Inhoud blog

	Woensdag keer ik terug !
	02/08/2006 Terug
	17/07/2006 in België
	06/07/2006 In Argentinie
	05/07/2006 We zijn bijna terug...

Archief per week

	09/09-15/09 2013
	31/07-06/08 2006
	17/07-23/07 2006
	03/07-09/07 2006
	26/06-02/07 2006
	19/06-25/06 2006
	12/06-18/06 2006
	05/06-11/06 2006
	29/05-04/06 2006
	22/05-28/05 2006
	15/05-21/05 2006
	08/05-14/05 2006
	01/05-07/05 2006
	24/04-30/04 2006
	17/04-23/04 2006
	10/04-16/04 2006
	03/04-09/04 2006
	27/03-02/04 2006
	20/03-26/03 2006
	13/03-19/03 2006
	06/03-12/03 2006
	27/02-05/03 2006
	20/02-26/02 2006
	13/02-19/02 2006
	26/09-02/10 2005

Zoeken in blog

Sofia in Paraguay

Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013)
2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !

30-05-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

30/05/2006 Terug uit de woestijn

Na 4 dagen in een 4x4 door zand te stuiven en te genieten van ongelooflijke landschappen... zijn we heelhuids terug in Uyuni. Daarnet een lekker goeie douche genomen... was spijtig genoeg allesbehalve warm... maar 't heeft toch deugd gedaan.
De 4-daagse was schitterend. Een landschap compleet verlaten... alsof je door een bergachtige woestijn rijdt... met hier en daar verspreidt groene stukken met lama's of 1 van hun soortgenoten.
Ik vertel er later wel nog meer over
Morgen gaan we naar Sucre.
Groetje
Sofie

30-05-2006 om 23:36 geschreven door Sofia

26-05-2006

26/05/2006 We zijn er geraakt

Momenteel zit ik in een dorpje genaamd Oruro te wachten op mijn trein.
De weg hiernaartoe is een grote hoogvlatke... bestaande uit een hele egale bruin-gele kleur... na 4 u staren moet ik toch wel zeggen dat het een beetje eentonig begon te worden.
Toen we Oruro binnenreden leek het echt of we in de een of andere woestijnstad binnenreden... maar eens hier valt het eigenlijk best mee. Een heel leuk dorpje.
En nog veel leuker... er waren geen wegblokkades... er waren nog tickets voor de trein... en onze plek in het hostal van Uyuni is al gereseveerd... wat wil een mens nog meer.
Als alles goed gaat gaan we morgen vertrekken op een 4-daagse tocht door het uiterste zuidwesten van Bolivië... een plek met uitgedroogde zoutmeren , een zouthotel... en naar het schijnt adembenemende meren. We gaan er van genieten!
Je kan wel bedenken... in een verlaten hoogvlakte waar amper mensen wonen is de kans om internet te vinden wel heel klein... gene paniek dus in België als jullie een tijdje niks horen he...

26-05-2006 om 20:01 geschreven door Sofia

25-05-2006

25/04/2006 Laatste dagje La Paz

Vanavond onze laatste nacht in La Paz... we gaan ervan genieten.
Vandaag zijn we naar de ruines van Tihuanaca gaan kijken... het volk dat rond het titicacmeer leefde voor de komst van de incas.
Superinteressant was het...bovendien hadden we een toffe gidse die veel uitleg gaf.

Morgen gaan we als alles goed gaat naar Oruro... en dan verder naar Uyuni... waar de zoutmeren zijn.
Er zijn geruchten van stakingen en wegblokkades... dus niks is zeker... maar we zullen zien he... tot nog toe hebben we al altijd chance gehad...

25-05-2006 om 23:19 geschreven door Sofia

24-05-2006

24/05/2006 van het Titicacameer tot La Paz

Gisterennacht teruggekomen uit Copacobana... het stadje aan de rand van het Titicacameer...

Het titicacameer is immens... blijkbaar is het niet het hoogste... maar het grootste hoogste... het hoogste dat nog bevaarbaar zou zijn... en inderdaad... die 2 dingen kloppen wel... 3800m en ongelooflijk veel vierkante meters groot...

