De dag na de Duitse
kerstavond dacht ik wat rust te hebben, maar niet dus. s Ochtends vroeg
opstaan voor de Chinese les en meteen daarna kerstinkopen gaan doen. Sarah en
ik wilden voor iedereen die naar ons kerstfeestje zou komen iets klein kopen.
Maar dat duurde allemaal veel langer dan verwacht. Vooral het cadeau voor
elkaar bleek heel moeilijk. We hebben het dan ook maar samen gekocht: dezelfde
trui, alleen heeft die van Sarah een rits waar bij mij knopen zitten. Het is
wel grappig. Maar de trui is lekker warm (met wol vanbinnen)!
We gingen eerst samen
eten (Fons, Martin, Sarah, Joel, Young en ik). Joel kende een Westers
restaurant dat eigenlijk helemaal niet zo ver hier vandaan was. We zouden er
steak kunnen eten, maar we gingen er eigenlijk eerder sceptisch naartoe. Onze
verwachtingen waren niet bijzonder hoog. Misschien goed dat we dat deden, want
het viel reuze mee!! Het eten was lekker en niet echt duur. Ik at en dronk:
steak, frieten, aardappelgratin, milkshake, pizza, cola. Ik zat vol, maar echt helemaal
vol Iedereen trouwens. En ik had zo graag nog meer gegeten. Ze hadden ijsjes
als dessert. Ik had er zo graag een gegeten, eindelijk een echt ijsje, maar het
kon er niet meer bij. Zo erg was het! Ik moest op het einde van de avond in
totaal iets van een 14 euro betalen; voor dat alles samen!
Kerst - steak
Kerst - Pizza
Kerst - groepsfoto
Kerst - Foto met
serveersters
We kregen ook nog een
mooi ingepakte appel mee van de baas. De Chinezen vieren Kerstmis niet, maar ze
willen het ergens wel vieren omdat wij het vieren Ze schenken elkaar een
appel. Het Chinees voor appel doet denken aan het Chinees voor vrede. Vandaar
Daarna gingen we bij ons thuis. We hadden enkele hapjes voorzien, waaronder
kaas (niet gegeten sinds september!), salami (ook niet gegeten), gevulde
eieren, Daar is dus allemaal heel weinig van gegeten; we konden geen eten
meer zien. We speelden ook een spel: Times up. Het was eigenlijk een hele
leuke avond. Van het laatste uur heb ik wel niet meer zoveel meegekregen, want
ik kon mijn ogen niet openhouden. Ik had na de Duitse avond nog geen tijd gehad
om te bekomen of wat slaap in te halen. Om 3u45 lag ik in bed op kerstavond;
veel te laat dus na zo'n weken!
Kerst - Joel eet
McFlurry
Voor Kerstmis zelf had
ik van mijn studenten een uitnodiging gekregen voor een kerstfeestje. Ze hadden
alles geregeld! Vond ik wel lief; dus ik ging mee. We gingen eerst eten. Je
moet weten, het was een hele klas, dus er was zon 25 man. Ik heb nog nooit
zoveel eten zien passeren! Ze hadden op voorhand alle gerechten besteld en ze
hadden en goede keuze gemaakt. Nadien hadden ze een spelletje voorbereid. Het
was een beetje kinderachtig, maar ze bedoelden het goed. Bepaalde mensen
moesten opdrachten doen, maar de opdrachten waren nogal stom. Een voorbeeld van
een opdracht voor een meisje: Geef een meisje een kus (hilariteit alom). Of:
dans met Sofie (hilariteit alom). Zon dingen dus Maar goed, ze hadden
plezier!
Nadien kwam er een
studente bij mij en ze vroeg of ze mij a.u.b. eens mocht knuffelen. Ik zei
aarzelend ja En toen zei ze: Ich liebe dich! En de andere studenten die erbij
stonden: wir lieben dich auch! Mijn hart smolt Ze zijn zo lief mijn studenten.
Ik vind het echt heel jammer dat ze nu mijn studenten niet meer zijn.
Ik kreeg ook heel wat
cadeautjes van studenten. Vooral chocolade eigenlijk; hoe zou dat nu komen J In mijn les deze week hadden we ook nog
een soort kerstfeestje. We speelden muzikaal pak.
De opdracht was: maak
een originele klasfoto...
