Het is weer zo een alledaagse woensdag, zo een 'Ik breek zo lekker de week', dag!
Om kwart over 10 meld Riley zich na zijn 1e slaapje van deze dag,
En leg ik hem op de grond om te spelen, dit omdat de box niet altijd zo een succes is.
Hij vermaakt zich heerlijk, maar ik besluit toch zijn baby gym bij hem te zetten.
Schijnbaar is hij daar niet van gediend, hij pakt met zijn handjes de baby gym vast,
zet zijn voetjes er tegen aan en 'Boem', daar gaat de baby gym, keihard door de lucht beland hij 2 meter verderop.
Nou ja, graag of niet hoor, Ik pak de baby gym op en zet hem dan maar aan de kant.
Ik ga weer zitten, even de fora's na lopen, en ineens voel ik kleine kinderhandjes mijn been aaien.
Ja waarom ook niet, niet met de baby gym willen spelen, maar wel willen rollen naar de plekken waar hij zich niet mag bevinden.
Hij begeeft zich bewijze van spreken 'Op glad ijs', hij probeert de draden van mijn computer los te trekken, en ik kijk hem aan vraag 'Wat doe jij daar?', hij kijkt terug een glimlach van oor tot oor verschijnt er op zijn gezicht, en gaat verder. Ik pak zijn handje, en vertel hem dat hij dat niet mag.
'Riley, dat mag niet, dat is gevaarlijk'.. meneer kijkt me aan, en wil rustig verder gaan.
Ik pak hem op, leg hem terug op zijn dekentje, en 10 seconde later aait hij weer mijn been, en is alweer op weg naar de computer.
Zo blijf ik dus aan de gang, en is de ochtend al weer snel op, van corrigeren, en praten.
Broodjes tijd, papa geeft hem een broodje vandaag, en daar geniet Riley met volle teugen van.
Als het broodje op is, en papa voor zichzelf een broodje wilt maken, strekken de armpjes,
waar hij duidelijk mee maakt, dat Riley zijn broodje ook wel lust.
Duidelijk, meneer wilt alles hebben wat papa of mama heeft.
En zo stond zijn slaapje al weer voor de deur, vechtend tegen zijn vermoeidheid huilt Riley, maar geeft zich over, en slaapt in..
Vermoeiende ochtend, of hij er wat van heeft geleerd? Ik denk het niet.
Is de mexicaanse griep (MG) niet heel erg overdreven? Omdat de media niets anders nuttigs meer heeft te melden?
Mensen maken zich zorgen, en misschien helemaal om niets. Bang dat ze ernstig ziek worden of zelfs komen te overlijden, is dit wel goed? Of dan wel relevant?
Ik weet het niet, ik ben niet bang, absoluut niet. Kwetsbare gezinnen (kindjes) zullen wel zich zorgen maken, wat ik begrijp, maar een gezond gezin?
Vanmorgen pakte ik Riley op uit de box waar hij heel vrolijk lag te gillen. Ik laat hem dan normaal op de grond zitten, nu pakte ik zijn loopwagentje van Nijntje!
Hij vind het vanaf het begin al geweldig, het kleine ventje!
Dus ik zette hem dus neer, en wat doet de loopwagen, naar voren schuiven, wat doet Riley, die zet er stapjes achteraan!! zo cute, zo lief, zo schattig!!
Blonde haren, klein en teer. Die kleine baby, ben je allang niet meer.
Je kan al lopen, en gaat waarschijnlijk naar de peuter school, je kan al praten.. wat eerder babbelen was.
Misschien ben je een dromer, Of een doener, Misschien speel je in een hoekje, Alleen en lief.
Misschien heb je veel vriendjes, En heb je geen aandacht voor je omgeving, Ga je op in je spel, en vergeet je de rest. Misschien zit je op een stoel, boekjes lezen, en dromerig voor je uit.
Misschien, heel misschien.. denk je ook wel eens aan die man, wat je papa is.
Uitvaart verzekering, ooit zoi ik een formulier hebben ingevuld, dat mijn interesse daar ligt. Oh ja? Ik ben nog niet helemaal bezig met mijn uitvaart, zie ook niet zo snel dat ik tussen nu en 10 min neer val en ga schreeuwen dat ik mijn uitvaart niet heb geregeld, ik niet mag overlijden. Nee, daar denk ik niet echt aan, of zou dat toch wel moeten?
