Ik zoek het evenwicht, tussen werk, thuis, huishouden en alles.
Mijn 2 mannetjes zijn thuis, terwijl ik elke week 32 uur werk!
En nee, ik vind het niet erg, soms vragen mensen dit, vind je het erg om te werken, terwijl Roy thuis zit?
Nee ik vind dit niet erg, ik mis een hele boel wel thuis, van Riley, maar verder.. ja ik ben weer even uit huis, maar geniet vervolgens dubbel en dwars van mijn wachtende gezin, waar het eten op tafel staat.
Ik werk voor WNK, een bedrijf met meerdere mogelijkheden, productiewerk, sorteerwerk, groen voorziening, dus meerdere kanten kan ik op, ook hele andere kanten!
Ze hebben zoveel, waar ik wel een toekomst in zie, dan wel niet bij dat bedrijf, het is wel erg ver, maar misschien met een opleiding die ik van hun krijg.
Momenteel is het productiewerk, vandaag bijvoorbeeld t-shirts in pakken, tijd dodend werk, vooral hersen dodend, maar weetje het gaat niet persé om wat ik doe, maar om wat ik ben.
Het is er best gezellig, als je met de juiste mensen om je heen zit, en niet alleen maar hard werkt, maar ook een gesprek aanknoopt, is het houdbaar!
Ik werk, 32 uur in de week, 4x8 dagen, om Maandag, Dinsdag, Donderdag & Vrijdag.
Zal is niet zo wezen, het overkwam mij vandaag dan niet, maar had gekunt..
Maar wat als het wel zo zou zijn? Dan had ik geen eten, en tevens Roy ook niet!
Weet je wat het is...
Tegenwoordig word ALLES duurder, bij de supermarkten, en zelfs zeeman is duurder..
Maar de INKOMSTEN worden niet hoger.. dus wat er gebeurt, te kort..
Voeding, luiers, doekjes, zijn al gauw 15 euro bij elkaar,
gelukkig drinkt Riley minder melk, en krijgt meer echte voeding..
Dus hij eet met de pot mee, normaal kocht ik ELKE week voeding, nu doet hij makkelijk met 1 pot 2 a 3 weken!
Heerlijk zo een kind!
Maar wat een domper, de inkomsten, de uitgaven, het rijst de pan uit!
Geirriteerd ga ik w??r naar de Lidl, en haal boodschappen voor slechts 4 euro, maar wel het goedkoopste van het goedkoopste, en zonder vlees! Want ja, dat is duuuuuhuuuur!
Geld, het maakt niet gelukkig, zeggen ze.. maar als je het niet hebt... BEN IK ONGELUKKIG!!!!
Bijna 9 maanden, net zolang als je in mijn buik hebt gezeten. Bijna.. je zegt mama, maar niet alleen tegen mij, maar ook tegen je papa, tegen de katten, en je konijn.
Je ben 'twee'-eenkennig, papa of mama kunnen nergens heen, zonder dat jij gaat huilen. Of je moet het niet door hebben. Bijv als papa iets moet zien, waar mama mee bezig is, papa moet wegsluipen, zodat jij het niet ziet, kleine dondersteen.
Ook kan je heel goed, net als of doen. Mama die zegt dat je het niet mag, na 3x waarschuwen zet mama je in de box, je hoekje waar je even rust mag vinden. Als je dan iets op de gang hoort, en denkt dat papa komt, ga je huilen. Net alsof mama je hele erge straf geeft, is het de kat maar, dan stop je, en zo door. Ook als mama je de aanspreekt, wat je misschien helemaal niet begrijpt, maar mama legt de situatie uit, je kijkt boos, papa komt in beeld, en jij.. Jij kijkt ineens vrolijk, blij zelfs. En speelt dan heel zoet.. boefje dat je bent.
Je heb een injectie gekregen tegen de nieuwe influenza. (mexicaanse griep.) Je heb er niet echt last van gehad, mama hield je temperatuur wel in de gaten, just for care.
Papa maakt een beetje een moeilijke tijd door, papa heeft contact met een andere mama, de mama van jouw broer Bowie. Het gaat nog stroef, maar papa hoopt dat dat binnenkort veranderd, en hij zijn andere kindje mag zien, en jij jouw grote broer. Jouw grote broer heeft trouwens een zusje, waar hij mee kan spelen, dat is wel heel leuk voor hem h??
