Mijn waarschijnlijk voorlaatste berichtje (al zou het me
niet verbazen als het mijn laatste bericht wordt).
Morgen
vertrek ik met Sarah voor 10 dagen naar Binnen-Mongolië. Ik ben benieuwd! Als
we tegen Chinezen zeggen dat we alleen gaan, zonder reisgezelschap, kijken ze
ons maar heel raar aan. Het is ook heel moeilijk om op internet informatie en
zo te vinden. Hopelijk komt dat dus goed! We zijn nu ook in een fase waarin we
eigenlijk liefst zoveel mogelijk geld sparen omdat het bijna op is. Dus voor de
heenreis hebben we een hard bed (dat is ok), maar voor de terugreis hebben we
een zitje Een hard zitje Nu moet je weten dat het een reis van 28uren is. Dat
wordt de hel. Maar het is goedkoop Ik begin echt al als een Nederlander te
klinken. Het heeft er ook wel mee te maken dat we eigenlijk uiterlijk 2 juli
moeten thuis zijn omdat we op 3 juli een afscheidsfeestje hebben. Er waren
bedden beschikbaar vanaf 2 juli. Jammer, maar helaas! We zullen het wel
overleven.
Ik
moet waarschijnlijk al niet meer vertellen waarom het zo lang duurde voor ik
nog eens iets op mijn blog schreef? Inderdaad, druk druk druk. Nu is er dus de
eindeschooljaarsdrukte met ook nog eens wat voorbereidingen voor volgend jaar
en alle voorbereidingen voor de reis naar huis.
Laat ik dan maar beginnen met waar ik vorige keer ben opgehouden: IKEA!
Onze docentes wouden graag iets met ons
samen doen en we geraakten er niet echt uit. Zeker omdat normaal de school
betaalt, maar nu niet omdat we met alle buitenlanders samen een uitstap zouden
doen die ze al betalen (zie later). We wouden in principe wel naar een pretpark
of zo, leek ons wel leuk in groep, maar Song zag dat precies niet zo goed
zitten en ging toch weer best duur worden, dus maar niet. Toen bleek dat Wang
nog niet wist dat er een IKEA in Tianjin was, zij gaat steeds naar die in
Beijing. Ze was super enthousiast en kon ook Song overtuigen. Het zou dus weer
een uitstapje IKEA worden Maar toen het werd besproken, waren Fons en Martin
er niet bij, dus we dachten dat zij daar wel geen zin in zouden hebben. Wang
was zo enthousiast dat ze zei: we zeggen het niet aan de jongens!
Het uitstapje was wel leuk. Alles wat er
een klein beetje interessant uitzag, kocht Wang en Song liep haar zo maar een
beetje achterna. We gingen ook samen eten: Zweedse balletjes natuurlijk!
Nadien namen ze ons nog mee naar Tanggu,
een stadje hier wat verderop aan de zee. Was wel leuk, we zaten voor een heel
kort ritje in een speedbootje, deden een wandeling, liepen wat winkeltjes af
en gingen terug naar huis. Was wel een leuk dagje!
Tanggu - Bootje varen
Tanggu bootje varen
Tanggu met docenten
Het weekend van 12 mei nam de school ons mee naar de Heilige berg
Taishan, in de provincie Shandong. Er zijn vijf heilige bergen in China en
hoewel Taishan niet de hoogste is, wordt hij toch als de belangrijkste
beschouwd.
Maar goed, het begin: we vertrokken op
zaterdagochtend om 5u30. We waren in totaal met 14, waaronder 9 buitenlandse
docenten. Onze Chinese leerkracht Wang was ook mee. Het was echt precies een
uitstapje met de school vroeger Onderweg stopten we af en toe en dan was het
al: niet te ver lopen, voorzichtig, Plezant, hoor
5 uur later waren we in Qufu, de
geboorteplaats van Confucius. Confucius leefde ongeveer 500 jaar voor Christus
en was een filosoof, leraar, schrijver, politieker, Noem maar op. Hij is best
belangrijk voor China. Veel van zijn waarden en ideeën zijn nog steeds
belangrijk.
Eerst gingen we naar het Confuciusbos.
Dit bleek inderdaad een bos te zijn, maar vol met graven. Het was een kerkhof
dus. Heel zijn familie ligt daar begraven en het hoogtepunt was natuurlijk het
graf van Confucius zelf (al zou hijzelf er niet inleggen, enkel zijn kleren of
zoiets). Daarna gingen we nog naar zijn ouderlijk huis en naar de tempel. Er
was ook een mooie tuin. Het was eigenlijk best wel interessant, maar het was
met een gids die enkel Chinees sprak en velen begrepen er dan ook niet veel van
(niet alle buitenlanders studeren Chinees) en voor hen was het dan behoorlijk
saai. Sommigen lieten dat ook duidelijk merken
Daarna gingen we eten, typische Shandong
gerechten. Niet slecht, maar het was gewoon net hetzelfde als het middagmaal.
Daarna richting hotel.
Iedereen kreeg een kamer die hij/zij met
1 persoon moest delen. Had niet verwacht eigenlijk, dacht dat we een slaapzaal
of zo zouden hebben. Ik sliep met Sarah.
We mochten s avonds dus niet alleen weg,
er moest begeleiding mee (ik zei het toch dat het een uitstap zoals het
middelbaar was). De Australiërs wouden graag gaan drinken, maar had daar geen
zin in. Ik was eigenlijk al best moe en de dag erna moesten we een berg
beklimmen. We konden niemand bereiken, dus zijn we er toch maar met ons twee
vanonder gemuisd (met Sarah), we gingen ergens een kleine pizza eten en een
reuze-ijsje in de vorm van een boot Onze Chinese leerkracht was heel bezorgd,
maar we gingen tijdig naar huis, dus viel wel mee.
s Ochtends werd pas duidelijk in wie ze
bezorgd moesten zijn De begeleiding was eigenlijk heel moe, dus dan hebben ze
de anderen toch maar alleen gelaten in de bar na een tijdje. Bleek niet zon
goed idee te zijn. s Ochtends komt Zac aan de ontbijttafel zitten met een
dikke zonnebril op en een gezicht tot op de grond. Martin ziet er ook al niet
al te vrolijk uit, de helft komt te laat voor het ontbijt. Ze hadden veel te
veel gedronken, Zac had een reuzekater, hij was dan ook nog eens zijn
kamersleutel verloren en wou niet betalen. Martin en de Australiërs hadden
ruzie gehad die nacht (tot op de dag van vandaag, meer dan een maand later,
praten ze dus nog niet). Jaja, plezant hé!
Na veel gezever konden we dan eindelijk
richting berg vertrekken, maar veel te laat om nog zelf te klimmen of zo. Met
de kabelbaan dan maar. Op het einde bleef maar een klein stukje meer over dat
we zelf konden beklimmen. Het was er wel mooi, alles stond in bloei en zo, maar
het had de dag ervoor heel hard geregend en de wolken hingen nog rond de berg,
zo ver kon je dus niet zien. Het was ook superdruk.
s Middags gingen we in Mc Donalds eten
omdat enkele mensen hadden geklaagd dat het Shandong eten steeds hetzelfde is
Na een lekkere McFlurry dus weer 5u op de
bus! (maar niet voor we nog een stop hadden gemaakt bij het hotel omdat Zac de
oplader van zijn gsm vergeten was; klein kind)
Qufu de geboortestad van Confucius
Qufu het graf van Confucius
Taishan berg
Taishan je kan zo een lintje knopen en
dan hang je dit eraan terwijl je eens wens maakt. Sarah en ik hebben er ook elk
eentje aangehangen
Sarah kocht twee hoedjes: eentje voor
haar en eentje voor haar zus, maar ze wou er vervolgens niet de hele tijd mee
moeten rondlopen. Zo heeft ze het opgelost
Het weekend was trouwens wel heel goed
begonnen, normaal zou de uitslag van mijn Chinees examen pas na het weekend
bekend gemaakt worden, maar hij werd de dag ervoor al gepubliceerd. En ik ben
geslaagd! Het was eigenlijk echt een verrassing, want had al een datum gepland
om het opnieuw te doen, maar was dus heel blij en opgelucht!
Ben dan met Martin mijn diploma gaan
halen in de stad en ondertussen eens naar een winkelcentrum gegaan waar ze
Burger King hebben (toch zoveel beter dan McDonalds) en de lekkerste ijsjes
van heel China. We gingen wel geen ijsje eten, want dat kon er jammer genoeg
niet meer bij na Burger King. Er is ook een grote westerse supermarkt waar je
vanalles kan proeven (en nee, pa, niet alleen slechte dingen, ook veel fruit).
Daar dan ook nog maar eens gestopt. Soms heeft een mens dat eens verdiend
24 mei was dan het afscheidsfeestje van
de vierdejaars. In de namiddag hadden hun bachelorproef moeten verdedigingen.
Sommige studenten waren zo triestig. Heeft iemand een bachelorproef over Kafka
geschreven, weet ze amper wie het is Kan ze niets uitleggen, niets zeggen,
begrijpt ze niets. Echt triestig. Het erge is dat ze dat nog grappig vinden. Je
merkte bij sommigen gewoon dat ze die thesis niet zelf hebben geschreven. En ze
kunnen geen woord Duits. Maar gisteren kregen ze wel allemaal hun diploma Zo
werkt het hier jammer genoeg. Mama en papa betalen heel veel geld voor deze
school en of je studeert of niet, je krijgt je diploma. Je moet weten dat dit
een privéschool is, dus het is echt heel veel geld. Ik denk ook niet dat hier
echt veel mensen zitten, die hier willen zitten. Maar op het einde van het
middelbaar hebben ze een heel belangrijk examen en aan de hand van hun score
kunnen ze naar bepaalde universiteiten of net niet naar bepaalde
universiteiten Hier zitten vooral studenten die geen goede score haalden en
dan maar heel veel geld betalen om hier te kunnen komen. Jammer, maar zo is het
nu eenmaal.
Het etentje s avonds was weer heel
Chinees: we hadden de bovenverdieping van een restaurant. Die Chinezen maken
zoveel lawaai dat je na 5 minuten barstende hoofdpijn hebt, de studenten
drinken zich te pletter. Ik denk dat na een half uur iedereen zat was. Ze
vullen dus een glas (glaasje), deze keer was het gelukkig bier en geen Baijiu
(soort jenever) en dan toasten ze dus met iemand en drinken ze het in een keer
uit. Volgende glas vullen, toasten, drinken. En zo gaat het snel. Je zit dan
ook nog eens in een ruimte waar het om te stikken is. Het eten was wel lekker
Naarmate de studenten zatter worden,
worden ze ook emotioneler en dus zat al snel de halve zaal te huilen Het was
wel een beetje triestig. Om 21u werd het Sarah en mij toch een beetje te veel
en gingen we door.
Op zaterdag was er een dansvoorstelling
van een Afrikaanse dansgroep. Ik ging alleen omdat Sarah naar Beijing was om
haar vader te entertainen. Het viel nog wel mee, maar na een kwartiertje was ik
het eigenlijk een beetje moe. Tussendoor kwamen wat Chinezen playbacken en
zo. Een van onze Chineze leerkracht ging
er ook naartoe met haar zoontje van 2, na een kwartier moesten ze weg, want het
ventje had schrik van de zwarte mensen
Ik zat naast een leerkracht uit het
Franse departement en toen de Afrikanen begonnen te roepen, vroeg ze mij wat ze
zeiden. Ik zei dus dat ik geen Afrikaans spreek, maar na een kwartier vroeg ze
weer: wat zeggen ze, wat zeggen ze? Heb er gewoon even mee gelachen, ze had
wel door dat ik nog steeds geen Afrikaans kon.
Het weekend erna ging ik naar Tianjin
omdat Sarah er dan ook met haar vader zou zijn. We maakten een boottochtje door
de stad. Tianjin is eigenlijk best wel een mooie stad! Helemaal anders dan
Beijing, maar toch mooi! We gingen ook nog naar het Tianjin Museum, echt de
moeite!
Ik had wel een beetje medelijden met
Sarah. Haar vader liep wat ziek en had zo weinig interesse. Hij zei ook dat hij
niet meer wou terugkomen naar China. Zou het wel heel jammer gevonden hebben,
moesten mijn ouders zo gereageerd hebben. Want ja, China heeft nog wel enkele
problemen, maar het blijft een mooi land!
Tianjin boottocht
Tianjin boottocht
Tianjin museum: Tianjin bestond vroeger
uit heel veel concessies, rechts zie je het deeltje dat van de Belgen was. Ik
heb wel gehoord dat dat deel eigenlijk meer op een getto leek en zo De eerste
tram die hier reed, was wel door de Belgen gebouwd!
Boeddha in het midden van de straat
Begin juni hebben we dan ook nog een
barbecue gedaan bij ons thuis, om onze docenten te bedanken. Was heel lang
zoeken naar een dag die voor iedereen lukte, maar het is ons dan toch gelukt.
We hadden veel te veel eten omdat we schrik hadden dat ze misschien niet alles
zouden lusten. Song heeft namelijk nogal schrik van Westerse gerechten, ze zegt
dat wij altijd koude dingen eten Maar het eten viel in de smaak, we hadden de
avond ervoor het vlees gemarineerd, we hadden een aardappelsalade, appeltaart,
fruitsalade, Op ons dakterras = genieten! Een van de docentes schreef
vervolgens een hele mooie tekst over deze avond op haar blog. Echt leuk!
En telkens opnieuw slaag ik erin om mijn
record te breken: deze keer een goede twee maanden niets op mijn blog
geschreven
En
opnieuw heb ik niet echt een uitvlucht, behalve dan dat er veel te doen was
Half april had ik een test waar bijna al mijn tijd naartoe ging. Die test ging
trouwens niet echt zoals gehoopt, maar goed. De voorbije week waren er dan
zoveel dingen die ik door dat examen niet had kunnen doen en zoveel mensen die
ik had verwaarloosd. Daardoor vond ik vorige week ook niet echt tijd. Maar nu
is het eindelijk zover: een update!
Mijn
vliegtuigticket is geboekt! 15 juli ben ik terug in het land. Zal zo blij zijn
Het aftellen is toch wel begonnen!
