Morgen is een goede vriend jarig, elk geval hij is jarig, maar of het een vriend is.. geen idee. Weetje wat het is, ik ben vertrokken uit Niedorp, zomaar.. zonder enkel doel. Ben ook niet meer terug gekomen.. En dan in eens het besef hoe erg ik dat wel mis.
Ik had willen lopen en rennen in dat park, samen met Riley voetballen.. maar dat gaat niet. En elke dag, een beetje meer mis ik de vrienden die daar bij horen.
Sommige daarvan zijn al mama geworden, of aankomend Papa.. Sommige chillen nog steeds in het park en zijn niet volwassen. Sommige... ik weet het niet.
Ik ben moeder, maar .. kan nog altijd een vriendin zijn, ik ben moeder.. maar ben niet veranderd van karakter.. waarom.. denken mensen dan van wel? Waarom is het meteen toen ik zei 'Ik ben zwanger', van 'Oh, gefeliciteerd', en niets meer laten horen? Waarom?!
Ik wil hem feliciteren met zijn verjaardag, alweer 22 jaar. Ik wil hem bedanken, voor de tijd die we samen hebben gehad, zo 'vol fun'. En zo leuk als je was, zo hard laat je mij nu vallen. Spijtig.. maar waar.
Heb een fijne dag, en denk misschien ook eens terug aan hoe het was. Want weet, weet dat ik die tijd mis.
Vandaag kwam het kinderbijslag binnen, en zoals elke moeder ging ik voor mijn zoon kleding kopen oid. Wist ik veel dat dit zo een hell zou zijn!
Ik had al helemaal ingepland wat ik wilden hebben, Roy en ik hebben dit uitvoerig besproken. Spencer + geruit broekje + overhemd + dekentje. Dit alles bij H&M, viel me mee.. bij de H&M, dat de moeders elkaar niet te lijf gingen om een kleding stuk wat de laatste was. Kinderwagens in de weg, en ik was 1 zo een moeder die kinderwagen mee heeft. Maar ja, het maakte ook niet uit.
We zijn geslaagd, geheel wat we willen hebben in 3 maten, broekje is 74, terwijl spencer 80 is en overhemd 86.. Jaja, hij kan er in groeien..
Overigens, ben ik onwijs moe de laatste dagen, ik weet niet hoe het komt. Lusteloos, en chagerijnig, zwanger kan ik niet zijn, maar opgefokt wel zeker.
Vraag me af, waarom er zoveel mis moet gaan in het leven.. En of er ooit een 2e kleintje bij komt.
Je bent gezegend, je hoort intens gelukkig te zijn.
Als je al zwanger kan worden, wat al veel geluk brengt, maar ook nog een gezond kindje ter wereld zet, die gezond blijft, mag je jezelf gelukkig prijzen.
Sinds ik lid ben van een forum, word ik keihard op de feiten gedrukt, zoverre dat kindjes ernstig ziek worden, of overlijden zowel in de zwangerschap, als bij de geboorte als daar na. Zo ook een lief klein teer meisje van 'onze groep', kleindje kreeg acute leukemie, en overleefde het niet. Het meisje overleed op 28 september , terwijl ze nog maar 6 maanden en 7 dagen was.
Het doet me pijn, vooral omdat ik hier zo een onwijs gezond & lief mannetje heb, die enkel een oorontsteking heeft gehad. Ik ben gelukkig, dat ik zwanger mocht zijn, dat ik bevallen ben, en dat ik een klein lief mooi mannetje heb!
Geluk, verdriet, leven en dood, het is zooo dichtbij.
Je bent gezegend, je hoort intens gelukkig te zijn.
