan de reuzenfamilie voor in de optochten.Deze delen bloemen en snoepgoed uit aan het toekijkend publiek.    Dokus en Isabella  zijn 3.50m hoog en wegen ongeveer 39kg. Jacobus en Jacoba zijn 3m hoog en wegen ongeveer 29kg. Slissen en cesarinne zijn 2.50m hoog en wegen ongeveer 25kg. Sabbas is 2m hoog en weegt 20kg. Pierken is 1.50m hoog en weegt 8kg. En ja, dit moet ook nog gezegd worden: onze reuzen worden gedragen , dus ze zijn allemaal zonder wieltjes.   ---------------------------------------------- Men moet niet treuren voor wat niet meer is, maar koesteren wat is geweest. De heer Antoine Gillis echtgenoot van mevrouw Monique De Meyer Erevoorzitter van de Koninklijke Debbauts Reuzengroep Lid van de koninklijke Belgische Duivenliefhebbersbond geboren te Evergem op 14 januari 1930 en god vruchtig overleden te Gent op 26 november 2009. De plechtige uitvaartdienst, waartoe u vriendelijk wordt uitgenodigd, zal plaatshebben in de dekenale Kerk Sint-Christoffel te Evergem-Centrum, op Donderdag 3 december 2009 om 10 uur. Daarna volgen de crematie te Lochristi en de bijzetting van de urne in het familiegraf op het kerkhof te Evergem-Centrum. Vrienden en kennissen die bij vergetelheid geen rouwbericht ontvingen, gelieven dit als dusdanig te beschouwen. 9940 Evergem, Hofbilkstraat 7   03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Reuzen Geeraardsbergen

Geschiedenis van de reuzen Reeds in 1567 wordt er in de oorkonde van de stad Geraardsbergen een reus vermeld met de naam 'Clays de Innocent'. Deze was gekleed met een violetkleurig laken, afgeboord met geel. De vroegste vermelding van een reus in Geraardsbergen komt voor in de stadsrekening van 1577 - 1578 "... ‘t maecken van den ruese Goliath een nieuw cleet ..." . Dus in 1577 beschikte Geraardsbergen al over een reus die vermoedelijk heel wat ouder moet zijn geweest. Uit de stadsrekening van 1643 kan afgeleid worden dat in de Ommeganck van dat jaar slechts 1 reus opstapte, Goliath dus. Pas in 1807 wordt voor de eerste keer melding gemaakt van drie reuzen. De gemeenteraad van 30 mei 1807 besliste namelijk: "De structuur en de kledij te hernieuwen van de grootste reus Goliath, van zijn vrouw en van het kind, zijnde oude monumenten van de stad". De reuzin en Kinneke Baba zijn dus heel wat ouder dan 1807. De gemeenteraad laat in 1865 - 1866 het reuzengezin grondig aanpakken. Aan de toenmalige vermaande beeldhouwer Prosper Speck (1832-1898) werden de restauratiewerken aan de reuzen toegewezen. De koppen, het vlechtwerk, de schouderstukken, diadeem en de kledij werden grondig aangepakt. Een meer recente herstelling dateert van 1977. Toen kregen de reuzen nieuwe klederen en herstelde een mandenmaker het vlechtwerk. In 1996 werd de rieten onderbouw en kledij vernieuwd (kledij werd gemaakt door het KTA/nu KA) van Geraardsbergen. Nadat de reus Goliath en zijn gezellin Gerarda tijdens de autovrije zondag in september 2002 door een hevige windstoot tegen de grond werden geblazen hebben onze stadsdiensten hun hoofden gerestaureerd. De reuzengilde van Geraardsbergen In de 19de eeuw werden de reuzen gedragen door de zakdragers. Deze gilde was een gesloten ambacht, die meer dan tweehonderd jaar heeft bestaan. De zakdragers stonden in voor het laden en lossen van de schepen op de Dender. Elke kandidaat zakdrager moest een proef afleggen om lid te worden van dit ambacht. Dit omvatte het dragen van een heel zware zak, heen en terug, van beneden de Denderstraat tot Abdijstraat. Het was een ongeschreven wet, dat alleen zakdragers de reuzen mochten dragen. Eind 19de eeuw nam de politie deze zware taak op de schouders. Nadien stadsarbeiders. Naderhand werden buitenstaanders ingehuurd, doch bleek deze situatie niet haalbaar omwille van een te hoge uitkoopsom. Er deden zich moeilijkheden voor met de toenmalige reuzendragers, moeilijkheden van financiële en morele aard. De toenmalige schepen van feestelijkheden en toerisme, Ernest Daver, daarin gesteund door het College van Burgemeester en Schepenen, klaarde deze toestand met veel lef en durf op, door beroep te doen op vrijwilligers binnen het stadspersoneel. De nieuwe groep dragers werd een echte vriendenkring. Uit deze vriendenkring is de Geraardsbergse Reuzengilde ontstaan en werd er een bestuur samengesteld (29 oktober 1988 kwam men voor het eerst samen - stichtingsvergadering). Dankzij de gilde werd het reuzengezin heropgeknapt en werd er een nieuwe versie van het Reuzenlied gecomponeerd door dhr. Marc Godfroid. De Gilde zorgde ervoor dat onze reuzenfamilie tijdens de plaatselijke festiviteiten probleemloos door de straten van de Oudebergstad werden gedragen. Maar daarnaast zette de gilde zich in om het reuzengezin ook bekendheid te geven buiten de stad door deelname aan stoeten en ommegangen. Nieuwe reuzendragers sinds 2008 Bij de Processie van Plaisance lvan 2008 liepen een 20-tal nieuwe vrijwilligers mee die de intentie hadden om reuzendrager te worden. Een reus dragen van 120 kg is nu geen kinderspel, vooral op een heuvelachtig en zwaar parcours. Met enige trots droegen ze de rieten geraamten, met daarop het zware hoofd van de reus, rond door de steile straten van onze binnenstad.  t'Was in het begin met wankelende en onzekere passen maar de Geraardsbergenaars konden het best appreciëren, bleek bij het spontaan handgeklap. Men was fier op hun nieuwe reuzendragers. Tijdens de algemene vergadering van 29 oktober 2008 (precies 20 jaar na de stichtingsvergadering die doorging op 29 oktober 1988) werd deze nieuw groep dragers opgenomen in de Reuzengilde van Geraardsbergen. In de Processie van Plaisance van zondag 30 augustus 2009 heeft iedereen kunnen vaststellen dat deze groep volwaardige reuzendragers zijn. De naam en eerbied waardig van hun vroegere collega's, afstammelingen van de "Gilde van de zakdragers". Volgende personen maken deel uit van de Geraardsbergse Reuzengilde: E. Spitaels - ere-voorzitter en schepen van feestelijkheden G. Duhau - voorzitter E. Neybergh - ondervoorzitter K. Van Bossuyt - secretaris Leden: Bart Van Den Daele Gustaaf De Groote Stephaan Goossens Robin Ronsyn Luc De Jonckheere Daan Franceus David Van Cauwenberge Tom Suys Christophe Ysebaert Ives Van Israel Tom Goditiabois Ken Wicheler Bram Van Der Straeten Bert Van Ongeval Sven Van Oudenhove Pieter Jan Kindekens Patrick Van Sinaey Kris Liedts Kim De Henau David Allaer Xavier Pevenage Albert Goossens Doelstelling van de reuzengilde De Reuzengilde wil in eerste instantie de beroepsfierheid van de reuzendragers aanwakkeren en aldus komen tot een betere bewaring van het unieke reuzenpatrimonium. De Reuzengilde, zal de reuzenfamilie in ere houden, met de reuzenfamilie aanwezig zijn op de Geraardsbergse kermisfeesten en de stad nationaal en internationaal bekendheid geven. 03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Reuzen Hamme

