Zoals beloofd nog een kort berichtje voor ik vertrek.
Natuurlijk voor wie ik nog niet sprak: een gelukkig
nieuwjaar! Mijn beste wensen!
Het is vandaag mijn laatste dag hier. Ben net klaar met
kuisen en straks ga ik met Martin bij een van de Chinese leerkrachten. Ze
nodigde ons uit omdat ze weet dat we hier nog alleen zitten en hier geen eten
meer te krijgen is
Eerst wat ik de vorige keer nog was vergeten zeggen: ik had
dus ook examens, maar door de Duitse kerstavond heel weinig tijd om dat voor te
bereiden Twee examens, voor het eerste examen had ik ongeveer 90%, voor het
tweede slechts 40%; maar ik had het wel ongeveer zo voorspeld. Had dit semester
te weinig tijd om me op Chinees te concentreren. Moet ik proberen veranderen in
het tweede semester!
Mijn studenten hadden ook examens. Ze hebben me een beetje
ontgoocheld, want het examen was eigenlijk helemaal zo moeilijk niet, maar het
grootste deel was er wel door. Samen met hun punten van de huistaken en zo, zal
90% er wel door zijn.
Ik had twee verschillende examens. De ene kreeg examen A, de
buurman/-vrouw examen B. De studenten hadden het niet door en er zijn werkelijk
studenten die een prachtig examen zouden gehad hebben, als ze toch maar het
andere examen hadden gehad Dat was wel pijnlijk! Zeker als je ziet dat ze
eerst alles goed invulden, dan alles hadden doorstreept en vervolgens de
antwoorden van het andere examen schreven. Maar goed, zo zijn er maar 7
studenten.
Om het semester af te sluiten, gingen we eten met onze twee
Chinese leerkrachten. We aten Hotpot (Chinese fondue). Het was wel lekker, maar
veel te veel Een van de leerkrachten had ook chocolade mee uit Madagascar
(haar man werkt daar). Man, zon slechte chocolade heb ik nog nooit gegeten!
Enkele dagen later kwamen twee studenten bij ons thuis. Ze
gingen colakip voor ons maken! Dat is dus kip, klaargemaakt in cola. Het klinkt
raar, maar was eigenlijk heel lekker. Daarbij hadden we nog wat salade,
gebakken rijst, enzovoort. Was wel eens leuk om de Chinezen te zien koken. Ze
moesten bijvoorbeeld per se een wok hebben, ook al ben ik zeker dat het ook in
een andere pan kon. Maar volgens hen niet. Sarah en ik gebruiken onze wok hier
bijna nooit
Oudejaarsavond was weer wat speciaals. In China wordt
nieuwjaar niet zo gevierd als bij ons. Hun nieuwjaar is pas 23 januari. Maar we
besloten toch naar de stad te gaan, daar zouden we zeker wel iets vinden waar
het gevierd wordt. Joel had ons een restaurant/bar aangeraden waar veel
westerlingen komen. Jammer genoeg was het helemaal vol en moesten we ergens
anders eten. Het eten viel echt hard tegen. Rond 23u30 gingen we naar het
station, waar een hele grote klok stond. Samen met enkele Chinezen hebben we
afgeteld. We stonden aan de rivier en dachten dat er prachtig vuurwerk zou
zijn, maar ook dat viel dik tegen. Ze sparen het voor Chinees Nieuwjaar
waarschijnlijk (hoop ik).
Daarna hadden we een probleem. Het plan was oorspronkelijk
dat we tot een uur of 1 2 in de stad zouden blijven en dan de taxi naar huis
nemen (1,5uur), MAAR we hadden de sleutel van de poort niet gekregen van onze
bewaakster en ze had gezegd dat we zo laat niet naar huis mochten komen; veel
te gevaarlijk Om in een jeugdherberg te slapen, hadden we geen zin. Te duur en
niet echt goede gevonden. Dus we konden terugkeren en proberen inbreken in ons
eigen huis of opblijven tot de poort weer openging (6u).
Na het vuurwerk gingen we nog naar een bar, maar viel wat
tegen, dan terug naar de westerse bar, maar die sloot om 2u30. Dus we namen de
taxi naar huis en lieten ons afzetten hier in het centrum, jawel, aan de
McDonalds. Die is 24op24 open Dus daar hebben we dan nog van 4 tot 6 gezeten;
te wachten tot we naar huis mochten. Ik vind het nog altijd stom dat we geen
sleutel kregen, maar goed, waarschijnlijk zijn regels regels
Er was trouwens nog een Chinees meisje mee. Echt een leuk
meisje! EN, ze studeert in GENT! Wat is de wereld toch klein!
Een paar dagen later moest ik weer naar de stad voor de
tandarts. We kwamen het gebouw binnen en er was zo 1 grote zaal waar gewoon
verschillende tandartsen bezig waren. Sonja las even alle informatie en zei:
als je een tandarts wil die heel goed gestudeerd heeft, moet je zoveel betalen;
als je een tandarts wil die een beetje goed gestudeerd heeft, moet je zoveel
betalen; en als je een tandarts wil die niet zo goed studeerde zoveel. Bleek
dat je voor de tandartsen die studeerden een afspraak moest hebben. Daar kreeg
ik dus al bijna een paniekaanval.
Maar een vrouw die daar rondliep, zei dat we naar de
overkant moesten. Daar was een VIP kliniek voor buitenlanders. Daar was alles
wel proper, had elke patiënt zijn eigen kamer en een tandarts + assistent. Ik
had het gevoel dat die tandartsen wel wisten waarmee ze bezig waren en dat
alles heel proper was, maar ze wou een nieuwe kroon op mijn tand plaatsen en
daar wou ik toch wel eerst eens met mijn tandarts over praten Ik zie dus wel
na de vakantie.
Een paar dagen geleden kreeg ik dan nog het nieuws dat de
secretaresse van het Duitse departement ontslag neemt. Nogal onverwachts. Echt
heel jammer, want ze was een goede vriendin geworden. We gingen dan nog eens
samen eten en gisteren toverde zij een maaltijd met alle restjes uit haar
ijskast. Hielp dan ook wat met inpakken. Ze heeft precies een beetje hetzelfde
probleem als ik: ze kan niets wegsmijten. Ze heeft werkelijk alle tijdschriften
die ze in de vier jaar heeft verzameld meegenomen Je had eens moeten zien
hoeveel bananendozen vol boeken ze heeft! Ze gaf er wel enkele aan mij.
Waaronder een Chinese bijbel, vond ik wel interessant. En we zijn ook weer wat
dvds rijker.
Maar ik zal haar wel missen
DUS: morgen vertrek ik! Eerst halte: Beijing. Daar heb ik
met Katja (vriendin uit Antwerpen) afgesproken. Vrijdag komen mijn ouders dan
aan. Dan richting Xian, Luoyang, Shanghai en Beijing. Eens mijn ouders weg
zijn, neem ik het vliegtuig richting het zuiden (Guilin). Daar ga ik met Sarah
de streek wat verkennen en begin februari gaan we dan nog zuidelijker, naar
Zhangshu. Daar gaan we een paar dagen bij Tang en haar familie wonen! Kijk ik
wel naar uit!
Tot in februari voor waarschijnlijk veel verhalen en veel
fotos!