LEZING TIANJIN
Begin
maart kwam een Belgische professor een lezing geven aan de Universiteit van
Tianjin. Het ging over de verspreiding van Westerse architectuur in China. De
lezing was heel interessant, maar het is niet zo interessant om er over uit te
weiden.
ASSEPOESTER
Begin
maart kreeg ik ook de vraag om het toneelstuk Assepoester nog eens opnieuw te
doen, maar deze keer in de grote stad. De studenten van het eerste en het
tweede hadden Assepoester op het kerstfeestje gespeeld. Ik was heel blij voor
de studenten dat ze deze kans kregen, maar het betekende natuurlijk ook wel best
veel extra werk. 24 maart was het dan zover: de school had een bus voor ons
geregeld. We vertrokken s middags waardoor ze nog even tijd had om in de stad
rond te lopen en ergens iets te gaan eten (lijkt wel een uitstap zoals bij ons
in het middelbaar, waarbij studenten enthousiast zijn over vrije tijd). Ik
moet wel zeggen, ze deden het geweldig s avonds. Het was een feestje in een
omgebouwd kerkje. De zaal zat vol Duitsers. Maakte wel een indruk op de
studenten! En ze kregen heel veel leuke complimenten. Ik was best trots op hen!
Ik kreeg ook een heel mooi boeket bloemen!
Mooi op een rijtje
De studenten kregen een roosje
Assepoester en de boze stiefzus
Groepsfoto
ETEN
Tussendoor
waren er natuurlijk naar goede Chinese gewoonte vele etentjes : studenten
kwamen bij ons thuis koken omdat ze naar Duitsland willen als au pair en ze
moesten fotos doorsturen terwijl ze aan het koken zijn (het kan inderdaad ook
een reden zijn); ouders van studenten kwamen die studente bezoeken en wouden
ons per se mee uit eten nemen Natuurlijk in een van de chicste restaurant van
Dagang en omstreken en natuurlijk hadden ze ook een cadeau voor ons mee en
natuurlijk werden we uitgevraagd over de dochter en natuurlijk werden we
honderd keer bedankt voor alles wat we toch betekenen voor hun dochter. O ja,
en we moeten vast en zeker eens op bezoek komen bij hen thuis. Verder ga ik nog
elke vrijdag met een studente eten omdat ze wat Duits wil oefenen en elke zaterdag
geef ik bijles aan twee studenten die volgend jaar in Duitsland willen
studeren. Young was jarig, dus dan gaan we gezellig eten Een hele avond lang
Veel eten dus!
UITSTAP TIANJIN
We
besloten een uitstapje naar de grote stad, Tianjin, te maken. We kennen
eigenlijk de stad nog niet zo goed. Vooral omdat het toch best een lange reis
is: 1,5 à 2 uur met de bus. Het grootste deel van de dag brachten we door in
het Westerse restaurant van onze hoofdcampus Je ziet dan de kaart met alle
vertrouwde dingen op en dan kan je niet kiezen. Dan gebeurt het wel eens dat je
ogen veel groter zijn dan je maag. Maar het is ook zo zonde om eten te laten
staan. Denk dat we zon 3 hoofdgerechten hadden en 2 desserts. Het was de
moeite Ook nog een museum bezocht, was wel de indrukwekkend: de buitenkant van
het huis bestaat helemaal uit borden, potjes en vazen. De binnenkant was iets
meer ontgoochelend. Na veel eten en weinig cultuur konden we dus de lange reis
terug naar huis beginnen!
PAASZOEKTOCHT
In China kennen ze Pasen niet zo goed,
het wordt zeker niet gevierd. Sarah organiseert dit semester de Duitse avond,
dus ze wou voor Pasen een activiteit doen. Het werd een paaszoektocht!
Jammer genoeg kon ik niet zo veel helpen met de voorbereidingen door een examen
de dag ervoor.
Ze kregen een foto van een plaats op de campus, die plaats moesten ze zoeken en
daar lagen eieren met opdrachten op en dan ook de volgende foto. Het was wel
leuk! Zeker omdat ze helemaal niet vertrouwd zijn met zulke taalspelletjes
(rebus, raadseltjes, letters van het alfabet weergeven met cijfers, enz.). Het
was wel leuk! En voor de studenten best leerrijk. Wie op het einde alle
antwoorden had gevonden en aan de hand van die antwoorden het woord had
gevonden, kreeg paaseitjes. Die had Sarah uit het verre Nederland laten
overkomen.
Voor het woord op het einde kregen ze een
tip: wie verstopt de paaseieren? Het antwoord was natuurlijk de Paashaas,
maar er had een groep geschreven: BUITENLANDERS! Hilarisch
Eitjes met opdrachten
Studenten met eitjes
Blije studenten
Nog blijere studenten aan de eindmeet
Eitjes!
BOMEN PLANTEN
Ja ja, je leest het goed: bomen planten.
Op woensdag kwam een vrouw vragen of we de volgende dag aan deze activiteit
wouden deelnemen. Het was enkel in de voormiddag en het betekende geen Chinese
les. Dus we zeiden ja, al wisten we niet goed wat de bedoeling was en zo. Het
was wel om 7u40 vertrekken, want we zouden eerst nog samen ontbijten.
De volgende ochtend stond het minibusje
op ons te wachten hier beneden, maar daarin de vrouw met zakjes van de McDonalds
Ons ontbijt! Ik begrijp niet zo goed waarom, maar die zijn er hier zo van
overtuigd dat ze ons een plezier doen met McDonalds.
Blijkbaar was het dus een activiteit voor
buitenlanders. De bomen worden geplant als symbool voor de samenwerking tussen
China en het buitenland.
Alle autos verzamelden hier ergens in
Dagang (ik wist niet dat er zoveel buitenlanders hier in de omgeving waren) en
gezamenlijk reden we naar het bos voor buitenlandse talenten. Was wel leuk om
te zien: alle autos moesten mooi op een rijtje rijden. Blijkbaar is het elk
jaar wel een grote en belangrijke bedoening.
Daar aangekomen was er eerst een hele
bizarre ceremonie. Een Chinees die waarschijnlijk was gedwongen om zijn uitleg
in het Engels te geven, vertelde zulke bizarre dingen:
hij heeft ons o.a. uitgelegd hoe we de spider
moeten vasthouden. Hij bedoelde natuurlijk onze spade.Klein verschil. Hij vertelde ook dat er iets was
gebouwd voor in geval van nood. Hij bedoelde voor als we naar het toilet zouden
moeten. Er was een apart deel voor meisjes en jongens en er was ook een
bodyguard voor de veiligheid, maar de meisjes zouden beter niet met de
bodyguard praten, want dat kan wel eens gevaarlijk zijn. Dat was zijn uitleg
Het was wel een beetje grappig, ja.
En dan moesten we dus bomen planten. Veel heb ik er niet geplant, want ik moest
een interview voor de tv doen. Die man die me met Nieuwjaar had geïnterviewd
was er weer en hij zag me. Het was een beetje tegen mijn zin omdat ik dus pas
net het hele opzet van die vertoning doorhad en dan moest ik in het Chinees
gaan zeggen wat ik er van vond. Er kwam alleen zever uit, maar goed, ze waren
tevreden, want ze hebben het toch uitgezonden. Ik zou het filmpje hier online
kunnen zetten, maar heeft niet zo veel zin denk ik. Er werd ook nog een
groepsfoto voor de krant gemaakt! Die kan ik hier wel even posten denk ik.
Daarna
gingen we nog eten met onze groep. Was wel lekker. Mat (een nieuwe docent
Engels) had van iets geproefd en hij zei: Hé, deze kip is echt lekker. En toen
keken de Chinezen raar naar hem en zeiden droogweg: het is kikker. Ik zag Mat
geen kip meer nemen. Denk niet dat er anders nog heel veel rare dingen op
tafel kwamen.
De vlag mag natuurlijk niet ontbreken
Als je daar zo staat, voelt het best stom
Foto uit de krant
Tv
Nog maar een soort groepsfoto
Alles mooi in bloei
KERK
Eigenlijk wouden Sarah en ik voor Pasen
eens naar de kerk, maar door mijn examen en de paasactiviteit lukte het dan
niet.
Een week later gingen we dan toch. Ik
vond het een beetje vreemd. Het was een protestantse kerk. Die viering was in
een gewone zaal. Deze zaal zat helemaal vol! Vond ik wel verbazend. We moesten
er zeker een half uur op voorhand zitten, anders zouden we niet meer kunnen
zitten (we gingen mee met twee studentes). Toen we aankwamen, was iedereen aan
het zingen en teksten uit de bijbel luidop aan het lezen. Het bleek dat ze aan
het oefenen waren! Alle liedjes werden minstens drie keer herhaald en vooraan
stond een vrouw die zei waar ze luider of stiller zouden moeten zingen, waar er
vals gezongen wordt, enz. Bizar!
Toen begon dus de echte viering. Twee
vrouwen kwamen op een soort podium en na elke zin die ze zeiden riep iedereen
heel luid AMEN! En steeds luider. Zon 5 minuten lang. Ik zat te wachten op een
kruisteken, maar daar doen ze dus niet aan mee.
Toen werd er een tekst uit de bijbel
voorgelezen. Het is te zeggen: een van de vrouwen las een zin en dan de hele
kerk een zin.
Daarna las de vrouw alleen uit de bijbel
en na elk vers: AMEN!
En toen kwam het ergste Blijkbaar is het
in een protestantse kerk de gewoonte dat de viering een grote lange preek is.
Een van die vrouwen begon dus En het bleef maar duren! Een preek van meer dan
een uur. En die Chinezen maar schrijven
Voor Sarah was het allemaal heel gewoon
(zij is protestants), maar ik vond het best vreemd. Toch raar dat er zoveel
verschillen zijn!
Wat ook raar was, was dat er om de 2
minuten iemand opstond (ik vermoed om naar het toilet te gaan) of een gsm
afging. Dat was volgens Sarah niet normaal
Het gebouw ziet er van de buitenkant uit
als een moderne kerk. Het heeft fluo-oranje kruisen op het dak!
EXAMEN
Mijn
studenten uit het vierde jaar hadden vorige week examen. Ik vond mijn examen
echt niet zo moeilijk. Ik gaf zelfs enkele cadeaus. En dan merk je gewoon dat
niemand zich echt heeft voorbereid. Van de 50 studenten zijn 30 studenten
gebuisd Ik was zo ontgoocheld. En eigenlijk kan je dat hier ook niet zo goed
maken. Ik heb de puntenverdeling aangepast en nu zijn er nog 10 te veel.
Daarover zal de school waarschijnlijk nog zagen, maar heb gedaan wat ik kon. Ze
verwachten dat je iedereen gewoon een voldoende geeft, maar dat kan ik niet
Zal wel zien hoe ze reageren. Ik probeer het me alvast niet te hard aan te
trekken.
De studenten trokken fotos. Een foto van
alle leerkrachten dan maar
BARBECUE
Vorige week zondag hadden we een barbecue
op het dakterras. Ja, inderdaad, het is hier al zo goed als zomer. Enkel de
wind gooit af en toe wat roet in het eten. Een halve dag boodschappen doen dus en heel
veel voorbereiden. Maar het is het echt waard. Echt vlees, een salade,
fruitsalade, aardappelsalade. Jammie jammie! Het enige slechte idee dat we
hadden was om het kippenvlees te marineren in saus voor Pekingeend. Dat was
eigenlijk niet te eten Maar het was gezellig. Er zijn wel enorm veel insecten.
Die waren ook wel spelbrekers, maar goed. Zac had muziek en zelfgemaakte pizzas
meegebracht, er was zon, er was eten... Wat moet een mens nog meer hebben? O
ja, na het eten ging John nog ijsjes halen Perfect!
(Jammer
voor de opkuis achteraf, ons huis was een puinhoop door de hele tijd van binnen
naar buiten te lopen)
IKEA
O,
wat was dit leuk! Het is eigenlijk echt stom, maar ik zoek de bekende dingen zon
beetje op tegenwoordig. En dan kan ik daar zo enthousiast over zijn Er werd in februari een Ikea geopend hier in
Tianjin. We wouden er eigenlijk al lang eens heen. Maar we hadden ook wel wat
schrik voor de massa Chinezen. Dat bleek heel goed mee te vallen. Er was amper
volk!
Het was een reis van 2,5uur op de bus naar Ikea, dus eigenlijk helemaal niet om
enthousiast over te zijn, maar ik had het er zo voor over. Ik ging samen met
Sarah. We kwamen aan, liepen door de toonzalen en belandden in het restaurant
(ja ja, weeral eten, ik hoor het mijn vader tot hier denken)
Ik at de befaamde Zweedse vleesballetjes,
tiramisu en een ontbijtkoek. Lekker!
Achter de kassas heb je nog een Zweedse winkel en dan een plaats waar je ijs
en hotdogs kunt kopen. De ijsjes waren 1 yuan (10 cent)! De hotdogs maar 30!
Dus ja, we gingen twee keer langs.
In de winkel kochten we lasagne en Sarah nog wat brood. En dan weer 2,5uur terug op de bus.
Het weer was die dag wel heel slecht. Het regende hier een hele namiddag.
Volgens mij zijn ze dat hier niet zo gewoon, dus alle straten lagen helemaal
onder water. Op sommige plaatsen kon je waarschijnlijk al zwemmend de straat
oversteken Toen we eindelijk thuiswaren was ik kleddernat tot aan mijn knieën.
Maar nog steeds: het was het waard.
We
kochten niet zoveel, hoor (het geld was op na het eten): ik kocht een geurkaars
en wat cadeautjes voor studenten die nog iets te goed hadden.
IKEA
Het gerucht is wel een beetje waar:
Chinezen liggen werkelijk te slapen in de zetels
Ik weet niet waarom ik deze foto hierop
zet, maar het was lekker
Goedkoop!
Ik weet niet of dit ook bij ons hangt?