HISTORIEK Hoe de vereniging is ontstaan en wat er allemaal veranderd is op die vijftig jaar kunnen we volgen nu in de Historiek der folkloristische vereniging “ DIE HAMSE WUITENS “. De start werd uiteraard genomen, op de stichtingsvergadering van 28 juli 1956 te 20.00 U, in café “St. Pieter “ gelegen op het St. Pietersplein “het varkensmarktje”. Het was een samenkomst met door enkele vastberaden Wuitens, die reeds sporen hadden verdiend in en rond het Hamse verenigingsleven, mannen die niet meer aan hun proefstuk toe waren. Deze vergadering werd geïnspireerd door het gemeentelijk feestcomité, en had doel een vereniging op te richten, tot bijzondere opluistering van de Hamse folklore , en om een nog mooiere tint te geven aan de cavalcade. De vergadering werd geopend door de heer VAN GOETHEM Alfons, die aan de aanwezigen de uiteenzette wat het doel van de nieuwe maatschappij zou zijn . De hoofdzaak was,het vormen van een groep, een carnavalgroep die speciaal in het teken stond van “ DE HAMSE WUITEN”. Nadien zou men overgaan tot het verkiezen van een bestuur. Er werd hard gewerkt, verschillende voorstellen werden met aandacht aanhoord. Het moest iets mooi worden,waar de Hammenaren konden mee uitpakken. En inderdaad men kwam tot voldoening, tot resultaat . Het eerste bestuur van de jong geboren vereniging zag er als volgt uit :  Voorzitter                VAN GOETHEM Alfons Ondervoorzitter       TILLEY Frans Secretaris                DE STROBBELIER Richard Hulpsecretaris         VAN GOETHEM Frans Schatbewaarder      WATERSCHOOT Maurice Artistiek Adviseur     TILLEY Rene Bestuursleden          BOCKLAND Henri                                       VAN HAVER Paul                                                  VAN GOETHEM Guillaumme                                                 CLAUS Aimé                                                 FIERENS Alois                                                VAN DEN BOSSCHE Marcel                                                VAN BEEN Adrien                                                DE FERRERE John Deze personen zijn de stichtende leden van de nieuwe groep. Er  werd vlug gewerkt, men sprak reeds van een tweede vergadering, Iedereen had als opdracht meegekregen om te na  denken over een naam. Op die bewuste samenkomst, was het de Heer VAN GOETHEM Frans die voorstelde: Carnavalsvereniging “ DIE HAMSE WUITENS” als naam te nemen. Dit voorstel werd door iedereen aangenomen, en dus ook goedgekeurd. Er was een bestuur, het kind had een naam, er waren reeds goede vorderingen geboekt. Maar er werd in snel tempo verder uitgebouwd, Volgende stap oordeelde het bestuur, was het opstellen van standregels, wat mocht en wat niet mocht. Zo had men reeds een agendapunt voor de volgende vergadering, die reeds de volgende week zou plaatsvinden. Van doordrijven gesproken, deze ploeg wist van aanpakken. En de standregels kwamen er, na rijp beraad, in de schoot van het jonge bestuur. Na de laatste wijzigingen te hebben aangebracht, werd het statuut voorgelegd aan het gemeentebestuur, met de hoop de goedkeuring te bekomen. Een zucht van verlichting de standregels werden aangenomen. Er kon worden verder gewerkt. Nu kwam het grote ogenblik, de volgende vergadering,  kwam een artistieke adviseur aan het woord, en ontrolde het ontwerp van de praalwagen en de kostuums van de groep, die hij getekend had. Het was werkelijk prachtig en iedereen was het erover eens dat dit als definitief mocht worden beschouwd. De tijd ging verder, en we schrijven 07 september 1956 Toen werd de volgende stap ondernomen, regelrecht naar het gemeentehuis. Daar werden de heren van het bestuur verwelkomd door de Heer Burgemeester VAN DRIESSCHE en Schepen. De Heer VERMEIRE Paul sprak het welkomstwoord uit. Hier was het doel van de samenkomst, een goede verstandhouding te scheppen tussen de nieuwe vereniging enerzijds en het gemeente bestuur anderzijds. Hier verliep alles weerom in harmonie. De voorzitter van de carnavalgroep “DIE HAMSE WUITENS “ nam het woord en bedankte op zijn beurt de Heren van het gemeentebestuur voor hun begrip en warme ontvangst. En er kon weer verder gebouwd worden. De Folklorische vereniging "Die Hamse Wuitens" bestaat uit verschillende subgroepen, die samen een geheel vormen in de parade Hieronder vindt U de verschillende subgroepen van de vereniging: De schilddragers De reuzen De dansmeisjes Het muziek De keurgroep Het wuitensschip De vendeliers De vereniging "Die Hamse Wuitens" is ook de thuis van de Hamse reuzen, Polydoor, de Hamse reus met drietand in de hand en de Vierling. De legende van de Hamse reus "Polydoor" Ook hier aan onze kronkelende Durmeboorden moeten destijds ook Reuzen gewoond hebben. Lindanus van Teneramunda door Sanderus als <onwederleglijksten> schrijver aanzien, maakt er melding van in zijn schriften (1612) Sanderus in zijn boek  'Verheerlijkt Vlaanderen'  ten jare 1735 uitgegeven en handelende over het <gebied van Hamme> geeft ons eene beschrijving van het reuzenbeen in de Durmebedding gevonden. In de kerk van deze plaats ziet men het Dijbeen van een mensch, hetwelk voormaals in de Durme gevonden , en tweemaal zo groot als dat van andere menschen is, mits het vier voet en anderhalve duim in de lengte en daar op zijn dunst is, dertien duim in de omtrek begrijpt. Frans De Potter en Jan Broeckaert, die talrijke opzoekingen deden in de oude  kronieken  en de aloude volkslegenden nauwkeurig onderzochten en aantekenden voor hun groot werk 'De geschiedenis van de Gemeenten der provincie Oost-Vlaanderen' geven volgend relaas bij de geschiedenis der gemeente Hamme onder rubriek  'Sagen en sproken' . ' Over langen, langen tijd woonde er te  Hamme een reus. Een andere reus had zijn verblijf over de rivier de Durme, in ’t land van waas. Op zekeren dag, dat beiden in twist waren over hunne lengte, gingen ze samen naar Tielrode, waar men toen juist de kerk bouwde, om te zien wie van hen, met zijne hand, aan het hoogste van den muur kon reiken. 