Met enkele studenten ga
ik morgen bowlen om hen te bedanken. Zal wel leuk zijn. Morgenavond is er dan
ook een afscheidsfeestje voor Joel. Hij vertrekt vrijdag. We zullen hem wel
missen. Hij is zo grappig zonder dat hij het eigenlijk weet. Hij heeft wel niet
echt meegewerkt om ons beeld van een Amerikaan op te krikken
Een laatste punt,
maar niet echt een hoogtepunt: gisteren kreeg ik plots telefoon van Frau Tang
(secretaresse) en ze vroeg of ik even wou langskomen, want er kwam een
journalist van de schoolkrant en ik moest hem een wens voor het nieuwe jaar
zeggen in het Duits. Geen probleem dacht ik. Toen ik aankwam zei ze dat ze het
verkeerd begrepen had en dat het de tv was die er was! Ik werd voor een camera
gesteld met een reuze microfoon in mijn gezicht en moest in het Duits vertellen
wie ik was, waar ik vandaan kwam, wat ik van Dagang vond en zo. Dat laatste was
wel wat moeilijk, want er is hier niets. Heb maar iets gezegd als dat iedereen
hier zo lief is en ik me hier van in het begin zeer welkom heb gevoeld. Mijn
laatste zin moest zijn: 滨海新区，我爱你！In het Chinees dus. Vertaling: Binhai New Area,
ik hou van u! Op 1 januari wordt het uitgezonden. Weet niet of ik het wil zien
Ik probeer zeker nog een
bericht te plaatsen voor het reizen begint. Mijn vakantie begint pas 6 januari
en 13 januari komen mijn ouders dus aan in China. Ik ga genieten van die paar
dagen vakantie!
Nog een kleine tegenvaller: in een van die dagen zal ik wel een tandarts moeten
opzoeken. Er is een vulling uitgevallen en ik zit nu met een behoorlijk gat.
Het doet wel geen pijn, maar toch. Daar kijk ik zo tegenop. Ik las op internet
dat je nog liever het vliegtuig terugneemt dan naar een lokale tandarts te
gaan. Ik heb dus besloten om dan maar naar een ziekenhuis in de stad te gaan.
Dat betekent wel dat ik weer een hele dag kwijt ben.
Hoogtepunt 4: de school had een uitstap voor ons
georganiseerd. Dit lieten ze ons 4 dagen op voorhand weten En alles was al
geregeld; echt neen konden we dus niet zeggen. s Ochtends gingen we naar een
soort ocean world. Je zou het niet verwachten van mij, maar het was wel leuk!
IJsberen, vissen, pinguïns, dolfijnen, kwallen, zeemeerminnen, haaitjes,
zeehonden Rond de middag was er ook een show met de dolfijnen.
Kwallen in alle soorten
en maten
Pinguïns
Zeehond
Enorm complex in opbouw
Toen besloot China een
kopie van het Louvre te maken
Daarna gingen we naar het
centrum van Binhai New Area. Was wel best cool: er is een rivier met een hele
grote brug. Langs de ene kant van de rivier werd gefinancierd door de overheid
en langs de andere kant van de rivier heb je de private ondernemingen. Beide
kanten zijn nog volop in opbouw, maar de kant met de private ondernemingen zag
er toch wel indrukwekkender uit. De wolkenkrabbers schieten als paddenstoelen
uit de grond! Ze willen overal zo enorme complexen maken dat het echt
indrukwekkend is om te zien. Er was ergens een gebied met veel winkels en
zo en voor lunch wouden ze ons meenemen naar McDonalds Gelukkig was daar
zoveel volk dat we toch maar Chinees gingen eten. In de namiddag gingen we nog
naar een museum dat gesloten bleek (was wel een beetje gezichtsverlies voor de
Chinezen) en een of ander Chinees winkelcentrum met allerlei namaak westerse
merken.
Hoogtepunt 5: Sinterklaas. Uiteraard kennen ze Sinterklaas
niet in China, maar we wouden het toch graag vieren. Wel op zn Nederlands: met
een surprise en een gedicht. De bedoeling van de surprise is dus dat je iets
knutselt wat je aan die persoon doet denken en daarin het cadeau verstopt. Ik
moest bijvoorbeeld een cadeau voor Young kopen. Young houdt van zoete dingen.
Ik maakte een grote taart en stopte daarin het cadeau (een boek, want ze houdt
van lezen). Daarbij dus ook nog een gedicht. Was wel leuk!