Chinezen zijn het alvast niet gewoon om zelf hun tafel te moeten opruimen. In
McDonalds bijvoorbeeld ruim ik wel mijn eigen tafel op en dan zie ik alle
Chinezen heel erg raar kijken
%%%FOTO21%%%
SPONGE & CAKE
Nu
was ik bijna Sponge en Cake vergeten. Fons was jarig in maart en om een
bepaalde reden, maar die een beetje te lang is om hier uit te leggen, kocht ik
hem met Martin twee kleine schildpadjes: Sponge en Cake. Sarah ging ze kopen,
want ik durfde niet zo (de weg van waar je ze moet kopen naar huis is best
lang). Ze stonden nog 4 dagen hier. Was wel leuk. Ondertussen zijn ze een goede
maand bij Fons en ze stellen het goed! Ze eten heel graag kattenvoer. Bizarre
wezens
Vandaag
zaterdag had ik les in de voormiddag. Normaal deze avond ook tot 19u30,
maar die viel gelukkig weg. We hebben vakantie voor 1 mei, dus dat betekent
werken in het weekend. Zon stomme Chinese regel. Geen sprake dus van vakantie,
maar zij vinden van wel.
Maar morgen mag ik uitslapen!
Ik
zou willen beloven dat het nu niet meer zo lang zal duren voor ik iets zal
schrijven, maar dat doe ik beter niet Al kan ik volgens mij niet meer zo lang
wachten, want dan ben ik THUIS!
Laat ik maar wijselijk afronden met de woorden: tot de volgende!
Home sweet home !
Zo voelt het toch echt wel. Ik heb in het eerste semester deze plek soms
vervloekt en ik was zo blij dat ik hier weg kon begin januari, maar 5 weken
rondtrekken later ben je echt wel blij om thuis te komen!
Ik ga even terug tot de laatste dagen voor ik hier vertrok.
Ik dacht dat ik even niets ging kunnen doen, maar dat lukte toch niet echt. Ik
weet niet of ik het al vermeldde, maar de secretaresse van ons Duits
departement nam heel plots ontslag en omdat ze toch een vriendin was geworden,
deed ik de laatste dagen nog redelijk wat met haar. Eerst veel gepraat in haar
bureau, dan gaan eten, dan maakte zij eten voor mij met de restjes in haar
koelkast, helpen dozen inpakken,
De allerlaatste dag voor ik vertrok, waren Martin en ik uitgenodigd bij mijn
lerares Chinees. Ze zou eten voor ons maken. Het was eigenlijk wel heel
gezellig, haar man was er dan ook eens het eten klaar was, maar na het eten
viel het gesprek zo precies een beetje stil en het was nog te vroeg om naar
huis te gaan Dus ik vroeg maar wat dat ding onder de tafel was (al wist ik
maar al te goed wat het was: iets om je voeten mee te masseren). Meteen begon
ze te vragen of ik van massages houd en zo. Ik zei maar ja. En toen riep ze
dolenthousiast: laten we naar een spa gaan! Ik zei nog neen en te duur en zo
(Martin zag het al meteen helemaal zitten), maar ze zei dat haar man genoeg
verdient en hij zou betalen en dat ze het zo graag wou Voor ik het wist zaten
we dus in zon sauna-/massagecenter, in een luxezetel met thee en appelsienen
en elk kreeg een masseuse. Eerst een volledige lichaamsmassage (trouwens met
kleren aan en heel erg hard) en dan nog eens een voetbehandeling. Het was
zalig Ook wel een beetje vreemd, want je ligt naast je docent die dan plots
begint te lachen omdat het kietelt of zo. In elke kamer hing een tv en haar man
was aan het kijken. Er was een of ander voetbalgala bezig en mijn docente begon
te zeggen wie ze knap vindt en wie niet en vroeg wie mijn type dan is en zo.
Bizar, maar het was fijn!
Deel 1: Beijing
De volgende ochtend vertrok ik met Martin richting Beijing!
Ik zou daar nog een dag of 2 met een vriendin doorbrengen die in Xian
studeerde het eerste semester. Eerste dag wat door Beijing gelopen met hen,
tweede dag met Martin ergens een ijsje gaan eten en dan naar een Belgian bar
gezocht, maar niet gevonden. Wel een bar waar ze veel Belgisch bier verkochten,
dus Martin was ook blij. s Avonds zijn we naar een Chinees barbecue restaurant
gaan eten met een Chinese vriendin; was ook wel leuk (en lekker) en de volgende
dag moest ik naar de luchthaven om mijn ouders op te halen. Tijd voor deel 2
van de reis
Ik was veel te vroeg in de luchthaven (hoe kan het ook
anders). Als ik zeg veel te vroeg, dan bedoel ik ook wel véél te vroeg: zon 4
uur om precies te zijn. Alsof een vliegtuig vroeger zou landen dan gepland
Maar goed, ik was op tijd. Ik dacht dat het niet zo eenvoudig zou zijn om hen
te vinden, maar dat viel uiteindelijk wel allemaal nog goed mee. Ik kon op
internet zien wanneer ze geland waren en mijn vader kon zijn gsm hier
gebruiken, dus het ging wel vlot.
We zijn meteen doorgereisd naar Xian, dus ze moesten meteen door de volgende
security check en het volgende vliegtuig op. Jammer genoeg zijn we aangekomen met 3 uur
vertraging. Xian: mistig en best koud
Bij aankomst natuurlijk niet veel meer gedaan, want iedereen was doodop van de
lange reis (mijn ouders hadden twee vrienden meegebracht: Caroline en Patrick).
De tweede dag enkele dingen in Xian bezocht en s avonds had ik afgesproken
met Emily (mijn vriendin van Antwerpen). Ze nam ons mee naar de Belgian bar
waar ik een heerlijke warme chocomelk dronk met echt Belgische chocolade
Tweede dag had twee hoogtepunten moeten hebben: warmwaterbronnen en terracottaleger,
maar de warmwaterbronnen vielen heel hard tegen. Niet alleen was er heel veel
mist, de helft van het park was ook nog eens onder constructie. Je moest wel de
volle pot betalen
Maar goed, terracottaleger bleef dan nog over. Dat is natuurlijk wel de moeite,
maar ik vind dat je toch steeds in het achterhoofd moet houden, wat het precies
allemaal is, anders vind ik het al snel saai worden en wordt het snel een hoop
kapotte beelden
We verbleven trouwens in een hotel waar in de inkomhal een bordje ging: Dit
hotel is goedgekeurd om buitenlandse toeristen te ontvangen. Wat een
geruststelling Bleek wel dat ze nog nooit een visakaart in hun handen hadden
gehad, want wij moesten hen zeggen wat ze ermee moesten doen. Veel Engels kwam
er ook niet uit. We hadden ontbijt in het hotel, maar het was op zijn Chinees:
noedels en rijst en zo. Denk dat mijn ouders heel erg blij waren dat ze daarna
eens een iets meer westers ontbijt hadden. De eerste avond gingen we ook nog
ergens snel eten. Het was wel grappig om hen met de stokjes te zien. De man van
het restaurant heeft uiteindelijk maar zelf het eten verdeeld over hun
borden...
XiAn eerste avondmaal
XiAn museum
XiAn
XiAn pagode van de wilde gans
XiAn fontein pagode van de wilde gans
XiAn tuin pagode van de wilde gans
XiAn
XiAn trommeltoren
XiAn verkeer
XiAn met Emily
XiAn moslimwijk
XiAn moslimwijk
XiAn terracottaleger
De volgende dag namen we een hogesnelheidstrein richting
Luoyang. Luoyang: enorm mistig en sneeuw. Doordat het sneeuwde en zo mistig
was, viel ook hier een hoogtepunt weg: het Shaolin klooster. Bleef wel nog
over: de boeddhistische grotten: de reden waarom ik naar Luoyang wou komen. Je
hebt een rivier en langs beide zijden van de rivier heb je grotten met
boeddhistische beelden. Het was heel jammer dat je de andere kant van de rivier
niet kon zien door de te dikke mistbanken, denk dat het anders wel heel mooi
is. De beelden waren wel heel zeker de moeite waard. Ik zag vorig jaar ook
zulke boeddhistisch grotten in Datong en ik vind het echt moeilijk om te zeggen
welke ik verkies. Misschien toch maar deze in Luoyang door de locatie?
O ja, in Luoyang verbleven we in een jeugdherberg. Aan het treinstation hadden
we een taxi genomen en toen die zei dat we waren aangekomen, hoopte ik zo dat
hij maar een grapje maakte Het zag er zo erg uit! Gelukkig viel het binnen
veel beter mee. De kamers waren wel in orde en zo. Normaal kan je in een
jeugdherberg ook gezellig iets drinken en zo, maar in deze was dat jammer
genoeg wel niet het geval. Er was geen verwarming en ze lieten de deuren altijd
openstaan. Het was er om te bevriezen! Voor de rest was het personeel wel heel
vriendelijk. Bij onze aankomst hebben ze o.a. ruzie staan maken met de
taxichauffeur omdat hij te veel geld had gevraagd
De tweede dag in Luoyang was meteen ook mijn verjaardag. In
de voormiddag bezochten we nog een bekende tempel: de tempel van het witte
paard. Tegen de middag moesten we terug
naar de luchthaven voor een vlucht naar Shanghai. We hadden al een vermoeden
dat onze vlucht vertraging zou hebben omdat er zoveel mist was, maar wat we
niet gedacht hadden, was dat onze vlucht zo geannuleerd worden. Net als andere
vluchten trouwens Het probleem was dat we in een kleine luchthaven zaten.
Niemand sprak Engels, er is niets van service
voor als zoiets voorvalt. Ze riepen om dat de vlucht geannuleerd was en
dat je een bewijs mocht komen afhalen Ik vroeg wat we nu moeten doen en ze
haalden eens hun schouders op Niemand was bereid te helpen! Ik heb dan maar
tussen de reizigers iemand gezocht die eruit zag alsof hij Engels praatte. Die
man moest toevallig ook naar Shanghai. Hij raadde aan om een taxi naar de
hoofdstad van de provincie te nemen en daar opnieuw te proberen. Voor redelijk
wat geld kregen we een mooie (grote) taxi waar we met ons vijven in konden. Een
dikke 2 uur later waren we in de hoofdstad en we konden nog een avondvlucht
boeken naar Shanghai, maar dubbel zo duur als ons oorspronkelijk ticket
(normaal zou onze maatschappij het oorspronkelijke ticket wel terugbetalen).
Rond 1u waren we eindelijk in ons hotel (na nog eens te worden afgezet door een
taxichauffeur; ik was zo kwaad en ontgoocheld!) en toen was mijn verjaardag dus
voorbij
Maar ik kreeg wel heel veel kaartjes en geschenkjes van familie en vrienden;
was echt een hele leuke verrassing en zorgde wel voor een verjaardagsgevoel!
Dank je wel, allemaal!
Luoyang treinstation: mistig
Luoyang Longmen grotten: mistig
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten tempel
%%%FOTO21%%%
Luoyang Longmen grotten tempel
%%%FOTO22%%%
Luoyang zich proberen verwarmen in de jeugdherberg (de
tafel is eigenlijk een vuurtje)
%%%FOTO23%%%
Na de mist in Xian en de nog dikkere mist in Luoyang, was
het nu tijd voor de regen in Shanghai (gelukkig enkel de eerste dag)! Vorige
zomer was ik ook in Shanghai en ik vond het zo hard tegenvallen toen. Ik vond
alles veel te groot en veel te onpersoonlijk en zo. Nu vond ik Shanghai
eigenlijk best wel leuk. Waarschijnlijk was er vorig jaar ook gewoon veel te
veel volk (wereldexpo) en was het veel te warm. Nu was het een graad of 6, maar
na XiAn en Luoyang leek dat wel best warm. We bezochten zo wat de hoogtepunten
van Shanghai, maar konden natuurlijk niet alles doen. De tweede dag namen we
een ticket voor zon toeristenbus waar je een hele dag gewoon kon op- en
afstappen. Was eigenlijk echt de moeite, want er zat ook een ticket bij voor
een cruise. Ik was nogal sceptisch (ben ik meestal als het hier om dergelijke
dingen gaan die Chinezen organiseren), maar het was echt de moeite! We moesten
behoorlijk lang zoeken naar waar we dat ticket konden inruilen en waar we echt
de boot moesten nemen (bijna zo lang dat we dachten de boot te missen), maar
eens op de boot was het in orde: comfortabele zetels, een kopje koffie of thee,
versnaperingen, Denk dat we een klein uurtje op de boot zaten en zo ook
Shanghai vanop de rivier (en by night) zagen.
Ik denk niet dat er anders nog veel speciaals is gebeurd in Shanghai. Het hotel
was in orde. Wij hadden een hele mooie, ruime kamer; de kamer van Caroline en
Patrick was een stuk kleiner. Maar wij zouden dus met drie op een kamer slapen
en dat waren ze vergeten, daarom kregen wij nog een andere, grotere kamer.
O ja, we wouden ook eens in het hotel eten s avonds. Ze stuurden ons naar een
verdieping en toen de deuren van de lift opengingen, zagen we daar een Chinees
in zijn onderbroek op een podium staan Er was een feestje aan de gang. Veel
zin om daar te eten hadden we dan ook niet meer. Tussen zingende, zatte,
luidruchtige Chinezen Daarna werden we naar een andere verdieping gestuurd.
Toen daar de deuren van de lift opengingen, zagen we een poepchique zaal waar
niemand was. Hier zouden we dus ook niet eten. Uiteindelijk belandden we in een
zaal waar ze zeiden dat ze alleen hele eenvoudige gerechten hadden; een soort
buffet. Ok, hier zouden we eten. MAAR: toen zei de vrouw: 100 per persoon (is
een goede 10 euro; dat lijkt niet veel, maar in China is dat echt heel erg
veel. Als je 100 per persoon uitgeeft in een goed restaurant dan heb je echt
wel heel goed en heel veel gegeten). Dat wou ik dus niet De anderen hadden
geen zin om nog naar buiten te gaan, dus zij hebben daar gegeten, maar ik zag
het echt niet zitten. Ik had enerzijds niet genoeg honger om zoveel geld aan
uit te geven, maar toegegeven het was anderzijds ook wel wat uit principe.
Bovendien vroegen we dan ook nog bier dat nadien 5 keer zoveel bleek te kosten
dan in de winkel.
