"Ik vind het echt heel leuk om ervaringen met een nieuw product aan anderen door te geven. Eigenlijk deed ik dat altijd al zonder dat ik wist hoe het heette Vooral als ik zelf enthousiast ben over een product borrel ik over en moet iedereen dat weten"Buzzer Unicorn (52 jr.)
Word of Mouth of Mond-tot-mond
Buzzer is het eerste Word of Mouth Marketing bureau van Europa. Waar nieuwsgierige, mondige en sociaal actieve consumenten in staat worden gesteld als eerste nieuwe producten uit te proberen en te 'buzzen' aan hun omgeving.
Vertegenwoordig je een bedrijf of instantie die een buzzable product of dienst op deze manier aan de rest van Nederland wil introduceren, klik dan op het plaatje hieronder om een presentatie over Buzzer te kunnen bekijken en beluisteren.
Meer weten over Word of Mouth Marketing ? Lees deze column van de hand van Buzzer oprichter Willem Sodderland...
Riley is paar weken geleden, net als mij, flink ziek geweest.
Overgeven, zware buikgriep, en omdat ik zo ziek was, mocht Roy het opruimen.
Zal hij niet leuk hebben gevonden!
Nu is Riley vannacht heel vaak wakker geweest, om 2 uur midden in de nacht mama roepen,
is voor hem schijnbaar errug leuk! Om 5 uur ook nog is, en om kwart 7 melden hij zich maar voor de
formaliteit.
Een uur daarna mocht hij er weer in, de nacht was hem dus toch opgebroken..
Roy en ik besloten ook maar even te gaan liggen, en 30 min was the record, Riley wakker.
Thank god, ik mocht EVEN BLIJVEN LIGGEN!!
Riley werd moe, en nog erger moe.. heel veel huilen, heel veel zeuren, hij is namelijk verkouden,
verkouden zijn en slapen, is niet fijn met een volle neus. Ademen is dan moeilijk!
Om 2 uur viel hij in slaap, eindelijk! Heel even, voor 3 kwartier, maar voldoende om tot kwart 7 door te trekken. Wel met veel gehuil, gezeur, en moe heid, maar toch!
Hij slaapt nu (nog steeds), hoop dat hij vannacht ook wil door trekken..
Het tolt, in mijn hoofd. Ik besef ineens wie echte vrienden zijn geweest, en wie er nooit is geweest.
Neem Antonio. Al járen! is hij mijn beste vriend. Staat er altijd, welliswaar nu virtueel, omdat het niet anders kan.
We hebben zo vaak ruzie gehad, ik met mijn 'melo dramatische' gedrag, en hij zo koppig als de pest.
Zo vaak op het punt gestaan ons vriendschap te verbreken, er is zelfs ruim een jaar geen contact geweest.
Ik heb daar heel veel verdriet om gehad, sommige mensen zeiden 'Als hij jouw zo laat gaan, is het geen echte vriend', maar zo zag ik dit niet.
Ik was net zo fout geweest in dit hele gebeuren, niet hij alleen.
Inmiddels is het weer goed tussen ons, al een hele tijd. Geen ruzie meer geweest. Al hebben we elkaar al 2 jaar niet gezien, vullen we elkaar nog altijd aan.
Nog steeds is 'die klik' er . Hij is mijn steun en toeverlaat, Hij heeft mij deels gemaakt zoals ik ben.
Rustiger, van persoon die alles bij elkaar schold, huilde en alles.. heeft hij me rust gegeven.
Laten zien hoe het leven anders kan zijn.. en nog steeds, is hij er altijd.
T. bedankt daarvoor, ik houd van je, met heel mijn hart, je betekend heel veel voor mij.
Maar, afgelopen jaren heb ik ook 'vrienden' voor even gemaakt, er is dan geen ruzie, ja soms..
Maar ze laten me daarna vallen als een baksteen, echte vrienden zullen dit nooit geweest zijn.
Ik ben goed voor dingen zoals 'goede woorden', maar ik ben het zo spuugzat hier goed voor te zijn!
