Nu is het pas lang geleden! Het was superdruk en het zal
eigenlijk alleen maar drukker worden.
Het is niet zozeer dat we veel weggaan of zo, maar toch zit de agenda telkens
vol. Ik ben hele dagen van s ochtends tot s avonds bezig.
Eigenlijk is het wel jammer dat hier zo weinig te doen is. Het leven speelt
zich zo grotendeels op de campus af en het wordt een beetje saai soms. Met de
studenten is er wel altijd iets te beleven, hoor, maar het zou wel fijn ook
eens iets echt te doen. Als ik zoiets tegen een Chinees zeg, dan kijkt die je
heel verwonderd aan en zegt: Maar we kunnen toch gaan eten?!. Gaan eten kan
je hier inderdaad. Als je eens iets echt wil doen, moet je eerst een uur en
half op een bus zitten
Eigenlijk moet ik al bijna drie weken terug gaan: de verjaardag
van Sarah. Ze was jarig op vrijdag en toen gingen we met Fons, Martin en
Stefanie naar een restaurant hier in de buurt waar je ook Peking eend kan eten.
De Peking eend vond ik heel lekker, maar de rest viel behoorlijk tegen vond ik.
En het was nog behoorlijk duur ook. Op zaterdag wouden we het dan met de
anderen vieren (vrijdag is een te drukke dag voor Sarah met zowel Chinese als
Duitse lessen). Het eerste probleem was al dat de studenten niet binnen mogen.
Als we haar verjaardag buiten school zouden vieren, dan moesten we weer om
22u30 thuis zijn. Dus we besloten om s middags met de studenten te gaan eten
en s avonds zouden we het thuis vieren met de anderen docenten.
Het eten s middags was eigenlijk best gezellig. We waren in totaal met 10, dus
er was echt heel veel eten! Ook s avonds was het tof. Jeroen, een jongen
waarmee ik samen studeerde, was ook naar Tianjin gekomen. Hij studeert nu in
Beijing voor een jaar. Het was wel leuk hem terug te zien.
Fons en ik hadden vrijdagnamiddag taarten gemaakt: een appeltaart en een
bananencake. Normaal is Sarah hier de persoon die alles bakt en voor recepten
en zo zorgt, maar we deden het met twee en de taarten vielen in de smaak!
Weet trouwens niet of ik al vermeldde dat we een oven kochten. Hij is best
groot; handig!
Op zondag gaven we dan Jeroen nog een korte rondleiding in Tianjin en zetten
hem af aan het station
Een week later kregen we een uitnodiging van het Duitse
departement voor iets. Ik zeg iets omdat eigenlijk niemand echt wist wat het
was. Mijn studenten noemden het een feestje, het secretariaat noemde het een
culturele bijeenkomst. Op voorhand moesten we bij Frau Tang gaan, want de
school had eten besteld en dat konden we daar samen opeten. Dat eten was nog
best lekker!
De avond zelf bleek een soort wedstrijd zijn van en voor de studenten uit het
eerste jaar. De departementen van Frans, Duits, Russisch en Spaans moesten
tegen elkaar strijden: liedjes zingen, quiz, toneel, Het was hilarisch
Niemand kon er eigenlijk echt veel van, veel was niet goed voorbereid en er
liep heel veel mis. Maar het was echt wel leuk. Toen we aankwamen werden Sarah
en ik naar onze plaats geleid, op de eerste twee rijen en toen de activiteiten
eindelijk begonnen (een half uur te laat) werden alle docenten afgeroepen die
er waren en moesten we rechtstaan en zwaaien. Vond ik al beetje raar.
Het Duitse departement was veruit het beste; ze waren het enige departement dat
ook werkelijk moeite deed om Duits te praten. Bij de anderen was het bijna
allemaal Engels. Op het einde werden Sarah en ik op het podium geroepen om de
studenten een soort certificaat te geven. Daar was ik niet op voorbereid, maar
goed, we zullen er maar aan wennen.
Ondertussen heb ik mijn studenten een tussenexamen gegeven.
Het was niet zo leuk eigenlijk. Ben nog nooit boos geweest of hen, zelfs niet
een beetje; maar nu hebben ze me wel boos gekregen. Voor de test begon, zei ik
dat ze geen gsm en geen woordenboek mochten gebruiken. Afkijken mag natuurlijk
ook niet. Dat leek me logisch. Maar voor die Chinezen is het dus helemaal niet
logisch. Ik heb zoveel gsms gewoon afgepakt, zelfs 2 digitale woordenboeken.
Het aantal studenten dat afkeek, was zelfs niet op 5 handen te tellen.