Shanghai
Shanghai Yu
Tuin
Shanghai Yu
Tuin
Shanghai Yu
Tuin
Shanghai
Shanghai
Shanghai musuem
Shanghai boot
Shanghai boot
Shanghai - Bund
Shanghai eten in hotel
Volgende stop: Beijing! Geen problemen met de vlucht en eindelijk:
zon! Nadeel was dan wel dat het echt enorm koud was. Als je buiten kwam, voelde
je je gezicht gewoon bevriezen In Peking is er enorm veel te doen, maar ook
wel vaak hetzelfde. Veel parken en veel tempels bijvoorbeeld, maar je hoeft ze
echt niet allemaal gezien te hebben Nu in de winter zijn ze natuurlijk ook
iets minder mooi, maar ze hebben wel allemaal hun charmes. En het voordeel van
de winter is dat er heel erg weinig volk is.
We hadden een beetje pech, want omdat Chinees Nieuwjaar in aantocht was, was er
heel veel dicht. Op internet stond dat alles gewoon openbleef, maar niet dus.
De eerste dag konden we niet op het Plein van de Hemelse Vrede omdat ze iets
met Nationale Vlag of zo moesten doen. De volgende dag was de dag van
Oudejaarsavond (22 januari) en toen bleek alles dicht voor een week op en rond
het Plein. Jammer, maar helaas De Verboden Stad was gelukkig wel nog open.
Maar mijn ouders hebben Mao dus niet gezien (niet dat hij zo spectaculair is,
maar toch). Door deze onverwachte omstandigheden, zijn we wel redelijk wat tijd
verloren. We zouden normaal ook nog een dag naar Tianjin (mijn stad) komen,
maar daar was dan geen tijd meer voor.
Oudejaarsavond was een beetje vreemd: we hadden in het hotel
gevraagd waar we best naartoe gingen, maar omdat vuurwerk eigenlijk verboden is
in de stad, wisten ze niet goed wat zeggen. We besloten dus om vanuit onze
hotelkamer te kijken. Er was een heel groot raam en met uitzicht over de stad.
De Chinezen wachtten niet tot 24u om te beginnen schieten; een hele dag waren
ze bezig. Met een volgens mijn ma hoogtepunt rond 17u. Ze was ervan
overtuigd dat het om 24u niet veel meer zou zijn. Caroline en Patrick zijn dan
ook wat vroeger in bed gekropen. Maar ze hadden het mis! Om 24u was het enorm;
ik heb nog nooit zoveel vuurwerk gezien! Het geluid was ook enorm. Ik wou mijn
raam opendoen om fotos te maken en het was oorverdovend! Het is echt moeilijk
om uit te leggen als je het niet zag. Ik maakte een filmpje toen ik dacht dat
het het hoogtepunt was, maar een minuut later was het gewoon nog erger. Die
Chinezen
Op Chinees Nieuwjaar had ik wat meer feest verwacht. Ik had
heel graag een drakendans gezien, maar het is er niet van gekomen. We gingen
wel naar tempelmarkten, de markten die voor Chinees Nieuwjaar georganiseerd
worden. Op de ene markt zagen we een soort theater met veel toeters en bellen
en kochten we ook best wat souvenirs (kalligrafie, stempels, ). Op de andere
markt moesten we 10 yuan betalen (ongeveer 1 euro). De man van ons hotel had
ons verzekerd dat we daar drakendansen zouden zien. Ja, niet dus. Het was een
grote kermis. Wat een belachelijke boel Ze hadden er wel enkele lekkere dingen
om te eten, maar allemaal duur. Patrick kon het niet laten en at een zeepaardje
(ook voor belachelijk veel geld). Het zag er wel grappig uit toen hij de kop
van het beestje eraf beet. Ik vraag me nog steeds af of hij het zich nu
beklaagt of niet
Ze zagen wel later nog een drakendans, net toen ik eens niet mee was omdat ik
een plaats wou zoeken waar ze cadeautjes voor het thuisfront konden kopen.
Iedereen werd ook verkouden omdat het zo koud was en we ook
een hele dag buiten liepen. Patrick had er het ergst van. Ik hoorde dat het bij
Caroline nog veel erger werd toen ze terug in België waren. Dat was dus wel een
beetje een domper.
Ik had dus een plaats gezocht waar ze cadeautjes konden kopen om zo plaats te
winnen. Dat was ook nog wat. We gingen naar de silk market een groot
winkelcentrum met allemaal hele kleine winkeltjes. Je moet overal enorm veel
moeite doen om af te dingen en alles is fake. Je vindt er heel veel merknamen,
maar het is allemaal fake. Ik ging er al vaker heen omdat je er wel mooie
sjaals en zo kan kopen. Ik ben het dus al een beetje gewoon om overal
aangeklampt te worden en te worden nageroepen. De mannen vonden het vreselijk;
die vroegen dus ook al snel om gewoon iets te gaan drinken Het was wel
grappig: ik was met Caroline en Patrick ergens aan het afdingen en mijn vader
kwam en zei heel enthousiast dat hij had kunnen bekomen dat hij 4
boeddhabeeldjes mocht uitkiezen voor een bepaalde prijs, maar de prijs was nog
steeds veel te hoog Wat verder begon hij dan weer met een veel te hoge
startprijs en dan kan je daar dus niet meer onder Het kwam uiteindelijk
allemaal goed: heel veel (T-shirts, jassen, beeldjes, knuffels, ) geschenkjes
later gingen we iets drinken. Mijn moeder betaalde meteen alle drankjes, maar
op het einde ging ik met haar nog ergens een T-shirt voor mijn broer halen.
Toen we terugkwamen bleek dat de serveerster nog eens had gevraagd aan de
anderen om te betalen. Zij wisten blijkbaar niet dat mijn ma al had betaald en
hadden het geld gegeven. Gelukkig kwam het nog ter sprake en deden ze niet al
te moeilijk om het geld terug te geven.
Op een avond gingen we ook naar het beste
Pekingeendrestaurant in Peking. Het is een heel duur restaurant, maar het is
echt wel de moeite waard. Daar bestelden we dan ook een fles bubbels om
eindelijk te klinken op mijn verjaardag. Ik had in geen 6 maanden nog bubbels
gedronken. Heb ik wel gemist! Je vindt het hier niet zo makkelijk en voor
studenten vaak wat te duur. De eend was zoals gedacht heerlijk en we kozen nog
enkele meer betaalbare bijgerechten. Het was een goede maaltijd!
Ik moet eens goed nadenken of er nog speciale dingen gebeurd
zijn. Misschien vallen er mij later nog wel dingen in.
26 januari hadden ze een vlucht terug naar huis en ik een
vlucht naar het zuiden. Eigenlijk wou ik gewoon naar huis. Huis België of huis
Dagang, het kon me niet echt schelen; ik verlangde gewoon naar mijn eigen
zetel, mijn eigen douche, naar thuisgevoel Maar ik had dus nog 2 weken te
gaan. De eerste dagen had ik het echt wat lastig.
Beijing Plein van de Hemelse Vrede
Beijing Ingang Verboden Stad met Mao
Beijing Verboden Stad
Beijing Verboden stad, plafond
Beijing Verboden Stad vanop de kolenheuvel
Beijing - Vogelnest
Beijing - Watercube
Beijing - Panda
Beijing
Beijing bizar eten
%%%FOTO21%%%
Beijing Patrick met zeepaardje; hij is er niet gerust in
%%%FOTO22%%%
Beijing- Pekingeendrestaurant, kok snijdt eend aan tafel
%%%FOTO23%%%
Beijing De Muur (de zon zorgde voor wat gekke bekken)
%%%FOTO24%%%
Guilin was weer iets warmer, ongeveer zoals Shanghai, maar er
was ook weer best veel mist. Guilin viel best goed mee, het was een kleine
stad, maar wel mooi. Jammer dat alles zoveel geld kostte. Er was o.a. een grot
die best wel mooi was, maar overal hadden ze alles verlicht met neonlichten in
alle kleuren. Het werd steeds belachelijker Chinezen vinden het geweldig, maar
had ik het geweten, had ik er niet zoveel geld aan uitgegeven. We bleven 2
dagen in Guilin. De derde dag namen we de boot naar Yangshuo, een nog kleiner
dorpje (ongeveer 2 straten). Yangshuo was nog veel mooier, maar we zouden er 4 nachten
blijven en zagen niet zo goed hoe we die gingen vullen. We hebben dan maar 3
dagen een scooter gehuurd. Het was echt zo leuk: gewoon de bergen inrijden met
de scooter, niet goed waarheen, maar dan zo mooie dingen tegenkomen. We zagen
echt prachtige landschappen, hele kleine dorpjes, mensen in het dagelijks
leven, vrouwen die de was doen in de rivier, die ook de groenten schoonmaken in
de rivier, waterbuffels aan het werk, rijstvelden, rijstterrassen; prachtig! In
Yangshuo zelf viel het wat tegen; heel veel buitenlanders en Chinezen die
Engels willen leren en je dan ook steeds maar lastig vallen. In Yangshuo zelf
bleven we dus niet al te lang. Maar het was zeker de moeite! De drie
scooterdagen waren geweldig!
Guilin mooie grot, maar jammer van de overdadige
verlichting
Guilin mooie grot, maar jammer van de overdadige
verlichting
Guilin Twin Towers
Guilin
Guilin
Guilin dit is ook nog een raar verhaal. We waren een heel
eind buiten de stad en toen zagen we dit. Een hele berg vol met deze dingen.
Het zijn graven. Maar een graf was wat bijzonder (zie volgende foto)
Guilin dit graf lag vol met resten van het afschieten van
rotjes en zoals je ziet werd er ook een dier geofferd (waarschijnlijk een kip).
Het bloed werd uitgesmeerd op het graf. Het voelde zo raar, want we stonden
midden tussen alle graven en deze graven waren nog geen maand oud. Deze twee
mensen zijn familie en ze stierven op dezelfde dag. Het was maar vies
Guilin Olifantenheuvel
Op weg naar Yangshuo - waterbuffel
Op weg naar Yangshuo
Op weg naar Yangshuo ik was niet al te gek op die
waterbuffels
Op weg naar Yangshuo ons bootje
Yangshuo en omgeving vissers: ze binden iets rond de nek
van de vogels. Vervolgens duiken de vogels om vis te vangen, maar ze kunnen het
niet doorslikken De vissers haalt dan de vis uit hun keel. Behoorlijk zielig
om te zien eigenlijk.
Yangshuo scooter
%%%FOTOT14%%%
Yangshuo en omgeving
Yangshuo en omgeving vrouw kuist groenten in de rivier
Yangshuo en omgeving
Yangshuo en omgeving
Yangshuo en omgeving
Yangshuo en omgeving
Yangshuo en omgeving vleesmarkt. En ja, ze hadden ook
levend vlees (kippen, eenden, vissen, )
%%%FOTO21%%%
Yangshuo en omgeving
%%%FOTO22%%%
Yangshuo en omgeving
%%%FOTO23%%%
Yangshuo en omgeving Moonhill (rechts boven op de foto)
%%%FOTO24%%%
Daarna namen we de trein naar Zhangshu, een kleine stad in
een andere provincie in het zuiden. Daar zouden we de secretaresse van het
Duitse departement bezoeken (die dus ontslag had genomen). We konden geen
treinticket meer bekomen voor de harde bedden (die neem ik normaal meestal:
best nog comfortabel en relatief goedkoop), dus we namen een zacht best. We
moesten iets meer betalen, maar we waren uiteindelijk wel blij. In vergelijking
met de harde bedden is het wel veel relaxter. Je zit in een apart kamertje met
vier personen. Je hebt een deur waarmee je het kamertje kan sluiten. Is dus
lekker rustig! (bij de harde bedden heb je 6 bedden per compartiment, heel
weinig plaats, constant mensen die voorbijlopen en met je willen praten, op je
bed zitten, )
Zhangshu viel eigenlijk behoorlijk tegen. Het regende er en
Tang woonde echt in een boerengat. De waterbuffels liepen daar gewoon rond,
honden en kippen door de straten. Echt straten waren er trouwens niet echt.
Hele smalle zandweggetjes; niets verhard. Door de regen was het dus een grote
modderpoel, waardoor we niet echt weg konden. Hele dagen zaten we Mahjong te
spelen Ik wou het spel wel graag leren, maar wou het nu niet echt hele dagen
zitten spelen.
Dat was nog niet het ergste. Het ergste was dat er dus geen
verwarming is. Buiten was het een graad of 4, maar die temperatuur is het dus
ook binnen. Een hele dag zit je met je jas aan en je sjaal en zo en nog zit je
te trillen Elke dag waren mijn handen en voeten gewoon bevroren. Is niet
gezellig. Bovendien staan op de benedenverdieping alle deuren de hele dag open.
Mensen komen constant binnenlopen om te kijken wat je doet of ze lopen door je
huis om zo een kortere weg te nemen of dan lopen er plots wat honden of kippen
voorbij (die trouwens helemaal niet van jou zijn). Het was bizar!
Een hele dag door aten ze ook nootjes en mandarijntjes en zo. Alles smijten ze
dus gewoon op de grond! Meestal waren we in de slaapkamer aan het spelen en die
grond ligt gewoon vol met afval tegen het einde van de dag Bovendien wordt er
nog af en toe eens goed bij gespuwd ook. In de slaapkamer!
Ik was ook nog eens ziek. Waarschijnlijk at ik in Yangshuo iets verkeerd,
waardoor ik behoorlijk erge diarree had en veel buikpijn. Ik wou dus eigenlijk
gewoon niets eten, maar dat zou zon belediging zijn voor hen, dus ik moest telkens
iets eten. Hun eetgewoonten zijn zo anders. Heel veel vlees bijvoorbeeld.
Ik dacht dus dat Chinezen echt niet graag hond had omdat iedereen altijd zo
verbaasd reageert als je zegt dat je hond had. De eerste dag kregen we hond
voorgeschoteld De tweede dag varkenspoten en de derde dag kippenpoten.
Jammie ! Die kippenpoten vond ik vreselijk. Ik at het niet omdat het te pikant
was en dat was niet goed voor mijn buik Je ziet die kippenpoot in hun mond
verdwijnen, je hoort wat gekraak en even later spuwen ze de nagels uit. Je
honger is gegarandeerd over!
Die dagen vielen dus een beetje tegen, maar goed, het was wel fijn Tang nog
eens te zien.
De communicatie over ons treinticket terug liep een beetje
verkeerd, waardoor we niet meer aan een treinticket terug naar Tianjin
geraakten. Eerst moesten we met Tang de trein naar Shanghai nemen en van daaruit dan het vliegtuig naar Tianjin.
