Op 2 juli kwamen we doodmoe aan na een lange treinreis en op
3 juli hadden we s avonds ons afscheidsfeestje (voor een reisverslagje, zie
volgende bericht). Een hele dag voorbereiden dus Ondertussen ook nog dozen in
orde maken om op te sturen naar België. Het was enorm druk!
Het feestje s avonds was wel leuk. Fijn om de studenten nog eens te zien en
afscheid te kunnen nemen. Een van mijn klassen had een boek gemaakt met op elke
pagina een foto van een student. Daar had de student dan een boodschap bij
geschreven. Was behoorlijk ontroerd
4 juli had ik dan examentoezicht (examen van Sarah).
Nu is elke dag heel veel afscheid nemen. Ons huis is een puinhoop omdat we
volop aan het inpakken zijn en nog veel over hebben van het feestje en zo. Sommige
dingen proberen we nog door te verkopen of geven we weg. Gisteren vertrokken
ook enkele van de buitenlandse docenten. Jammer, jammer, maar het hoort er nu
eenmaal bij.
Normaal vertrokken we vandaag naar de zee, maar we zijn beiden te moe en
geraken niet door het werk dat nog moet gebeuren. Nu ongeveer klaar.
Morgen vertrekken we naar Peking tot 9 juli, ik zie wel of we tussendoor nog
eens naar zee kunnen.
De studenten uit het eerste jaar hebben nu een
legeropleiding voor 2 weken. Ze kwamen rechtstreeks na de opleiding. Dit is nog
maar de helft
Derde jaar
Dit zal waarschijnlijk mijn laatste bericht zijn
Dit jaar is voorbijgevlogen! Het was soms met ups en downs, maar ik zal het
hier serieus missen!
Ondertussen
al enkele dagen terug van Binnen-Mongolië en tussen het inpakken door probeer
ik een kort verslagje te schrijven.
Toen
we vertrokken was het net een best belangrijke feestdag in China: het
Drakenbootfestival. Op deze dag herdenkt men een dichter/staatsman die in
ongenade was gevallen bij de keizer en dan maar in de rivier sprong om zich te
verdrinken. Mensen gingen hem zoeken in hun bootjes en gooiden rijst in de
rivier om de aandacht van de vissen af te leiden van de dichter
Op deze dag worden dan ook zongzi gegeten, dit is rijst met bv. Vlees
gestoomd in bananenbladeren. Heel lekker! Onze Ayi had ons er enkele gegeven en
dat werd dan ook ons ontbijt op weg naar het station.
Daar
begon het al goed: ik wou nog wat vochtige doekjes kopen, liep het trapje van
de winkel af, wou terug naar beneden en viel Toen vertrok ik dus naar
Binnen-Mongolië met een hele pijnlijke arm Elk uur werd het blauwer en dikker.
Kon 4 dagen niets deftigs vastnemen. Maar goed, ook dat hebben we overleefd.
De
trein viel best mee, we hadden een bed en we zaten in een best rustige wagon.
Maar het probleem is dat de reis dus 28 uren duurt en je wordt er zo lui van en
steeds meer moe De eerste dagen na aankomst moesten we dus wel wat bekomen.
Zie eens hoe comfortabel
Hieronder
zie je een kaartje van de route die we ongeveer hebben afgelegd, in totaal iets
meer dan 2000km. We zaten dus heel dicht bij de grens van Mongolië en Rusland.
Bij
aankomst in Hailaer werd al snel duidelijk dat het toch een speciaal stadje is.
Alle gebouwen hebben een andere kleur, met torentjes op de daken en zo. Heel
veel apotheken en internetbars. Heel veel winkels waar deuren worden gemaakt. We
kwamen s avonds aan, dus de eerste dag deden we niet zoveel meer. Even
rondlopen in het stadje en vroeg in bed. Hoewel we dus zo goed als 28uren op
een bed hadden gelegen, waren we doodop. Bij het verkennen van het stadje werd
ook duidelijk dat ze daar helemaal niet gewoon zijn om buitenlanders te zien.
We werden overal aangestaard en nageroepen. Zucht
Hailaer
De
tweede dag vroegen we aan het hotel om ons wat te helpen met de planning, maar
die keken ons maar raar aan. We vonden nergens iets dat leek op toeristische
dienst of zo, niemand wist ons te zeggen welke bussen waar naartoe gingen en
welke bus nodig was om daar te geraken waar we wouden geraken. We liepen daar dus maar een beetje verloren.
Na een beetje een verloren dag gingen we naar een internetbar en zochten toch
naar een reisbureau in de buurt. Maar
ook zei konden ons niet zeggen welke bus we zouden moeten nemen Ze konden ons
wel een tour aanbieden. Aangezien iedereen ons had gewaarschuwd dat het alleen
heel moeilijk ging worden, hebben we toch maar besloten om met de tour mee te
gaan. We hadden wel nog 2 nachten in het hotel, dus we konden pas na 3 dagen
vertrekken. Maar goed, het klonk goed:
een tour van 4 dagen met in totaal 5 personen voor 1450 RMB, of ongeveer 180
euro.