't Verschil moet niet groot zijn geweest daar ze alle twee in lukten een steen op de muur te leggen.    Nu  beweert men, dat zij gedrie waren, zonder juist te zeggen waar de drie woonden, en dat zij in Tielrode bijeen kwamen, niet om hunne  wederzijdse lengte te kennen maar om de kerk te bouwen, ’ t geen zij konden doen zonder een stelling te gebruiken. Een der reuzen, die aan dezen kant van de rivier woonde, had schuit nog pont van doen om over te varen: niet dat hij er over kon met een wipje maar hij waadde door het water zonder door de diepte of de stroom  weerhouden te zijn. Links in het portaal der kerk van Hamme hangt het dijbeen van enen der reuzen. ’ T heeft vier voet zes en een halve duim lengte ( Waasche maat ) en op de dunste plek een diameter van dertien duim. In vroegere tijden uit de Durme opgetrokken, word het zorgvuldig bewaard; geen Hammenaar, of hij zal u spreken over het reuzenbeen.  De straat waar de lange man te Hamme zou gewoond hebben, behield de naam Reuzestraat . ' In Hamme zal er dus ook een reus gewoond hebben en wel in de tijd dat de eerste kerkjes hier ten lande gebouwd werden. De geschiedschrijver Van Den Bogaerde (1825) in zijn historie van < het land van waas > plaatst het oprichten van het kerkje aan den oever van de Durme te Tielrode voor de 10° eeuw. Waar de reus van Hamme woonde, is niet te bepalen. Betrok hij de verstekte burcht die aan de eerste monding van der Durme schijnt gestaan te hebben of was hij maar een eenvoudige visscher, allenlijk gekend en geroemd voor zijn buitengewone lichaamsbouw en zijn overgrote kracht ? Woonde  hij verder, dieper het land in  ook mogelijk daar zijn naam gegeven werd aan den weg, dewelke alle lieden daar in den ronde nog kunnen aanwijzen, gaande van aan de Durme, Hoogen – Akker, over den Kouter en verder naar de plaats, de Roode–Lieve –Vrouw, waar naar ’t algemeen gevoelen, de galg zou gestaan hebben ?  Zij zullen ons ook bevestigen, dat de akkergronden in den Reuzenweg of Reuzenstraat gelegen, door den reus zou vertrappeld  en doortrapt zijn geweest, dat de teeltlaag niets is dan zand en wat men ook doe, en ondanks alle zorg, de vruchten altijd klein, nietig en vernepen zijn ! Wat er ook weze, van den Reus van Hamme werd er nooit kwaad gezegd. Hij schijnt geen boosaardig karakter gehad te hebben, noch strijd noch vechtlustig, dus net als de tegenwoordige Hammenaars ! - nog door zijn tijdsgenoten gevreesd geweest te zijn zoals een Finhard en een Druoon Antigoon ! Honderden jaren geleden vond men in de rivier, bij uitspoeling mischien het overgroot dijbeen waarvan voormelde schrijvers de afmetingen en de beschrijving geven. En welke Hammenaar twijfelt (?) of ‘t moet voorkomen van den reus. Maar wat men toch niet Loochenen kan is het bestaan van dit reuzenbeen, zo zorgvuldig bewaard en dat nu, Opgepoetst en liggend in een schrijn, voor iedereen zal te zien zijn op den dag der plechtige intrede van den reus in zijn dorp.  De legende van "De fameuze vierling" Echter is er nog zelden of nooit gesproken over de kinderen van Reus Polydoor, je weet wel, de vier kleine reusjes, met name DOLFYDOOR – JACKYDOOR- LUCKYDOOR  en WILLYDOOR. Met aan hun linkerschouder de kleine groene ronde studentenpetjes,jawel depetjes van de toenmalige “hoogstudentenclub MOEDER POLYDOOR”. Na een grondig speurwerk hebben wij DIE HAMSE WUITENS deze vier kinderen te danken aan de voornoemde hoogstudentenclub. U weet het zeker nog wel, de verantwoordelijken van het stelen van het kanon in 1964 en jawel in 1965 verdween de cup in het amerikaans theater in Brussel. In de maand maart 1966, verscheen er in de binnenlandse en buitenlandse pers een bericht wat voor opschudding zorgde, “een schreeuwerige vierling geboren in HAMME, van een ongehuwde moeder, pappie zou met mammie trouwen”. Ook vernamen wij in LA FIGARO,PARIS JOUR en LE PEUPLE “des qaudruples a Hamme”. Hamme stond weer eens op stelten, en de journalisten liepen de deur van de burgerlijke stand plat! Echter werd al snel duidelijk dat het om een carnavalstunt ging. Gezien carnaval voor de deur stond. Maar . In Hamme kun je nooit weten .scheef de pers. Hoe dan ook, de vierling was een feit in 1966. Dhr LUC BOEL , of zijne hoogvrolijkheid Prins BOELYDOOR 1 was prins carnaval, en tevens lid van de hoogstudentenclub MOEDER POLYDOOR. En om al de begrippen “vierling” “folklore” en “Moeder Polydoor” in één verband te brengen, werd uiteindelijk verkozen Reus “Polydoor” zal verijkt worden met vier reuzen, op hem gelijkend maar van een kleiner formaat. Op deze wijze wordt Reus Polydoor de fiere symbolische vader van de vierling.In 1968 mochten wij ze plechtig in ontvangst nemen. Ze werden gedoopt en gingen voor het eerst in de stoet. De vier peters waren:                      DOLFYDOOR           Dhr Burgervader Adolf ROSSCHAERT                                           Peter lap was Dhr Willy D’have JACKYDOOR            Dhr JACKY VAN GOETHEM LUCKYDOOR            Dhr LUC BOEL WILLYDOOR            Dhr WILLY VERMORGEN Wel te verstaan waren op de burgervader na, de vier peters de lolbroeken van MOEDER POLYDOOR, dat is duidelijk. Zo nu weten we waar onze fameuze vierling vandaan komt en hoe die bij de vereniging is gekomen en ook onze dragers weten nu aan wie zij dit gewicht dat zij telkens moeten torsen tijdens onze vele stoeten te danken hebben. 03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Reuzen Kraainem