Vervolgens nog een taxi naar huis. Het werd dus een hele dure reis Maar het is
zo fijn weer thuis te zijn
Ik vergat waarschijnlijk veel te zeggen, maar het is zo al
lang genoeg
Familie Tang (Tang zelf staat er niet op)
Eten bij de familie Tang
Keuken familie Tang
Eetkamer familie Tang
Dorp Tang
Dorp Tang
Lantaarnfeest met de familie Tang. Je steekt het
aanmaakblokje aan onder in de lantaarn en dan gaat hij vliegen
Mahjong met de familie Tang (de vrouw links is Tang)
Tang. Je ziet het goed: in de zak zit een levende kip. Die
ging mee een wandelingetje maken! We moesten de kip ergens naartoe brengen.
Zoals ik waarschijnlijk wel al zei, ziet mijn lessenrooster
er nu helemaal anders uit. Ik heb op maandag de laatstejaars en op vrijdag de
eerstejaars. Een groot verschil dus. De eerste les voor de laatstejaars was wat
bijzonder omdat er bijna niemand anders was. Het was enerzijds de eerste dag na
de vakantie, velen waren nog niet terug, maar anderzijds zijn vele studenten al
aan het werk of doen ze stage of zijn ze druk bezig met sollicitatiegesprekken
enzovoort. In april studeren ze ook af, we hebben dus niet zoveel lessen samen.
We hebben gewoon wat gepraat over toekomstplannen en zo. De studenten die er
waren, hebben totaal nog geen idee van wat ze willen.
De eerste les met de eerstejaars was echt heel leuk. Met
Sarah hebben ze vaak Engels gesproken, maar dat was mijn eerste regel: geen
Engels. Het was niet altijd makkelijk, maar het is gelukt! De studenten waren
ook allemaal heel enthousiast. In de pauze tussen mijn twee lessen kwamen er
heel veel van mijn studenten uit het eerste semester bij mij; vragen hoe het
ging en zo. Echt heel leuk!
s Avonds kreeg ik ook een sms van een meisje dat die dag ziek was en niet naar
de les kon komen. Ze zei dat ze zo blij was dat ik nu haar docente zou zijn,
want dat ze ook altijd naar de Duitse avond kwam in het eerste semester en ze
mij zo geduldig vindt en een goede docente. Was echt heel leuk om lezen!
Zaterdag was mijn verjaardagsfeest Een maand na datum, maar
wou toch graag iets doen. De anderen hadden al allemaal iets gedaan voor hun
verjaardag. Het was echt heel leuk. Eerst gingen we bowlen en dan speelden we
nog wat spelletjes bij ons thuis.
Ook de eerste week terug Chinese lessen ging best goed. Ik
weet niet hoe het komt, maar heb wel het gevoel dat ik vooruit ging. Maar er is
nog veel werk aan de winkel!
Zoals beloofd nog een kort berichtje voor ik vertrek.
Natuurlijk voor wie ik nog niet sprak: een gelukkig
nieuwjaar! Mijn beste wensen!
Het is vandaag mijn laatste dag hier. Ben net klaar met
kuisen en straks ga ik met Martin bij een van de Chinese leerkrachten. Ze
nodigde ons uit omdat ze weet dat we hier nog alleen zitten en hier geen eten
meer te krijgen is
Eerst wat ik de vorige keer nog was vergeten zeggen: ik had
dus ook examens, maar door de Duitse kerstavond heel weinig tijd om dat voor te
bereiden Twee examens, voor het eerste examen had ik ongeveer 90%, voor het
tweede slechts 40%; maar ik had het wel ongeveer zo voorspeld. Had dit semester
te weinig tijd om me op Chinees te concentreren. Moet ik proberen veranderen in
het tweede semester!
Mijn studenten hadden ook examens. Ze hebben me een beetje
ontgoocheld, want het examen was eigenlijk helemaal zo moeilijk niet, maar het
grootste deel was er wel door. Samen met hun punten van de huistaken en zo, zal
90% er wel door zijn.
Ik had twee verschillende examens. De ene kreeg examen A, de
buurman/-vrouw examen B. De studenten hadden het niet door en er zijn werkelijk
studenten die een prachtig examen zouden gehad hebben, als ze toch maar het
andere examen hadden gehad Dat was wel pijnlijk! Zeker als je ziet dat ze
eerst alles goed invulden, dan alles hadden doorstreept en vervolgens de
antwoorden van het andere examen schreven. Maar goed, zo zijn er maar 7
studenten.
Om het semester af te sluiten, gingen we eten met onze twee
Chinese leerkrachten. We aten Hotpot (Chinese fondue). Het was wel lekker, maar
veel te veel Een van de leerkrachten had ook chocolade mee uit Madagascar
(haar man werkt daar). Man, zon slechte chocolade heb ik nog nooit gegeten!
Enkele dagen later kwamen twee studenten bij ons thuis. Ze
gingen colakip voor ons maken! Dat is dus kip, klaargemaakt in cola. Het klinkt
raar, maar was eigenlijk heel lekker. Daarbij hadden we nog wat salade,
gebakken rijst, enzovoort. Was wel eens leuk om de Chinezen te zien koken. Ze
moesten bijvoorbeeld per se een wok hebben, ook al ben ik zeker dat het ook in
een andere pan kon. Maar volgens hen niet. Sarah en ik gebruiken onze wok hier
bijna nooit
Oudejaarsavond was weer wat speciaals. In China wordt
nieuwjaar niet zo gevierd als bij ons. Hun nieuwjaar is pas 23 januari. Maar we
besloten toch naar de stad te gaan, daar zouden we zeker wel iets vinden waar
het gevierd wordt. Joel had ons een restaurant/bar aangeraden waar veel
westerlingen komen. Jammer genoeg was het helemaal vol en moesten we ergens
anders eten. Het eten viel echt hard tegen. Rond 23u30 gingen we naar het
station, waar een hele grote klok stond. Samen met enkele Chinezen hebben we
afgeteld. We stonden aan de rivier en dachten dat er prachtig vuurwerk zou
zijn, maar ook dat viel dik tegen. Ze sparen het voor Chinees Nieuwjaar
waarschijnlijk (hoop ik).
Daarna hadden we een probleem. Het plan was oorspronkelijk
dat we tot een uur of 1 2 in de stad zouden blijven en dan de taxi naar huis
nemen (1,5uur), MAAR we hadden de sleutel van de poort niet gekregen van onze
bewaakster en ze had gezegd dat we zo laat niet naar huis mochten komen; veel
te gevaarlijk Om in een jeugdherberg te slapen, hadden we geen zin. Te duur en
niet echt goede gevonden. Dus we konden terugkeren en proberen inbreken in ons
eigen huis of opblijven tot de poort weer openging (6u).
Na het vuurwerk gingen we nog naar een bar, maar viel wat
tegen, dan terug naar de westerse bar, maar die sloot om 2u30. Dus we namen de
taxi naar huis en lieten ons afzetten hier in het centrum, jawel, aan de
McDonalds. Die is 24op24 open Dus daar hebben we dan nog van 4 tot 6 gezeten;
te wachten tot we naar huis mochten. Ik vind het nog altijd stom dat we geen
sleutel kregen, maar goed, waarschijnlijk zijn regels regels
Er was trouwens nog een Chinees meisje mee. Echt een leuk
meisje! EN, ze studeert in GENT! Wat is de wereld toch klein!
Een paar dagen later moest ik weer naar de stad voor de
tandarts. We kwamen het gebouw binnen en er was zo 1 grote zaal waar gewoon
verschillende tandartsen bezig waren. Sonja las even alle informatie en zei:
als je een tandarts wil die heel goed gestudeerd heeft, moet je zoveel betalen;
als je een tandarts wil die een beetje goed gestudeerd heeft, moet je zoveel
betalen; en als je een tandarts wil die niet zo goed studeerde zoveel. Bleek
dat je voor de tandartsen die studeerden een afspraak moest hebben. Daar kreeg
ik dus al bijna een paniekaanval.
Maar een vrouw die daar rondliep, zei dat we naar de
overkant moesten. Daar was een VIP kliniek voor buitenlanders. Daar was alles
wel proper, had elke patiënt zijn eigen kamer en een tandarts + assistent. Ik
had het gevoel dat die tandartsen wel wisten waarmee ze bezig waren en dat
alles heel proper was, maar ze wou een nieuwe kroon op mijn tand plaatsen en
daar wou ik toch wel eerst eens met mijn tandarts over praten Ik zie dus wel
na de vakantie.
Een paar dagen geleden kreeg ik dan nog het nieuws dat de
secretaresse van het Duitse departement ontslag neemt. Nogal onverwachts. Echt
heel jammer, want ze was een goede vriendin geworden. We gingen dan nog eens
samen eten en gisteren toverde zij een maaltijd met alle restjes uit haar
ijskast. Hielp dan ook wat met inpakken. Ze heeft precies een beetje hetzelfde
probleem als ik: ze kan niets wegsmijten. Ze heeft werkelijk alle tijdschriften
die ze in de vier jaar heeft verzameld meegenomen Je had eens moeten zien
hoeveel bananendozen vol boeken ze heeft! Ze gaf er wel enkele aan mij.
Waaronder een Chinese bijbel, vond ik wel interessant. En we zijn ook weer wat
dvds rijker.
Maar ik zal haar wel missen
DUS: morgen vertrek ik! Eerst halte: Beijing. Daar heb ik
met Katja (vriendin uit Antwerpen) afgesproken. Vrijdag komen mijn ouders dan
aan. Dan richting Xian, Luoyang, Shanghai en Beijing. Eens mijn ouders weg
zijn, neem ik het vliegtuig richting het zuiden (Guilin). Daar ga ik met Sarah
de streek wat verkennen en begin februari gaan we dan nog zuidelijker, naar
Zhangshu. Daar gaan we een paar dagen bij Tang en haar familie wonen! Kijk ik
wel naar uit!
Tot in februari voor waarschijnlijk veel verhalen en veel
fotos!
De dag na de Duitse
kerstavond dacht ik wat rust te hebben, maar niet dus. s Ochtends vroeg
opstaan voor de Chinese les en meteen daarna kerstinkopen gaan doen. Sarah en
ik wilden voor iedereen die naar ons kerstfeestje zou komen iets klein kopen.
Maar dat duurde allemaal veel langer dan verwacht. Vooral het cadeau voor
elkaar bleek heel moeilijk. We hebben het dan ook maar samen gekocht: dezelfde
trui, alleen heeft die van Sarah een rits waar bij mij knopen zitten. Het is
wel grappig. Maar de trui is lekker warm (met wol vanbinnen)!
We gingen eerst samen
eten (Fons, Martin, Sarah, Joel, Young en ik). Joel kende een Westers
restaurant dat eigenlijk helemaal niet zo ver hier vandaan was. We zouden er
steak kunnen eten, maar we gingen er eigenlijk eerder sceptisch naartoe. Onze
verwachtingen waren niet bijzonder hoog. Misschien goed dat we dat deden, want
het viel reuze mee!! Het eten was lekker en niet echt duur. Ik at en dronk:
steak, frieten, aardappelgratin, milkshake, pizza, cola. Ik zat vol, maar echt helemaal
vol Iedereen trouwens. En ik had zo graag nog meer gegeten. Ze hadden ijsjes
als dessert. Ik had er zo graag een gegeten, eindelijk een echt ijsje, maar het
kon er niet meer bij. Zo erg was het! Ik moest op het einde van de avond in
totaal iets van een 14 euro betalen; voor dat alles samen!
Kerst - steak
Kerst - Pizza
Kerst - groepsfoto
Kerst - Foto met
serveersters
We kregen ook nog een
mooi ingepakte appel mee van de baas. De Chinezen vieren Kerstmis niet, maar ze
willen het ergens wel vieren omdat wij het vieren Ze schenken elkaar een
appel. Het Chinees voor appel doet denken aan het Chinees voor vrede. Vandaar
Daarna gingen we bij ons thuis. We hadden enkele hapjes voorzien, waaronder
kaas (niet gegeten sinds september!), salami (ook niet gegeten), gevulde
eieren, Daar is dus allemaal heel weinig van gegeten; we konden geen eten
meer zien. We speelden ook een spel: Times up. Het was eigenlijk een hele
leuke avond. Van het laatste uur heb ik wel niet meer zoveel meegekregen, want
ik kon mijn ogen niet openhouden. Ik had na de Duitse avond nog geen tijd gehad
om te bekomen of wat slaap in te halen. Om 3u45 lag ik in bed op kerstavond;
veel te laat dus na zo'n weken!
Kerst - Joel eet
McFlurry
Voor Kerstmis zelf had
ik van mijn studenten een uitnodiging gekregen voor een kerstfeestje. Ze hadden
alles geregeld! Vond ik wel lief; dus ik ging mee. We gingen eerst eten. Je
moet weten, het was een hele klas, dus er was zon 25 man. Ik heb nog nooit
zoveel eten zien passeren! Ze hadden op voorhand alle gerechten besteld en ze
hadden en goede keuze gemaakt. Nadien hadden ze een spelletje voorbereid. Het
was een beetje kinderachtig, maar ze bedoelden het goed. Bepaalde mensen
moesten opdrachten doen, maar de opdrachten waren nogal stom. Een voorbeeld van
een opdracht voor een meisje: Geef een meisje een kus (hilariteit alom). Of:
dans met Sofie (hilariteit alom). Zon dingen dus Maar goed, ze hadden
plezier!
Nadien kwam er een
studente bij mij en ze vroeg of ze mij a.u.b. eens mocht knuffelen. Ik zei
aarzelend ja En toen zei ze: Ich liebe dich! En de andere studenten die erbij
stonden: wir lieben dich auch! Mijn hart smolt Ze zijn zo lief mijn studenten.
Ik vind het echt heel jammer dat ze nu mijn studenten niet meer zijn.
Ik kreeg ook heel wat
cadeautjes van studenten. Vooral chocolade eigenlijk; hoe zou dat nu komen J In mijn les deze week hadden we ook nog
een soort kerstfeestje. We speelden muzikaal pak.
De opdracht was: maak
een originele klasfoto...