Dat
was nog zoiets, voor we vertrokken wouden Sarah en ik voldoende geld afhalen
(want we hadden gelezen dat er in dat deel geen McDonalds is en geen banken
waar je met een buitenlandse kaart geld kan afhalen), maar de kaart van Sarah
deed het niet. Ze liet dus haar moeder naar de bank bellen en zo, maar die
zeiden dat er niets aan de hand was. Allemaal een heel bijzonder verhaal, maar
het kwam er dus op neer dat ik de hele tour voor ons twee betaalde waarna ik
ook geen geld meer had. Toen ik geld wou afhalen, bleek mijn visa het niet te
doen. Dus lichte paniek, want we hadden nog amper geld om te eten! We vroegen
iemand hier in Dagang om wat geld op onze Chinese rekening te storten, maar we
durfden niet te veel vragen natuurlijk. De 2 dagen die we dus nog vast zaten in
Hailaer moesten we heel zuinig leven. Veel hebben we ook eigenlijk niet gedaan.
Beetje van de zon genoten, enkele dingen bezocht, een halve dag verloren met
het zoeken naar een museum dat zelfs de inwoners niet kenden, enz.
Hailaer vogelpark
Hailaer
- vogelpark
Bizar even pauzeren in het midden van de weg
Bizar toilet voor rolstoelpatiënten
Hailaer museum: typisch tentje uit Binnen-Mongolië
Hailaer museum: jas voor in de winter, het wordt hier
namelijk enorm koud!
Hailaer noedels met rundsvlees. In dit restaurantje gingen
we bijna elke dag eten.
Dan
was de dag van de tour eindelijk aangebroken: prachtig weer, maar we waren wel
nog steeds niet aan geld geraakt. Nog enkele bijkomende problemen: ze zouden
ons komen afhalen aan het hotel, maar dat klopte niet, we moesten naar het
station. We zouden met 5 personen zijn, klopt niet, we waren met 30. Het is
waarschijnlijk moeilijk voor te stellen, maar met 30 nieuwsgierige Chinezen is
het echt niet zo fijn De gids sprak ook door een micro, waardoor ik er niets
van begreep. Was jammer De tour op zich was wel in orde. Hele mooi plekken
gezien, ik zat zelfs op een paard! Er moest wel iemand bijzitten, ik durfde
echt niet alleen Die man probeerde af en toe het paard wat sneller te laten
gaan, maar ik smeekte hem gewoon te stappen
Station Hailaer, prachtig weer
Kijk eens hoe blij ik was op dat paard te zitten en kijk
eens hoe goed die man mij vasthield
Omdat
we zo dicht bij de Russische grens waren, dacht iedereen dat we Russen waren.
Soms hoorden we hen zo raden van waar we kwamen, ze dachten toch dat we geen
Chinees begrepen. Was wel grappig. Het was wel vervelend dat je overal hoorde
dat ze over je bezig waren. Als we een Russische winkel binnengingen, begonnen
ze in het Russisch tegen ons te ratelen. Ze zagen gelukkig al snel aan ons
gezicht dat het de verkeerde taal was
Een
van de activiteiten is dat we naar de grenspoort tussen China en Rusland zouden
gaan. Daar is zon heel park rond gemaakt en zo. Dus Sarah en ik willen daar
binnen gaan, komt zon legerman op ons afgelopen, al roepend: Buitenlanders!
Buitenlanders! Alsof hij alarm wou slaan. Bleek dat buitenlanders daar niet
binnen mogen. Onze gids stond er wat ongemakkelijk bij te lachen, Sarah en ik
met onze mond vol tanden 2uur moesten we wachten in een hete bus (het was die
dag echt ongelooflijk warm)
Dag
3 en 4 was dan met een andere groep, dan waren we inderdaad met 5. En een
nieuwe, hele enthousiaste gids. Wel met een oudere man en vrouw die eigenlijk
heel vervelend was. Ze waren TE enthousiast. Ze wouden ook van elke bloempje
een foto maken. We waren in een berkenbos en ze maakte echt van elke boom een
foto, zonder overdrijven! Weet je wel hoe lang dat duurt!
Groepsfoto in het bos En ja, ik had mijn buik wat meer
mogen intrekken
Dag
3 en 4 waren vooral in bossen, waar héél veel muggen zitten die rare
muggenbeten nalaten! Onderweg heel veel mooie dingen gezien en zo, maar ik ga
niet al te veel meer vertellen, ik laat jullie gewoon wat fotos zien!
O,
er is toch nog 1 ding dat ik echt moet vertellen over de reis. De eerste avond
met de tourgroep had de gids ons overtuigd om naar een optreden te gaan s
avonds. Daar hadden we nog best wat geld voor betaald, want de show en het eten
is heel goed. Toen we daar aankwamen, was het eten helemaal niet goed. Alles
was koud. En de show, tja Het waren Russische meisjes die precies steeds
minder kleren aanhadden en ja hoor, op het einde kwam een vrouw in een leren
politiepak het podium op en deed een striptease-act Sarah en ik kwamen niet
meer bij van het lachen! Enkele mensen vooral vrouwen verlieten de zaal
De straat van ons hotel de laatste nacht. Het ziet er wat
griezelig uit, maar het hotel was heel leuk en apart
Eerguna
Eerguna
Eerguna daar komt regen!
Eerguna een toilet onderweg. Van hieruit ziet het er best
ok uit, maar amai wat je daar aantrof Eronder was gewoon een put met de inhoud
van de laatste 10 jaar
Eerguna
Eerguna
Eerguna
Eerguna -
bloempje
Deze foto wou ik toch ook nog even tonen. Op de terugweg was
het ons niet gelukt om een bed te verkrijgen, dus we hadden een stoel 28uren hé!
Het was een beetje de hel. Zoals je hier ziet zoekt iedereen s nachts maar een
plaats waar hij plaats kan vinden; vaak op de grond dus Hier werd het al
ochtend en valt het dus mee, maar s nachts is het wel best erg