Ik ben een persoon die iedereen wilt helpen, een goed woord wilt geven , maar inmiddels ben ik dat nu wel gepasseerd.
Waarom zou ik mijn tijd en moeite in een vriendschap steken, die het totaal niet waard is?
Mijn moeite, mijn tijd, mijn liefde en mijn steun?
Sommige mensen , ik snap niet waarom ze zo vaag zijn.
Paar jaar geleden leerden ik **** kennen, Fijne jongen om mee te praten. Soms 'iets' te opdringerig.. en dacht misschien speelt er meer, maar nee, hij is gewoon een knuffel kont. We hebben lange gesprekken gehad, emotionele ook.
Ik ben gaan verhuizen en hij is half jaar daarna komen kijken bij ons huisje. We hebben elkaar veel gesproken via msn, soms kwamen er vage gesprekken 'Ik voel dat het niet goed met je gaat', terwijl het Prima ging. Heb ook verteld dat dit soort gesprekken niet aan mij besteed zijn, normaal en helder, daar houd ik van.
Al ruim een jaar belooft hij langs te komen, op mijn verjaardag, op kraam visite, Roy zijn verjaardag, Riley's verjaardag. (Op de voorgaande afspraken is hij niet gekomen, excuus elke keer weer, geen geld!) Hij heeft een uitnodiging gehad van Riley's verjaardag, belofte stond er, hij zou komen! Zaterdag, niemand! Maandag nog niets gehoord, Dinsdag niks, woensdag maar is gesmst. Kreeg als antwoord, dat zijn telefoon was gestolen, en zijn msn was gehackt.. Ehm, naar welk nummer sms ik dan? Naar zijne! Hij is nu op msn, zo erg zal hij niet gehackt zijn. (meneer heeft 0,0 verstand van computers, dus terug hacken weet hij niet.). Geen felicitatie niks, geen sorry.. alleen dit excuus. Ik zeg hem dus hoe ik mij voel, genaaid dus! Heb gezegd dat ik het niet meer op deze manier zie zitten Doet hij alsof hij het contact verbrak door 'Nou weetje, doei!', te zeggen, terwijl ik daarvoor al 'afscheid' had genomen (afscheid klinkt zwaar, zo zwaar was het niet hoor!)
Ik heb hem gezegd, dat ik zijn excusen beu ben, het feit dat hij mij dus geen belofte's moet maken. Als hij bij voorbaat weet geen geld te hebben, hij hoeft mij niet te vriend te houden op deze manier. Ik houd van eerlijkheid, helder! en dan krijg je slappe excuses slappe smoezen!
Zijn telefoon was dus gejat, maar ik weet uit ervaring dat je niet zo snel een nieuwe simkaart krijgt, je moet eerst aangifte doen, papieren sturen, dan overleg en simkaart overschrijven, gaat zowiezo 2 weken over heen!(tegenzit, paar maanden). 3 maart is zijn telefoon gestolen, dan zou hij die dag aangifte kunnen doen of dag er na, dan stuurt hij alles 3 maart op is het er 4 maart (of hij stuurt het daarna op 4 maart is het er 5 maart), die provider stuurt echt niet iets binnen een dag op, maar hij heeft zijn sim 7 maart terug gehad! Op een zondag! knap hoor! Excuses.. heel veel excuses! Ik ben het zo beu!!
Pfff.. dit is slechts een afschrijf iets.. sorry.. moest het ff kwijt.
Ik heb altijd al slecht contact met mijn vader kunnen hebben. Hij woonde te ver, en toch stonden er dingen tussen ons in. (mijn verleden) Hij wist er niet mee om te gaan.
Vanaf 2006 ging het wat beter, tot hij hoorde in 2008 dat ik zwanger was. Kreeg te horen dat ik wel wat jong ben. (was 19). Hij kwam een maand na de geboorte in april 2009, en daarna zag ik hem op mijn neefje zijn verjaardag. (mei 2009), sinds dien laat hij het afweten, geen interesse naar Riley toe of wat dan ook.