Roy heeft een uitvaart verzekering aan gevraagd, zowel voor hem, als voor het leuke kado wat hij er bij krijgt. Maar ook voor zijn kinderen.
Ik werd dus gister avond gebeld, door een 06, nummer wat je niet vaak ziet/hoort als je aan callcentre denkt. Nou ja, deze jongen, want zo klonk hij, heel onzeker en verlegen, dat ik geen interesse heb, en ik schijnbaar mijn formulier niet goed heb ingevuld, It happens! Dus ja... en dat Roy al uitvaart regelt, ik me daar niet druk om maak.
Ok, geen sale voor deze vriendelijke jongen, maar ja, ik laat me niets aansmeren, ook al zegt hij dat ik een flitsende laptop of iets mag uitzoeken, daar laat ik me niet voor verzekeren! Ik wil geen flitsend kado! Ik wil geld besparen.
Al goed, het was done, gedaan de zaak.. tot ik word gebeld net.. Rond dit tijdstip (21.10 u.), of ik nog altijd mevr Zoet ben.. En of ik echt geen interesse heb, hij had het helemaal voor me na getrokken ik zou veel beter af zijn zo. Yeah, Right! Hij komt aan met 'Maar mevr, u krijgt een kado, u betaald maar 15 euro in de maand voor 10.000 euro verzekering!'.. 'Zo kunnen je nabestaande een prettige uitvaart voor u doen!'.... ik denk na, ja... en?! ik denk niet aan dood gaan!
Ik zeg ook wederom, 'Nee, mijn vriend regelt dit!', hij vraag of hij Roy aan de telefoon mag, wat ik weiger. Ik geef nog 1x aan op een vriendelijke toon 'Meneer, ik heb geen interesse in een uitvaart verzekering, of in elk ander iets, ik heb geen behoefte aan een kadoo, en al helemaal niet in een prettige uitvaart hartelijk dank', en klik weg.
Mijn favoriete knuffel, is mijn egel! die ik van Tante Saskia heb gekregen!
Ik lust nog altijd geen mais, en bloemkool.
Ik eet graag Lasagne, spinazie.
Ik kan nu zitten voor toch al paar minuten, als mama of papa mij neer zet.
Op 3 oktober 2009, is mijn eerste tandje recht onder voor mij (links voor papa en mama) door gekregen!
Op 15 september 2009 woog ik 9960 gram en was 71,5 centimeter! Ik was toen 27 weken en 4 dagen!
Ik babbel er op los, zeg perongeluk Mama / Dada af en toe!
Ik vind het boekje 'Elmo doet zo raar', heel leuk, vooral omdat het boekje geluid geeft.
Ik kruip nog niet, Papa en Mama noemen mij 'Vis op het droge'..
Ik kreeg op donderdag 1 Oktober 2009 van mama een Nijntje loopkar!
Het gaat goed met mij! Ik lach, ik huil, ik kijk boos, en vermaak me prima op de grond op een deken of in de box! Ik zit graag gewoon ipv ergens tegen aan geleund.
Morgen is een goede vriend jarig, elk geval hij is jarig, maar of het een vriend is.. geen idee. Weetje wat het is, ik ben vertrokken uit Niedorp, zomaar.. zonder enkel doel. Ben ook niet meer terug gekomen.. En dan in eens het besef hoe erg ik dat wel mis.
Ik had willen lopen en rennen in dat park, samen met Riley voetballen.. maar dat gaat niet. En elke dag, een beetje meer mis ik de vrienden die daar bij horen.
Sommige daarvan zijn al mama geworden, of aankomend Papa.. Sommige chillen nog steeds in het park en zijn niet volwassen. Sommige... ik weet het niet.
Ik ben moeder, maar .. kan nog altijd een vriendin zijn, ik ben moeder.. maar ben niet veranderd van karakter.. waarom.. denken mensen dan van wel? Waarom is het meteen toen ik zei 'Ik ben zwanger', van 'Oh, gefeliciteerd', en niets meer laten horen? Waarom?!