De busrit van La Paz naar Copacobana was adembenemend... het is wel degelijk ongelooflijk logisch dat het "alti plano" heet...
je zit op 4000 meter hoogte...
en rond je zie je vlakte vlakte vlakte...
met heel ver ergens bergen te bekennen... (met dan nog wel witte toppen)
vreemd idee...
we hadden zelfs een discussie of de andes nu een oud of een nieuw gebergte zou zijn... want op de altiplano lijkt het vooral oud... allemaal mooi afgeronde toppen... maar ik denk toch dat mijn ex-aardrijkskunde leerkracht de andes toch nieuw vond...
het licht is er ook ongelooflijk fel. Als je zonder zonnebril rondkijkt moet je na een tijdje gewoon je ogen toedoen... er is er precies gewoon te veel van... gelukkig heb ik in Asuncion op straat van de een of andere straatventer mij zo'n exemplaar aangeschaft...

op die vlakte staan bovendien... overal verspreid... kleine huisjes... niet logisch geordend volgens straten of wijken... maar precies gewoon kriskras door elkaar... alsof iemand dacht... wel hier zou mijn huisje wel mooi staan... en het daar dan maar bouwde...
Welja... het leek zou... binnenin zal er wel iets van structuur of logica in zitten...

na een goeie 2 uur waren we al aan het Titcacameer... daar leek het al immens groot... en achteraf bleek dat het om een mini-uitlopertje ging...

een boottocht en 1.5 u bussen later waren we in Copacobana...
met veel geluk net de laatste boot naar het Isla del Sol genomen...
1,5uur op het dak van een bootje.. je zit in de brandende zon... gekleed als een moufflon... muts, wanten, alles in... te bibberen van de koud... vreemd gevoel... en achteraf blijkt dan ook nog dat je verbrand bent... nog vreemder

dan kom je uiteindelijk aan op het strandje van Isla del Sol... en voor je doemt een enorme trap op... escalera del inca... 200 meter recht omhoog... met zware rugzak... tot een hoogte van 4000 meter...
mij ging het nog redelijk af... alhoewel ik ook gepuft heb hoor...
maar Anneleen... ik dacht dat ze terplekke zou dood gaan... ze voelde zich al niet goed op de boot... en die superzware inspanning was er echt te veel aan... zo goed als de hoogte haar de eerste dag afging... zo slecht ging het precies de tweede dag.
Even vreesden we voor hoogteziekte... maar de volgende dag bleek dat het gewoon om de combinatie van hoogte met gastroenteritis ging... en dat het dus al veel beter ging eens alles uit de darmen was... gelukkig maar...

we hadden een superkamer... met terrasje en uitzicht op het meer en het isla de la luna... (spijtig genoeg was het die nacht net nieuwe maan... geen maan te zien dus... wel ontelbaar vele sterren)

De volgende dag een zalige wandeling gemaakt over de toppen van het eiland...met langs alle kanten meer meer meer... ongelooflijke uitzichten.
Bovendien heb ik er een supergrappig (en ook wel een beetje pijnlijk) gezichtje aan over gehouden.. precies alsof ik weken ben gaan skieën... alles rood... behalve 2 cirkeltjes rond mijn ogen en een streepje naar mijn oor... verschrikkelijk lelijk... maar we zullen er maar mee lachen... in paraguay zal dat wel bijbruinen hopelijk.

's Avonds teruggekeerd naar Copacobana en de bus terug naar La Paz... was wel een beetje spannend.. zo in de bergen als het toch wel begint te schemeren... maar dan denk ik even aan Tante Lut en Tinne... en hoop dat zij een oogje in het zeil houden... en zie... zonder enig probleem kwamen we gisterennacht terug in La Paz aan...
nog even moeite gehad om een hostel te vinden... maar uiteindelijk heerlijk geslapen.

en by the way... gelukkige verjaardag Astrid!