In December 2009 nam hij spontaan contact op, sporadisch per msn praatte we af en toe. Maar geen woord over Riley. Ik heb hem gevraagd te komen op Riley's verjaardag, ruim van te voren (begin februari al!), Riley is over 6 dagen jarig, hij word dan 1 jaar. Maar zijn excuus was dat zijn auto kapot was, hij zou kijken wat te doen.
Mijn zus is op 23 februari bevallen van een dochter, ik heb hem uit vrije wil medegedeeld dat hij een 4e kleinkind er bij heeft. Kreeg weinig respons.. maar so be it. Heb het verteld omdat me zus te zwak was daarvoor, ze was net bevallen binnen 1,5 uur en wist het even niet te bevatten. In 2003 stond in zijn msn 'Hoera ik heb een kleinzoon!', mijn neefje was geboren. Zo stond dit er ook in 2005, dat hij een kleindochter er bij heeft! Afgelopen 2009 had hij dit er niet staan, en nu ineens zijn 4e kleinkind geboren is wél.
In de afgelopen 2 jaar, wilden zijn ex vrouw mij duidelijk maken dat ik niet gewenst was, mijn vader ontkende dit in alle talen, ik ben altijd een gewenste baby geweest.
Nou ja, ik hoorde paar dagen terug dat hij naar mijn zus ging vandaag, vond het maar vaag, hij had geen auto toch? die is kapot! Hij komt niet op de verjaardag van Riley, omdat die auto kapot is.. maar hij leent wél een auto om zijn kleindochter te bewonderen. Mijn mening was dat hij deze 6 dagen er na ook wel kon lenen.. Ik had dus geen zin hem tegen te komen, met mijn zus afgesproken ik kom 's ochtends, hij smiddags.
Maar ik kom daar aan, is hij er al! heel onverwachts . Hij negeerden mij in alle talen, en ook negeerde hij Riley. Hij heeft geen woord gewisseld, tot hij weg ging zei hij in het luchtledige doei. Mijn broer was er bij die vroeg 'Is dit het enige wat je zegt tegen je dochter?', mijn vader antwoord hier op ' dat hij doei had gezegd!'.. Mijn broer vroeg meteen hier op 'Is dat het enige wat je zegt tegen haar?!'. Geeft hij antwoord 'Ik weet niet wat ik haar te zeggen heb', geeft mijn zus een kus, mijn neefje, mijn nichtjes en gaat er van door. Riley word overgeslagen, ik word overgeslagen en hij loopt weg!
Ik heb hem nu gemaild, met waar op dit slaat, hij had me kunnen feliciteren met zijn verjaardag alvast.. Hoe het gaat of wat dan ook? Maar dit doet hij dus niet, en heb hem meteen gezegd dat zijn ex misschien gelijk had, dat ik de dochter ben die nooit gewenst was geweest, en dat als dit zo is, hij dat moet zeggen, ik hem met rust zal laten, en dat ik Riley ook niet de dupe laat worden, hem dan niet zal vertellen dat hij zijn opa is.
Ik ben erg verdrietig, heb hem de keuze gegeven nu normaal te doen, contact op te nemen, of het zo te laten.. dan is het helemaal klaar en hoeft het helemaal niet meer.
Voor de grap haal ik de loopkar van Riley zijn kamer.
Interesse heeft hij niet, hij slaapt s'nachts niet goed, en snapt niet dat hij om 3 uur s'nachts niet mag spelen.
Zielig staat hij in zijn bed, te gillen om aandacht, hij wilt overduidelijk niet meer slapen, maar toegeven is niet slim.
Het zakt af, 's nachts word hij niet zo vaak meer wakker, R. en ik doen hem nu maar rond 19.00/19.30uur in bed, In plaats van de gebruikelijke half 7.
Wonderlijk, meneer word niet wakker om 5 uur, en 6 uur tikt ook gewoon voorbij. Tussen kwart over 7 en 8 uur hoor je hem over de baby foon, druk pratend tegen zijn knuffels.
Gister viel Riley's loop wagen ineens bij hem op. Ik zette hem er achter en hij liep een klein stukje. Hij heeft dit 1x eerder gedaan, met wankele pasjes. En toen stopte hij er mee, nooit meer zal hij wel gedacht hebben.