Surprise voor Young -
taart
Surprise voor mij -
Chinees schaakbord
Hoogtepunt 6: Duitse avond. Dit is voor mij waarschijnlijk
wel het belangrijkste hoogtepunt. Ik organiseerde namelijk deze avond. En wat
begon als een heel onschuldige toneelavond, werd uiteindelijk een heel groot
kerstfeest Ik ben dus verantwoordelijk voor de Duitse avond. Met deze
studenten hadden we twee toneelstukken voorbereid: Assepoester voor het eerste
en tweede jaar en een Kersttoneel voor het derde en vierde. Deze toneelstukken
zouden worden opgedragen op de kerstavond. Toen kwam er ook een delegatie van
de hoofdcampus, zij zouden ook een toneel spelen: de Regenboogvis. Ik had de
studenten ook beloofd Weihnachtsplätzchen (Duitse kerstkoekjes) en Glühwein te
maken. Ik had wel niet gedacht dat er bijna 300 man zou komen
De laatste twee weken
voor deze avond waren een beetje hectisch: bijna elke dag besprekingen,
allerlei dingen regelen, elke avond de toneelstukken repeteren, Maar we
hadden wel plezier! Bijvoorbeeld: bij Assepoester werd de rol van Assepoester
gespeeld door een mollige, mannelijke Chinees en de prins was een mooie,
vrouwelijke Chinees. Het was best hilarisch.
De kerstavond was op
donderdag en op woensdag zou ik de koekjes en Glühwein maken. Ik had
dinsdagavond/-nacht nog het deeg gemaakt, ik stond vroeg op om de eerste lading
al te kunnen maken en vanaf 9u15 kwamen er steeds verschillende studenten om te
helpen. Op het einde van de dag hadden we maar liefst 800 koekjes gebakken en
voorzien van glazuur! Daarbij komt nog eens bijna 18 liter Glühwein! Het was
een lange dag, maar het was gelukt
Donderdag was natuurlijk van s ochtends tot s avonds constant heen en weer
lopen, maar ik was echt heel blij met het resultaat. De studenten deden het
geweldig! Iedereen was ook heel blij met de koekjes en zo; ze vonden het
lekker! Op het einde van de avond kregen Sarah en ik nog een geschenk van de
Duitse afdeling: de lelijkste muts en handschoenen die je ooit gezien hebt
Mijn ouders konden het al eens zien op Skype en lagen plat van het lachen;
misschien verschijnt er ook ooit wel een foto op mijn blog
Koekjes maken:
Glühwein:
Die dag vierden de
Chinezen ook het winterfeest. Het schijnt best een belangrijke feestdag te
zijn. Op die dag moet je Jiaozi eten, anders vallen je oren af van de kou (of
zoiets) Na de opkuis gingen we dan met enkele studenten nog Jiaozi eten. Ik
wou het risico niet lopen.
En jawel, het is me gelukt om weer zo lang te wachten om
mijn blog aan te passen. Echt niet omdat ik niet wil, maar omdat ik meestal zo
blij ben dat ik eindelijk kan gaan slapen, dat ik dan voor slapen kies i.p.v.
mijn blog aanvullen. Aangezien het zo lang geduurd heeft, wordt het een heel
lang bericht. Ik probeerde de fotos er wat tussen te zetten zodat er meer
afwisseling is, maar alle begrip als je ergens in het midden in slaap valt en
dus niet aan het einde geraakt !
Er is dus weer heel veel gebeurd, maar te veel om alles te
vertellen. Het meeste ben ik trouwens al vergeten. Het wordt dus een
blogbericht met de hoogtepunten.
Te beginnen met het verlengd weekend Beijing. Om de een of
andere reden had ik het idee dat het in Beijing warmer ging zijn dan hier, maar
dat was dus maar een stom idee. Het was er nog een pak kouder! Bij aankomst op
donderdagavond maakten we nog een behoorlijk lange wandeling. Fons ging ons een
leuke wijk laten zien. Bij aankomst bleek deze wijk helemaal niet meer bestaan;
het was een groot bouwwerf. Tja, China staat niet stil!