24-05-2006 om 17:07 geschreven door Sofia

22-05-2006

21/05/2006 Eerste dagje La Paz

La Paz... een echte Andesstad... heeft eigenlijk best wel veel weg van Quito

vandaag hebben we vooral geprobeerd te blijven ademen... en dat gaat eigenlijk heel vreemd... je hebt het gevoel dat je je longen volzuigt met lege lucht... en eigenlijk is dat ook een beetje waar... ik voelde me bij momenten precies zo'n vis die aan het wateroppervlak zuurstof komt slurpen... blurp blurp... een vreemd gevoel

Deze morgen een wandeling gedaan door de vele straatjes met marktjes hier... we hebben een goeie 2 km gewandeld... en ik was bekaf... verschrikkelijk... heb daarna een vol uur gewoon geslapen... ik kon gewoon niet meer... echt een superbizar gevoel.
Deze avond gaat het precies al veel beter... die rode bloedcellen zullen hopelijk allicht goed aan het kweken zijn...

De indrukken van La Paz zijn super... echt zoals ik het me voorgesteld had... alle foto's die ik in de mobiele school al gezien heb en mijn ervaringen in Quito zullen natuurlijk ook wel geholpen hebben...
echt zo weer indigina's op de straten... mooie vrouwen die hard werken... vele kleuren... koloniale gebouwen... kleine straatjes... bergop-bergaf... (die berg valt echt letterlijk op te vatten)...
een andes stad is toch helemaal iets anders dan het vlakke paraguay en asuncion... hier gaat mijn hart toch nog extra naar uit... ik ben hier nog nooit geweest en toch voelt het als thuis komen... fijn...

Morgen vertrekken we naar Lago Titicaca... naar het schijnt het hoogste meer ter wereld... op de grens van Bolivie en Peru... het zou zo'n 400m hoger nog zijn dan hier... nog meer lucht happen dus...
maar we overleven het wel... we doen het lekker op het gemakske.. een beke superslenteren... en af en toe tijd voor een cafe-stop en mensenkijken... dat kan je hier uren doen...

Foto's trekken vind ik hier moeilijk... mensen hebben het echt niet graag... ik vraag het telkens... een veelal zie je toch dat ze het echt liever niet hebben... ik zou het eerlijk gezegd ook niet zo leuk vinden als elke chinees in Leuven een foto van mij wou... een typische Belgische... maar er zijn toch al een paar mooie gelukt...

In tegenstelling tot paraguay stikt het hier wel van de toeristen... de mensen zijn het hier supergewoon... en op sommige plekken zou je bijna denken dat je ergens in Europa zit... al die blanke mensen met bergschoenen en fleece... best wel grappig... weer helemaal anders dan paraguay.

22-05-2006 om 02:21 geschreven door Sofia

21-05-2006

20/05/2006 We zijn er

Eindelijk... we zijn er... ik zit momenteel in het internetcafe van ons hostel de ijle berg-lucht binnen te zuigen.

Het heeft bloed zweet en tranen gekost... en we hebben zelfs een klachtenbrief ingevuld voor het nationale transport instituut van Bolivie tegen TAM... want hoe meer we te weten kwamen over hoe vork in de steel zat, hoe verschrikkelijker het allemaal werd.
Gelukkig waren er ook een aantl vriendelijke mensen... die ons met raad en daad hebben bijgestaan en ons onze rechten hebben uitgelegd.

En toen we ons er eigenlijk bij hadden neergelegd dat we echt pas om 0u00 in La Paz zouden aankomen bleken er 2 plaatsjes onbezet te zijn gebleven op de vlucht van 19u30... met tussenstop weliswaar... maar om 22u00 waar we hier!

Dan door een supervriendelijke taxi-chauffeur naar ons hotel gebracht...
mijn internetreservatie was goed toegekomen en we werden zelfs verwelkomd met Sofie? (eerlijk gezegd ik had het niet verstaan, maar kom... wie verwacht nu ook zoiets)

Ons kamertje valt supergoed mee... we zitten pal in het centrum... dicht bij alles... en onder ons hotel is een cultureel centrum met deze avond net salsa-dansavond... volop sfeer dus... fijn fijn fijn...

we hebben uit de verte de bergen al gezien... zo in het donker valt dat niet zo op... morgen zal het des te indrukwekkender zijn.

tot nog toe nog geen last van hoogteziekte... bij aankomst even echt heel actief lucht naar binnen moeten zuigen... maar momenteel zitten we terug een heel stuk lager... en dat voel je wel...

we gaan nog even genieten en dan ons bedje binnen kruipen... morgen komt een nieuwe dag eraan... vol nieuwe ervaringen... ik kijk er al naar uit.