Ik ging verder met de was opvouwen, en ik hoor het gepiep van omhoog komende nijntje en het vriendje. Kijk en daar staat Riley, lopend naar voren.. wandelend door de huiskamer, en niet eens wankel!
Plat met zijn voetjes op de grond, loopt hij met stevige handjes geklemt.
Het mannetje gaat vliegensvlug, en dan denk ik bij mezelf, waarom huilden hij snachts zo?
Denk dat hij gewoon toe was, aan later naar bed, uitslapen en nieuwe ontwikkelingen..
Na jaren lang misbruik, en het weg stoppen, kwam het er uit.
Psychiater gaf me anti depressiva, maar ik werd daarna zwanger . (wel bewust.) dus stoppen was noodzakelijk, en afwachten of ik opnieuw anti depressiva moest slikken, dan die wel in een zwangerschap geslikt mag worden, dit wilden ik niet omdat het dan Prozac zou zijn die verslavend werkt..
Ik ben ook best 'Depressief' in mijn zwangerschap geweest, genoot met volle teugen van het jochie in mijn buik, maar de rest was ik onbereikbaar.
Helemaal nadat ik opgenomen was met weeën (vroegtijdig).
Na me zwangerschap kwam ik (in lijnen te spreken) op de bovenste lijn, gelukkig en verblind van liefde voor Riley, langzaam is deze gezakt steeds lager, en nu is het al op de Onder de gemiddelde lijn, dus niet op de onder lijn zeg maar, maar wel er dicht tegen aan.
Dus bijv zo
- bovenste lijn
- Middenlijn
---- ik zit hier.
- onderlijn
Er net niet tegen aan. Ik heb mezelf teveel geforceerd, aan de kant geschoven, niet praten over mijn verleden en gevoel. geen hulp van de psychische kant willen, gesloten zijn.
Ondertussen is het zo erg dat ik woede aanvallen heb, geirriteerd ben, kapot van vermoeidheid omdat ik lig te malen in bed.
Woede aanvallen is overigens niet op Riley gericht of waar hij bij is.
Maar het gaat dus niet goed, ik probeer dingen te verwerken, op te lossen..
En dat gaat niet omdat ik het weg stop, nu ga ik met Anti depressiva starten om mijn emoties de boze emoties uit te schakelen, rust te krijgen in mijn hoofd, want slaap medicatie werkt op deze manier niet.
Ik zou eigenlijk afgelopen vrijdag al mogen beginnen, maar ik heb morgen en over-morgen afspraak in verband met mijn werkzaamheden en aan gezien de bijwerkingen vrij heftig zijn (weet dus van de vorige keer) zoals misselijk, maar ook gevoel als of ik stoned ben heb ik bewust besloten nog niet te starten er mee.. tot ik de gesprekken achter de rug heb.
Ik geef het wel aan dat ik ga starten..
Ik trek het anders niet meer, ik wil niet dat Riley op een gegeven moment de dupe word van mijn irritaties dat ik tegen hem ga uitvallen (niet met slaan ofzo, maar met stem - verheffingen).
Ik ga daarna met therapie (praten) starten en vervolgens EMDR (www.emdr.nl) . Dit is een proces ongeveer van een jaar bij elkaar ( aangezien wacht rijen zijn voor EMDR, anders had het 6 maanden geweest), ook mag ik stoppen als het beter gaat, en zo merkt Riley niets er van.
Er is overigens Post traumatische stress stoornis vastgesteld, het klinkt erg zwaar, gek en vaag.. maar het is niet vreemd met mijn verleden.
Ik heb afgelopen week op mijn computer testen gedaan, een onderzoek vanuit Lyton om te kijken wat mijn persoonlijkheid is, en waar ik in kan en wil werken.
De testen waren vrij simpel, Je krijgt een vragen lijst waar je Niet, Soms, Normaal, Vaak, Altijd in kan vullen.