Ik wil hem feliciteren met zijn verjaardag, alweer 22 jaar. Ik wil hem bedanken, voor de tijd die we samen hebben gehad, zo 'vol fun'. En zo leuk als je was, zo hard laat je mij nu vallen. Spijtig.. maar waar.
Heb een fijne dag, en denk misschien ook eens terug aan hoe het was. Want weet, weet dat ik die tijd mis.
Vandaag kwam het kinderbijslag binnen, en zoals elke moeder ging ik voor mijn zoon kleding kopen oid. Wist ik veel dat dit zo een hell zou zijn!
Ik had al helemaal ingepland wat ik wilden hebben, Roy en ik hebben dit uitvoerig besproken. Spencer + geruit broekje + overhemd + dekentje. Dit alles bij H&M, viel me mee.. bij de H&M, dat de moeders elkaar niet te lijf gingen om een kleding stuk wat de laatste was. Kinderwagens in de weg, en ik was 1 zo een moeder die kinderwagen mee heeft. Maar ja, het maakte ook niet uit.
We zijn geslaagd, geheel wat we willen hebben in 3 maten, broekje is 74, terwijl spencer 80 is en overhemd 86.. Jaja, hij kan er in groeien..
Overigens, ben ik onwijs moe de laatste dagen, ik weet niet hoe het komt. Lusteloos, en chagerijnig, zwanger kan ik niet zijn, maar opgefokt wel zeker.
Vraag me af, waarom er zoveel mis moet gaan in het leven.. En of er ooit een 2e kleintje bij komt.
Je bent gezegend, je hoort intens gelukkig te zijn.
Als je al zwanger kan worden, wat al veel geluk brengt, maar ook nog een gezond kindje ter wereld zet, die gezond blijft, mag je jezelf gelukkig prijzen.
Sinds ik lid ben van een forum, word ik keihard op de feiten gedrukt, zoverre dat kindjes ernstig ziek worden, of overlijden zowel in de zwangerschap, als bij de geboorte als daar na. Zo ook een lief klein teer meisje van 'onze groep', kleindje kreeg acute leukemie, en overleefde het niet. Het meisje overleed op 28 september , terwijl ze nog maar 6 maanden en 7 dagen was.
Het doet me pijn, vooral omdat ik hier zo een onwijs gezond & lief mannetje heb, die enkel een oorontsteking heeft gehad. Ik ben gelukkig, dat ik zwanger mocht zijn, dat ik bevallen ben, en dat ik een klein lief mooi mannetje heb!
Geluk, verdriet, leven en dood, het is zooo dichtbij.
Gister drukke dag, we zijn naar schoonmoeders geweest. Was opzich wel leuk, we zijn eerst langs een outlet gegaan, daar lag het verloren boekje, en daarna dus daarheen, voor de eerste keer mét! campingbedje, just for care. Als box, en misschien als bed, never knows.
Nou ja, het ging goed.. Riley was lekker vrolijk, Roy was ook vrolijk, en ik ook. Tot vriend van Maria, het een beetje verpesten, we kwamen daar voor de computer, die kapot was, en tevens niet hebben kunnen maken, maar hij deed best vreemd, wat ik niet leuk vond en voor mij meteen een domper op de dag was, hoezo 'Grafstemming veroorzaken', Maar ja, Maria is even met Riley naar iets toe gegaan, voor 20 minuten, wat was dat eng zeg, voor de eerste keer gaven we ons mannetje af!
Daarna ging Riley slapen, zomaar op bezoek! doet ie anders nóóit! Dus al met al geslaagde dag, buiten dat iemand het had verpest.
Vandaag ook weer 'volgepland', in zoverre, we gingen naar een voetbal wedstrijd kijken! Van Duany!, het was dan wel 4-1 (zonder pennalty's.) voor de tegenpartij, kleine man kan wel voetballen! Riley heeft zich ook uitstekend vermaakt, op zijn kleedje!
Daarna gaan 'Chillen', thuis, Riley gebadderd, gegeten, die slaapt weer.
Mijn favoriete knuffel is op dit moment onze kat Puk
Ik lust absoluut geen mais, en bloemkool.