Met enkele studenten ga
ik morgen bowlen om hen te bedanken. Zal wel leuk zijn. Morgenavond is er dan
ook een afscheidsfeestje voor Joel. Hij vertrekt vrijdag. We zullen hem wel
missen. Hij is zo grappig zonder dat hij het eigenlijk weet. Hij heeft wel niet
echt meegewerkt om ons beeld van een Amerikaan op te krikken
Een laatste punt,
maar niet echt een hoogtepunt: gisteren kreeg ik plots telefoon van Frau Tang
(secretaresse) en ze vroeg of ik even wou langskomen, want er kwam een
journalist van de schoolkrant en ik moest hem een wens voor het nieuwe jaar
zeggen in het Duits. Geen probleem dacht ik. Toen ik aankwam zei ze dat ze het
verkeerd begrepen had en dat het de tv was die er was! Ik werd voor een camera
gesteld met een reuze microfoon in mijn gezicht en moest in het Duits vertellen
wie ik was, waar ik vandaan kwam, wat ik van Dagang vond en zo. Dat laatste was
wel wat moeilijk, want er is hier niets. Heb maar iets gezegd als dat iedereen
hier zo lief is en ik me hier van in het begin zeer welkom heb gevoeld. Mijn
laatste zin moest zijn: 滨海新区，我爱你！In het Chinees dus. Vertaling: Binhai New Area,
ik hou van u! Op 1 januari wordt het uitgezonden. Weet niet of ik het wil zien
Ik probeer zeker nog een
bericht te plaatsen voor het reizen begint. Mijn vakantie begint pas 6 januari
en 13 januari komen mijn ouders dus aan in China. Ik ga genieten van die paar
dagen vakantie!
Nog een kleine tegenvaller: in een van die dagen zal ik wel een tandarts moeten
opzoeken. Er is een vulling uitgevallen en ik zit nu met een behoorlijk gat.
Het doet wel geen pijn, maar toch. Daar kijk ik zo tegenop. Ik las op internet
dat je nog liever het vliegtuig terugneemt dan naar een lokale tandarts te
gaan. Ik heb dus besloten om dan maar naar een ziekenhuis in de stad te gaan.
Dat betekent wel dat ik weer een hele dag kwijt ben.
Hoogtepunt 4: de school had een uitstap voor ons
georganiseerd. Dit lieten ze ons 4 dagen op voorhand weten En alles was al
geregeld; echt neen konden we dus niet zeggen. s Ochtends gingen we naar een
soort ocean world. Je zou het niet verwachten van mij, maar het was wel leuk!
IJsberen, vissen, pinguïns, dolfijnen, kwallen, zeemeerminnen, haaitjes,
zeehonden Rond de middag was er ook een show met de dolfijnen.
Kwallen in alle soorten
en maten
Pinguïns
Zeehond
Enorm complex in opbouw
Toen besloot China een
kopie van het Louvre te maken
Daarna gingen we naar het
centrum van Binhai New Area. Was wel best cool: er is een rivier met een hele
grote brug. Langs de ene kant van de rivier werd gefinancierd door de overheid
en langs de andere kant van de rivier heb je de private ondernemingen. Beide
kanten zijn nog volop in opbouw, maar de kant met de private ondernemingen zag
er toch wel indrukwekkender uit. De wolkenkrabbers schieten als paddenstoelen
uit de grond! Ze willen overal zo enorme complexen maken dat het echt
indrukwekkend is om te zien. Er was ergens een gebied met veel winkels en
zo en voor lunch wouden ze ons meenemen naar McDonalds Gelukkig was daar
zoveel volk dat we toch maar Chinees gingen eten. In de namiddag gingen we nog
naar een museum dat gesloten bleek (was wel een beetje gezichtsverlies voor de
Chinezen) en een of ander Chinees winkelcentrum met allerlei namaak westerse
merken.
Hoogtepunt 5: Sinterklaas. Uiteraard kennen ze Sinterklaas
niet in China, maar we wouden het toch graag vieren. Wel op zn Nederlands: met
een surprise en een gedicht. De bedoeling van de surprise is dus dat je iets
knutselt wat je aan die persoon doet denken en daarin het cadeau verstopt. Ik
moest bijvoorbeeld een cadeau voor Young kopen. Young houdt van zoete dingen.
Ik maakte een grote taart en stopte daarin het cadeau (een boek, want ze houdt
van lezen). Daarbij dus ook nog een gedicht. Was wel leuk!
Surprise voor Young -
taart
Surprise voor mij -
Chinees schaakbord
Hoogtepunt 6: Duitse avond. Dit is voor mij waarschijnlijk
wel het belangrijkste hoogtepunt. Ik organiseerde namelijk deze avond. En wat
begon als een heel onschuldige toneelavond, werd uiteindelijk een heel groot
kerstfeest Ik ben dus verantwoordelijk voor de Duitse avond. Met deze
studenten hadden we twee toneelstukken voorbereid: Assepoester voor het eerste
en tweede jaar en een Kersttoneel voor het derde en vierde. Deze toneelstukken
zouden worden opgedragen op de kerstavond. Toen kwam er ook een delegatie van
de hoofdcampus, zij zouden ook een toneel spelen: de Regenboogvis. Ik had de
studenten ook beloofd Weihnachtsplätzchen (Duitse kerstkoekjes) en Glühwein te
maken. Ik had wel niet gedacht dat er bijna 300 man zou komen
De laatste twee weken
voor deze avond waren een beetje hectisch: bijna elke dag besprekingen,
allerlei dingen regelen, elke avond de toneelstukken repeteren, Maar we
hadden wel plezier! Bijvoorbeeld: bij Assepoester werd de rol van Assepoester
gespeeld door een mollige, mannelijke Chinees en de prins was een mooie,
vrouwelijke Chinees. Het was best hilarisch.
De kerstavond was op
donderdag en op woensdag zou ik de koekjes en Glühwein maken. Ik had
dinsdagavond/-nacht nog het deeg gemaakt, ik stond vroeg op om de eerste lading
al te kunnen maken en vanaf 9u15 kwamen er steeds verschillende studenten om te
helpen. Op het einde van de dag hadden we maar liefst 800 koekjes gebakken en
voorzien van glazuur! Daarbij komt nog eens bijna 18 liter Glühwein! Het was
een lange dag, maar het was gelukt
Donderdag was natuurlijk van s ochtends tot s avonds constant heen en weer
lopen, maar ik was echt heel blij met het resultaat. De studenten deden het
geweldig! Iedereen was ook heel blij met de koekjes en zo; ze vonden het
lekker! Op het einde van de avond kregen Sarah en ik nog een geschenk van de
Duitse afdeling: de lelijkste muts en handschoenen die je ooit gezien hebt
Mijn ouders konden het al eens zien op Skype en lagen plat van het lachen;
misschien verschijnt er ook ooit wel een foto op mijn blog
Koekjes maken:
Glühwein:
Die dag vierden de
Chinezen ook het winterfeest. Het schijnt best een belangrijke feestdag te
zijn. Op die dag moet je Jiaozi eten, anders vallen je oren af van de kou (of
zoiets) Na de opkuis gingen we dan met enkele studenten nog Jiaozi eten. Ik
wou het risico niet lopen.
En jawel, het is me gelukt om weer zo lang te wachten om
mijn blog aan te passen. Echt niet omdat ik niet wil, maar omdat ik meestal zo
blij ben dat ik eindelijk kan gaan slapen, dat ik dan voor slapen kies i.p.v.
mijn blog aanvullen. Aangezien het zo lang geduurd heeft, wordt het een heel
lang bericht. Ik probeerde de fotos er wat tussen te zetten zodat er meer
afwisseling is, maar alle begrip als je ergens in het midden in slaap valt en
dus niet aan het einde geraakt !
Er is dus weer heel veel gebeurd, maar te veel om alles te
vertellen. Het meeste ben ik trouwens al vergeten. Het wordt dus een
blogbericht met de hoogtepunten.
Te beginnen met het verlengd weekend Beijing. Om de een of
andere reden had ik het idee dat het in Beijing warmer ging zijn dan hier, maar
dat was dus maar een stom idee. Het was er nog een pak kouder! Bij aankomst op
donderdagavond maakten we nog een behoorlijk lange wandeling. Fons ging ons een
leuke wijk laten zien. Bij aankomst bleek deze wijk helemaal niet meer bestaan;
het was een groot bouwwerf. Tja, China staat niet stil!
s Nachts heb ik amper geslapen. Ik had het zo koud Ook
Sarah lag te rillen. Vreemd, want de jongens hadden er geen last van Op
vrijdag heeft het een hele dag gesneeuwd. En ja, het was koud. We gingen naar
de zoo, want onze leerkracht had gezegd dat we dat niet op zaterdag of zondag
mochten doen, wegens te veel volk. Normaal moet je aanschuiven en kom je
slechts voetje voor voetje vooruit; nu was er niemand Ik denk dat we maximum
10 man zijn tegengekomen. Met dank aan de sneeuw! De pandas waren wel eens
leuk om te zien. Daarna gingen we nog naar de reptielen kijken. De rest van de
zoo deden we niet omdat Fons zei dat de dieren er echt niet gezond uitzien en
van de ene kant van hun kooi naar de andere lopen. En och, ik ben toch niet zo
zot van dieren
Panda's:
s Avonds hadden we met Jeroen en Renée afgesproken (2
Nederlandse klasgenoten van Antwerpen). Renée moest er optreden in een bar. Was
wel gezellig, maar ik was eigenlijk behoorlijk snel al moe. Maar toch werd het
weer behoorlijk laat. Het is wel eens fijn geen avondklok te hebben! Voor ik
ging slapen, trok ik nog wat extra kleren aan en we lieten ook de airco op 20
graden staan: het werd een goede nacht zonder trillen.
Optreden Renée
Bar Beijing
Voor de rest van het weekend was het eigenlijk de bedoeling
dat Sarah enkele dingen zou bezoeken in Beijing, maar uiteindelijk hebben we
een weekend lopen winkelen Sarah had een jas nodig en we wouden ook
kerstcadeautjes kopen zodat we die op zondag nog konden opsturen. Het is namelijk
goedkoper vanuit Beijing. Het winkelen was ook wel een belevenis. Alle
verkopers vallen je lastig en willen je erop leggen. Als ze dan merken dat je Chinees praat en
best wel weet dat ze een veel te hoge prijs aanrekenen, zijn ze iets minder
enthousiast.
Hotpot in Beijing (soort Chinese fondue)
Ik kon er niet aan weerstaan
Zaterdagavond gingen we nog naar een acrobatenshow kijken.
Alles leek zo maar heel nipt goed te gaan; dat maakte het wel spannend
Op zondag gingen we Peking eend eten in een wat duurder
restaurant. Het was het wel waard, want de eend was echt heel lekker, maar ik
had zo weinig honger. Ze hadden nog andere gerechten besteld, maar daar heb ik
niet van gegeten. Zonde van het geld
Het was de bedoeling dat we daarna nog naar de post zouden
gaan om onze geschenken te versturen, maar er bleek geen tijd meer.
Uiteindelijk moesten we letterlijk lopen voor onze trein en die hebben we dan
ook nog, echt heel nipt, gemist! Een half uur wachten op de volgende en op die
konden we dan niet zitten.
De cadeaus probeerden we de volgende dag hier in het
postkantoor, maar het was zon gedoe. Ik had alles mooi ingepakt en ik moest
alles openmaken. Ik had een kerstboom op de doos getekend en daardoor kon het
niet worden verzonden Na een paar dagen te hebben geprobeerd besloot ik dan
maar om geen pakjes op te sturen. Wel jammer, maar goed Vooral jammer voor
Sarah, want zij liep dus een heel weekend inkopen te doen voor niets eigenlijk.
Zo, dat was hoogtepunt 1. Hoogtepunt 2 is waarschijnlijk het
maken van de jiaozi. Jiaozi zijn een soort deegzakjes met vulling. De docenten
kwamen op woensdagochtend bij ons thuis en we vouwden samen de deegzakjes. Onze
ene leerkracht (Wang) zei dat we het heel goed deden (doet ze ook tijdens de les) en
de andere leerkracht (Song) zei dat we bij de tweede lading niet meer mochten helpen,
want dat ze door ons niet lekker smaakten En ook zij doet zo tijdens de les.
Was wel grappig. Daarna hebben we ze allemaal samen opgegeten.
Wang
Song
Hoogtepunt 3 was waarschijnlijk nog ergens tussendoor, maar
ben al vergeten wanneer precies. We gingen naar een Wushu school ergens in the
middle of nowhere. Het was er echt zo verlaten, platteland en dan plots zon
heel modern gebouw: een wushu-school (Chinese gevechtssport). Fons en Joel
deden namelijk mee aan een wedstrijd. De bus vertrok om 6u s ochtends Was wel
leuk om te zien, maar als zij niet aan de beurt waren, was het soms wel een
beetje saai. Mijn opdracht was om alles te filmen. Ik heb er dus eigenlijk ook
niet zoveel van gezien, want filmen en kijken tegelijk is best moeilijk. In de namiddag ging ik met Sarah en Young naar
de stad waar we pizza aten. Voor de eerste keer sinds ik hier ben! We gingen
naar de Pizzahut. Het was heel erg duur en eigenlijk helemaal niet zo lekker.
Nu is het pas lang geleden! Het was superdruk en het zal
eigenlijk alleen maar drukker worden.
Het is niet zozeer dat we veel weggaan of zo, maar toch zit de agenda telkens
vol. Ik ben hele dagen van s ochtends tot s avonds bezig.
Eigenlijk is het wel jammer dat hier zo weinig te doen is. Het leven speelt
zich zo grotendeels op de campus af en het wordt een beetje saai soms. Met de
studenten is er wel altijd iets te beleven, hoor, maar het zou wel fijn ook
eens iets echt te doen. Als ik zoiets tegen een Chinees zeg, dan kijkt die je
heel verwonderd aan en zegt: Maar we kunnen toch gaan eten?!. Gaan eten kan
je hier inderdaad. Als je eens iets echt wil doen, moet je eerst een uur en
half op een bus zitten
Eigenlijk moet ik al bijna drie weken terug gaan: de verjaardag
van Sarah. Ze was jarig op vrijdag en toen gingen we met Fons, Martin en
Stefanie naar een restaurant hier in de buurt waar je ook Peking eend kan eten.