De KRAAINEMSE REUZEN  KRANI en KRANA, oorspronkelijk uitgevoerd in papier-maché en 2m10 groot, zagen in het jaar 1972 het levenslicht dankzij het vernuft van de Kraainemse allround-artiest Piet Boesmans. Hij gaf hun gestalte om een prachtige scholen- carnaval extra op te fleuren. Door de jaren doken ze, tot meerdere pret en glorie van de kinderen en de toeschouwers, her en der op tijdens folkloristische feesten in Kraainem en de buurgemeenten.  De tand des tijds liet echter hun fragiele constructie niet onaangetast. Tijdens de overzichttentoonstelling van het “gemeentelijk leven” in het jaar 2000 rees de idee om onze ambassadeurs een verjongingskuur te laten ondergaan. Deze gelegenheid werd dan ook aangegrepen om onze Kraainemse reuzen te doen herrijzen naar beeltenis van twee personen die in het hart van de bevolking als ware  symbolen van vriendschap en burgerzin gewaardeerd werden.   En zo verpersoonlijkt onze reus KRANI, 5m 90, Jean van Jef van Joager. Overleden in 1985, populaire bierhandelaar, ondervoorzitter van het carnavalcomité en goedlachse volksfiguur bij uitstek. Onze reuzin KRANA, 5m 60, Micheline van Rosse Juul. Overleden in 1993, schalkse café-uitbaatster, meter van het Kraainemse carnaval, omwille van haar kleine gestalte en als dochter van een witloofboer betiteld met de koosnaam: Klei Loef. Om het heugelijk feit  van de “hergeboorte“ van de Kraainemse reuzen extra in de kijker te stellen werd het Kraainemse carnaval 2001 in hun teken geplaatst onder het motto: “Carnaval is reuzenfijn”. Tijdens het carnavalsfeest van 3 maart 2001 werden zij officieel ingeschreven in het bevolkingsregister van de gemeente Kraainem en door de dienstdoende  burgemeester getrouwd, waardoor zij vanaf heden wettelijk als man en vrouw door het leven gaan. Vanaf 2007 vergezellen de vendeliers van Vendelgroep VENKRA onze reuzen. Praktische info: De reuzenkoppen zijn uitgevoerd naar eigen ontwerp, in polyester, door de carnavalgroep “De Dollekes“uit Halle.   De 150 m² stof werd  keurig  tot passende kledij genaaid door Henny en Micheline Willegems. De totale upgrade van onze reuzen en de realisatie van een dragende metalen constructie is het werk van de gebroeders Mels: Francis en Aimé. 03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Reuzen Kruishoutem

ONTSTAAN KRUISHOUTEMS REUZEN. In 1670 verleende de Franse zonnekoning Louis XIV aan Kruishoutem het privelege een jaarmarkt te houden. Dit was de eerste stap om kopers en verkopers te samen te brengen onder de bescherming van een magistraat. Zo ontstond de wekelijkse markt, die als eiermarkt bekend werd in binnen- en buitenland. In de laatste week van augustus 1952 had in Kruishoutem de “Nationale Week van de Kip en het Ei” plaats. Tijdens de slotzitting kwamen ruim 500 vertegenwoordigers uit Vlaanderen en Wallonië te samen om de problemen van de afzet te bespreken. Op 4 juni 1952 werd Marie De Stoop 100 jaar. Petrus Michels werd het jaar voordien op 14 februari 1951 ook honderd jaar, maar overleed op 1 oktober 1951 Om deze feiten te vieren, besliste het schepencollege met Burgemeester Vergaert, schepenen De Winne en De Baere en secretaris D’Huyvetter op 17 februari 1952 om een reuzenfamilie in het leven te roepen. Dit zou een eierboer en een boterboerin worden. Er zou een reuzenfeest ingericht worden om de week van de Kip en het Ei af te sluiten De kostprijs voor de twee reuzen wordt geraamd op 20.000 frank. De aankondiging van dit feest werd reeds in april 1952 afgekondigd met volgend bericht: ”Wij, Burgemeester, Schepenen en andere wethouders van Kruishoutem, welke in de overoude tijden Graafschap van Kruishoutem heette, berichten aan alle inwoners dat in de Zomer van 1952, bij de wil en de toelating van God in onze gemeente zullen geboren worden twee schone en liefelijke reuskens, een jongen en een meisje, welke zelfs van Brussel tot de zee nooit te zien waren. Zij zullen gekerstend worden op den 24 Oogst en zullen in ’t H. Doopsel de namen Pier en Mie ontvangen. Er wordt nog aan toegevoegd dat op diezelfde dag de reuskens zullen in ’t huwelijk verbonden worden, iets wat sedert heugelijke tijden ’t gebruik was in al de reuzenfamilies van de wereld. En omdat alle lieden, vaders en voorvaderen, eierboeren zijn geweest en voor eeuwig blijven zullen, zijn ook de reuskens van plans diezelfde dat de ommegang te doen en iedereen eieren aan te bieden samen met die hennen en kiekens die zulke eieren leggen en ook de haan ten teken van deugdelijkheid van die eieren. Wij vermelden nog dat al wie van onze dierbare ingezetenen wensen peter en meter te worden van onze geliefde en vermaarde reuzen, hetzij getuigen te wezen bij hun huwelijk, zich onverwijld mogen bekend maken op het Gemeentehuize van Kruishoutem. Deze geste kan alleen geschieden tegen betaling van een behoorlijke bijdrage volgens hun goeddunken en vermogen. Gegeven op ’t Gemeentehuis van Kruishoutem de 14de dag van April 1952” De reuzenstoet moest de apotheose van de “Nationale Week van de Kip en het Ei” worden en ging door op 31 augustus 1952. De stoet werd op drie plaatsen gevormd: Waregemsesteenweg, Heedekensdriesstraat en Ouwegemsesteenweg. Deze vertrok richting Markt, waar de aanstelling van de reuzen gebeurde. De aanstelling van reuzen (op andere plaatsen spreekt men van een doopfeest) is steeds een feestelijke bedoening waarbij tal van andere reuzenfamilies uitgenodigd worden. Zo waren volgende reuzenfamilies aanwezig op de aanstelling: Hanske De Krijger en gemalin (Oudenaarde), Djoos vanter  Stroelbeke, Petronella vande Roo Zee en dochter (Leupegem), Sarel en Tiele (Louise Marie), Tonus en Tonia (Gavere), Fransoo en Adele (Zulte), Pie, Mie en Pia (Nederbrakel), Dokus en Isabella (Evergem), Wannes en Wanne (Ninove), Jef Tomat, Mie en 2 kinderen (Lebbeke), Goliath, Petronella en 2 kinderen (Oostakker), Jan en Mie (Merelbeke), Karel en Ida (Lovendegem), Philippo en Isabella (Overmere), Poliet en Liza (Wetteren), Julius en Cesarine (Schellebelle-Serskamp), Markies en Markiezin (Lede) en Albrecht en Isabella (Gent). Deze feesten waren de aanzet tot het organiseren van de latere feesten "Op zoek naar het Gulden Ei", welke thans nog doorgaan ieder Paasweekend onder de naam "Gulden Eifeesten". PIER DE EIERBOER Verzinnebeeldt Petrus Michels die leefde van 14 februari 1851 tot 1 oktober 1951. Zijn volledige reuzennaam luidt Pier van ’t Hoge, zoon van vader Jan van ’t Stropershof en van moeder Wanne van ’t Hazenveld. Die oude hoevenamen doen ons denken aan verloren gelopen en ander wild.  