21-05-2006 om 04:28 geschreven door Sofia

20-05-2006

20/05/2006 Toch al in Santa Cruz

Even vlug laten weten... we zijn in Santa Cruz... alleen gaan we hier wel even langer zijn dan gepland... ons vliegtuig heeft zomaar eventjes 4 uur vertraging door de slechte weersomstandigheden in Buenos Aires... (we snappen het ook niet helemaal wat dat met ons te maken heeft... want da's dus superver van Santa Cruz... maar we veronderstellen maar dat we op het¨vliegtuig als noodzakelijke component van onze reis wachten)

We konden er niet mee lachen... want we moesten hier zoiezo al 5 uur wachten... dat werden er plots 9 dus... en hier in Santa Cruz is de luchthaven een steenworp groot... in nog geen 5 minuten rondslenteren heb je echt alles gezien... vandaar dus maar even internet gezocht.

We hebben wel even geklaagd... want nu komen we maar om 0u00 ten vroegste aan in La Paz... en tegen dat we door de douane zijn en onze bagage hebben... dat gaat nog even duren... en dan moeten we nog aan ons hostel zien te geraken... dat hopelijk tegen dan onze reservatie niet geannuleerd heeft...
gelukkig hebben ze hun best gedaan om een oplossing te zoeken... momenteel staan we op 2 wachtlijsten van andere maatschappijen die een vroegere vlucht hebben... laat ons hopen dat dat iets wordt... alleen lijkt de kans nogal klein.... maar we blijven duimen.
en zoniet zouden ze naar ons hostel bellen en onze taxi betalen...

we zullen zien wat het wordt... hopelijk is dit geen voorbode voor de rest van de reis... we zullen maar hopen dat we in 1 keer alle tegenslagen gehad hebben...

20-05-2006 om 22:34 geschreven door Sofia

19-05-2006

19/05/2006 Fabricio 1 maand oud

Vandaag een superleuk berichtje gekregen van de mama van Fabricio... ' k ga het hier even typen... kwestie van het zeker niet kwijt te raken

HOLA DRA
COMO STAS
SPERO Q STES MUY BIEN
SOY LA MAMA D FABRICIO IVAN
EL CUMPLE 1 MES D NACIMIENTO
STOY RECORDANDO DEL PARTO Y EL ANGEL Q M ACOMPAÑO, QUE SOS VOS:
CON PALABRAS NO BASTA EL GESTO Q ISISTE X NOSOTROS,
NUNK T OLVDAREMOS X MAS LEJOS Q STES:
TE QREMOS MUCHO!!
SONIA Y FABRICIO IVAN

Jullie verstaan er waarschijnlijk niet al te veel van... 't is dan ook SMS-spaans... je moet het uitspreken om te verstaan... maar kort samengevat is het vandaag fabricio's eerste ver-maand-dag. en bedankt ze me nog eens... echt keifijn

Morgen vertrekken we naar Bolivie... het ziet er naar uit dat het leuk gaat worden. Ons eerste hoteletje is al gereserveerd... dus als we morgen om 20u00 van het vliegtuig stappen... weten we al waar naar toe. Da's toch al min of meer een veilig gevoel.
Voor de rest hebben we een soort ideale planning opgesteld... maar we moeten nog zien of dat praktisch gaat lukken... het zal een avontuur worden... maar dat wordt fijn.

Vandaag ook voor de eerste keer erin geslaagd op compleet de verkeerde bus te stappen... nu ja... gelukkig had ik best wel tijd... heb dan maar genoten van het nieuwe onbekende landschap en ben een klein uur later op een bus die wel richting centrum ging overgestapt.... wat normaal in 30-45min gebeurt... heb ik vandaag in 1u30 gedaan... 't is eens iets anders...