De Peking eend vond ik heel lekker, maar de rest viel behoorlijk tegen vond ik.
En het was nog behoorlijk duur ook. Op zaterdag wouden we het dan met de
anderen vieren (vrijdag is een te drukke dag voor Sarah met zowel Chinese als
Duitse lessen). Het eerste probleem was al dat de studenten niet binnen mogen.
Als we haar verjaardag buiten school zouden vieren, dan moesten we weer om
22u30 thuis zijn. Dus we besloten om s middags met de studenten te gaan eten
en s avonds zouden we het thuis vieren met de anderen docenten.
Het eten s middags was eigenlijk best gezellig. We waren in totaal met 10, dus
er was echt heel veel eten! Ook s avonds was het tof. Jeroen, een jongen
waarmee ik samen studeerde, was ook naar Tianjin gekomen. Hij studeert nu in
Beijing voor een jaar. Het was wel leuk hem terug te zien.
Fons en ik hadden vrijdagnamiddag taarten gemaakt: een appeltaart en een
bananencake. Normaal is Sarah hier de persoon die alles bakt en voor recepten
en zo zorgt, maar we deden het met twee en de taarten vielen in de smaak!
Weet trouwens niet of ik al vermeldde dat we een oven kochten. Hij is best
groot; handig!
Op zondag gaven we dan Jeroen nog een korte rondleiding in Tianjin en zetten
hem af aan het station
Een week later kregen we een uitnodiging van het Duitse
departement voor iets. Ik zeg iets omdat eigenlijk niemand echt wist wat het
was. Mijn studenten noemden het een feestje, het secretariaat noemde het een
culturele bijeenkomst. Op voorhand moesten we bij Frau Tang gaan, want de
school had eten besteld en dat konden we daar samen opeten. Dat eten was nog
best lekker!
De avond zelf bleek een soort wedstrijd zijn van en voor de studenten uit het
eerste jaar. De departementen van Frans, Duits, Russisch en Spaans moesten
tegen elkaar strijden: liedjes zingen, quiz, toneel, Het was hilarisch
Niemand kon er eigenlijk echt veel van, veel was niet goed voorbereid en er
liep heel veel mis. Maar het was echt wel leuk. Toen we aankwamen werden Sarah
en ik naar onze plaats geleid, op de eerste twee rijen en toen de activiteiten
eindelijk begonnen (een half uur te laat) werden alle docenten afgeroepen die
er waren en moesten we rechtstaan en zwaaien. Vond ik al beetje raar.
Het Duitse departement was veruit het beste; ze waren het enige departement dat
ook werkelijk moeite deed om Duits te praten. Bij de anderen was het bijna
allemaal Engels. Op het einde werden Sarah en ik op het podium geroepen om de
studenten een soort certificaat te geven. Daar was ik niet op voorbereid, maar
goed, we zullen er maar aan wennen.
Ondertussen heb ik mijn studenten een tussenexamen gegeven.
Het was niet zo leuk eigenlijk. Ben nog nooit boos geweest of hen, zelfs niet
een beetje; maar nu hebben ze me wel boos gekregen. Voor de test begon, zei ik
dat ze geen gsm en geen woordenboek mochten gebruiken. Afkijken mag natuurlijk
ook niet. Dat leek me logisch. Maar voor die Chinezen is het dus helemaal niet
logisch. Ik heb zoveel gsms gewoon afgepakt, zelfs 2 digitale woordenboeken.
Het aantal studenten dat afkeek, was zelfs niet op 5 handen te tellen.
Vreselijk 1 jongen waarschuwde ik 3 keer dat hij moest ophouden. Uiteindelijk
vroeg ik hem vooraan te komen zitten. Hij weigerde. Ik zei dat hij een keuze
had: vooraan zitten of een 0. Hij koos de 0 Heb hem dan maar de klas uitgezet.
Deze jongen moet dit vak al voor de tweede keer doen. Ik begrijp het niet.
Ik had het examen echt niet moeilijk gemaakt. Ze kregen een liedje waarin ze
woordjes moeten invullen, 2 luisterteksten met enkele vragen en dan een
kruiswoordraadsel met geziene woordenschat. Een derde is erin geslaagd een
onvoldoende te halen. Triestig
Ondertussen kregen ze al een grote preek en over hoe er bij ons met valsspelers
wordt omgegaan. Ik hoop dat ik een beetje kon doordringen.
Ik moest nu wel al mijn eindexamen indienen. Ik heb twee verschillende. Zo kan
ik buren een verschillend examen geven. Waar de ene persoon B moet invullen,
moet de buurman of vrouw A invullen. Ik vrees dat het tot een pak meer
onvoldoendes zal leiden, maar kan niet tegen valsspelen
Sarah had haar studenten van het eerste jaar ook een test
gegeven. Wat die niet allemaal hebben opgeschreven. Het zou niet mogen, maar
bij het verbeteren hebben we toch wel veel plezier gehad!
Gisteren kreeg ik ook mijn eerste les Chinees schaken. Ik
ging eerst met mijn studente (Claudia) hotpot eten (een soort fondue). We
kregen de menukaart en ze bleef maar vragen of ik dit en dat al gegeten had.
Telkens zei ik dat ik het niet wist of dat ik het nog niet at en toen bestelde
ze het en zei dat ik eens moest proberen. Het resultaat: veel te veel eten!
Maar wel lekker.
Daarna gingen we naar het theehuisje op de campus en speelden we schaak.
Ik word trouwens steeds Chinezer: ik kocht nu ook een
theefles en loop daar nu mee rond zoals alle Chinezen. Eigenlijk drink ik niet
graag thee, maar ik drink wel heel graag melkthee! En nog het liefst van al
chocolademelkthee. Dat doe ik dus in mijn fles en dan neem ik die mee naar de
les.
Het Chinees gaat jammer genoeg niet vooruit het zoals het
zou moeten. Ik heb te weinig tijd om mijn woordenschat uit te bereiden. Ik
begrijp wel alles steeds beter en met mijn eigen woorden maak ik me wel
verstaanbaar, maar het is niet voldoende. Voor ik ga slapen, lees ik wat, maar
dan ben ik eigenlijk te lui om de karakters op te zoeken doe ik niet ken. En
als je dat niet doen, leer je natuurlijk niet zo super veel bij.
De lessen worden wel steeds leuker. De docenten merken dat
de boeken wat te eenvoudig zijn en we het niet altijd zo leuk vinden, dus dan
beginnen we vragen te stellen en wordt het eigenlijk een verteluurtje. Vorige
week had ze fotos van haar familie meegebracht en dan ging het daarover. Haar
man werkt al 7 jaar in Madagascar en ze ziet hem maar 2 keer in een jaar. Ze
hebben een zoontje van 2 en het zoontje heeft zijn vader niet zo graag en noemt
hem nonkel. Vreemd
We vertelden haar ook het verhaal van sinterklaas. Martin en Sarah maakten een
tekening op het bord terwijl Fons en ik vertelden. Was wel leuk.
Deze week mogen we allemaal een foto meenemen en dan het verhaal errond
vertellen. Klinkt wel leuk! Onze andere leerkracht heeft ons ook gevraagd om
een artikel voor de schoolkrant te schrijven.
Ik ga het hierbij laten, want ik heb nog werk voor mijn
Duitse les van morgen. Het thema is eten! Het wordt wel alweer een hele drukke
week. Dinsdag heb ik bijvoorbeeld van 8u20 tot 19u30 les! Een klein beetje te
veel van het goede, maar het zij zo. Nog enkele weken en het is vakantie!
O ja, volgend weekend gaan we naar Peking (vertrek
donderdagavond, terug zondagavond). Kijk ik wel naar uit! Sarah en Martin waren
er nog niet, dus die moeten nog veel bezoeken. Ik weet niet of ik alles zal
meedoen, want ik moet het dan in januari opnieuw zien met mijn ouders. Maar we
zien wel. Anders dool ik wel een beetje door de straten van Beijing. Is wel een
leuke stad!
Tot de volgende! Hopelijk duurt het nu zo lang niet!
De tekening van Martin en Sarah
De taarten die Fons en ik gemaakt hadden
Ter illustratie van eten in China: het etentje voor de
verjaardag van Sarah (heel veel eten in het midden van de tafel)
Maandag was Halloween en besloten we naar een 'horrorfilm' te kijken. Young (Koreaanse docente) en Fons kwamen ook, er was popcorn, er was chocolade en we hadden een film. Ik ben wel al de titel vergeten. Het horrorgehalte bleek heel goed mee te vallen, maar het was wel een fijne avond. De volgende dag was het wel heel lastig om op te staan voor de les...
Dinsdag kwam Sarah naar huis met een studente en de conciërge hield hen tegen; het meisje mocht niet mee naar binnen... De conciërge begon zelfs te schreeuwen tegen de studente... Woensdag was het hetzelfde bij een andere studente. De studenten wouden ook niet vertalen wat ze aan het schreeuwen waren. Veel moois zal het dus niet geweest zijn. Sarah zei dat ze zich niet moesten aantrekken en gewoon meekomen naar binnen, maar ze wouden niet meer... Donderdag zijn we dan met een contactpersoon hier gaan praten om dit aan te kaarten en er blijkt een nieuwe regel te zijn: geen studenten meer bij de buitenlandse docenten. Die zouden een gevaar voor ons en de andere docenten kunnen zijn... Het probleem is dat die studenten wel onze vrienden zijn. Op vrijdag avond ging mijn studente voor Sarah en mij iets typisch Chinees komen koken, heb ik moeten afzeggen. Zondagavond (vandaag) ging Hans komen omdat wij voor hem wouden koken. Die jongen deed al zoveel voor ons dat we hem op deze manier wouden bedanken. Hebben we moeten afzeggen. Sarah krijgt op dinsdag les voor haar Guzheng (muziekinstrument) van twee studenten, zou ook niet meer kunnen. Die nieuwe regel was dus een serieuze tegenvaller... Er wordt al bepaald wanneer we moeten thuiszijn (22u30); daar leerden we mee leven, maar dat er ook voor ons wordt bepaald wie in ons huis mag en wie niet, vonden we niet zo leuk. Morgen gaat een docent die hier al meerdere jaren is met de directeur praten. Hopelijk willen ze de regel een beetje veranderen. Vorige week zijn hier ook overal camera's geïnstalleerd. Je komt er dus niet meer ongezien in!
We gebruiken de airco als verwarming omdat het toch wel te koud is en de echte verwarming werkt pas vanaf half november. Vrijdag hadden we de airco laten aanstaan terwijl we gaan eten waren en toen we terugkwamen rook het zo verbrand in huis. We hebben alles afgelopen, maar konden niet vinden wat het was. De ramen opengezet en voor de zekerheid ook maar de airco uitgezet. De geur werd beter, dus we hadden een vermoeden dat dat het probleem was. Het gevolg was natuurlijk dat het ijskoud was in huis. 's Ochtends deden we een nieuwe poging om de airco aan te zetten en plots hoorden we wat geritsel en kwam er rook uit het stopcontact! De stank was ook terug; probleem gevonden dus! De stekker was aan het stopcontact gesmolten. Toen we het losgekregen hadden, bleek dat er een gat in het stopcontact gebrand was! We hebben eigenlijk wel geluk had, want vlak naast het stopcontact hangt een gordijn en onder het stopcontact staat een zetel. Als er een vonkje was weggesprongen... En wij waren niet thuis! Nu doen we dus alles uit als we weggaan!
Zaterdag ging Sarah naar de stad met een van haar studenten omdat ze vormpjes wou kopen om muffins te maken. Volgende vrijdag is ze jarig en ze gaat voor al haar studenten muffins bakken. Ze kocht dus ook meteen een oven. We hadden afgesproken dat ze een mocht kopen als die minder dan 400 yuan kostte. Ze vond een redelijke grote voor 310 inclusief verzendingskosten (ongeveer 35 euro of zo). Dus nu hebben we ook een oven!
O ja, vrijdag ging dus een studente komen koken, maar omdat ze niet binnen mag, hebben we haar mee uit eten genomen. Ze weet dat ik van zoete dingen houd, dus ze bestelde heel veel zoete gerechten. Het was precies een dessertbuffet i.p.v. een avondmaal. Maar wel lekker natuurlijk! Misschien even de Chinese gewoonte uitleggen voor de duidelijkheid: Als je bij ons in een restaurant eet, bestelt ieder zijn gerecht en dat eet hij/zij op. Als je in China met bijvoorbeeld 4 personen naar een restaurant gaat, dan bestel je bijvoorbeeld 6 gerechten (het best een even aantal; oneven brengt ongeluk); deze 6 gerechten worden in het midden van de tafel gezet (vaak kan dit midden ook rondgedraaid worden) en iedereen eet samen van deze 6 gerechten. Vind ik wel heel gezellig, maar is dus een groot verschil met ons. We hadden vrijdagavond o.a. gekaramelliseerde bananen; Jezus, dat was lekker!
Ik denk dat er voor de rest niet zoveel nieuws is. Ik hield het sporten ondertussen al twee weken vol! En ik kan ook terug op Facebook. Fons kon het regelen op een of andere manier. Kon eindelijk een heleboel foto's van Lotte zien!
Er volgen nog een paar foto's van de sportdag. De eerste is met de man die voorliep met de vlag. De tweede met onze 'leraar'. Hij leerde ons hoe we moeten lopen, zwaaien en lachen tegelijkertijd... En de laatste is gewoon een foto met enkele vrienden: Maggy (Franse docente), Young (Koreaans) en Sarah.
Week 24-31 oktober Buiten de gewone drukte van lessen en studeren, is er deze week niet zoveel
gebeurd. Het zal dus een behoorlijk kort bericht worden.
Tussen 9u50 en 10u10 hebben we pauze. Er kwam een vrouw van
het secretariaat zeggen dat we s middags om 11u40 moesten klaarstaan om te
gaan eten met de directeur en een
docente uit Antwerpen. Vond ik niet echt zo fijn, want had dan geen tijd meer
om mijn Duitse les nog op punt te stellen en geen tijd om iets anders aan te
trekken. Maar goed, we hadden niet veel keuze.
De vrouw bleek een collega van professor Zhang te zijn (mijn professor Chinees
uit Antwerpen) van de Management School.