Bij mij kwam uit, dat ik artistiek werk kan en wil doen, en met mensen kan en wil werken.
Schriftelijk en mondeling ben ik erg sterk met communiceren. Fijn om te weten toch?
Wat houd het nou in?
Ik kan dus fotograaf worden, schrijfster, dingen ontwerpen.
Ik kan dus de kraamzorg in, bejaardenzorg , advocaat worden.
En goed praten en brieven schrijven.
Zo waren er nog meer punten waar ik normaal tot boven het gemiddelden op scoorde, ook waar ik onder het gemiddelden .
Dat onder gemiddelden was niet erg, niet iedereen kan goed zijn in alles.
Ook heb ik heel veel inzicht in diepte, en minder in logica.
Zulke dingen zijn handig om te weten, om een baan te vinden die daadwerkelijk bij mij past, en waar ik mij niet in verveel.
De man waar ik bij zat, vertelden de uitslagen, en ik hoorde mijzelf gewoon, ook dat ik boven gemiddeld score met organiseren/plannen.
Ik plan dingen, stippel het uit voor mijzelf. Zodat ik makkelijker door kom, 'Spontaan' kan ik echt wel hoor, maar liever niet.
Plan ik iets, en gaat het anders (zoals vandaag kom ik zo op terug) , raak ik gedesorienteerd, moet ik om schakelen.
Ik moet nu dus vacature's bekijken wat mij leuk lijkt! En niet om dan te solliciteren, maar gewoon kijken wat mij ligt, en
of ik er wat mee kan, omdat ik epilepsie heb, en veel voudige aanvallen is dit niet eenvoudig, daarom eerst zo.
Dan bespreken we dit volgende week, en dan met de arts enzo er bij! Dan hoor ik hoe wat en verder... en als het mee zit, krijg ik dan een opleiding!
Over vandaag verder, ik had deze afspraak om 09.00 uur, ik streef naar op tijd komen.
Altijd gedaan, ik ben ALTIJD! te vroeg op een afspraak (varieerend van half uur tot 5 minuten), vandaag dus optijd weg (8uur), ik zou er om 5 voor 9 moeten kunnen zijn.
Trein vertraging!! 20 minuten! Stond dus wel om 10 voor 9 op het station, en had de bus gemist (waardoor ik optijd zou komen), en moest dus 20 minuten lopen, was 15 minuten te laat, ik heb daar een hekel aan, om dat ik me moet verontschuldigen, terwijl ik er niets aan kan doen eigenlijk.
Vorige week maandag, ga ik gestrekt, al shakend en schuimbekkend op de vloer, epilepsie aanval.
Een relatief 'kleine' want heb grote gehad, veel grotere.
Besef me wel, dat ik heel wat bekijks heb, en ik waarschijnlijk nu altijd 'Het meisje die op de vloer lag' zal zijn.
Ik vind het ook niet erg ook, mensen moeten mij accepteren, MET epilepsie.
Ik word naar huis gestuurd door de bedrijfs arts, hij vind dat ik op deze manier absoluut niet door kan gaan.
Komt mij eigenlijk wel goed uit.
Niet omdat thuis zitten geweldig is, ik doe liever wat, maar ik kom er de laatste tijd sinds begin januari achter, dat ik
een depressie (weer) aan het ontwikkelen ben.
Ik ben boos, verdrietig, chagerijnig en erg geprikkeld. Roy is niet echt blij er mee, want hij is degene op wie ik het af reageer.
Het werk is absoluut niets voor mij, in zoverre, als je elke keer naar je werk gaat, en op een gegeven moment liever dood dan op je werk komt, is dat niet goed.
Terwijl ik absoluut genoeg heb om voor te leven, denk maar is aan mijn mooie mannetje Riley!
Gelukkig heb ik die overweging nog niet gehad, maar toch.. dat het door mijn hoofd spookt zegt eigenlijk al genoeg.
Ik mis mijn gezin gigantisch als ik werk, maar het werk zelf! is ook niet motiverend genoeg.
Ik moet stickers plakken of banden vouwen, enige wat 'leuk' is daar, zijn mijn collega's, maar daarvoor moet je niet alleen willen werken.
