Tussen de wolken door

zie ik je,

nog niet in volle glorie,

verstoppertje, je spel

tot je weer zichtbaar bent

25-11-2012 om 01:00 geschreven door Fieke  

Je warmte Je armen

Je zachtheid Je vingers

Je geur Je huid

Je ademen Je slapen

M’n zien M’n ogen

M’n voelen M’n handen

M’n ruiken M’n neus

M’n horen M’n oren

Genieten, in het lichte donker

Jij-ik, aanwezig

in de nacht

Gevoel

25-11-2012 om 00:00 geschreven door Fieke  

Ze was blij hem terug te zien,

op ’t einde van de dag,

veilig en wel.

Wat kaarslicht,

een drankje en een knabbel,

wat praten over gebeurtenissen

en hoe dit aangepakt kon worden.

En zoals steeds gaf hij haar inzicht.

Ook in het tekenen, technische aspecten,

de basis om veel meer te kunnen.

Ze zag zijn creativiteit bij

’t maken van een Sintbrief,

gericht aan brave kinderen.

Het gaf haar zelf nieuwe ideeën,

om bij gelegenheid eens uit te testen.

De avond werd in rust weer afgesloten,

zij blies de kaarsen uit,

hij hield het bed reeds warm.

De nacht kon nu beginnen,

tot de nieuwe dag.

23-11-2012 om 23:07 geschreven door Fieke  

Ooit was het een thuis,

hún thuis, de kooi.

Twee zebravinken, gekregen,

van haar kunstminnende tante.

Hun thuis was niet echt groot, maar knus.

Er hing zelfs een nestje in,

van natuurlijk materiaal,

waarin ze sliepen, samen.

Zij was de oudste, hij de felst gekleurde.

Zij was de fijne rustige,

hij de viriele  lawaaierige.

Tot tweemaal toe, kregen ze jongen,

met kenmerken van beide.

Ze werden allen groot, verlieten dan hun thuis,

om ergens anders een nieuw leven te beginnen.

Zij, waren weer alleen, knus bij mekaar.

Zij werd negen. Hij twaalf, uitzonderlijk oud.

Het kooitje heeft ze nog, het volgt haar overal.

Een kooitje vol stille geheimen,

van hen, van haar, veilig verholen.

21-11-2012 om 00:00 geschreven door Fieke  

Van achter glas
zie ik je,
drievoudige weerspiegeling
in ander glazen vlak.
Gloedrood je vuurbol
zacht fluisterend
het wordt een mooie dag
omhelzing in je zonnevonk

20-11-2012 om 23:58 geschreven door Fieke  

Rustig bekleedt

de stille mist

met haar nevels

van frisheid

dit aardse bestaan,

de nacht tot slapen gewekt

18-11-2012 om 21:32 geschreven door Fieke  

Strijkend wachten

op de te komen zon

nu nog verborgen

achter de grijze

kleurschakerende wolken

aankondigend haar komst

vanuit het westen

18-11-2012 om 19:48 geschreven door Fieke  

Ik wil je zoveel zeggen met geschreven woorden

maar krijg het niet gegoten in zinvolle betekenis.

De beelden zag je al, ze tonen voor een deel

hetgeen ik zeggen wil.

En eigenlijk zijn die woorden overbodig,

je zei het immers zelf dat mijn gevoel er is, voor altijd.

Jouw besef zegt zoveel meer dan al mijn woorden bij mekaar.

Ik kan ze enkel sterker maken met een aardigheid :

het ronken is een zaligheid en maakt de warmte heel.

18-11-2012 om 19:47 geschreven door Fieke  

Samen verdrinkend,

in een tranenstroom,

zich vastklampend aan mekaar,

op zoek naar adem

in een draaikolk van emoties,

gevuld met woorden,

met stiltes, met begrip,

in zachtheid mekaars vangnet,

om samen weer te ademen.

15-11-2012 om 21:59 geschreven door Fieke  

Het bonken van de beats

tot in het diepste van

haar inhoudsloze maag

Terwijl haar oudste, dansend leeft,

terwijl haar jongste, voetwippend

naast haar zittend leeft,

zit zij afwezig naar de groep te staren,

gevoelsverdoofd.

15-11-2012 om 21:54 geschreven door Fieke  

Beetje bij beetje

druppel per druppel

gevormd

tot straal

onzichtbaar fijn

sijpelt ze weg

haar energie,

haar leeglopende accu

niet op te laden

door ’t missen

van het geven aan

haar zielsaccu

15-11-2012 om 21:43 geschreven door Fieke  

Ik mis die warme knuffel

die ik je zo graag geef … en krijg.

Ik mis die lach … spontaan

wanneer we mekaar zien.

Ik mis het praten, gewoon

en ook met stille woorden.

Ik mis die ogen waarin we allebei

drijvend verdrinken.

Ik mis het voelen tussen ons

zelfs zonder aan te raken

Ik mis….

Ik kan je niet missen….

15-11-2012 om 21:29 geschreven door Fieke  

Hoofd

in dikke erwtensoep

van mist, buiten,

melkwit,

muziek keihard

in d’oren

’t werk van vier

verwerkend,

doordrammend,

bezeten doorgaan,

ogen gericht op

zwart op wit contracten

schrijven met harde,

door papier krassende balpen,

verbeten hand,

de letters persen

als gespannen,

geconcentreerde panter,

net voor de sprong.

Doorgaan is

niet stoppen is

niet voelen is

hard is

verschroeien is

zacht opbranden

tot de laatste adem.

15-11-2012 om 21:22 geschreven door Fieke  

Ze hadden nog zoveel vooruitzichten

het genieten van de herfstbladeren

in de geuren van gevallen kleuren

het kerkhof wandelbezoek in rustige stilte

het opfrissen van oude houten dingen

het warme bijeen zijn in de,

onder warme laarzen, krakende sneeuw

de simpele gewone dingen

het vertellen van de dag 

het liefhebben zonder voorwaarden

zonder verwachtingen

het voelde aan als in het water vallen

alsof een seizoen nooit nog hetzelfde zijn zou.

12-11-2012 om 00:00 geschreven door Fieke  

Koud had ze,

ijskoud,

voeten,

handen,

warm aangekleed,

onder twee dekens

in haar zetel,

verwarming hoog gezet,

ze kreeg het maar niet warm,

bevroren geest.

12-11-2012 om 00:00 geschreven door Fieke  

Ze had je gezien,

dacht ze,

m'n jongste spruit,

ze was zelfs overtuigd

je stond te tanken,

op een moment

dat het onmogelijk was.

11-11-2012 om 21:16 geschreven door Fieke  

Nog nooit heb ik gemist,

zelfs niet eens in de dood,

wat ik nu missen moet,

ik zal er altijd zijn,

alleen,

tot ik er niet meer ben.

11-11-2012 om 21:07 geschreven door Fieke  

Het delen

met ons tweeën,

gelijken,

geen letters om te vormen

tot woorden, zinnen

van de pijn,

het huilen

in de stilte,

verborgen voor de wereld.

11-11-2012 om 19:36 geschreven door Fieke  

Mijn keuze

is

en

blijft,

niemand wetend

wat de toekomst brengt,

er zijn voor jou,

altijd...

11-11-2012 om 19:29 geschreven door Fieke  

Hoe vertaal je

pijn

het niet meer mogen

zeggen

het niet meer mogen

zien

het niet meer mogen

ruiken

het niet meer mogen

voelen

het niet meer mogen

delen

van wat zo mooi gegroeid is.

11-11-2012 om 19:21 geschreven door Fieke