Hij is overigens ook gevoelig, net als jij. Jij bent gevoelig voor veranderingen, maar bang ben je niet. Je vind de hond (Dino.) van Oma Claassen leuk, misschien ook wel de hond van Oma Brinkerink. Die is wel wat groter, die heet Keyko, uitgesproken als Kaaiko. Je hebt hem al een keer gezien, maar toen was je nog te klein, Keyko vond jou wel heel leuk trouwens. Hij wou met je knuffelen.
Je bent een mannetje uit duizende, lief, maar ook heel erg ondeugend, je kan ook heel ondeugend lachen, kleine boef!, afgelopen week heb je laten zien, dat je douche erg leuk vond. We wisten het al, maar je bewees het even. Papa had je aangekleed en Mama ging even alleen douchen, jij vond dat schijnbaar niet helemaal nodig, en je tijgerde naar de douche, mama zei nog tegen papa dat jij die drempel die best hoog is niet over kon, papa dacht het zelfde, mama lette even niet op , en pardoes! daar lag je dan, met kleding en al onder de douche op weg naar je eend. Kleine dondersteen!!
Ik ben niet zo snel onzeker, zeker niet in de opvoeding van mijn kind. Ik doe namelijk alles op gevoel, dat doe ik sinds hij net geboren was, op gevoel gaf ik hem eten, en altijd klopte dit gevoel.
Niemand heeft ooit enig word over mijn manier van opvoeden iets gezegd, is maar goed ook. Want opvoeden op gevoel doe je instictief.
Maar... wat als je voor een dilemma komt te staan, die aan elke kant iets negatiefs hebben, of waar men de gevolgen niet van kent. Onzeker in deze zaak, vroeg ik afgelopen dinsdag advies aan het consultatiebureau verpleegkundige Maria. Zij zou wel raad weten toch? Maar niets is minder waar, want zij adviseert men hier niet in. Kom ik dus niet ver mee.
Het gaat om de welbekende Nieuwe Influenza A (H1N1). Ik zal voor Riley een uitnodiging krijgen van de GGD of Huisarts om mijn zoon te laten enten, tegen deze griep. De griep die meer kinderen het leven heeft gekost, maar ook kinderen die er door heen zijn gekomen. En niet alleen kinderen zijn er aan overleden, ook jongeren, volwassenen en ouderen. Dat zo een griep, zoveel inpact kan hebben op de gehele samenleving, niet alleen van Nederland, maar ook van alle landen die 'last' hebben van de Nieuwe Influenza A (h1n1), beter gezegd MG (mexicaanse griep.)
Zovéél informatie is er te vinden op internet, zoveel negatieve verhalen, zoveel positieve verhalen, zowel over het niet als wel enten. De bijwerking op langere termijn van de enting is onbekend, en daar zullen we dus op moeten afwachten, die tijd hebben we dus niet, is het dus nu kiezen Enting, met evt bijwerkingen op latere termijn, die je misschien niet had kunnen overzien. (lees verlamd raken oid), of niet enten en risico lopen dat hij ziek word en met ernstige gevolg de dood.
Hoe sta jij hier tegen over? Durf jij op je moedergevoelens te vertrouwen? EN welke keuze maak jij met welke beweegredenen?
Het is weer zo een alledaagse woensdag, zo een 'Ik breek zo lekker de week', dag!
Om kwart over 10 meld Riley zich na zijn 1e slaapje van deze dag,
En leg ik hem op de grond om te spelen, dit omdat de box niet altijd zo een succes is.
Hij vermaakt zich heerlijk, maar ik besluit toch zijn baby gym bij hem te zetten.
Schijnbaar is hij daar niet van gediend, hij pakt met zijn handjes de baby gym vast,
zet zijn voetjes er tegen aan en 'Boem', daar gaat de baby gym, keihard door de lucht beland hij 2 meter verderop.
Nou ja, graag of niet hoor, Ik pak de baby gym op en zet hem dan maar aan de kant.
Ik ga weer zitten, even de fora's na lopen, en ineens voel ik kleine kinderhandjes mijn been aaien.
Ja waarom ook niet, niet met de baby gym willen spelen, maar wel willen rollen naar de plekken waar hij zich niet mag bevinden.