Dat is mijn persoonlijke mening, leuke collega's zijn een voordeel, maar het werk moet voor mij uitdagend, creatief en leuk zijn, het liefst alle 3 in 1.
Inmiddels ben ik gestart met medicatie Lamotrigine, klote bijwerkingen zitten daar aan verbonden, maar ja.
Heb dus mijn bedrijfs arts gesproken vandaag, en die vind dat ik voorlopig niet mag werken op de werkvloer,
Mijn consulent moet iets anders zoeken in Den helder, we zullen zien wat er gebeurt.. we zullen zien.
Inmiddels zijn de verjaardag's uitnodigen voor Riley's verjaardag per mail verzonden, heb nog geen bevestiging gehoord,
dat vind ik wel erg jammer. Want de verjaardag is voor mij erg belangrijk! Riley word 1!!
Dat moet echt gevierd worden. Door mij, door zijn vader, door opa & oma!
14 februari 2010 is mijn zus uitgerekend van haar 3e kindje, we wachten geduldig af wat er gaat gebeuren,
wanneer het kindje zich meld. Ze is nu 38 weken zwanger. Kan nog 4 weken!!! duren!
Ik zoek het evenwicht, tussen werk, thuis, huishouden en alles.
Mijn 2 mannetjes zijn thuis, terwijl ik elke week 32 uur werk!
En nee, ik vind het niet erg, soms vragen mensen dit, vind je het erg om te werken, terwijl Roy thuis zit?
Nee ik vind dit niet erg, ik mis een hele boel wel thuis, van Riley, maar verder.. ja ik ben weer even uit huis, maar geniet vervolgens dubbel en dwars van mijn wachtende gezin, waar het eten op tafel staat.
Ik werk voor WNK, een bedrijf met meerdere mogelijkheden, productiewerk, sorteerwerk, groen voorziening, dus meerdere kanten kan ik op, ook hele andere kanten!
Ze hebben zoveel, waar ik wel een toekomst in zie, dan wel niet bij dat bedrijf, het is wel erg ver, maar misschien met een opleiding die ik van hun krijg.
Momenteel is het productiewerk, vandaag bijvoorbeeld t-shirts in pakken, tijd dodend werk, vooral hersen dodend, maar weetje het gaat niet persé om wat ik doe, maar om wat ik ben.
Het is er best gezellig, als je met de juiste mensen om je heen zit, en niet alleen maar hard werkt, maar ook een gesprek aanknoopt, is het houdbaar!
Ik werk, 32 uur in de week, 4x8 dagen, om Maandag, Dinsdag, Donderdag & Vrijdag.
Zal is niet zo wezen, het overkwam mij vandaag dan niet, maar had gekunt..
Maar wat als het wel zo zou zijn? Dan had ik geen eten, en tevens Roy ook niet!
Weet je wat het is...
Tegenwoordig word ALLES duurder, bij de supermarkten, en zelfs zeeman is duurder..
Maar de INKOMSTEN worden niet hoger.. dus wat er gebeurt, te kort..
Voeding, luiers, doekjes, zijn al gauw 15 euro bij elkaar,
gelukkig drinkt Riley minder melk, en krijgt meer echte voeding..
Dus hij eet met de pot mee, normaal kocht ik ELKE week voeding, nu doet hij makkelijk met 1 pot 2 a 3 weken!
Heerlijk zo een kind!
Maar wat een domper, de inkomsten, de uitgaven, het rijst de pan uit!
Geirriteerd ga ik w??r naar de Lidl, en haal boodschappen voor slechts 4 euro, maar wel het goedkoopste van het goedkoopste, en zonder vlees! Want ja, dat is duuuuuhuuuur!
Geld, het maakt niet gelukkig, zeggen ze.. maar als je het niet hebt... BEN IK ONGELUKKIG!!!!
Vooral als ik zelf enthousiast ben over een product borrel ik over en moet iedereen dat weten" Buzzer Unicorn (52 jr.)
, ik snap niet waarom ze zo vaag zijn.