De reus, evenals Mie de Boterboerin, werden ontworpen en gemaakt door de firma Boes Gebroeders uit Gent, welke werden bijgestaan door hun vader die toen conservator was van het Museum van Folklore te Gent. Aanvankelijk waren ze vervaardigd in riet. Ook hierop heeft de tand des tijds zijn weerslag. In 1989 werden het geraamte vervangen door een aluminium constructie, welke vervaardigd werd door de firma Willaert uit Desselgem. De kledij verwijst naar de klederdracht van de boeren en boerinnen uit de 17° eeuw. In 1989 ter gelegenheid van de vernieuwing van de geraamten, werd de kledij eveneens vernieuwd. Mevr.Willy Garez zorgde voor de nieuwe kledij. In 2002 zijn de reuzen getooid in de huidige kledij, welke gemaakt werd door de bewoners van Heuvelheem. Petrus Michels woonde in de Hedekensdriesstraat. Deze straat gaat over in de Ommegangstraat. Deze locatie wordt in de volksmond het Hoge genaamd. Hieruit spruit dan ook de naam van de reus voort. hoogte: 4,25 m gewicht 50 kg diameter 1,60 m MIE DE BOTERBOERIN Deze reus verzinnebeeldt Marie De Stoop, die leefde van 4 juli 1852 tot 22 juli 1953. De volledige reuzennaam luidt Marie van ’t Neerhof, dochter van vader Cies van de Hoogmolen en van moeder Siska van ’t Waterkot. Alhoewel reuzen maar gemaakt worden na het overlijden van de eeuweling, heeft Marie De Stoop haar evenbeeld in reus kunnen aanschouwen. Evenals Pier werd de reus ontworpen door de gebroeders Boes. en onderging dezelfde geschiedenis van Pier. Marie De Stoop woonde in de Ouwegemsesteenweg - thans Kasteelstraat - in een kleine woning van de hoeve “’t Neerhof”. Deze hoeve hing af van het Kasteel Ayshove. Zij was het jongste  kind in een gezin van zeven kinderen, waarvan er vier vroegtijdig stierven. Ook verloor zij reeds vroeg haar ouders, zodat zij overbleef met twee broers. Een van deze broers werd smid en is de vader van hoefsmid Hervé De Stoop. Zij verdiende haar kost als naaister hoogte 4,25 m gewicht 50 kg diameter 1, 60 m MELEKE DE SPINSTER De reus verzinnebeeldt Melanie Van Den Berghe, die leefde van 23 oktober 1864 tot 22 maart 1965. De reus werd aangesteld op 19 april 1965, ter gelegenheid van de Gulden Eifeesten, met als volledige naam Meleke van de Gavers. De Gavers verwijst naar de weiden en akkers gelegen rond de Huttegemstraat, Gaverstraat. Deze streek is thans doorkruist door de E17. Bij haar geboorte kreeg zij het beroep van spinster mee. Hiermede wordt aangeduid dat er naast het land en de dieren ook nog ander werk te doen was. Haar echtgenoot was seizoenarbeider en was vele maanden per jaar aan het werk in Frankrijk. Tijdens de periodes dat men thuis was, werd aan thuisweven gedaan. Dit werk werd verdergezet door de vrouw gedurende de periode van afwezigheid van hun echtgenoot. In vele gezinnen werd toen aan thuisweven gedaan om alzo het gezinsinkomen wat op te trekken. De reus werd gebouwd door de firma Bauwens-Koeke uit Oudenaarde en is uit riet vervaardigd. Het is thans nog de enige reus in riet. -hoogte: 3,70 m -gewicht: 40 kg -diameter: 1,25m  CASTEUR DE VEEBOER Deze reus verzinnebeeldt Remi Casteur, die leefde van 7 december 1873 tot 9 januari 1977. De aanstelling gebeurde op 16 april 1979 als zoon van Pier de Eierboer en Mie de Boterboerin. De volledige naam luidt Casteur van Riemegem. Hij kreeg als beroep van veeboer mee. Remi Casteur woonde lang in de Ijzerbergstraat en oefende het beroep van landbouwer-veeboer uit. Riemegem verwijst naar een zijstraat van de Ijzerbergstraat. De naam Casteur de Veeboer verwijst naar het vroegere leven hier ten lande, het vee en de verafgoding op de markten, veefokdagen en prijskampen. De reus werd gemaakt in riet en werd gebouwd door de firma Willaert uit Desselgem, die ook de kledij vervaardigde. De handen werden gemaakt door Luc Leidens  De kop werd gemaakt door Willy De Meester. -hoogte: 4,30 m -gewicht 50 kg -diameter 1,50 m VERGEKE DE WERKSTER Deze reus verzinnebeeldt Virginie De Waele, die leefde van 11 oktober 1883 tot 31 maart 1991. Zij was daarmee de oudste inwoner ooit te Kruishoutem. Zoals gebruikelijk bij een honderdjarige werd zij gevierd bij de honderdjarige verjaardag. Ter gelegenheid van haar 105-jarige verjaardag werd zij opnieuw gevierd en werd de reus aangesteld. Samen met Marie De Stoop voor Mie de Boterboerin, is Virginie bij de enigen die hun evenbeeld als reus hebben kunnen aanschouwen. De organisatie van dit feest en deze aanstelling lag in handen van het wijkcomité “Virginie” onder leiding van Frans De Weder en Hugo Castro. De naam van de reus Vergeke komt voort uit een vroegere gewoonte om namen te vervormen, af te korten of tot een roepnaam om te vormen. Virginie werd aldus aangesproken als Vergeke. Het beroep van werkster verwijst ook naar het vroegere landbouwleven, waarbij veel mensen gingen werken, helpen bij de boeren, zowel op het land als op de boerderij zelf, melken, karnen, enz. De reus werd vervaardigd door de firma Willaert uit Desselgem. -hoogte: 3,60 m -gewicht 40 kg -diameter: 1,60 m HET REUZENLIED Bij de aanstelling van Pier de Eierboer en Mie de Boterboerin, werd eveneens een speciaal reuzenlied geschreven. Een familielid van René Dhuyvetter, namelijk Cyriel De Baere stond in voor de tekst van dit reuzenlied. Cyriel De Baere was letterkundige en volkskundige. Hij werd geboren in Baasrode in 1884 en overleed in Beringen op 14.10.1961. Tijdens zijn jeugdjaren, van 1886 tot 1906 verbleef hij te Kruishoutem. Uit blijk van bijzondere waardering voor de verdiensten van dr. Cyriel De Baere, werd hem op 2april 1956 het ereburgerschap van de gemeente geschonken. Een straat werd ook naar hem genoemd (Cyriel De Baerestraat) Hij schreef een aantal werken over de reuzen: o.a. “Onze ommegangsreuzen” en “Onze Vlaamsche reuskens”. DE REUZENDRAGERS De reuzen van Kruishoutem zijn gedragen reuzen.  