Ze was naar de prinselijke missie geweest en zei dat wij er eigenlijk ook bij
hadden kunnen zijn. Hadden we dat maar vroeger geweten !
Nu was ze op onze school hier omdat er een samenwerking wordt gestart. Het was
wel gezellig en natuurlijk was het eten ook wel lekker, maar alweer jammer dat
het een maandagmiddag was; iets na 13u moest ik door, want nog een hele
namiddag Duitse les.
De vrouw kon ons wel enkele goede tips geven wat contacten in China betreft.
Maandagavond ging ik spinnen met Sarah. Moet toch nog
serieus werken aan mijn conditie; het spinnen deed echt pijn Na het spinnen
nog even gelopen en dan naar huis.
Vanaf deze week heb ik ook op woensdagavond les. We willen
meedoen aan een Chinees examen en 1 les per week is te weinig om ons voor te
bereiden. Na de les ging ik nog lopen en dan was het drukste deel van de week
eindelijk voorbij.
Donderdag was de tweede Taekwondoles. Er waren al veel meer
mensen dan de eerste keer. Daarna deden we nog mee aan de yogales. Oh God, daar
heb ik afgezien! Ik ben echt niet lenig genoeg
Vrijdag was best een rustige dag. Op zaterdagochtend had ik
om 9u met een studente van Sarah afgesproken om te gaan tennissen. Ze had er zo
lang om gezeurd Bleek dat ze nog maar 1 keer op een tennisveld had gestaan en
helemaal geen balgevoel heeft. Ze zei: but you can teach me
Tja, ik had gewoon uitgekeken naar een partij tennis. Ik heb dan gezegd dat ze
een beetje tegen de muur moest oefenen. Het was dus niet zo fijn, maar goed,
volgende week een nieuwe afspraak
Daarna gingen we naar het centrum (het centrum van ons stadje, niet van de
grote stad). Sarah en Fons wouden fotos laten printen, ik had enkele dingen
nodig uit de supermarkt.
Vandaag (zondag) eigenlijk een hele dag in de zetel gezeten
en Chinees gestudeerd, een reisroute opgesteld voor mijn ouders, wat tv
gekeken, enz. Leuk eens een dagje niets moeten doen!
Deze avond ging ik eten afhalen voor Sarah en mij en ik voelde dat me iemand
achtervolgde. Er kwam een meisje aangelopen en ze zei dat ze me had zien
tennissen op zaterdag en ze graag vrienden wou worden om haar Engels te
verbeteren. Hoera, weer een vriend erbij J
Maar misschien, héél misschien kan zij wel tennissen
Nog wat fotos van de barbecue van vorige week
Barbecue
Barbecue - Twee studenten uit mijn klas
Fruit plukken (toen we naar de Muur gingen); Sarah en ik
toonden welke appels Frau Tang moest plukken (de secretaresse van het Duitse
departement)
Mijn excuses dat het zo lang duurde Er is gewoon zoveel te
doen: Duitse lessen voorbereiden, verbeterwerk, Chinese lessen, huis opruimen,
mensen uitnodigen, gaan eten, wat sporten, inkopen doen, slapen, Er blijft nog
zo weinig tijd over om mijn Chinese lessen ook te studeren en om mijn blog te
schrijven.
Enkele weetjes:
- het pakje dat ik bestelde via Amazon kwam twee dagen later aan. Helemaal
zoals ik het gevraagd had. Ik bestelde ondertussen al boeken en een dvd-speler.
Via het internet kost het heel wat minder geld.
- Facebook en Youtube kan ik niet meer gebruiken. Deze programmas zijn geblokkeerd
in China en je hebt een speciaal programma nodig om erop te kunnen. Dat hadden
we, maar het werkt niet meer. Dus voor wie een mailtje via Facebook stuurde:
sorry, ik kan het niet lezen
Vakantieweek 3-7
oktober In de vakantie is eigenlijk niet zo heel veel meer gebeurd (of toch niet
dat ik me nu nog herinner). Op vrijdag ging een studente van Sarah ons meenemen
naar een Duitse supermarkt. We waren bijna 3u onderweg om er te geraken en de
Duitse supermarkt bleek een Makro te zijn. Veel Duitse producten hadden ze er
niet, maar goed, het was wel eens leuk. Er was zo veel chocolade; zelfs Côte dOr!
De prijzen waren dan ook wel vergelijkbaar met de Europese. Heel erg duur dus
voor Chinezen. We gingen niet veel kopen, maar uiteindelijk stapten we toch met
een behoorlijke kar buiten. We kochten o.a. een barbecue en aangezien ze
redelijk veel verse producten hadden, kochten we alles om spaghetti te maken.
Als je goede spaghettisaus wil maken, kost het hier behoorlijk wat geld!
Dat was ook meteen het einde van onze uitstap, want met al die zakken kan je
niet nog eens de stad gaan rondlopen. We stopten enkel nog eens aan een
winkelcentrum omdat Sarah sportschoenen nodig had en dan begon de reis terug
naar huis. s Avonds maakte we dan de spaghetti en nodigden Fons en Martin ook
uit. De spaghetti zag er echt niet uit De saus was een bruine pap en leek
precies al eens gegeten, MAAR: de smaak was echt heel goed. Het smaakte naar
onze spaghetti!
Ik had er dan zo naar uitgekeken om nog 1 keer te mogen
uitslapen op zondag (want eigenlijk lukte dat niet echt in de vakantie), maar
toen bleek dat we les hadden in de voormiddag We wisten dat de lessen van
donderdag en vrijdag werden ingehaald op zaterdag en zondag, maar we dachten
dat dat wel niet voor buitenlanders zou zijn omdat het maar al te belachelijk
is. Maar toch, we hadden dus les op zondagvoormiddag en daardoor was de
vakantie al een dag eerder gedaan dan ik dacht.
Week 10-16 oktober In deze week was het dus weer telkens vroeg opstaan. Daardoor ging ook het
aantal keren lopen behoorlijk snel achteruit
Op maandag en donderdag was het dan nog eens oefenen voor de sportdag. Zelfs
een generale repetitie waarbij we onze kleren moesten aandoen.De studenten hebben toch plezier als ze ons
bezig zien
En vrijdag was het dan zover! De grote dag. Om 8u moesten we op het sportveld
zijn en om 8u30 begon de parade. Onze groep had wel succes. Iedereen zwaaide en
riep; was wel leuk! Ik weet niet zo goed of ik er fotos van durf op internet
zetten.
Daarna had Fons nog samen met de Amerikaan en een Chinese een optreden Wushu
(soort vechtsport) en Fons deed nog mee aan een loopwedstrijd (die hij ook
won). We bleven ook supporteren voor onze studenten.
In principe ging ik in dat weekend naar Xian gaan om er de
verjaardag van Emily te vieren, maar ik ging meer op de trein zitten dan dat ik
daar kon zijn en moest er mijn hele maandbudget aan geven. Het was dus veel te
moeilijk om te regelen voor 1 weekend.
Er bleek nadien ook nog een uitstap naar de Muur gepland te zijn op zaterdag 15
oktober. We moesten om 6u klaarstaan en ontbijt zou inbegrepen zijn: 2
broodjes, worst, ei, melk, chips, koek. De broodjes bleken cake te zijn. We
krijgen een vanillecake en een chocoladecake. Het ei was een vacuümverpakt
zwart ei. Het worstje was wel heel geurig vleesafval in de vorm van een worstje
geperst. De melk was lauw. Wat een ontbijt! Maar ze hadden wel moeite gedaan.
Het was drie uur rijden. Toen we er aankwamen, was er zoveel volk De Muur was
echt de moeite, maar er was te veel volk en het was eigenlijk ook een beetje te
warm. Het was ook een heel lastig stuk Muur. Ik ging dan ook niet helemaal tot
boven en ging vroeger naar beneden om daar ook nog wat te kunnen zien. Er was
o.a. een gallerij vol gedichten van Mao. Meneer Shao (het hoofdvan het international exchange center)
vertaalde ze en gaf wat uitleg.
Vervolgens gingen we naar een Chinees restaurantje voor wat country food. Het
was echt heel lekker! Er was alleen een hele grote griezelige vis die me lag
aan te staren en het een klein beetje verpeste, maar het andere eten was heel
lekker! We hadden precies ook honger, want er was niet zoveel over.
Daarna weer op de bus voor een klein uurtje; we gingen fruit plukken! Was wel
leuk, bij oude Chinezen. Ze hadden appels, peren en nog wat typisch Chinees
fruit. We kregen elk 20 yuan om fruit mee te kopen (20 yuan is goed voor zon
goede 2 kilo fruit).
En dan een bijna 4u durende reis naar huis Dat was ook wel bijzonder: sommige
docenten woonden meer in de stad en wouden dus ook niet mee helemaal terug naar
onze campus. De buschauffeur zou hen dus onderweg ergens afzetten. Ik had niet
gedacht dat die ook echt gewoon plots zou stoppen op de snelweg om de mensen
eruit te laten!
De dag erna heb ik met Sarah ons terras gekuist. Het was zon
smerige boel. Onze muren van het gebouw zijn eigenlijk gewoon beton, maar om het
er te laten uitzien als bakstenen hebben ze de muur volgeplakt met plakband om
dan de muur te spuiten. Vervolgens verwijderden ze het plakband en zag de muur
er dus uit alsof het bakstenen zijn. Maar al deze plakband hebben ze wel gewoon
op ons terras gesmeten! Het was dus een grote plakboel. En dan nog erger: de
werkmannen hebben ons terras gewoon als toilet gebruikt. Echt waar, het was zo
vies Dus al onze moed samengeraapt en er gewoon aan begonnen. We moesten wel,
want de volgende vrijdag zouden we een barbecue hebben!
Ik weet niet meer precies wanneer, maar ergens in deze week
hebben we pannenkoeken gemaakt. Was zo lekker! Met chocoladesaus en zo
Op donderdag hadden we ook onze eerste les Taekwondo. Ook dit is een
vechtsport, maar zonder wapens en het belangrijkste is zelfverdediging. Een beetje
schoppen tegen kussens en Sarah op de grond smijten. Was wel grappig en we gaan
zeker nog terug!
Week 17-22 oktober Dinsdag was Stephanie jarig, dus gingen we s avonds gaan eten. Het was wel
best lekker, maar ik was een beetje te moe. Had een hele dag les gehad. Op
dinsdag moet ik de Duitse avond organiseren en is toch altijd heel intensief,
dus ik was echt doodop. Ik zie behoorlijk snel rood en als ik zo constant alles
met handen en voeten probeer uit te leggen of van groep naar groep moet lopen,
dan zie ik zeker rood. De studenten vonden het zo leuk dat de Duitse avond
eindigde in een fotosessie
Ze zijn zo lief de studenten. Na de les op maandag kwamen er drie meisjes naar
mij en ze waren het ene meisje aan het aanporren; ze moest me iets vragen. Of
ik, als ik eens tijd had, met hen zou willen gaan eten Toen ik zei dat ik dat
graag eens zou doen, gingen de vuisten in de lucht en maakten ze bijna een
vreugdedansje. Op de gang hoorde ik hen nog een beetje gillen. Best grappig!
Ook op woensdag kwamen er enkele studenten bij mij na de les en ze nodigden me
uit naar een feestje in november. Een feestje voor de eerste twee jaren. En ik
mocht kiezen: of ik zong een liedje, of ik deed een dansje of ik deed een hele
show. Toen ik vroeg of ik dat samen met hen moest doen, was het antwoord: neen,
jij alleen, of breng Sarah mee!
Ik heb gezegd dat ik hen een liedje zal leren en dat we dan alsnog samen kunnen
zingen. Volgende les leren we dus een liedje!
Een van mijn studenten had een cadeautje meegebracht van haar thuis. Ze komt
uit Mongolië. Het was gedroogd rundsvlees (het zag er heel raar uit en helemaal
niet smakelijk, maar smaakte echt wel ok) en een doosje in de vorm van een
Mongolische hut. Deze studente komt ook naar onze barbecue.
Woensdagavond was er theater. Er kwam een Brits
theatergezelschap naar school en ze speelden A Midsummer Nights Dream van
Shakespeare. Vond het echt heel goed gebracht en het was leuk nog eens naar het
theater te gaan!
Donderdag gingen we boodschappen doen voor de barbecue van
vrijdag. Daar ging onze tweede les Taekwondo dus
Vrijdag deden we dan de rest van de boodschappen en heel veel voorbereidingen.
Er kroop heel veel tijd en geld in, maar het was echt wel de moeite. We hadden
mooi rundsvlees gevonden, kippenvleugeltjes, kippenvlees en varkensvlees. We
hebben een marinade gemaakt en het was echt zo lekker. VLEES!
Daarbij hadden we nog een salade gemaakt, twee pastasalades, aardappelsalade,
fruitsalade, aardappelen, heel veel groenten, brood, Het was echt zo lekker
en gezellig. We waren in totaal met 10 (5 studenten). Ik had gedacht dat het
wat te koud ging zijn omdat het s avonds toch wel behoorlijk afkoelt, maar het
viel nog best mee!
Vandaag is zaterdag en eindelijk een beetje op het gemak.
Vandaag niet veel gepland. Mijn blog aanvullen, daarmee zal ik al een halve dag
bezig zijn, wat mails beantwoorden, misschien eens een Chinees boek opendoen.
Heel misschien nog eens mijn gitaar vastnemen. Zou eigenlijk echt moeten, maar
het deed me toch te veel pijn de vorige keer Het zou wel best triestig zijn
als ik op het einde van dit jaar nog altijd geen liedje uit de gitaar krijg
Dus ik kan de dag wel vullen, maar het zal toch rustig zijn. Ik begin alvast
met een lange douche!
Sportdag
Sportdag - Fons
Sportdag Wushu leerkracht
Sportdag - parade
Sportdag - parade
Sportdag onze groep
Sportdag Sarah,
Stephanie, Sofie
De Muur kijk hoe een mooie blauwe lucht er was!
De Muur
De Muur
Muur
Muur
Mao en de Muur
Shao wou per se een foto trekken van mij en deze rotsblok
waarop staat: als je de Muur niet hebt beklommen ben je geen compleet mens.
Waarop hij me de hand schudde en proficiat wenste
Shao wou per se een foto trekken van mij en het kanon