Vreselijk 1 jongen waarschuwde ik 3 keer dat hij moest ophouden. Uiteindelijk
vroeg ik hem vooraan te komen zitten. Hij weigerde. Ik zei dat hij een keuze
had: vooraan zitten of een 0. Hij koos de 0 Heb hem dan maar de klas uitgezet.
Deze jongen moet dit vak al voor de tweede keer doen. Ik begrijp het niet.
Ik had het examen echt niet moeilijk gemaakt. Ze kregen een liedje waarin ze
woordjes moeten invullen, 2 luisterteksten met enkele vragen en dan een
kruiswoordraadsel met geziene woordenschat. Een derde is erin geslaagd een
onvoldoende te halen. Triestig
Ondertussen kregen ze al een grote preek en over hoe er bij ons met valsspelers
wordt omgegaan. Ik hoop dat ik een beetje kon doordringen.
Ik moest nu wel al mijn eindexamen indienen. Ik heb twee verschillende. Zo kan
ik buren een verschillend examen geven. Waar de ene persoon B moet invullen,
moet de buurman of vrouw A invullen. Ik vrees dat het tot een pak meer
onvoldoendes zal leiden, maar kan niet tegen valsspelen
Sarah had haar studenten van het eerste jaar ook een test
gegeven. Wat die niet allemaal hebben opgeschreven. Het zou niet mogen, maar
bij het verbeteren hebben we toch wel veel plezier gehad!
Gisteren kreeg ik ook mijn eerste les Chinees schaken. Ik
ging eerst met mijn studente (Claudia) hotpot eten (een soort fondue). We
kregen de menukaart en ze bleef maar vragen of ik dit en dat al gegeten had.
Telkens zei ik dat ik het niet wist of dat ik het nog niet at en toen bestelde
ze het en zei dat ik eens moest proberen. Het resultaat: veel te veel eten!
Maar wel lekker.
Daarna gingen we naar het theehuisje op de campus en speelden we schaak.
Ik word trouwens steeds Chinezer: ik kocht nu ook een
theefles en loop daar nu mee rond zoals alle Chinezen. Eigenlijk drink ik niet
graag thee, maar ik drink wel heel graag melkthee! En nog het liefst van al
chocolademelkthee. Dat doe ik dus in mijn fles en dan neem ik die mee naar de
les.
Het Chinees gaat jammer genoeg niet vooruit het zoals het
zou moeten. Ik heb te weinig tijd om mijn woordenschat uit te bereiden. Ik
begrijp wel alles steeds beter en met mijn eigen woorden maak ik me wel
verstaanbaar, maar het is niet voldoende. Voor ik ga slapen, lees ik wat, maar
dan ben ik eigenlijk te lui om de karakters op te zoeken doe ik niet ken. En
als je dat niet doen, leer je natuurlijk niet zo super veel bij.
De lessen worden wel steeds leuker. De docenten merken dat
de boeken wat te eenvoudig zijn en we het niet altijd zo leuk vinden, dus dan
beginnen we vragen te stellen en wordt het eigenlijk een verteluurtje. Vorige
week had ze fotos van haar familie meegebracht en dan ging het daarover. Haar
man werkt al 7 jaar in Madagascar en ze ziet hem maar 2 keer in een jaar. Ze
hebben een zoontje van 2 en het zoontje heeft zijn vader niet zo graag en noemt
hem nonkel. Vreemd
We vertelden haar ook het verhaal van sinterklaas. Martin en Sarah maakten een
tekening op het bord terwijl Fons en ik vertelden. Was wel leuk.
Deze week mogen we allemaal een foto meenemen en dan het verhaal errond
vertellen. Klinkt wel leuk! Onze andere leerkracht heeft ons ook gevraagd om
een artikel voor de schoolkrant te schrijven.
Ik ga het hierbij laten, want ik heb nog werk voor mijn
Duitse les van morgen. Het thema is eten! Het wordt wel alweer een hele drukke
week. Dinsdag heb ik bijvoorbeeld van 8u20 tot 19u30 les! Een klein beetje te
veel van het goede, maar het zij zo. Nog enkele weken en het is vakantie!
O ja, volgend weekend gaan we naar Peking (vertrek
donderdagavond, terug zondagavond). Kijk ik wel naar uit! Sarah en Martin waren
er nog niet, dus die moeten nog veel bezoeken. Ik weet niet of ik alles zal
meedoen, want ik moet het dan in januari opnieuw zien met mijn ouders. Maar we
zien wel. Anders dool ik wel een beetje door de straten van Beijing. Is wel een
leuke stad!
Tot de volgende! Hopelijk duurt het nu zo lang niet!
De tekening van Martin en Sarah
De taarten die Fons en ik gemaakt hadden
Ter illustratie van eten in China: het etentje voor de
verjaardag van Sarah (heel veel eten in het midden van de tafel)