Zij hebben geen wielen. De dragers van het Kruishoutems Reuzengild zijn er fier op dat zij de reuzen dragen. Dit heeft hen de mogelijkheid om enige levendigheid te brengen tijdens de deelname aan de stoeten. Iedere reus is wordt begeleid door drie dragers, die om beurt de reus dragen. De reus wordt gedragen op de schouders. Binnenin zijn twee draagbaren voorzien die op de schouders rusten. Op die manier kan men de reus gemakkelijk in evenwicht houden en er heel wat bewegingen mee uitvoeren. De drager draagt de reus, naar gelang de weersomstandigheden, een tweehonderdtal meter en wordt dan afgelost. Sommige stoeten zijn tot 5 km lang, zodat dit een hele inspanning is om de stoet tot een goed einde te brengen. Gelukkig doen er zich zelden ongevallen voor.  Wanneer men de reus draagt is de zichtbaarheid beperkt. Het is dan ook de taak van de twee begeleiders om de drager te wijzen op de voorkomende hindernissen, zoals put in de straat, riool, borduren, enz. Uiteraard is het prettiger bij mooi en rustig weer deel te nemen aan de stoet. Wind en regen zijn de grootste vijand van de reuzen. Door hun hoogte vangen zij veel wind, zodat het soms een ganse toer is om de reus bij hevige wind recht te houden. Dan zijn alle dragers alert voor eventuele ongevallen en bij te springen. Regen is een andere vijand. De kledij wordt dan nat en zwaarder. De reus kan dan gauw een tiental kilogram zwaarder wegen. De dragers zijn thans gekleed in een witte broek, wit hemd met rode das, een witte traingingsvest, Op het hoofd dragen zij een rode pet. Op de rug van de vest staat “Kruishoutems Reuzengild”. Op de voorzijde van de vest en op de pet is een vignet genaaid met het logo van het Kruishoutems Reuzengild. In het begin was er geen speciale kledij voorzien. De dragers droegen gewone kledij met wit hemd en een das. In  1957 werd een witte broek en een witte kepie gedragen. In 1969 werden de witte kepies vervangen door rood-gele petjes en werden rode dassen aangekocht. Omdat bij kouder weer het niet steeds mogelijk is om in hemd te lopen, droegen de dragers dan een gewone jas. Dit gaf een minder feestelijk uitzicht.  Daarom werden in 1980 witte bloesons aangekocht , waardoor de dragers een volledig “uniform” kregen en allen gelijke kledij droegen. Dit gaf een schonere indruk aan de reuzengroep. In 2000 werden de petten, dassen en bloesons vernieuwd en wordt thans nog deze kledij gedragen. De dragers zelf werden in het begin vooral gerecruteerd onder het personeel van de firma De Snerck. Bij dit bedrijf in bouwmaterialen vond men de sterke mannen die de reuzen konden dragen. De eerste dragers waren: Alfred De Smet, Gomar Van Den Berghe (+), en Godard Garez(+) en Robert ’t Kindt die Pier de Eierboer droegen. Mie de Boterboerin werd gedragen door Roger De Praetere (+), Valère Van Assche (+) en Henri Dhuyvetter (+). Robert ’t Kindt is ruim 50 jaar drager geweest en overleed in 2005 en heeft steeds Pier de Eierboer onder zijn hoede gehad.. Hij werd dan ook op passende wijze gevierd voor zijn “50-jaar dragerschap”, ter gelegenheid van de ontvangst op het gemeentehuis bij de viering van 50 jaar Reuzengild, samen met de oprichter van het Reuzengild René Dhuyvetter die in 2006 overleed op 96-jarige leeftijd...Gedurende de vijftig jaar bestaan zijn, naast deze eerste dragers,  heel wat dragers actief geweest: Creteur Marcel - Van Den Heede Gerard - Garez Willy - Garez Roger(+) -Van Steenbrugge Marnix (+) - Van Steenbrugge Eric - Garez Jean-Pierre - Van Kwikenborne Christiaan - Everaert Irené - Moerman André - Everaert Lieven - Herroelen Marc - Heyde Peter - Van Kwikenborne Benjamin - Verpraet Kenneth - Moerman Marc - Vindevogel Chris - Crabbe Julien(+) - Van Den Heede Eric(+) - Lasseel Marc - Van Kwikenborne Remi(+) - Van Den Heede Martin - Everaert Koen - Nachtergaele Luc - Dierick Jürgen - De Poortere Edwin - Nollens Tom - Van Den Heede Frederik - 't Kindt Kevin - Cosijns José en leider Dierick Patrick. BOEKINGEN EN INFORMATIE Voor boeking en informatie kan u steeds terecht bij de leider: DIERICK Patrick Lozerbosstraat 11 9770 KRUISHOUTEM tel: 0032(0)9.383.64.79 GSM: 0032(0)479.930.670 e-mail: kruishoutems.reuzengild@skynet.be 03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (4 Stemmen)

Reuzen Lier

De Lierse Reuzen komen alleen bij uitzonderlijke gelegenheden naar buiten en verlaten ook nooit het Liers grondgebied. De oorspronkelijke Ommegang kwam er in 1377 ter gelegenheid van de erkenning van de relieken van Sint-Gummarus. De eerste vermelding van de reus Goliath vinden we in 1469 en van de reuzin in 1483. In de Ommegang van 1604 zijn er vijf kleine reuzen en de kamenierster. De familie bestaat nu uit: Kinnebaba, Mooreke, Groteva, Janneke, Mieke, Moemoe, de Koningin, de Meid en Grimmara. 03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)

Reuzen Nieuwkerke