Hij begeeft zich bewijze van spreken 'Op glad ijs', hij probeert de draden van mijn computer los te trekken, en ik kijk hem aan vraag 'Wat doe jij daar?', hij kijkt terug een glimlach van oor tot oor verschijnt er op zijn gezicht, en gaat verder. Ik pak zijn handje, en vertel hem dat hij dat niet mag.
'Riley, dat mag niet, dat is gevaarlijk'.. meneer kijkt me aan, en wil rustig verder gaan.
Ik pak hem op, leg hem terug op zijn dekentje, en 10 seconde later aait hij weer mijn been, en is alweer op weg naar de computer.
Zo blijf ik dus aan de gang, en is de ochtend al weer snel op, van corrigeren, en praten.
Broodjes tijd, papa geeft hem een broodje vandaag, en daar geniet Riley met volle teugen van.
Als het broodje op is, en papa voor zichzelf een broodje wilt maken, strekken de armpjes,
waar hij duidelijk mee maakt, dat Riley zijn broodje ook wel lust.
Duidelijk, meneer wilt alles hebben wat papa of mama heeft.
En zo stond zijn slaapje al weer voor de deur, vechtend tegen zijn vermoeidheid huilt Riley, maar geeft zich over, en slaapt in..
Vermoeiende ochtend, of hij er wat van heeft geleerd? Ik denk het niet.
Is de mexicaanse griep (MG) niet heel erg overdreven? Omdat de media niets anders nuttigs meer heeft te melden?
Mensen maken zich zorgen, en misschien helemaal om niets. Bang dat ze ernstig ziek worden of zelfs komen te overlijden, is dit wel goed? Of dan wel relevant?
Ik weet het niet, ik ben niet bang, absoluut niet. Kwetsbare gezinnen (kindjes) zullen wel zich zorgen maken, wat ik begrijp, maar een gezond gezin?
Vanmorgen pakte ik Riley op uit de box waar hij heel vrolijk lag te gillen. Ik laat hem dan normaal op de grond zitten, nu pakte ik zijn loopwagentje van Nijntje!
Hij vind het vanaf het begin al geweldig, het kleine ventje!
Dus ik zette hem dus neer, en wat doet de loopwagen, naar voren schuiven, wat doet Riley, die zet er stapjes achteraan!! zo cute, zo lief, zo schattig!!
Blonde haren, klein en teer. Die kleine baby, ben je allang niet meer.
Je kan al lopen, en gaat waarschijnlijk naar de peuter school, je kan al praten.. wat eerder babbelen was.
Misschien ben je een dromer, Of een doener, Misschien speel je in een hoekje, Alleen en lief.
Misschien heb je veel vriendjes, En heb je geen aandacht voor je omgeving, Ga je op in je spel, en vergeet je de rest. Misschien zit je op een stoel, boekjes lezen, en dromerig voor je uit.
Misschien, heel misschien.. denk je ook wel eens aan die man, wat je papa is.
Uitvaart verzekering, ooit zoi ik een formulier hebben ingevuld, dat mijn interesse daar ligt. Oh ja? Ik ben nog niet helemaal bezig met mijn uitvaart, zie ook niet zo snel dat ik tussen nu en 10 min neer val en ga schreeuwen dat ik mijn uitvaart niet heb geregeld, ik niet mag overlijden. Nee, daar denk ik niet echt aan, of zou dat toch wel moeten?
Roy heeft een uitvaart verzekering aan gevraagd, zowel voor hem, als voor het leuke kado wat hij er bij krijgt. Maar ook voor zijn kinderen.
Ik werd dus gister avond gebeld, door een 06, nummer wat je niet vaak ziet/hoort als je aan callcentre denkt. Nou ja, deze jongen, want zo klonk hij, heel onzeker en verlegen, dat ik geen interesse heb, en ik schijnbaar mijn formulier niet goed heb ingevuld, It happens! Dus ja... en dat Roy al uitvaart regelt, ik me daar niet druk om maak.
Ok, geen sale voor deze vriendelijke jongen, maar ja, ik laat me niets aansmeren, ook al zegt hij dat ik een flitsende laptop of iets mag uitzoeken, daar laat ik me niet voor verzekeren! Ik wil geen flitsend kado! Ik wil geld besparen.