s Nachts heb ik amper geslapen. Ik had het zo koud Ook
Sarah lag te rillen. Vreemd, want de jongens hadden er geen last van Op
vrijdag heeft het een hele dag gesneeuwd. En ja, het was koud. We gingen naar
de zoo, want onze leerkracht had gezegd dat we dat niet op zaterdag of zondag
mochten doen, wegens te veel volk. Normaal moet je aanschuiven en kom je
slechts voetje voor voetje vooruit; nu was er niemand Ik denk dat we maximum
10 man zijn tegengekomen. Met dank aan de sneeuw! De pandas waren wel eens
leuk om te zien. Daarna gingen we nog naar de reptielen kijken. De rest van de
zoo deden we niet omdat Fons zei dat de dieren er echt niet gezond uitzien en
van de ene kant van hun kooi naar de andere lopen. En och, ik ben toch niet zo
zot van dieren
Panda's:
s Avonds hadden we met Jeroen en Renée afgesproken (2
Nederlandse klasgenoten van Antwerpen). Renée moest er optreden in een bar. Was
wel gezellig, maar ik was eigenlijk behoorlijk snel al moe. Maar toch werd het
weer behoorlijk laat. Het is wel eens fijn geen avondklok te hebben! Voor ik
ging slapen, trok ik nog wat extra kleren aan en we lieten ook de airco op 20
graden staan: het werd een goede nacht zonder trillen.
Optreden Renée
Bar Beijing
Voor de rest van het weekend was het eigenlijk de bedoeling
dat Sarah enkele dingen zou bezoeken in Beijing, maar uiteindelijk hebben we
een weekend lopen winkelen Sarah had een jas nodig en we wouden ook
kerstcadeautjes kopen zodat we die op zondag nog konden opsturen. Het is namelijk
goedkoper vanuit Beijing. Het winkelen was ook wel een belevenis. Alle
verkopers vallen je lastig en willen je erop leggen. Als ze dan merken dat je Chinees praat en
best wel weet dat ze een veel te hoge prijs aanrekenen, zijn ze iets minder
enthousiast.
Hotpot in Beijing (soort Chinese fondue)
Ik kon er niet aan weerstaan
Zaterdagavond gingen we nog naar een acrobatenshow kijken.
Alles leek zo maar heel nipt goed te gaan; dat maakte het wel spannend
Op zondag gingen we Peking eend eten in een wat duurder
restaurant. Het was het wel waard, want de eend was echt heel lekker, maar ik
had zo weinig honger. Ze hadden nog andere gerechten besteld, maar daar heb ik
niet van gegeten. Zonde van het geld
Het was de bedoeling dat we daarna nog naar de post zouden
gaan om onze geschenken te versturen, maar er bleek geen tijd meer.
Uiteindelijk moesten we letterlijk lopen voor onze trein en die hebben we dan
ook nog, echt heel nipt, gemist! Een half uur wachten op de volgende en op die
konden we dan niet zitten.
De cadeaus probeerden we de volgende dag hier in het
postkantoor, maar het was zon gedoe. Ik had alles mooi ingepakt en ik moest
alles openmaken. Ik had een kerstboom op de doos getekend en daardoor kon het
niet worden verzonden Na een paar dagen te hebben geprobeerd besloot ik dan
maar om geen pakjes op te sturen. Wel jammer, maar goed Vooral jammer voor
Sarah, want zij liep dus een heel weekend inkopen te doen voor niets eigenlijk.
Zo, dat was hoogtepunt 1. Hoogtepunt 2 is waarschijnlijk het
maken van de jiaozi. Jiaozi zijn een soort deegzakjes met vulling. De docenten
kwamen op woensdagochtend bij ons thuis en we vouwden samen de deegzakjes. Onze
ene leerkracht (Wang) zei dat we het heel goed deden (doet ze ook tijdens de les) en
de andere leerkracht (Song) zei dat we bij de tweede lading niet meer mochten helpen,
want dat ze door ons niet lekker smaakten En ook zij doet zo tijdens de les.
Was wel grappig. Daarna hebben we ze allemaal samen opgegeten.
Wang
Song
Hoogtepunt 3 was waarschijnlijk nog ergens tussendoor, maar
ben al vergeten wanneer precies. We gingen naar een Wushu school ergens in the
middle of nowhere. Het was er echt zo verlaten, platteland en dan plots zon
heel modern gebouw: een wushu-school (Chinese gevechtssport). Fons en Joel
deden namelijk mee aan een wedstrijd. De bus vertrok om 6u s ochtends Was wel
leuk om te zien, maar als zij niet aan de beurt waren, was het soms wel een
beetje saai. Mijn opdracht was om alles te filmen. Ik heb er dus eigenlijk ook
niet zoveel van gezien, want filmen en kijken tegelijk is best moeilijk. In de namiddag ging ik met Sarah en Young naar
de stad waar we pizza aten. Voor de eerste keer sinds ik hier ben! We gingen
naar de Pizzahut. Het was heel erg duur en eigenlijk helemaal niet zo lekker.