De Katholieke Harmonie van Nieuwkerke werd opgericht in de jaren '60 en is een jonge en erg levendige harmonie. We tellen immers heel wat jonge muzikanten. Naast ons jaarlijkse Cecilia-concert (eind november) doen wij gemiddeld nog een 10-tal straatoptredens per jaar. We zijn ondermeer door ons breughelkostuum een graag geziene gast tijdens folkloristische optochten. Op uitstap wordt de harmonie steevast begeleid door het drumkorps. De harmonie beschikt ook over 2 reuzen: Ridder Jacques de la Douve en Vader Breughel. Beide reuzen worden gedragen door 2 personen. Zoals zijn naam laat vermoeden heeft Vader Breughel hetzelfde breughelkostuum als de harmonie en hij begeleidt dan ook wat graag de harmonie op uitstap. De harmonie zorgt voor de gepaste marsmuziek waarop de reus kan dansen. Samen met ons drumkorps en de groep reuzendragers telt de harmonie een 75-tal leden. Voor de ietwat plechtiger gelegenheden beschikken we ook over een gala-uniform. In 1993 ging de harmonie voor het eerst samen op stap met Les Amis de Fromulus en hun reus Jean le Bûcheron uit Steenvoorde (F). Dat was het begin van een lange vruchtbare samenwerking, die tot op de dag van vandaag nog steeds standhoudt. Sinds 1993 hebben Jean le Bûcheron en onze harmonie al de hele wereld afgereisd en waren we te gast op heel wat grote evenementen.    1994 Openingsfeest Eurotunnel te Folkstone (GB.)  Le Corso Fleuri de Genève (CH) 1995 Reuzenstoet te Rupelmonde(B.),  Fêtes du Houblon à Steenvoorde (F.) 1996 Corso Fleuri de Selestat et Metz (F.) Corso Fleuri à Strasbourg(F.) 1993 Le Carnaval d'Albi(F.) 1994 Openingsfeest Eurotunnel te Folkstone (GB.)  Le Corso Fleuri de Genève (CH) 1995 Reuzenstoet te Rupelmonde(B.),  Fêtes du Houblon à Steenvoorde (F.) 1996 Corso Fleuri de Selestat et Metz (F.) Corso Fleuri à Strasbourg(F.) 1997 Deutsche Trachtenfesten Sankt-Wendel (Saarland, D.) Reuzenstoet te Bergen-op-Zoom(NL.) 1998 Internationaal Folklore festival Sankt-Wendel (Saarland, D.) 1999 Econtro International de Gigantones e Cabeçudos Braga (P.) Breughelstoet Wingene(B.) 2000  Le Carnaval d'Albi (F.) Reuzenstoet te Nieuwpoort(B.) 2001  Carnaval de Mulhouse (F.) Druivenstoet te Overijse (B.) 2002  Reuzentstoet te Bergen-op-Zoom (NL) Carnaval de Yutz (Alsace, F.) 2003  Carnaval de Nantes (F.) Carnaval de Ploërmel(Bretagne, F.) Breughelstoet Losser (NL.) Reuzenstoet te Vallgorguina (ES.) Openingsfeest Lille2004 (F.) 2004  Carnaval de Riedisheim (Alsace, F.) Beijing International Cultural Tourism Festival (China) 2005  Reuzenstoet Oisterwijk (NL.) 2006  4ème Ronde Européenne de Geants Portés à Steenvoorde (Nord, F.) Fêtes du Poulain à Pézenas (l’Herault, F.) 2007  Les fêtes de la Rose à Bellegarde (Loiret, F.) Reuzenstoet te Matadeperas (ES.) 2008  La Grande Rencontre des Géants à Québec (Canada) 1993 Le Carnaval d'Albi(F.) 1994 Openingsfeest Eurotunnel te Folkstone (GB.)  Le Corso Fleuri de Genève (CH) 1995 Reuzenstoet te Rupelmonde(B.),  Fêtes du Houblon à Steenvoorde (F.) 1996 Corso Fleuri de Selestat et Metz (F.) Corso Fleuri à Strasbourg(F.) 1997 Deutsche Trachtenfesten Sankt-Wendel (Saarland, D.) Reuzenstoet te Bergen-op-Zoom(NL.) 1998 Internationaal Folklore festival Sankt-Wendel (Saarland, D.) 1999 Econtro International de Gigantones e Cabeçudos Braga (P.) Breughelstoet Wingene(B.) 2000  Le Carnaval d'Albi (F.) Reuzenstoet te Nieuwpoort(B.) 2001  Carnaval de Mulhouse (F.) Druivenstoet te Overijse (B.) 2002  Reuzentstoet te Bergen-op-Zoom (NL) Carnaval de Yutz (Alsace, F.) 2003  Carnaval de Nantes (F.) Carnaval de Ploërmel(Bretagne, F.) Breughelstoet Losser (NL.) Reuzenstoet te Vallgorguina (ES.) Openingsfeest Lille2004 (F.) 2004  Carnaval de Riedisheim (Alsace, F.) Beijing International Cultural Tourism Festival (China) 2005  Reuzenstoet Oisterwijk (NL.) 2006  4ème Ronde Européenne de Geants Portés à Steenvoorde (Nord, F.) Fêtes du Poulain à Pézenas (l’Herault, F.) 2007  Les fêtes de la Rose à Bellegarde (Loiret, F.) Reuzenstoet te Matadeperas (ES.) 2008  La Grande Rencontre des Géants à Québec (Canada) 1993 Le Carnaval d'Albi(F.) 1994 Openingsfeest Eurotunnel te Folkstone (GB.)  Le Corso Fleuri de Genève (CH) 1995 Reuzenstoet te Rupelmonde(B.),  Fêtes du Houblon à Steenvoorde (F.) 1996 Corso Fleuri de Selestat et Metz (F.) Corso Fleuri à Strasbourg(F.) 1997 Deutsche Trachtenfesten Sankt-Wendel (Saarland, D.) Reuzenstoet te Bergen-op-Zoom(NL.) 1998 Internationaal Folklore festival Sankt-Wendel (Saarland, D.) 1999 Econtro International de Gigantones e Cabeçudos Braga (P.) Breughelstoet Wingene(B.) 2000  Le Carnaval d'Albi (F.) Reuzenstoet te Nieuwpoort(B.) 2001  Carnaval de Mulhouse (F.) Druivenstoet te Overijse (B.) 2002  Reuzentstoet te Bergen-op-Zoom (NL) Carnaval de Yutz (Alsace, F.) 2003  Carnaval de Nantes (F.) Carnaval de Ploërmel(Bretagne, F.) Breughelstoet Losser (NL.) Reuzenstoet te Vallgorguina (ES.) Openingsfeest Lille2004 (F.) 2004  Carnaval de Riedisheim (Alsace, F.) Beijing International Cultural Tourism Festival (China) 2005  Reuzenstoet Oisterwijk (NL.) 2006  4ème Ronde Européenne de Geants Portés à Steenvoorde (Nord, F.) Fêtes du Poulain à Pézenas (l’Herault, F.) 2007  Les fêtes de la Rose à Bellegarde (Loiret, F.) Reuzenstoet te Matadeperas (ES.) 2008  La Grande Rencontre des Géants à Québec (Canada) 03-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

04-10-2010

Stadsreus Asbeek

Manse en Kalle zagen het levenslicht in 1936 door toedoen van de eerste toenmalige pastoor Frans Robberechts van het gehucht Asbeek (Asse), de plaatselijke kunstschilder Karel de Bauw en de schrijver Wies Moens. Kenners rekenen hen onder de oudste reuzen van het vlaamse land. Buiten het opvrolijken van jubilea moesten de Reuzen ook meewerken aan de eerste Vlaamse kermis in het toenmalige 'goed' of domein van dokter Gautot. De opbrengst diende voor het afwerken van de bouw van de nieuwe kerk en in het bijzonder om de aanschaf van een orgel te bekostigen. Na nog een tweede Vlaamse kermis het jaar nadien, mochten zij gaan rusten. Ze sliepen op een hooischelft. Bij de bevrijding na de tweede wereldoorlog heeft iemand ze wakker gemaakt. Enkele soldaten die terugkwamen van het front werden toen door Manse, Kalle en entourage verwelkomd en gehuldigd. Maar in al die jaren bleven ze niet van ongevallen en ziekte gespaard. Houtworm tastte hun ledematen aan en kwetsuren ten gevolge van valpartijen en transport kwamen regelmatig voor. Vermits de verzekering voor deze schadegevallen niet kan aangesproken worden moet de Reuzengilde zelf instaan voor deze soms belangrijke kosten. In 1980 kregen Manse en Kalle een zoon. Hij kreeg de naam Susken (naar de geestelijke vader F. Robberechts) en werd