Al goed, het was done, gedaan de zaak.. tot ik word gebeld net.. Rond dit tijdstip (21.10 u.), of ik nog altijd mevr Zoet ben.. En of ik echt geen interesse heb, hij had het helemaal voor me na getrokken ik zou veel beter af zijn zo. Yeah, Right! Hij komt aan met 'Maar mevr, u krijgt een kado, u betaald maar 15 euro in de maand voor 10.000 euro verzekering!'.. 'Zo kunnen je nabestaande een prettige uitvaart voor u doen!'.... ik denk na, ja... en?! ik denk niet aan dood gaan!
Ik zeg ook wederom, 'Nee, mijn vriend regelt dit!', hij vraag of hij Roy aan de telefoon mag, wat ik weiger. Ik geef nog 1x aan op een vriendelijke toon 'Meneer, ik heb geen interesse in een uitvaart verzekering, of in elk ander iets, ik heb geen behoefte aan een kadoo, en al helemaal niet in een prettige uitvaart hartelijk dank', en klik weg.
Mijn favoriete knuffel, is mijn egel! die ik van Tante Saskia heb gekregen!
Ik lust nog altijd geen mais, en bloemkool.
Ik eet graag Lasagne, spinazie.
Ik kan nu zitten voor toch al paar minuten, als mama of papa mij neer zet.
Op 3 oktober 2009, is mijn eerste tandje recht onder voor mij (links voor papa en mama) door gekregen!
Op 15 september 2009 woog ik 9960 gram en was 71,5 centimeter! Ik was toen 27 weken en 4 dagen!
Ik babbel er op los, zeg perongeluk Mama / Dada af en toe!
Ik vind het boekje 'Elmo doet zo raar', heel leuk, vooral omdat het boekje geluid geeft.
Ik kruip nog niet, Papa en Mama noemen mij 'Vis op het droge'..
Ik kreeg op donderdag 1 Oktober 2009 van mama een Nijntje loopkar!
Het gaat goed met mij! Ik lach, ik huil, ik kijk boos, en vermaak me prima op de grond op een deken of in de box! Ik zit graag gewoon ipv ergens tegen aan geleund.
Morgen is een goede vriend jarig, elk geval hij is jarig, maar of het een vriend is.. geen idee. Weetje wat het is, ik ben vertrokken uit Niedorp, zomaar.. zonder enkel doel. Ben ook niet meer terug gekomen.. En dan in eens het besef hoe erg ik dat wel mis.
Ik had willen lopen en rennen in dat park, samen met Riley voetballen.. maar dat gaat niet. En elke dag, een beetje meer mis ik de vrienden die daar bij horen.
Sommige daarvan zijn al mama geworden, of aankomend Papa.. Sommige chillen nog steeds in het park en zijn niet volwassen. Sommige... ik weet het niet.
Ik ben moeder, maar .. kan nog altijd een vriendin zijn, ik ben moeder.. maar ben niet veranderd van karakter.. waarom.. denken mensen dan van wel? Waarom is het meteen toen ik zei 'Ik ben zwanger', van 'Oh, gefeliciteerd', en niets meer laten horen? Waarom?!
Ik wil hem feliciteren met zijn verjaardag, alweer 22 jaar. Ik wil hem bedanken, voor de tijd die we samen hebben gehad, zo 'vol fun'. En zo leuk als je was, zo hard laat je mij nu vallen. Spijtig.. maar waar.
Heb een fijne dag, en denk misschien ook eens terug aan hoe het was. Want weet, weet dat ik die tijd mis.
Vandaag kwam het kinderbijslag binnen, en zoals elke moeder ging ik voor mijn zoon kleding kopen oid. Wist ik veel dat dit zo een hell zou zijn!
Ik had al helemaal ingepland wat ik wilden hebben, Roy en ik hebben dit uitvoerig besproken. Spencer + geruit broekje + overhemd + dekentje. Dit alles bij H&M, viel me mee.. bij de H&M, dat de moeders elkaar niet te lijf gingen om een kleding stuk wat de laatste was. Kinderwagens in de weg, en ik was 1 zo een moeder die kinderwagen mee heeft. Maar ja, het maakte ook niet uit.
We zijn geslaagd, geheel wat we willen hebben in 3 maten, broekje is 74, terwijl spencer 80 is en overhemd 86.. Jaja, hij kan er in groeien..
Overigens, ben ik onwijs moe de laatste dagen, ik weet niet hoe het komt. Lusteloos, en chagerijnig, zwanger kan ik niet zijn, maar opgefokt wel zeker.