Ik trek me op aan papa of mamas vingers op 24 augustus, en ik blijf het doen.
Ik eet graag, Lasagne, zalm, peer, bruine boontjes met appel en rundvlees, gemengend fruit.
Als papa 'Koekie' zegt, vind ik dat nog steeds leuk. Ook als mama 'Puk' roept, ga ik lachen.
Ik moet op 15 september 2009, naar het consultatiebureau, daar word ik gewogen en gemeten.
Ik kan 20 seconden alléén zitten, daarna val ik achter over, of duikel ik naar voren.
Ik eet elke avond 200gr groentepotje leeg. EN drink een uur later nog 120 ml melk weg.
Ik vind op toetsenborden slaan leuk. Vandaag gooide ik KOFFIE over mama's toetsenbord heen. (perongeluk.)
Al met al, gaat het goed. Ik ben vrolijk, maar heb mijn buien, dat ik niet te genieten ben, papa en mama zeggen soms dat 'ik me aanstel', maar hoe overtuigend ik ook ben met boos kijken, ze geloven me niet. Hoe overtuig ik deze mensen? Wie kan mij de tip geven?
Ook ben ik in een fase, waar ik dus ga huilen, als papa en mama uit mijn zicht veld verdwijnt, ik heb verlatingsangst!
Misschien weet iemand ook een tip, om de zon weg te sturen? Ik word volgens papa en mama erg vervelend in de wandelwagen, als ik met mijn gezicht in het zonnetje kom (tot huilen aan toe!)
Na ruim 2 jaar samen te zijn, en 6 maanden samen voor Riley te hebben gezorgd. Moet Roy weer aan het werk, en wat zal dat wennen zijn zeg! Alles gaat dan op mij neer komen, en eerlijk is eerlijk, ik zie er tegen op. Het is niet veel wat hij gaat werken (minimaal 10, maximaal 20 uur.) Maar even goed, ik zal dan compleet huishouden weer draaiende moeten houden, wat wij eerst altijd met zijn 2en deden.
Het komt wel goed, dat geloof ik wel in, maar ik zal er wel erg aan moeten wennen. Ook om dat Riley het nodig vind éénkennig te worden naar Roy, en mij dus af en toe compleet niet ziet staan.
Vandaag was Roy voor een ochtend weg, het ging gemakkelijk Riley was wat 'zeurderig', maar ik kan dat wel handelen, dat is het niet, het is gewoon.. nieuw.
Het was overigens wel gezellig hoor, heb wat troepjes opgeruimd, en hem lekker in zijn campingbedje (die staat hier op, als ik even bezig ben, en hij weigert de box in te gaan.) gelegd, hij speelde, en was rustig, om vervolgens Diksap overzich zelf heen te smijten. Heerlijk zo een kind, nu ligt hij in bed, Dat Had Roy gedaan toen hij thuis kwam. lief he?
Ik ben trouwens helemaal gek van een nummer, 'Sia - Soon we'll be found', heerlijk nummer om wakker mee te worden en in gedachten te zijn. Dit nummer ga ik ook gebruiken voor een vriendin haar zoontje die overleden is, dat is wel minder natuurlijk.. heel klote zelfs dat dat gebeurt is.
Ook ben ik maar weer is gaan x-boxxen, (Call of Duty 4), leuk hoor
We gaan zo boodschapjes doen, en daarna zien we wel wat de dag verder brengt.
Deze blog word bijgehouden door : Lesley. Over ons gezin, ons gezin bestaat uit Roy 'Papa', Lesley 'Mama', Riley 'Onze zoon', en de 2 katten Bookie & Puk.
Wij zijn samen sinds : 6 augustus 2007. Op 7 maart 2008 stopten wij met de pil. Op 28 juni testte wij Positief, En op 6 maart 2009 werd onze zoon geboren met de naam : Riley Delano Simons.
Op 26 oktober 2007 kreeg Roy de kat Bookie. En op 10 April 2009, kwam Puk bij het gezin.
Roy is geboren op 28 november 1984, en Lesley op 26 oktober 1988, Wij schelen 3 jaar en 33 dagen.
Je bent gezegend, je hoort intens gelukkig te zijn.