Vandaag werd ik uitgenodigd door Zoylo, de baas van de residentes, om iets te gaan eten... ik met mijn compleet naïve kop gewoon "tuurlijk" gezegd...
blijkt nu dat die toch wel een heel klein beetje op meer hoopt...
gelukkig was hij expliciet genoeg dat zelfs ik, met mijn naïve kop die zo'n dingen altijd als laatste doorheb, het toch ook wel begon te snappen...
tsja... wat doe je er mee he... gelukkig mag ik nu 14 dagen weg... laat het maar een beetje bekoelen...

19-05-2006 om 22:06 geschreven door Sofia

17-05-2006

17/05/2006 Dood

Gisteren was ik van wacht en in plaats van op de normale urgencias te staan, stond ik eens op de intensieve zorgen afdeling voor kinderen.
Interessant... maar hard... heel veel verhalen waarvan je denkt...
man man man toch, hoe kan dit gebeuren?

Bij deze gebruik ik jullie even als klankbord

In het eerste bedje lag een kindje van een maand.
Het eerste kindje van een jong koppeltje.
Geel geboren, geel gebleven.
14 dagen lang hoorden de ouders dat gaat wel over, maar toen het kindje plots begon op te zwellen, slechter begon te ademen,... moesten ook de dokters toegeven dat er blijkbaar toch wel iets meer mis was.
Na een paar dagen zoeken en proberen, kwamen ze tot de conclusie dat hun ziekenhuis en hun personeel niet in staat was om dit kind op te knappen en werden mama en papa doorverwezen naar Asunción... de hoofdstad... 350 km verder.
Bussen zijn duur en mensen zijn arm... dus ook dat heeft een tijdje op zich laten wachten.
Uiteindelijk zijn ze een paar dagen terug gearriveerd in ons ziekenhuis.

Het kindje was er erg aan toe,
het ademde slecht,
zag niet alleen geel meer, maar evenzeer asgrauw
een gigantische lever en milt,
een superbroos velletje dat bij het minste kapot gaat en de kracht niet heeft om te herstellen...
Uiteindelijk moest het geïntubeerd worden en kwam het op de IZ terecht.

De mama en de papa hun rijkdommen waren ondertussen compleet uitgeput...
bloedonderzoeken, RX-en, medicatie... in België denk je er nog maar aan en het is er bij wijze van spreken al... hier verloopt dat net iets moeizamer... er was zelfs geen geld om stickertjes te kopen om de kabels van de hartmonitors te bevestigen. Het was dus behelpen.

De dokters en verpleegsters zijn hier zulke problemen gewoon ... en er wordt altijd met man en macht gezocht naar oplossingen, manieren om dingen toch te kunnen laten gebeuren... maar dat vraagt tijd... energie... en lukt ook niet altijd voor iedereen. De dokters zeggen hier dikwijls... het is hier medicina de guerra... geneeskunde onder oorlogsomstandigheden... en eerlijk gezegd denk ik dat ze dikwijls gelijk hebben.

Gisterenavond ging het heel slecht... je zag het eigenlijk zienderogen slechter worden... uiteindelijk heeft zijn hartje het begeven. We hebben nog een hele tijd staan reanimeren, maar het mocht niet baten.

Mijn allereerste reanimatie... en dan op zon kleine spruit... vreemd... op het moment zelf ga je er gewoon voor... en dringt het precies allemaal niet zo hard door... tijdens het reanimeren zie je ook wel hoe je patiëntje reageert en heb je even tijd om je bij het onvermijdelijke neer te leggen...

Maar op het moment dat je 2 ouders voor je hebt, die bij het nieuws ter plekke ineenstorten, gaan er toch wel serieus koude rillingen door je heen...

Het slapen verging me deze nacht niet zo goed...

De dokters denken dat het om een metabole aandoening ging. Dat wil zeggen dat het lichaam van het kindje een bepaalde stof niet kon verwerken of niet kon vormen, waardoor bepaalde processen misliepen. Er bestaan bloedonderzoeken en tests om zo'n dingen op te sporen... alleen kosten die hier handen vol geld... en zijn dergelijke ziekten zeldzaamheden.

Er wordt dus altijd eerst geprobeerd om eerst de meer voorkomende ziekten uit te sluiten, voor men er nog maar aan denkt om mensen tot zo'n uitgaven te dwingen...

maar alles vraagt tijd...

en tijd... daar is er spijtig genoeg soms te kort van.