Vraag me af, waarom er zoveel mis moet gaan in het leven.. En of er ooit een 2e kleintje bij komt.
Je bent gezegend, je hoort intens gelukkig te zijn.
Als je al zwanger kan worden, wat al veel geluk brengt, maar ook nog een gezond kindje ter wereld zet, die gezond blijft, mag je jezelf gelukkig prijzen.
Sinds ik lid ben van een forum, word ik keihard op de feiten gedrukt, zoverre dat kindjes ernstig ziek worden, of overlijden zowel in de zwangerschap, als bij de geboorte als daar na. Zo ook een lief klein teer meisje van 'onze groep', kleindje kreeg acute leukemie, en overleefde het niet. Het meisje overleed op 28 september , terwijl ze nog maar 6 maanden en 7 dagen was.
Het doet me pijn, vooral omdat ik hier zo een onwijs gezond & lief mannetje heb, die enkel een oorontsteking heeft gehad. Ik ben gelukkig, dat ik zwanger mocht zijn, dat ik bevallen ben, en dat ik een klein lief mooi mannetje heb!
Geluk, verdriet, leven en dood, het is zooo dichtbij.
Gister drukke dag, we zijn naar schoonmoeders geweest. Was opzich wel leuk, we zijn eerst langs een outlet gegaan, daar lag het verloren boekje, en daarna dus daarheen, voor de eerste keer mét! campingbedje, just for care. Als box, en misschien als bed, never knows.
Nou ja, het ging goed.. Riley was lekker vrolijk, Roy was ook vrolijk, en ik ook. Tot vriend van Maria, het een beetje verpesten, we kwamen daar voor de computer, die kapot was, en tevens niet hebben kunnen maken, maar hij deed best vreemd, wat ik niet leuk vond en voor mij meteen een domper op de dag was, hoezo 'Grafstemming veroorzaken', Maar ja, Maria is even met Riley naar iets toe gegaan, voor 20 minuten, wat was dat eng zeg, voor de eerste keer gaven we ons mannetje af!
Daarna ging Riley slapen, zomaar op bezoek! doet ie anders nóóit! Dus al met al geslaagde dag, buiten dat iemand het had verpest.
Vandaag ook weer 'volgepland', in zoverre, we gingen naar een voetbal wedstrijd kijken! Van Duany!, het was dan wel 4-1 (zonder pennalty's.) voor de tegenpartij, kleine man kan wel voetballen! Riley heeft zich ook uitstekend vermaakt, op zijn kleedje!
Daarna gaan 'Chillen', thuis, Riley gebadderd, gegeten, die slaapt weer.
Mijn favoriete knuffel is op dit moment onze kat Puk
Ik lust absoluut geen mais, en bloemkool.
Ik trek me op aan papa of mamas vingers op 24 augustus, en ik blijf het doen.
Ik eet graag, Lasagne, zalm, peer, bruine boontjes met appel en rundvlees, gemengend fruit.
Als papa 'Koekie' zegt, vind ik dat nog steeds leuk. Ook als mama 'Puk' roept, ga ik lachen.
Ik moet op 15 september 2009, naar het consultatiebureau, daar word ik gewogen en gemeten.
Ik kan 20 seconden alléén zitten, daarna val ik achter over, of duikel ik naar voren.
Ik eet elke avond 200gr groentepotje leeg. EN drink een uur later nog 120 ml melk weg.
Ik vind op toetsenborden slaan leuk. Vandaag gooide ik KOFFIE over mama's toetsenbord heen. (perongeluk.)
Al met al, gaat het goed. Ik ben vrolijk, maar heb mijn buien, dat ik niet te genieten ben, papa en mama zeggen soms dat 'ik me aanstel', maar hoe overtuigend ik ook ben met boos kijken, ze geloven me niet. Hoe overtuig ik deze mensen? Wie kan mij de tip geven?
Ook ben ik in een fase, waar ik dus ga huilen, als papa en mama uit mijn zicht veld verdwijnt, ik heb verlatingsangst!
Misschien weet iemand ook een tip, om de zon weg te sturen? Ik word volgens papa en mama erg vervelend in de wandelwagen, als ik met mijn gezicht in het zonnetje kom (tot huilen aan toe!)
Je bent gezegend, je hoort intens gelukkig te zijn.
