Ik ben Guy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de belleman.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Belleman, Snorrenclub en reuzen.
Sinds enkele jaren ben ik alle Belgische, Noord-Franse en Nederlandse stadsreuzen aan te inventariseren.
De Mechelse reuzen zijn 'n uniek stuk cultureel erfgoed én... bovendien sinds kort erkend als UNESCO-werelderfgoed ! Om de 25 jaar gaan ze op stap door de Mechelse straten. Maar...van 1 tot 17 april kan je ze uitzonderlijk bewonderen in het erfgoedcentrum Lamot. Noteer het zéker in je agenda. Reus, Reuzin, Janneke, Mieke en Klaasken, verdwijnen nadien wéér een tijdje uit het gezichtsveld...
Om jullie belangstelling alvast wat 'op te warmen': een beschrijving van de Reuzenfamilie, zoals ik ze vond in 'het Officieel Programma van de Jubelfeesten van O.L.Vrouw van Hanswijk' uit 1938...
'De Mechelsche Reuzen, met hunne reuzekens: Janneke, Kloske en Mieke, zijn zeer gekend, zoo door vreemden als door stedelingen, doordat ze zeker steeds van de partij zijn en waren, wanneer de feestvane op St.-Romboutstoren waait en klappert, wanneer Salvator heinde en verre uitbromt dat de Dijlestad feest viert. De kerstenbrief der Mechelsche Reuzen meldt voor Vader Reus en Moeder de Reuzin, het jaar 1492, als datum dat ze op het terrein verschenen. Juist 1O8 jaar bleven vader en moeder in peis leven onder elkaar, tot in 16OO, drie kleine reuskens, hooger reeds genoemd, het reuzenhuisgezin kwamen vergrooten en vervroolijken, en ook de Mechelaars zeer vermaken, wanneer ze mede de straat opkwamen, Janneke met zijn klein klaterke; Kloske met zijn blommekens en Mieke als 'n hupsch bakvischje met haar mooien waaier.
'N OUD REUZENLIEDEKEN
De heele Reuse Familie - Siet nu komt den grooten Reuse met zijn Reusin even bly, die noch vyandt is der geusen want hij ouder is als sy, oock hun dry kinnebaken, Claus, Mi, Janken, met plaisir dansen samen met papaken, achter volght de camenier.'
De Mechelsche Reuzenfamilie heeft ook 'n Grootpapa, of 'n 'Grand Père' - die in 1511 den reuzentrein is komen vervoegen. Bon-papa, weet denkelijk van rheumatiek, want hij verschijnt nooit in het openbaar dan gezeten op 'n reuzenwagen en getrokken door zes pekzwarte paarden. Zoo ten minste wilde hij het absoluut voorheen. Later vergenoegde de zittende reus zich met vier schimmels, wellicht kende hij toen ook al crisis. De ouwe heer knikt en schuddebolt aldoor met zijn geweldig reuzenhoofd, Mechelsche spuiters noemen dat 'n 'tik nerveu'.
TER EERE VAN GROOTVADER
Siet hier den vader oudt, een ieder ons bekycken, Hij is voor ons bereydt zijn borse toe-te-rycken, want hy seer wel betaelt, hy heeft in 't stadt geen schult. daerom is hij voorwaar der Reusen hier gheduldt !