17-05-2006 om 21:47 geschreven door Sofia

16-05-2006

16/05/2006 VERRASSING

Toen ik deze middag thuis kwam van het ziekenhuis lag er wel iets heel bijzonders klaar voor mij...

een klein papiertje... met daarop... "u hebt post" (in het spaans dan)... helemaal uit België...

RARARA... ik had geen idee wie me ook maar wat had kunnen sturen... spannend spannend... en ik moest verdorie eerst nog terug gaan werken...

Deze namiddag, als het werk op neonato eindelijk gedaan was... dan maar metteen de bus genomen naar San Lorenzo en op zoek gegaan naar het postkantoor... dat bleek uiteindelijk niet zo heel goed verstopt te zijn... gelukkig maar
en inderdaad... daar was post voor mij... niet zomaar post... maar een GIGA-pakket... zelfs in België heb ik nog nooit zo'n grote post gekregen!
Na alle formaliteiten.. handtekeningen... betalingen (jaja... een mens moet hier betalen om zijn eigen post te krijgen)... mocht ik uiteindelijk aanvallen op mijn pak...

je kan niet geloven hoeveel lagen plastiek ze er rond gedaan hadden...
en hoeveel meters plakband die lagen plastic vasthielden...
een echte schatkist...
SUPERLEUK!!!

na veel prutswerk kreeg ik het open en wat vond ik

een keilief kaartje van mijn akabe-medeleiding
tekeningen van mijn gastjes van de AKABE (of dat denk ik toch...)
ongelooflijk veel lekkers uit mijn Belgenlandje... (mensen... die rode zure brede repen... daar verlangde ik al lang naar... !!!)
de FLAIR (supercool!)
een cassette (heb nog geen tijd of machine gevonden om ze te beluisteren)
een akabe-ketting (hangt al rond mijn nek sie... )
en... kinderkousjes...

!!!!!!!!!!! KEIHARD BEDANKT !!!!!!!!!!!!!

Voor de mensen die AKABE niet kennen... gewoon even klikken hieronder en genieten van een prachtige site
naar de site van AKABE

Trouwens... keigrappig nog... ik heb mijn pull van AKABE meegenomen en aangezien het hier 's avonds best koud durft te worden heb ik die dus af en toe aan tijdens mijn wachten... en in het begin zorgde dat voor algemene hilariteit...
AKABE in het spaans wil namelijk zeggen... "ik heb gedaan !!!"
en wanneer zeggen kindjes dat ook alweer... ;-)

Het pakje is bovendien supersnel hier geraakt...
op zondag 8 mei verstuurd... en al op zaterdag 12 mei hier toegekomen... als dat niet snel is!

16-05-2006 om 00:00 geschreven door Sofia

15-05-2006

15/05/2006 Weekend bij Celia

Dit weekend zijn we met Celia naar Pilar getrokken...
een dorpje op de grens met Argentinië... zo'n 300 km ten zuiden van Asunción... (en dat hebben we gevoeld)
waar Celia is opgegroeid... en waar haar familie nog steeds woont

Het was best fijn om samen met haar en haar familie even geen weekendje op het gemak te hebben
Pilar is een echt dorpje... rustig... iedereen kent iedereen... "de hoofdstad van de fiets" (vroeger was er alleen dat als transportmiddel - ondertussen ook bromfietsen en auto's... maar toch nog steeds heeeeel veeel fietsen)... eigenlijk een echte verademing na zoveel tijd de drukte van Asunción...

het was het weekend van de feesten
14 mei de dag van de onafhankelijkheid van Paraguay
15 mei... de paraguayaanse moederdag

en het was ook echt feest... niet alleen voor al die officiële redenen... maar ook gewoon omdat de dochters na een hele tijd niet meer thuis te zijn geweest... eindelijk nog eens in Pilar waren...

we hebben vanalles gedaan... naar een dans- en muziekfestival... naar het plaatselijk defile van alle verenigingen en scholen van Pilar... op familie- en vriendenbezoek...
en daarnaast... superveel gegeten... de ene culinaire verrassing na de andere... best wel fijn... en superlekker!
de papa en mama van Celia... ze kunnen er iets van!