gedoopt door niemand minder dan Pastoor Munte uit de in die tijd populaire televisiereeks 'Wij Heren van Zichem'. De meter was Wanne uit Wambeek , de peter Naren uit Lombeek. De twee grootsten zijn ongeveer 3,75 m hoog en werden voorzien van een onderstel op wielen. Susken is een goeie 3 meter groot en wordt gedragen door leden van de gilde. Samen met een 25-tal begeleiders in folklorekledij uit de streek nemen ze deel aan allerlei feesten en stoeten. Eigenlijk zijn ze wat dat betreft de 'grootste culturele ambassadeurs' van Asse en omstreken. Ambassadeurs die de schoonheid van de streek en de mensen weerspiegelen en uitstralen naar iedereen die er voor openstaat. Na de feesten van 50 jaar Asbeek in 1980, kreeg de Reuzengilde nieuw bloed. De meeste medewerkers van deze werkgroep sloten zich het jaar nadien aan bij De Reuzengilde. In die tijdspanne van 25 jaar hebben Manse, Kalle en hun gevolg niet stilgezeten. Verschillende festiviteiten schrijven zij op hun palmares. Ze stapten mee in een ontelbaar aantal stoeten in binnen- en buitenland: Brussel, Tervuren, Den Haan, Rupelmonde, Overijse, Dendermonde, Lokeren, Buggenhout, Westende enz. We denken aan de tweejaarlijkse Reuzenfeesten met barbecue, waar ooit veel varkens werden geslacht op het kerkplein, om nadien te worden verwerkt tot brochetten of pensen. We denken aan de huifkarrentochten op Kerstdag, die intussen traditie zijn geworden, de kaasavonden elk jaar de eerste zaterdag van april, met vlaamse kazen en streekbieren. We vergeten ook de spaghetti van mama Gusta niet. Herinneren we ons ook nog de Reuzenstoeten door de straten van Asbeek, die... dit jaar niet kan doorgaan omwille van wegeniswerken en werken van Aquafin (maar we hebben een alternatief). We mogen ook terecht fier zijn op onze eigen Reuzenkaas en Reuzenbier. De Reuzengilde was trouwens één van de eerste winnaars van de Gouden Klakson. Dit is maar een greep van wat de Reuzengilde de laatste tijd verwezenlijkte.   ----------------------------- Op 2 april werden Clement en Blondine Verhertbrugge-Van Overstraeten door de Reuzengilde in de bloemen gezet ter gelegenheid van hun gouden huwelijksjubileum. Het echtpaar is al bijna 30 jaar lid van de gilde. Clement heeft gedurende vele jaren allerhande bestuursfuncties waargenomen in de vele verenigingen, organisaties, en evenementen. Ook bij de Reuzengilde waren ze er van de eerste bij van huis uit. We hopen dat ze volgend jaar in 2011 nog actief kunnen meewerken aan het 75 jarig bestaan van onze reuzen Manse en Kalle. Want 2011 zal voor de Reuzengilde een jubileumjaar worden. 04-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Reuzen Zele

Achiel Tas Woonplaats: aan den Dijk Er was eens, héél lang geleden een arme houtakker met zijn vrouw, die leefden aan de oever van de Schelde, in het naburige Wichelen. En hoe harder de houtakker werkte, des te armer hij werd. Hij was zeer ongelukkig, en de enige troost die hij ten dien tijde had, was dat zijn vrouw hem weldra een kind zou schenken, en op een mooie morgen in mei zag Achiel, hun zoon, voor het eerst het levenslicht. Hoe gelukkig de vader ook was, was er iets merkwaardigs: hun zoon was geen normaal kind, want hij zag er groter uit dan de kinderen van zijn leeftijd. André Bogaert Woonplaats: in Durmen Als kind verbleef André Bogaert vaak aan de Durme. Later vond hij aan de toen nog levende rivier als kunstschilder zijn bron van inspiratie voor landschapstaferelen. Niet vanzelfsprekend voor die tijd, temeer daar hij zeker niet van rijke afkomst was, vatte hij de studies aan te Dendermonde aan de academie en aan het hoger instituut van schone kunsten te Antwerpen. Op 66 jarige leeftijd overleed André Bogaert. De man, klein van gestalte met grote faam, zou door zijn dorpsgenoten niet vergeten worden. Pitje Moer Woonplaats: aan ’t statiekwartier Pitje Moer, is een reus, die als het ware de reïncarnatie is van Henri (ri) Van Daele, peter en grootvader van de schrijver Henri Van Daele. Hij was herbergier en klompenmaker, maar vooral filosoof. Gehuisvest in het Moer, aan het statiekwartier. Hij is zeker de enige reus die te gast was op de Antwerpse boekenbeurs, dit naar aanleiding van het feit dat schrijver Henri Van Daele de prijs voor literatuur won met zijn boek “Pitje Moer” en dit in hetzelfde jaar als dat de reus geboren werd. Mon Vlasboer Woonplaats: in den Vlaschaard Mon is officieel gedoopt op zaterdag 18/11/1989. Een paar maanden eerder, einde augustus 1989, konden we de geboorte van onze “kleine” (5,30 meter!) spruit Mon de Vlasboer vieren ter gelegenheid van de 6de Vlaschaardfeesten. Er volgde een optocht doorheen de Vlaschaard met de fanfare van de Heikant op kop. Vervolgens ons “Mon” en dan volgden zijn “meter Bega” uit Wetteren (Begijneweide) en zijn “peter Wardje” uit Grembergen (Jeugd zonder Club). Cesar Woonplaats: in Huivelde Cesar is geboren in een klein huisje nabij de Vierwies. Als volwassene werkte hij bij de boeren die van hem hielden. Als er ruzie was tussen de boeren dan vroegen ze raad aan reus Cesar en alles was opgelost. Waren er kinderen ziek dan ging hij als grote kindervriend waken aan hun bedje. Kortom hij was de vriend van iedereen. Tot er op een dag twee boeren zo ruzie maakten om reus Cesar dat hij na het gevecht gestopt te hebben wegging en nooit meer weerkeerde. Thans waakt hij over de parochie Hansevelde-Huivelde-Mespeleir. Melanie en Judocus van den Dok Woonplaats: Den dok in den Heikant Het ontstaan van de reuzen van de Heikant situeert zich in die tijd en die sfeer van de “Dolle Dorpsdagen”. In den dok werd beslist 2 reuzen te maken. Op 1 augustus 1986 was het zover, de reuzen werden geboren en met de passende plechtigheden gedoopt op 15 augustus 1986. Reuzen worden vlug volwassen, het duurde dus niet lang of ze dachten aan trouwen. De mannen van “Den Dok” hadden daar geen bezwaar tegen. Er werd “aangifte van huwelijk” opgesteld op 26 juli 1987     04-10-2010, 00:00 geschreven door guy

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)