15-05-2006 om 00:00 geschreven door Sofia

12-05-2006

12/05/2006 Internationale dag van de verpleegsters

Vandaag is het de internationale dag van de verpleegster... hier in Paraguay een waar feest... heb het nog nooit meegemaakt in Belgie... maar alleen dat al doet me vermoeden dat het niet echt een heel groot feest is... of toch iet zoals het hier is

al heel de week is gans het ziekenhuis versierd en zitten wij dokters te knutselen voor kadootjes voor ons verpleegster... echt wel fijn... en vandaag was het dan zover... super... echt wel!

Eerst hebben we serieus gevierd op neonato... mijn dienst... gebakjes... koekjes... cola (ik krijg dat hier zodanig dikwijls voorgeschoteld dat ik het zelfs begin te lusten)
daarna naar de mis...
en daarna opnieuw receptie... toastjes... gebakjes... empanadas... kroketten... alles wat een mens kan bedenken...
en daarna... TOMBOLA...
en ik ben zelfs in de prijzen gevallen... een heel setje met verzorgingsproducten... ik heb bijna alles terug zelf weer aan andere mensen kado gedaan. (zo gaat dat hier... eigenlijk wel superfijn... kadootjes geven... kadootjes krijgen... het gebaar telt... wat je geeft is minder belangrijk)

keihard genieten met de mensen waarmee ik hele dagen werk... best wel eens fijn!

12-05-2006 om 00:00 geschreven door Sofia

11-05-2006

11/05/2006 Rapper de rap

Even vlug... vooral geen tijd

Alles blijft goed gaan... ik vind mijn weg op neonato... en ik doe leuke dingen... dus ca va wel

Seffens gaan Anneleen en ik naar de cinema... Los secretos en los montañas... geen enkele zichzelf respecterende man durft die hier te gaan bekijken.. schrik om aanzien te worden als zijnde van de "verkeerde" soort... vreemd...

Dit weekend gaan we met Celia naar haar familie in Pilar... dat zal ook wel weer super worden.

De plannen voor Bolivië zijn ook concreet geworden...
we vertrekken 20 mei... naar La Paz... dan naar het Titicaca-meer... dan een busrit en een treinrit naar het Zuidwestelijk deel waar er zoutmeren zijn en vele andere natuurpracht... dan naar Potosí... naar Sucre... en naar Santa Cruz...
16 dagen is niet veel... maar we gaan er het beste van maken... het wordt superleuk... ik kijk er al ongeloolijk naar uit!

Mama... gelukkige moederkesdag deze zondag!

11-05-2006 om 20:43 geschreven door Sofia

08-05-2006

08/05/2006 Op neonatologie

Vanaf vandaag sta ik op neonatologie.
Vanaf nu sta ik alleen nog op urgencias als ik van wacht ben...

Neonatologie is fijn...

Kindjes uitkleden...
wegen...
velleke bekijken...
pamper verversen... navelstreng verzorgen...
hart en longen luisteren...
BCG-vaccinatie...
voetjes en handjes stempelen (Tante Hilde... doen ze dat in België nog???)

best wel leuk...

volgens dimitri steekt het na een paar dagen tegen... en dat zullen we dan wel weer zien he... maar tot nog toe vind ik het allemaal super

Deze middag heb ik ook ape-chance gehad...
alle R1's hadden examen... de basin van neonato (een hele toffe... Nora) had te veel werk... en er was een keizersnede bezig... en dat kindje moest door iemand worden opgevangen...
ze vroegen of ik dat zag zitten... TUURLIJK...
op mijn allereerste dat op neonato al metteen mogen doen wat ze normaal als grote beloning voor op het einde van je 10 dagen houden... super!

't is zo wel een beetje stress... want je weet toch maar nooit dat het niet begint te ademen.. gelukkig kwam Nora wel even meekijken op het cruciale moment... en dan om te bedenken wat je weer allemaal moet nakijken en in welke volgorde... maar uiteindelijk ging het allemaal best goed...

en nu ik het één keertje gedaan heb.. misschien mag het dan wel nog eens... want ondertussen heb ik "ervaring".. of laat ons hopen dat ze zo denken...